Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd,
opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand
of openbaar gemaakt worden in enige vorm of op enige
wijze, hetzij elektronisch, mechanisch of door
fotokopieën, opname, of op enige andere manier, zonder
voorafgaande schriftelijke toestemming van mij de
auteur.
@ -Schrijfster-
Hoofdstuk 1
Gehaast griste ze haar portemonnee van de tafel en rende de deur uit. Eenmaal in de auto keek ze nog even op haar horloge. ''Oké Fatima, je hebt nog precies tien minuten." Met piepende banden scheurde ze de weg over naar haar eindbestemming.
Toen ze aangekomen was, beende ze met grote passen het gigantische hoge gebouw binnen. Ze werd al meteen verwacht door de eigenaar waarna ze werd door verwezen naar het kantoor. Met lood in haar schoenen liep ze de lange gang op, naar haar afspraak. Als ze eenmaal bij de juiste deur aan komt' 'ademde ze even diep in, en opende de deur met een zelfverzekerdheid die ze eigenlijk helemaal niet voelde.
Fatima verstijfde wanneer ze ziet dat er niemand op kantoor is. Ze wist van zeker wel dat ze bij het juiste kantoor is. 'misschien moet ik maar eens geduldig afwachten'' fluistert ze zich zelf toe waarna ze snel naar de stoel liep die tegenover het bureau zat en nam zuchtend plaats waarna haar ogen het kantoor in zich op nam.
Het ziet er allemaal ontzettend chique uit denkt ze en dat baat haar zorgen, want ze vindt zichzelf totaal niet bij dit bedrijf passen maar haar vriendin Lamyae heeft haar overgehaald aangezien ze het speciaal voor haar heeft geregeld omdat ze bij haar vorige baan ontslagen is. De reden daarvan is dat het bedrijf failliet gaat dus ze kon geen nee op zeggen want anders zou ze haar hiermee kwetsen aangezien ze haar best er voor heeft gedaan.
Ze zuchtte nogmaals diep in want ze vindt dat dit nogal lang duurde dus stond ze weer op en begon het kantoor te bestuderen waarna een beeld op het bureau haar aandacht trok. Voorzichtig pakt ze het beeld op dat uit glas bestond en bekeek het aandachtig tot ze gekuch hoorde wat haar deed opschrikken. Geschrokken keek ze naar het beeld die ze per ongeluk net liet vallen waardoor ze in zichzelf begon te vloeken want dit is allemaal haar schuld want als zij nou niet aan andermans spullen had gezeten dan was dit nooit gebeurt.
Ze bukte naar de scherven om het op te ruimen maar alweer hoort ze gekuch waardoor ze langzamerhand beschaamd naar de gedaante op keek. Een groot breed gestalte zat achter de bureau en keek haar doordringend aan, waarop ze moeizaam begon te slikken. Ik...w.i.l. ze kon haar zin niet afmaken aangezien hij een gebaar maakte dat ze plaats moest nemen.
Het schaamterood steeg naar haar hoofd en ze probeerde nogmaals haar excuses aan te bieden maar hierdoor zag ze dat hij geïrriteerd raakte waardoor ze wijselijk haar mond hield en uiteindelijk ging zitten zonder enkele oogcontact op te nemen waarna ze haar rok vervolgens recht streek. Daarna heerste er een doodse stilte en daardoor raakte ze er nerveus van.
Na een tijdje hield ze het niet meer vol en was ze van plan om iets te zeggen maar hij was haar voor, ''wel Fatima'' zegt hij met een zware stem terwijl hij door haar Cv en motivatie bladerde. Ik zie jou morgen precies om 8:30 en niet later hier op kantoor zegt hij vervolgens streng waaronder zij hem dit keer vol verbazing aankeek.
Ondertussen bekeek ze hem aandachtig onder haar verbaasde blik, het was een groot breed gedaante ergens in de dertig maar toen haar blik op zijn gezicht was gevestigd moest ze even slikken, het was een zeer knappe man en zeker op zo'n leeftijd maar hij oogt duister en het grote litteken op zijn wang liet hem gevaarlijk uit zien lijken. Nadat ze zijn ogen ontmoette sloeg ze snel haar ogen neer en raapte meteen haar tas op die op de grond lag en was ook meteen van plan om de deur uit te lopen want zijn blik zegt al genoeg.
Nog altijd zat hij op zijn stoel met een koude blik wat haar even deed slikken, ze haastte zich meteen naar de deur en zei hem gauw gedag die hij niet beantwoorde. Net wanneer ze de deur achter zich sloot, bekruipt er een benauwd gevoel naar boven'' ze wist niet waar het vandaan kwam maar zeker wist ze wel dat die man haar rillingen bezorgd.
Zuchtend deed ze de portier van haar auto achter zich dicht en liep vervolgens naar haar appartement. Wanneer ze haar sleutel in het slot stak sloeg ze meteen de deur achter zich dicht waarna ze direct naar de huiskamer liep.
Ze gooide haar sleutels en haar tas op tafel terwijl ze dit deed hoort ze Lamyae de trap af rennen. Waanneer ze wist dat Lamyae vlak achter stond draaide ze zich naar haar om. En ? hoe ging het, ben je aangenomen ? vroeg ze iets te enthousiast waardoor Fatima haar doordringend aankijkt waardoor de glimlach van Lamyae als sneeuw voor de zon verdween.
Niet ? vroeg ze vol verbazing, ''nee nee ik ben aangenomen maar'' ; net wanneer ze van plan is om haar zin af te maken gilde Lamyae uit van vreugde. ''Ik ben echt trots op je'' wanneer kan je beginnen vroeg ze vervolgens. ''Morgen'' zei Fatima gechoqueerd waardoor Lamyae haar vroeg waarom ze zo gechoqueerd reageert in plaats van enthousiast.'' Het is niet dat ik niet blij ben omdat aangenomen ben maar het kwam voor mij heel onverwachts over''.
Kom op Faatje stel je niet zo aan'' je hebt het vast heel erg goed gedaan, wees nou niet zo onzeker over jezelf, had ze haar toegezegd. '' Ik heb een duurzaam beeldje dat uit glas bestond laten vallen'' merkte ze droogjes op.
Ze had Lamyae ook duidelijk wijs gemaakt dat ze het apart vond dat ze als nog werd aangenomen maar ze had haar ook verteld dat die man op een of andere manier naar haar mening heel mysterieus over kwam. Hierdoor wuifde Lamyae het gesprek af en zei dat ze even boodschappen ging doen.
Daar stond Fatima dan midden in de woonkamer waarna ze zuchtend zich neer plofte op de zetel. Alhoewel ze niet veel had gedaan was ze immers uitgeput waarna ze haar hoge hakken uit trok en zich weer liet terug vallen op de zetel. Ze gaapte en sloot vervolgens haar ogen dicht waardoor ze uiteindelijk in slaap viel.
Hoofdstuk 2
Bij het eerste contact dat haar ogen maakten met het daglicht deed ze kreunend haar ogen open waarna ze met een ruk overeind ging zitten. Snel keek ze op haar horloge en zag dat het tien voor negen was, het zou vandaag haar eerste werkdag zijn ging er paniekerig door haar heen waarop ze meteen recht op sprong. Kon Lamyae op zen minst haar niet wakker maken denkt ze gefrustreerd.
Ze loopt regelrecht de trap op waaronder ze Lamyae's naam riep, alhoewel ze na drie keer riep was er nog steeds geen gehoor van Lamyae te bekennen.
Ze was meteen wezen kijken bij haar op de kamer maar er was geen enkele spoor van Lamyae te vinden '' waar moet zij toch zijn op deze vroege ochtend'' vroeg ze zich zelf verward af.
Nou ja in iedere geval had ze niet zoveel tijd om daar druk over te maken, dus ze haastte zich naar de badkamer om haar op te frissen. Nadat ze een snelle douche had genomen, kleedde ze zich vervolgens snel aan en pinde haar hoofddoek om haar hoofd vast (ze droeg sinds kort een hoofddoek en ze moest toegeven dat ze er prettig bij voelt).
Nadat ze haar pumps had aangetrokken, griste ze haar sleutels van tafel en maakte met snelle bewegingen de voordeur open waarna ze de deur liet dichtvallen.
Onderweg naar haar werk begon ze te piekeren over het feit dat ze laat is. Aangekomen bij haar bestemming stapte ze vlug haar auto uit waarna ze met grote stappen naar de ingang liep. Met een onschuldig gezichtje kwam ze bij de receptie aan waaronder de vrouw achter de balie haar vroeg waar ze haar mee kon helpen, hierdoor begon ze aan haar handen te friemelen waarna ze haar blik naar de grond wende. ''Het zou vandaag mijn eerste werkdag zijn maar doordat ik me heb verslapen ben ik niet op tijd zoals afgesproken''.
Hierdoor knikte de receptioniste en vertelde haar dat ze de lift moest nemen naar de 3e verdieping en dat ze dan verder wordt door verwezen door een van haar collega's om bij het kantoor van de heer Hamdaoui te komen.
Ze bedankte haar vluchtjes en nam meteen de lift naar de 3e verdieping, eenmaal wanneer de lift aangeeft dat ze op de 3e verdieping is, stapt ze de lift uit. Ze liep de lange gang op en hoopte dat ze iemand tegen komt die haar te hulp zal schieten, maar niets bleek minder waar te zijn. Ze vervloekte deze bedrijf en zo koppig als ze was zocht ze het zelf wel uit, ze liep met grote stappen naar het kantoor van de heer Hamdaoui waar ze gisteren sollicitatiegesprek had. Eenmaal bij zijn kantoor aangekomen deed ze zonder erover na te denken de deur met een zwaai open.
Haar adem stokte, ze kon zich wel op haar kop slaan omdat ze nu pas beseft dat ze vergeten is te kloppen. Onschuldig keek ze de heer Hamdaoui aan die in een vergadering zat, snel excuseerde ze zich waarna ze de deur uit wil lopen maar werd tot halt geroepen door de heer Hamdaoui. Verschrikt bleef ze op haar plek staan waarna ze vervolgens hoorde hoe de heer Hamdaoui afscheid nam van zijn gasten. Wanneer de gasten zijn kantoor verlieten werd het voor even stil waarna ze voorzichtig naar hem om draaide. Nu stond ze oog in oog met hem, ze zag aan hem dat hij kwaad was oftewel razend waardoor ze slikte en haar ogen naar de grond wende.
Neem plaats zegt hij kalm waardoor ze geschrokken opkeek, zijn blik zegt al genoeg waardoor ze plaats nam tegenover zijn bureau waar hij zat. Wel wat breng jou hier aangezien het nu 10 uur is zegt hij duister, ik.. ik heb.. me verslapen. Zijn mondhoeken gingen omhoog, ''dan vraag ik me toch alsnog af waarom je bent gekomen'' zegt hij vervolgens. Ze wist zich geen houding te geven want nu maakt hij het wel moeilijk voor haar aangezien ze geen antwoord erop terug kan geven, maar als nog probeert ze het om deze baan niet kwijt te raken. '' Ik weet dat ik te laat ben en het zal niet nog eens gebeuren, dat beloof ik u''. Sluw keek hij haar aan waarna hij zei dat hij haar niet nog eens te laat ziet komen of nog respectloos de deur van zijn kantoor opent zonder te kloppen.
Ze slikte nogmaals en wachtte op wat hij nog meer te vertellen had maar hij zei niets waarna hij meteen naar een telefoon grijpt en een nummer in toetste.
Hij was druk in gesprek waarna hij daarna het gesprek afkapte. Hij keek haar dit keer aan en zei dat ze zo wordt opgehaald door een van zijn medewerkers en daarna een opdracht krijgt die ze meteen moet gaan uitvoeren. Ze knikte en wende haar blik weer op schoot waarna ze ondertussen zijn blik op haar voelde branden. Dit was erg ongemakkelijk maar na 1 minuut of 5 klopte er iemand op de deur. Alhoewel ze hoorde dat iemand het kantoor binnenliep durfde ze zich niet om te draaien. Oke dit was erg kinderachtig, waar maakt zij zich in godsnaam druk om, ze moet haar verlegenheid in de controle houden en zelfverzekerd overkomen dat is wat ze zeker moest doen en dat gaat ze ook doen.
Fatima keek op in het gezicht van een tot nu toe nog onbekende heer.
Ze glimlachte vriendelijk naar hem en stond op om zich voor te stellen, en dit deed hij ook door haar hand te schudden waarna hij naar haar knikte. '' Eh oke gaat hij zich nog voorstellen of niet'' vroeg ze zich verward af.
Op de manier dat ze dacht dat hij zich toch nog gaat voorstellen wenkte hij haar om mee te lopen. Ze haalde haar wenkbrauwen op maar toch hield ze wijselijk haar mond dicht en ze deed wat hij haar vroeg.
Ze probeerde hem zo goed mogelijk bij te houden, wat moeilijk ging aangezien hij totaal geen rekening mee hield. Gelukkig was het niet lang lopen waarna hij tot stilstand kwam voor een deur.
Ze botste net niet tegen hem op waarna ze geduldig afwachtte, waarna hij vervolgens de deur open maakte en naar binnen liep. Zij die zwijgend bij de deuropening staat terwijl ze hem vervolgens aankeek. Dit is uw kantoor en dit is uw opdracht die u moet gaan uitvoeren zegt hij op een toon waarna hij vervolgens het blad naar haar toe reikte.
Ze nam het blad van hem aan en las het zorgvuldig waarna ze ondertussen de deur van haar kantoor niet hoorde dicht gaan. Net wanneer ze klaar was met het lezen van haar opdracht draaide ze zich om en overweegt ze om er iets van te zeggen maar net wanneer ze dacht dat hij er nog steeds was had ze het mis.
Ze zuchtte en nam plaats achter haar bureau en liet vervolgens haar blik over het kantoor heen vallen, er viel meteen een rilling door haar rug heen. Dit was totaal niet haar smaak maar goed ze moest voort zetten want anders kreeg ze haar stomme opdracht nooit af, het ging namelijk over dat ze ieder medewerkers bijlagen moet gaan opvragen en vervolgens printen. Ze klapte de laptop open die op tafel lag en las het blad nogmaals voor voordat de laptop is opgestart. Nadat de laptop was opgestart had ze begrepen dat er een document in de laptop zat waardoor ze de bijlagen van de medewerkers kan zien.
Geschrokken keek ze naar ze naar het beeldscherm. De hoeveelheden van de bijlagen waren ongelofelijk veel. Dit meen je toch niet denkt ze gefrustreerd. Ze had hier totaal geen zin in aangezien het meer op administratief werk leek en daartegen wilde zij echte werk zien maar ja wat valt er tegen te doen waarna ze meteen aan de slag ging.
2 uurtjes waren voorbij en ze had zo'n zin in een kopje thee dus besloot ze pauze te nemen aangezien ze heel wat heeft gedaan. Ze was dan nog lang niet klaar maar ze had het verdient.
Ze sloot de deur achter zich dicht terwijl ze dit keek ze ondertussen naar links en dan weer naar rechts, er was geen enkele mens te speuren. Dit kon haar weinig schelen want haar maag begint te rommelen en ze moest de kantine natuurlijk vinden. Doelloos liep ze naar de lift, want ze heeft geen idee waar de kantine is. ''Dat krijg je ervan als je niet gastvrij bent om een rondleiding te geven'' zegt ze fluisterend, bang dat iemand het zou horen.
Ondertussen heeft ze bijna het hele gebouw door gezocht en ze was op het punt, het op te geven maar wat bleek te zijn is dat de kantine gewoon naast haar kantoor was. Ze voelde zich zo dom maar op een of op een andere manier weer niet want hoe moest ze in godsnaam weten waar de kantine is.
Hoofdstuk 2.1
Met een diepe zucht deed ze de kantine deur open waarna, ze een aantal medewerkers aan tafel zag zitten. Ze maakte een gemaakte glimlach op haar gezicht en wenste haar collega's eetsmakkelijk toe die ze mompelend beantwoorden terwijl ze meteen naar de koffiezet apparaat liep.
Ze pakte een mok uit een van de kastjes en plaatste die onder het theewaterdispenser. Meteen daarna haalt ze haar mok uit de theewaterdispenser en nam plaats aan het einde van de gigantische tafel. Ze zuchtte diep en nam ondertussen kleine slokjes van haar thee. Op kijken deed ze niet want ze voelde vele blikken op haar rusten waarna ze naar haar mok zat te staren.
Vervolgens daarna hoort ze een aantal medewerkers weer aan de praat waarna ze opgelucht adem haalde. ''Oke dat was zeer vreemd'' dacht ze bij zich zelf waarna ze vervolgens nog een slok nam van haar thee en verder in haar gedachten verdwaalt.
''Hallo, vindt je het erg als ik naast je mag komen zitten ?''. Haar gedachten werden onderbroken door een vriendelijke stem. Fatima keek op in het gezicht van een tot nu toe nog onbekende mevrouw, ze glimlachte vriendelijk naar haar en knikte waarop ze vervolgens voor haar uit staart.
''Zo te zien niet spraakzaam'' zegt de mevrouw wanneer ze was gaan zitten. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze verbaast naar de mevrouw die naast haar kwam zitten. ''Nou dat kan ik in iedere geval hetzelfde over jullie zeggen'' geschrokken van haar eigen reactie keek ze op naar de mevrouw naast haar.
Ze schaterde het uit waarna Fatima beschaamd een sorry mompelde. '' excuses is niet nodig, ik begrijp je volkomen maar na een tijdje zullen ze in iedere geval spraakzaam zijn'' citeerde ze haar laatste zinnen na waarna ze haar hand naar haar uitstak. Aangenaam mijn naam is Cherine en jij moet vast Fatima zijn. Ze knikte waarna ik haar hand schudt ''insgelijks''.
''Hoe vindt je het hier op je eerste dag'' ? ''Het is nog even wennen'' zegt Fatima naar de waarheid. Hierdoor knikte Cherine begrijpend waarna ze meteen al in gesprek waren. Na een tijdje kapte Fatima het gesprek af, niet dat het niet gezellig was maar ze had nog veel werk te doen dus nam ze afscheid van Cherine en liep toen daarna naar haar kantoor en ging meteen aan de slag.
Het was immers al 4 uur en ze was nog op de helft dus besloot ze de bijlagen alvast te gaan kopiëren. Ze had een eigen kopieerapparaat op haar kantoor dus ze kon gerust met het verder sorteren wat wel eeuwen duurt. Na een tijdje wierp ze een blik op de klok en zag dat het 6 uur was en het was immers pikkedonker aangezien het December is.
Ze was net op tijd klaar waarna ze haar jas aantrok en alles afsluit.
Ze wenste de receptioniste nog een fijne avond toe voordat ze naar de uitgang liep. Als ze eenmaal in de auto zit, rijdt ze vervolgens de parkeerplaats uit.
Tijdens het rijden hoort ze haar telefoon rinkelen waarop ze die zocht met haar handen terwijl haar ogen op de weg waren gericht, '' verdomme'' vloekend graait ze in haar tas op zoek naar haar telefoon. Nadat ze haar telefoon uit haar tas heeft gevist, zag ze Lamyae op haar beeldscherm. Net wanneer ze wilt gaan opnemen wordt er hard getoeterd.
Stijf van schrik greep ze naar het stuur. Alles om haar heen was geluidloos en wanneer ze denkt dat er een botsing wordt vervolgd had ze het mis. De auto stopt met piepende banden net op het nippertje.
Haar ingehouden adem slaakt ze uit waarna ze weer rustig kon adem halen. Met trillende handen wilt ze de portier open doen maar liet het daarbij zitten wanneer de auto langzaam langs haar rijdt. Ze keek door de ruiten en ze zag enkel een schim en wanneer ze haar ogen tot spleetjes trok zag ze twee donkere doordringende ogen. Ze slikt en wende haar ogen voor haar uit waarna ze meteen weg reed.
Kwaad deed ze de voordeur achter haar dicht waarna ze met grote stappen de woonkamer in loopt. Ze zag hoe Lamyae comfortabel op de bank lag met een afstandbediening in haar hand.
Ze gooit haar sleutels en tas op tafel waarna Lamyae dit keer verast op keek. Door haar gezichtsuitdrukking sloeg Fatima meteen haar armen over elkaar waardoor Lamyae begon te lachen. ''Jij ook een hele goede avond'' zegt ze nadat ze uitgelachen was. Hierdoor keek Fatima haar geïrriteerd aan waardoor Lamyae zag dat er iets mis was.
''Hoe vaak moet ik het je nog zeggen Lamyae ! '' zegt Fatima gefrustreerd. Niet begrijpend keek Lamyae Fatima aan.'' Wat heb ik je gezegd over het bellen wanneer ik aan het rijden ben'' zegt ze kalm. Lamyae keek haar droogjes aan wat Fatima kwaad maakte, ''je weet dat ik onhandig ben met bellen tijdens het rijden en dat heb ik je vaker gezegd !''
''Zo erg is het toch niet'' vroeg Lamyae met een pruillipje.'' Niet erg ? Jij moet eens weten wat er met me had kunnen gebeuren'' zegt Fatima met ingehouden woede. Ze zag hoe Lamyae op haar af loopt en haar armen om Fatima's nek sloeg, ''het spijt me het zal niet nog eens gebeuren, ik beloof het''.
Fatima zuchtte en deed zelf haar armen rond Lamyae heen. Ze kon moeilijk kwaad op haar blijven want haar lieve onschuldig gezichtje verklaart alles. Na een tijdje wurmde ze zich los uit Lamyae's armen, ''Waar was je geweest in de vroege ochtend ?'' vroeg Fatima waarna Lamyae vertelde dat ze even boodschappen ging doen. Yeah right Lamyae en boodschappen doen in de ochtend, dit heeft ze natuurlijk niet hardop gezegd natuurlijk waarna ze knikte en wijselijk haar mond dicht hield.
Ze gaapte en vertelde aan Lamyae dat ze ging slapen maar eerst zal ze een heerlijke douche nemen, Lamyae vroeg nog of ze wat wilde gaan eten voordat ze naar bed ging waarna Fatima aangaf dat ze geen honger had.
Nadat ze een heerlijke douche had genomen, kroop ze vliegensvlug haar bed in. Wat een heerlijk gevoel is dat na lang werken.
Voor even sloot ze haar ogen dicht, ze dacht meteen aan de voorval van daarvoor. Ze slikte moeizaam, als ze de doordringende donkere ogen voor zich zag. Ze had echt geluk dat diegene achter het stuur net op het nippertje was gestopt en daartegen kon ze diegene de schuld niet geven van de voorval omdat zij niet op lette.
Na lang zitten woelen in haar bed viel ze uiteindelijk in slaap.
Hoofdstuk 3
Dagen gingen voorbij en vandaag was ze vroeg uit de veren waarna ze meteen een douche nam en zich vervolgens aankleedde. als ze zich al heeft aangekleed ging ze naar beneden om een ontbijtje te maken. Eenmaal wanneer ze klaar was met ontbijten, zet ze haar serviesgoed in de vaatwasser.
Nadat ze alles had afgeruimd, pakt ze haar tas en jas waarna ze zo de deur uitliep.
Op werk aangekomen liep ze meteen naar haar kantoor en ging achter haar bureau zitten. Ze zag dat ze al heel wat opdrachten heeft gekregen. Met tegenzin ging ze aan de slag, nooit had ze gedacht dat dit werk zo saai was maar ja wat valt er tegen te doen'' ze had immers werk nodig.
De ochtend verliep sneller dan verwacht. Ze had de helft van haar taakopdrachten al af waarna ze naar de printer loopt om de opdrachten te pakken.
Met de taakopdrachten in der handen liep ze haar kantoor uit waarna ze even om zich heen keek. Er was niemand te bekennen op de afdeling waardoor ze verveeld met haar ogen draaide, dit was ze namelijk gewend.
Eenmaal wanneer ze de pad uitliep knalde ze tegen een enorme gestalte aan waardoor de taakopdrachten uit haar handen vielen. Vloekend boog ze naar de gevallen blaadjes, zonder nog naar diegene op te kijken.
Hoe moest ze in godsnaam dit in orde krijgen.
Ze was zo druk bezig met het opruimen van de blaadjes dat ze niet door had dat de gestalte voor haar neer hurkte. Aarzelend keek ze op in de meest mysterieuze donkere ogen waarna ze vervolgens haar ogen over zijn gezicht liet glijden. Zijn getinte huid laat zien dat hij van de Arabische afkomst is. Zonder te beseffen bleef ze hem aankijken en realiseert dat zijn schoonheid onmenselijk is. Alles zit perfect, alsof het gebeeldhouwd is.
Zijn gekuch deed haar opschrikken waarna ze voelde hoe hij de gevallen blaadjes in haar handen duwde, beschaamd stond ze op en hij volgde haar voorbeeld. Nu merkt ze dat hij erg breed was want, zijn brede schouders laten zien dat hij vaak traint en met zijn lengte van ongeveer 1,89 zag hij eruit als een bodyguard.
Nadat ze merkte dat hij nog steeds voor haar stond met een doordringende blik moest ze even slikken. Ze bedankte hem snel waarna ze meteen langs hem heen liep terug naar haar kantoor.
Wanneer ze wel 10 stappen van hem vandaan was herinnerd ze de donkere ogen van de voorval van gisteren, ''het zal hem toch niet zijn'' ging er door haar hoofd waarna ze vervolgens zich snel omdraaide.
De plek waar hij stond was leeg waardoor ze even om zich heen keek. Wat vreemd hoe kon hij zo snel weg zijn. Ze zuchtte wanneer ze dacht dat hij het misschien wel kon zijn aangezien het iemand anders kon zijn
Ze schudde met haar hoofd waarna ze weer richting haar kantoor liep om de blaadjes weer in orde te zetten.
Ze had haar taakopdrachten in orde en netjes afgeleverd. ''En nu is het tijd voor pauze'' zegt ze wanneer ze haar maag hoort grommen. Ze pakte snel haar zelfgemaakte salade en liep vervolgens haar kantoor uit.
Bij de kantine aangekomen zet ze als eerst een kopje thee klaar waarna ze aan de gigantische tafel ging zitten tegenover de uitzicht naar buiten.
Nadat ze haar zelfgemaakte salade op had begon ze aan haar thee die al een beetje is afgekoeld. Terwijl ze van haar thee nipte staart ze dromerig voor zich uit. Tot ze voelde dat de zon die naar binnen scheen, verdween door een groot gestalte dat tegenover haar kwam zitten. Eerlijk gezegd 2 meter van haar vandaan doordat de tafel gigantisch is.
Ze keek op naar de persoon die tegenover haar kwam zitten en zag dat het die jonge man was van daarnet. Ze glimlachte kort naar hem terwijl ze weer voor zich uit keek waarna ze ondertussen zijn blik op haar voelde prikkelen waardoor ze weer naar hem op keek en zag hoe hij haar opnam. Hierdoor voelt ze hoe haar bloed naar haar hoofd steeg en meteen haar blik naar haar mok wende.
''Hey jij ook hier !!'' waarna Fatima geschrokken opkeek en zag dat het Chirine is. Ze glimlachte,die chirine toch. In die afgelopen dagen heeft ze Chirine echt leren kennen, superleuke dame is het en gezellig in de omgang maar soms praat ze nogal veel waardoor het te vermoeiend wordt.
''Goedemiddag Chirine, zoals je ziet ben ik ook hier ja. Was toe aan een pauze''. ''Wel dan gaan we samen pauzeren, mag ik ?'' vroeg ze terwijl ze met een knikje naar de stoel naast haar wees.
''Doe niet zo mal Chirine, je weet best dat je gewoon naast me mag gaan zitten zonder mijn toestemming er voor te vragen''.
Chirine grijnsde schaapachtig terwijl ze naast haar kwam zitten, ''Ga je ook naar het feest volgende week ?'' Excuses ? vroeg Fatima met opgetrokken wenkbrauwen.
'' Je weet wel een feestje voor alle werknemers en medewerkers in het land''. ''Sorry Chirine maar ik weet daar helemaal niets van'', '' je komt toch wel hé'' vraagt Chirine. '' Ik weet het niet,ik moet daar nog eens over nadenken''. ''Ach toe nou Faat, je laat mij toch niet alleen met deze achterlijke mensen'' zegt ze smekend. Met grote ogen keek Fatima om zich heen of niemand het heeft gehoord, '' toe nou Faat ik haal je dan op''.
Ze zuchtte diep,'' goed, maar op een voorwaarde ik kom je ophalen en ik rijdt''. Deal zegt ze iets te enthousiast waardoor Fatima een paar medewerkers hun kant ziet op kijken, beschaamd zakt ze door haar stoel terwijl ze Chirine een waarschuwende blik gaf.
''Hey Faat wie is dat, hij kijkt je de hele dag al aan'' fluistert Chirine haar na een tijdje toe waarna Fatima dit keer zijn kant weer op keek. Niet te geloven dat hij daar nog zat, ze dacht natuurlijk dat hij de kantine al had verlaten.
'' Wat een lekkerding zeg'' fluistert Chirine haar toe, dit had ze net iets te hard gezegd want ze wist van zeker dat hij haar had gehoord maar toch was er geen enkele emotie te bekennen in zijn gezicht. Met een rood hoofd zegt ze tegen Chirine dat ze weer aan het werk gaat waarna ze naar de gootsteen liep om haar kopje er in te zetten en zich zo snel mogelijk weg maakte.
5 uurtjes gingen voorbij en het was al tijd om naar huis te gaan.
Ze sloot haar kantoordeur achter zich dicht waarna ze naar de lift loopt. Eenmaal wanneer de lift bijna dicht ging zag ze een voet tussen de liftdeuren zitten waardoor de lift weer open ging.
Laat me gauw weten wanneer ik verder moet gaan met het verhaal.
Groetjes -Schrijfster-
Uppp je hebt dit verhaal ook op Wattpad geplaatst als het goed is, ga je daar ook verder of alleen hier ?
Iesiej MIJN Zonneschijntje
Dat klopt, ik ga op beiden verder hihiGeplaatst door marmita15
Beter Hahahah ik volg je verhaal daar dan
Iesiej MIJN Zonneschijntje
Hoofstuk 3.1
Ze kijk nieuwsgierig op en ziet de mysterieuze man voor zich . Hij kijkt haar aan en loopt vervolgens de lift in. Net wanneer ze op de knopje wilde drukken was hij haar voor waardoor ze snel terug hand trekt.
Stilzwijgend staart ze voor zich uit terwijl ze merkte dat hij veels te dicht bij haar staat door de smalle lift waardoor zij een afstand wilde creëren.
Ongeduldig kijkt ze op haar horloge. Wanneer ze vindt dat het nogal lang duurt kijkt ze via haar ooghoeken naar hem terwijl hij strak voor zich uit keek vroeg ze of hij het ook vindt dat het te lang duurt.
Hij kijkt haar dit keer kort aan waarna hij naar voren liep, bevroren kijkt ze hem na terwijl ze met haar ogen rolde '' blijkbaar heeft hij zijn tong verloren'' waarna ze de liftdeuren hoorde open gaan.
Met grote stappen liep ze de lift uit waarna ze richting de uitgang loopt. Eenmaal als ze bij haar auto is aangekomen zag ze dat een zwarte Audi naast haar auto was geparkeerd. Net wanneer ze in haar auto wilde stappen riep ze in zich zelf tot halt. Ze keek de zwarte Audi onderzoekend aan en zag een zwarte schim achter het stuur waarna haar gedachten meteen naar de vorige keer vloog. Dit deed haar denken aan de voorval. Het zou haar niets verbazen als dit de auto was maar waar maakt ze zich druk om er zijn een boel auto zoals deze.
Ze werd meteen uit haar trance geraakt toen ze zag dat het raampje naar beneden ging. Geschrokken deinsde naar achteren, wanneer ze zag dat het de mysterieuze man was. Oke dit was erg ongemakkelijk, ze stond gewoon voor zijn raampje.
''S..sorry'' zegt ze stotterend waarna ze zich snel uit haar voeten maakte en snel haar auto in stapte.
Net wanneer ze haar auto wilde starten, hoort ze een motor geluid van zijn kant komen waardoor ze naar hem op keek, via zijn auto keek hij haar kort aan met een doordringende blik waarna hij zijn blik weer wende naar zijn vooruit en de parkeerplaats uit rijdt.
Oke dat was creapy, waarna zij zelf ook haar auto startte en vervolgens de parkeerplaats uit rijdt.
Thuis aangekomen, ontdoet ze van haar pumps en jas waarna ze de woonkamer inloopt en vervolgens zich neerplofte in de zetel. Ze was uitgeput.
Terwijl ze tv zit te kijken hoort ze de deur dicht gaan waarna ze Lamyae's hoofd tussen de deur zag waardoor Fatima begon te schateren.'' Kom binnen gekkie''.
Ze zag Lamyae met twee Starbucks in der handen aankomen lopen en zelf neerplofte op de zetel. ''Lamyae wat moet ik toch zonder jou'' zegt Fatima waarna ze een van de Starbucks overnam.'' Ja hé wat moet je toch zonder mij''zegt Lamyae hoogmoedig, '' en wat nog beter is'' ik heb je lievelings filmpje mee''.
''Je bent een schat en voor we de film gaan kijken,ga ik me even omkleden''. ''oke dat is goed dan maak ik alvast popcorn klaar'' zegt Lamyae.
Nadat Fatima zich had omgekleed snelde ze naar beneden. Aangekomen in de woonkamer zag ze dat Lamyae alles had klaar gelegd.
'' Laat de film maar beginnen'' zegt ze waarna ze plaats nam naast Lamyae op de zetel.
''Lamyae ?''
''hmm ?'' zegt Lamyae terwijl ze haar ogen niet van de tv afwende.
'' volgende week hebben we een feestje bij mij op het werk, en ik weet eerlijk gezegd niet wat ik moet aantrekken' 'zegt ze
Hierdoor werd Lamyae klaarwakker toen ik het haar vertelde waarna ze in haar handen klapte.
''Geweldig, morgen ben je vrij dus dan lijkt het me een goed idee om morgen te gaan shoppen en dan bedoel ik ook dat we blijven zoeken tot we een geschikte jurk hebben gevonden''
Ze glimlachte als een boer met kiespijn. Dit was pijnlijk ongemakkelijk en ze voelde zich zo dom om de manier dat ze dit heeft gezegd, want ze weet Lamyae een shopping freak is en alles op haar manier moet dus ze is nog lang niet jarig morgen.
Nadat ze de film hadden afgekeken was het tijd om te gaan slapen maar eerst ruimen ze alles op en afwassen moet natuurlijk ook beginnen waar ze een hekel aan heeft.
Na het afwassen loopt ze vervolgens naar haar slaapkamer waarna ze meteen haar bedje in kroop.
De volgende dag werd ze gewekt door Lamyae die haar heen en weer schudde waarna Fatima kreunend op haar zij draaide. '' Kom op faatje we zouden vandaag gaan winkelen'' zegt Lamyae waardoor Fatima vermoeiend haar ogen opent. Nadat ze zich had uitgerekt keek ze op de wekker dat op haar nachtkasje lag, gefrustreerd gooit ze een kussen naar Lamyae's hoofd.
''Verdomme Lamyae waarom maak je me in godsnaam rond 10:00 in de ochtend wakker''
''We zouden gaan winkelen weet je nog''
''Het is veels te vroeg om te gaan winkelen, we hebben alle tijd Lamyae''
''Kom op Faat, de leuke jurkjes zijn dan niet meer verkrijgbaar''
''pff je overdrijft Lamyae, maar goed zoals je wilt''
Wankelend stond ze op terwijl ze naar de badkamer begeeft, nadat ze zich had opgefrist en aangekleed liep ze de trap af naar beneden.
Hoofdstuk 3.2
Ze zag dat Lamyae een ontbijtje voor hen samen had gemaakt waardoor ze chagrijnig aan tafel ging zitten.
'' je mag best wat vrolijk kijken Faat'' lachte Lamyae
''Als jij mij nou niet rondt deze tijd had wakker gemaakt dan had je dat al geweten'' zegt ze terwijl ze een hapje van haar gepocheerde ei nam.
''Nou je weet best dat we na die tijd niet veel kunnen vinden maar goed laten we gaan opruimen''
Stilzwijgend ruimden ze hun services op om vervolgens in de vaatwasser te zetten.
Nadat ze alles hadden opgeruimd, trokken ze vervolgens hun jassen en schoenen aan. Alhoewel ze allebei een eigen auto hebben besloten ze om met Fatima's auto te gaan.
Onderweg naar de stad zongen ze luidkeels mee met het liedje van Bruno Mars – Just The Way You Are. Eenmaal bij de stad aangekomen parkeert ze snel haar auto waarna ze vervolgens uitstappen.
25 minuten later
''Lamyae kunnen we asjeblieft uitrusten, ik ben uitgeput''
''Stel je niet zo aan, we stoppen niet tot we een geschikte jurk hebben''
''Mijn benen willen niet meer meewerken, laten we eerst ergens wat gaan drinken en dan gaan we verder''
''Oke, goed maar dan wil ik je niet meer horen zeuren''
Uiteindelijk hadden ze een restaurantje gepakt en daarna meteen ook drinken bestelt.
''Lamyae misschien moet ik toch maar eens gewoon iets uit mijn kast pakken want dit gaat nogal lang duren''
''Niks, daarvan we gaan gewoon een geschikte jurk voor je uitzoeken''
''Dat zal nog jaren duren'' zegt ze terwijl ze op haar hand steunt.
''Welnee, kom laten we gaan''
Nadat ze hen drinken op hadden gingen ze weer verder de stad in lopen.
'' Pff Lamyae dit gaat zo lang duren, kunnen we gewoon niet gaan''
''Niks daarvan, lopen !''
Nadat ze 5 minuten hadden gelopen gilde Lamyae het uit waarna ze Fatima richting een winkel meesleurde.
Niet begrijpend liet Fatima zich verveeld door haar meeslepen.
Nadat Lamyae haar hand los laat liep ze meteen naar de etalages, ''Faat moet je eens kijken'' riep ze verwonderd waarop Fatima haar richting op loopt.
''Deze vindt ik nou echt prachtig'' zegt ze terwijl ze een jurk voor haar ogen hield. Langzaam liet ze haar ogen over de jurk glijden, het was een bordeaux rode jurk met doorzichtig mouwen van kant waarvan de zilveren steentjes over de jurk waren verdeelt.
Het was werkelijk een prachtige jurk moest ze toegeven maar was het niet een beetje overdreven voor een bedrijfsfeestje.
''Kom op trek aan'' zegt Lamyae ongeduldig waarna ze naar de pashokken wees, aarzelend pakt Fatima het jurk van haar aan en liep vervolgens naar de pashokken.
Voorzichtig trok ze de jurk over haar hoofd waarna ze het vervolgens weer rechtstreek.
''Faat ben je al klaar ?'' hoort ze Lamyae ongeduldig roepen
''Yes I think so''
''Nou waar wacht je dan op'' terwijl ze dat zei trok ze de gordijn van de pashok opzij. Sprakeloos keek ze haar aan waarna Fatima haar onzeker terug aankijkt.
'' Niet goed ?'' vroeg ze nerveus.
''Nee nee helemaal niet zelfs, de jurk ziet er schitterend uit maar ik geloof dat jij zelf al weet dat je zelfs in een vuilniszak er goed uit ziet !!''.
Meteen verscheen er een blos op haar wangen waarna ze haar plagerig duwde. ''agh wordt Faatje verlegen ?'' zegt ze plagerig.
''Met zo'n compliment wel ja, het maakt me zelfs aan het blozen'' zegt ze met een pruillipje.
''Maar nu ben ik best wel benieuwd naar nu je zegt dat ik zelf s in een vuilniszak er goed uit zie ''. Terwijl ze dat zei hief ze haar neusje op. Waarna ze begonnen te lachen.
Nadat ze uitgelachen hadden, draaide Fatima zich om naar de spiegel die ze nog niet had opgemerkt.
Haar ogen kijken haar spiegelbeeld aan waarna ze haar ogen terug liet vallen op de jurk.
De jurk sloot mooi om haar zandloopfiguurtje, die waren natuurlijk niet zichtbaar aangezien het aan de bovenkant van de jurk strak zat waarna het als een waterval naar beneden viel. Lamyae had gelijk de jurk was schitterend zoals zij al had beschreven, maar nu eens even kijken wat de prijs is van de jurk.
Ze trok de jurk weer uit in de pashok waarna ze vervolgens op zoek was naar de prijs die aan de jurk hing. Eenmaal wanneer ze het prijskaartje in haar handen heeft, viel ze bijna om van schrik. Met ingehouden adem probeert ze net niet te gillen, waarna ze de jurk tussen het gordijn van de pashok aan Lamyae gaf.
'' Ik denk dat je die jurk toch maar eens terug brengt'' zegt ze met een piepstem.
'' Wat ! , waarom ?'' hoort ze Lamyae vol verbazing zeggen.
'' Het is gewoon mijn smaak niet. Leg het gewoon terug''
'' Dit meen je niet. Hij stond je zo prachtig !''
''Lamyae toe nou, we vinden wel een andere jurk''
''Niks daarvan ben je helemaal gek geworden. Ik geloof je niet Fatima, ik weet dat jij de jurk zelf ook prachtig vind''
Zuchtend schoof ze de gordijn van haar pashok open waarna ze Lamyae onschuldig aan kijkt.
'' Je hebt gelijk de jurk was prachtig maar integendeel de prijs niet''
Hoofdstuk 3.3
''Hoe bedoel je integendeel de prijs niet'' zegt Lamyae terwijl ze zocht naar de prijskaartje.
Peinzend beet ze op haar lippen terwijl ze toe keek hoe Lamyae de prijskaartje zocht.
Eenmaal wanneer Lamyae de prijskaartje had gevonden, bekeek ze het kaartje. Ze zag hoe Lamyae's mond krulde waarna Fatima meteen haar ogen naar de grond wende.
'' We kopen het''
Geschrokken van Lamyae's woorden keek ze op. ''wat ?''
''Zoals ik al zei we kopen het''
''Dit meen je niet, ben je wel goed bij je hoofd ?, heb je de prijs wel goed bekeken''
Ze zag hoe Lamyae glimlachte, '' Lamyae dit is niet leuk meer, we kopen het niet. We vinden wel andere jurk want 400 euro is te gek voor woorden''
''Faatje toch je moet eens weten hoeveel geld ik aan mijn make-up verspil dus laat staan een jurk''
''Dus je wilt zeggen dat je meer geld uitgeeft aan make-up en voor een jurk zou je het tot duizenden geven ?''
''Correct liefje, dus 400 euro stelt helemaal niets voor''
''Jij moet maar eens langs de dokter gaan om je te laten na kijken''
Ze grinnikte, '' zal ik doen nadat ik deze jurk voor je hebt gekocht''
''Geen denken aan Lamyae !!, we kopen het niet dus laten we gaan''
''Ik betaal dus maak je geen zorgen'' zegt Lamyae terwijl ze met de jurk in haar handen richting de kassa liep.
''Lamyae dat doe je niet'' zegt ze dreigend.
''Liefje je weet dat jouw bedreigingen altijd zacht uitgedrukt zijn'' zegt Lamyae terwijl ze de jurk betaalde.
Kwaad liep ze de deur uit waarna ze richting haar auto loopt die aan de overkant staat van de parkeerplaats waarna ze Lamyae haar naam hoorde schreeuwen, waarop ze zich verbaasd wilde omdraaien maar toen de overbelichte lampen op haar ogen schenen wist ze waarom Lamyae schreeuwde.
Er kwam een auto met een hoge snelheid op haar af. Ze voelde hoe haar hart tekeer ging, ze wilde naar de overkant rennen maar haar benen wilden niet mee werken maar ze wist als ze dat zou doen zal er pijnlijke gevolgen komen.
Met opengesperde ogen keek ze toe hoe de auto op haar af kwam waarna ze rustig haar ogen sloot. Net wanneer ze dacht dat dit haar einde zal worden stopte de auto met piepende banden voor haar neus.
Ze opende voorzichtig haar ogen open waarna ze zag dat er iemand haar richting op loopt. Ze durfde niet naar die gene op te kijken waarna ze haar ogen naar de grond richtte. Ze zag hoe de persoon voor haar neus stopte, dat kon ze zien aan de twee nette zwarte schoenen waar haar ogen op waren gericht.
Aarzelend keek ze langzaam naar diegene op, waarna ze moeizaam begon te slikken. I...iik, gefrustreerd sloeg ze haar blik neer waarna ze meteen richting haar auto rende en hem daar alleen achterliet.
In paniek probeerde ze haar sleutel in het slot van haar auto te steken maar het was wel de derde keer dat haar sleutels op de grond viel door haar trillende handen. Ze slaakte een zachte gil toen ze een hand op haar schouder voelde. ''Rustig maar ik ben het maar''.
Met betraande ogen keek ze Lamyae aan waarna Lamyae haar pijlsnel naar haar toe trok. ''Doe dat nooit meer Fatima, nooit meer'' heb je dat begrepen ?'' zegt Lamyae terwijl ze haar gezicht vastnam waarna ze snel knikte.
Alhoewel het een late reactie was dat ze zo erg is geschrokken dringt het nu pas tot haar door.
Na een paar up's ga ik verder want ik moet van zeker zijn dat jullie willen dat ik verder ga dames en heren.
Hoofdstuk 3.4
Stilzwijgend keek ze uit het raam. Lamyae zat dit keer achter het stuur en wierp haar af een toe een medelijdende blik toe. Na het ongeval van daarnet vertikte Lamyae het haar weer te laten rijden.
Ze was toen meteen daarna verdoofd de auto ingestapt.
Terwijl haar ogen langs de weg dwaalden voelt ze hoe haar tranen stilletjes over haar wangen vloeien. Ze had zichzelf beloofd om geen enkele traan te laten vallen en na al die jaren heeft ze nu haar belofte verbroken.
De reden waarom ze haar belofte heeft verbroken is dat de herinneringen weer naar boven is gekomen, al die tijd had ze gedacht dat ze genoeg gerouwd had maar niets bleek minder of meer waar te zijn.
Ze huiverde en dacht terug aan de ongeval die 14 jaar geleden was afgespeeld. Zij en haar broer waren met hun ouders onderweg naar Marokko. Alles verliep zo goed tot dat haar vader over het stuur viel, natuurlijk raakten ze allemaal in paniek . Ze kon zich goed herinneren hoe haar moeder het stuur probeerde over te nemen en haar broer’’vader probeerde wakker te schudden.
Doordat haar moeder niet goed de controle heeft over het sturen reden ze zo de berm in naar beneden.
Het ging allemaal zo snel dat ze niet wist hoe het precies gegaan is. Het enigste wat ze kon herinneren van de ongeluk is dat ze door een brandweerman uit de auto werd gehaald. Ze hadden haar naar het ziekenhuis gebracht en heeft wel 6 maanden in coma gelegen.
Wanneer ze uiteindelijk dacht dat het voorbij was had ze haar grootste nachtmerrie moeten aanhoren van de dokter. Haar ouders hadden het niet overleefd waardoor ze naar een weeshuis moest, 8 jaar lang heeft ze in een weeshuis gezeten en ze begreep nooit waarom niemand haar wilde maar dat was ook wat ze wou. Ze wou geen andere ouders want dat deed haar alleen maar meer pijn.
Toen ze achttien jaar was ging ze op zich zelf wonen want ze mocht het weeshuis verlaten daarna had ze Lamyae ontmoet en was ze god dankbaar dat ze niet alleen is maar iemand aan haar zijde heeft die haar in goede tijden en slechte tijden steunt, natuurlijk heeft ze Lamyae verteld wat zij heeft meegemaakt als kind dus ze vertrouwt haar volledig. Daardoor wist Lamyae waarom zij nog de angst heeft voor een aanrijding het herinnerd haar weer.
Na een tijdje voelt ze hoe de auto tot stilstand is gekomen , ze merkte dat Lamyae al was uitgestapt om vervolgens de deur voor haar te openen.
