Chapitre 18
~Nourhane~
Met tegenzin stapte ik de auto uit. Het was koud en ik begreep niet wat hij hier wilde doen. Ik ging naast hem staan en kon het niet laten om te rillen van de kou. Hij had het door en vroeg me waarom ik nou zo dun gekleed was. 'Ik dacht toch dat we maar heel even buiten zouden zijn om naar de auto te lopen,' zei ik verontschuldigend. Hij moest lachen en ik wist eerlijk gezegd niet wat ik daarmee moest. Hij trok zijn jas uit om hem vervolgens over mijn schouders te doen. Ik zei nog dat het niet hoefde, maar hij luisterde niet. 'Dankjewel,' zei ik dankbaar, 'Maar heb jij het dan niet koud?' 'Als jij dat maar niet hebt. Dan vind ik alles best,' zei hij. Daarna blijf hij mij aankijken. Voor het eerst voelde ik kriebels in mijn buik. Hij had zulke mooie ogen die je gek konden maken en tot nu heeft hij zich als een echte heer gedragen. Ik begon steeds meer hoop te krijgen in dit huwelijk. Misschien had ik mijn oordeel toch wel te snel klaarliggen en is Younes echt niet zo erg als ik dacht..
~
Het was een vermoeiende dag. Na school moest ik direct door naar werk. Gelukkig was het 18:00 uur en kon ik naar huis. Het was mijn laatste week daar. Daarna moest ik zorgen voor een afstudeerstageplek en ging ik me echt alleen focussen op school voor de laatste loodjes. Ik zou vanavond alleen thuis zijn, de rest was op bezoek en zouden pas later in de avond terugkomen. Dat was ook voor het eerst, ik was zelden alleen thuis. Ik had eerlijk gezegd ook echt even de behoefte om alleen te zijn. Nadat ik de bus uit ben gestapt, moest ik nog een kwartiertje lopen naar huis. Toen ik bij de straat aangekomen was, merkte ik dat er een groep jongens voor het huis stonden. Al gauw herkende ik ze, het waren die jongens die Samir in elkaar sloegen om geld. Waarschijnlijk stonden ze daar te wachten op Samir. Ik wist dat ze nog wel terug zouden komen. Zuchtend liep ik op hen af. 'Wat moet dit voorstellen?' vroeg ik verontwaardigd. 'Ey jij was dat wijf die ons verstoorde,' merkte een van die jongens op. 'Praat eens met respect en ja ik laat mijn neefje niet in elkaar slaan door een stelletje debielen die afhankelijk zijn van andermans geld,' zei ik boos. 'Stelletje debielen yek? Dat neefje van je is een debiel en jij hebt wel een hele grote mond,' zei hij terug. 'Moet ik bang voor jullie zijn dan? Sorry, ben ik niet en die drieduizend mogen jullie ook vergeten. Je had Samir slechts driehonderd euro geleend en dat krijg je terug. Dat is het enige waar je recht op hebt,' zei ik moedig. 'Dat beslis jij niet en ik zou me er buiten houden als ik jou was anders vergeet ik dat je een wijf bent,' dreigde hij. 'Nee, ik bemoei me er lekker wel mee,' zei ik koppig. Ineens greep hij mij keihard bij mijn arm. 'Weet je wat ik met types als jij doe?' siste hij. Ik stond op het punt om te schreeuwen dat hij me lost moest laten, toen ik een bekende stem achter me hoorde. 'Blijf eens met je poten van mijn vrouw af,' zei die stem woedend. De jongen liet meteen los en ik draaide me om. Het was Younes die met boze passen aan kwam lopen.