1. #16
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 8.

    ~Lamis

    Vermoeid liep ik met Yassin naar de binnenlocatie. Ik voelde me uitgeput door al die emoties die er steeds door me heen ging. Yassin viel tot nu toe goed mee. Alleen vergemakkelijkte dat de situatie niet. Hoe dan ook, keek ik er op tegen om met hem samen te leven. Ik kende hem nauwelijks en wilde dat zo houden tot dat ik een reden zou vinden om hem te verlaten. Dat was dus mijn plan. Even doorbijten, vervolgens weggaan. Tegen dan zullen de roddels wel verminderd zijn en kunnen ze me thuis niks meer maken.

    “Gaat het?” vroeg hij me. Ik knikte en bewonderde de locatie verder. Het was een prachtplaatje. Stiekem moest ik toegeven dat Zaynab een mooi locatie had uitgekozen. “Vindt je het mooi?” vroeg Radia. Ze was het andere zusje van Yassin. Haar gezicht stond veel vriendelijker dan Zaynab. “Ja, wondermooi.” zei ik. “Ik ben blij dat je tevreden bent.” zei ze attent. De locatie was heel vintage aangekleed. Het was hier best romantisch. De gigantische kandelaar viel me meteen op. Het was adembenemend om naar te zien. “Kom je?” vroeg de fotografe in dienst. Ik zag dat de groep al klaar stond voor familiefoto’s.

    Eens iedereen de locatie had verlaten, was het ons beurt om te poseren. “Kijk maar diep in elkaars ogen.” zei de fotografe. Onwennig keek in zijn lichtbruine ogen waarvan ik moest blozen. Het was zo vreemd maar tegelijkertijd zo vertrouwelijk. “Heel mooi! Yassin, ga achter Lamis staan en houdt haar vast met je beide armen. Op haar buik vorm je een hartje.” gaf ze als volgende pose. Hij deed meteen wat ze vroeg en ging achter me staan. Heel zijn gestalte omarmde me. Zijn handen lagen nu op mijn buik, waardoor ik onbekende kriebels begon te voelen. “Perfect! Ga nu tegenover elkaar staan en probeer elkaars voorhoofden aan te raken. Yassin jij kijkt naar Lamis en Lamis jij kijkt naar beneden.” zei de fotografe. Eens mijn voorhoofd tegen het voorhoofd van Yassin steunde hoorde ik hem: “Je bent adembenemend mooi.” naar me toe fluisteren. Ik blokkeerde helemaal van houding en bleef gewoon naar beneden kijken. “Jullie zijn een super mooie koppel.” zei de fotografe die ondertussen foto’s maakte. En zo gingen we een heel uur door met nog meer onwennige poses.

    Eens de fotografe de locatie verliet, liep ik kwaad naar buiten richting de auto. “Wat is er?” vroeg Yassin die me achter na liep. “Waar ben jij eigenlijk mee bezig?” vroeg ik hem boos. “Wat bedoel je?” vroeg hij verward. “Die complimenten en aanrakingen die je me tussendoor geeft. Laat dat maar achterwegen!” riep ik gefrustreerd naar hem. “Waarom? Je bent mijn vrouw.” zei hij uitdagend. “Dat ben ik niet. Ik ben met jou niet officieel op papieren getrouwd. Dus als ik morgen weg ben dan kan dat gewoon.” zei ik zonder na te denken. “Islamitisch gezien ben jij wel mijn vrouw. Ook al zijn we niet voor de Belgische wet getrouwd, ik neem je vanavond mee als mijn tweede echtgenote.” wreef hij er in. “Stik er in!” zei ik geïrriteerd. Zonder nog een woord te wisselen stapte ik in de auto en kroop achter het stuur. “Ik rijd!” zei ik zelfzeker. “Heb je wel ervaring met zulke wagens? De motor van deze wagen is straffer dan bij hedendaagse wagens” zei Yassin onzeker. “Who cares! Auto is auto. Stap je in of geraak je op een andere manier bij de zaal?” vroeg ik hem ongeduldig. “Veel keus heb ik niet.” zei hij twijfelend. Ik deed mijn sluier naar achter en vouwde mijn bruidjurk tot aan mijn knieën. Zonder aarzeling startte ik de prachtige wagen en reed richting de zaal.

  2. #17
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Lieve volgers, alvast bedankt om mijn verhaal te lezen. Ik heb enkele vervolgjes gepost. Dus uppen maar .
    Ik wilde even erbij vermelden dat ik pas dinsdag verder kan posten wegens verlof. De grootte van het volgende vervolg hangt dus van jullie geup af .

    Tot dinsdag, in shaa Allah. Much Love, Angel94-


    ~Number two

  3. #18
    ....

    Reacties
    556
    04-03-2011

    Wauwwwww Ma Scha Allah talent !!!!! Ik lees het met veel bewondering gaas vooral veder !!!! Upppp meid
    Terwijl je met trots loopt over de aarde, onthoud: Vandaag ligt de grond onder je, morgen zal de grond over je heen liggen.

  4. #19
    MVC Lid

    Reacties
    97
    01-03-2014

    Upieeeee dit beloofd veel goeds

  5. #20
    MVC Lid

    Reacties
    69
    26-07-2015

    Wat een prachtig verhaaaal

  6. #21
    ♥ Al Walideen ♥

    Reacties
    26.692
    08-11-2005

    MVC Premium MVC Premium
    Wahoeee taaie tante die Lamis, maarja logisch uitgehuwelijkt en dan nog als tweede vrouw

    Zet zo voort !!! Prachtigg

    Marmita 15♥ Poppetjee inouu

    If uu wanna be strong ; Learn to fight alone♥

    ❦Yemma♥ Shem tament an our inou❦


  7. #22
    MVC Lid

    Reacties
    374
    17-04-2003

    Kan niet wachten
    vergeet nooit dat Allah je ziet, waar je ook bent en wat je ook doet!!!!!!!!!!

  8. #23
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Dag lieve dames, ik ben werkelijk verschoten van de Upps en reacties die ik heb mogen ontvagen.
    Ik ben nog geen week bezig met mijn verhaal en ik heb al zoveel volgers. Mijn doel is nu deze hoeveelheid volgers mee te slepen tot het einde van mijn verhaal. Bij dezen, Hartelijk dank!

    Het is DINSDAG! Zoals belooft zou ik vandaag een vervolgje posten. Deze wordt binnen enkele minuten geplaatst.

    Much Love! Angel94

  9. #24
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 9.

    ~Yassin

    “Wauw, jij kan rijden!” was mijn eerste reactie toen ze netjes op de parking van de feestzaal had geparkeerd. “Told you! Auto is auto.” zei ze terwijl ze de sleutel uit het contact haalde. Ik grinnikte en keek haar weer aan. Waarom moest ik nu overdrijven in het kijken? Ze had me daarnet goed op mijn plaats gezet. Ondanks dat had ik me zelf beloofd om alles rustig aan te doen. Zo wilde ik dat omwille van mijn huwelijk met Ameena. Maar toch vroeg Lamis me om één of andere reden haar aandacht. Er zat zoveel mysterie in dat meisje. Ik ben benieuwd wat ik daar allemaal uit zou halen. De vraag was of ze zich zal openstellen tegenover me.

    “Zie ik je dan straks?” vroeg ik haar. Ze knikte en zei: “Je bent niet verplicht om mee binnen te komen.” “En toch wil ik dat. Het is tenslotte ook mijn trouwfeest.” zei ik haar duidelijk. Ik had door dat ze me wilde vermijden maar ik liet me zeker en vast niet doen. Ze schokte met haar schouders en zei: “Wat jij wilt.” “Lamis, probeer van deze dag te genieten.” zei ik terwijl ik haar hand vast hield. Meteen trok ze die terug en zei: “Ik heb je nog zo verteld dat je die gedoe achterwegen moest houden. Bij dezen wil ik je duidelijk maken dat je die kleine aanrakingen bij mij overbodig is. Trouwens waarom zou ik er van moeten genieten?” Ik ging op haar afwijzing niet in. “Stel dat je op een dag wel van me gaat houden, dan herinner je ons trouwfeest nog op een mooie manier.” zei ik. “Wie zegt dat ik van je ga houden?” vroeg ze me grijnzend. “Ik zeg dat!” zei ik zelfzeker. “Wees daar maar niet zeker van want daar komt niets van in huis.” zei ze. “Wedden van wel?” vroeg ik haar uitdagend. “Ik heb geen zin in weddenschap.” zei ze terwijl ze uitstapte. “Zie je, je hebt schrik dat het toch gebeurd.” lachte ik terwijl ik mijn portier open gooide. “Ben jij dan van plan om van mij te gaan houden?” vroeg ze me serieus. “Dat zullen we nog wel zien.” zei ik dit keer kortaf en sprong terug in de wagen. Ik wist niet wat er me bezielde maar ze had me helemaal geblokkeerd met haar vraag. Was ik werkelijk van plan om van haar te gaan houden? Wilde ik het wel? Hoe moest ik er dan omgaan? Bestaat dat, van twee vrouwen tegelijk houden? De zenuwen gierde door mijn lijf toen al die vragen door mijn hoofd begon te spoken. Geen idee hoe ik dit allemaal moest aanpakken.

    Ik zag Lamis in de zaal verdwijnen. Waarschijnlijk was ze overdonderd om mijn reactie die ik net tegenover haar had geuit. Ach ja, dit was nieuw voor ons beide. Ik had nood aan een gesprek me een vertrouwde persoon en besloot richting thuis te rijden. Ze hadden me op dit moment toch niet nodig in de zaal. Dus wilde ik mijn tijd benutten met Ameena. Misschien kon zij mij wijze raad meegeven. Ik besefte dat dit waarschijnlijk ook een moeilijke situatie is voor haar. Maar alleen zij vond de juiste woorden. Bij mijn zussen moest ik vooral mijn hart niet luchten. Ze zouden me goed uitkafferen en buiten sturen. Want volgens hen was dat tenslotte mijn domme beslissing. Ik zal dus mijn gevolgen van moeten dragen.


    “Wat doe jij hier?” vroeg Ameen geschrokken. Ze lag weer schattig in de zetel in haar kamerjas. “Ik wilde even bij mijn vrouwtje zijn.” zei ik terwijl ik haar een kusje schonk. “Maar je hoort nu bij Lamis te zijn.” merkte ze op. “Ze heeft me daar toch niet nodig.” antwoordde ik. “En hoe is het tot nu toe gegaan?” vroeg ze me nieuwsgierig. Ik plofte me naast haar neer en zette mijn arm om haar. Automatisch zette ze haar hoofd op mijn borstkas. Dat was ons standaardhouding als we op de bank zaten. Zowel zij als ik genoten er steeds hard van. “Vertel dan!” zei ze ongeduldig. “Eerlijk? Ze is een moeilijk persoon en ik weet niet of ik dat zal aankunnen.” zei ik overdonderd. Ameena zette haar meteen recht. “Je moet het een kans geven!” riep ze. Ik keek haar verbaasd aan en zei: “Dat doe ik zeker en vast. Maar Lamis is en volharde persoon. En je weet dat ik daar niet tegen kan. Ik ben liever voor een zachtaardige persoon. Iemand zoals jou.” zei ik terwijl ik haar begon te kussen. Maar al snel onderbrak ze de kus. “Neen, Yassin! Je moet goed naar me luisteren. Ik wil dat je u zelf open stelt. Wees goed voor haar en heb geduld met haar. Jullie moeten het beide een kans geven.” zei ze. “Maar waarom wil je dit graag? Je vertikte het om mij te delen met iemand. En de dag van vandaag denk je daar helemaal anders over. Waarom?” vroeg ik haar gefrustreerd. “Dat heb ik je al vaker uitgelegd, Yassin. Het is beter zo! Wij zijn één Ummah. Lamis moest noodgedwongen met iemand trouwen. We weten niet welke reden er achter schuilt. Maar we helpen haar uit de nood. En ik weet dat je de capaciteiten bezit van een goede echtgenoot. Dit is el-mektab, Yassin.” zei ze. “Dat is de enige reden dat er acht schuilt?” vroeg ik haar. “Ja, ik vind dat we er goed aan doen om haar te helpen.” zei ze. Ik nam haar gezicht vast en schonk haar een voorhoofdskus. “Ik doe dit vooral voor jou.” zei ik. Ze grinnikte en keek onschuldig naar beneden. “Er is toch niks aan de hand?” vroeg ik haar. Ik kampte met een naar schuldgevoel. “Neen, maak je maar geen zorgen.” zei ze. “Je ziet er vermoeid uit. Ga wat rusten.” zei ik terwijl ik het kussen van de zetel rechtzette. Zonder nog een woord te wisselen, ging ze liggen. Ik zette haar voeten op mijn benen en begon haar stilaan te masseren. Ze genoot altijd van een voetmassage. Zo deed ik verder tot ze zachtjes in slaap viel.

  10. #25
    MVC Lid

    Reacties
    341
    19-12-2013

    Nog een up up

  11. #26
    MVC Lid

    Reacties
    69
    01-04-2015

    Mooii

    UUppp!

  12. #27
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 10.

    ~Lamis

    Ik kwam de zaal binnen met mijn eerste jurk. De jurk woog zo zwaar dat ik nauwelijks deftig kon adem halen. “Je doet het goed.”fluisterde de Ziana in men oor. Bij elke tafel stopte ik om me zelf als bruid te showen. Aan mijn kant lukte het beter dan aan de kant van Yassin. Eens ik bij hun deel van tafels was aangekomen, zag ik iedereen me aanstaren. Sommige hoorde ik enkele opmerkingen geven zoals: “Wauw, wat is zij mooier dan zijn eerste vrouw. Of – “Zij moest zich schamen dat ze zomaar in zijn leven binnendringt. –“Ze doet het waarschijnlijk voor zijn geld.- “Wat een schoonheid! Yassin heeft smaak.” Zoveel vooroordelen terwijl ze eens niet wisten wat er hier allemaal achter schuilde. Het liefst wilde ik dit zware kleed uittrekken en wegrennen voor mijn leven. Maar ondertussen wist ik dat geen juiste optie was.

    De Ziana hielp me op de prachtige bruidstoel. Meteen kwamen er enkele familieleden foto’s met me maken. De meeste van hen schonken me een compliment. Het deed me beter in mijn vel voelen waardoor ik me meer op men gemak was. Ik zag dat de zussen en nichten van Yassin aan de deuropening stonden om hem binnen te begeleiden. De DJ veranderde de zachte muziek naar een sneller nummer. Dit keer ging het over de bruidegom. Yassin werd begeleid met een hele groep achter hem. Hoe dichter hij kwam, hoe sneller mijn hart tikte. Eens hij bij mij was, schonk hij als een gentleman me een voorhoofdskus. “Wat zie jij er adembenemend uit.” fluisterde hij me toe. Ik kreeg daardoor kriebels van kop tot teen. Iedereen zat te juichen naar ons waardoor er zoveel sfeer in de zaal was. “Zie je, ze zijn allemaal blij voor ons. Nu jij nog.” zei hij. “Lang van zen leven niet.” zei ik grof tegen hem. Hij moest niet denken dat hij me in één, twee drie zou kunnen overtuigen dat ik hier blij mee moest zijn. Want dat was ik zeker niet. “Nog even, en je zult hiervan overtuigd zijn.” ging hij verder. “Dat zullen we nog wel zien.” zei ik geïrriteerd. “Oh Lamis, je moest een weten hoe hard ik je hartje zal stelen.” zei hij. Dit keer keek ik hem aan en zei: “Droom maar verder, Yassin. Je bent niet de juiste man waar aan ik mijn hart zal schenken.” Heel even zag ik een gekwetste blik. “Doe niet zo eigenwijs. Ik geef je twee weken en je zult helemaal weg zijn van me.” ging hij verder met de strijd. “Misschien was dat bij Ameena zo. Maar ik laat jou niet toe. Zie dat je niet van mij gaat houden. Want mijn liefde zal jou pijn doen.” zei ik duidelijk. “Dat ben ik zeker niet van plan. Ik weet gewoon dat je naar me zal smachten.” zei hij. “Zeg, jullie twee. Doe eens normaal en gedraag jullie je. Heel de zaal merkt dat jullie in discussie zijn.” zei zijn zusje Zaynab geïrriteerd die een foto met ons wilde maken. “Nou en! Dat is iets tussen mij en mijn vrouw.” zei Yassin die uitdagend in mijn hand kneep. Ik wist nu al dat hij het me moeilijk zal maken. Maar ik geef me niet zomaar gewonnen.


  13. #28
    MVC Lid

    Reacties
    69
    01-04-2015

    wauuww!
    Ga snel verder meid!

  14. #29
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015


  15. #30
    MVC Lid

    Reacties
    572
    09-10-2015

    Hoofdstuk 11.

    ~Yassin

    De schoonheid die dit meisje bezit, was wonderlijk. Ze zag adembenemend uit en dat maakte het me nog moeilijker. Ik kon het niet laten om haar telkens aan te staren. Ze was een perfect plaatje. Een schoonheid waarvan elk man droomt. En ik was gezegend om haar als mijn vrouw te nemen. Misschien is de situatie moeizamer omdat ze een tweede vrouw is in mijn leven. Maar er ging een gevoel door me heen dat ik er voor wilde gaan. Ik begon haar hier een daar te plagen en uit te dagen. Ze gaat er als een harde tante op in maar af en toe wijst ze me hard af. Ik moest mijn lach inhouden als ze geïrriteerd raakte. Het was duidelijk dat ze een speciale was.

    De eerste deel was gedaan waardoor we de zaal rustig uitliepen. “Ik kom zo terug, Lamis. Ik moet heel even uw tweede kleedje van de auto halen.” zei de Ziana. Vermoeid knikte Lamis en liet vervolgens mijn hand los. “Gaat het?” vroeg ik haar. “Waarom?” vroeg ze bot. “Je ogen staan moe.” zei ik. “Dat ben ik ook. Moe van alles. Moe van het vechten, moe van de emoties, moe van te strijden, moe van deze situatie en moe van dit ongelofelijk zware kleed.” zei ze eerlijk. “Wil je dat ik uw sleep draag? Misschien dat het minder zwaar weegt.” bood ik aan. “Dat is lief van je. Maar ik ga jou daar niet mee lastig vallen.” zei ze. Ik nam haar beide handen vast en schonk op iedere hand een zacht kusje. “Lamis, je bent mijn vrouw nu. Ik weet dat je de situatie onaanvaardbaar vindt. Maar dat neemt mijn taken en rollen tegenover jou niet weg. Ik zal een goede man voor je proberen te zijn. Dat beloof ik je!” zei ik. Ik merkte dat ze klamme handjes kreeg en dat haar ademhaling veranderde. Had ik haar nerveus gemaakt? Waarschijnlijk! Ze liet mijn handen los en nam haar geïrriteerde houding terug. “Waar blijft ze? Welke Ziana laat haar bruidje op de gang wachten? Ze kon op zen minst de sleutel achterlaten.” deed ze haar beklag. “Geduld loont!” zei ik. “Maar het duurt veel te lang. Nog even en ik scheur dit kleed van me af.” zei ze geërgerd. “Oh, dan blijf ik zeker staan.” grinnikte ik. Lamis kon het niet laten om er ook mee te lachen. “Je bent nog mooier al je lacht.” merkte ik op. Ik zag dat ze verlegen weg keek. “Dank u.” zei ze amper hoorbaar. Dat was haar eerste lach dat ik vandaag heb mogen ervaren. En ik moest toegeven dat het de moeite was. Als haar glimlach mij zo kon verblinden wat moet dat dan met de rest zijn? “Ah, daar heb je de Ziana al.” zei ik terwijl ik naar de ingang van de feestzaal zag komen. “Eindelijk.” zuchtte Lamis. “Tot strakt, schoonheid.” zei ik en schonk haar een wangkus. Ik keerde me overdonderd om een liep terug richting de mannenzaal. Wat gebeurt er in hemelsnaam met me? Waarom voelde ik me zelf zo zweven?