Almuttalib1
02-07-2006, 21:30
Het woord Jihaad komt, relatief gezien, zeldzaam voor in het heilige Koran. In de meeste gevallen gaat het niet om oorlog of gevechten met de vijand.
Tevens, is het woord Jihad in de Koran 42 keer voorgekomen (in verschillende contexten aangehaald); in ongeveer 10 van 42 gevallen zouden het kunnen gaat om gevechten, maar het is niet duidelijk omdat het contextgebonden is. Het ging daarbij om bepaalde gevallen in een bepaalde tijd.
Geen enkel vers in de Koran die de aanval op niet-moslims, omdat zij niet moslim zijn, rechtvaardigt. De verzen die tot Jihad aansporen, zijn specifiek voor bijzondere contexten.
Het woord “Jihâd"betekent “heilige"en geen “oorlog". Het wijst de strijd en de inspanning aan. De woorden die voor de oorlog in de Koran worden gebruikt, zijn "Harb"en "Qitâl ".
De islam spreekt over "Dâr al-harb", "Dâr al- 'ahd" en "Dâr al-islam" en onderschrijft de omstandigheden waarin "Dâr al-islam" een Staat kan beschouwen als vallend onder "Dâr al-harb" en dus vormend een vijandige Staat. Ook wanneer een staat wordt verklaart als een staat van "Dâr al-harb" en dus vijandig is, gaat het daarbij niet om de burgers; de onderdanen van de vijandige Staat. Integendeel, de islam brengt een duidelijk verschil, tussen degenen die soldaten zijn en degenen die het niet zijn.
Voor de duidelijkheid, moet men weten dat in tijde van de profeet Mohammed (saw) in Arabië, niet altijd duidelijk was wie tot de soldaten behoorde; naast de soldaten waren er oude mensen, vrouwen en kinderen op het slagveld . Desondanks heeft Hij (saw) gespecificeerd dat de vrouwen en de kinderen niet gedood mochten worden( Al-Bukhârî, n° 2851, Muslim, n° 1744). Geen enkele vrouw noch geen enkele gerelateerde werknemer“ (Abû Dâoûd doodt, n° 2669) werd gedood in de oorlogen waar Hij(saw) bij was geweest.
Talrijke Islamgeleerden hebben, naar analogie een verbod uitgesproken op het vermoorden van de onderdanen van Dâr al-harb: de monnikken, de gehandicapten, de oude mannen en de boeren.
Al met al, de Jihaad is nooit geweest wat vele radicalen beweren. Gebaseerd op de bayinaat hierboven kom ik tot de conclusie dat het plegen van de aanslagen, in de islam, verboden is.
up
Tevens, is het woord Jihad in de Koran 42 keer voorgekomen (in verschillende contexten aangehaald); in ongeveer 10 van 42 gevallen zouden het kunnen gaat om gevechten, maar het is niet duidelijk omdat het contextgebonden is. Het ging daarbij om bepaalde gevallen in een bepaalde tijd.
Geen enkel vers in de Koran die de aanval op niet-moslims, omdat zij niet moslim zijn, rechtvaardigt. De verzen die tot Jihad aansporen, zijn specifiek voor bijzondere contexten.
Het woord “Jihâd"betekent “heilige"en geen “oorlog". Het wijst de strijd en de inspanning aan. De woorden die voor de oorlog in de Koran worden gebruikt, zijn "Harb"en "Qitâl ".
De islam spreekt over "Dâr al-harb", "Dâr al- 'ahd" en "Dâr al-islam" en onderschrijft de omstandigheden waarin "Dâr al-islam" een Staat kan beschouwen als vallend onder "Dâr al-harb" en dus vormend een vijandige Staat. Ook wanneer een staat wordt verklaart als een staat van "Dâr al-harb" en dus vijandig is, gaat het daarbij niet om de burgers; de onderdanen van de vijandige Staat. Integendeel, de islam brengt een duidelijk verschil, tussen degenen die soldaten zijn en degenen die het niet zijn.
Voor de duidelijkheid, moet men weten dat in tijde van de profeet Mohammed (saw) in Arabië, niet altijd duidelijk was wie tot de soldaten behoorde; naast de soldaten waren er oude mensen, vrouwen en kinderen op het slagveld . Desondanks heeft Hij (saw) gespecificeerd dat de vrouwen en de kinderen niet gedood mochten worden( Al-Bukhârî, n° 2851, Muslim, n° 1744). Geen enkele vrouw noch geen enkele gerelateerde werknemer“ (Abû Dâoûd doodt, n° 2669) werd gedood in de oorlogen waar Hij(saw) bij was geweest.
Talrijke Islamgeleerden hebben, naar analogie een verbod uitgesproken op het vermoorden van de onderdanen van Dâr al-harb: de monnikken, de gehandicapten, de oude mannen en de boeren.
Al met al, de Jihaad is nooit geweest wat vele radicalen beweren. Gebaseerd op de bayinaat hierboven kom ik tot de conclusie dat het plegen van de aanslagen, in de islam, verboden is.
up