Wat leuk haha van verhaaltjes op een forum schrijven voor de lol naar een echt boekGeplaatst door Alwayshope
Wat leuk haha van verhaaltjes op een forum schrijven voor de lol naar een echt boek
CAME LIKE A KING, LEFT LIKE A LEGEND.
Sorry dames dat er afgelopen woensdag geen vervolgje was
Nieuw vervolgje komt eraan!
Yeeyy
“No one will ever know the strength of my love for you. After all you’re the only one who knows what my heart sounds like from the inside.” ♡♡♡
Yeeyy
Deed jij er ook altijd zo ontiegelijk lang over?
Chapitre 22
~Younes~
Nadat ik mijn moeder en mijn zus Ilhame afgezet had, ging ik door naar het huis van een andere oom van Nourhane. Daar zaten alle mannen. De oom Khalid die ik nu als een soort van schoonvader moest gaan zien, vroeg mij direct naar mijn stiefvader toen ik aankwam. Ik vertelde hem dat mijn stiefvader wat later zou komen door zijn werk. Daarna vroeg hij iets wat ik totaal niet aan had zien komen.. Hij vroeg namelijk of mijn echte vader ook nog zou komen. Mijn echte vader.. Ik heb nog nooit het gevoel gehad dat ik een vader had. Het enige wat ik van mijn biologische vader geleerd had, was hoe je als vader helemaal niet moest zijn. We zagen hem zelfs amper. Mijn moeder had het jaren lang volgehouden met hem meskiena in de hoop dat hij ooit zou veranderen. Al was ze getrouwd, ze stond er helemaal alleen voor. Zij was degene die voor ons zorgde en ons opvoedde. Nooit heeft mijn vader naar ons gevraagd of ons iets geleerd. Hij zei altijd dat we al blij moesten zijn dat hij zorgde voor de brood op de plank. Alsof een vader alleen nodig is voor het financiële..Terwijl de andere kinderen met hun vader voetbal speelden, konden wij niks anders dan toekijken. Mijn moeder probeerde zo goed mogelijk de rol van de vader ook op zich te nemen zodat we niet voelden dat we iets tekort kwamen. Op een gegeven moment begon mijn vader ook met drinken en kwam hij midden in de nacht dronken thuis. Hij wist niet wat hij daardoor deed en de druppel was toen hij ons ook nog begon te mishandelen terwijl wij niks gedaan hadden. Mijn moeder besefte dat hij nooit zou veranderen en scheidde van hem. Sindsdien hebben we hem nooit meer teruggezien. We weten niet eens of hij überhaupt nog leeft.. Door de scheiding stond ik op jonge leeftijd al mijn mannetje. We waren tbarkallah met z'n vijven en konden ons prima zelf redden zonder een vader. Echter hertrouwde mijn moeder zes jaar geleden. Daar had ik in het begin moeite mee. Hij was wel een goede man wat ervoor gezorgd heeft dat ik wel respect voor hem heb. Ik heb het geaccepteerd en nu ik er zo over nadenk zou het best egoïstisch zijn geweest als ik hier moeilijk over ging doen. Ilhame was nu de enige die nog thuiswoonde, maar mocht zij ooit hertrouwen, dan zou mijn moeder alleen achterblijven. Daarom was ik blij dat ook zij iemand had.
Dit heb ik natuurlijk niet aan die oom Khalid verteld. Ik zei kortaf nee en ging naar binnen om de rest te begroeten. Ik moest natuurlijk beleefd blijven, maar ik mocht hem echt niet. Ik was heel dankbaar dat Nourhane op mijn pad is gekomen, maar ik vond het niet kunnen dat hij haar gewoon uitgehuwelijkt had zonder haar toestemming. Vreesde hij dan niet wat Nourhane's vader allah y rahmoe ervan zou vinden als hij nog in leven was? En nu in plaats van mij op z'n minst te feliciteren, vraagt hij nieuwsgierig naar mijn echte vader.
De rest van Nourhane's familieleden leken mij wel oké. Nadat ik wat gepraat had met mijn 'schoonbroertje' Soufiane, wilde ik ook graag Samir spreken. Ik seinde naar hem dat hij mee moest komen naar de gang. 'Wat is er?' vroeg Samir zodra we in de gang stonden. 'Niks bijzonders, ik wilde gewoon even tegen je zeggen dat je je geen zorgen meer hoeft te maken om die gasten. Ze zullen je nooit meer lastigvallen,' zei ik. 'Wist jij hier ook van?' vroeg hij verbaasd. 'Ja, heeft Nourhane het je niet verteld dan?' vroeg ik. 'Nee, ze zei alleen dat het opgelost is en ik me daar geen zorgen meer over hoef te maken.' 'Ik ben er per toeval achtergekomen en heb dit voor je opgelost. Blijf in het vervolg uit de buurt van zulke gozers. Je hebt gezien wat er van komt. Mocht je iets nodig hebben, ergens mee zitten of tegen aan lopen, kan je altijd bij mij terecht ja?,' zei ik. 'Isgoed dankjewel voor alles,' zei hij beschaamd. 'Ik meen het he,' zei ik nog voor de zekerheid terwijl ik hem een bemoedigend schouderklopje gaf.
Ik zat alleen te wachten op het moment dat ik Nourhane eindelijk kon zien, maar het wachten voelde als een eeuwigheid. Om de tijd te doden, hielp ik met serveren en hield ik een praatje met mijn schoonfamilie om ze beter te leren kennen. Na het avondeten was het dan eindelijk zo ver. In mijn eentje reed ik naar het huis van Nourhane. Ik wist nu al dat ik me ongemakkelijk zou voelen tussen al die vrouwen. Ik had graag iemand meegenomen, maar we hadden afgesproken dat er geen ander man mee mocht komen. Tot mijn opluchting was Ilhame degene die de voordeur open deed. Ik wist namelijk niet wat ik nu nou moest doen en vroeg het liever aan iemand die ik goed kende. 'Ik kan zien dat je zenuwachtig bent, wat schattig,' zei Ilhame lachend. 'Ja lach maar,' zei ik,'als je mij maar vertelt wat er van me verwacht wordt.' 'Ahw meskien hahaha. Maar er is echt niks waar je je druk om hoeft te maken. Nourhane is nu in haar kamer aan het omkleden. Zodra ze klaar is, kan je haar zien. Dan gaan jullie samen hand in hand de woonkamer in, zitten op jullie plek en foto's maken enzo. Daarna de gebruikelijke melk, dadels, ringen en taart. Misschien nog samen wat dansen en safi dat is het eigenlijk. Zie je niks bijzonders en echt iedereen zal om jullie heen hangen en zeggen wat jullie precies moeten doen.' 'Wat een gedoe toch,' zei ik zuchtend. 'Ewa ja,' zei Ilhame lachend,' mag ik de ring van Nourhane trouwens? Je kan hem niet zo in het doosje geven, hij moet op een dienblad komen. 'Oh zal wel, dat weet ik allemaal niet,' zei ik terwijl ik het doosje uit mijn jaszak haalde. Ilhame kennende, kon ze het niet laten om het doosje open te maken om te kijken wat voor ring ik Nourhane zal geven. 'Wauw je hebt echt een hele mooi ring uitgekozen zeg!' zei Ilhame toen ze hem zag. 'Ja? Ik wist echt niet welke ik moest kiezen. Ze leken allemaal zo erg op elkaar,' zei ik naar waarheid. 'Je hebt een hele mooie uitgekozen. Nourhane zal 'm vast prachtig vinden. Zozo mijn broertje heeft dus smaak,' zei ze goedkeurend.
~
'Nourhane is klaar,' riep Naoual vanuit de trap. Automatisch begon mijn hart sneller te kloppen. 'Yallah zied naar je vrouwtje,' spoorde Ilhame me giechelend aan,'Nu is je kans om nog even alleen met haar te zijn. Als jullie naar beneden komen zal iedereen om jullie heen staan.' 'Jij geniet hier van he,' zei ik lachend, 'ik ben hier echt niet van. Zometeen gaan ze ook nog van alles lopen zingen en joelen.' 'Ahw arme jij,' zei Ilhame pestend. Ik gaf haar nog een speelse klap op haar bovenarm en daarna liep ik naar boven. Op de gang waren overal deuren en ik had echt geen idee waar Nourhane's slaapkamer was. 'De deur die op een kier staat,' zei Naoual terwijl ze uit een kamer kwam. Dankbaar keek ik haar aan en liep ik op die deur af. Ik wist niet wat ik had, mijn hart had nog nooit zo hard geklopt. Ik duwde de deur wat verder open en ja hoor daar stond ze omgedraaid voor de spiegel in een prachtige crèmekleurige jurk. Ze draaide zich om en keek mij verlegen aan. 'Je ziet er echt beeldschoon uit. Ik kan mijn ogen maar niet van je afhouden,' zei ik gemeend terwijl ik naar haar toe liep. 'Dankjewel,' zei ze bescheiden. Dit was de eerste keer dat ik haar zonder hoofddoek zag. Ze zag er nog mooier uit dan ik dacht. Ik pakte haar handen vast. 'Ben jij nu net zo gelukkig met mij als ik ben met jou?' vroeg ik haar. 'Ja,' zei ze terwijl ze me aankeek. Ik zag dat ze het oprecht meende en dat deed mij goed. Ik weet niet wat deze meid met mij deed, maar ze liet me Selma steeds meer vergeten. Ze wendde haar blik af en keek naar de grond. Ik dacht in eerste instantie dat ze dat had gedaan omdat ze verlegen werd. Maar het werd mij al gauw duidelijk dat ze zich probeerde in te houden om niet in huilen uit te barsten. 'Hey wat is er gaat het wel?' vroeg ik bezorgd. Ze keek haarop. 'Ja het gaat. Ik.. ik wou gewoon dat mijn ouders hier ook bij konden zijn. Ze zouden zo blij voor me zijn,' zei ze droevig. Ik keek haar medelevend aan. Wat moet ze het toch zwaar hebben met dit gemis. Ik ben nooit echt goed geweest in troosten. De juiste woorden vond ik maar niet. Daarom omhelsde ik haar maar stevig terwijl ik over haar rug wreef. 'Je zal je nooit meer alleen voelen. Vanaf nu vind je mij altijd bij je zijde,' beloofde ik haar. We bleven zo een tijdje in elkaars armen tot we verstoord werden door Ilhame die op de deur bonkte. 'Jullie mogen nu onderhand wel komen hoor,' zei ze. 'We komen eraan,' riep ik terwijl ik Nourhane los liet. Snel droogde ze haar tranen op en wierp een blik op de spiegel. 'Kom schat iedereen wacht,' zei ik. Ik stak mijn hand uit en zij pakte die stevig vast. Hand in hand liepen we haar kamer uit. De gang was overvol met vrouwen. Ik kreeg het er benauwd van. Vanuit mijn ooghoeken herkende ik Hafsa, Sakina en Hayat. Ze stonden achteraan in een hoekje. Het was duidelijk dat ze hier niet eens wilden zijn. Ik hoopte maar dat ze Nourhane met rust lieten. Verder boeide het mij niet of ze me nou wel of niet mogen. Terwijl we langzaam de trap afliepen volgde de hele stoet ons terwijl ze aan het joelen waren. We gingen op onze plek zitten en toen was het tijd voor de foto's. Eerst kwam mijn moeder en Nourhane's tante naast ons. Ik heb mijn moeder nog nooit zo erg zien stralen. Daarna kwamen mijn (schoon)zussen. Ilhame kwam naast mij zitten en naast Nourhane kwam Naoual zitten. Hafsa, Sakina en Hayat stonden er maar wat ongemakkelijk bij terwijl ze geforceerd een lach op zetten. Dat Hafsa mij liever kwijt was dan rijk, begrijp ik nog enigszins ze had zo haar redenen.. Maar wat Sakina en Hayat hiermee te maken hebben, is mij een raadsel. Kwam zeker door mijn broers. Die moesten mij ook niet. Ilhame was letterlijk de enige die van mij hield als haar broertje. Toen de fotosessie met hun afgelopen was, kwamen er allerlei nichten van Nourhane die ik niet kende. 'Dit is trouwens Nisrine mijn beste vriendin,' zei Nourhane tegen mij terwijl ze naar het meisje wees die naast haar kwam zitten voor de foto. 'Aangenaam,' zei ik beleefd tegen haar. Het was een tenger getint meisje met bruin haar. Ze had haar haar gestijld, maar ik kon duidelijk zien dat ze van zichzelf krullen had door de kronkels in haar haar. Na tig keer geposeerd te hebben voor foto's waren we dan eindelijk klaar. De vrouwen gingen weer op hun plek zitten en er was gelukkig weer wat meer ademruimte. Nisrine zette een echte dansnummer op en binnen no-time stond de helft op om los te gaan op de muziek. Ik wist niet waar ik kijken moest dus keek ik maar naar de grond. Nourhane had het door en kon niks anders dan lachen. 'Schaam je je een beetje?' vroeg ze lachend in mijn oor. 'Kijk hoe ze doen, hier kan ik toch niet naar kijken?' zei ik. 'He wat? Praat harder ik hoor je niet door de muziek,' riep ze. 'Yallah opstaan jullie. We willen ook jullie zien dansen,' zei Ilhame die ineens naast me stond. 'Maar...,' begon ik. 'Niks te maar dit hoort erbij,' zei Ilhame quasi-streng. Zuchtend stond ik op. Ik kon er niet onderuit. Aan het begin was het maar wat ongemakkelijk maar toen ik deed alsof alleen Nourhane en ik bestonden en niet aan de rest dacht, ging het wat beter. Ze kon heel goed dansen. Nadat we uitgedanst waren, gingen we weer op onze plek zitten. Ilhame liet weten dat ze alles aan het klaarleggen waren voor de taart, het hoogtepunt van de avond.
Voorzichtig nam ze een klein hapje van de dadel die ik haar gaf. Daarna was het haar beurt en gaf ze mij een dadel. Bij de melk was ik wel wat nerveus. Dat glas was maar voor de helft gevuld waardoor ik het glas wat hoger moest houden. Doordat ze ook nog eens korter was dan ik, was ik bang dat ik die melk over haar heen zou gieten. Uiteindelijk is het allemaal goed verlopen en lachend gingen we door met de ringen. 'Je hebt smaak,' zei Nourhane zachtjes toen ik de ring om haar vinger deed. 'Ik ben blij dat je 'm mooi vindt,' zei ik tevreden. Zij pakte ook mijn ring en deed 'm om mijn vinger. Ik wilde haar nog wat zeggen, maar Ilhame onderbrak me weer voor de zoveelste keer deze avond. 'Dan nu de taart,' zei ze. Samen sneden we de taart af en gaven elkaar weer een stuk terwijl er ondertussen tig foto's werden geschoten. Ik was blij toen we weer konden gaan zitten. Alleen de ringen omdoen vond ik bijzonder de rest was voor mij onnodig. 'Wat ben je toch geweldig keukenprinsesje van me. Die taart zag er niet alleen mooi uit, maar hij was ook heerlijk,' zei ik. 'Je blijft me maar complimenteren he. Dankjewel,' zei ze bescheiden. 'Alles wat ik gezegd heb, meen ik. Die woorden komen uit mijn hart,' zei ik eerlijk,' al ken ik je pas een paar weken, ik geef nu al zoveel om je. Ik weet niet wat je met me doet, maar de laatste tijd ben jij elke dag de eerste en de laatste waar ik aan denk.' Zo dit was eruit. Ik had nooit verwacht dat er iemand op mijn pad zou komen die zo speciaal was dat ze me zelfs Selma deed vergeten..
Als goedmakertje extra lange vervolg. Was zelfs zo lang dat ie niet in één bericht paste
wauw up
Optieven.
Wtf jij leeft echt in een fantasiewereld
MVC Premium upp ga door meid
Happiness is an inside job
upp ga door meid
Ja klopt bij mij ook zeker haha. Soms had ik gewoon geen zin omdat ik wist dat het weer wat tijd zal kosten om de 'perfecte' vervolg te typen
Deed jij er ook altijd zo ontiegelijk lang over?
Je doet het echt goed schat ga zo verder
“No one will ever know the strength of my love for you. After all you’re the only one who knows what my heart sounds like from the inside.” ♡♡♡
