[emoji1360]
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
[emoji1360]
Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
Angel94,Geplaatst door Angel94
Je bent ons geen verantwoording verschuldigd, maar toch bedankt voor de uitleg.
Wij moeten al blij zijn dat je wel de dagen dat je hebt aangegeven een vervolg krijgen.
En om eerlijk te zijn vind ik het ook erg fijn dat je hebt aan gegeven dat je in het weekend niet schrijft want dan ga je niet de hele tijd checken of er een vervolg op staat.
Ik ben je nieuwe fan en vind je verhaal geweldig! Ga vooral zo door! Ik vind het juist super van je dat je aangeeft welke dagen je niet schrijft. Zo wachten we niet voor niks
MarocainDiamond
Heey Angel, heb je deze week tijd om vervolgjes te plaatsen?
Salaam lieverd, ik ga zeker en vast deze week posten. Gisteren kon ik helaas niet posten wegens omstandigheden.
Maar bij deze, er wordt zo een vervolg gepost. Veel leesplezier..
Bedankt voor jullie GEUP! Bedankt voor jullie geduld! Bedankt voor jullie begrip!
Ik heb werkelijk de beste volgers ever. Voor de nieuwe lezers, WELKOM
dankjewel mauwah
Hoofdstuk 48.
~Lamis
Waar was ik mee bezig? Dit was alles behalve een volwassen houding van me. Ik loste nooit mijn problemen op, door weg te lopen. Integendeel! Ik ben een kei harde vechter. Dus waarom zou ik hier niet tegen aan gaan? Enkel omdat ik misschien een goede verhouding heb gevonden om tegen mijn vader te pleiten? Al weken was ik op zoek naar een geldige reden. Nu ik er eentje had gevonden, kwamen er tal van twijfels door me heen. Misschien wilde ik hem nu niet verlaten? Hij gaf duidelijk ook weer dat ik niet terug moest aankloppen eens ik een stap met mijn koffers buiten had gezet. Wie zou mij dan opvangen? Bij mijn vader ben ik geen gewilde gast. Op dit moment wilde hij niets met mij te maken hebben. Dus dit was ook geen unieke oplossing. Maar hoe moest ik dan verder? Ik wil nu eenmaal kinderen in de toekomst. Daar kan niemand aan wat veranderen enkel onze Heer als het voorgeschreven staat. Waarom zou Yassin dan die diepe kinderwens van mij willen afnemen? Oef! Weer die frustraties door me heen. Ik moest even hier weg voor ik zou ontploffen. Mijn gevoel zei dat ik die niet moest laten escaleren. Ik keerde me om en legde mijn koffers terug neer. “Ik ga even een luchtje scheppen.” deelde ik met hem mee. Ik zag hem opgelucht kijken en knikte begrijpend. Zonder op nog verdere onenigheid te wachten, verliet ik het gigantisch huis.
Na een wandeling van een klein uurtje, keerde ik terug naar huis. “Eindelijk!” haalde Yassin opgelucht adem. Ik keek hem niet begrijpend aan. “Ik begon me al zorgen te maken. Je bleef lang weg.” zei hij. “Ik had even tijd en ruimte nodig.” zei ik vermoeid. “Begrijpelijk! Heb je alles op een rijtje kunnen zetten?” vroeg hij mij. “Ja, ik begrijp heel je gebeurtenis. Ik respecteer heel je handeling. Maar dat veranderd niets aan de situatie dat ik graag kinderen wil.” zei ik duidelijk. Ik zag hem gefrustreerd in de zetel gaan zitten. “Kom op, Yassin! Je zou een geweldige vader zijn.” zei ik tegen hem. Hij grinnikte en zei: “Dat zegt Ameena ook altijd.” “Gelijk heeft ze!” zei ik. “Wil je dan echt geen nakomelingen?” vroeg ik hem vervolgens. “Ik heb schrik om te falen, Lamis.” zei hij eerlijk. “Samen zullen we sterk staan. Ik weet dat kinderen en opvoeding niet al te makkelijk is. Maar we zijn nu één team.” zei ik. Hij keek me verbaasd en tegelijkertijd opgetogen aan. “Meen je het werkelijk?” vroeg hij mij. “Wat?” vroeg ik verward. “Vormen we één team?” vroeg hij onzeker. “Natuurlijk!” zei ik terwijl ik zijn beide handen vast nam. “Ik kan je soms echt niet volgen. Geen maand geleden wilde je niets van me weten. En nu overtuig je me om een gezin te vormen.” zei hij. “I know! Sorry, voor de verwarring. Ik ben inderdaad niet met volle zin aan deze huwelijk begonnen. Ik heb je ook dagelijks uitgelegd waarom ik er geen positieve zaken uit wilde halen. Maar je overtuigde me dat we er iets moois van konden maken. Terecht! Ik geniet nu met volle teugen met je. Nu is het mijn beurt om jou te overtuigen. Stap voor stap komen we nog verder dan we nu staan. Ik zeg niet dat we morgen aan kinderen moeten beginnen. Maar ik verlang naar een gezin samen met jou.” zei ik. “Dat ontroerd me!” zei hij. “Wel?” vroeg ik om een bevestiging. “Ik sluit geen kinderwens meer uit. Maar ik wil ook niet meteen kleintjes hier zien rondlopen. Ik wil het echt rustig aandoen.” zei hij. “Deal!” schreeuwde ik enthousiast. “Laten we anders al oefenen.” begon ik hem uit te dagen. Geheel onverwacht trok ik hem naar me toe. “Laten we het proberen.”fluisterde ik. “Echt?” vroeg hij onzeker. “Ja!”bevestigde ik. Zonder aarzel sleurde hij mij mee naar boven.
“Je mag binnen komen.” zei hij toen ik me in de badkamer verschuilde. Hij gaf me als bevel dat ik de slaapkamer niet zomaar mocht betreden. Aangezien onze badkamer in de slaapkamer bevond, bleef ik daar tot hij een teken had weergegeven. “Ik kom.” zei ik zenuwachtig. Ik bekeek mezelf nog één keer in de spiegel. Mijn witte kante BH, en doorschijnende ondergoed waren ondeugend en sexy tegelijk. Ik denk dat ik hem met dit setje wel kon tevreden houden. “Waar blijf je?” vroeg hij ongeduldig. Na een diepe zucht te hebben genomen, opende ik de deur. “Wauw!” zeiden we tegelijk. Hij had het over mijn verschijning en ik had het over hoe hij da slaapkamer in een romantische sfeer had gebracht. Dimlichten, kaarsen, rozenblaadjes en een rustig muziekjes op de achtergrond. “Yassin..Prachtig!” zei ik erkentelijk. “Jij bent pas prachtig.” zei hij terwijl hij naar me toe kwam en met nog steeds van kop tot teen bekeek. Zachtjes deelde hij kusjes uit op mijn schouders. Teder nam hij mij vervolgens stevig vast. “Je bent werkelijk het mooiste wat ik ooit heb gezien.” fluisterde hij mij toe. –En Ameena dan?- Kwam er in me op.. Maar die hinderlijke vraag liet ik achterwegen. Hij pakte me op waardoor ik meteen mijn benen over zijn rug kruiste. Kwetsbaar liet hij mij op bed vallen. Verzucht, kwam hij op me liggen. Ik ontving op elke plek op mijn lichaam kusjes. Snel raakte ik ook opgewonden door hem. En voor we het wisten, belandden we in een hevige vrijpartij. Alles was perfect! Dit was het moment van verbintenis! Tot ik het moest verpesten door alle vergelijkingen die ik maakte. “Yassin stop!” zei ik terwijl hij steeds aan mijn borsten kwam. “Wat?” vroeg hij terwijl hij mij vurig bleef kussen. “Ik wil dat je stopt.” zei ik nogmaals. “Kom op, Ameena!” zei hij. En dat was voor mij een bevestiging van angst. “Snap je!” schreeuwde ik uit. Hij keek me gechoqueerd aan. “Schat, dit was niet de bedoeling!” zei hij tegen me. “Je noemde me gewoon Ameena. Mijn voorgevoel komt gewoon uit. Je denkt aan haar terwijl je met mij bezig bent. Walgelijk!” begon ik luidop te snikken. “Reflex! Lamis, werkelijk.. Dit was een domme fout van me. Ik zat enkel met mijn gedachten bij jou.” zei hij terwijl hij mij probeerde vast te nemen. “Neen! Ik walg van je! Gelukkig zijn we niet verder gegaan. Ga maar lekker naar Ameena. Bij mij heb je niets meer te zoeken op dat vlak.” zei ik insinuerend dat ik het verder zakelijk zou houden. Hij hoefde bij niet meer te proberen. Zo kwetsbaar heeft hij mij gemaakt! Dat had hij enkel aan zichzelf te danken!
pfff stome yassin
yassin
100% Saidia
Maroua,Oumaima,Nargis,Wael,Fagr-diene,Sawsen,Zinne-diene, Maisam en onze nieuwe aanwinst Nooh en Selina zijn mijn kapoentjes
Hoofdstuk 49.
~Yassin
“Lamis!” zei ik terwijl ik in mijn naaktheid achter haar aan zat te lopen. Ik durf te wedden dat ik hierna slappe lach om zou krijgen. Kom op! Wie loopt er nu naakt achter elkaar tijdens een ruzie. “Laat me!” riep ze terwijl ze haar badjas over haar heen gooide en naar beneden stormde. “Alstublieft! Dit was een domme fout.” bleef ik voor de zoveelste keer herhalen. “Domme fout? Je moest je schamen dat je het zover laat komen.” riep ze. “Je hebt volledig gelijk! Het spijt me!” zei ik terwijl ik haar tegenhield. “Alstublieft, raak me niet meer aan. Het enige gevoel dat ik nog tegenover jou bezit, is walging.” zei ze volhardend. “Meen je dit werkelijk? Dus een mens kan geen fouten maken?” vroeg ik haar gefrustreerd. “Niet zo’n grote fout. Je riep een ander naam dan de mijne. Hoe wil je dat ik dit vergeet?” vroeg ze me nog steeds razend. “Lamis, ik zit in fout. Maar je moet me begrijpen! Ik leef al enkele jaren met Ameena. Dat is toch normaal dat ik eens van naam vergis?” probeerde ik haar duidelijk te maken. Maar langs haar kant was er geen gehoor. “Normaal? Goed! Vanaf nu, zal ik je Amir noemen als we intiem bezig zijn.” dreigde ze. “Dat is anders! Met Amir had je slechts een relatie. Je bent nooit zo ver gegaan dan Ameena en ik.” riep ik dit keer terug. “Een feit! Maak je maar geen zorgen. De kans dat jij en ik nog intiem gaan, is minuscuul.” zei ze terwijl ze in de zetel ging zitten. “Dus zo gaat het. Ik maak een fout en jij straft me bij elke verkeerde stap?” vroeg ik haar teleurgesteld. “Yep!” antwoordde ze beknopt. “Geen probleem! Ik hoef met jou niet meer intiem te gaan!” riep ik dit keer menens. Zonder nog woorden aan vuil te maken, liep ik terug naar boven om me aan te kleden.
Ik hoorde Ameena luidop lachen aan de andere kant van de lijn nadat ik haar net de lastige situatie had uitgelegd.. “Dat vindt je weer grappig, hé.” grinnikte ik. “Ik vind het eerder sexy.” zei ze. “Stout van je!” lachte ik ondeugend. “Geef toe! Het heeft zijn charmes dat je mijn naam zegt, terwijl ik daar niet was.” zei ze. “Voor jou wel! Maar nu zit ik met gebakken peren, bij Lamis.” zei ik stresserend. “Dat zal wel overwaaien.” zei Ameena. “Dat denk ik niet! Lamis is een harde tante en geeft niet zomaar op. Ze heeft me duidelijk gemaakt dat het vanaf nu afstandelijk zal zijn tussen ons.” zei ik dit keer triest. “Maar neen, dat zegt ze enkel omdat ze nu gekwetst is.” zei Ameena. “Dat denk ik niet. Ik begin het een beetje zat te worden, deze strijd. Telkens wanneer het goed gaat tussen haar en mij, loopt er iets mis.” zei ik zuchtend. “Dat hoort er allemaal bij, Yassin! Jullie zijn geheel onbekenden van elkaar. Jullie zitten nog net in een kennismakingfase. Weet je nog hoe moeilijk in het begin tussen ons was, en dat terwijl we elkaar al een jaar kenden.” deed ze me er terug aan herinneren. “Ja! Maar je bent nooit zo koppig geweest als Lamis.” zei ik. “Iedereen is anders, Yassin. Je moet ook niet gaan beginnen vergelijken want zo geraak je niet ver.” gaf ze me als tip mee. “Dat is ook wel waar.” gaf ik toe. Dat is een gewoonte dat ik van in begin heb laten aansluipen. Ik vergeleek mijn twee vrouwen constant. Dat moest ik eindelijk afleren. Ik nam afscheid van Ameena aan de lijn en maakte me klaar om te gaan slapen. Morgen was het een nieuwe werkdag. Het was hoognodig dat ik me zou beginnen concentreren op mijn job. De laatste tijd heb ik het eerder verwaarloosd. Time for Changes!
De volgende morgen, rook ik heerlijke koffie. Ik wist niet dat Lamis zo vroeg op was. “Goedemorgen.” zei ze meteen toen ze me aantrof. Ik keek haar zo verbaasd aan dat mijn wenkbrauwen er bijna uitvielen. “Sssst! Niks zeggen! Ik wil me verontschuldigen van mijn kinderachtige gedrag van gisteren. Je had me gewoon gekwetst door haar naam te roepen. Maar achteraf gezien, besefte ik dat het ons allemaal kan overkomen. Het was ook niet dat je op uw hoogte punt was, en haar naam kreunde. Het was eerder uit frustraties omdat ik wilde stoppen. Kan gebeuren! Bij dezen wil ik mijn excuses aanbieden voor het ongemak.” zei ze meteen. Nog steeds kon ik het niet laten om terug normaal te kijken. Werkelijk! Ik had een uitvlieger verwacht voor de rest van de week. Misschien was ze dan toch niet zo hard. “Lamis, ik had dat niet mogen doen. Inderdaad, ik riep dat uit frustraties. Tijdens ons andere intieme momenten, fluister ik altijd jouw naam. We waren zo heerlijk bezig dat ik onbewust de verkeerde naam zei. Het spijt me! Voortaan let ik op met wat ik zeg.” bood ik mijn excuses aan. “Fijn! Wil je me nog één ding beloven?” vroeg ze me. “Vertel?” “Wil je nooit meer naakt achter me aan lopen? Ik heb heel de nacht slappe lach daar door gehad. Ik moest me zo hard inhouden om je niet wakker te maken.” grinnikte ze. “Heb je naast me geslapen?” vroeg ik haar verbaasd. “Ja! Ik ga echt niet in de zetel of op de grond slapen. Trouwens! We zijn geen kindjes meer. Het wordt nodig tijd wat we tegen harde confrontaties aan kunnen. Alleen via deze weg leren we elkaar beter kennen.” zei ze wijs. “Helemaal met je eens!” zei ik. “Ben je vanavond vrij?” vroeg ze me vervolgens. “Ja, ik werk tot 17.00u daarna ben ik vrij.” gaf ik haar mee. “Mooi! Houden zo! Ik heb een verrassing voor jou in petto.” zei ze geheimzinnig. “Wat dan?” vroeg ik nieuwsgierig. “Dat zal je dan wel zien.” zei ze en verdween terug naar boven. Met een gerust hart vertrok ik naar werk. Heerlijk! Hopelijk wordt dit een dag zonder spanningen.
Hoofdstuk 50.
~Lamis
Ik weet niet waar ik moet beginnen. Nog steeds kamp ik met nare gevoelens door het voorval van gisteren. Ik heb heel de nacht zitten woelen en liggen nadenken. Mijn gedachten zeggen vertrek, mijn hart zegt blijf. Is het niet dat je eerder je hart moet volgen? Of hebben gedachtes voorrang? Het gepieker bracht me dieper in onzekerheid. Het had me immens hard gekwetst dat hij in naam had vergist. Maar dat was voor mij een teken dat ik daadwerkelijk om hem ben beginnen geven. Het zou me nooit zo hard hebben geraakt, moest ik geen één gevoel voor hem bezitten. Daarom besloot ik deze morgen om voor hem te gaan. Ik wilde Yassin in mijn leven houden. Hij was een speciale man waar mee ik verder wilde gaan. Ik wilde eindelijk routine in deze situatie verwezenlijken. Zoals het huishouden, koken voor hem, met hem op stap gaan, hem verwennen, etc. We zijn nu meer dan een maand verder en deze zaken had ik nog geen één dag gepleegd. Alleen zo kan ik een band met hem scheppen. Door met hem te leven en niet naast hem. Vanaf heden zullen er dingen anders lopen. Geen gezeur meer van mijn kant, geen slachtofferrol meer en geen bindingsangst meer. Vanaf nu zal het helemaal anders lopen.
“Wauw, wat is het hier mooi.” zei Sanae die alles observeerde. “Sanae, luister je wel?” vroeg ik ongeduldig. “Wat? Oh, ja!” zei ze terwijl ze zich terug naar mij richtte. “Dus?” vroeg ik haar om raad. “Dus,..” aarzelde ze. “Zie je wel dat je niet naar hebt geluisterd! Je bent wel mijn beste vriendin. Ik heb uw oprechte raad nodig.” zei ik gefrustreerd. “Hebben jullie al seks gehad?” vroeg ze me rechtstreeks. “O my gosh! Wat ben jij irritant!” riep ik tegen haar. “Beste vriendinnen delen details met elkaar.” zei ze ondeugend. “Niet over dat onderwerp! En neen, we hebben nog geen seks gehad.” zei ik beschaamd. Iets in mij wilde opbiechten om wat er gisterenavond was gebeurd maar hield het toch voor me zelf. Soms is praten zilver en zwijgen goud. Ik vertrouwde Sanae volledig aangezien zij mijn hartsvriendin is. Alleen horen andere niet altijd alles te weten. “Ben je gek? Jullie zijn meer dan een maand getrouwd. Je gaf me net aan dat je gevoelens voor hem hebt. Waarom ga je dan geen stap verder?” vroeg ze verbaasd. “Omdat ik eerst welgemeend van hem wil houden.” zei ik tegen haar. “Ik ben al blij dat je er nu wel open voor staat. Een jaar lang heb ik moeten aanzien hoe je hebt geleden aan dit tafereel. En nu heb je gevoelens voor hem gekweekt. Ik ben trots op je. Keep it!” zei ze. “Dank u! Maar zou je me eindelijk raad willen schenken i.v.m Amir?” vroeg ik haar smekend. “Welk raad? Het wordt tijd dat je die hoofdstuk gewoon afsluit.” zei ze duidelijk. “Dat heb ik ook gedaan alleen vind ik het zielig hoe het is geëindigd.” zei ik. “Meen je dat? Je hebt hem een beschaafde kans gegeven om naar je uitleg te horen. Het enige wat hij deed was vitten op Yassin en hem vervolgens verwond. Hij was dus niet bereid om de confrontatie aan te gaan. Nu moet hij daar de gevolgen van dragen. Trouwens zijn akelige actie hier voor je deur, is ook niet echt ideaal. Blijf maar ver van hem vandaan.” zei ze. “Je hebt gelijk! Ik moet stoppen om daarover te piekeren. Hij speelde een belangrijke rol in mijn leven. Maar dat is voltooid verleden tijd.” zei ik overtuigd. Bijkletsen met je vriendin kon soms wonderen verrichten.
Het bezoekje van Sanae heeft me goed gedaan. Ondertussen was ik begonnen aan het avondeten. Dit was de eerste keer dat ik voor hem zou koken. Het werd tijd! Aan Ameena haar kookkunsten te zien, werd Yassin bij haar goed verwend. Ik moest dus echt uit mijn sloffen komen. Hopelijk slaagt dit diner zonder mankementen. Op het menu stond er een pittig vissoepje met kruidenbroodjes à la Lamis, vervolgens tagliatelle met scampi’s en tomatensaus. Als dessert koos ik voor mascarpone met speculaaskruimels en een dressing van aardbeien. Hopelijk valt dit bij hem in smaak!
Eens ik klaar was met alles, nam ik snel een douche om de etensgeur van me af te wassen. Ik deed dit keer een tikkeltje meer make up aan en spoot overal mijn Armani geurtje. Mijn haren deed ik in een hoog dotje aangezien er geen tijd meer resteert om te stijlen. Ik verwachtte Yassin elk moment. Beneden deed ik zoveel mogelijk kaarsen aan dat ik maar kon vinden. Ik wou een hartverwarmde sfeer creëren. Ik wilde hem laten voelen dat hij bij mij thuis komt. Stiekem hoopte ik dat hij mijn knalrode jurk mooi zou vinden. Ik verlangde naar een avond als gisteren alleen met de juiste namen. Mijn gevoel zegt dat ik er helemaal klaar voor was om verder te gaan met hem. Dit keer zonder te veel over na te denken. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door de sleutels die ik in de deur hoorde. Enthousiast stond ik hem op te wachten in de gang. En daar stond hij dan.. Een gevoel van schaamte ging er door me heen. Helaas, was hij niet alleen. Yassin, mijn schoonmoeder en Zaynab stonden naast hem me aan te staren. Mijn positieve energie was plots volledig verdwenen.
Bedankt voor jullie geup dames! Omdat ik maandag niks heb gepost, post ik vandaag een vervolge.
Hoofdstuk 51.
~Yassin
Daar stond ze dan in een delicaat situatie. Het liefst wilde ik haar in mijn armen nemen en haar toefluisteren dat ze zich niet moet generen. Maar ik zag haar gechoqueerd toe kijken. “O my god! Wat een flop!” hoorde ik Zaynab achter me giechelen. Ik keek haar smerig aan en fluisterde: “Stop met gemeen te doen, vies kind!” “Lamis, lieverd! Het spijt me dat we je hebben gestoord. We wilde een spontaan bezoekje brengen maar ik begrijp dat het niet goed uitkomt.” brak mijn moeder het ijs. Zenuwachtig begon Lamis aan haar jurkje te frullen en keek ondertussen naar mij voor moraal steun. “Wat lief van je! Het is hier echt gezellig.” zei ik stamelend. “Yassin, breng je ons snel terug naar huis? Dan kunnen jullie verder van jullie avond genieten.” zei mijn moeder. “Neen, tante! Kom binnen! Ik heb genoeg porties klaar gemaakt. Eet een hapje mee.” zei Lamis meteen. “We willen niet storen..” zei mijn moeder twijfelend. “Graag! Het ruikt hier overheerlijk. Ik wil graag een hapje mee eten.” zei Zaynab die al richting de woonkamer liep. Ik zag Lamis schaapachtig lachen. “Prima!” zei mijn moeder die vervolgens Zaynab achtervolgde.
“Lamis, het spijt me!” zei ik eens ik met haar in de keuken stond. “Je hoeft je niet te verontschuldigen, Yassin. Maar een smsje was goed geweest. Even verwittigen dat je met je moeder langs zou komen. Wat als ik daar had gestaan in mijn naaktheid? Godzijdank heb ik en jurkje getrokken en niet iets anders.” zei ze terwijl ze borden van de kast nam. “Was je dat van plan dan?” vroeg ik haar uitdagend. “Je moest eens weten wat ik allemaal van plan was!” zei ze ontdeugend. “Mmmm, de avond is nog jong.” zei ik terwijl ik haar langs achter vasthield. “Yassin, niet waar je moeder in de buurt is.” zei ze ongemakkelijk. “Ze zit in de woonkamer. Trouwens, ik doe toch met mijn vrouw wat ik wil.” fluisterde ik in haar oren. “Stop! Ik krijg de kriebels van je.” grinnikte ze. “Grrr!” schraapte ik met mijn keel. “Gekkerd! Ik ga me even omkleden. Kan jij de tagliatelle in het oog houden? Ik wil niet in deze jurk je moeder bedienen.” zei ze terwijl ze meteen naar boven verdween. Ik was opgelucht dat ze hier geen drama over had gemaakt.
“Heerlijk!” zei mijn moeder nadat ze had soepkommetje had afgemaakt. Gelijk had ze! Ik had Lamis onderschat qua haar kookkunsten. “Te pittig voor me.” gaf Zaynab als commentaar. “Ik zal even water voor je halen.” zei Lamis vriendelijk. Ik was blij dat ze zich niet liet door mijn zusje. Dat zou voor extra spanning hebben gezorgd. Alleen wilde ik zo graag weten waarom Zaynab een hekel had tegenover Lamis. Ze kon haar van in begin niet luchten. Wat ik heel spijtig vond aangezien Zaynab een schatje kon zijn. Hopelijk zal het met de tijd veranderen. Verder genoten we van heerlijke tagliatelle met nadien een frisse dessertje. Mijn moeder gaf tussendoor heel wat complimenten aan Lamis. Ik kon zo van Lamis’s gezicht lezen dat ze tevreden was met de positieve opmerkingen van haar schoonmoeder.
“Ik breng hun even naar huis en kom zo snel mogelijk terug.” zei ik tegen Lamis die de laatste spullen in de vaatwasser stak. “Is goed!” zei ze. “Ondertussen mag je uw jurkje aantrekken van daarnet. Het stond je gegoten.” zei ik vervolgens. “Wel, je hebt je kans verkeken.” grinnikte ze. “Echt?” vroeg ik haar triest. “We zien wel!” gaf ze me hoop. Vluchtig schonk ik haar een kus en bedankte haar voor het overheerlijke diner. Ze had me spontaan verrast en kon niet wachten om verder te genieten van ons avond.
“Je mag trots zijn op haar, mijn zoon.” zei ze vooraleer ze afstapte. “Dat ben ik zeker.” zei ik vereerd. “Een dame die weet hoe ze haar echtgenoot moet verwennen.” zei ze. “Ik heb het getroffen met haar.” zei ik tevreden. “Ameena doet meer moeite.” gaf Zaynab als opmerking. “Ik leef nog maar een maandje met Lamis.” zei ik. “Dus? Dat betekend niet dat je Ameena plots moet vergeten!” zei ze geprikkeld. “Dat doe ik ook niet! Ik houd nog steeds zielsveel van haar. Ze is en blijft mijn eerste liefde. Maar wat heb je tegen Lamis? Heeft ze jou ooit iets persoonlijks aangedaan?” vroeg ik har gefrustreerd. “Neen! Ik heb niets tegen haar. Haar aanwezigheid irriteert me slechts.” begon Zaynab te roepen. “Zo spreek je niet tegen je broer.” spelde mijn moeder haar de les. “Moeder, zou je ons even kunnen laten? Ik wil even een grondig gesprek met haar. De laatste tijd is respect ver te zoeken bij dit meisje.” zei ik kalm tegen moeder. “Zeker! Pak haar maar goed aan! Yassin, nogmaals bedankt voor vanavond en verontschuldig mij nogmaals bij Lamis voor het verstoren van haar gelegenheid. “Zal ik doen, moeder.” zei ik. Het deed me goed om te horen hoe ze over Lamis sprak.
“Praat!” gaf ik Zaynab als bevel toen moeder binnen was. “Wat wil je dat ik zeg?” vroeg ze me. “Een verklaring waarom je zo grof doet tegen Lamis.” zei ik duidelijk. “Ik doe niet grof tegen haar. Ik heb enkel geen positieve gevoelens bij Lamis en dat uit ik op die manier.” zei ze. “Geen positieve gevoelens? Dus vanaf dat jij getrouwd bent, zal ik ook gemeen doen tegen Amin?” vroeg ik haar. “Wat heeft Amin er mee te maken?” vroeg ze. “Alles!, Zaynab! Het feit dat ik weet dat jij met mijn vriend omgaat, maakt me woedend. Ik wens je al het geluk op de wereld toe maar de dag dat je met hem trouwt, heb je mijn zegen niet. Ik zal hem behandelen zoals jij Lamis behandeld. Eens zien hoe fijn jij het zal vinden.” zei ik tegen haar. “Sinds je met Lamis bent getrouwd, ben je Ameena vergeten. En dat doet me ontzettend veel pijn!” zei ze dit keer breekbaar. “Ik ben haar alles behalve vergeten! Ik moet zelf nog wennen aan deze situatie. Maar als ik een zusje heb dat telkens een stokje tussen wil steken, dan kom ik niet vooruit. Geef haar een kans, Zaynab. Dat is al wat ik je vraag. Geef haar een volwaardig kans om elkaar te leren kennen.” zei ik tegen haar. “Ik zal zien wat ik kan doen.” zei ze en stapte uit de auto.
Zuchtend reed ik terug richting thuis. Ik had eigenlijk nog steeds geen duidelijk antwoord op mijn vraag gekregen. Waarom ze Lamis niet mocht, was nog een mysterie.. Zou ze iets meer weten dan ik? Misschien hebben ze een confrontatie gehad waar ik niets van wist.. Ik zal eens navragen bij Lamis. Al snel werd ik door mijn gedachten gehaald door felle lichten die mijn richting uitkwam. De andere auto kwam dichter me aan. Uit reflex begon ik te toeteren omdat ik geen kant had om te ontsnappen. “HEEY! Wat doe je!” riep ik maar voor ik het wist, belandde ik tegen een berm. KNAL! Toen werd alles zwart.
Mooi vervolgje!
'' Ken Allah in tijden van gemak, en Hij zal je kennen in tijden van Moeilijkheden'' .