Vrouwen zijn de mooiste wezens op aarde en ik kan er niet genoeg van krijgen om naar ze te kijken maar daar houdt het eigenlijk ook mee op.
Ik zou nooit samen kunnen wonen, 24/7 met iemand kunnen leven lijkt mij echt verschrikkelijk.
Zelfs goede vrienden zie ik liever niet langer dan 2 dagen achter elkaar.
Na een weekendje bij vrienden te zijn wil ik eigenlijk weer zo snel mogelijk naar huis om weer lekker alleen te zijn.
Ik ben die rust thuis zo gewend dat ik eigenlijk niets anders wil dan lekker veel rust.
Na een week alleen zijn zoek ik weer contact op met ‘de mens’ en weer na max. 2 dagen trek ik me weer minimaal 1 week terug
Misschien komt het omdat vroeger mijn thuissituatie echt verschrikkelijk was, ik geen band had met de familie en ik eigenlijk van jongs af aan mezelf heb opgevoed en ik afkeer kreeg van de mens, maar misschien is dit gewoon hoe ik ben en zou ik ook zo zijn als mijn situatie vroeger wel goed was.
Ik weet, ik ben een rare maar ik heb er vrede mee