1. #91
    MVC Lid

    Reacties
    8.431
    12-03-2016

    Chapitre 18

    ~Nourhane~



    Met tegenzin stapte ik de auto uit. Het was koud en ik begreep niet wat hij hier wilde doen. Ik ging naast hem staan en kon het niet laten om te rillen van de kou. Hij had het door en vroeg me waarom ik nou zo dun gekleed was. 'Ik dacht toch dat we maar heel even buiten zouden zijn om naar de auto te lopen,' zei ik verontschuldigend. Hij moest lachen en ik wist eerlijk gezegd niet wat ik daarmee moest. Hij trok zijn jas uit om hem vervolgens over mijn schouders te doen. Ik zei nog dat het niet hoefde, maar hij luisterde niet. 'Dankjewel,' zei ik dankbaar, 'Maar heb jij het dan niet koud?' 'Als jij dat maar niet hebt. Dan vind ik alles best,' zei hij. Daarna blijf hij mij aankijken. Voor het eerst voelde ik kriebels in mijn buik. Hij had zulke mooie ogen die je gek konden maken en tot nu heeft hij zich als een echte heer gedragen. Ik begon steeds meer hoop te krijgen in dit huwelijk. Misschien had ik mijn oordeel toch wel te snel klaarliggen en is Younes echt niet zo erg als ik dacht..

    ~

    Het was een vermoeiende dag. Na school moest ik direct door naar werk. Gelukkig was het 18:00 uur en kon ik naar huis. Het was mijn laatste week daar. Daarna moest ik zorgen voor een afstudeerstageplek en ging ik me echt alleen focussen op school voor de laatste loodjes. Ik zou vanavond alleen thuis zijn, de rest was op bezoek en zouden pas later in de avond terugkomen. Dat was ook voor het eerst, ik was zelden alleen thuis. Ik had eerlijk gezegd ook echt even de behoefte om alleen te zijn. Nadat ik de bus uit ben gestapt, moest ik nog een kwartiertje lopen naar huis. Toen ik bij de straat aangekomen was, merkte ik dat er een groep jongens voor het huis stonden. Al gauw herkende ik ze, het waren die jongens die Samir in elkaar sloegen om geld. Waarschijnlijk stonden ze daar te wachten op Samir. Ik wist dat ze nog wel terug zouden komen. Zuchtend liep ik op hen af. 'Wat moet dit voorstellen?' vroeg ik verontwaardigd. 'Ey jij was dat wijf die ons verstoorde,' merkte een van die jongens op. 'Praat eens met respect en ja ik laat mijn neefje niet in elkaar slaan door een stelletje debielen die afhankelijk zijn van andermans geld,' zei ik boos. 'Stelletje debielen yek? Dat neefje van je is een debiel en jij hebt wel een hele grote mond,' zei hij terug. 'Moet ik bang voor jullie zijn dan? Sorry, ben ik niet en die drieduizend mogen jullie ook vergeten. Je had Samir slechts driehonderd euro geleend en dat krijg je terug. Dat is het enige waar je recht op hebt,' zei ik moedig. 'Dat beslis jij niet en ik zou me er buiten houden als ik jou was anders vergeet ik dat je een wijf bent,' dreigde hij. 'Nee, ik bemoei me er lekker wel mee,' zei ik koppig. Ineens greep hij mij keihard bij mijn arm. 'Weet je wat ik met types als jij doe?' siste hij. Ik stond op het punt om te schreeuwen dat hij me lost moest laten, toen ik een bekende stem achter me hoorde. 'Blijf eens met je poten van mijn vrouw af,' zei die stem woedend. De jongen liet meteen los en ik draaide me om. Het was Younes die met boze passen aan kwam lopen.

  2. #92
    中秋节快乐!

    Reacties
    4.601
    22-02-2015

    Copy and paste!!
    CAME LIKE A KING, LEFT LIKE A LEGEND.


  3. #93
    MVC Lid

    Reacties
    8.431
    12-03-2016

    Sorry voor het korte vervolgje dames Afgelopen dagen waren hectisch. Alsnog wilde ik per se wat plaatsen en om het goed te maken vanaf morgen dagelijks een vervolg t/m zondag.

  4. #94
    MVC Lid

    Reacties
    8.431
    12-03-2016

    Citaat Geplaatst door ibrahimovic10 Bekijk reactie
    Copy and paste!!
    Woww!! Je woorden zouden pas betekenis hebben als je ook bewijs had

  5. #95
    MVC Lid

    Reacties
    16
    18-07-2009

    Stille lezer hier Upp Upp Uppp groot vervolgen aub!!! Je schrijft geweldig meid !!

  6. #96
    MVC Lid

    Reacties
    8.431
    12-03-2016

    Citaat Geplaatst door meryam1998 Bekijk reactie
    Uppp goo on
    Citaat Geplaatst door asmmmae Bekijk reactie
    uppp
    Citaat Geplaatst door Oum--safouane Bekijk reactie
    Heel erg bedankt dames voor jullie reacties iedere keer. Dit motiveert mij alleen maar meer
    Citaat Geplaatst door Just_Berber Bekijk reactie
    Stille lezer hier Upp Upp Uppp groot vervolgen aub!!! Je schrijft geweldig meid !!
    Nieuw vervolgje is in de maak. Ik zal hem binnen een uur plaatsen. Dankjewel
    Leuk trouwens dat een stille lezer toch reageert!

  7. #97
    MVC Lid

    Reacties
    8.431
    12-03-2016

    Chapitre 19

    ~Younes~



    Onderweg naar mijn werk zag ik dat Nourhane haar armbandje heeft laten vallen gisteren in mijn auto. Ik was van plan om na werk even langs haar te gaan om het terug te geven. Het was een bijzonder meisje en daar had ik geluk mee realiseerde ik me. Ik denk dat ik echt van haar kan gaan houden naarmate de tijd zal verstrijken en Selma kan vergeten. Sowieso was het over tussen Selma en mij. Het enige wat ik nog wilde, is wraak. Na mijn werk reed ik als gepland naar Nourhane's huis. Toen ik de straat op reed, zag ik dat er een stel jongens voor haar deur stonden te discussiëren met haar. Waar ging dit nou over? Eentje maakte het wel heel bont door tegen haar te gaan schreeuwen en toen hij haar ook nog vastpakte, kookte ik van binnen echt van woede. Ik parkeerde snel ergens mijn auto en liep er woedend op af. 'Blijf eens met je poten van mijn vrouw af,' riep ik. Hij deed dat vrijwel meteen, maar ik was nog lang niet klaar met hem. Ik liep naar hem toe en greep hem bij zijn kraag. 'Als je nog een keer haar ook maar met één vinger durft aan te raken, zal ik er persoonlijk voor zorgen dat je je leven zal haten,' dreigde ik. 'Waar kom jij ineens vandaan,' piepte hij, 'En ik had een probleem met Samir, niet met haar. Zij komt zich erin mengen.' Hij maakte mij kwader en voor ik het wist, had ik hem een vuist gegeven. 'Nee Younes laat hem alsjeblieft. Doe rustig,' riep Nourhane terwijl ze me vast pakte. 'Hoe kan ik rustig blijven? Maargoed ik laat hem al los,' zei ik tegen haar. Nadat ik hem los had gelaten, bleef hij mij alleen aankijken. Ze waren met z'n zessen, maar niemand deed maar ook iets toen ik de één aanviel. Daaruit kon ik al concluderen dat het slechts gastjes waren met grote praatjes. 'Nourhane ga naar binnen, ik handel dit wel verder af,' zei ik. 'Maar..,' begon ze. 'Nee even zonder koppigheid,' zei ik een beetje geïrriteerd. Ze luisterde gelukkig en deed wat ik haar opdroeg. 'Nou nu kunnen we dit oplossen. Als ik het goed begrepen heb, hebben jullie een probleem met Samir. Wat is het probleem?' vroeg ik ze. De jongen die de grootste mond had, bleef dit keer stil. 'Samir is ons drieduizend euro schuldig,' zei een andere jongen. 'Heeft hij ze3ma drieduizend euro van jullie geleend?' vroeg ik. Ze knikten, maar dom was ik niet om ze te geloven. Je kon meteen aan ze zien dat het slechts hangjongeren waren die de hele dag op straat te vinden waren. Hoe kwamen zij nou aan drieduizend euro die ze ook nog gewoon konden uitlenen? 'Ja maak dat maar de kat wijs. Ik geloof jullie niet. Ik wil het bedrag weten zonder die zogenaamde rente. Mij kan je niet aftroggelen,' zei ik zelfverzekerd. Ik zag aan hun blikken dat ze even niet wisten wat ze moesten zeggen. Uiteindelijk gaf een jongen toe dat Samir maar driehonderd euro geleend had, maar hij ook wist dat zij met rente werkten. 'Oke maar van driehonderd euro maar drieduizend is een beetje te veel van het goede,' zei ik ze, 'Als ik jullie nou vijfhonderd euro geef? Hebben jullie toch nog wat winst.' Ze twijfelden. 'Meer krijgen jullie niet hoor,' zei ik er nog bij. Ze accepteerden het en ik kreeg de telefoonnummer van een van de jongens. Morgen zou ik ze bellen om te zeggen waar ze hun geld konden ophalen. Ik had het geld op dit moment niet contant bij me. 'En vanaf nu laten jullie deze mensen met rust,' zei ik voordat ze weggingen, 'Jullie geld krijgen jullie van mij terug en ik wil jullie hier niet meer zien.'

    'Dat duurde lang zeg en hoe is het afgelopen?' zei Nourhane meteen ongeduldig toen ze de voordeur opendeed. 'Ben je alleen thuis?' vroeg ik haar. 'Ja, de rest komt pas later naar huis,' zei ze. 'Kan ik even binnenkomen? Praat wat makkelijker,' zei ik haar. 'Uhm tuurlijk, kom binnen,' zei ze terwijl ze deur wat wijder opendeed. Ik zat niet eens of Nourhane kwam er naast en vroeg me ongeduldig wat er nou gebeurd was. 'Waarom heb je me dit niet verteld?' vroeg ik haar teleurgesteld. 'We kenden elkaar amper wat moest ik zeggen,' zei ze verontschuldigend. 'Vanaf nu wil ik dat je het me altijd zal vertellen als er wat is. Ik wil er voor je zijn en je helpen. Je staat er niet alleen voor. We kennen elkaar onderhand goed genoeg om die afstand weg te krijgen,' zei ik haar. 'Isgoed maar hoe is het nou afgelopen,' drong ze aan. 'Dat wilde ik zo zeggen, geduld is een schone zaak,' zei ik lachend,'Maar er is niet veel gebeurd. Ik heb gewoon met ze gepraat en uiteindelijk zijn we overeengekomen dat het absurd is om het tiendubbele te vragen. Dus ze krijgen maar driehonderd euro terug.' 'Wat een opluchting. Driehonderd euro heb ik wel. Ik wil je heel erg bedanken. Het verbaast me wel dat ze zo snel naar je geluisterd hebben,' zei ze blij. 'Zie je Nourhane dit bedoel ik met die afstand. 'Driehonderd euro heb ik wel' ben ik je man dan niet? Ik zal het ze betalen. En natuurlijk luisterden ze niet naar jou. Ze maakten misbruik van je omdat je toch maar een vrouw bent. Daarom had je het ook beter tegen mij kunnen zeggen. Ik weet hoe ik zulke jongetjes aan moet pakken,' zei ik. Ik zag aan Nourhane dat ze weer tegen me in wilde gaan, maar ik kaapte het af. 'Nee, ik los dit verder op en ze zullen nooit meer ook maar in de buurt van jou of Samir komen,' zei ik stellig. 'Ik heb niets meer te zeggen he,' zei ze zuchtend,'Maar ik wil je echt bedanken voor alles. Elke keer hoop ik dat Samir wel zijn lesje geleerd heeft en zichzelf vanaf nu eindelijk niet meer in de nesten werkt. Maar telkens komt hij met wat anders.' Ze keek naar de grond. Waarschijnlijk schaamde ze zich. Het was maar goed ook dat ik zweeg over die tweehonderd euro extra die ik ze zou geven. Als ik dat gezegd had, zou ze zich al helemaal slecht voelen. 'Kijk me eens aan,' zei ik, terwijl ik haar onder haar kin voorzichtig vastpakte en omhoog hees. Ik keek naar haar grote bruine ogen. Ze straalde onschuld uit. Hoe kon iemand nou niet van haar houden? 'Luister. Ik weet dat we geen goede start hebben gemaakt doordat onze eerste ontmoeting alles behalve leuk of mooi was. Komt er nog bij dat we mekaar niet eens kenden voor de handvraging en ja dan is het logisch dat de relatie tussen ons aan het begin wat stroef verloopt. Maar dat betekent niet dat het niks kan worden. Waarom zullen we het gewoon niet een kans geven? Het is toch juist alleen maar mooi dat we ons huwelijk zullen beginnen zonder een haramrelatie vooraf? Ik geloof er echt in dat liefde kan groeien naarmate de tijd verstrijkt. Ik ben nu al om je gaan geven, laat staan als we elkaar nog beter leren kennen. Ik hoop dat jij er ook zo over denkt en hieraan mee wil werken. Inzet moet van beide kanten komen, anders wordt het niks,' zei ik. Zo dat was eruit. Ik hoopte dat ik hiermee Nourhane overtuigd had dat ik er echt voor wilde gaan en niet zo was als ze dacht dat ik was. 'Ik was gewoon geschrokken dat uiteraard jij mijn hand kwam vragen na die ene keer in dat parkje. Je reageerde zo fel en op dat moment was ik al kwetsbaar waardoor alles veel harder aankwam op mij. Je hebt je excuses aangeboden en uitgelegd dat je ook in een rotsituatie zat en vandaar zo reageerde. Dat was ook niet gelogen, wat ik de afgelopen dagen van je gezien heb, heeft me echt verbaasd. Je zou niet zeggen dat jij het echt was die ene keer in dat parkje. Maar toch ondanks dat kan ik het niet zo 1,2,3 vergeten en vind ik het nog ongemakkelijk om al zo mezelf te laten gaan bij iemand die ik amper ken. Vandaar die afstand,' legde ze eerlijk uit. Ik was blij dat ze in ieder geval haar gevoelens en gedachtes met mij begon te delen. Dat was al een heel stap voorruit vond ik. 'Ik bedoelde dat je er in ieder geval open voor staat. Naar elkaar toe groeien, kan in geleidelijke stappen en dat is ook het best,' stelde ik haar gerust,'Mag ik trouwens vragen waar je die dag zo verdrietig om was?' 'Die dag hoorde ik mijn oom tegen mijn tante zeggen dat hij mij wilde uithuwelijken, omdat ik oud genoeg was om te gaan trouwen. Ik heb niet voor dit huwelijk gekozen, al deden ze alsof ik wel een keuze had. Toen ik allereerst weigerde, deed mijn tante er alles aan om mij over te halen. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd. Weigeren had toch geen zin, al zou ik de een weigeren dan moest ik met een ander trouwen,' zei ze naar waarheid. Ik zag haar eerst als een uitdaging. Zij was het enige meisje die ik ooit leerde kennen, die niet meteen als een blok voor mij viel. Ik wilde daar maar al te graag verandering inbrengen. Maar ik wilde dit niet voortzetten als zij zich gedwongen voelde. Dus daarom zei ik: 'Ik wil je absoluut niet dwingen om met mij te trouwen. Het lijkt mij ook niks om een vrouw te hebben die voor altijd zal denken dat ze er niet voor heeft gekozen om met mij samen te zijn. Als je dit huwelijk echt niet wil, moet je het me nu vertellen. Ik kan nog alles afblazen als je wil. Ik zal wel zeggen dat ik het wil omdat ik er toch nog niet klaar voor ben.' Er viel een stilte en Nourhane bleef me maar met grote ogen aankijken. Ze zei geen woord. Ik zag dat ze twijfelde. Dit was geen goed teken.. 'Weet je wat? Ik denk dat het beter is om er een nachtje over te gaan slapen,' suggereerde ik,'Ben je morgen om 16.00 uur vrij?' Ze knikte. 'Isgoed, morgen om 16.00 bij dat plekje van gisteren bij de Erasmusbrug wil ik je antwoord weten. Zoals ik al zei je kan nu nog terug en ik zal zeggen dat het aan mij lag. Ik moet je wel zeggen dat ik graag met je verder wil, maar niet zonder jouw ja-woord,' sprak ik af. Ik hoopte dat ze hier goed over na zal denken en ons een kans zou willen geven. Maar aan die twijfels in haar ogen te zien, was de kans op haar ja-woord klein..

  8. #98
    MVC Lid

    Reacties
    8.431
    12-03-2016

    Ik was er wel lang mee bezig, maar dan heb je ook wat. XL vervolgje voor jullie
    Wat vinden jullie trouwens? Moet het huwelijk doorgaan of zal ik alles afblazen?

  9. #99
    MVC Lid

    Reacties
    89
    26-02-2013

    Neee laat het alsjeblieft doorgaan

  10. #100
    MVC Lid

    Reacties
    8.431
    12-03-2016

    Citaat Geplaatst door meryam1998 Bekijk reactie
    Neee laat het alsjeblieft doorgaan
    Duidelijk
    Vanavond InshaAllah zal je het weten!

  11. #101
    Trotse moeder

    Reacties
    97
    23-05-2015

    Ben wel benieuwd wat haar antwoord zal zijn.
    Vertrouw op Allah subhana wa ta3ala, zeker hij is de beste planner

  12. #102
    MVC Lid

    Reacties
    8.431
    12-03-2016

    Citaat Geplaatst door Oum--safouane Bekijk reactie
    Ben wel benieuwd wat haar antwoord zal zijn.
    Wat hoop je dat haar antwoord zal zijn? Ja of nee?

  13. #103
    MVC Lid

    Reacties
    16
    18-07-2009

    Ja ja ja!!!!

  14. #104
    Trotse moeder

    Reacties
    97
    23-05-2015

    Citaat Geplaatst door BeYoutiful- Bekijk reactie
    Wat hoop je dat haar antwoord zal zijn? Ja of nee?
    Moeilijke vraag, ik weet het niet. Ken haar en het verhaal nog niet goed genoeg om te zeggen wat ze wil.

    Maar denk dat haar antwoord wel een »ja« gaat worden.

    Ga gauw verder, dan weten we wat haar antwoord zal zijn
    Vertrouw op Allah subhana wa ta3ala, zeker hij is de beste planner

  15. #105
    MVC Lid

    Reacties
    8.431
    12-03-2016

    Chapitre 20

    ~Nourhane~



    Ik lag inmiddels al in bed, maar ik deed alles behalve slapen. Ik bleef maar denken aan Younes. Hoe hij mij verdedigd had en een last van mijn schouder heeft gehaald. Ook vond ik het zo lief dat hij-in tegenstelling tot ik- niet zo afstandelijk deed, maar juist probeerde om ons naar elkaar toe te laten groeien. Ik moest eerlijk bekennen dat ik te snel een conclusie getrokken heb over hem. Ik voel nu zelfs kriebels in mijn buik als hij mij met zijn mooie lichte ogen aankijkt. Maar wat toch het meeste indruk op mij gemaakt heeft, is dat hij de enige is die mijn toestemming wél belangrijk vindt. Ik had nooit verwacht dat hij zou zeggen dat hij mij graag wilde, maar ook alles kon afblazen als ik dat niet wilde. Ondanks al deze positieve punten, blijven er toch twijfelachtige gevoelens aan mij knagen. Ik bleef me maar afvragen waarom zo'n man nou naar zijn moeder zou luisteren en de hand kwam vragen van een meid die hij nog nooit eerder gezien heeft. Net alsof hij wat te verbergen heeft.. Mijn hart zei dat ik ervoor moest gaan, maar mijn verstand houdt het tegen om een of ander reden. Ik bleef hier nog uren over piekeren tot ik eindelijk op een beslissing ben gekomen. Na alles overwogen te hebben, leek mij dit het beste. Morgen zou ik het hem eerlijk vertellen. Nu ik een beslissing genomen had, kreeg ik weer wat rust in mijn hoofd en viel ik eindelijk in slaap.

    De volgende dag stond ik precies om 16.00 uur op de afgesproken plek. Tot mijn verbazing was hij er nog niet. Na een kwartiertje gewacht te hebben, begon ik ongeduldig te worden. Waar bleef hij? Ik stond op het punt om hem te bellen, toen ik hem aan zag komen rijden. Ik weet niet wat ik ineens had, maar mijn hart begon sneller te kloppen toen hij uit zijn auto stapte. Hij was op zijn werk en vandaar had hij een pak aan. En dat stond hem goed. 'Sorry Nourhane dat ik je liet wachten,' excuseerde hij zich meteen,'De vergadering liep uit.' 'Geeft niet,' zei ik. Ik kan niet wachten op je antwoord,' zei hij eerlijk, 'Ik hoop dat je er goed over nagedacht hebt en zeker bent van wat je wil.' 'Ik heb er zeker goed over nagedacht. Maar voor ik het wil zeggen, wil ik je eerst een vraag stellen. Waarom ben je mijn hand komen vragen zonder dat je me überhaupt kende of gezien hebt?'vroeg ik, 'Ik kan dat eerlijk gezegd maar niet begrijpen.' Ik besloot om open kaart te spelen en gewoon te zeggen waar ik mee zat. 'Wel, ik denk dat je daar mee zit dus. Goed dat je het gewoon eerlijk vertelt. Mijn moeder sprak vaak positief over je. Toen ze me op een dag vertelde dat ze jou graag als schoondochter wilde, werd ik boos en weigerde ik dit. Maar toen ik alleen was, ben ik er weer over gaan nadenken. Ik werk veel en ik besefte me dat de kans dat ik de ware zou tegenkomen in het dagelijks leven, klein was. Ik hou werk en privé liever gescheiden dus dat valt al af, ik ben niet het type dat buiten vrouwen gaat aanspreken en via het internet lijkt het me al helemaal niks. Wat moest ik dan?,' legde hij mij uit,'Ik weet dat mijn moeder eerlijk is en als ze zegt dat iemand goed is, dan is ie dat ook. Vandaar dat ik uiteindelijk akkoord ging. En ik heb er geen spijt van, ze heeft geen woord over je gelogen Nourhane. Ik ben heel blij met jou en ik wil jou graag de mijne maken, maar alleen als jij dit ook wil.' Er viel een stilte. Hij had correct geantwoord. Misschien zelfs té.. Maar al gauw haalde ik dit uit mijn hoofd. Ik moest stoppen met mijn achterdochtigheid. Ik weet niet waar het ineens vandaan kwam, maar het zij meer over mij dan over Younes. Hij heeft niks verkeerds gedaan en toch loop ik er van alles achter te zoeken. 'Isgoed,' verbrak ik de stilte,'Ik heb er de afgelopen nacht goed over nagedacht en ik heb besloten... dat ik dit ook een kans wil geven! Ik heb geen reden om ons huwelijk af te blazen.' Hij keek mij met grote ogen aan: 'Echt waar?' Bevestigend knikte ik met mijn hoofd. Uit het niets pakte hij mij bij mijn middel vast en tilde me zachtjes op. 'Aah wat doe je?' riep ik gillend. 'Je hebt me echt blij gemaakt, even was ik bang dat je nee zou zeggen,' zei hij opgelucht. Ik moest lachen. Hij legde mij neer en bleef me aankijken met zijn prachtige ogen waarin ik verdronk. 'Ohja bijna was ik dit weer vergeten. Je hebt je armbandje laten vallen in mijn auto. Daarom kwam ik gisteren naar je toe,' zei hij terwijl hij het armbandje uit zijn broekzak haalde. Hij overhandigde het mij en ik bedankte hem. Ik had nog niet eens door dat ik dit armbandje miste. 'Trouwens vanochtend zijn die jongens langsgekomen bij mij. Het is echt opgelost nu en je zal nooit meer wat van ze horen,' zei hij geruststellend. 'Heel erg bedankt, echt een last minder nu,' zei ik. 'Daar hoef je me helemaal niet voor te bedanken. Ik wil er vanaf nu voor je zijn. Jouw lasten zijn ook mijn lasten,' zei hij lief terwijl hij mijn handen vastpakte,' Maar laten we het hier niet meer over hebben. Morgen is onze verloving al! Al het een en ander voorbereid?' 'Ja alles is al voorbereid. Ik hoef vandaag alleen nog onze verlovingstaart te bakken en de woonkamer te versieren. Verder is alles al geregeld,' zei ik. 'Verlovingstaart zelf bakken?' vroeg hij verbaasd. 'Ja waarom niet. Ik heb het ook een keertje voor mijn nicht gedaan en het was gewoon goed gelukt,' zei ik. 'Je blijft me maar verbazen. Dus ik heb ook nog een vrouw die lekker kan bakken,' zei hij tevreden. Daarna glimlachte hij naar me en ja hoor ik kreeg weer die vlinders in mijn buik. Aan zijn ogen te zien, vond hij mij ook leuk. Misschien had ik toch wel geluk in het liefdesleven..