Bekijk volle/desktop versie : Sanae & Mohammed



08-07-2006, 13:41
Ik wil ook een verhaal schrijven...
vertel ff wat jullie ervan vinden... wagga..?

08-07-2006, 13:43


Tuut, tuut, tuut. Ik werd wakker door mijn vriendin Soumia.
Soumia: "Ewa slaapkop, je sliep zo te horen nog?"
Sanae: "ja man"
Soumia: "Ewa we hebben 1ste drie uur vrij hè?"
Sanae: "Ik was toch niet van plan naar school toe te komen."
Soumia: "Jawel, kom nou. Je hebt toch lekker 1ste drie uur vrij. Je bent al te vaak absent lieverd."
Sanae: "Nee man, heb echt geen zin. En je hebt me trouwens al wakker gemaakt dus slapen kan ik nu ook niet meer, BEDANKT!"
Soumia: "Wel, kom alsjeblieft. Ik ga hangen, probeer weer in slaap te vallen. Ik zie je, om kwart voor 11 op het station, doei schatje."
Voor ik wat kon zeggen, had ze al opgehangen. Echt Soumia weer, ze moet altijd haar zin hebben. Het lukt haar ook altijd hoor! Soumia, is mijn beste vriendin. Met haar deel ik al mijn geheimen en leid mijn leven met haar aan mijn zijde. Soumia is een slank meisje, met prachtige bruine krullen. Ik daarentegen heb lang stijl haar. Verder heeft ze net als mij lichtbruine ogen, en is ze even lang als mij, namelijk 1.67m.
Moehiem, ik zette de wekker op half 10. Ik legde mij telefoon neer en probeerde in slaap te vallen. Na een half uurtje viel ik in slaap. Toen de wekker ging, ging ik snel onder de douche. Ik ging naar beneden, mijn moeder had alles al klaar gelegd. Na het ontbijten, ging ik weer naar boven. Hm, wat zal ik vandaag gaan aantrekken. Ik keek uit het raam, ik zag dat het zonnetje scheen. Ik besloot nadat ik de kast overhoop had gehaald, een strak lichtroze T-shirt, met een witdriekwart witte broek aan te trekken, met daaronder muiltjes. Ik kamde mijn haren, en liet mijn haar los. Ik deed wat lipgloss op mijn lippen, en spoot wat van mijn lekkerste geurtje, Chanel op. Ik pakte mijn roze oorbellen. Ik heb namelijk alle kleuren en vormen van oorbellen, ik ben echt een trendsetter! Ik liep weer naar beneden, gaf een kusje op mijn moeder’s voorhoofd, en pakte de bus naar het station. Daar aangekomen zag ik Soumia staan. We pakten weer de bus naar HU, Hogeschool Utrecht. Ik en Soumia studeren rechten. Wij willen beiden advocaat worden, Inshallah!
We hadden alleen 2 uurtjes les, en moesten daarna zelfstandig een opdracht maken. Om 3 uur, pakten we weer de bus naar het station. We gingen even winkelen in de stad.
"- Hey Sanae, kijk is achter je, hij is mooi hè!" Ik keek achterom. "Ja man, echt prachtig. Ze waren met ze tweeën, ik wist gelijk wie Soumia bedoelde. Ik ken haar smaak, haar smaak is net als die van mij. "Ik zag hem op de bruiloft van mijn nicht in Rotterdam, 2 maanden geleden. Hij vroeg mij nummer maar ik had hem die niet gegeven. Hij is volgens mij echt een flikker"
"Oh, dan hoeft het niet. Het enige wat ze willen is, doen wat Allah verboden heeft."
"- Ja, hij vroeg me of ik preuts was. Echt een zemmer tfoe!"
"Wow, Wat denkt hij wel niet?"
Opeens hoorde ik iemand achter ons zeggen; "zo, zo, mooie dames hoor." We negeerden ze en liepen door. Het waren die twee jongens. Ze konden er niet tegen dat we ze negeerden. Ze kwamen toen voor ons staan. Die knappe jongen herkende Soumia. "Zo, meid…het lot brengt ons toch naar elkaar toe", zei hij met een glimlach. "Sorry, heb geen tijd voor zulke arrogante jongens", antwoordde Soumia bot. Hij stak zijn hand uit, vervolgens zei hij; "aangenaam ik ben Karim." Soumia stak haar hand uiteindelijk toch uit. Ze kon zo te zien de verleiding niet weerstaan. Ik lachte in mijn zelf. "Aangenaam Karim, maar ik heb geen naam." Hij begon te lachen. "Oei, pittige dames of niet, Achraf?" Waarop hij antwoordde; "Haha, zeker wel, maar kom op dames, hebben jullie ook een nummer, dan kunnen we een keertje wat drinken samen."

08-07-2006, 13:44
Soumia, wou net wat zeggen, maar ik was haar al voor. Ik zei tegen hen, is goed. Maar wel bellen hè, lijkt mij wel gezellig om met jullie wat te drinken." Soumia keek mij met een blik aan van, niet doen! Ik knipoogde naar haar. Beiden jongens begonnen te glimlachen. Karim pakte zijn telefoon tevoorschijn, en zei: "Wat is je nummer lieverd."
Ik trok en serieuze blik en zei toen; "0611, en de rest komt vanzelf, DOEI!" Ik pakte de hand van Soumia en trok haar mee."
Ik keek nog achterom, en ik zag dat de jongens lachten. Soumia begon keihard te lachen.
"Sanae, waaah jij bent echt erg. Kapot lachen, wollah deze is goed."
We gingen nog wat shoppen, want over een weekje zouden we naar Marokko vertrekken. Ik zou met Soumia, haar broer Nordin, en een vriend van hem gaan( die jongen ken ik niet), in de auto. Mijn ouders, zusje en broer vertrekken 3 dagen eerder.
- "Heey Sanae, bijna Marokko."
x "Ja hé, We gaan ze echt chillen, meid."
- "Ja, hahahahaha. Ik kan echt niet wachten joh.
Na nog wat bij te hebben geklets en gedronken in La place, gingen we naar huis.
De volgende dag werd ik heel vrolijk wakker. Ik ging douchen, ontbijten en daarna nog even achter het Internet. "Hey mama, ik moet nog mijn paspoort ophalen shit." Ja, lieverd dat moet je echt nu doen, want als dat nu niet gebeurt, gebeurt het nooit, aha zo ben jij mijn dochter!
- "Hey Soum, ga je mee naar de gemeente?"
x "Hey meid, hm…"
- "Please, ik heb echt geen zin om naar huis te gaan."
x "Nee, dat is het niet. Ik heb zo een afspraak. Ik heb met mijn nicht afgesproken, ik zou met haar mee gaan, ze moet nog wat dingen regelen. Ze gaat binnenkort trouwen, zoals je weet. Ik ga even met haar mee, ik heb het haar beloof, maar als je mee wilt mag je wel mee.
- "Nee, ik ga niet. Ga jij maar, lieverd. Ik ga nu. Ik spreek je gauw zine, Beslemma.
x "Oké, nou ik bel je straks als ik terug ben. Doei schatje. "
Ik hing op. Tfoe man ik heb echt geen zin om alleen te gaan. Ik heb heel veel vriendinnen. Maar dat zijn allemaal matennaaiers. Ik weet dat niemand te vertrouwen is. Mijn beste vriendin, pakte mijn vriend van mij af(dit is een jaar geleden gebeurd). Maar zo weet ik ook weer, dat hij niet van mij hield. En alleen maar met mij speelde. Ik vertrouw nu geen één jongen meer. Ik weet dat het verkeerd denken is, en dat ik niet iedereen over één kam moet scheren maar dat gaat helaas automatisch. Ik ben helemaal niet makkelijk. Ik speel altijd hard to get. Maar 'hij' wist mijn hart op een of ander manier te raken. Hij is de ware, althans dat dacht ik. Een traan rolde over mijn wang. Hij was gewoon alles voor me. Ik heb nooit echt van een jongen gehouden, maar hij, ik kan hem nog steeds niet vergeten. Hij heeft mijn hart nog steeds. Ik heb gehoord dat het uit is tussen hem en in toentertijd mijn beste vriendin.
Ik herinner mij die dag nog, de dag wanneer mijn hart in duizend stukjes brak. Ik belde hem op, en vroeg of ik hem mocht zien. Hij zei dat het goed was. Ik zei hem, dat ik hem over een half uur zou zien. Hij zei dat hij toen niet kon. Hij kon pas over 2 uurtjes. Hij was niet in de buurt, en was ergens mee bezig. Ik vroeg niet verder. Ik zei oké, dan zie ik je om half 6.
Ik belde een ander vriendin toen op, en vroeg haar of ze met mij mee wou gaan naar de bioscoop. Niet wetend dat ik daar de schrik van mijn leven zal hebben Ze stemde toe. Aangekomen in de bioscoop, namen we plaats. Tijdens de pauze gingen ik en mijn vriendin Imane, even naar buiten. De pauze was afgelopen, toen ik net een stap naar binnen wilde zetten, kreeg ik de schrik van mijn leven. Ik zag Mohammed(toentertijd mijn vriend), met mijn beste vriendin Ghizlane kussen, in een hoekje waar zelden iemand komt. Hij kuste haar zo hevig, net of hun leven ervan afhing. Hij had één hand op haar kont, en één hand onder haar truitje, zo streelde hij haar rug. Zij had haar handen om zijn hals, en gleed langzaam naar beneden. Ze gleed met haar handen, van zijn hals naar zijn rug, op zijn k.ont, en ging steeds zo heen en weer. Ik kon niet meer ademhalen. Ik viel bijna flauw. Ik hield Imane vast.

08-07-2006, 13:45
- "Sanae, lieverd wat is er met je" Ik gaf geen antwoord en bleef maar naar hen kijken.
Ze zag mij kijken naar dat hoekje, en keek er ook naar. Ze schrok, en zei: "Sanae, dit kan niet!"
Ik bleef zeker anderhalf minuut kijken, wat voor mij een eeuwigheid leek. Imane schudde mij heen en weer. Blijf je kijken, of ga je hem zijn lesje leren. Ik liep héél rustig naar hen toe. Mijn tranen stroomden zo hevig. Mijn hoofd begon te bonken. Mijn hart miste iedere keer een slag. Ik stond naast hen. Mohammed(in toentertijd mijn vriend) zag mij staan. Hij bleef mij aankijken. En zei toen; "Sanae, wollah sorry ik kan het je uitleggen. Wollah het is niet wat je denkt." Ik antwoordde heel rustig: "Oh nee, wat ik heb een betrouwbare bron; MIJN OGEN. Ik weet genoeg Mo. Wis mij nummer. Ik haat je klootzak. Met deze woorden liet ik, Ghizlane en Mohammed achter. Hij kwam mij nog achterna, maar ik spuugde op zijn gezicht en schreeuwde dat hij mij met rust moest laten. Ik rende naar de bus. Toen ik thuis aankwam, rende ik de trap op naar mijn kamer. Ik liet mezelf op bed vallen, zo lag ik de hele avond. Huilen, huilen, huilen, huilen, om Mohammed. Mijn leven, mijn zuurstof, mijn geliefde, kortom mijn alles. "Jarrabie, wat moet ik zonder hem doen. Ik kan niet zonder hem leven. Ik kan het gewoon niet. Ik houd van hem met heel mijn hart. Waarom doet hij mij dit aan. Ben ik niet goed genoeg voor hem? Jarrabie, laat dit een droom zijn. Jarrabie help mij." Na eindeloos huilen, viel ik in slaap. Ik werd de volgende dag wakker, met een bonkende hoofdpijn, mijn spieren deden pijn, kortom, ik had alles pijn. Ik pakte mijn telefoon, en zag dat ik 27 oproepen heb gemist van Mohammed. "Zemmer, wat denkt hij wel niet. Ik haat je, ik haat je Mo. Jarrabie, hoe had ik blind kunnen zijn, en op Mohammed zijn gevallen."
Mohammed, was een prachtige jongen. Hij is echt zo ongelooflijk mooi. Hij heeft stekels. Echt een babyhuidje, geen puist te bekennen. Een mooi, lang postuur. Brede schouders. Groene ogen. En zijn kledingstijl, wollah gevaarlijk. Hij heeft altijd prachtige kleren aan. Hij heeft zeker smaak. Maar jammer, dat zijn innerlijk niet zo prachtig is als het uiterlijk. Dat heeft hij onderhand wel bewezen.
Moehiem, Ik trok mijn kleren aan. Dit keer trok ik een paars rokje tot mijn knieën. Met een wit T-shirt erboven. En witte slippertjes eronder. Ik liet mijn haar los. Ik liep naar beneden, gaf mijn ouders beiden een kusje. "Mam, pap, ik ga naar de gemeente mijn paspoort ophalen wagga?" "Is goed dochter, wees op je hoede hè", antwoordde mijn moeder.
In de bus dacht ik weer aan Mohammed. Nog steeds houd ik van hem. Ik heb hem een hele tijd niet gezien, zeker 8 maanden niet. Jarrabi wat houd ik van hem. Met Ghizlane is het uit, ppf…wie zal het volgende slachtoffer zijn. Ik drukte op het stopknopje. De man stapte bij de eerstvolgende bushalte. Ik stapte uit. Daar aangekomen, liep ik naar de balie. Vervolgens trok ik een nummertje. Pff, dat gaat nog heel lang duren. Het is echt druk. Maar dat is logisch, het is bijna vakantie. Ik nam plaats op een stoel naast een vrouw. Ze begon een gesprek.
x "Hallo, Charlotte." Ze stak haar hand uit.
- "Hoi, aangenaam Charlotte. Ik heet Sanae."
x "Je bent echt een adembenemende meid. Je bent echt gewoon prachtig"
Zo bleef ze doorpraten. Ze overspoelde me met vragen.
"excuseer me. Ik moet even wat doen." Ik stond op en liep naar de wc. Toen ik de wc uitliep, zocht ik in mijn tas mijn bonnetje. BAM. Ik knalde tegen iemand aan. Ehm..ehm…sorry, ik zag u niet, zei ik terwijl ik mijn spullen opruimde. "Geeft niet, schoonheid." Waah, deze stem zou ik herkennen uit duizenden. Ik keek op en kwam oog in oog te staan met mijn ex, Mohammed. Ik bleef hem maar aankijken. Ik voelde de vlinders weer in mijn buik. Ik houd van hem, nog steeds. Ik bleef hem maar aangapen. Jarrabie, wat houd ik van deze jongen. Hij is prachtig. Hij is nog mooier geworden, waah! Hij had een lichtblauw poloshirtje aan. Met een witte Armani broek(welke Utrechter loopt niet met een Armani-broek!), en goudkleurige Botticelli's aan.

Mohammed;
Jarrabie, ik houd nog steeds van haar. Maar ze wilt me niet. Wat moet ik zonder haar. Nu pas besef ik dat zij toch de liefde van mijn leven is. Dat met Ghizlane, was niet serieus. Jarabbi, ik wil haar terug. Ik bleef haar maar aankijken. Zij ook naar mij. Ik zag dat er een traan over haar wang rolde. Ik wilde haar zo graag omhelzen, en kussen. Maar helaas. Ze was ooit de mijne. Ze zal het mij nooit vergeven. Ik moet haar vergeten

Sanae;
Ik realiseerde me eindelijk dat ik te lang bleef kijken. Ik pakte mijn spullen verder op. En liep weg. Opeens werd ik bij mijn arm gepakt. Ik draaide me om, en keek diep in de ogen van Mo.
Ik wilde wat zeggen, maar hij was mij voor.
x "Hoe gaat het met je, schoonheid."
Ik zweeg. Ik wist niet wat ik moest doen. Moet ik wegrennen. Moet ik hem een klap verkopen. Of moet ik doen, net of het me niks meer kan schelen? Jarabbi help mij.
Ik keek diep in zijn ogen. Tranen bleven rollen over mijn wangen. Hij streek met zijn duim, mijn tranen weg.
-"Ww...Wwat moet je van me?"
Hij zweeg, maar bleef alleen maar naar mij kijken. Ik daarentegen durfde weer te praten.
-"Ik vroeg je wat. En laat mij los."
x"Sanae, ik houd van je. Laten we opnieuw beginnen, gewoon als vrienden."
-"WAT? Jij denkt dat ooit nog met jou in aanraking wil komen? Rot op. Je hebt Ghizlane toch? Je had mij hart, ik gaf je mijn hele hart. Ik wou dat jij de vader van mij kinderen zou worden, mijn echtgenoot, met jou slapen, met jou aan mijn zij door het leven. Naast jou liggen, als ik wakker word. Maar jij Mohammed, jij had mijn leven kapot gemaakt. Jij dacht dat ik een speeltje was. Je dacht dat ik net als 1 van je h.oertjes ben. Vergeet het Mohammed. Laat mij met rust. Laat mij, mijn eigen leven leiden. Moge Allah jou op het goede pad brengen. Hopelijk zal je inzien, hoe breekbaar, kostbaar, en belangrijk het hart van een vrouw is. Inshallah zul je een prachtige vrouw ontmoeten, die jij wel goed genoeg vindt. Laat mij gaan Mo, vergeet me. Dat is het beste voor beiden. Ik rukte me los en liep terug naar de zaal.
Mohammed;
Ik bleef maar voor me uitkijken. Yarabbi wat houd ik van haar. Zij heeft gelijk, ik heb fouten gemaakt. Ik mag niet meer zo verder gaan. Maar met haar wil ik serieus zijn. Ik weet het, ik heb mijn kans verpest. Yarabbi laat haar, mij een nieuwe kans geven. Ik dacht weer terug aan haar woorden. Haar woorden raakten mij zo hard. Dat is mijn Sanae. Je zult ooit weer de mijne worden Sanae. Het moet, het kan niet anders ik kan niet zonder je. Je hebt mijn hart. Sinds Ghizlane, weet ik hoe kostbaar Sanae is. Ze is niet zoals die andere wijven. Ik heb veel meisjes gehad voor Ghizlane, ze zijn gewoon niet meer te tellen. Maar dat was geen liefde, alleen maar verlangens. Maar Sanae, ik verlang naar haar, ik voel haar in mijn hart als ik aan haar denk, of als ik aan haar denk. Zij doet mijn hart sneller kloppen. Ik moet voor haar vechten. Shit, over een weekje naar Marokko. Ewa naar de vakantie, moet ik voor haar vechten. Ik ben nu 24, Sanae wordt 19 juli 21. Jammer ik zal haar niet zien als ze jarig is. Ze is mooi, prachtig. Zo'n prachtig postuur. Ik verlang zo erg naar haar. Ik wil zo graag haar zachte lippen kussen. En haar stevig in mijn armen houden, en blijven zeggen hoeveel ik van haar houd, en dat zij mij vertelt hoeveel ze van mij houdt.

Sanae;
Nadat ik geholpen werd, pakte ik de bus weer naar huis. Thuis aangekomen, liep ik naar mijn kamer. Ik plofte op mijn bed neer. "Pff…wat een dag. Ik zie de liefde van mijn leven. Al mijn gevoelens voor hem zijn terug. Jarrabie, waarom moest ik hem zien. Maar gelukkig, volgende week vakantie, ik zal zes weken rust hebben, hem vergeten Inshallah! Zo probeerde ik mezelf gerust te stellen.
Romaisa onderbrak mijn gedachtes. "Sanaeeeeeeeeeeeee!" Ze vloog om mijn hals. "Heeeey zusje", schreeuwde ik lachend. "Waarom zo enthousiast?", vroeg ik mijn zusje verbaast. "Het is helemaal goed gekomen met mij en Anouar", zei ze met een big smile op haar gezicht. Ze vertelde mij alles over hoe hij het goedmaakte met haar Romaisa en Anouar, hadden ruzie maar hij nam haar mee naar België, en vroeg haar heel romantisch op haar vergiffenis. Romaisa, kan nooit langer boos op hem blijven. Hij vertelde hoeveel hij van haar hield. En dat hij haar als vrouw wil, maar dat ze nog even moeten wachten. Romaisa wordt over 14 juli 20.
Romaisa is een prachtige meid. Met lichtgroene ogen, en een prachtige vorm. Ze heeft stijl haar net als mij. Ook zij kan net als ik, niet normaal over straat lopen zonder dat we lastig worden gevallen door jongens, die ons versieren.
Een weekje later…
Vandaag vertrekken wij naar Marokko.

08-07-2006, 13:47


ewa...vinden jullie het wat..?
mot ik verder gaan of moet ik stoppen..?
laat het me weten!