Het begon met een plan voor een campagne met president Erdogan in Ahoy. Het eindigde in een megarel over een tegengehouden minister. Niet alleen Nederland werd voor het blok gezet doordat Turkije het spel hard speelde. Ook voor het Nederturkse campagneteam was het beslist niet het plan dat minister Kaya die zaterdag zou komen. Het team raakte volkomen klem door de koers van Ankara.
’Nederland was als het kindje dat nooit zijn zin kreeg”, zegt campagneleider Mustafa Aslan van de Nederlandse afdeling van de AK Partij. Duitsland en België hadden Erdogan al eens mogen verwelkomen, Nederland niet. En dat terwijl Nederturken gelden als de trouwste Erdogan-aanhangers van Europa.
Het moest er dus een keer van komen. Op 21 februari polst Aslans team zalencentrum Ahoy in Rotterdam. Ze vragen of daar in het weekend van 18 en 19 maart of het weekend daarop ruimte is voor een groot politiek evenement. Erdogan wil zijn achterban toespreken vanwege het aanstaande referendum. Ahoy moet de plek worden.
Het zou een vliegende start zijn van de campagne om de naar het westen geëmigreerde Turken achter het plan te krijgen om de macht van de president uit te breiden. Erdogan spreekt graag voor een grote menigte. Tienduizend man is wel het minimum, vindt Ankara.
Ahoy zegt nee. Het complex is al volgeboekt. Een tegenslag, maar Aslan en zijn team geven niet op. Ze bellen op 24 februari de Amsterdam ArenA (54.000 zitplaatsen) en het Gelredome (22.000 plaatsen). Dat die centra veel groter zijn dan Ahoy is volgens Aslan geen probleem. „Wij hoeven alleen maar een oproep op Facebook te zetten dat Erdogan komt, en dat stadion loopt vanzelf vol”, grijnst hij.
De directie van Gelredome lijkt toe te happen, ondanks dat Aslan open kaart speelt. „We hebben benadrukt: jullie realiseren wel dat het voor Erdogan is?’ Het was allemaal geen probleem.”
Maar ook in Arnhem gaat het feest niet door. Gelredome mailt op 1 maart dat het ’geen onderdeel wil worden van een publiek debat’. De Amsterdam ArenaA zegt op 6 maart telefonisch af, zonder opgaaf van redenen. Een kort contact met Ziggo Dome is ook al op niets uitgelopen.
Plan B is dan al in werking getreden. Geen president in een stadion? Dan maar een minister in een zaal. De Europese campagnestrategen onder leiding van de Turkse parlementariër Mustafa Yeneroglu hebben een tournee in gedachten waarbij ministers Europese landen bezoeken om de achterban te mobiliseren. Minder ambitieus, maar daarom niet minder effectief, is de gedachte op het partijbureau in Keulen.
Yeneroglu zet de Nederlandse afdeling van de AK Partij aan het werk. Ze moeten zoeken naar zalen voor hooguit een paar honderd man. De eerste is voor buitenlandminister Mevlut Cavusoglu die op 11 maart in Nederland wil spreken.
Ook daar steekt Nederland een stokje voor. Op 4 maart maakt het kabinet duidelijk dat het de Nederlandse toer van Cavusoglu wil verbieden, desnoods via de rechter. Aslan vertelt: „Dat merkten we. Zalen reageerden direct terughoudender. We hebben er zo’n 25 benaderd.” Uiteindelijk is er geen ondernemer te vinden die zijn vingers aan de kwestie wil branden.
De climax komt op 11 maart. Cavusoglu, die ondanks de Nederlandse weigering toch komt, mag niet landen. Daarmee verhoogt Nederland de inzet in het diplomatieke pokerspel. Om 12.15 uur geeft Aslans team zich gewonnen. Het is klaar. Er wordt niet meer naar alternatieven gezocht.
Maar klaar is het allerminst. Rond half twee melden Turkse media dat minister Fatma Betul Sayan Kaya van plan is om in de auto te stappen en vanuit Duitsland naar Nederland te rijden. Het nieuws slaat in als een bom op het Rotterdamse kantoortje van de AK Partij. Na alles wat er is gebeurd rond Cavusoglu hadden de Turks-Nederlandse vrijwilligers van het campagneteam dit niet zien aankomen, melden verschillende goed ingevoerde bronnen. „Niemand van het team was hier blij mee.”
Het campagneteam belandt tussen hamer en aambeeld. Aan de ene kant is er de loyaliteit aan de Turkse regering. Aan de andere kant moeten de Turkse Nederlanders straks wel weer verder kunnen met hun toekomst in Nederland, toch ook hun thuisland.
Mustafa Aslan probeert koortsachtig bevestiging van het nieuws over Kaya te krijgen. Dat lukt hem niet. Aslan zelf wil niets kwijt over wat er dan gebeurt. Ingewijden vertellen echter dat de Nederlandse tak van de AK Partij naar Duitsland belt met het dringend verzoek om Kaya’s missie af te blazen. Het helpt niet.
De spanning loopt snel op, want ook de gemeente Rotterdam heeft lucht van de komst van Kaya. Het duurt tot vier uur ’s middags voordat het campagneteam bevestiging krijgt. Nu is er geen weg meer terug: Kaya gaat op weg. Aslan speelt open kaart en belt direct met het stadhuis.
Aanvankelijk lijkt de consulswoning in Hillegersberg het reisdoel van de minister. Maar om 18.30 uur wordt duidelijk dat ze in hartje Rotterdam wil spreken, op het consulaat. Aslan en zijn vrijwilligers beseffen dat zij nu echt buitenspel staan. Deze zet is gedaan door Ankara.
In Rotterdam-centrum ontstaat na 19 uur een absurde situatie. Voor het consulaat groeit de vlaggenzwaaiende menigte van honderd naar duizend. Er wordt om Kaya geroepen. Het gonst van geruchten dat ze is aangekomen, maar achter het gebouw wordt tegengehouden. Het klopt, maar de steeg daar wordt geblokkeerd door ME’ers zodat de auto aan het zicht is onttrokken. Haar beveiligers en Nederlandse politie houden elkaar urenlang in een patstelling. De massa aan de andere kant maakt een hoop kabaal maar blijft in toom. Mede dankzij de mannen van het campagneteam, die op de massa inpraten om de kalmte te bewaren. Toch loopt de spanning op. Aslan verzoekt gemeente en politie om Kaya tien minuten de mensen te laten toespreken zodat ze naar huis gaan. Dat wordt geweigerd.
Als het bericht doordringt dat de auto is weggesleept en de minister wordt geëscorteerd, terug naar Duitsland, barst de bom. Jonge Turkse heethoofden zijn inmiddels gearriveerd. Stoeptegels gaan uit de straat, projectielen vliegen door de lucht, ramen gaan in, het waterkanon doet zijn werk. De binnenstad is een slagveld en de volgende ochtend kondigt Erdogan sancties aan tegen Nederland.
http://www.telegraaf.nl/reportage/27...ya_kwam__.html
Geplaatst door TDM 