kalimaatje
23-07-2006, 21:11
Dit verhaal speelt zich af in Nederland, in Amsterdam op precies te zijn. De hoofdrolspelers zijn Sarah en Salih. Sarah is geboren in Marokko, maar opgegroeid in Nederland. Salih is geboren in Nederland. Zijn moeder is Frans en zijn vader Egyptisch.
Bij een toevallige ontmoeting tussen Sarah en Salih komt er liefde ter sprake. Helaas is liefde niet het enige wat speelt bij de ouders van Sarah en Salih, er komt veel meer bij kijken. Liefde tussen een marokkaanse en een niet marokkaan is niet datgene waar zowel de ouders van Sarah als Salih op zitten te wachten. Er komen veel problemen op hun pad. De vraag is, of zij onvoorwaardelijke liefde voor elkaar kennen en alle problemen die in de weg staan, te vermijden en op te lossen.
De genre van dit verhaal is liefde, humor, verdriet en avontuur.
Dit verhaal is in de ik- vorm geschreven.
Onmogelijke liefde
Ik kijk op mijn horloge. 5 uur. Eindelijk klaar met werken. Alleen of ik echt weg mag is nog de vraag. Werken in een café, betekent niet dat je zomaar weg kan zoals met je is afgesproken. Meestal werk je langer door vanwege de drukte. Nou, ik kon niet meer. Het was vandaag een warme, broeierige dag. Het was erg druk en het terras was compleet bezet. Ik veeg het zweet van me gezicht. Water. Wat hou ik toch van water. Wat zou ik nu over hebben voor een koud glas water en een koude douche.
Dani, de eigenaar van het café, liep druk heen en weer. Hij is vandaag niet aan te spreken. Er klopte iets niet met de bestelling. De leverancier had verkeerde flessen afgeleverd dan was afgesproken en besteld. Dani, was over zijn toeren heen en liep de hele dag tegen iedereen te schreeuwen. Normaal gesproken is hij heel aardig. Hoewel hij geen prater is, valt er normaal met hem te communiceren. Hij verwacht dat alle werknemers erg hun best doen. Ben je in zijn ogen te lui, dan wordt je meteen ontslagen. Dani heeft het café van zijn vader gekregen. Hij is inmiddels 28, maar hij runt het café al 4 jaar. Ik vind Dani verwend. Hij heeft me veel verhalen verteld over zijn leven. Zowel over nu als vroeger. Van jongs af aan kreeg hij alles van zijn vader. Hij runt niet alleen het café, maar werkt ook nog eens in de zaak van zijn vader. Zijn vader runt een verzekeringsbedrijf.
Ik kijk hem stiekem aan. Misschien is zijn humeur nu wel een beetje bij gedraaid. Ik zag hem boos kijken en fronsen. Ik besloot mijn moed bij elkaar te rapen en naar hem toe te gaan.
“Dani, het is vijf uur, ik ga”, zei ik zelfverzekerd. Ik keek hem met een vastberaden blik aan. Ik weet dat Dani niet houdt van slijmballen en mensen die zich aanpassen aan zijn gedrag en humeur. Hij keek me aan, zei niets en liep naar de bar. Er kwam een klant om iets te bestellen. Dani keek me niet aan en hielp de klant. Ik kuchte en keek hem aan. Hij keek me nog altijd niet aan. De klant kreeg zijn cola light maar bleef ook staan. Ik keek op naar de klant. Blauw- groene ogen, een getinte huid, en volle lippen. Ik voelde mijn wangen gloeien. Ik schaamde me dood. Hij begon te lachen. Zijn lach was sprankelend en zijn tanden straalden. Ik keek hem aan, hij keek mij aan. Alles om mij heen valt weg. Ik was letterlijk aan het verdrinken in zijn ogen. Ik smelt bijna weg bij deze jongen. De schoonheid die hij uitstraalt is voor mij een onbekende wereld.
Bij een toevallige ontmoeting tussen Sarah en Salih komt er liefde ter sprake. Helaas is liefde niet het enige wat speelt bij de ouders van Sarah en Salih, er komt veel meer bij kijken. Liefde tussen een marokkaanse en een niet marokkaan is niet datgene waar zowel de ouders van Sarah als Salih op zitten te wachten. Er komen veel problemen op hun pad. De vraag is, of zij onvoorwaardelijke liefde voor elkaar kennen en alle problemen die in de weg staan, te vermijden en op te lossen.
De genre van dit verhaal is liefde, humor, verdriet en avontuur.
Dit verhaal is in de ik- vorm geschreven.
Onmogelijke liefde
Ik kijk op mijn horloge. 5 uur. Eindelijk klaar met werken. Alleen of ik echt weg mag is nog de vraag. Werken in een café, betekent niet dat je zomaar weg kan zoals met je is afgesproken. Meestal werk je langer door vanwege de drukte. Nou, ik kon niet meer. Het was vandaag een warme, broeierige dag. Het was erg druk en het terras was compleet bezet. Ik veeg het zweet van me gezicht. Water. Wat hou ik toch van water. Wat zou ik nu over hebben voor een koud glas water en een koude douche.
Dani, de eigenaar van het café, liep druk heen en weer. Hij is vandaag niet aan te spreken. Er klopte iets niet met de bestelling. De leverancier had verkeerde flessen afgeleverd dan was afgesproken en besteld. Dani, was over zijn toeren heen en liep de hele dag tegen iedereen te schreeuwen. Normaal gesproken is hij heel aardig. Hoewel hij geen prater is, valt er normaal met hem te communiceren. Hij verwacht dat alle werknemers erg hun best doen. Ben je in zijn ogen te lui, dan wordt je meteen ontslagen. Dani heeft het café van zijn vader gekregen. Hij is inmiddels 28, maar hij runt het café al 4 jaar. Ik vind Dani verwend. Hij heeft me veel verhalen verteld over zijn leven. Zowel over nu als vroeger. Van jongs af aan kreeg hij alles van zijn vader. Hij runt niet alleen het café, maar werkt ook nog eens in de zaak van zijn vader. Zijn vader runt een verzekeringsbedrijf.
Ik kijk hem stiekem aan. Misschien is zijn humeur nu wel een beetje bij gedraaid. Ik zag hem boos kijken en fronsen. Ik besloot mijn moed bij elkaar te rapen en naar hem toe te gaan.
“Dani, het is vijf uur, ik ga”, zei ik zelfverzekerd. Ik keek hem met een vastberaden blik aan. Ik weet dat Dani niet houdt van slijmballen en mensen die zich aanpassen aan zijn gedrag en humeur. Hij keek me aan, zei niets en liep naar de bar. Er kwam een klant om iets te bestellen. Dani keek me niet aan en hielp de klant. Ik kuchte en keek hem aan. Hij keek me nog altijd niet aan. De klant kreeg zijn cola light maar bleef ook staan. Ik keek op naar de klant. Blauw- groene ogen, een getinte huid, en volle lippen. Ik voelde mijn wangen gloeien. Ik schaamde me dood. Hij begon te lachen. Zijn lach was sprankelend en zijn tanden straalden. Ik keek hem aan, hij keek mij aan. Alles om mij heen valt weg. Ik was letterlijk aan het verdrinken in zijn ogen. Ik smelt bijna weg bij deze jongen. De schoonheid die hij uitstraalt is voor mij een onbekende wereld.