Bekijk volle/desktop versie : Onmogelijke liefde



Pagina's : [1] 2

23-07-2006, 21:11
Dit verhaal speelt zich af in Nederland, in Amsterdam op precies te zijn. De hoofdrolspelers zijn Sarah en Salih. Sarah is geboren in Marokko, maar opgegroeid in Nederland. Salih is geboren in Nederland. Zijn moeder is Frans en zijn vader Egyptisch.

Bij een toevallige ontmoeting tussen Sarah en Salih komt er liefde ter sprake. Helaas is liefde niet het enige wat speelt bij de ouders van Sarah en Salih, er komt veel meer bij kijken. Liefde tussen een marokkaanse en een niet marokkaan is niet datgene waar zowel de ouders van Sarah als Salih op zitten te wachten. Er komen veel problemen op hun pad. De vraag is, of zij onvoorwaardelijke liefde voor elkaar kennen en alle problemen die in de weg staan, te vermijden en op te lossen.

De genre van dit verhaal is liefde, humor, verdriet en avontuur.

Dit verhaal is in de ik- vorm geschreven.



Onmogelijke liefde

Ik kijk op mijn horloge. 5 uur. Eindelijk klaar met werken. Alleen of ik echt weg mag is nog de vraag. Werken in een café, betekent niet dat je zomaar weg kan zoals met je is afgesproken. Meestal werk je langer door vanwege de drukte. Nou, ik kon niet meer. Het was vandaag een warme, broeierige dag. Het was erg druk en het terras was compleet bezet. Ik veeg het zweet van me gezicht. Water. Wat hou ik toch van water. Wat zou ik nu over hebben voor een koud glas water en een koude douche.
Dani, de eigenaar van het café, liep druk heen en weer. Hij is vandaag niet aan te spreken. Er klopte iets niet met de bestelling. De leverancier had verkeerde flessen afgeleverd dan was afgesproken en besteld. Dani, was over zijn toeren heen en liep de hele dag tegen iedereen te schreeuwen. Normaal gesproken is hij heel aardig. Hoewel hij geen prater is, valt er normaal met hem te communiceren. Hij verwacht dat alle werknemers erg hun best doen. Ben je in zijn ogen te lui, dan wordt je meteen ontslagen. Dani heeft het café van zijn vader gekregen. Hij is inmiddels 28, maar hij runt het café al 4 jaar. Ik vind Dani verwend. Hij heeft me veel verhalen verteld over zijn leven. Zowel over nu als vroeger. Van jongs af aan kreeg hij alles van zijn vader. Hij runt niet alleen het café, maar werkt ook nog eens in de zaak van zijn vader. Zijn vader runt een verzekeringsbedrijf.

Ik kijk hem stiekem aan. Misschien is zijn humeur nu wel een beetje bij gedraaid. Ik zag hem boos kijken en fronsen. Ik besloot mijn moed bij elkaar te rapen en naar hem toe te gaan.
“Dani, het is vijf uur, ik ga”, zei ik zelfverzekerd. Ik keek hem met een vastberaden blik aan. Ik weet dat Dani niet houdt van slijmballen en mensen die zich aanpassen aan zijn gedrag en humeur. Hij keek me aan, zei niets en liep naar de bar. Er kwam een klant om iets te bestellen. Dani keek me niet aan en hielp de klant. Ik kuchte en keek hem aan. Hij keek me nog altijd niet aan. De klant kreeg zijn cola light maar bleef ook staan. Ik keek op naar de klant. Blauw- groene ogen, een getinte huid, en volle lippen. Ik voelde mijn wangen gloeien. Ik schaamde me dood. Hij begon te lachen. Zijn lach was sprankelend en zijn tanden straalden. Ik keek hem aan, hij keek mij aan. Alles om mij heen valt weg. Ik was letterlijk aan het verdrinken in zijn ogen. Ik smelt bijna weg bij deze jongen. De schoonheid die hij uitstraalt is voor mij een onbekende wereld.

23-07-2006, 22:13


leuk, naamgenoot( je)!!!
Ga door!!!

31-07-2006, 23:11
2e deel komt eraan

01-08-2006, 08:46
Up

03-08-2006, 01:49


Dani zag mijn ogen dwalen naar de klanten. Hij keek mij argwanend aan en kuchte. Ik kon op de 1 of andere manier mijn ogen niet afhouden van deze jongen. ‘Dani, jongen, ik spreek je straks, anders wordt het vrouwtje boos’, zei de betoverende mond en weer zag ik de stralende glimlach van deze jongen. Dani begon te lachen, duwt mij aan de kant en loopt vervolgens naar de kelder. Ik keek Dani boos aan, maar mijn blik dwaalde meteen naar de klant. Ik hoop niet dat hij het heeft gezien, want ik schaam me dood. Hoe kan Dani mij gewoon weg duwen en mij zo voor schut zetten? Ik liep achter Dani aan en liet de andere klanten achter. Jessica had hier al lang moet zijn. Dat mens komt altijd te laat. Het is niet te geloven. Boos loop ik achter Dani aan. Ik trek het schort van mij broek en gooi het naar hem toe. ‘Ik ga Dani, zoek het maar uit’, snauwde ik. Hij trok mij aan mijn arm en trok zich naar me toe. Ik voelde zijn adem in mijn gezicht. Ik kreeg het warm. ‘Ik… ik ben verliefd op je Sarah…’, fluisterde hij in mijn oor. Wat is hier aan de hand? Ik moet helemaal niks van Dani hebben. Verwaand nest. Ik duw hem van me af en zet een stap naar achteren. Dani heeft sinds een paar maanden een nieuwe vriendin, Maya. Ook zo’n verwend nest. Ik begrijp niet wat hij ziet in haar. Haar enige doel is Dani uitbuiten. Ik keek Dani aan en kreeg medelijden met hem. Hij heeft mij veel verteld over zijn jeugd. Dat zat vol narigheden. Ik rende de kelder uit. Het enige wat ik nu wil is mij zo snel mogelijk uit de voeten maken voor Dani. Is hij helemaal gek geworden, wat is er toch met hem aan de hand de laatste tijd?
Ik ren door de menigte heen. Waarom is het toch zo druk? Ik denk dat Dani mij straks gaat bellen met de mededeling dat ik ontslagen ben. Dit kan me helemaal niet schelen. ik moet nu frisse lucht hebben, ik ontplof bijna. Ik duw een aantal mensen opzij. Ik zet net een te grote stap en een dikke Duitser staat op. Hij heeft mij niet zien aan komen rennen. Met een hele harde bons knal ik tegen hem op. Ik probeer mijn evenwicht nog te houden, maar ik voelde de klap al voor ik echt viel. Ik val met een flinke klap op mijn kont. Auw. Ik zie die bruine ogen die mij zojuist hebben doen verdrinken. De vriend van Dani. Hij kijkt mij aan en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Tegenover hem zit een meisje. Helemaal opgemaakt, net een plamuurlaag. Haar truitje is te straks, haar borsten vallen bijna uit haar shirt. Ik kijk pijnlijk naar haar veel te dik opgemaakte gezicht. Zij begon heel hard te lachen en naar me te wijzen. Ze zitten mij allemaal uit te lachen. De woede giert door mijn lijf. Ik sta op. Loop naar het tafeltje van de te dikke Duitser. Zijn huid is roze van de zon. Zijn gezicht glanst, waarschijnlijk van de crème. Ik zie zijn natte oksels en ik word misselijk. Ik pak snel zijn bierglas, loop naar de plamuurlaag en giet het bier over haar heen. Ineens voel ik een hand mijn schouder pakken………

03-08-2006, 10:50
heeeeey schat schrrijf gauw verder
je nieuwe fan xxx

03-08-2006, 11:06
Ben Een Nieuwe Fan Ga Snel Verder Meid

03-08-2006, 11:34
Mooi begin

Ga gauw verder meid!!

03-08-2006, 11:39
doorgaan

03-08-2006, 12:01
leuk verhaal meid
uppieee


03-08-2006, 12:03
junkies zijn er

03-08-2006, 12:15
Altijd toch


04-08-2006, 02:25


Ik draai me om en zie Dani achter mij staan. Hij pakte me bij mijn schouders vast en trekt me naar zich toe. ‘Vertrek nu voordat dit allemaal escaleert’, fluistert hij in mijn oor. Met een verbaasde blik keek naar hem op. Is hij dan niet boos. Ik begon te grinniken. De plamuurlaag zag er niet uit. ‘Nog nooit gehoord van waterproof?’, zei ik grinnikend tegen haar. Ze keek me boos aan en maakte aanstalten om op te staan. De betoverende jongen hield haar tegen. Hij keek mij aan en gaf me een knipoog. Ik duw Dani van me af en liep weg. Ik moet frisse lucht binnen krijgen. Wat is er met me aan de hand, wat is er vandaag toch aan de hand? Ik begon steeds sneller te lopen. Het is benauwd buiten. Een walm warme lucht ontvangt me als ik naar buiten stap. Ik liep naar het cafeetje naast Malagi. Malagi, zo heet het café waar ik werk. Ik ging naar het toilet. Ik keek in de spiegel en begon mezelf te bekijken. Mijn donkerbruine haar viel slapjes als slierten over mijn gezicht. Ik had het in een knotje vastgeknoopt, maar de elastiek hield het niet meer. Mijn bruin-groene ogen zien er vermoeid uit. Ik heb nachtenlang niet kunnen slapen van de warmte. Het is zo benauwd. Deze hitte is niet meer leuk. Mijn kleren klampen aan me lichaam. Me lippen zijn droog, ik heb balsem nodig. Ik pak mijn tas en begin me op te frissen. Ik was mijn gezicht en maak me een beetje op. Een beetje mascara en lipgloss doen wonderen. Het enige waar ik nu aan denk is de koude douche die de hele dag al op mij wacht. Mijn lichaam schreeuwt en verlangt er naar. Mijn haar verlangt er naar en mijn spieren hebben een massage nodig. Ik loop snel het toilet uit. Het is hier rustig in dit cafe. Een Irish Pub. Waarom is het hiernaast zo druk dan. Malagi is een mooie relaxte loungetent. Het interieur is Arabisch en Perzisch. Drinken wordt geschonken in Marokkaanse glazen en het hele idee gaat om lounge en ontspannen. Daarom hebben zoveel mensen de voorkeur voor Malagi. De kleuren die overheersen zijn rood en goud. Als je binnenkomt voel je niets minder dan een hartelijke warm welkom. Zodra ja zit wil je niet meer opstaan om te vertrekken. De drankjes zijn niet duur en je kan er ook goed en lekker eten. Dani is de manager, maar ik ben zijn assistent. Zonder mij heeft hij dit niet kunnen realiseren, daarom weet ik dat hij mij niet kan ontslaan. IK ben Malagi.
Ik liep naar de bus. Mijn auto staat in de garage, hij moet gekeurd worden. Ik heb een hekel aan de bus. Alsof het allemaal niet erg genoeg was, kijk ik niet goed genoeg waar ik loop. Ik val en verstruikel mijn enkel. Terwijl ik daar op de grond zit, beginnen de tranen langs mijn wangen te stromen. Niet van verdriet maar van een lachbui die niet stoppen kan. En ik had het kunnen raden. Achter mij hoorde ik een bekende stem. In plaats van op te staan en me snel uit de voeten maken, kon ik me helemaal niet vervoeren. Het enige wat ik kan is: lachen.

04-08-2006, 10:38


ga gauw verder meid
Lem

04-08-2006, 13:37
Meid je doet het Geweldig!
Tbarkallah..

Ga gauw verder

Groetjes

Pagina's : [1] 2