Agnosticisme zegt iets over wat je kan weten/niet weten.
Atheisme/theïsme over wat je kan geloven of niet geloven.
Weten en geloven, niet weten en niet geloven sluiten elkaar niet altijd uit (soms wel).
Mbt het supra-natuurlijke : dwz, per definitie 'geen onderdeel van onze natuurlijke wereld'. We hebben geen methoden om iets dat 'geen onderdeel is van onze natuurlijke wereld' te detecteren. En als er al 'iets' van buiten de natuurlijke wereld in onze realiteit zou komen/doordringen, dan wordt dat 'iets' instant onderdeel van onze realiteit. En zouden we op geen enkele manier kunnen afleiden dat dat 'iets' van buiten onze natuurlijke wereld komt en dus een supra-natuurlijke oorsprong heeft. We zouden dat 'iets' als iets nieuw ervaren wat we voorheen nog niet kenden maar wel, onopgemerkt en onontdekt , aanwezig was in onze natuurlijke wereld.
Ongeacht hoe vergevorderd onze technologie (en cognitieve vaardigheden) zal zijn, we gaan het supra-natuurlijke nooit kunnen meten en kennen. Het is een onvermijdelijk gevolg van de definitie van 'supra-natuurlijk'.
Dit alles sluit het bestaan van het supra-natuurlijke niet uit. We kunnen het enkel, per definitie, niet 'weten'. Daarom rest er ons de keuze te maken tussen 'geloven' of 'niet-geloven'. Dat maakt mij een atheïstisch agnost tav het supra-natuurlijke.
Is dat een beetje te volgen?