http://www.republiekallochtonie.nl/b...iteitspolitiek
Nederland gaat, zo begrijp ik van vooral rechtse publicisten, gebukt onder identiteitspolitiek: het nastreven van politieke doelen waarbij 'identiteit' een belangrijk argument is. Vooral 'links' en partijen als DENK, BIJ1 en NIDA zouden zich schuldig maken aan identiteitspolitiek. Volgens Telegraaf-journalist Wierd Duk is het zelfs 'de kanker van deze tijd'. Maar wie beoefent hier nu eigenlijk identiteitspolitiek?
Toen mijn ouders naar Nederland kwamen, werden ze 'gastarbeiders' genoemd, terwijl het eigenlijk vluchtelingen waren. Later kregen ze het label 'allochtonen'. En als we in Nederland het woord allochtonen gebruiken bedoelen we officieel dat iemand niet in Nederland geboren is of één van zijn/haar ouders niet in Nederland is geboren. In de praktijk bedoelen we meestal niet mensen als Willem-Alexander of zijn dochter Amalia, maar Nederlanders met een duidelijk ander kleurtje. *
Allochtonen zijn vooral geen autochtonen. Autochtonen zijn van hier, ze worden ook wel echte Nederlanders genoemd of gewone Nederlanders. Allochtonen komen van elders. Ze horen er niet bij. Ze moeten zich aanpassen, integreren.
Integreren. Dat hebben mijn ouders ook gedaan. Ze spreken Nederlands, ze werken, zijn actief in het verenigingsleven, eten bitterballen (haring vinden ze niet lekker), vieren koninginnedag, sorry koningsdag, en met kerst staat er een kerstboom in onze huiskamer. En ja, ze springen ook door het hoepeltje dat ze voor gelijke rechten van mannen en vrouwen, van hetero's en lhbti's zijn.*
Ik ben in Nederland, in Utrecht geboren en kwam op een school met andere kinderen die ook allemaal in Nederland waren geboren. Maar ik werd in tegenstelling tot mijn klasgenoten geen autochtoon genoemd. Ik was ook een 'allochtoon', net als mijn ouders, ook al kwam ik niet van elders. Ik heb een Nederlands paspoort en voelde me Nederlander, maar werd toch ‘Turk’ genoemd of ‘Marokkaan’ of soms ‘Koerd’ of Irakees. Ik moest me aanpassen, al wist ik niet precies waaraan.*Op vakantie op Schiermonnikoog kreeg ik complimenten dat ik zo goed Nederlands sprak. Tenminste dat meende ik te verstaan, want de complimenteuze man in kwestie had een zwaar accent en slikte de helft van zijn woorden in.
Vanaf de jaren ’90 en zeker in deze eeuw worden mijn ouders en ik steeds vaker aangesproken als moslim. ‘Mag je dat wel van je geloof?’ kreeg ik bijvoorbeeld te horen of ‘wat vind jij van homo’s? of ‘wat vind jij van de aanslagen’? Mijn vader draagt een baard, en kreeg de laatste jaren meerdere keren de vraag of hij van zijn geloof vrouwen wel een hand mag geven. Dat is voor mijn vader geen probleem: hij schudt vrouwen graag de hand en heeft sinds zijn puberteit geen geloof meer.
Op internet heb ik te horen gekregen dat ik lid ben van een vijfde colonne, dat ik*een geitenneuker ben. Over dieren gesproken: ik lees ook dat ik een woestijnrat, een kakkerlak of een parasiet ben en dat ik terug moet naar mijn eigen land. Ze bedoelen dan waarschijnlijk het land van mijn ouders, waar ik nooit geweest ben.
Op grond van mijn uiterlijk stellen mensen mij vragen die aan een witte Nederlander niet gesteld worden: ‘Waar kom je vandaan?’ ‘Verbrand jij ook in de zomer als je je niet insmeert?’ “Jij gaat zeker DENK stemmen?” “Wat vind je van Erdogan?”
Met de politie ben ik nooit in aanraking geweest. Mijn oudere broer wel. Hij is heel vaak aangehouden. Niet omdat hij iets strafbaars had gedaan, maar omdat de politie vond dat zijn auto niet bij zijn uiterlijk zou passen. Zijn beste vriend is nog nooit aangehouden. Hij heeft dezelfde auto, maar een ander uiterlijk.
Sinds een aantal jaren ben ik geen allochtoon meer, maar een ‘Nederlander met een migratie-achtergrond’. *Daarmee bedoelen we officieel dat iemand niet in Nederland geboren is of één van zijn/haar ouders niet in Nederland is geboren. In de praktijk beschrijven we hiermee meestal niet mensen als Willem-Alexander of zijn dochter Amalia, maar Nederlanders met een duidelijk ander kleurtje. *
Tegenwoordig komen er nog steeds mensen op de vlucht voor oorlog en geweld naar Nederland. We noemen ze geen vluchtelingen meer, maar gelukszoekers en onderdeel van een asielplaag (hallo Telegraaf!).
In de Tweede Kamer hebben we tegenwoordig partijen die waarschuwen voor ‘homeopathische verdunning’, die nieuwe Nederlanders elementaire grondrechten willen ontzeggen,*die hun verkiezingsprogramma ‘Nederland weer van ons’ hebben genoemd of die de aanstaande verkiezingen betitelen als "een referendum over de Nederlandse cultuur en de Rotterdamse waarden waar wij voor staan". *Ze worden*hierbij opgejut door paniekzaaiers in de media die de angst voor nieuwe Nederlanders verder aanjagen en bijvoorbeeld pathethisch spreken over een ‘beeldenstorm’ wanneer er in een museum een replica wordt verplaatst.
Sinds mijn geboorte heb ik te horen dat Nederland een vreselijk tolerant land is en dat mijn afkomst niet telt. Tegelijkertijd heb ik van jongs af aan de boodschap gekregen dat er tal van woorden zijn waarmee anderen mij definiëren, waarmee*duidelijk wordt gemaakt dat ik kan integreren tot ik er bij neerval, maar dat ik er eigenlijk niet bij hoor. Ik ben als geboren Nederlander geen ‘gewone’ of ‘echte’ Nederlander, ik zal het waarschijnlijk nooit worden en ik vraag me soms af of mijn kinderen het later ooit wel zullen zijn. Zullen ze wel geaccepteerd en gerespecteerd worden om wie ze zijn?
Maakt u zich geen zorgen. Ik ben niet zielig en ook geen slachtoffer. Ik red me prima, ik ben door mijn ouders assertief genoeg opgevoed, maar ik maak me wel zorgen om kwetsbare jongens en meisjes die dat niet zijn. Jongeren die een veel grotere kans hebben om werkloos te worden, omdat ze niet over de netwerken beschikken die noodzakelijk zijn, omdat ze gediscrimineerd worden. Want ja, dat gebeurt. Het gaat om een grote groep die buiten de boot dreigt te vallen.
