Sw33tn3ss
28-09-2002, 18:17
xxhier is het dan na lange tijd xx
In de woonkamer zat iedereen volop te praten. Me nichten en neven vormen dan meestal een groep en zitten te discussiëren over onderwerpen die hun interesseren. En de ouderen hebben het meestal over dagelijkse dingen, problemen in de wereld enzo.
Me nicht riep me ‘’Sanae.. meisje!! Kom er gezellig bij zitten’’. En zo nam ik dus plaats op de bank. ‘’ewa…’’ zei me nicht. ‘’hoe gaat het met onze kleine Sanae’’. Ik maakte een opmerking ‘’ Ik ben niet meer klein ja’’, waarop het groepje moest lachen. Zo kletsten we nog door over onbenullige dingetjes.
Later op de avond was me nicht ff weg, ik zocht haar met me ogen, maar kon haar nergens bekennen in de kamer. ‘’ze zal wel in haar kamer zitten’’ dacht ik. Dus ik liep naar haar slaapkamer. En ja hoor , daar zat ze op haar bed aan de telefoon.
Ik ging op haar bureaustoel zitten en luisterde heerlijk mee.
Ik had al een vermoede dat ze een jongen aan de lijn had, en toen ze op hing, vroeg ik haar dus ook gelijk wie dat was.
Zij moest natuurlijk eventjes lachen ‘’ waarom ben je altijd zo nieuwsgierig Sanae’’.
‘’ik ben niet nieuwsgierig.. ik wilde gewoon ff weten wie dat was’’. ‘’ewa, dan ben je toch nieuwsgierig eh gekkie’’. We moesten allebei beetje lachen om mijn domheid.
En gelukkig kwam ze al met haar antwoord ‘’ was gewoon een jongen van me stageplek’’.
‘’zozo..’’ antwoordde ik. ‘’vertel maar verder..’’.
en dus vertelde ze verder… dat ze hem al van de lagere school kende, en dat ie heel erg veranderd is enzo.
Ik begreep niet helemaal wat ze bedoelde met veranderd . dus vroeg ik haar om verduidelijking.
‘’Ja.. vroeger was het een van de lelijke jochies en altijd erg vervelend. Terwijl hij nu er best goed uitziet en hartstikke aardig blijkt te zijn. Hij is eindelijk volwassen geworden’’ zei ze met een knipoog.
Ze had volgens mij geen zin om het hele verhaal te vertellen en zei dus ‘’kom sanae, anders gaan de andere denken waar we blijven’’.
(de volgende dag )
het was zaterdag.. en ik had niet echt plannen om naar de stad of iets te gaan. Ik had nog een boekje nodig voor Nederlands, dus was ik van plan even naar bibliotheek te gaan.
Daar aangekomen was het natuurlijk heerlijk stil. Ik zocht een beetje rond naar een goed boek. Ik had er eentje gevonden. Ik had wat papier en pen meegenomen zodat ik hier in stilte me verslag kon maken. Want thuis kon in me in het weekend nooit echt goed concentreren. Me moeder zat namelijk altijd volop te lachen met haar vriendinnen.
Toen ik daar zat, zag ik een bekende jongen voorbij lopen.
‘’die ken ik ergens van ‘’ dacht ik bij mezelf. En volgens mij dacht hij hetzelfde, want hij keek me een beetje raar aan.
Toen zag ik dat het Mustafa was, en hij herkende mij ook. En kwam dus naar me toe.
‘’heyyyy!!!’’ zeiden we tegelijk. ‘’wat toevallig dat ik jou hier tegenkom zeg… ik heb je echt lang niet meer gezien’’ zei mustafa. ‘’haha ja joh, ik moest wel even goed kijken hoor, je bent veranderd zeg.’’ Zei ik. Daar moest hij op lachen en antwoordde ‘’ jah, jij bent ook niet meer de Sanae die ik ken’’. Zo bleven we nog even doorkletsen. Het was namelijk een oude collega van me. We werkten allebei bij de Albert Heijn. Ons eerste bijbaantje als vakkenvuller.
We haalden allerlei leuke herinneringen op en wisselde elkaars nummers uit, en beloofde elkaar een keer gezellig af te spreken.
Mustafa was altijd een hele aardige jongen.
Toen ik me werk af had, ging ik weer naar huis. Het was al 4 uur, en ik ging 1 uur van huis weg.
‘’ wat zal me moeder wel niet denken’’ dacht ik bij mezelf.
En zoals ik al had verwacht, belde me moeder me op toen ik in de bus zat.
‘’Sanae? Fien rak?’’ vroeg me moeder , ik antwoordde dat ik in de bus zat. Ze vond niet zo leuk dat ik zo lang wegbleef, alleen maar voor de bibliotheek. Maar gelukkig hing ze al op. Ik keek even de andere kant op in de bus, en ik schrok , want ik zag Said daar zitten. ‘’ ik heb hem helemaal niet zien binnenkomen’’ dacht ik. Hij keek me aan, en glimlachte.
Ik glimlachte beleefd terug, en kwam naast me zitten.
‘’hoe gaat het met je vriend?’’ vroeg hij me. Ik begreep hem niet en zei ‘’ heb ik een vriend dan? Dan weet je blijkbaar meer dan ik’’. Hij moest lachen.. , degene waarmee je net aan de telefoon zat ja. Ik lachte hem uit.. ‘’ als ik aan de telefoon zit , moet dat gelijk me vriend zijn? Yeh vooroordelen’’. ‘’het was gewoon me moeder hoor’’.
Hij bood zijn excuses aan. ‘’ stom van me, dat ik dat gelijk dacht.. echt sorry’’
‘’ geeft niks’’ antwoordde ik. En het was stil.
Volgens mij voelde hij zich best voorschut nadat van net, want totaan waar ik moest uitstappen was hij stil. Ik wilde opstaan, maar hij hield me even tegen. ‘’ Sanae, mag ik je vanavond even bellen? Ik moet je even wat belangrijks zeggen ok?’’
Ik zei maar snel oke, en hij glimlachte…
Toen ik uitstapte keek hij me aan via het raampje, en hij zwaaide, ik zwaaide terug.
Onderweg naar huis.. dacht ik een beetje aan Said.. ‘’ geen slechte jongen, zelfs me neef vond hem een goeie jongen!’’ daar was ik echt nog blij om, want dat hoorde ik niet vaak van me neef.
Thuis aangekomen stond me moeder in de keuken. ‘’ en.. Sanae, duurt de bibliotheek 3 uur?. Zeg eerlijk waar je bent geweest.’’
Ik keek me moeder raar aan ‘’ woulah, ik was hele tijd in bibliotheek, ik ging aan me verslag werken.’’ Me moeder geloofde het met moeite. Ik was wel boos op dr dat ze andere dingen van me denkt.. en ging naar me kamer.
In de woonkamer zat iedereen volop te praten. Me nichten en neven vormen dan meestal een groep en zitten te discussiëren over onderwerpen die hun interesseren. En de ouderen hebben het meestal over dagelijkse dingen, problemen in de wereld enzo.
Me nicht riep me ‘’Sanae.. meisje!! Kom er gezellig bij zitten’’. En zo nam ik dus plaats op de bank. ‘’ewa…’’ zei me nicht. ‘’hoe gaat het met onze kleine Sanae’’. Ik maakte een opmerking ‘’ Ik ben niet meer klein ja’’, waarop het groepje moest lachen. Zo kletsten we nog door over onbenullige dingetjes.
Later op de avond was me nicht ff weg, ik zocht haar met me ogen, maar kon haar nergens bekennen in de kamer. ‘’ze zal wel in haar kamer zitten’’ dacht ik. Dus ik liep naar haar slaapkamer. En ja hoor , daar zat ze op haar bed aan de telefoon.
Ik ging op haar bureaustoel zitten en luisterde heerlijk mee.
Ik had al een vermoede dat ze een jongen aan de lijn had, en toen ze op hing, vroeg ik haar dus ook gelijk wie dat was.
Zij moest natuurlijk eventjes lachen ‘’ waarom ben je altijd zo nieuwsgierig Sanae’’.
‘’ik ben niet nieuwsgierig.. ik wilde gewoon ff weten wie dat was’’. ‘’ewa, dan ben je toch nieuwsgierig eh gekkie’’. We moesten allebei beetje lachen om mijn domheid.
En gelukkig kwam ze al met haar antwoord ‘’ was gewoon een jongen van me stageplek’’.
‘’zozo..’’ antwoordde ik. ‘’vertel maar verder..’’.
en dus vertelde ze verder… dat ze hem al van de lagere school kende, en dat ie heel erg veranderd is enzo.
Ik begreep niet helemaal wat ze bedoelde met veranderd . dus vroeg ik haar om verduidelijking.
‘’Ja.. vroeger was het een van de lelijke jochies en altijd erg vervelend. Terwijl hij nu er best goed uitziet en hartstikke aardig blijkt te zijn. Hij is eindelijk volwassen geworden’’ zei ze met een knipoog.
Ze had volgens mij geen zin om het hele verhaal te vertellen en zei dus ‘’kom sanae, anders gaan de andere denken waar we blijven’’.
(de volgende dag )
het was zaterdag.. en ik had niet echt plannen om naar de stad of iets te gaan. Ik had nog een boekje nodig voor Nederlands, dus was ik van plan even naar bibliotheek te gaan.
Daar aangekomen was het natuurlijk heerlijk stil. Ik zocht een beetje rond naar een goed boek. Ik had er eentje gevonden. Ik had wat papier en pen meegenomen zodat ik hier in stilte me verslag kon maken. Want thuis kon in me in het weekend nooit echt goed concentreren. Me moeder zat namelijk altijd volop te lachen met haar vriendinnen.
Toen ik daar zat, zag ik een bekende jongen voorbij lopen.
‘’die ken ik ergens van ‘’ dacht ik bij mezelf. En volgens mij dacht hij hetzelfde, want hij keek me een beetje raar aan.
Toen zag ik dat het Mustafa was, en hij herkende mij ook. En kwam dus naar me toe.
‘’heyyyy!!!’’ zeiden we tegelijk. ‘’wat toevallig dat ik jou hier tegenkom zeg… ik heb je echt lang niet meer gezien’’ zei mustafa. ‘’haha ja joh, ik moest wel even goed kijken hoor, je bent veranderd zeg.’’ Zei ik. Daar moest hij op lachen en antwoordde ‘’ jah, jij bent ook niet meer de Sanae die ik ken’’. Zo bleven we nog even doorkletsen. Het was namelijk een oude collega van me. We werkten allebei bij de Albert Heijn. Ons eerste bijbaantje als vakkenvuller.
We haalden allerlei leuke herinneringen op en wisselde elkaars nummers uit, en beloofde elkaar een keer gezellig af te spreken.
Mustafa was altijd een hele aardige jongen.
Toen ik me werk af had, ging ik weer naar huis. Het was al 4 uur, en ik ging 1 uur van huis weg.
‘’ wat zal me moeder wel niet denken’’ dacht ik bij mezelf.
En zoals ik al had verwacht, belde me moeder me op toen ik in de bus zat.
‘’Sanae? Fien rak?’’ vroeg me moeder , ik antwoordde dat ik in de bus zat. Ze vond niet zo leuk dat ik zo lang wegbleef, alleen maar voor de bibliotheek. Maar gelukkig hing ze al op. Ik keek even de andere kant op in de bus, en ik schrok , want ik zag Said daar zitten. ‘’ ik heb hem helemaal niet zien binnenkomen’’ dacht ik. Hij keek me aan, en glimlachte.
Ik glimlachte beleefd terug, en kwam naast me zitten.
‘’hoe gaat het met je vriend?’’ vroeg hij me. Ik begreep hem niet en zei ‘’ heb ik een vriend dan? Dan weet je blijkbaar meer dan ik’’. Hij moest lachen.. , degene waarmee je net aan de telefoon zat ja. Ik lachte hem uit.. ‘’ als ik aan de telefoon zit , moet dat gelijk me vriend zijn? Yeh vooroordelen’’. ‘’het was gewoon me moeder hoor’’.
Hij bood zijn excuses aan. ‘’ stom van me, dat ik dat gelijk dacht.. echt sorry’’
‘’ geeft niks’’ antwoordde ik. En het was stil.
Volgens mij voelde hij zich best voorschut nadat van net, want totaan waar ik moest uitstappen was hij stil. Ik wilde opstaan, maar hij hield me even tegen. ‘’ Sanae, mag ik je vanavond even bellen? Ik moet je even wat belangrijks zeggen ok?’’
Ik zei maar snel oke, en hij glimlachte…
Toen ik uitstapte keek hij me aan via het raampje, en hij zwaaide, ik zwaaide terug.
Onderweg naar huis.. dacht ik een beetje aan Said.. ‘’ geen slechte jongen, zelfs me neef vond hem een goeie jongen!’’ daar was ik echt nog blij om, want dat hoorde ik niet vaak van me neef.
Thuis aangekomen stond me moeder in de keuken. ‘’ en.. Sanae, duurt de bibliotheek 3 uur?. Zeg eerlijk waar je bent geweest.’’
Ik keek me moeder raar aan ‘’ woulah, ik was hele tijd in bibliotheek, ik ging aan me verslag werken.’’ Me moeder geloofde het met moeite. Ik was wel boos op dr dat ze andere dingen van me denkt.. en ging naar me kamer.