1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    2
    04-03-2019

    Leven

    Plankgas op de snelweg. 170, 180, 185. De motor maakt geluiden of hij elk moment uit elkaar kan vallen. Ik bijt steeds
    harder op mijn lippen om de tranen te bedwingen. Wanneer ik focus op de pijn is er geen ruimte voor verdriet.
    Waarom zou ik ook huilen. Wat zal dat mij brengen. In mijn mond proef ik een beetje bloed.
    Ik stop bij een tankstation om drinken te halen. Voor het eerst rij ik op de snelweg niet naar een bestemming.
    Ik rij weg van mijn problemen omdat ik de confrontatie niet aandurf. Wegrennen is altijd makkelijk.

    In het koelvak zie ik de keuze in drankjes. Omdat vandaag toch zo'n rare dag is besluit ik iets te pakken wat ik nooit pak.
    Chocomel, 2 blikjes. Ze zijn in de aanbieding. Toen ik klein was nam m'n vader mij en m'n zus mee naar buiten.
    Zij bestelde altijd Chocomel, ik Fristi. Ik dacht altijd als ik ouder zou worden net als mijn zus de Chocomel wel zou smaken.
    Hij is nog steeds niet lekker, toch drink ik 'm in één keer op. Niet alleen begon mijn mond te bloeden, ook keel was droog.

    Ik denk terug aan wat er net is gebeurd. Bijna had hij mij gezien. Ik vermeed hem al dagenlang. Mijn telefoon stond vaker
    uit dan aan. Altijd wanneer ik 'm even aanzette was het weer spannend. Zou hij mij net op dat moment bellen. Maar nu
    kwam het nog dichterbij. Ik lig op de grond van de galerij in de flat van mijn zus. Ik zie hem met de buurman van een
    paar deuren verderop praten.
    Zou het over mij gaan? Komt hij hierna naar mijn zus toe? Heeft hij mijn auto beneden zien staan? Het enige waar ik op
    dat moment hoop uitputte was dat hij bijziend was en nooit een bril of lenzen uitdeed. Hij loopt weg van de buurman. Nu
    is mijn kans. Ik ren naar beneden en start mijn auto. Shit, ik zie hem! Snel neem ik een bocht naar links. Ik let niet op de
    weg maar ben alleen op hem gefocust. Hij draait zich gelukkig niet om. Ik rij verder.

    Wie hij is en waarom hij mij zoekt. Daar hoor je later meer over...

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    2
    04-03-2019

    Part 2

    Die hij is mijn broer Achmed. Hij is 15 jaar ouder dan ik. Onze relatie zou ik dan ook bestempelen als zakelijk vanwege dit leeftijdsverschil. Onze gesprekken gaan voornamelijk over hoe het gaat op school. Interesses delen we niet echt en ik heb ook niet echt de behoefte gehad om iets gemeenschappelijks te creëren. Nou ik moet wel eerlijk zeggen dat ik het een paar keer geprobeerd heb. Toch blijft het awkward. Dan bel ik ‘m om naar een café of lounge te gaan en vallen er ongemakkelijke stiltes. Het is niet dat in een andere setting er opeens nieuwe gespreksonderwerpen komen. En ohja, mijn broer is ook echt overbehulpzaam. Hij begint met advies geven maar voor je het weet neemt hij heel je leven over. Hij bemoeit zich echt overal mee, maar wel met de juiste bedoelingen.

    Nu onze band hopelijk wat duidelijker is voor jullie wil ik jullie graag uitleggen wat er in de afgelopen week is gebeurd.
    Mijn broer had nog één baan naast zijn normale werk. Hij verdiende wat bij in de drugshandel. Ik ben er nooit echt intensief bij betrokken geweest maar heb wel een aantal keer moeten helpen (en liegen tegen mijn ouders). Ik denk dat dit ook door het leeftijdsverschil komt. Mijn broer probeerde me denk ik te beschermen of te behoeden.

    1 van mijn werkzaamheden was zijn geld bewaren. Hij vertrouwde het niet helemaal bij hem thuis dus moest dat bij. Met de waarschuwing dat ik niks mocht pakken maar als ik iets wilde dat aan hem moest vragen.
    Dat was dus iets wat ik niet deed. Ik pakte gewoon het geld en dacht niet na over de toekomst. Het begon klein maar natuurlijk stapelt dat bedrag zich op. Een soort kick kreeg ik ervan, een euforisch gevoel. Een zak vol met geld op zolder waar je gewoon van kan pakken. Een letterlijke geldboom.

    En dan begrijp je ook wel een beetje hoe mijn weekenden eruitzagen. Dure outfits en VIP-tafels. Vrijdag tot zondag was ik cabarets of clubs te vinden. Ballonnen, drank en meiden. Het totaalplaatje van mijn avond in willekeurige volgorde. Vaak nog een hotelovernachting en dan het liefst zo luxe mogelijk.

    Ondanks de sluimerende gedachte van hoe ik dit moest uitleggen aan mijn broer ging ik toch verder. Dat euforische gevoel overheerste, het leek wel gokken. Je wilt alsmaar meer maar denkt niet aan de problemen. Na een aantal maanden ging ik tellen wat er miste, iets minder dan €20.000. Mijn hart begon steeds sneller te kloppen, hoe kan dit gebeuren. In mijn hoofd had ik een paar duizend euro opgemaakt en kon ik dit bedrag nog rechttrekken. Maar €20.000 met alleen mijn studiefinanciering, dat ging nooit lukken. Hoe ga ik dit oplossen? Toen schoot het me te binnen. Alsof zo’n lamp peertje aanging boven mijn hoofd. Ik weet hoe ik dit ga oplossen en niemand die erachter hoeft te komen.