Opeens realiseer ik me, dat ik al jaren tegen dezelfde problemen aanloop. Ik wil al jaren vanalles bereiken, maar op de een of andere manier, blijf ik dezelfde domme fouten maken. Het lijkt net of ik niet volwassen wil worden, een paar voorbeelden (willekeurige volgorde):
1. Streven:- elke dag zeg ik dat ik vroeg ga slapen zodat ik fit op werk ben de volgende da
Realiteit: - elke dag slaaptekort en leven op cafeïne
2. Streven: - om de dag sporten om fit te worden
Realiteit: -ik ben al blij als ik 1 keer in de maand sport
3. streven - gezond eten
Realiteit:- ik hou gezond eten 1 week in de maand vol, de rest van de maand prop ik mezelf vol met alle zoetigheid die je je maar kan bedenken
4. Streven:- alle kleding strijken bij het opruimen van de was
Realiteit: - op het moment dat ik de deur uitmoet, ga ik last minute alles strijken
5. Streven:- ik probeer elke dag vroeg op werk te komen
Realiteit- 1 keer in de week begin ik op tojd, de rest niet:/
6. Streven:- elke dag op tijd bidden (ook op werk)
Realiteit: - 1 dag in de week lukt het
7. Streven: - af van mijn mobiel verslaving
Realiteit:- leg pas mijn tel weg wanneer deze uitvalt
8. Streven:- niet praten over anderen
Realiteit:- ik hou het even vol, en dan begin je toch weer over het werk van die en die te praten
9. Streven: - elke dag supernetjes eruit zien
Realiteit:- ik ga altijd netjes de deur uit, maar vanaf het moment dat ik op bestemming ben, komen vlekken of wat dan ook op mijn kleren, altijd
10. Streven: - in mezelf geloven en mijn dromen najagen
Realiteit:- ik laat me weerhouden door werk/familie/vrienden om te doen wat ik ECHT wil...
Ik heb deze tien problemen (en meer) al iets van 10 jaar -_- En nog niks geleerd. Wel vanalles zogenaamd bereikt, maar ook weer niet (snap je?) Het voelt alsof ik op nul sta. Naja, het is alweer bijna middernacht, ik heb natuurlijl niet mijn kleding gestreken, ben morgen vast heel moe en zal me weer als een slons voelen op werk. Maar goed alhamdolilah voor mijn rizq, gezondheid, familie en vrienden