fatihamarokaans
27-07-2006, 18:20
Er was eens een rijke handelaar die vrouwen had. Hij hield het meest van zijn vierde vrouw, hij versierde haar met weelderige kleren en behandelde haar als een delicatese.
Hij zorgde heel goed voor haar en gaf haar het beste van het beste.
Hij hield ook erg veel van zijn derde vrouw. Hij was erg trots op haar en wilde altijd met haar pronken. Echter, de handelaar was erg bang dat ze weg zou lopen met een andere man.
Hij hield ook van zijn tweede vrouw. Ze was een hele attente persoon, altijd geduldig en in feite was ze de vertrouwelinge van de handelaar.
Wanner de handelaar problemen had, wende hij zich tot zijn tweede vrouw en ze hielp hem altijd en steunde hem door de moeilijke tijden heen.
Nu, de handelaars eerste vrouw was een heel loyale partner en had veel bijdragen aan het bijhouden van zijn gezondheid en zaken, en zorgde ook voor het huishouden. De handelaar echter , hield niet van zijn eerste vrouw en hoewel zij zielsveel van hem hield, schonk hij haar nauwelijks aandacht.
Op een dag werd de handelaar ziek. Niet lang daarna wist hij dat hij gauw zou sterven.
Hij dacht aan zijn luxueus leven en hij zei in zichzelf: "nu heb ik vier vrouwen bij me maar wanneer ik sterf zal ik alleen achterblijven. wat zal ik eenzaam zijn!" Zodoende vroeg hij aan zijn vierde vrouw: "ik hield van jou het meest, ik gaf jou de mooiste kleren cadeau en ik overstelpte je met de grootste zorg. Nu ik doodga, zou je me willen volgen en me gezelschap brengen?
"Geen sprake van!" antwoorde de vierde vrouw en ze liep weg zonder een woord. Het antwoord sneed scherp door het hart van de handelaar.
De verdrietige handelaar vroeg het aan zijn derde vrouw:" Ik heb mijn hele leven lang veel van jou gehouden. Nu ik doodga, zou je me willen volgen en me gezelschap willen houden?"
"Nee!" Antwoorde de derde vrouw. "Het leven hier is goed.Wanneer je sterft ga ik hertrouwen".
Het hart van de handelaar bezweek en werd koud.
Dan vroeg hij aan zijn tweede vrouw:" ik wende me altijd tot jou voor hulp en je hebt me altijd geholpen. Nu heb ik weer je hulp nodig.Wanneer ik doodga wil je me volgen om me gezelschap te brengen?"
"Het spijt me, maar deze keer kan ik je echt niet helpen." antwoorde de tweede vrouw. "ik kan op z'n minst je naar je graf uitgeleide doen."
Het antwoord kwam als een bliksemschicht en de handelaar was ontzet.
Toen riep een stem, "Ik zal met je meegaan. Ik zal je overal volgen."
De handelaar keek op en daar zag hij zijn eerste vrouw.Ze was zo dun, het leek bijna of ze aan ondervoeding leed. Diep bedroefd zei de handelaar : "Ik had beter voor je moeten zorgen toen het nog kon."
We hebben allemaal vier vrouwen.
De vierde vrouw is ons lichaam. Hoe hard we ook ons best en moeite doen erin te slagen om er goed uit te zien, Het zal ons verlaten als we doodgaan.
Onze derde vrouw zijn onze bezittingen, onze status en onze rijkdom.Wanner we sterven gaan ze allemaal naar andere.
De tweede vrouw is onze familie en onze vrienden.Hoe nabij ons ze ook zijn geweest, dichterbij dan het graf kunnen zij niet met ons blijven.
De eerste vrouw is in feite onze ziel, vaak verwaarloost in ons streven naar materiële rijkdom en lichtzinnig plezier.Het is werkelijk het enige dat ons volgt waarheen we ook gaan.
Misschien is het een goed idee om het nu te koesteren en het te versterken, dan te wachten tot we in ons sterfbed liggen te klagen.
Hij zorgde heel goed voor haar en gaf haar het beste van het beste.
Hij hield ook erg veel van zijn derde vrouw. Hij was erg trots op haar en wilde altijd met haar pronken. Echter, de handelaar was erg bang dat ze weg zou lopen met een andere man.
Hij hield ook van zijn tweede vrouw. Ze was een hele attente persoon, altijd geduldig en in feite was ze de vertrouwelinge van de handelaar.
Wanner de handelaar problemen had, wende hij zich tot zijn tweede vrouw en ze hielp hem altijd en steunde hem door de moeilijke tijden heen.
Nu, de handelaars eerste vrouw was een heel loyale partner en had veel bijdragen aan het bijhouden van zijn gezondheid en zaken, en zorgde ook voor het huishouden. De handelaar echter , hield niet van zijn eerste vrouw en hoewel zij zielsveel van hem hield, schonk hij haar nauwelijks aandacht.
Op een dag werd de handelaar ziek. Niet lang daarna wist hij dat hij gauw zou sterven.
Hij dacht aan zijn luxueus leven en hij zei in zichzelf: "nu heb ik vier vrouwen bij me maar wanneer ik sterf zal ik alleen achterblijven. wat zal ik eenzaam zijn!" Zodoende vroeg hij aan zijn vierde vrouw: "ik hield van jou het meest, ik gaf jou de mooiste kleren cadeau en ik overstelpte je met de grootste zorg. Nu ik doodga, zou je me willen volgen en me gezelschap brengen?
"Geen sprake van!" antwoorde de vierde vrouw en ze liep weg zonder een woord. Het antwoord sneed scherp door het hart van de handelaar.
De verdrietige handelaar vroeg het aan zijn derde vrouw:" Ik heb mijn hele leven lang veel van jou gehouden. Nu ik doodga, zou je me willen volgen en me gezelschap willen houden?"
"Nee!" Antwoorde de derde vrouw. "Het leven hier is goed.Wanneer je sterft ga ik hertrouwen".
Het hart van de handelaar bezweek en werd koud.
Dan vroeg hij aan zijn tweede vrouw:" ik wende me altijd tot jou voor hulp en je hebt me altijd geholpen. Nu heb ik weer je hulp nodig.Wanneer ik doodga wil je me volgen om me gezelschap te brengen?"
"Het spijt me, maar deze keer kan ik je echt niet helpen." antwoorde de tweede vrouw. "ik kan op z'n minst je naar je graf uitgeleide doen."
Het antwoord kwam als een bliksemschicht en de handelaar was ontzet.
Toen riep een stem, "Ik zal met je meegaan. Ik zal je overal volgen."
De handelaar keek op en daar zag hij zijn eerste vrouw.Ze was zo dun, het leek bijna of ze aan ondervoeding leed. Diep bedroefd zei de handelaar : "Ik had beter voor je moeten zorgen toen het nog kon."
We hebben allemaal vier vrouwen.
De vierde vrouw is ons lichaam. Hoe hard we ook ons best en moeite doen erin te slagen om er goed uit te zien, Het zal ons verlaten als we doodgaan.
Onze derde vrouw zijn onze bezittingen, onze status en onze rijkdom.Wanner we sterven gaan ze allemaal naar andere.
De tweede vrouw is onze familie en onze vrienden.Hoe nabij ons ze ook zijn geweest, dichterbij dan het graf kunnen zij niet met ons blijven.
De eerste vrouw is in feite onze ziel, vaak verwaarloost in ons streven naar materiële rijkdom en lichtzinnig plezier.Het is werkelijk het enige dat ons volgt waarheen we ook gaan.
Misschien is het een goed idee om het nu te koesteren en het te versterken, dan te wachten tot we in ons sterfbed liggen te klagen.