Bekijk volle/desktop versie : Verhaal voor het leven verminkt...



15-07-2006, 12:30

Ik heb dit verhaal van Mocros.nl.. Helaas is er nooit meer een vervolg geschreven. Toch sprak mij dit stukje aan en wilde het graag met jullie delen:

Jamila zou Yasmina ophalen bij haar thuis. Toen Jamila daar aankwam was Yasmina niet thuis, maar haar broer Ali. Hij vroeg haar binnen om daar op Yasmina te wachten. Jamila liep naar binnen en wat er daarna gebeurde had haar hele leven compleet veranderd….

Zuchtend stapte Jamila weer terug in haar bed. Toen ze op de klok keek zag ze dat het 3 uur was. Ze kon niet meer slapen, iedere keer kreeg ze weer het beeld voor zich...zij en Ali op de bank. Toen ze aan Yasmina vertelde wat er was gebeurd geloofde ze haar niet. Ze was boos geweest om wat ze over haar broer zei. Zachtjes begon ze te huilen en uiteindelijk viel ze uitgeput in slaap.

“Wat is er met je mijn dochter?” vroeg moeder bezorgd toen Jamila de volgende ochtend naar beneden liep. “Nee niets eh yemma, ik heb gewoon niet goed geslapen”…
Moeder keek nog steeds bezorgd. Ze vond dat haar dochter er de laatste dagen slecht uitzag. Ze hoorde haar vaak huilen ’s nachts. Toen ze een keer de kamer van Jamila binnen liep toen ze haar hoorde huilen, beweerde Jamila dat ze gewoon erg buikpijn had. “kom eten mijn kind en als er wat is moet je het me gewoon vertellen”. Ja ik weet het, zei Jamila, maar ik moet nu naar school ik ben al te laat.
Ok lieverd, tot vanmiddag. Dag Yemma.

Jamila pakt de fiets. Shit, de band is lek. Dat wordt lopen. Zuchtend loopt ze naar school.
Op school aangekomen ziet ze Yasmina bij de roddeltantes van de school staan, Aicha en Hayat. Als ze langs hun loopt kijken ze haar richting op. Jamila negeert het en loopt de school in.

Eindelijk is ze uit. Ze moet weer terug naar huis lopen. Onderweg rijdt er langzaam een auto naast haar. Ze loopt harder. De auto blijft naast haar rijden. Bang kijkt ze om zich heen, ze ziet niemand. Ze loopt nog harder.
Dan gaat het raampje open…het is Ali, de broer van Yasmina.
Dag zina, zegt hij grijzend. Stap in.
Nee, zegt Jamila en begint te rennen. De auto snijdt haar af en Ali trekt haar de auto in.
NEEEE, neee, laat me met rust, huilt Jamila. Houd je bek!!!schreeuwt Ali.
Zachtjes huilt Jamila, laat me met rust, wat heb ik je aangedaan??!!?
Ik wil alleen met je praten, zegt Ali.
Wat er die dag is gebeurd, moet je vergeten Jamila. Ik vind jou een hartstikke leuke meid. En bij een leuke meid hoort een leuke man. Ik heb een neef in Marokko en die wil trouwen, dusse…
Nee…nooit, schreeuwt Jamila.
Je hebt hem niet eens gezien, zegt Ali. Hij pakt een foto en geeft hem aan Jamila.
Op de foto staat een lange slungel met puisten en een snor. Grijzend kijkt de foto haar aan.
Jamila smijt de foto terug naar Ali. Nooit, zegt ze. Nooit…
Ali begint hard te lachen. Nou meisje ik zou er maar goed over na denken. Anders vertel ik iedereen wat er tussen ons is gebeurd. Jij hebt mij verleid Jamila…
Wat, jij hebt mij verkracht vieze, gore klootzak!! Pets, Ali geeft haar een klap in de gezicht. Oprotten xxxx…maar ik hou contact met je. Je hebt 3 dagen. Hij duwt haar de auto uit. Strompelend rent Jamila naar huis. Voordat ze thuis is, veegt ze haar tranen af. Thuis aangekomen loopt ze meteen naar boven.
Wat moet ik doen, oh wat moet ik doen, huilt ze zachtjes.

Maar Yasmina, je moet me geloven, smeekt Jamila.
Ik wil niet met je praten, Doei. Tuut, tuut, tuut.
Yasmina heeft de verbinding verbroken.
O, bitch, zegt Jamila hardop.
Wie ik, zegt haar zusje Sarah, die net de woonkamer komt binnenlopen.
Nee, nee, ik had het niet tegen jou.
Gaat alles wel goed, vraagt Sarah. Mama is heel bezorgd om je hoor.
Maken jullie je maar geen zorgen, met mijn gaat alles goed. Ik heb gewoon veel toetsen en zo op school…

Jamila zit in de bus op weg naar haar vriend. Een vrolijk deuntje komt uit haar tas. Onbekend nummer.
Met Jamila. Dag zina, je spreekt met Ali.
Ach rot op, zegt Jamila boos. Niet ophangen, anders zal je ze voelen, zegt Ali dreigend.
Heb je al beslist, je hebt namelijk nog maar 1 dag.
Nooit, hoor je me, nooit zal ik met die neef van je trouwen!
Ok, als jij het zo wil spelen, dan zal je het ook zo krijgen, en Ali verbreekt de verbinding.

Jamila belt aan bij haar vriend Nordin. Nordin doet boos open. Wat moet je, vraagt hij.
Hé, wat is er met jou aan de hand, we hadden toch afgesproken, zegt Jamila.
Ik spreek niet af met hoertjes. Ik dacht dat jij te vertrouwen was, dat we een toekomst samen hadden. Maar ja, jij wil zonodig het hoertje uithangen met Ali. Het is over tussen ons, ik wil je niet meer zien. Hij slaat de deur voor haar neus dicht. Nee, asjeblieft nordin, geloof hem niet. Doe open asjeblieft, doe open, huilt Jamila. Ze bonst op de deur en smeekt. Maar Nordin doet niet meer open. Huilend gaat ze weg….

Ze weet niet hoe lang ze heeft rondgelopen, maar als ze op haar horloge kijkt is het al 19.00 uur. Shit ze moet naar huis. Thuis aangekomen ziet ze haar moeder bezorgd aan de keukentafel zitten. Alhamdoelilah, zegt haar moeder, waar was je nou. Sorry mam, ik zat in de bieb en was de tijd helemaal vergeten. Hebben jullie al gegeten?
Ja, zegt moeder, je vader is in het café, samir is gaan trainen en Sarah is naar een vriendin. Er ligt nog wat eten in de pan, als je wil eten.
Jamila loopt naar de keuken. Oh lekker, nasi. Ze warmt het eten op en schept wat op een bord. Ze pakt er een glas cola bij en loopt naar de huiskamer. Yemma, is het goed als ik op mijn kamer eet, ik moet nog heel veel dingen doen voor school. Ja, het is goed meissie, ga maar, zegt moeder.
Net als Jamila op haar bed wil zitten, hoort ze een berichtentoontje. Ze pakt haar telefoon en leest: Ik zal jou het leven zuur maken….Er staat geen nummer bij, dit smsje is via internet verstuurd. Ze wist het bericht en gaat eten.


Jamila is net klaar met school en loopt naar huis. Hé wat raar, de auto van haar vader staat voor de deur, hij was toch gaan werken. Als ze haar sleutel in het slot van de deur wil steken, doet Sarah al open. Jamila, Jamila, oma is ziek. Papa en jij moeten naar haar toe in Marokko. Oma ziek?? Oma was altijd een gezonde en sterke vrouw.
Als Jamila de huiskamer in loopt ziet ze haar ouders bedroefd op de bank zitten. Haar moeder kijkt haar niet aan.
Jamila, we gaan morgen naar Marokko, je oma is erg ziek, ik heb de tickets al geboekt, zegt haar vader.
En mijn school dan, vraagt Jamila. Maak je maar geen zorgen, jij blijft daar maar een week, zegt vader.
Ga je spullen maar inpakken.
Jamila loopt naar boven en pakt haar koffer. Oma is ziek, gonst het door haar hoofd, ze gaat toch niet dood hé…


15-07-2006, 12:30


De volgende morgen staat ze met haar vader op Schiphol. Haar moeder, zusje en broertje zijn er ook bij. Ze ziet tranen in de ogen van haar moeder. Ah, Yemma, niet huilen over een week ben ik er weer, zegt Jamila
Mensen voor de vlucht561 Royal Air Maroc, dienen zich te verzamelen bij Gate 22, wordt er omgeroepen.
Het gezin neemt afscheid van elkaar. Jamila en vader lopen naar Gate 22. Nog een keer draait Jamila zich om en ziet met tranen in haar ogen, haar moeder, zusje en broertje bij elkaar staan.
Ach kom op zeg, zegt ze in zichzelf, ik lijk wel een klein kind, over een weekje ben ik terug.

De vliegreis is erg snel gegaan. Ze merkt wel dat haar vader heel stil is. Eenmaal aangekomen in Oujda ziet ze dat haar oom Farid al op hun staat te wachten. Als ze door de douane heen zijn, rent haar vader op zijn broer af en met tranen in hun ogen omhelzen ze elkaar. Selam, zegt Jamila tegen haar oom en geeft hem de gebruikelijke vier kussen op zijn wangen.
Zid, we gaan, zegt haar oom kortaf. Ze stappen de auto in en rijden richting Nador. Onderweg kijkt Jamila haar ogen uit. Ook al is het een jaar geleden dat ze voor het laatst in Marokko was, toch komt ze bekende dingen tegen.

We gaan eerst naar tante Malika, zegt Oom Farid tegen Jamila. Hé, we gaan altijd eerst naar oma zegt Jamila. Ze vindt het helemaal niet leuk bij tante Malika. Nu niet, zegt haar oom boos. Als ik zeg dat we nu naar tante Malika gaan, dan gaan we dat ook. Jamila kijkt haar vader vragend aan maar die blijft strak voor zich kijken.
Nou ja, het zal wel, denkt Jamila en kijkt weer naar buiten.

Tante Malika heeft zich ontzettend uitgesloofd in de keuken. De tafel staat vol met eten. Als Jamila heeft gegeten vraagt ze aan tante malika of ze even mag slapen.
Natuurlijk zegt haar tante en brengt haar naar een kamer, waar alleen een bed en een kast staan.
Jamila ploft op het bed neer en voor ze het weet ligt ze al diep te slapen.

Als Jamila wakker wordt is het al donker. Waar ben ik, denkt ze. O ja, in Marokko. Ze blijft even luisteren naar de geluiden in de huiskamer. Ze hoort haar oom hard tegen haar vader praten. Ze probeert te horen wat hij zei, maar haar oom is al zachter gaan praten.
Als ze de huiskamer binnen loopt is het meteen stil. Iedereen kijkt haar aan. Selamaleikum, zegt Jamila. Selam, roepen ze in koor. Tante staat op, wil je wat eten mijn kind, je bent zo mager… Nee, tante dank je wel, ik heb wel een beetje dorst. Tante haalt een glas water voor Jamila.
Pa, wanneer gaan we naar oma, vraagt Jamila. Nog niet, zegt haar vader bot. Als we gaan hoor je het wel.
De deur van de huiskamer gaat open en haar nicht Sakina stapt naar binnen. Saaaakiiinaaa, roept Jamila. En lachend omhelst en kust ze haar nicht. Hoe gaat het met je? Vraagt sakina. Goed, goed en met jou? Het gaat goed hoor, ik kom net van mijn werk. Leuk, leuk. En de rest van de avond babbelen ze verder.

De volgende ochtend loopt Jamila de huiskamer binnen. Ze ziet dat haar tante al druk bezig is met sfench, Marokkaanse koekjes en Marokkaanse broodjes. Sbech elgeer tante zegt Jamila. Sbech Elgeer groet tante terug.
Moet ik even thee zetten tante, vraagt Jamila. Heel graag…
Na het ontbijt helpt Jamila tante met schoonmaken. Als ze klaar is komt Sakina net binnen lopen. Sbech el Geer slaapkop, lacht Jamila haar toe. Moet je vandaag niet werken? Eleh, zegt Sakina, ik heb speciaal voor jou vrijgenomen. We gaan zo lekker de stad in.

Lachend en arm in arm lopen Sakina en Jamila naar de stad. Pssst, eh zina..psssst. Niet reageren, zegt Sakina als ze de jongens zien die hun toeroepen. Getver, zegt Jamila en lachend lopen ze snel door. Jamila kijkt haar ogen uit. Ze ziet veel mooie jurken en sieraden. Wajo, wat een mooie jurk, zegt Jamila. Ik zal aan vader vragen of ik die mag kopen. Plotseling ziet ze dat sakina wit wegtrekt. Wat is er Sakina, vraagt Jamila. Niks, niks, kom we moeten hier weg, zegt Sakina met een bibberend stemmetje. Huh? Jamila laat zich verbaasd meesleuren. Wat Jamila niet ziet is dat haar vader en oom met een vreemde man staan te praten. Boos kijkt de vader van Jamila richting Sakina en Jamila.Eenmaal thuis aangekomen schreeuwt Jamila naar Sakina. Wat is er toch met je? Eerst sleur je me zomaar weg en dan wil je ook niet zeggen wat er precies aan de hand is! Ik begrijp jou echt niet! Jamila, rustig nou maar, zegt Sakina sussend. Ik vertel het je nog wel. Ze geeft Jamila een knuffel, kom op nichie, we moeten geen ruzie maken. Geen ruzie maken, zegt Jamila, ok dan, en ze begint Sakina te kietelen. Gierend rollen ze op de grond. Jamila gaat boven op Sakina zitten. Hahaha. Plotseling is Sakina stil en kijkt met grote ogen naar de deur. Wat is er met jullie? Brult de vader van Jamila. Papa, wat is er nou met je, vraagt Jamila verbaasd. Stil jij, zegt vader. Pak je spullen, we gaan naar oma. Oké, zegt Jamila, mag Sakina mee. Nee, zegt vader, niemand gaat mee. Jeetje man, wat is die chagrijnig, denkt Jamila. Snel pakt ze haar spullen en neemt afscheid van Sakina en tante Malika. De andere kinderen zijn naar school. Ik zie je nog wel, zegt Jamila tegen tante en Sakina. Ze ziet dat Sakina maar moeilijk haar tranen kan bedwingen.
Onderweg naar oma is Jamila erg stil. Er klopt hier iets niet denkt ze. In de verte ziet ze het huis van oma al staan. Daar aangekomen komen meteen haar neven en nichten naar buiten. Tante Aicha woont samen met haar kinderen bij Oma. Er wordt uitbundig gegroet. Waar is oma, vraagt Jamila aan een van haar nichten. Haar nicht schrikt en draait haar hoofd weg. Jamila rent het huis in om te kijken waar oma is. Ghena, ghena, waar ben je roept ze. Geen antwoord. Ze rent terug naar haar vader. Baba, baba, waar is Ghena, vraagt ze. Haar vader kijkt haar op een vreemde manier aan. Euh, ze is naar het ziekenhuis, zegt hij. Kom dan, we gaan naar haar toe, zegt Jamila. NEE, zegt haar vader. Jij gaat nergens naar toe. Hup naar binnen.
Als Jamila de volgende morgen wakker wordt, doet haar hele lichaam pijn. Pfff, denkt Jamila, wat een stank zég. Ze loopt snel naar het raam en gooit die open. Als ze om zich heen kijkt ziet ze al haar nichten op een matrasje op de grond liggen. Ze rilt, en loopt snel naar de badkamer om zich te wassen. Waarom slapen al die nichten bij haar op de kamer, denkt ze. Oma heeft toch een heel grote luxe huis. Iedere nicht kan op een eigen kamer slapen. Ach, joh denkt ze grinnikend, ze zullen mij wel gemist hebben. Ze besluit in het vervolg wat vriendelijker tegen haar nichten te doen. Als ze naar de huiskamer loopt, ruikt ze de geur van echte Marokkaanse koffie. Nu pas merkt ze wat voor een honger ze eigenlijk heeft. Een voor een worden haar nichten ook wakker. Na het eten helpt ze mee opruimen. Wanneer gaan we naar oma, vraagt ze aan tante Aicha. Ik weet het niet zegt tante Aicha, dat moet je maar aan je vader vragen. Op dat moment komt haar vader binnen. Wat moet ze aan mij vragen vraagt hij aan tante Aicha. Wanneer we naar oma gaan, antwoordt Jamila snel.
Jamila, luister naar mij zegt haar vader met een ernstig gezicht. Je ziet je oma niet meer. Oma is niet ziek. Ze is op bezoek bij je oom in Spanje. Wat, zegt Jamila verbaasd, maar..we..ik..eh..Waarom zei je dan dat oma ziek is.
Dat zei ik zodat je mee zou komen naar Marokko. Ik heb Ali gesproken Jamila, zegt haar vader schreeuwend. Je hebt ons te schande gemaakt. Hij geeft Jamila een klap in haar gezicht. xxxx, jij vuile xxxx, schreeuwt hij. Nee baba, alsjeblieft je moet hem echt niet geloven. Please baba. Maar haar vader hoort of ziet niets meer en blijft haar slaan. Help, tante Aicha help me nou. Maar niemand schiet haar te hulp. Dan wordt alles zwart voor haar ogen…
Jamila, Jamila, wordt wakker ze voelt hoe iemand een glas water in haar gezicht gooit. Voorzichtig doet ze haar ogen open en ze ziet de bezorgde ogen van Tante Aicha. Dan herinnert Jamila zich weer alles. Huilend probeert ze overeind te komen. Tante Aicha, je moet me geloven, het is echt niet waar wat die Ali over mij loopt te vertellen. Tante Aicha knikt voorzichtig, ik weet het Hbiba, zegt ze zacht.
Wat gaat hij met me doen tante, vraagt Jamila. Ik weet het niet, ik weet het echt niet.O god waarom geloven ze die klootzak zegt Jamila huilend. Wat moet ik nou doen tante. Ik weet het niet lieverd, je moet maar afwachten zegt tante zuchtend.


15-07-2006, 12:31

Al dagen lang leeft Jamila in onzekerheid. Ze heeft haar vader sinds die ene dag niet gezien en van haar tante en nichten wordt ze ook niet veel wijzer. Dag in dag uit helpt ze haar tante en nichten met het huishouden. Op een dag komt oom Farid naar oma’s huis. Oom, oom roept Jamila. Waar is baba?
Je vader….je vader is terug naar Nederland.
Geschokt staart Jamila haar oom aan. En ik dan, zegt ze, ik wil terug naar huis. Dit is je thuis Jamila, zegt haar oom. Nee…nee…dat mag niet, zegt Jamila geschokt. Huilend rent ze naar de kamer. Snikkend valt ze op het matrasje. Huilend valt ze in slaap. Als ze de volgende ochtend wakker wordt schieten de woorden van gisteren haar meteen weer te binnen…je vader is terug naar Nederland. Dit kan toch niet, denkt Jamila, ik heb toch helemaal niets gedaan. Vastbesloten staat ze op, ik blijf hier niet denkt ze. Ze loopt naar haar tas en pakt er het beetje geld dat ze nog heeft uit. Haar paspoort heeft haar vader vast meegenomen. Ze vraagt aan een van haar nichten of ze mee gaat naar de winkel om iets te kopen. Haar tante kijkt haar een beetje vreemd aan. Echt tante, ik ga alleen naar de winkel zegt Jamila smekend. Vooruit, zegt tante, neem de jonge Leila maar mee. Dankbaar kijkt Jamila haar tante aan en grijpt, voordat tante zich bedenkt, Leila mee naar buiten.
Ze lopen samen richting de winkels, nagefloten door de jongens. Pfff, denkt Jamila, je kunt hier ook niets doen zonder nagestaard of nagefloten te worden. Leila, zegt Jamila, ik moet even naar mijn mama bellen. Maar dat mag je tegen niemand zeggen, beloof je dat zegt Jamila terwijl ze Leila een grote lolly overhandigd. Leila’s ogen glimmen als ze de lolly ziet, nee ik zeg niets zegt Leila. Jamila loopt een teleboutique in terwijl Leila likkend aan haar lolly op een stoel blijft wachten. Ze belt naar huis. Als haar moeder de telefoon opneemt, begint Jamila te huilen. Mama mama snikt ze. Jamila, hoort ze haar moeder verbaasd zeggen.


15-07-2006, 12:31

Mama, ik wil hier weg, huilt Jamila, je moet me hier weghalen. Jamila, dat gaat niet, zegt haar moeder zacht. Je vader wil het niet hebben, je hebt ons te schande gemaakt. Het is niet waar Yemma, echt niet, hij heeft alles verzonnen…
Sorry mijn dochter ik moet nu echt ophangen je vader kan elk moment thuiskomen.
Nee mama nee, niet ophangen. Tuut tuut tuut. Oh nee, huilend zakt Jamila op de grond met de telefoonhoorn tegen haar aan. Als ze ziet dat de medewerker van de teleboetiek naar haar kijkt staat ze snel op en veegt haar tranen af.

Na weken houdt Jamila het echt niet meer uit bij tante thuis. Ik ga gewoon weg, denkt Jamila, ik zie dan wel waar ik uit kom. Ze wacht tot haar tante en oom gaan slapen. Hier in Marokko slapen ze elke middag, denkt Jamila. Wat raar dat ze dat in Nederland niet doen. Haar nichtjes gaan elke middag naar de buurmeisjes of ze gaan naar school om te leren lezen en schrijven.
Die middag pakt Jamila haar tas met wat kleren en een grote fles met water. Ze hoort haar tante snurken. Voorzichtig sluipt ze het huis uit. Het is erg stil op straat. Ze holt richting de grote weg. Taxi, taxi, roept ze. Ik wil naar Tanger, zegt ze tegen de taxichauffeur….Dat is erg duur meissie, je kunt beter met de bus naar Tanger. Breng me dan maar naar de bussen, zegt Jamila….

Het is een lange rit naar Tanger. Ze zit naast een aardige jongen in de bus. Wat ga je in Tanger doen? Vraagt hij. O eh, ik ga naar mijn tante daar. De jongen kijkt haar lachend aan. Je bent niet van hier hé, zegt hij. Huh hoe weet je dat, vraagt Jamila. Ha ha, ik hoor het aan je accent, Hollanda? Ja, zegt Jamila. Ik ben yassin, zegt de jongen. Ik ben Jamila. Wil je wat eten Jamila, vraagt hij. Hmm lekker zegt Jamila als ze de lamsaman van de jongen aanpakt.


15-07-2006, 12:32


Jallah, jallah, nog half slapend wordt Jamila wakker door al het lawaai in de bus. De buschauffeur schudt Jamila heen en weer. Jallah je moet eruit. We zijn in Tanger. Als ze om zich heen kijkt ziet ze dat de meeste mensen de bus al uit zijn. Ook als ze naast zich kijkt ziet ze dat Yassin er niet meer zit. Huh, lekker beleefd zeg, denkt Jamila, eerst de hele reis de oren van mijn hoofd af kletsen en dan niet eens fatsoenlijk afscheid nemen. Terwijl ze haar spullen pakt kijkt ze toch nog even om zich heen of ze Yassin ziet. O wacht, daar is hij, bij het cafeetje tegenover de bussen. Ze loopt op hem af. Zo Yassin, zeggen we geen gedag meer. Haha, tuurlijk wel, maar ik hield je al in de gaten vanaf hier. Je moet niet denken dat ik geen afscheid van je wou nemen hoor, maar komt je tante je niet ophalen? Mijn tante? Eh… zegt Jamila.
Yassin kijkt haar een beetje vreemd aan. Je hebt zeker geen tante hier in Tanger, dus je wordt ook niet opgehaald door haar. Wat doe je hier eigenlijk. Waarom is een meisje zoals jij helemaal alleen op reis?
Ik weet het niet meer Yassin…zegt Jamila zacht.
Vertel me nou wat er aan de hand is zegt Yassin. Ok, het begon allemaal in Nederland. En Jamila vertelt….

Jeetje, zegt Yassin, dus je hebt bijna geen geld en je hebt je paspoort ook niet? Nee, zoals ik al zei, mijn vader heeft mijn paspoort meegenomen. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik ben met het doel dat ik via Tanger naar Spanje kan hier naartoe gekomen. Nee nee Jamila, zonder paspoort lukt dat gewoon niet. Je kunt eventueel vanavond bij mij overnachten, zegt Yassin. Twijfelend kijkt Jamila Yassin aan. Ja, ik denk dat ik geen keus heb. Maar eerst wil ik wat drinken, ik verga van de dorst. Na wat te hebben gedronken lopen ze naar het appartementje van Yassin. Ze komt in een krottenwijk terecht. Meteen komen er kleine kinderen op haar afgerend. Gtini floes, gtini floes, bedelen de kinderen. Oprotten roept Yassin naar de kinderen.
Jeetje wat zielig voor die kinderen zegt Jamila tegen Yassin. Nou ze zijn niet allemaal zielig hoor. De meeste kinderen hier zijn lijmsnuivers, ze leven op straat en bedelen geld zodat ze lijm kunnen kopen. Maar hun ouders dan zegt Jamila. Die kijken niet meer naar hun om. Sommige kinderen gaan zo ver, ze verkopen hun lichaam voor een beetje geld, ze zijn gewoon verslaafd aan lijm. Onder de indruk van het verhaal lopen ze verder. Hier woon ik zegt Yassin als ze voor een deur staan. Ehm…met wie woon je eigenlijk, vraagt Jamila. Met mijn neef, maar hij zegt niets hoor. Yassin draait de sleutel in het slot en duwt de deur open. Wie is daar, horen ze iemand vanuit de huiskamer roepen. Ik ben het roept Yassin terug. Ze stappen de huiskamer binnen. Wat voor moois heb jij daar bij je vraagt de neef met glinsterende ogen. Dit is Jamila, en Jamila dit is Hafid mijn neef. Salam zegt Jamila verlegen terwijl ze Hafid een hand geeft. Salam zina, zegt Hafid grinnikend. Yassin ziet dat Jamila zich duidelijk niet op haar gemak voelt. Kom Jamila ik laat wel zien waar je je spullen kwijt kan en daarna gaan we wat eten bij het een restaurantje in het centrum. Opgelucht dat ze weg kan legt Jamila snel haar tas in de kamer en samen met Yassin pakken ze een taxi naar het centrum. Nadat ze hebben gegeten geeft Yassin de huissleutel aan Jamila. Hier ga naar mijn huis, ik moet nu werken.Maar moet ik dan alleen naar je huis, vraagt Jamila een beetje bang. Ik breng je naar de taxi en geef mijn adres door. Je hoeft niet bang te zijn. Asjeblieft Yassin ga met mij mee. Sorry Jamila, dat kan echt niet ik ben over een paar uurtjes thuis. Je kunt gewoon in die kamer slapen en als je morgen wakker wordt ben ik allang thuis.
Eenmaal thuis aangekomen hoort Jamila allemaal mannenstemmen vanuit de huiskamer. Net als ze snel de huiskamer binnen wil glippen, gaat de deur van de huiskamer open. Aah kijk eens aan, zegt Hafid, waar wil mijn zina naartoe. Eh ik ga slapen zegt Jamila. Ik dacht het niet zegt Hafid, ik wil je eerst voorstellen aan mijn vrienden. Laat me met rust zegt Jamila, maar Hafid sleurt haar al de huiskamer in. Er liggen allemaal bierflesjes op tafel en ze ziet een stuk of 5 mannen zitten. Sommige met een sigaret in hun mond. Grijnzend met twinkelende ogen kijken ze haar aan. Ehlen eh zina roepen ze. Wie is de schoonheid eh Hafid.
Hahhaha, Hafid lacht en grijpt naar haar borsten. Terwijl Jamila Hafid van zich afduwt ruikt ze een stank uit zijn mond. Tfoe bier, hij heeft gedronken. Paniekerig kijkt Jamila om zich heen. De mannen lachen hard… Als ze ziet dat Hafid weer op haar af loopt rent ze naar de deur. Ze gooit de deur open en rent recht in de armen van Yassin. “Wat is hier aan de hand”? vraagt Yassin. En wat doen die mannen hier, roept Yassin boos naar Hafid.
Eh…ooh salem eh neef, ik had je nog niet verwacht, stamelt Hafid. Mijn huis uit, roept Yassin naar de mannen en neem jullie troep mee!!!!! Dan pas merkt Yassin dat Jamila bevend aan zijn armen hangt. Wat is er jamila, vraagt hij. Huilend kijkt Jamila hem aan, ik kan hier niet blijven zegt Jamila. Wacht we gaan even naar de kamer. Als ik zo terug kom wil ik jullie hier niet meer zien en Hafid jou spreek ik nog, zegt Yassin boos.


15-07-2006, 12:33

Ik ga weg Yassin…Ik kan hier niet blijven…niet met je neef. Maar wat is er dan gebeurd Jamila. Ik kan hier gewoon niet blijven…

Met gemengde gevoelens kijkt Yassin Jamila na. Hij heeft haar niet over kunnen halen te blijven. Hij heeft haar zijn telefoonnummer gegeven en een beetje geld. Na aandringen heeft ze het geld pas aangepakt. Het meisje heeft bij hem iets losgemaakt. Zo een mooie meid en zo een goed hart. Hij kent haar maar een dag maar het lijkt net of hij haar al langer kent. Als ze een taxi is ingestapt en weggereden is doet hij de deur dicht…

Breng me naar het de boten die naar Spanje gaan, zegt ze tegen de taxichauffeur. Onderweg kijkt ze verdrietig uit het raam. Wat moet ik nu doen? Ik moet terug naar Nederland, maar hoe? Zonder papieren? Als ze aangekomen is bij de boten betaald ze de taxichauffeur en stapt uit….
Salem e gti, kun je me alsjeblieft helpen. Jamila kijkt de jonge vrouw aan. Waarmee moet ik je helpen dan vraagt Jamila. Ik wil naar Hollanda zegt de vrouw. Ja ik ook denkt Jamila. Ik kan je niet helpen zegt Jamila en wil weglopen. Nee wacht alsjeblieft, de vrouw kijkt haar smekend aan. Ik betaal je als je me maar helpt. Ik kan je niet helpen zeg ik toch.





Dat was het. Jammer dat er geen vervolg is.