fatihamarokaans
27-07-2006, 18:12
BISMILAHI RAHMANI RAHIEM
Voor de tijd dat de profeet Mohammed(vzmh) begon met het verkondigen van ALLAH'S woord, waren er veel Arabieren die liever een zoon dan een dochter hadden Zonen waren sterk en konden hard werken. Zij hadden veel voordelen voor hun ouders en familie.
Maar dochters waren zwak, dachten de Arabieren. En dat niet alleen, meisjes waren vervelend en een last en een kostenpost voor de familie.
Veel Arabische vaders konden geen meisjes gebruiken en wanneer er een dochter geboren werd in plaats van een zoon, dan waren zij helemaal niet blij.Sommigen werden erg boos door de geboorte van een dochter en begroeven haar levend.
Gelukkig was er een vader die naar de profeet(vzmh) ging en hij biechtte deze verschrikkelijke misdaad op.
Deze vader was ooit een fanatieke afgod aanbidder.
Zoals alle Arabieren voordat de profeet Mohammed(vzmh) tot hen kwam en hun de weg naar de Islam wees. Voordat hij een moslim werd, had deze Arabier een dochter. Een lief klein meisje die hem altijd kuste. Wanneer haar vader haar riep, Kwam het kleine meisje altijd naar hem toegerend en stond altijd klaar om haar liefde voor haar vader te tonen.
Op een dag riep de vader haar en natuurlijk kwam zij snel aanrennen. Hij nam haar mee op een lange wandeling en het meisje rende en huppelde blij naast haar vader op weg, het arme kleine ding. Ze had nooit gedacht dat een vreselijk lot haar te wachten stond. Na een tijdje kwamen vader en dochter bij een waterbron. Plotseling, zonder waarschuwen pakte hij haar op en gooide haar in de bron.
Het kleine meisje was vreselijk bang en gilde in angst; "papa oh papa!" Maar de vader weigerde om naar haar smeken en hulpgeroep te luisteren.
In plaats daarvan gooide hij een lading aarde in de bron om zijn dochter te begraven en toen ging hij naar huis, haar achterlatend om te sterven. Het was een hartverscheurend verhaal. De vader was vol van wroeging door de vreselijke moord die hij had gepleegd.
De vader zou de rest van zijn leven moeten lijden onder dit schuldgevoel.
Natuurlijk was de profeet(vzmh) vervuld van afschuw toen hij hoorde wat de vader had gedaan. Zijn hart deed zeer van verdriet. Tranen welden op in zijn ogen en liepen over zijn gezicht en zijn baard in.
De profeet(vzmh) moest zo huilen dat zijn gezicht en baard helemaal nat werden.
Toen zijn vrienden hem zo zagen huilen , werden zij alleen erg ongelukkig en ook hun ogen vulden zich met tranen.
Zij wisten dat het terrecht was dat de profeet(vzmh) zoveel tranen vergoot voor het kleine meisje die z'on vresselijke dood was gestorven. Want had hij zijn volk niet geleerd dat zij lief moesten hebben? Alle kinderen, jongens en meisjes? En had hij niet gezegt; "ALLAH houdt van diegene die zorgt voor zijn familie, speciaal diegenen die zorgen voor meisjes"
En was de profeet(vzmh) niet de grootste kindervriend die de wereld ooit gezien heeft?
Voor de tijd dat de profeet Mohammed(vzmh) begon met het verkondigen van ALLAH'S woord, waren er veel Arabieren die liever een zoon dan een dochter hadden Zonen waren sterk en konden hard werken. Zij hadden veel voordelen voor hun ouders en familie.
Maar dochters waren zwak, dachten de Arabieren. En dat niet alleen, meisjes waren vervelend en een last en een kostenpost voor de familie.
Veel Arabische vaders konden geen meisjes gebruiken en wanneer er een dochter geboren werd in plaats van een zoon, dan waren zij helemaal niet blij.Sommigen werden erg boos door de geboorte van een dochter en begroeven haar levend.
Gelukkig was er een vader die naar de profeet(vzmh) ging en hij biechtte deze verschrikkelijke misdaad op.
Deze vader was ooit een fanatieke afgod aanbidder.
Zoals alle Arabieren voordat de profeet Mohammed(vzmh) tot hen kwam en hun de weg naar de Islam wees. Voordat hij een moslim werd, had deze Arabier een dochter. Een lief klein meisje die hem altijd kuste. Wanneer haar vader haar riep, Kwam het kleine meisje altijd naar hem toegerend en stond altijd klaar om haar liefde voor haar vader te tonen.
Op een dag riep de vader haar en natuurlijk kwam zij snel aanrennen. Hij nam haar mee op een lange wandeling en het meisje rende en huppelde blij naast haar vader op weg, het arme kleine ding. Ze had nooit gedacht dat een vreselijk lot haar te wachten stond. Na een tijdje kwamen vader en dochter bij een waterbron. Plotseling, zonder waarschuwen pakte hij haar op en gooide haar in de bron.
Het kleine meisje was vreselijk bang en gilde in angst; "papa oh papa!" Maar de vader weigerde om naar haar smeken en hulpgeroep te luisteren.
In plaats daarvan gooide hij een lading aarde in de bron om zijn dochter te begraven en toen ging hij naar huis, haar achterlatend om te sterven. Het was een hartverscheurend verhaal. De vader was vol van wroeging door de vreselijke moord die hij had gepleegd.
De vader zou de rest van zijn leven moeten lijden onder dit schuldgevoel.
Natuurlijk was de profeet(vzmh) vervuld van afschuw toen hij hoorde wat de vader had gedaan. Zijn hart deed zeer van verdriet. Tranen welden op in zijn ogen en liepen over zijn gezicht en zijn baard in.
De profeet(vzmh) moest zo huilen dat zijn gezicht en baard helemaal nat werden.
Toen zijn vrienden hem zo zagen huilen , werden zij alleen erg ongelukkig en ook hun ogen vulden zich met tranen.
Zij wisten dat het terrecht was dat de profeet(vzmh) zoveel tranen vergoot voor het kleine meisje die z'on vresselijke dood was gestorven. Want had hij zijn volk niet geleerd dat zij lief moesten hebben? Alle kinderen, jongens en meisjes? En had hij niet gezegt; "ALLAH houdt van diegene die zorgt voor zijn familie, speciaal diegenen die zorgen voor meisjes"
En was de profeet(vzmh) niet de grootste kindervriend die de wereld ooit gezien heeft?