Bekijk volle/desktop versie : BedreiGd ... (true stOry)



16-07-2006, 23:01
heeey mensee ick sgryf nOg een verhaal gaat over iemand die ik ken en het is bij haar gebeurd niet bij mij ik begin pas met verhalen schrijven en weet niet Of iCk het wel gOed kan..
ik hoop dat jullie het leuk vinden ik zal alvast beginnen.







om half 10 half wakker in bed denk ik aan mijn toekomst....
mijn kutleven die ik al heb omdat ik altijd mishandelt word door me pa en dat ik
geen vriend mag krijgen is al erg genoeg. ik had zo een leuke jongen ontmoet...
hij heette 'mounir' hij was me alles en ik mocht niks zeggen aan min pa want anders zou me pa me vermoorden!
ik krijg opeens hele erge last van me rug.. daar had me vader me gisteravond geslagen met een riem en z'n been.
hij heeft me namelijk betrapt met mounir. ik was met hem op straat aan het praten en hij zag me en sleurde me haast zowat naar binnen en ik kreeg meteen klappen. oh wat haat ik me vader...
en op school word ik constant gepest en me leraar die heeft ook de haat aan me omdat ik niet goed me best doe en dat ik slecht ben in wiskunde.
het is vandaag zondag en ik ga naar me vriendin toe.
ik ga met de tram ze woont in west en ik in zuid.
ik ga de tram in en zie al voor me een jongen staan. hij was knap...
maar ik krijg dus nooit kans en hij keek me heel raar aan. heel dromerig zeg maar.
ik negeerde hem en liep gewoon weer verder. ik voelde aan me dat hij me nog steeds aankeek. ik keek stiekem met mijn ooghoek en ja hij was aan het kijken.
alsof ie zin had in me.
tfoeeee.. dacht ik.
me dagje verliep zo wel goed voroal met me vriendin het was 10 uur geworden
en ik ging maar weer eens naar huis.
ik liep langs een parkje en zag dat iets beweegde in de bosjes...
ik stopte even en wou kijken wat het was. maar ik was wel bang.
ik zag opeens die zelfde jongen van de tram opeens uit de bosjes komen. ik schrok me dood
en er kwam een kleine gil. wajoo.. je laat me schrikken ..
die jongen moest lachen en zei sorry en liep snel weer verder.
ik liep toen ookal verder en wou net de hoek om de straat gaan lopen toen
opeens die jongen kwam uit het niets tevoorschijn en blokkeerde me weg.
ik schrok alweer en zei met een opluchting : woow euhm mag ik er langs ?
gheghe mag ik eerst je naam weten? zei hij met een sneaky lach.
hij stak z'n hand uit en zei z'n naam : mourad.
ik zei snel Nadia en toen voelde ik iets in me hand. ik keek en zag een briefje..
ik keek snel weer naar die jongen maar hij was weg..
Opeens verdwenenn..

10-08-2006, 16:23


Niemand???