depressief...

[Mariah]

Ik ben de laatste tijd echt depressief,hoewel ik normaal een vrolijke meid ben.
Ik denk dat het te maken heeft met de Europese maatschappij en mentaliteit.

En vooral met de levensritme.Ik ben in het buitenland opgegroeid waar de tijd niet echt serieus wordt genomen.Als iemand een afspraak heeft om 8 uur dan duikt hij pas op na 8 uur. En je heb altijd de tijd om met iemand een praatje te maken. Men werkt daar zelfs traag.Onze schoonmaakster had een hele uur nodig om de afwas te doen op haar gemak. Logisch dat men daar nooit gestresst of depressief is.

Maar toen ik hier kwam zie ik dat het erg anders is.Zelfs als mensen tegen je botsen op straat dan zeggen ze niet eens sorry. Iedereen heeft hier een planning en je mag niet eens bij iemand langskomen zonder een afspraak. Hier moet je alle werk binnen een bepaalde tijd afkrijgen en iedereen kijkt naar de uurwerk.Niemand praat met elkaar. Ik ken zelfs mijn buren niet.Als ik naar de nieuws kijk word ik ook depressief: rascisme groeit,meer mensen stemmen op extreem-rechts enz. Nu snap ik waarom mijn vader zei dat we in een zieke maatschappij wonen.Zelfs het geluid van spelende kinderen wordt als overlast beschouwt en ik vind dat mensen nu overdrijven met hun prive,je mag zelfs niet in hun keuken kijken.
Ik kan nog zeker uren doorgaan.

En o ja,ik ben een paar dagen geleden ontslagen van mijn studentenjob,ik werk te traag zeiden ze,hoewel ik erg mijn best heb gedaan alles snel te doen. Ik ben nu erg onzeker.Als ik te traag werk hoe moet ik dan later in de maatschappij meedraaien? Zal ik dan telkens ontslagen worden wegens traagheid? Ik overweeg zelfs om in een andere land werk te zoeken.Ik wou verpleegkunde doen,maar ik zie dat het een job is dat veel snelheid vergt.Nu weet ik niet meer wat ik wil worden,ik wil wel verpleegkundige worden,maar ik ben bang om ontslagen te worden wegens trage werktempo.Ik heb geprobeerd mijn werktempo te verhogen maar dat heeft me veel stress en zenuwachtigheid bezorgt.


als jullie tijdens lezen tot hier zijn geraakt dan wil ik jullie danken voor het moeite nemenvan het lezen van dit zware tekst.

[rehaam]

meid toch,

Tegenwoordig als je op alles gaat letten wat er allemaal wel niet speelt dan wordt je binnen de kortste keren gek...geloof me maar ik probeer zelf te vermijden wat er te vermijden valt. Luister niet naar andere mensen en laat je niet onder druk zetten. Ik weet dat het heel erg moeilijk is en makkelijk gezegd dan gedaan maar wat kan je anders we leven in een zieke wereld om het zo maar te zeggen.

Laat je niet kennen, doe wat je leuk vindt en tijdens de opleiding krijg de kans om wat aan je werktempo te doen dus gewoon doorzetten en geef vooral niet op. Depressie is nergens voor nodig, je hebt er alleen jezelf mee en niemand anders!

sterkte

[Mariah]

dank je,iemand heeft me ook aangeraden veel te lachen,vooral met de realiteit.

[Jamilia32]

Lieve dame,

Probeer een leven te leven waar jij je prettig bij voelt en waar jij het gevoel hebt dat je er mag zijn dat de mensen om je heen een toegevoegde waarde in je leven zijn.

Er gebeurt zoveel om ons heen dat we soms een pas op de plaats moeten nemen om even stil te staan waar het eigenlijk allemaal om draait en dat is gelukkig zijn met jezelf, de mensen die van je houden en de omgeving waarin je leeft. En niet te vergeten elke dag Allah te bedanken voor alles in het leven.

Het valt niet altijd mee. We leven in een maatschappij waarbij mensen niet meer tellen en we aan het doordraven zijn. We slaan continu door.

Laat je er niet in meeslepen. Mocht je een luisterend oor willen. I'll be there.

Liefs

J

[polizie]

trek je niet zoveel aan wat anderen over je zeggen. En geef niet zo snel op. Ik weet niet of dit je helpt maar ben zelf ook een keer ontslagen omdat ik zogenaamd te langzaam zou werken. Later hoorde ik dat ze me gewoon niet mocht en daarom ontslagen heeft. Maar ik herken het heel goed, ook ik was een tijdje heel onzeker geworden. Stelde mezelf precies dezelfde vragen die jij jezelf ook stelt. Nu werk ik al ruim een jaar bij een heel leuk bedrijf en ga ik ook met plezier naar mn werk. Dus ik raad je aan om je niet tegen te laten houden door het feit dat je een keer ontslagen bent. Als je er effe over nadenkt dan kom je erachter dat het een oordeel is die afkomstig is van 1 persoon. Jij kent jezelf het beste. Je hebt overigens een goed advies gekregen om veel te lachen. Wat ik heb geleerd in deze maatschappij is dat je moet blijven lachen(daarmee kun je heel veel bereiken bij anderen) straal zelfvertrouwen uit al vind je iets doodeng. Hou in je achterhoofd dat alles wat nieuw op je pad komt je in het begin onzeker kan maken, maar dat is heel normaal. Ik ben het met je eens dat dit een maatschappij is waar alles om geld, tijd, privacy, presteren en werk draait. Niet zo gek dat je daar soms gestrest van raakt. Ik wens je heel veel succes met alles wat je gaat doen

[Mariah]

jeetje,door jullie reacties heb ik moed kunnen krijgen,bedankt iedereen!

[rehaam]

Citaat door Mariah:

jeetje,door jullie reacties heb ik moed kunnen krijgen,bedankt iedereen!

[smurfi]

Ach meiske, tegenwoordig verzinnen ze wel de geksten dingen om van iemand af te komen!
Neem het niet persoonlijk dat je vanwegen zogenaamde traagheid bent ontslagen....
Je zult zien, dat je gauw je plekje vind in de maatschappij!

Mag ik vragen in welk exotisch land je opgegroeit bent?

[Mariah]

Citaat door smurfi:

Ach meiske, tegenwoordig verzinnen ze wel de geksten dingen om van iemand af te komen!
Neem het niet persoonlijk dat je vanwegen zogenaamde traagheid bent ontslagen....
Je zult zien, dat je gauw je plekje vind in de maatschappij!

Mag ik vragen in welk exotisch land je opgegroeit bent?

Ik ben tot mijn zevende jaar in een dorpje midden van de Amazone in Bolivia gebleven.Mijn vader werkte voor ontwikkelingssamenwerking destijds.

[alhaqieqat]

Citaat door Mariah:

Ik ben de laatste tijd echt depressief,hoewel ik normaal een vrolijke meid ben.
Ik denk dat het te maken heeft met de Europese maatschappij en mentaliteit.

En vooral met de levensritme.Ik ben in het buitenland opgegroeid waar de tijd niet echt serieus wordt genomen.Als iemand een afspraak heeft om 8 uur dan duikt hij pas op na 8 uur. En je heb altijd de tijd om met iemand een praatje te maken. Men werkt daar zelfs traag.Onze schoonmaakster had een hele uur nodig om de afwas te doen op haar gemak. Logisch dat men daar nooit gestresst of depressief is.

Maar toen ik hier kwam zie ik dat het erg anders is.Zelfs als mensen tegen je botsen op straat dan zeggen ze niet eens sorry. Iedereen heeft hier een planning en je mag niet eens bij iemand langskomen zonder een afspraak. Hier moet je alle werk binnen een bepaalde tijd afkrijgen en iedereen kijkt naar de uurwerk.Niemand praat met elkaar. Ik ken zelfs mijn buren niet.Als ik naar de nieuws kijk word ik ook depressief: rascisme groeit,meer mensen stemmen op extreem-rechts enz. Nu snap ik waarom mijn vader zei dat we in een zieke maatschappij wonen.Zelfs het geluid van spelende kinderen wordt als overlast beschouwt en ik vind dat mensen nu overdrijven met hun prive,je mag zelfs niet in hun keuken kijken.
Ik kan nog zeker uren doorgaan.

En o ja,ik ben een paar dagen geleden ontslagen van mijn studentenjob,ik werk te traag zeiden ze,hoewel ik erg mijn best heb gedaan alles snel te doen. Ik ben nu erg onzeker.Als ik te traag werk hoe moet ik dan later in de maatschappij meedraaien? Zal ik dan telkens ontslagen worden wegens traagheid? Ik overweeg zelfs om in een andere land werk te zoeken.Ik wou verpleegkunde doen,maar ik zie dat het een job is dat veel snelheid vergt.Nu weet ik niet meer wat ik wil worden,ik wil wel verpleegkundige worden,maar ik ben bang om ontslagen te worden wegens trage werktempo.Ik heb geprobeerd mijn werktempo te verhogen maar dat heeft me veel stress en zenuwachtigheid bezorgt.


als jullie tijdens lezen tot hier zijn geraakt dan wil ik jullie danken voor het moeite nemenvan het lezen van dit zware tekst.

Ik zie dat je christen bent. Zoek troost en steun bij God en bij de medegelovigen in je gemeente.
Wat mij vaak heeft geholpen is het lezen van Gods Woord.


Daarnaast moet je gewoon je eigen (levens)tempo houden. Laat je niet gek maken. Blijf gezond eten en doe veel aan sport.
Maar vooral, praat met je ouders en de leden van je kerkelijke gemeente over je probleem want dat lucht vaak op.

Veel sterkte,
al7qq.