~ Aan het uiteinde van de straat brengt Chahid de auto tot verpozing of het donkerte slaat een deken over ons heen. Ik weet nog wel degelyk hoe hij me die avond wel tallen keren heeft gevorderd de nacht met hem in het Hotel door te brengen. Net zoals het ogenblik in de auto; soepel migreert hy mijn gezichtje nader. Zachtjes prangt hy zyn zachte lippen op de myne en leg ik op commando myn handen in zijn nek. Zyn tong glipt myn mond in en op dat moment schieten de elektrische vonkjes door myn onderbuik. Neuriënd geniet ik van de hete slagen van zijn tong tot hy naar adem hapt. Smedig gaan myn nagels over zyn wang aleer hy 'Zineb.....het is misschien drie minuten rijden' prevelt. Ik verschaf zyn gehoor myn lachje of ik proef weder zyn zoete lippen. Ik bedot krachtig zyn kraag onderhand ik myn tanden in myn lip vertoef. 'Niet doen....Je maakt me gek' spreekt hy sereen uit. 'Stoute Chahid, je wilt alles inhalen, hm?' breng ik ter sprake of de manier waarop hy myn gezicht omvat doet me slikken. 'Ik wil gewoon bij je zijn.......Je vertellen hoe mooi en sexy ik je vind' vervolgt hy of zyn telefoon gaat over. Geheid dat het myn zus is. Ik sluit de gaping tussen onze lippen met een harde kus of ik kijk hem aan. 'Ben niet je vrouw, wil gewoon genieten' spreek ik sereen onderhand ik de autodeur open duvel. Hy slikt diep door het lachje dat ik op hem afwerp of mijn voeten ontmoeten de grond.
Mijn voeten leiden me na de deur hoewel meneer achter me aan loopt. Ik zou zweren dat iedereen die avond aan me kon bemerken hoe gebrekkig ik wel niet liep als ze me zouden zien. By de deur aangekomen bel ik aan onderhand Chahid op me afloopt of de deur word door zijn broer geopend. 'Hey, Adil' kogel ik sereen of zijn glimlach komt tevoorschijn. 'Zo, eindelyk joh.....Je zus is bezorgd' brengt hy ter sprake waarna hy zich omdraait. In de hal krijgen myn billen een harde klap of ik keep op commando om. Zyn geestdriftige lippen ontmoeten de mijne of ik duw hem weg. Yes. Afschrik. Voor Laila. Wat Chahid en ik vandaag gedaan hebben mag nimmer uitkomen. 'Gedraag je' byt ik toe of hy passeert my, vergypt zich aan myn billen of hy herhaalt zyn handeling met een genieperig lachje. Ongelooflijk, denk ik of myn hartslag die al op volle toeren is door zyn daad lijkt tot een afgrenzing te komen als ik in de opgezette ogen van myn zus kijk. Ik slik. Het imago van het genot wat haar man teweeg heeft gebracht is wat voor myn ogen flitst als ik haar blik vasthoud. Het is bizar hoe je lijkt te denken dat ze je doorhebben wanneer je een daad van debet hebt begaan. Ik heb het niet in me myn ogen Chahids kant op te migreren na de knuffel die ze hem verleent. Ik zink met de woorden 'Ik ga wel morgen weer naar mama' op de bank hoewel Adil zijn gestaar verwerkt. Radeloos neemt Laila een zede van kijken aan binst haar achterwerk de bank ontmoet. Ik voel me wangen inrijpen ogenblikkelijk op het moment ik zijn bruin/groene kijkers ontmoet. Vermeteld gapen ze me aan of migreren abrupt naar de hand van Laila die zich op zijn knie positioneert. 'Waar was ze schat?' vraagt ze hem. 'Ze zat urenlang voor het Hotel.......ik heb me best gedaan haar op te vrolijken en haar te laten inzien waarom je haar geslagen hebt' Chahid woorden verbreken de stilte. Euhm, leugen. Adil zoekt de grond op met zyn kijkers. 'Maak je geen zorgen, Je kan gewoon zeggen dat je me toch niet zou geloven......Ik zal nu inpakken......Morgen vind ik myn weg naar mama' druk ik uit of Chahid fronst. 'Geen sprake van' begint hy of ik houd myn lachje in.
'Ughhhh, Chahid, mond houden!' roept Laila met de handpalmen op haar slapen gedrukt. Net zoals gecalculeerd begint ze over het eerst wat haar te binnen schiet of vergrypt ze zich aan het volgende. 'Er zijn huwelijken die kapot gaan en nog word dit gedrag van jou niet vertoond...........Je stelt je aan..........Wees blij dat je va Ashraf af bent!' haar woorden doen me myn kiezen verknauwen. 'Awhhhh, en Karim( De jongen op wie Laila stapel was aleer ze met Chahid trouwde, waarvan bleek dat ik het was wiens hand hy vragen wou) dan?..............Jij kan het kennelyk nog steeds niet over je heen zetten...............Daarom blijf jij je zusje zo op de lip zitten........Zal je morgen weer zeuren waarom ik mijn haren niet in een staart heb?...Bang dat ik je man afpak, zus?' spreek ik hels uit of de mannen uiten simultaan een zucht als ze elkaar betonen. Ze balt terstond haar handen. 'Wil jij nu rechter spelen? Of ik nu werkelijk van myn man houd? Dit is toch te gek voor woorden?' ze neemt een aanvang op tieren. 'Waarom trek jij een sprintje in je onderwerp?............Als er iemand is die misschien een tikkeltje begrip kan tonen, ben jij het wel!..........Maar het enige wat jy aan het licht brengt is je jaloezie.....' druk ik op myn beurt uit. 'Zijn we uitgesproken? Ik heb het namelijk niet in me schijnheilige wijven in de hand te houden..........Je hebt gelyk, doe wat je wilt, dit is namelijk hoe je altyd al bent geweest alleen doe je nu pad je masker af' lispelt ze hels. Woede kookt diep in myn systeem, zo heet als lava. Het lukt zijn weg me hongerig te vernietigen, wetende dat het te veel is om het te behandelen. De druk van zee van woede reist tot het punt waar ik dingen wil roepen waar ik spijt van zal krijgen. 100%. Er is 1 uitweg; ontsnappen. Ik laat de duisternis in myn keel toe of ik slik het weg. Ik sta op. Op dit punt stroomt het van myn hoofd tot teen. Hoe durft ze!
'Je wilt haar niet in de hand houden maar je wilt haar hier houden?' de woede is onmiskenbaar in Chahid's stem te horen binst ik met een rillende kin jachtig naar myn kamer speed. 'Zineb, wacht...yellah kom terug' zyn stem obsedeert me door de gang. Aleer ik de deur dicht dof doet de smak me omdraaien. Met een frons gooit hy de deur dicht en slaan zijn gespierde armen een deken van rust om me heen. Onophoudelijk sla ik op zijn borst. Mijn wimpers: zwaar voelen ze aan door de tranen aleer ik instort. De pijn komt in golven op me af om me weder in korte pauzes uit elkaar te breken. Ik herstel myn adem voordat ik me vergryp aan de warmte van zijn armen. 'Alles komt goed, geloof mij schatje.....Ze maakt keer op keer gebruik van het feit dat jy niet veel kan hebben' zijn woorden doen me op kijken. 'Blijf je by me vannacht?' breng ik piepend uit of zyn ogen worden terstond tot spleet jes gereformeerd. Hy denkt na. 'Aub' vervolg ik of hy lijkt ver weg in gedachte. 'Je doet het enkel omdat je afleiding zoekt en om je zus te wreken' het stemmetje in myn hoofd laat zich horen of myn tranen strykt hy weg. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet van het soort schooneid dat hy bezit geniet. Ik scan elk oord onderhand hy zijn tong lijkt te hebben ingeslokt of ik kryg het gevoel alsof iemand me verstikt. Myn hart raced, myn zenuwen krullen tot een bal op, wachtende op het ogenblik ik uit deze angst verholpen wordt. Een schrikbarend hulpdienst bekrompt myn keel of ik omvat zyn kin. 'Chahid, je zuigzoen' breng ik ter sprake of de boeman wint het van hem. Alarm.