Knock out

Terwijl de menigte om haar heen liep reikte ze met haar vinger naar haar wang terwijl haar vinger weggleed. Ze sloot haar ogen en herinnerde haarzelf een momentopname waarin zijn hand de hare omsloot .

Terwijl ze de trein instapte en maar half gehoor bood aan het gekwebbel van haar vriendin staarde ze langs haar vriendin heen met een onbeschrijfelijke diepgang. Op een gegeven moment vervaagde haar zicht het groene van haar jas vervaagde in een viezige kleur terwijl de andere mensen wit kleurden.

Zodra de deuren opengingen begaf haar lichaam het. Terwijl ze door haar benen heen zakte sloten haar oren zich af en het laatste wat ze hoorde was "kom op meid gaat het gaat het ".Een mannenhand pakte haar rechterarm " laat me los het gaat prima dank u " waarna ze omhoogkrabbelde en een paar meter verderop op het perron ging zitten.

Ze zag zijn gezicht weer voor haar hulpeloos waarna ze het beeld losliet en zoals haar lichaam het begaf en de kleuren vervaagden ,vervaagde zijn gezicht. Hoe hij de snik onderdrukte en eindigde met mochten onze wegen elkaar niet kruisen het was me een eer. Ik was een les , een les zonder toetsing. Het mooiste aan haar was ongeacht wat hij deed hij zou haar nooit veranderen maar op een of Andere manier veranderde ze hem wel.

Terwijl ze haarzelf omdraaide en nog een blik achterom wierp verwarmde een traan haar linkerwang. Nooit gedacht dat we zover zouden komen om uiteindelijk alles te laten gaan .... Ga dan zoals je mij die vele keren liet gaan ga dan .......... Ze brak haar eigen hart terwijl ze die van hem vasthield

Je begon mijn stem pas te missen toen niemand je meer riep