'U had me geroepen?' Ik liep naar binnen en ze gebaarde dat ik aan haar tafel moest gaan zitten.
'Ja schat, wil je wat drinken?' Ik schudde van nee en ging zitten tegenover haar.
'Nou ik heb een paar telefoontjes gepleegd en ehm je kunt hier langer blijven dan de 6 weken die we afgesproken hadden.'
'Oh dat is fijn ik vind het hier namelijk egt een leuke plek zou niet ergens anders naartoe willen..' Ze lachte weer lief naar me.
'Dat vind ik goed om te horen.' Ze leunde naar voren en aaide me over mijn arm.
'Wel is het zo dat je nog bezig bent met je school en dat wil ik niet laten zitten. Dus ik ga contact opnemen met je school zodat je boeken krijgt en kan leren voor je examens. Je diploma halen is erg belangrijk voor je dat had je al genoemd.' Ik knikte, zonder diploma ben ik niks dat wist ik heel goed.
'En ehm.. Hoe zit het met mijn familie heeft u daar nog iets van gehoord?' Ze keek me even aan.
'Had jij niet gezegd dat je niets meer te maken wil hebben met jou familie?'
'Ja dat klopt ik wil ook niets te maken hebben met ze maar ik vroeg het me gewoon af..'
'Oke nou ehm, we hebben contact met je moeder en ze is erg bezorgd over je meis. Ze wilt heel graag je stem horen en weten hoe het gaat met je. Wij zijn verplicht om haar een keer in de week in te lichten hoe het is met je, maar ik vind dat je even tot rust moet komen en dat we daar later naar kijken.'
Ik knikte oke dus ze hadden al gepraat met haar.. Als ze maar niet voor haar praatjes vallen want mijn moeder die kan er wat van.
'U moet weten dat ze zelf ook dit soort werk doet met gezinnen enzo ik weet niet precies wat ze doet maar.. Ze weet hoe dit wereldje werkt en ik weet zeker dat ze gaat proberen om ertussen te komen of mij zwart te maken..'
'Ik snap wat je bedoelt lieverd maar wij zijn niet dom hea. We staan aan jou kant en ik ben er natuurlijk niet bij geweest dus ik kan niets zeggen over wat nou waar is of ..'
'Wat bedoelt u daarmee? Hun gaan zowiezo alles wat ik gezegd heb ontkennen dat weet ik zeker maar dat betekent zeker niet dat ik ga liegen ? Ik ga toch niet zomaar weg van huis!'
'Ja dat weet ik en ik zeg niet dat ik jou niet geloof maar jullie verhalen staan recht tegenover elkaar.. Ik ben nergens bij geweest dus ik kan daar geen uitspraak over doen.' Ik knikte naar haar. Ja ik zou mezelf ook niet geloven ik bedoel uitgehuwelijkt worden dat gebeurd niet elke dag.. Maar als ze hier al over twijfelen laat staan wat ik allemaal nog meer meegemaakt heb. Ze gaan dat nooit geloven. Dus ik hou dat dan maar voor mezelf..
Als ik wist watvoor gevolgen dit zou hebben was ik vanaf dag een open geweest..
'Verder komt er een politie onderzoek om te kijken wat ze kunnen vinden en je hebt morgen een gesprek met mensen van jeugdbescherming beverwijk. Ze gaan je een paar vragen stellen en aan de hand daarvan kijken wat ze verder voor je kunnen betekenen.'
'Uhm wat? Moet ik met hun praten? Kijk Zira ik ga niet met iedereen zomaar over mezelf praten ik ken die mensen niet en ik weet niet wat ze gaan doen met wat ik ze vertel.' Ze keek me begripvol aan.
'Luister lieverd alles wat je tegen mij of iemand hier verteld blijft hier. En zo geld het ook voor de politie en jeugdbescherming, alle betrokken partijen hebben zwijgplicht en mogen niets openbaar maken of aan je ouders vertellen zonder jou toestemming.' Ik kinkte opgelucht. Maar in me hoofd dacht ik , wat nou als ze het toch wel doen. Wie zegt dat ik die mensen kan vertrouwen? Beter hou ik alsnog wat voor mezelf. Gewoon antwoorden op hun vragen verder niks..
'Hebben mijn ouders al een gesprek gehad met de politie of met jeugdbescherming?'
'Als het goed is wel, toen jij weg was hebben ze je gezocht Ahlaam.. Ze waren doodongerust over..'
'Ja dat geloof ik dus echt niet Zira. Ik ben een paar keer de politie tegen gekomen die opzoek was naar een meisje.. Elke keer schrok ik omdat ik dacht dat het over mij ging. En elke keer was dat niet zo. Plus ik heb nooit echt een band gehad met ze dus ik kan het me niet voorstellen dat ze zogenaamd ongerust waren. Als ze echt zoo ongerust waren hadden ze mij niet in deze positie gebracht en ik wil niet dat jullie geloven wat ze zeggen.'
'Haha meisje toch.. het komt allemaal goed! Ik zal de afspraak voor je opschrijven en ik wil binnenkort een afspraak maken om samen eens jou levenslijn door te nemen zodat ik met gesprekken je een beetje verlichting kan geven. En als je dat niet ziet zitten kan ik ook een therapeut voor je regelen..'
'Therapeut? Ik ben niet gek ofzo hoor.' Ze moest lachen. Ik was doodserieus. Wat nou therapeut ik hoef die bullshit niet.
'Nou als je dat niet wil dan doen we dat toch niet? Ik kan je wel vertellen dat het goed voor je is.'
'Ook moeten we iets gaan regelen met je financien want je ouders willen geen geld geven.. En op dit moment gaat alles op de kosten van ons.'
'Ik kan gewoon gaan werken hoor dat is geen punt.. Ik heb toch niets te doen.'
'Je ouders, met name je vader willen niet dat je gaat werken schat we hebben toestemming nodig om jou uberhaupt naar buiten te mogen laten dus dat zit er niet in.' Ik kon mijn oren niet geloven. De man die mij om huur vroeg op mijn 13e terwijl ik niet eens bij hem woonde wilt mij nu dingen gaan verbieden?
'WAT? Zira hoezo mogen hun dat beslissen ik woon nu toch hier en... uff laatmaar ik wacht het wel af allemaal..' Ze keek me meelevend aan.
'Ja het duurt allemaal lang ik weet het schat. Maar zo zijn die instanties nou allemaal. Ik zal me best doen om er vaart achter te zetten.' Ik knikte.
Aan het eind van het gesprek gaf ze me een knuffel en met een iet wat opgelucht gevoel ging ik naar de woonkamer.
Op de bank zaten Lara en Anna.. Zat Anna nou te huilen?
'Wat is er aan de hand??' Ja ze was aan het huilen.
'WAT EEN KLOOTZAK IS HIJ GELOOF JE DIT LARA DIT KAN ECHT NIET WTF!' Ik keek Lara vragend aan. Ze had haar arm om Anna heengeslagen en trooste haar.
'Haar vriend is vreemdgegaan met haar beste vriendin..'
Ik gaf haar een peptalk en probeerde ook iets van troostend te zijn. Maar ik was er niet zo goed in.. Shayanna kwam thuis en ging meteen achter haar laptop.. Haha meskina ik vond haar altijd zo schattig. Ze was de jongste van ons allemaal en heel rustig. Haar nederlands was niet zo goed dus met haar praten was echt leuk.
Anna ging naar boven en wou even alleen zijn want de begeleidsters gingen te veel vragen stellen. Lara ging facetimen met haar 'BOOBOO' zo noemde ze haar vriendje Thomas. Hij was half indo half nederlands. En zij zelf was een turkse koerd. Maar echt superverkaasd. Was wel grappig om te zien. En ik zat een beetje berichtjes te sturen naar Marouan..
'Haloo spoorloze ga je nog ooit reageren?'
'test 1 2 3 ...'
'AHLAAM dikzakk wnnr vertel je me wat er is gebeurd?'
enzovoort..
Ik typte terug :
'Hey bolle t gaat gwn goed hoor no worriesz..'
Hij moest eens weten, maar het was beter zo toch.. of niet?
Binnen 2 seconden belde hij...................