Deel 1
Het was die dag warm. Heel warm. Zo een warme dag die aan het eind van augustus nog even langskomt, zodat je nog even kunt genieten van de zon voordat die weer teruggaat naar een warm land. ''Abi, doe maar AA'tje'', en abi nam met tegenzin twee stappen naar zijn koelkast. Hij was al op leeftijd en het ventilatortje in zijn winkeltje bracht nauwelijks ver*****ng.
"Alsjeblieft sabi. Wat doen vandaag?"
"Niks. Ik kijk nog wel."
"Nog niet werk, vriendin, vrouw?"
Het lijkt erop dat Abi een aanzet aan het maken is tot een preek. Dat ben ik ben ik wel van hem gewend. Hij vertelt dan over hoe hij net in Nederland aankwam en zonder maar een woord Nederlands te spreken meteen aan het werk ging. "Sinds dat ik in Nederland, nooit werkloos, nooit uitkering", zei hij dan altijd met trots.
"Abi, ik ga Turkse winkel beginnen in sha Allah. Ik ga verkopen AA, Energy, chips, zonnepit en Lyca. Dan ben ik nooit werkloos en trouw ik met een mooie abla."
Abi, wiens echte naam ik eigenlijk niet weet, voelde al aan dat het weinig zin had om tegen mij te preken. Hij antwoordde met een ''in sha Allah'' om het gesprek af te ronden.
Ik stapte de winkel uit en weer terug de hitte in. Net zoals de meeste Marokkanen die naast geen werk, een vriendin of een vrouw ook nog eens platzak zijn, besloot ik maar te gaan chillen op het pleintje. Hét pleintje. Dat pleintje dat elke wijk in de randstad wel kent. Op dit soort pleintjes worden levenslange vriendschappen gesmeed, ruzies uitgevochten, panna's uitgedeeld, succesvolle carriéres gestart die niet altijd even pluis zijn en natuurlijk worden er op dit soort pleintjes vooral uren gedood. Heel veel uren. Aangezien ik iemand ben die eerder panna's ontvangt dan uitdeelt, ben ik op dit pleintje vooral om uren te doden.
Het pleintje was nog leeg. De kleine kinderen zat immers nog op school en de oudere jongens lagen nog in bed, of waar anders ze dan ook sliepen. Ik kon rustig zitten op mijn vaste plek en genieten van mijn AA nu die nog koud was. Eindelijk wat ver*****ng. Ik pakte mijn telefoon om te kijken of zij had geappt. Ja, ik was dan wel vrijgezel, maar ik was wel ''met eentje bezig'', zoals ze dat noemen. Ik deed niks liever dan praten met haar, maar ik wist dat het me duur zou komen te staan. Ik wist dat er een dag zou komen waarop ik niks liever zou willen, dan de tijd terugdraaien en tegen mezelf schreeuwen om het contact met haar meteen af te kappen.
Ik zag dat ze terug had geappt...
