Hoewel sommige geleerden het hebben beschreven als figuurlijk bedoelen zij daar mee dat het is gebruikt buiten de oorspronkelijke gebruik ervan binnen de islamitische terminologie, Zo noemen sommige geleerden kleine kufr/shirk ook "figuurlijke kufr/shirk". Dat betekend niet dat het geen shirk/kufr is. Het heeft echter een andere beduiding dan de oorspronkelijke gebruik ervan in de Quraan en Sunnah.
Dus er is geen verschil tussen het zeggen dat het taalkundig is gebruikt of figuurlijk. Wat ermee wordt bedoeld is dat normalitair het woord anders wordt gebruikt binnen de islamitische bronteksten. Zoals As-Salaah, wat taalkundig Ad-du'aa betekend, maar wanneer het in de Qur'aan en Sunnah wordt gebruikt is de basis dat het slaat op de 5 gebeden die beginnen met Takbier en eindigen met Tasliem.
Behalve als er een indicatie is dat het niet zo is. Zoals in de Ayah: وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ.
In deze Ayah krijgt As-Salaah weer de betekenis van Ad-Du'aa en betekend dus: "En verricht Du'aa voor hen". Hier wordt dus de taalkundige betekenis gebruikt in de Qur'aan en wordt er dus afgeweken van de oorspronkelijke gebruik van het woord. Dat zou je Majaaz kunnen noemen of niet. Het discussieren daarover is semantics en onnodig.
De uitspraak van Ash-Shaafi'ie is echter duidelijk: Datgeen wat een basis heeft binnen de Quraan en Sunnah is een goede bid'ah en datgeen wat het niet heeft is een slecht bid'ah. M.a.w. hetgeen waar geen bewijs voor is in de Qur'aan en Sunnah is per definitie geen goede Bid'ah. Dat is ook conform de definitie die de profeet heeft gegeven. Namelijk dat elke innovatie in het geloof dwaling is en elke dwaling in het vuur is. Echter als het een zaak is dat een zaak binnen het geloof ondersteund (zoals apps met Qur'aan, websites waar je lessen kunt downloaden enz) dan is dat niet een innovatie in het geloof zelf, maar in hetgeen de geloof ondersteund.
Ik denk persoonlijk dat het niet veel uit maakt of je het "Bid'ah hasanah" noemt of "Maslahah Mursalah". Als het resultaat hetzelfde is maakt het niet uit. Echter denk ik dat het gebruiken van de term "bid'ah hasanah" verwarring kan veroorzaken en beter is om niet te gebruiken vanwege de bronteksten die innovaties (in het geloof) in totaliteit verwerpen.
Als laatst nog 1 punt:
'Omars gebruik van het woord was een taalkundig gebruik van het woord. Het feit dat het over een aspect van het geloof gaat betekend niet dat het niet taalkundig gebruikt is.
Daarom zegt Ibn Rajab (terwijl hij de woorden van Ash-Shaafi'ie uitlegt):
ومراد الشافعي - رحمه الله - ما ذكرناه مِنْ قبلُ : أنَّ البدعة المذمومة ما ليس لها أصل منَ الشريعة يُرجع إليه ، وهي البدعةُ في إطلاق الشرع ، وأما البدعة المحمودة فما وافق السنة ، يعني : ما كان لها أصلٌ مِنَ السنة يُرجع إليه ، وإنَّما هي بدعةٌ لغةً لا شرعاً ؛ لموافقتها السنة .
وقد روي عَنِ الشَّافعي كلام آخر يفسِّرُ هذا ، وأنَّه قال : والمحدثات ضربان : ما أُحدِثَ مما يُخالف كتاباً ، أو سنةً ، أو أثراً ، أو إجماعاً ، فهذه البدعة الضلال ، وما أُحدِث مِنَ الخير ، لا خِلافَ فيه لواحدٍ مِنْ هذا ، وهذه محدثة غيرُ مذمومة
“En de bedoeling van Ash-Shaafi’ie -Moge Allah hem genadig zijn- is wat wij eerder vermeld (namelijk): “De afgekeurde/slechte bid’ah is wat geen basis heeft in de sharie’ah waarnaar het terugkeert EN DAT IS AL-BID’AH VOLGENS HET GEBRUIK DAARVAN IN DE RELIGIE. Maar wat betreft de prijzenswaardige/goede bid’ah, dat is hetgeen conform de sunnah is, oftewel hetgeen een basis heeft binnen de sunnah waarnaar het terugkeert. Dit is slechts een taalkundige bid’ah en niet een religieuze, vanwege de overeenstemming ervan met de sunnah.
Er is iets van Ash-Shaafi’ie overgeleverd wat dit uitlegt. Hij zei namelijk: De vernieuwingen zijn twee soorten: Hetgeen geïntroduceerd wordt aan vernieuwing wat tegen het boek (van Allah) of sunnah of athar of consensus is. Dit is de afgedwaalde innovatie. En hetgeen geïntroduceerd wordt aan vernieuwing wat goed is en die niet in tegenstrijd is met een van deze zaken. Dit is een vernieuwing dat niet afgekeud/slecht is.”