Het feminisme is een begrip én een beweging geboren in het Westen eind 19de eeuw begin 20ste eeuw. Hier hadden de vrouwen in het Westen dan ook hun redenen voor die je zelfs als terecht kunt beschouwen. Als je beseft dat er ooit een discussie gaande was in de kerk over 'of de vrouw wel een ziel heeft' dan is het niet zo gek dat het feminisme is ontstaan. De vrouw in het Westen hunkerde naar erkenning, acceptatie en sociaaleconomische gelijkheid in een -naar de vrouw toe- zeer onrechtvaardig en onderdrukkend sociaaleconomisch en wettelijk systeem.
De vraag is nu: Hoe kan feminisme doorslaan naar een islamitische variant? We zien dat er de laatste tijd vrouwen zoals Amina Wadud in opspraak zijn, die zichzelf islamitische feministen noemen, de Islaam willen hervormen en de Islaam als 'patriarchaal' zien. Waar komt dit vandaan? De Islam heeft namelijk nooit een discussie gekend onder de geleerden en geestelijke leiders 'of vrouwen wel een ziel hadden'. Ook is het ongekend in deze Religie dat vrouwen geen erkenning en acceptatie krijgen, of dat er sprake is van sociaaleconomische ongelijkheid.
De Sahabiaat (vrouwelijke metgezellen) en de Vrouwen van de Profeet صلى الله عليه وسلم werden onderwezen zoals de Sahabah (mannelijke metgezellen) ook onderwezen werden, door de Profeet صلى الله عليه وسلم . Zij werden dus niet achtergesteld in onderwijs.
De Sahabiaat en de Moeders der Gelovigen رضي الله عنهن gaven op hun beurt deze kennis weer door aan zowel mannen (achter een wand/gordijn) als vrouwen. Zij waren geleerden op het gebied van Hadieth studies, Exegese, Jurisprudentie, Shari'a wetenschappen en nog veel meer. En daarbuiten op het gebied van verpleegkunde, medicijnen, handel, dichtkunst en nog veel meer. Zij werden alom geaccepteerd, gerespecteerd en erkend als intelligente, geleerde en capabele vrouwen.
Zij waren zelfs een autoriteit op religieus gebied en gaven fatawa zoals o.a. Aicha رضي الله عنها deed. Grote Sahabah keerden terug naar een vrouw, die zij als autoriteit zagen, voor een fatwa en/of advies. Klinkt niet erg patriarchaal. Zelfs in gevoelige politieke kwesties had zij een stem en/of adviserende rol en werd er naar haar geluisterd. Omar bin al-Khattabرضي الله عنه vertrouwde zo op het advies, inzicht en oordeel van Shifa' bint Abdullah رضي الله عنها (die bekend stond als nobele intelligente vrouw en ook de mensen leerde lezen en schrijven) dat hij haar daarin voorrang gaf op anderen. [Zie al-Isaabah fi Tamyeez as-Sahabah van ibn Hajr]
De Vrouwen van de Profeet صلى الله عليه وسلم worden door de gehele Islamitische wereld Ummahaat al-Mo’mineen (Moeders der Gelovigen) genoemd. Dit is een zeer eervolle en verheven titel voor de vrouw. Moslima's hebben vanaf het begin van de Islaam een immens grote rol gespeeld in alle facetten van de samenleving. Dit alles zonder vrouwelijke bewegingen, hervormingen en gevechten.
De Moeders der Gelovigen, de Vrouwelijke Metgezellen en de vrouwen in de opvolgende generaties zijn de grootste voorbeelden voor de Moslima's. Welke bevrijding of hervormingen hebben wij als Moslima's dan nodig?
Hoe kunnen feministische hervormingen nodig zijn in een religie die zo ingericht is dat de vrouw reeds geëerd, geaccepteerd en erkend is. Waar haar kwetsbaarheid als vrouw niet als minderwaardig of zwakte gezien wordt maar juist onderkend wordt en daarop ingespeeld wordt. Er wordt rekening gehouden met haar kwetsbaarheid en ze geniet bescherming in situaties waarin zij kwetsbaar is. Het is een religie waarin zowel man als vrouw geschapen zijn overeenkomstig hun taken, rollen, rechten en plichten. Op hun beurt vullen zij elkaar aan en complimenteren zij elkaar, om zodoende een harmonieuze samenleving tot stand te brengen en te behouden. Er is geen sprake van concurrentie tussen de seksen maar eerder aanvullende rollen om één harmonieus geheel te vormen. De Moslims zijn net één lichaam zoals de Profeet صلى الله عليه وسلم zei.
Bovendien, in het kader van de visie van deze feministen kun je ook stellen dat de Islaam een ‘emancipatie’ nodig heeft voor de man. Omdat hij ook als onderdrukt kan worden beschouwd, volgens de redenatie van deze feministen. Want een man moet ook van alles waar een vrouw vrijgesteld van is óf een vrije keuze in heeft. Zo is een man verplicht om het gebed bij te wonen in de Moskee terwijl een vrouw mag kiezen of ze dat wil of niet. Een man heeft een dienstplicht ten tijde van oorlog terwijl een vrouw daarvan is vrijgesteld. Een man heeft de plicht zijn hard verdiende centen te spenderen aan zijn gezin terwijl de vrouw hierin ook weer een keus heeft dat wel of niet te doen. Sterker nog als een man faalt zijn plicht na te komen omdat hij gierig is dan heeft de vrouw het recht om van zijn bezit te nemen dat wat nodig is om te spenderen aan haar gezin zonder zijn medeweten. En de voorbeelden zijn talrijk.
Echter, wordt de Moslimman door niemand zielig gevonden of als onderdrukt gezien. Er bestaan geen (Islamitische) mannelijke bewegingen om de man te verlossen van zijn 'onderdrukking' door hervormingen te willen doorvoeren in de Religie.
Wat elke gelovige man en vrouw beseft is dat de essentie van de Religie voor beiden is; gehoor geven aan de bevelen van Allah, Hem uitsluitend aanbidden en Zijn welbehagen verkrijgen. Zelfs als de één op bepaalde vlakken bevoorrecht is over de ander. En wanneer een Moslim(a) merkt dat hij/zij twijfel voelt of afkerig is omtrent een wetgeving of oordeel van Allah dan ligt het aan de corruptie van zijn/haar verstand/hart of aan de tekst die niet authentiek is. Maar nimmer zal het liggen aan de authentieke teksten zelf. Zoals aangegeven in de welbekende principe: "العقل الصريح لا يُعارض النقل الصحيح". Wij moeten dus streven om ons intellect overeen te laten komen met de authentieke teksten, en niet slechts aan willen nemen wat overeenkomt met ons (corrupte) verstand/logica/begeerte en het anders verwerpen zoals Amina Wadud daar een kei in is.
De overtuiging dat Allah beide geslachten heeft geschapen op de manier die bij hun taken, plichten en hun rol in de samenleving past, om zodoende een harmonieuze samenleving tot stand te brengen en te behouden, is de ultieme verlichting en vrijheid voor mens en samenleving. Hervormingen willen doorvoeren in de Religie van de Schepper én het ontkennen van bepaalde delen uit de Qur'an die nedergezonden is door de Schepper, de Soevereine, getuigt van een niet-bestaand Islaam en Imaan.
Ibn Battah رحمه الله heeft gezegd:
من كذب بآيةٍ أو بحرفٍ من القرآن، أو ردّ شيئاً مما جاء به الرسول صلى الله عليه وسلم فهو كافر
"Wie een vers of letter uit de Qur'an ontkent, of iets verwerpt van hetgeen waarmee de Boodschapper صلى الله عليه وسلم is gekomen is een ongelovige." [al-Ibaanah as-Sughrah]
Ibn Qudamah رحمه الله zegt in zijn boek [Hikayah al-Munadharah fi al-Qur'an] dat er geen meningsverschil bestaat binnen de Islamitische gemeenschap dat degene die een ayah (vers uit de Qur'an) ontkent een ongelovige is.
يقول ابن قدامة: ولا خلاف بين المسلمين أجمعين أن من جحد آية، أو كلمة متفقاً عليها أو حرفاً متفقاً عليه أنه كافر
De uitspraken hieromtrent zijn talrijk en teveel om op te noemen.
En bij Allah ligt het succes.
-Um Mu'awiyah-