1. #31
    Bijna Lid

    Reacties
    480
    20-04-2012

    prachtig vervlogje! Upps

  2. #32
    MVC Lid

    Reacties
    592
    17-08-2010

    Prachtig meid, ga gauw verder.

  3. #33
    MVC Premium

    Reacties
    1.187
    07-09-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Oewpaaa
    Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het paradijs.

  4. #34
    MVC Lid

    Reacties
    212
    05-01-2015

    ga gauw door meid heel mooi.

  5. #35
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Rustig sluit ik de deur achter mij. In verwachting dat hij mij zal uitnodigen om plaats te nemen blijf ik ongemakkelijk staan. “Is de stoel moeilijk te vinden mevrouw Amrani?” vraagt hij sarcastisch. Als verstrakt blijf ik staan. Achter zijn grote bureau, met achter hem een enorme raam die een prachtige uitzicht biedt over de gehele stad, lijkt hij precies de harde zakenman dat hij is. Dit doet mijn hart, die het bijna gaat begeven, weinig goed.

    Hij trekt zijn wenkbrauw arrogant op. Ik probeer mezelf weer te herpakken. “Nee die is niet te missen. Ik dacht simpelweg dat ik op uw uitnodiging moest wachten, maar ik neem wel plaats als u dat niet nodig vindt”, zeg ik. Vanbinnen geef ik mezelf een schouderklopje. Mijn stem klonk zelfverzekerd en ontbrak aan trillingen.

    De man gaat achterover zitten en bekijkt mij van top tot teen. Ik loop naar één van de grote stoelen. Het staat vast dat ik de man niet mag. De arrogantie die hij uitstraalt en de manier waarop hij mij nu aankijkt.. Laten we hopen dat na afloop van het gesprek ik het alleen hou op niet mogen. Of ik het mij inbeeld weet ik niet, maar het lijkt alsof hij mij probeert uit te dagen.

    “Goed, begin maar”, zegt hij ongeïnteresseerd. Ik knijp mijn handen fijn onder de tafel. “Beginnen?” vraag ik zo beleefd mogelijk, al blijkt dat een hele moeilijke klus te zijn. “Moet ik het uitschrijven voor je? Waarom hebben ze überhaupt een dorpsmeisje uitgenodigd op gesprek?”, vraagt hij.

    Verstrakt kijk ik de man aan. Heb ik dat goed gehoord? Wat een arrogante.. “Alvorens een gesprek te beginnen met iemand, zou ik me verdiepen in de kwaliteiten van de persoon. Omdat jij het niet belangrijk vindt om mensen met u aan te spreken, zal ik dat ook achterwegen laten. Ben ik niet wat jij zoekt, dan zou je dat van tevoren aan de mensen die onder jou werken hebben moeten doorgeven alvorens ik ben uitgenodigd. Ik ben een dorpsmeisje inderdaad. Echter is dit zogenaamde dorpsmeisje gewoon naar de universiteit gegaan en heeft haar opleiding net als ieder ander die in de stad woont afgerond meneer Idrissi”, zeg ik kalm maar van binnen voel ik mijn bloed koken. Wat een arrogante zak.. Ik laat mij door niemand kleineren, vergeet de baan die ik zo graag wil en vergeet het feit dat ik normaal gesproken nooit zo zou hebben durven praten.

    Hij kijkt mij onderzoekend aan en het lijkt bijna alsof hij tevreden is met de reactie die hij uit mij heeft gekregen. Na een lange stilte begint hij weer met praten. “Goed dan, mijn mensen bezitten kwaliteiten. Zij hebben je waarschijnlijk gekozen omdat zij wat zien in jou”, zegt hij. Ik weiger nochtans mijn verstrakte houding te veranderen en reageer niet op hem. “Allereerst zullen we in dit gesprek vooral praten over privé omstandigheden. Vervolgens moet jij mij zien te overtuigen waarom ik jou moet aannemen. Hoe je het doet is aan jou”, zegt hij tegen mij.

    Ik kijk hem verbaasd aan. “Wat bedoel je met privé omstandigheden?” “Zoals ik het zeg. Ik hoef geen dames in mijn bedrijven met gekke vriendjes, exen etc.”, zegt hij en blijft mij de hele tijd onderzoekend aankijken.

    Omdat ik dit zo snel mogelijk achter de rug wil hebben knik ik. “Nou, wat wilt u weten?”, vraag ik. “Heb je een vriend?” “Nee” “Een ex?” “Nee” Na mijn antwoord kijkt hij mij vol ongeloof aan. “Wil jij beweren dat je nooit een vriend hebt gehad”, zegt hij ongelovig. “Ja dat zeg ik inderdaad” “Maak dat de kat wijs”, zegt hij. “Luister eens goed, ik heb geen vriend, nu niet en nooit gehad. Of je het nou gelooft of niet, het is wat het is. Ik ga hier verder niet op in”, zeg ik en voel langzamerhand mijn kalmte wegslippen. Hij kijkt mij kwaad aan en ik begrijp niet waarom het feit dat ik geen vriend heb hem kwaad maakt.

    Hij sluit een map voor zich en het is even stil. Het lijkt alsof hij zichzelf aan het herpakken is. “In contact geweest met de politie?” vraagt hij en houdt mij in de gaten. “Nee”, zeg ik weer. Hij trekt zijn wenkbrauw op. “Weet je dat zeker?”, vraagt hij net alsof hij meer weet. Hij zou toch niet weten over drie jaar geleden.. Nee tuurlijk niet. Mijn geschrokken blik is hem niet ontgaan. “Ik zie dat er iets te binnen schiet”, zegt hij.

    “Zelf heb ik nooit wat verkeerds gedaan om met de politie in contact te komen. Ik heb geen strafblad of dergelijke”, zeg ik bewust ontwijkend. Hij kijkt mij met samengeknepen ogen aan. “Is er wel iets gedaan bij jou waardoor je in contact moest komen met de politie?” vraagt hij. Onder de tafel knijp ik mijn handen weer fijn. “Ik zou niet weten waarom dat van belang is voor dit gesprek. Per slot van rekening gaat het meer om het feit of “ik” een crimineel ben of niet. Ik snap niet waarom je dan nog verder vraagt”, zeg ik en kan de trilling in mijn stem dit keer niet verbergen.

    Zijn houding verandert gelijk, alsof hij een conclusie heeft getrokken. Hij verandert in een totaal ander persoon als het ware. “Het was prettig kennis met u te maken mevrouw Amrani. U zal binnenkort te horen krijgen of u wordt aangenomen”, zegt hij en staat op. Beleefd steekt hij zijn hand uit. Vol ongeloof kijk ik de man aan.

    “Was dat het gesprek?” vraag ik hem voor de zekerheid. Hij knikt en blijft met zijn hand uitgestoken staan. Dit is toch absurd!! Een paar vragen over vriendjes en over de politie, that’s it. “Ik zou toch zweren dat er nog een tweede gedeelte moest komen waarin ik mijzelf moest bewijzen” “Ik heb genoeg gezien, aan de hand van u eerste gesprek, de test resultaten en de dingen die ik zonet heb opgepikt zal een beslissing worden genomen. Fijne dag mevrouw Amrani” Als ik nu nog zou blijven zitten zou ik wanhopig lijken. Ik sta zelf op, strijk mijn kleren eerst glad en recht mijn schouders. Verder laat ik niets meer zien van mijn verbazing en geef hem ook een hand. “Insgelijks meneer Idrissi”, en met die woorden loop ik de deur uit.

    “Probeer het maar te verbergen. Nu heb ik je.”


  6. #36
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Citaat Geplaatst door sgabkasita Bekijk reactie
    prachtig vervlogje! Upps
    Citaat Geplaatst door marwaninou Bekijk reactie
    Prachtig meid, ga gauw verder.
    Citaat Geplaatst door mOcrox Bekijk reactie
    Ulpp!!
    Citaat Geplaatst door nadorina16 Bekijk reactie
    Oewpaaa
    Citaat Geplaatst door Chaimaoke1 Bekijk reactie
    ga gauw door meid heel mooi.
    Ik ben heel blij dat jullie het verhaal leuk vinden! Deze afgelopen dagen en tot vrijdag heb ik tentamens, vandaar dat het aantal vervolgen niet meer zo veel is als eerst. Alsnog probeer ik zoveel mogelijk te schrijven en jullie lieve reacties helpen daar heel erg bij! Tussendoor zal ik nog een vervolg plaatsen als het in de smaak valt

  7. #37
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Citaat Geplaatst door nadorina16 Bekijk reactie
    Prachtig, ga gauw weet verder meid
    Thank youu!!

  8. #38
    MVC Premium

    Reacties
    1.187
    07-09-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Citaat Geplaatst door amanitetounia Bekijk reactie
    Ik ben heel blij dat jullie het verhaal leuk vinden! Deze afgelopen dagen en tot vrijdag heb ik tentamens, vandaar dat het aantal vervolgen niet meer zo veel is als eerst. Alsnog probeer ik zoveel mogelijk te schrijven en jullie lieve reacties helpen daar heel erg bij! Tussendoor zal ik nog een vervolg plaatsen als het in de smaak valt
    En of het in de smaak valt. Succes met je tentamens!!
    Hou je vast aan eerlijkheid, want eerlijkheid leidt naar goedheid, en goedheid leidt naar het paradijs.

  9. #39
    MVC Lid

    Reacties
    103
    02-10-2013

    Je zou vandaag een vervolg typen

  10. #40
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Jaa sorry dames, ik heb echt slaaptekort van de afgelopen dagen en kan vandaag echt niet schrijven. Ik plaats morgen 2 vervolgjes om het goed te maken of een ectra groot vervolg. Excuses nogmaals! Maar ik kan nu echt niet schrijven, ik hoop dat jullie het begrijpen!

  11. #41
    MVC Lid

    Reacties
    78
    15-10-2012

    Tuurlijk meid, denk ook aan je rust en gezondheid! Het verhaal komt wel. Je hebt serieus schrijftalent, het is het wachten zeker waard!

  12. #42
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Citaat Geplaatst door mOcrox Bekijk reactie
    Tuurlijk meid, denk ook aan je rust en gezondheid! Het verhaal komt wel. Je hebt serieus schrijftalent, het is het wachten zeker waard!
    Dankjewel meid!! Ik waardeer het echt De vervolgjes komen er vandaag op te staan!

  13. #43
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    1.6



    “Vertel!”, zegt Sana en tante Sakina kijkt mij net zo benieuwd aan. Totaal niet in de stemming laat ik me met een plof neervallen op de bank. “Dames kunnen we dit gesprek misschien een beetje uitstellen?”, vraag ik moeilijk.

    Ze kijken mij ernstig aan en knikken vervolgens. Tante Sakina geeft mijn schouder een bemoedigend knijpje. “Maak je geen zorgen schat, je bent pas aangekomen. Haast is zeker niet aanwezig.” Ik beantwoord haar lieve woorden met een glimlach. “Dankjewel tante Sakina”, en geef haar hand ook een zacht knijpje. Ze gaat liefkozend met haar hand over mijn haar en loopt weg.

    Sana ploft even later naast mij neer op de bank. Beiden zeggen wij niets en genieten van de stilte die heerst. Voor ik het weet begin ik met praten. “Ik weet niet wat ik moet denken van vandaag.” Sana draait zich om. “Laten we dan kijken of ik er wat uit kan begrijpen”

    Al snel begin ik los te branden en vertel haar het verhaal in details. “En toen stak hij zijn hand uit. “Fijne dag mevrouw Amrani”, dat is toch raar?” Sana kijkt bedenkelijk voor zich uit. “Waarom heb ik het gevoel dat jij in één of andere film bent terecht gekomen?” vraagt ze heel serieus.

    Zuchtend haal ik mijn schouders op. Een lange tijd voel ik Sana met haar vingers spelen. Dit doet ze vaker als zij twijfelt. Net wanneer ik haar wil vragen wat er is, vraagt zij mij een vraag “Is hij knap?”, hoor ik Sana opeens naast mij vragen. Ik kijk haar aan alsof ze drie koppen groter is geworden. “Vraag je mij dit nu serieus?” “Hé, ik mag het toch vragen”, zegt ze en giechelt vervolgens.

    “Nee, dat mag je niet! Het is een verwarrende, arrogante zak die mensen zoals wij “dorpsmeisjes” noemt”, zeg ik en kijk kwaad voor mij uit. Alleen al bij het denken aan de manier waarop hij het woordje “dorpsmeisje” heeft uitgesproken voel ik mijn bloed weer koken. “Oké oké, sorry. Ik was gewoon een beetje nieuwsgierig”, zegt ze en geeft mijn zij een knuffel. “Maar schat, je hebt nog geen nee woord gehad. Misschien krijg je de job wel”

    “Een geit als huisdier klinkt realistischer”, zeg ik. “Ik ga even mijn pyjama aandoen. Ik zie je zo aan tafel”, zeg ik en voor ze mij kan stoppen loop ik de trap op.

    In de kamer doe ik mijn jas uit en zoek een schone badjas. “Een douche zal mij goed doen”, mompel ik in mijzelf. Rustig sluit ik de deur van de badkamer achter mij en doe mijn ding. Driekwartier later lig ik met een warme deken over mij heen op bed. Deze dag was te vermoeiend denk ik bij mezelf.

    Voor ik mijn ogen kan sluiten hoor ik de deurbel. De deurbel? Verwacht tante Sakina iemand? Van nature ben ik een heel nieuwsgierig persoon, dus in mijn kamer blijven is geen optie. Ik loop de kamer uit en ga naar beneden. “Marouane”, hoor ik mijn tante met een kille stem zeggen. “Sakina”, hoor ik een man antwoorden.

    “Tante Sakina? Wie staat voor de deur?” vraag ik, maar kom niet dichterbij. Tante Sakina draait zich om en kijkt mij met een lach aan. Ik ken mijn tante niet lang, maar kan wel zien dat die lach niet gemeend is. Je oom is er schat, kom hem maar groeten”, zegt ze en loopt gelijk door naar binnen. Ongemakkelijk zie ik een man voor de deur staan. Zuchtend loopt hij naar binnen en sluit de deur achter zich. Als hij mij ziet staan geeft hij mij een briljante lach, waardoor al zijn witte tanden zichtbaar zijn. “Yasmine?”, vraagt hij en ik knik.

    Hij komt mijn kant op en geeft mij een hand. “Ik ben Marouane. Zo die broer van mij heeft jou goed kunnen verbergen”, zegt hij grappend en ik lach mee. “Kom verder”, zeg ik en hij kijkt me dankbaar aan. Sana staat op van de bank als ze mijn oom binnen ziet komen. Zij kijkt mij vragend aan.

    “Dit is mijn oom Marouane. Oom Marouane, dit is mijn vriendin Sana die hier ook verblijft”, stel ik ze aan elkaar voor. “Aangenaam”, zeggen ze tegelijk. Mijn tante staat in de keuken en legt wel heel hard de borden op tafel. “Eten dames”, zegt tante Sakina. Ze heeft oom Marouane verder niet uitgenodigd. Ongemakkelijk kijken Sana en ik naar elkaar. Wat gebeurt hier?

    “Uhmm zullen we?”, stel ik voor en hij kijkt met een zuur gezicht naar de keuken. Hij schudt met zijn hoofd en loopt verder. “Wat is er tussen die twee?”, vraagt Sana. Ik haal mijn schouders onwetend op.

    Als we de keuken binnenkomen zien wij dat mijn oom en tante zo ver mogelijk van elkaar zitten. “Waar wachten jullie op? Kom eten”, zegt mijn tante. Aarzelend nemen Sana en ik plaats. Er heerst klaarblijkelijk spanning in deze ruimte. Ik heb het gevoel dat iemand binnen 5 minuten met borden zal gooien.

    Het eten verloopt ongemakkelijk totdat mijn oom een praatje probeert te maken met mij. “Hoe gaat het met jou?”, vraagt hij mij geïnteresseerd. “Gaat goed hoor. Met jou?”, vraag ik beleefd. “Goed. Mijn broer en schoonzus, hoe gaat het met hun?”, vraagt hij. Net als ik wil antwoorden zegt tante Sakina, ”Als je ze even belt dan hoor je wel hoe het gaat met hun. Maar oo, ik weet niet of jij daar wel tijd voor hebt”.

    “Sakina”, zegt mijn oom waarschuwend. Mijn tante kijkt kwaad op naar hem en het lijkt alsof zij hem weer wat naar het hoofd wilt gooien. Uiteindelijke lijkt ze zich toch te bedenken en houdt haar mond. “Dames ruimen jullie af na het eten. Ik ben echt bekaf”, zegt ze en staat al op. Sana en ik knikken, maar dat had net zo goed niet gehoeven. Ze heeft ons namelijk niet één keer aangekeken.

    Oom Marouane heeft ze daarentegen een vieze blik gegeven. “Je kan de deur wel vinden”, zegt ze en loopt weg. Het blijft even stil voor ik oom Marouane hoor zuchten en wrijven over zijn gezicht. Sana en ik leggen ongemakkelijk onze vork neer.

    “Haar manieren zijn nog altijd verschrikkelijk, maar ze heeft zeker vooruitgang geboekt qua koken”, zegt hij grappend en neemt nog een hap van de lasagne. Als een boer met kiespijn lachen Sana en ik mee.

    “Wanneer begin je trouwens met werken? Je vader heeft me gevraagd om je te vergezellen naar werk en terug soms”, vraagt hij geïnteresseerd. “Ik heb nog geen werk, ben nog bezig met solliciteren”, zeg ik kort. “Oké, geen probleem. Laat me gewoon even weten wanneer je wat hebt gevonden”, zegt hij een geeft me een glimlach. Ik knik en pak weer mijn vork.

  14. #44
    MVC Lid

    Reacties
    1.301
    16-01-2012

    Gedurende de rest van de avond ben ik erachter gekomen dat mijn oom een daadwerkelijke grappenmaker is. Ik veeg de tranen van het lachen weg en hij staat op. “Ik ga maar snel voor ik Sakina op mijn kop krijg. Jullie lach gaat mij problemen bezorgen”, zegt hij en schuift zijn stoel weg van de tafel.

    “Mensen proberen te slapen!”, is vervolgens te horen van boven. Mijn oom kijkt ons beiden met een gezicht aan die “I told you” uitstraalt. “Let op mijn woorden, zodra ik de deur uitga komt zij weer naar beneden”, fluistert hij. “Dag dames!”, zegt hij en loopt snel weg. “Bel mij Yasmine, niet vergeten. Jij ook Sana als je iets nodig hebt”, zegt hij nog en ik knik. Zodra de deur op het slot valt horen we tante Sakina weer naar beneden lopen.

    “Iemand zin in ijs?” Sana en ik kijken naar elkaar en barsten vervolgens in lachen uit. Mijn tante kijkt ons raar aan en haalt dan haar schouders op. Zodra ze haar ijs uit de vriezer heeft gehaald, komt ze naast ons zitten. “Waar hadden jullie het daarstraks over?”, vraagt mijn tante zogenaamd onverschillig.

    “Niets belangrijks hoor”, zegt Sana en we moeten beiden ons best doen om niet weer in lachen uit te barsten na het teleurgestelde gezicht van mijn tante. “Hij had wel gezegd dat je kookkunsten verbeterd zijn”, vult Sana nog aan. Ze eet verder van haar ijs en mompelt, ”Een ezel is het”.

    Net wanneer ik haar wil vragen waarom ze oom Marouane niet mag gaat mijn telefoon af. “Conditietest”, zegt Sana grappend omdat mijn telefoon op bed ligt. Ik ren snel naar boven en neem op. “Hallo?” “Mevrouw Amrani”, met grote ogen kijk ik voor me uit na het horen van zijn stem.

    “Meneer Idrissi?”, vraag ik verbaasd en laat mezelf zakken op het bed. “Bent u bereid morgenochtend bij mij op kantoor aanwezig te zijn?”, hoor ik hem vragen en ik heb het gevoel dat ik ga flauwvallen. “Wat?” vraag ik nog steeds overdonderd van zijn stem die uit mijn telefoon komt. “Uhm ja natuurlijk meneer Idrissi. Mag ik wel vragen waarom?”, herpak ik mezelf snel.

    “Daar zal u morgen achter komen. Stipt om 8 uur voor mijn deur verwacht ik u. Ik waardeer geen laatkomers, dus wees op tijd. Nog een fijne avond”, en voor ik kan reageren heeft hij al opgehangen. Gefrustreerd laat ik mijn telefoon vallen op mijn bed en plaats ik mijn handen op mijn heupen. Het blijft een arrogante zak.

    De volgende ochtend word ik wakker om half 6 en maak mij snel klaar. Niemand heb ik verteld dat ik een belletje heb ontvangen van het bedrijf. Ik wil niemand vals hoop geven. Meneer Idrissi kennende, wilt een uitbundige grap maken van mijn tekortkomingen. Maar ik zal zeker niet stil zijn, als dat het geval is.

    Na anderhalf uur slaapt iedereen nog gelukkig. Ik pak een boterham met kaas en loop dan de deur uit. Onderweg naar het bedrijf probeer ik mijzelf bezig te houden met mijn telefoon. De nieuwsgierigheid vreet aan mij. Waarom heeft hij niet gewoon gezegd wat het doel is van deze afspraak?

    Om kwart voor 8 sta ik weer voor het intimiderend gebouw. “Niet te geloven dat ik hier weer sta”, zeg ik tegen mezelf en loop verder. Als de vrouw aan de balie mij ziet pakt ze gelijk al haar telefoon op. “U werd al verwacht mevrouw Amrani. Weet u nog waar u moet zijn?” vraagt zij mij. Mijn verbazing over het feit dat zij precies weet wie ik ben en dat ik een afspraak heb laat ik achterwege en geef haar een knik.

    Vervolgens loop ik weer naar dezelfde lift als gister. Zodra ik de lift uit ben wil ik gelijk lopen naar het kantoor van meneer Idrissi lopen, maar wordt tegengehouden door iemand. “Mevrouw Amrani?”, ik kijk op naar degene die mijn naam heeft uitgesproken en zie meneer Ryan Benali.

    “Dus u bent het echt. Wat fijn om u weer te zien”, zegt hij en kijkt mij met pretoogjes aan. “Meneer Benali, ook fijn om u weer te zien”, zeg ik beleefd. “Wat doet u hier al zo vroeg?”, vraagt hij me geïnteresseerd. “Ik heb een afspraak staan om 8 uur met meneer Idrissi”, zeg ik en realiseer me dat ik snel weer verder moet. “Wat betekent dat ik nu echt moet gaan. Hij heeft me nog gewaarschuwd, dat hij laatkomers niet waardeert”, zeg ik tegen hem.

    “Dat zou je wel kunnen zeggen ja. Vreemd dat hij je nu al uitnodigt op een gesprek, maar ik zie je nog wel. Kom anders na je gesprek even langs mijn kantoor, ben benieuwd naar wat meneer Idrissi te zeggen heeft. Dan kunnen we nog wat koffie drinken, aangezien dat gister niet gelukt was. Kan ik trouwens gewoon ‘je’ zeggen?”, vraagt hij mij nog.

    “Uhm ik weet niet of ik nog langskom, maar ik zou het natuurlijk ook fijner vinden om gewoon met ‘je’ aangesproken te worden. Ik moet nu wel echt gaan”, zeg ik en loop ondertussen al weg. “Tot straks”, zegt hij met opzet mijn woorden negerend.

    Als ik voor de deur van meneer idrissi sta, klop ik op de deur. “Binnen” Ik doe de deur open en loop naar binnen. Dit keer bevindt meneer Idrissi zich voor zijn grote raam. Als ik binnenloop draait hij zich om. “Heeft u de trap genomen? Ik kreeg tien minuten geleden al een belletje dat u er was” “Nee, ik heb gewoon de lift genomen maar werd opgehouden door meneer Benali. Hij was nieuwsgierig naar mijn komst”, zeg ik hem eerlijk.

    “U heeft dus een beetje staan pappen met het mannelijk personeel”, zegt hij. “Meneer Idrissi, zou ik nu mogen weten wat de bedoeling is van dit gesprek?”, vraag ik om een discussie te vermijden. Hij neemt plaats op zijn stoel en ik neem vervolgens ook plaats.

    “De test is nagekeken en ik heb gesproken met mevrouw Benali. Zij vond u een geschikte werknemer en daarnaast zijn uw testresultaten ook niet slecht”, zegt hij aan één stuk door. Ik knik en wacht op wat hij wilt duidelijk maken. “Ik ben tot het besluit gekomen om u aan te nemen”, zegt hij. Mijn ogen worden groter en ik voel mijn handen klam worden. Aangenomen in Idrissi Creations? Dit kan niet waar zijn.

    “Er is nog wel een probleem”, zegt hij en al snel valt het gelukkige gevoel weg. “Probleem?”, vraag ik zachtjes. “Of het een probleem is, dat ligt in uw handen eigenlijk”, zegt hij, wat alleen zorgt voor meer verwarring. “Mijn handen?”, herhaal ik weer lomp.

    “De functie waarvoor u heeft gesolliciteerd is jammer genoeg niet meer beschikbaar. Echter heb ik een ander aanbod voor u”, zegt hij. Het eerste gedeelte van de zin bezorgde mij koude handen om vervolgens weer hoop te krijgen door het tweede gedeelte van zijn zin.

    “Welke functie biedt u me aan?”, vraag ik nerveus. “Mijn assistent”, zegt hij en kijkt mij diep in de ogen aan.

  15. #45
    MVC Lid

    Reacties
    592
    17-08-2010

    Prachtig meid.... Uppppppp