1. #31
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Welkom nieuwe lezers en bedankt voor het lezen van mijn verhaal! Ik ga gelijk verder:

    5. Strijd

    Woedend stormde ik mijn appartement binnen en rende bijna struikelend naar de keuken toe om hopeloos in alle laden te zoeken naar een kaartje van Darryl. Darryl de vriend van Savannah of haar ex vriend, who knows. Het kon me allemaal niets schelen op dat moment. Ik zag bijna rood van alle gebeurtenissen bij elkaar. Het gevaar zit in een klein hoekje. Ik had mezelf niet zo goed moeten laten kennen. Vooral niet door zo'n klootzak die ik nauwelijks kende. Aha, eindelijk Darryls visitekaartje gevonden. Ik rende naar de gang toe bij mijn voordeur om mijn tas te pakken die ik gelijk op de grond had gegooid zodra ik m'n appartement binnen was. Van mijn tas pakte ik mijn mobiele telefoon om Darryl te bellen. Tuut tuut, hij ging over en een vrouwenstem nam op. 'Jannat?' hoorde ik aan de overkant van de lijn. Huh, heb ik wel de goede nummer? Jawel, het was de goede nummer, maar wie was dit? 'Wie is dit?' vroeg ik aan de vrouwenstem. 'Ik ben het.' hoorde ik en plotseling besefte ik me dat het Savannah was. Ik was zo overstuur dat ik haar stem gewoon niet herkende. 'Savannah, waar is Darrryl. Ik MOET hem spreken,' zei ik met een doordringende en intense stem. 'Hij zit in een vergadering hij is bijna klaar, wat is er aan de hand?' vroeg ze me. 'Kunnen jullie alsjeblieft naar huis toekomen, dan leg ik het jullie allemaal wel uit.' zei ik weer snel terug. Ik had geen geduld meer, ik moest hier wat tegen aan doen. 'Er is toch niets ergs gebeurd Jannat?' vroeg Savannah met een bezorgde stem.. 'Jawel, er is iets ergs gebeurd, daarom heb ik jullie nodig.' gaf ik toe. 'Zodra Darryl uit de vergadering is komen we gelijk naar je toe.' zei ze met een zelfverzekerde stem. Ik wou dat ik zo zelfverzekerd kon zijn als haar. Ik moest ongeveer 3 kwartier op hun wachten. De tijd ging zo langzaam en het was hels. Verschillende enge scenario's gingen door m'n hoofd heen. Nervositeit domineerde mijn emoties. Mijn been begon heen en weer te bewegen. Iets wat ik altijd deed als ik nerveus werd.

    Plotseling ging de deur open en Savannah kwam strompelend binnen zoekend naar me. Ik rees mijn hand versuft op om haar aandacht te trekken. 'Jannat! Gaat het?!' riep ze terwijl ze op me afliep. 'Nee niet echt' antwoordde ik met de meest depressieve toon. 'Vertel me alsjeblieft dat Darryl met je mee is gekomen?' vroeg ik wanhopig. 'Hij komt er aan, hij moest even ergens parkeren.' verklaarde ze terwijl ze naast me op de bank neerplofte. Ik knikte zwakjes. 'Vertel me alsjeblieft wat er gaande is?' vroeg ze bezorgd. 'Ik heb geen energie om het tweemaal uit te leggen, dus ik wacht even op Darryl als je het niet erg vindt.' antwoordde ik. Ze zette haar arm om mij heen en leunde met haar hoofd op mijn schouder. Zo zaten we in stilte voor een moment tot we gepraat hoorden op de gang. Het was Darryl aan de telefoon die weer een of andere belangrijke gesprek had. 'Je bent tot de juiste conclusie gekomen. Het is volgens plan gelopen, voor zoverre ik opmerk. Ik hou je op de hoogte' mompelde hij aan zijn telefoon terwijl ie de deur opendeed. Savannah keek me aan met achterdocht in haar ogen alsof Darryl met criminele praktijken bezig was. Daar was Darryl dan, de karamelgekleurde vriend van Savannah met groene ogen en gemillimeterd haar, in een roodbruine pak. Jeetje wat was het lang geleden dat ik hem had gezien. Het leek alsof ie nog langer was geworden dan dat ie al was. Hij liep op ons af en knikte naar me. "Jannat". Met een formele toon. 'Doe niet zo formeel" mompelde ik en hij kreeg een glimlach op zijn gezicht. Ik zei 'Ik ken je veel langer dan vandaag, dus doe gewoon normaal.' Zijn wenkbrauwen gingen omhoog terwijl ie plaats nam op een stoel schuin tegenover Savannah en ik. Ik wou niet nog onbeleefder klinken dus ik verklaarde mezelf. 'Sorry Darryl en Savannah, ik ben in een hele slechte bui, dus vergeef me alvast voor mijn uitspattingen.' Darryl en Savanah keken elkaar verbaasd aan. Dit zijn ze zeker niet gewend aangezien ik mezelf nooit echt zo laat leer kennen. Savannah legde haar hand op de mijne en kneep er zachtjes. Waarschijnlijk om me te troosten. Het was eventjes stil, toen ik opstond en naar mijn tas liep. Ik voelde hun ogen die me na staarden. Gatverdamme ik wou die envelop echt nooit meer zien laat staan aanraken. Ik pakte het envelop en gaf het aan Savannah. Ik wuifde met mijn handen naar Darryl om naast haar te gaan zitten zodat ze het allebei tegelijk konden lezen. Ik ging op Darryls plek zitten en bekeek hun gezichtuitdrukkingen. Savannah's ogen sperden wijd en Darryl las geconcentreerd alsof ie gewend was om zulke brieven te lezen. Natuurlijk was ie dit gewend, hij was immers een advocaat. Savannah gaf Darryl de brief terwijl ze me geshockeerd aanstaarde. Darryl bleef de brief maar observeren. 'Is.. Is dit van die ene gozer waar je het eerder over hebt gehad, Jannat?' vroeg ze me voorzichtig. Ik knikte zwakjes naar haar en ik voelde dat mijn ogen waterig werden. Ik knipperde met mijn ogen en haalde diep adem om het weg te werken. 'Gatverdamme ik ben echt zo over mannen.' zei ze met afschuw in haar stem. Darryl gaf mij de brief terug en keek haar strak aan. Ze gebaarde met haar handen en zei: 'Dit gaat nu niet over ons. Er zijn belangrijkere dingen aan de hand momenteel.' Darryl kuchte en keek me toen aan. 'Vertel me precies wat er gebeurd is met deze meneer.' Met moeite probeerde ik alles uit te leggen aan Darryl die aandachtig luisterde. Savannah sprong af en toe in om bepaalde dingen te verduidelijken. Ik kon mijn emoties met moeite binnenhouden en ze keken me allebei aan met medelijden. Dit is dus iets wat ik haatte aan hulp vragen. Maar wat had ik anders kunnen doen dan? Darryl haalde diep adem en besloot dat ie zou helpen en dat voor niets. Ik had niets anders verwacht, aangezien ik deze jongeman al jarenlang kende. Ik voelde me iets beter maar absoluut niet perfect. 'Hoe gaat dit nu verder?' vroeg ik verward aan hem. 'Ik wil absoluut niet mijn licentie verliezen. Ik heb er zo hard voor gewerkt en zonder mijn licentie kan ik een tijdje niet meer werken. En dat kan ik nu echt niet hebben.' Ik wilde hem namelijk laten weten dat dit echt een belangrijke zaak was en dat ik zijn volle inzet nodig heb om deze zaak te winnen. 'Ik begrijp je volkomen, Jannat. Ik zou me momenteel geen zorgen maken, alhoewel deze beschuldigingen erg gevaarlijk kunnen zijn. Vooral omdat zijn moeder een patiënte is bij jou en van alles zou kunnen beweren ter verdediging van haar zoon. Ik raad je aan om voorlopig geen afspraken te maken met haar of in ieder geval jouw afspraken met haar vast te leggen op papier of video. Maar dan riskeer je weer een andere aanklacht vanwege het schenden van het geheimplicht. Ook zou het geen nut hebben aangezien jullie conversaties in een andere taal worden gevoerd. Het belangrijkste is dat wij meneer Ahlami en zijn advocaat uitnodigen voor een gesprek, om te kijken of er een of andere deal gemaakt zou kunnen worden om de aanklacht te laten vallen. Dit is wat ik jou op dit moment adviseer.'

  2. #32
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Ik kreeg een brok in mijn keel en moest even slikken. Ik keek naar Savannah die dromerig naar Darryl keek. Ik schudde me hoofd en keek hem weer aan. 'Wat voor deal zouden we dan kunnen maken? En hoe kan hij dit überhaupt doen terwijl hij geeneens een patiënt van mij is?' vroeg ik verward. Darryl legde uit wat hij begreep, 'Het ziet er naar uit dat hij vindt dat hij oneerlijk is behandeld en geen gelijkwaardige behandeling heeft gekregen zoals andere potentiële patiënten. Het beste dat je zou kunnen doen is hem aanbieden om hem gratis te behandelen. Dat is indien je een rechtszaak wilt voorkomen, natuurlijk. Het probleem met zulke aantijgingen is dat patiënten meestal gelijk krijgen omdat er niet veel te bewijzen valt vanuit jouw kant zonder het geheimplicht te breken, mits je getuigen erbij haalt. Het beste is om een rechtszaak te voorkomen.' Ikzelf raakte erg verward hierdoor en vroeg om verheldering. 'Als hij mij zo'n slechte deskundige vindt dan waarom is zijn moeder een patiënte bij mij en waarom zou hij onze deal dan aannemen?' Savannah sprak deze keer: 'Jannat, deze aanklacht gaat niet om jouw professionele kwaliteiten. Meeste aanklachten worden gemaakt omdat de aanklagers iets willen. Meestal geld of spijtbetuigingen van de aangeklaagde. Aangezien deze gast hoogstwaarschijnlijk erg rijk is, wilt hij zien dat je spijt hebt en zul je hem moeten geven wat hij wilt.' Darryl keek Savannah trots aan en ze lachte naar hem. Ik zie dat ze veel geleerd heeft van Darryl. 'Maar hoe weet je nou dat hij geen geld wilt of dat mijn licentie ingetrokken wilt hebben?' vroeg ik angstig maar ook benieuwd. Savannah keek afwachtend naar Darryl en hij knikte naar haar. 'Nou beeb, deze gozer heeft de beste advocaat in armen genomen, en dat verklaard zijn financiele status. Maar ik heb niets gezegd over jouw licentie. Het kan heel goed zijn dat ie bijvoorbeeld wraak wilt nemen door middel van al jouw patiënten af te nemen. Om jou een lesje te leren. Dit is namelijk persoonlijk' zei ze met spijt in haar stem. Ongelofelijk is deze hele gebeurtenis. Ik schudde mijn hoofd en stond op. Mijn keuze is gemaakt. Ik kan het me niet veroorloven om mijn licentie kwijt te raken. Natuurlijk zou ik het na een tijdje weer opnieuw kunnen aanvragen maar wat zou ik dan in de tussentijd moeten doen? Klaar, we gaan deze deal maken. Alhoewel ik er totaal tegenop zie, zal ik er maar doorheen moeten bijten. Ik zal hem manipuleren en hem terugpakken hiermee. Ik voelde haat, verdriet en in het algemeen gewoon negatieve emoties en hij zal op een dag mijn slachtoffer worden. Kijk wat ik op mijn bord krijg terwijl ik degene ben die lastig werd gevallen door hem. Wat een hopeloze situatie is dit zeg. Ik liep naar keuken en schonk een glas water in om de brok in mijn keel weg te krijgen. Ik liep heen en weer diep in gedachten. Het was ontzettend stil in de huiskamer. Ik stopte met lopen en keek naar mijn vrienden op de bank die elkaar aankeken. 'Darryl, probeer alsjeblieft een rechtszaak te voorkomen en bied hem een deal aan.' zei ik met zekerheid. Darryl keek me aan met zekerheid en zei: 'No problemo, morgenochtend zal ik meneer Rijkers _Ahlami's advocaat_ opbellen voor een afspraak.' Hij stond met een ruk op en liep richting de deur. 'Laat me weten als je nog wat nodig hebt. Ik bel je morgen op voor nadere informatie, Jannat' stelde hij me gerust. Ik keek hem opgelucht aan en bedankte hem met heel mijn hart. 'Je bent een goede vriend, Darryl. En waarom ga je nu al weg. Heb ik jullie afspraakje verpest?' vroeg ik hem nog snel, want hij maakte aanstalten om uit de deur te lopen. Hij keek me met een glimlach aan en zei dat ie nog werk had te doen en alleen maar was gekomen omdat dit dringend klonk. Ik keek naar Savannah en zij rolde met haar ogen. Waarschijnlijk kon ze er niet tegen dat hij nu zo'n man met status was geworden. Hoe was dit zo snel met hem gebeurd? Dit was inderdaad achterdochtig maar weet je wat I don't give a fuck. Zolang hij me maar helpt mag ie doen wat ie wilt. Zolang hij natuurlijk Savannah geen pijn doet. Hij zei ons gedag en gaf Savannah een knipoog toen ie eindelijk de deur uitliep. Ik draaide me om en zag Savannah mij met doordringende ogen aankijken. 'Wat is er?' vroeg ik verward. Savannah zei dat ze dit maar een al te rare situatie vond. Ik liep naar haar toe en gaf haar totale gelijk. 'Kan je het geloven, Sav? Dat dit mij moet overkomen? Zulke shit is mij never nooit gebeurd, pff. Ik maak me echt zorgen.' Savannah stond van de bank op en stond een half meter voor me. 'Maak je geen zorgen, schat. Darryl mag dan niet de allerbekendste advocaat in Nederland zijn. Maar hij is heel goed op weg. Waarom denk je dat hij opeens zo succesvol is geworden. Hij zal je echt goed verdedigen. Ik reken erop.' zei ze met zekerheid in haar Aziatische oogjes. Ze knuffelde me en pakte haar telefoon om naar de tijd te kijken. Oh ja Daphne komt zo thuis en het is bijna avondeten. Alsof ze mijn gedachten kon lezen zei ze: We gaan gewoon pizza bestellen deze keer, na zo'n hectische dag.' Ik knikte en vroeg haar of ze Daphne wilt vertellen wat er gaande is. Natuurlijk wou ze dat doen en ik voelde me schuldig dat ik iedereen hierin mee betrok. Jeetje mina, wat voel ik me egoïstisch. Ik maakte een mentale notitie dat ik een cadeau moest geven aan Darryl en Savannah zodra deze nachtmerrie is afgelopen. Daphne kwam thuis en Savannah vertelde haar alles wat er gebeurd was aan de keukentafel terwijl ik er als een zombie naast zat en staarde naar de gele envelop in het midden van onze tafel. Daphne was kwaad, erg kwaad. 'Laat me weten als ik iets voor je kan doen.' zei ze met ingehouden woede en passie. Ik lachte een zwak lachje naar haar en vroeg aan hun beiden of we voor vanavond van onderwerp konden veranderen aangezien ik echt afleiding nodig had. We aten pizza, keken tv, spraken over ditjes en datjes, maar ik zat niet echt in de gesprekken die "we" voerden. Ik luisterde gewoon. Gelukkig waren ze erg begripvol. Ik ging uiteindelijk naar bed maar kon niet slapen. Deze situatie knaagde aan me en dacht aan elke mogelijke scenario. Rechtszaken, de afspraak met onze advocaten, afspraken die ik dan met Idriss zou hebben op het praktijk indien hij mijn deal aanneemt. En ga natuurlijk maar zo door.

    Volgende ochtend werd ik brak wakker alsof ik een kater had. Een ding was zeker, ik voelde mij verrot maar besloot alsnog naar werk te gaan. Alexia keek me verdrietig aan bij mijn binnenkomst. Dit was voor de eerste keer dat ik haar zo zag. Ongelofelijk dat ze zo veel empathie heeft voor een mede collega. We besloten weer samen pauze te nemen en ik vertelde haar natuurlijk alles. Deze x had ze weer een boterham van huis meegenomen. Ik bood haar met mij mee te eten aangezien ik toch geen eetlust had. Ik had nog geen nieuws omdat ik nog steeds het telefoontje van Darryl verwachtte. In de middag belde Alexia mij op terwijl ik in het midden van een consult zat. Ze vertelde me dat mijn advocaat aan de lijn zat met nieuws. Ik kon natuurlijk niet opnemen momenteel en vertelde haar dat ze dat telefoontje even voor me moest nemen. Ze was meer dan gewillig om dat te doen. Het laatste uur van mijn werk was aangebroken en Alexia was vrij toen ze mijn kantoor binnenliep. Het laatste uurtje had ik vaak geen patiënt omdat het meer bedoeld was om de puntjes op de i te zetten voor mijn werk. Alexia kwam binnen en ik keek op naar haar. Ze was zo beleefd dat eerst natuurlijk klopte. Ze ging voor me zitten en overhandigde me haar notitie van het telefoontje aan. 'Dank je wel.' zei ik terwijl ik naar het blaadje keek. Alexia was erg stil alsof ze niet wist wat ze moest zeggen. Op het blaadje stond iets in de trant van: 'Afspraak is op aanstaande Maandag om 11 uur op het kantoor van meneer Rijkers. Darryl zal jou ophalen op de desbetreffende ochtend. Safana (?) Laat jou de details weten en indien je nog vragen hebt kun je hem altijd bellen.' Ik zuchtte diep en bedankte haar nogmaals. 'Wil je het erover hebben, Jannat?' vroeg ze twijfelachtig. 'Nee, ik ga der vandoor, heb geen zin om dit laatste uur hier te zitten.' antwoordde ik haar terwijl ik mijn jas en tas pakte. Ze wachtte op me en we liepen samen naar buiten. Ik voelde me schuldig tegenover haar omdat ik zelf ook helemaal niets te zeggen had. Maar op de een of andere manier voelde ik dat ze het niet erg vond. We zeiden gedag tegen elkaar en we splitsten onze wegen. Even later kreeg ik nog een smsje van Alexia met de mededeling dat ze mijn afspraken voor Maandag had afgezegd en dat ik me niet druk hoef te maken. Het speet haar dat ze had vergeten om het te vermelden. Ik smste haar terug met: 'Hartstikke bedankt, ik waardeer het enorm. Je bent een goede vriendin en collega.'

  3. #33
    MVC Lid

    Reacties
    15
    09-12-2015

    T is egt spannend ga snelverder!

  4. #34
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    6. Paniek

    Daarna was het weekend, na het slechte nieuws heb ik nauwelijks meer kunnen slapen. Ik heb in het weekend veel informatie opgezocht en veel gepraat met Savannah over rechtzaken en alles wat er mee te maken had. Ook had ik nog met Darryl aan de telefoon gesproken om alles in details te weten. Ik was voortdurend misselijk en had geen eetlust. Zondagavond bood Savannah aan om mee te gaan de volgende dag. Ik stelde het erg op prijs maar ik weigerde. Zij hoefde echt geen vrij te moeten nemen van haar werk om mee te gaan. 'Het is Maandag, lieve schat. Mijn werk bij ABN begint pas om 1 uur.' herinnerde ze me. Oh shit, hoe kon ik dat vergeten. Ik begin mijn hersenen te verliezen lijkt het wel. Onmiddellijk voelde ik me weer wat beter nu ik wist dat mijn vriendin mee zou kunnen komen. Dus ik aanvaardde haar aanbod en gaf haar een dikke knuffel. 'Alleen zou ik dan in de wachtkamer moeten wachten totdat jullie klaar zijn.' helderde ze op. Pff, natuurlijk, het zat me ook niet echt mee. Ach ja, ik had het moeten weten dat zulke zaken niet bedoeld waren voor anderen. Ik wist niet wat er met mij gebeurde. Ik was niet meer scherp en/of sterk. De volgende ochtend stond ik bekaf op. Onrustige slaap en nervositeit doet een mens niet goed besefte ik me toen ik mijn wallen in de spiegel zag. Ik was vroeger dan Savannah op en besloot ontbijt voor ons te maken en haar wakker te maken. Dit is het minste dat ik kon doen voor haar. Wat zou ik toch doen zonder haar steun. Ze zag hoe vermoeid ik eruitzag en gebruikte mijn schuld tegen me opdat ze me zou opmaken en aankleden. Hoe kon ik nou weigeren? En eerlijk gezegd had ik sowieso geen puf of de energie om wat speciaals met mijn uiterlijk te doen. Ze leende me een van haar pakken aan me uit. Het was een zwarte broekpak met gouden knopen en een goudachtige blouse die geweldig aansloot op mijn lichaam. Ook droeg ik mijn nieuwe pumps. Ik moest er professioneel uit zien voor wat er komen ging. Nadat Savannah klaar met me was zag ik er als een powervrouw uit. Nu moest mijn innerlijk mijn uiterlijk matchen. Hopelijk kon ik het binnen het uur opbrengen om weer sterk te zijn. Ik mag niet laten zien dat ik zwak ben. We zaten in de huiskamer aan het wachten op Darryl toen uiteindelijk Sav's telefoon ging. Ik hoorde alles omdat het zo ontzettend stil was thuis. Even vroeg ik me af waar Daphne was, maar die was helemaal niet thuis gekomen gisteravond. Aha, zeker blijven slapen bij Martin. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht omdat ik blij was dat het goed ging met haar. Ik hoorde Darryl aan de lijn tegen Savannah zeggen dat ie beneden stond en dat we snel naar beneden moesten. We stonden tegelijk op, want we waren al helemaal klaar met voorbereiden. In synchronisatie liepen we naar beneden. Darryl had een bruine pak aan, net als Savannah. Ik moest weer glimlachen omdat ze zo erg bij elkaar pasten. En ook omdat Savannah elke gelegenheid pakte om haar garderobe uit te buiten. Als ik me niet op mijn eigen situatie concentreerde voelde ik me beter, maar ik kon het niet lang volhouden. Wij waren namelijk op weg naar hel, mijn eigen persoonlijke immense hel. Ik ging gelijk achterin zitten, om Savannah de gelegenheid te geven om naast haar vriend te zitten. Verassend kwam ze naast me zitten en hield ze me hand vast. Darryl vertelde wat er ongeveer ging gebeuren. We zouden onderhandelen voor een deal. Ook zei hij dat ik het liefst niet moet praten behalve als er mij wat gevraagd wordt. Ik had daar geen problemen mee. Het liefst was ik helemaal niet meegegaan. Ik staarde naar Darryls TomTom en zag dat we steeds dichterbij zouden komen. Ik besefte me op dat moment dat ik Idriss weer zou zien en mijn maag draaide zich om. Zoveel vragen gingen door me heen en het voelde alsof er bakken met zweet bij mij uitbraken. 'Relax, Jannat.' zei Savannah plotseling. 'Je hele hand trilt, man. Wees zen. Het leven is toch maar tijdelijk.' Raar, maar ik begreep precies wat ze bedoelde. Ze heeft soms van die verrassende uitspraken. De auto kwam tot stilstand en ik rukte mijn hand van Savannah's schoot af. Holy shit, dit is het moment van de waarheid. Darryl parkeerde voor de deur en ik zag de buitenkant van het kantoor. Grijs en beton zoals gewoonlijk. Alles in het centrum was bijna grijsachtig en zag er koud uit. Het paste heel ironisch bij mijn gevoel. Ik voelde me ijskoud en ook ongemakkelijk. We stapten uit de auto en natuurlijk moest ik weer bijna struikelen. Gelukkig kon ik me nog vasthouden aan de autodeur. We keken elkaar allemaal aan alsof we een stille conversatie hadden. Alsnog begrepen we elkaar. Het was alsof we elkaar vroegen of we er klaar voor waren. Darryl draaide zich om drukte op de bel. Darryl zei wat ie moest zeggen en de deur ging voor ons open. Onmiddellijk toen we binnen liepen werden we verwelkomd door de secretaresse die ons een drankje aanbood. Savannah accepteerde thee, maar Darryl en ik namen niets. De secretaresse vroeg ons om haar te volgen. Savannah keek ons hoopvol aan en wenste ons allebei succes en ging in de wachtkamer zitten. Darryl en ik volgden de secretaresse, terwijl we liepen keek ik om me heen. Deze hele kantoor leek op een pooier kantoor. Rode banken, zwarte tapijt, en zelfs zwarte muren. Dit voelde totaal niet als een advocatenkantoor maar meer als een harem of iets dergelijke. De secretaresse stopte bij een houten gegraveerde deur en zei: 'Gaat u in, Meneer Rijkers kan u nu zien.' Ik haalde diep adem en streek over mijn kleding om zo mijn nervositeit weg te wegen leek het. Darryl klopte op de deur en we hoorde een zware stem roepen: 'Komt u binnen meneer Donkerwater.' Darryl opende de deur en wuifde met zijn hand om mij voor te laten gaan. Ik stapte naar voren in een of andere presidentiele kantoor. Kunst aan de muren, een fucking openhaard?! Een boekenkast, een bureau met documenten en in het midden een grote rechthoekige tafel met 4 stoelen aan elke kant. Ik bleef staan en keek om me heen om alles in me op te nemen, terwijl ik de deur achter me dicht hoorde gaan. Darryl liep naar de rechthoekige tafel waar meneer Rijkers zat. Rijkers stond op om Darryl een hand te geven. Hij zag er zo dik en kort uit tegenover Darryl. Ik keek naast meneer Rijkers en zag Idriss staan. Rijkers zag er nog dikker en korter uit naast Idriss. Wow, Idriss zag er zo goed uit als ik hem objectief bekeek. Als ik de hel die hij me heeft gebracht even opzij leg en alleen maar naar zijn uiterlijk keek. Hij was zo lang, zijn donker haar was in model en zijn pak sloot erg goed aan op zijn lichaam. Toen bestefte ik me dat Idriss me aanstaarde met een ijzeren blik. Gatverdamme, gelijk was ik uit mijn gedachten gestoord. Ik liep naar voren en gaf Rijkers een hand. Aangenaam, meneer Rijkers. Mijn naam is Jannat Kader.' zei ik zo straight mogelijk. Remember, ik moet geen zwakte laten zien vertelde ik aan mezelf in mijn hoofd. 'Hartstikke bedankt voor uw komst, mevrouw Kader.' beantwoordde hij me met een beleefde glimlach. "Ik neem aan dat u mijn client meneer Ahlami al heeft ontmoet.' Ik knikte en zei: 'Dat is correct.' Ik maakte een stap naar voren en stak mijn hand uit naar Idriss. Zijn armen waren over elkaar en voor een seconde keek hij me onderzoekend aan. Hij had zijn blik geen enkele keer van me afgehouden. Hij nam mijn hand aan met een stevige houd en knikte. "Gaat u allemaal zitten.' zei Rijkers. Ik nam plaats naast Darryl en tegenover ons zaten Rijkers en Idriss. Ik kon niet echt recht voor me kijken omdat daar Idriss zat die zijn ogen geen enkele keer van me afhield. Dus ik besloot om naar de tafel te kijken en af en toe naar Rijkers. We hadden alle formaliteiten uit de weg gehaald. Nou ja, Rijkers en Darryl voornamelijk. Idriss fluisterde af en toe wat in Rijkers oor alleen dan haalde hij zijn blik van me af. Dat zag ik vanuit mijn ooghoeken. Nadat alle formaliteiten uit de weg waren begon het zware geschut. Gedurende de hele gesprek kon ik mijn been niet stilhouden en mijn ademhaling was oppervlakkig en kort. Het gesprek ging zo:

  5. #35
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Darryl: Wij bieden meneer Ahlami een overeenkomst aan. Mijn cliënte en ik willen het niet tot een rechtzaak laten komen. Ik neem aan dat U en meneer Ahlami hetzelfde wensen? Ik neem dit aan vanwege uw acceptatie van onze uitnodiging tot het onderhandelen van een overeenkomst.

    Rijkers kijkt Idriss aan en hij knikt naar hem. Rijkers: Laat maar horen wat u te bieden heeft.

    Darryl: Mijn cliënte is gewillig om meneer Ahlami als patiënt aan te nemen en geen kosten te verrekenen.

    Idriss fluistert nogmaals in Rijkers oor.

    Rijkers: Ik heb net overlegd met mijn client en dit aanbod is niet goed genoeg.

    Darryl kucht en gaat verder: Wat zou een goede overeenkomst zijn voor uw cliënt?

    Rijkers haalt diep adem alsof ie dit gesprek een marteling vindt. Hij kijkt me ook even aan met medelijden (wat ik ontzettend raar vind) en zegt: 'Het minste wat we van uw cliënte kunnen vragen is dat haar licentie wordt ingetrokken. U weet van de aantijgingen die mijn cliënt heeft gemaakt namens zichzelf en zijn behandeling die plaats hebben gevonden op het praktijk van mevrouw Kader.' Op dit moment beginnen tranen in mijn ogen op te wellen en ik moet zo hard mijn best doen om ze niet te laten ontsnappen. Ik draai me gezicht weg van hun om even tot mijn gemak te komen. Shit, ik voel me zo machteloos en zwak en ik weet zeker dat hij me nog steeds aanstaart. Door dit besef wou ik eigenlijk gewoon weglopen en nooit meer terugkomen. Darryl begon een beetje geïrriteerd te raken leek het wel en zei: Kom op man, dit is gelul. Als jullie haar licentie willen laten intrekken dan kan dat alleen gebeuren in een rechtbank. Wat is het doel van deze onderhandeling als er niet van jullie kant onderhandelt wordt?

    Rijkers kijkt verbaasd en Idriss krijgt zelfs een glimlach op zijn gezicht. Ik kijk hem woedend aan met waterige ogen en zijn glimlach verdwijnt als sneeuw voor de zon. Hij ziet er opeens menselijk uit, waar is die ijzeren blik gebleven? Rijkers: Dit is maar een onderhandeling, en er kan alleen maar onderhandeld worden als er waardige aanbiedingen worden gedaan.

    Ik pak Darryl plotseling van zijn arm en trek hem naar me toe en fluister iets in zijn oor. Hij kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw en draait zich weer om naar Rijkers. Darryl: Mevrouw Kader heeft een slagingspercentage van 90%, haar werk heeft vele mensen gelukkiger en gezonder gemaakt. Ze concentreert zich op patiënten met een gezondheidsprobleem zoals diabetes, bloedarmoede en zelfs depressie. Ze is erg succes... Rijkers onderbreekt Darryl en zegt: Wij zijn hier niet om de kwaliteiten van mevrouw Kader te bespreken, maar indien u het daarover wilt hebben, is de behandeling die zij aan meneer Ahlami heeft gegeven onterecht en erg onprofessioneel. Het is duidelijk dat mevrouw Kader geen sociale kwaliteiten beschikt en is daardoor niet geschikt om dietetiek uit te oefenen aangezien dat inhoudt dat de mevrouw in kwestie goed met mensen om moet gaan.

    Darryl: Mevrouw Kader is erg geschikt en gekwalificeerd in het omgaan van patiënten en mensen in het algemeen. Misschien zou ik u moeten herinneren dat meneer Ahlami geen patiënt was en is van mevrouw Kader. Dus hij valt daarbuiten. Zijn moeder mevrouw al Rahmani is een patiënte en dat verloopt soepel. Rijkers: Uw cliënte heeft mijn cliënt als patiënt afgewezen op voorbarige conclusies die nergens op gegrond zijn. Dat getuigt van minimale sociale kwaliteiten. Bovendien is dit ook ongelijkwaardige behandeling van een potentiële patiënt.

    Darryl: Waar hebben we het nou over mensen? Wat tussen onze cliënten is gebeurd is geheel persoonlijk en heeft niets met mevrouw Kaders werk te maken. Het enige wat ik u kan aanbieden als een laatste verzoeningsmiddel is dat mevrouw Kader de moeder van uw cliënt zonder kosten zal behandelen en indien meneer Ahlami gebruik van dit voorziening wil maken dan is hij welkom om dat te doen. Verder dan dit kan ik niet gaan, helaas.

    Opeens was het stil. What the fuck man kan ik alleen maar denken. Dit begint echt zwaar uit de hand te lopen. Ik zie geen licht aan het einde van de tunnel. Ik voel me hopeloos en haal een diepe zucht. Alledrie de heren kijken me voor even aan. Mijn ademhaling begint steeds luider te klinken. Holy shit! Heb ik nou een paniekaanval? Wat als ze nou nee zeggen. Dan betekent dat we naar de rechtbank moeten. Oh mijn god, help mij. Ze blijven me aankijken en het voelt alsof dit erger begint te worden. Idriss kucht en iedereen kijkt hem opeens aan, inclusief mezelf. Idriss: 'Ik denk dat dit een goede moment is om deze onderhandeling op een andere tijdstip voort te zetten. Het is voor de hand liggend dat mevrouw Kader momenteel niet in staat is om deze vergadering voort te zetten. Wij nemen uw aanbieding in overweging en u zult van ons horen. Alhoewel ik betwijfel dat wij tot een overeenkomst zullen komen. Deze gelegenheid geeft ons allebei de tijd om jullie bod over te denken.' Deze keer keek hij gelukkig naar Darryl en niet naar mij. En met een ruk stond hij op, voor een seconde leek hij spijtig maar onmiddellijk verbeterde hij zijn houding en gezichtsuitdrukking. Alsof ie gewoon een knopje kon omzetten en onmiddellijk hard en koud kon worden. Misschien verbeelde ik me die ene seconde maar. Ik heb gehoord dat mensen hallucineren wanneer ze een paniekaanval hebben. Darryl legde een hand op mijn rug en met moeite stond ik op. Ik wankelde erg en probeerde mijn balans te houden. Darryls hand op mijn rug hielp mij daar mee. Rijkers: Het was mij een genoegen meneer Donkerwater, mevrouw kader. Het enige wat ik kon doen was een zwak knikje geven met een failed glimlachje. Ik keek naar links en zag dat dat Idriss tegen de muur naast de deur aanstond met zijn armen over elkaar. Hij staarde strak voor zich alsof wij hier allemaal niet waren. Darryl begeleidde me naar de deur en draaide zijn hoofd om: 'We houden contact meneer Rijkers.' zei hij op een dreigende toon. Idriss volgde ons met zijn ogen. Hij keek weer naar Rijkers en knikte. Idriss liep achter ons de deur uit. Ik probeerde zo snel mogelijk te lopen en Darryl versnelde zijn pas met mij mee. Hij haalde zijn hand van mijn rug toen we in de wachtkamer aankwamen. Savannah stond op en liep vol verwachting naar me toe. Ze keek achter me en fronste haar wenkbrauwen. Idriss liep langs ons naar buiten, met zijn telefoon aan zijn oor. Het zag er naar uit dat hij een verhitte discussie had. Maar oh my hij klonk bazig. Ik zag op dat moment zijn ware ik. Deze man is gevaarlijk en in staat tot veel. Idriss heeft geld en dat staat gelijk aan macht en connecties in de hoogste plaatsen. Ik kijk naar buiten en om mijn plaatje helemaal geheel te maken staat er een limousine voor de deur met een chauffeur. Holy shit, een limo? En natuurlijk de chauffeur houdt de deur voor Idriss open. Hij stapt in en de limo rijdt weg. Ik draai me weer om naar Savannah en Darryl en zag dat ze samen met mij naar hetgeen keken waar ik net naar keek. Holy fuck, what did I get myself in to? Ik voel me dodelijk geïntimideerd nu. Ik ben zo screwed. 'Hoe ging het?' vroeg Savannah vol verwachting. Ik kon niet antwoorden dus Darryl deed het voor me. 'We zijn nog niet tot een onderhandeling gekomen, onze vergadering wordt verzet naar een andere tijdstip.' antwoordde hij. Savannah slaakte een diepe zucht en pakte mijn arm vast terwijl we naar buiten liepen. Eindelijk in de auto weer op weg naar huis begon Darryl mij uit het niets advies te geven. Advies die ik liever niet had willen horen. 'Ze zijn er echt op uit om je te ruineren lijkt het wel, weet je zeker dat je me alles hebt verteld, Jannat?' vroeg ie diep in gedachten. 'Darryl!' zei Savannah op een felle toon. 'Sorry, sorry dames. Dat had ik niet mogen zeggen.' verontschuldigde hij zich heel snel. Het was stil in de auto totdat Darryl nogmaals begon te praten. 'Jannat, wat ik je het best kan adviseren is om het persoonlijk goed proberen te maken met meneer Ahlami. Een dergelijke persoon wil je namelijk niet tegen je hebben. Misschien kun je dan verzekerd zijn van het laten vallen van zijn aanklacht. Ik weet niet of wij ooit tot een overeenkomt zouden kunnen komen namelijk.' verklaarde hij. 'Ik heb geen zin om hier over te praten momenteel Darryl, maar toch bedankt voor vandaag.' zei ik droog terug. Ik was nog steeds niet gekalmeerd. Toen we thuis aankwamen moest Savannah zich haasten om naar haar werk te gaan. Ze verontschuldigde zichzelf bij mij dat ze moest gaan. En ik zwaaide met handen alsof het niets was. Want in alle eerlijkheid, wou ik alleen zijn en nadenken over mijn toekomst. Er was geen hoop meer voor mij. Misschien moet ik een nieuwe carrière overwegen. Ik ging op mijn bed zitten met mijn hoofd in mijn handen en begon na te denken. En uiteindelijk begon ik te janken en had er totaal geen controle over. Mijn verdriet sloeg over op woede en schold die eikel uit voor alles en nog wat. Hoe durft hij mijn leven zo op het spel te zetten?!


  6. #36
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    7. Afspraak

    Toen ik alleen was nam ik plaats in mijn slaapkamer achter de computer. Darryls woorden gingen door mijn hoofd. Het walgde me toen ik er voor even aan dacht om Idriss te bellen en hem te smeken om de klacht te laten vallen. Helaas stond mijn hoogmoed in de weg. Even later waren beiden Daphne en Savannah thuisgekomen met afhaal eten. Daff, Saff en ik zaten in de huiskamer te chillen. We spraken over wat er vandaag gebeurd was. Daphne was erg pissed in vergelijk tot Savannah. 'Ik moet eerlijk zeggen dat hij wel erg aantrekkelijk is, Jannat. Je had dit waarschijnlijk allemaal kunnen voorkomen als je gewoon met hem uit eten was gegaan. Maar aan de andere kant gaat ie wel ver om je aandacht te trekken.' zei Savannah uit het niets. 'Ik geloof niet dat hij mijn aandacht wil trekken, hij wilt gewoon mijn leven verpesten. Meneer kan niet tegen een afwijzing. Waarschijnlijk is hij dat ook niet gewend.' zei ik met afschuw in mijn stem. Daphne: 'Fuck hem, hij misbruikt zijn macht. Zo behandel je dames niet.' Daphne had echt een rode kop. Iets wat ik normaal niet zie bij haar. 'Ik heb me niet als een dame gedragen Daff. Allesbehalve eigenlijk, tot vorige week had ik nog nooit iemand in het gezicht geslagen.' ik schudde mijn hoofd uit schaamte. Deze hele situatie is schandalig, laat staan als ik dit bijvoorbeeld aan mijn moeder moet gaan uitleggen. Gelukkig is mijn vader al een lange tijd verdwenen. De rapen zouden gaar zijn als hij hier van af wist. Hij had geen goede reputatie. Tegenwoordig werkt mijn moeder in het postkantoor en Nasseer heeft een krantenwijk. Tenminste hadden we nu wel een beetje vrijheid. Ik heb nooit geweten of mijn vader overleden is of ons gewoon had verlaten. Gatver, ik wil hier niet over nadenken. Het is alsof ik brandstof op het vuur gooi. Ik heb een probleem momenteel en ik moet er alles aan doen om het niet tot een rechtszaak te laten komen. 'Darryl komt zo langs om onze zaak te bespreken Jannat.' zei ze terwijl ze haar telefoon neerlegde. Aha, een smsje van haar geliefde. Ik vroeg me wel af wat the deal met hun was. Maar ik had belangrijkere dingen aan mijn hoofd. Een half uurtje later ging de bel. Daphne opende de deur en kwam weer zitten. Even later ging de deur open en Darryl kwam binnen. Daphne was een beetje hyperactief, misschien door haar overtollige adrenaline rush? Ze besloot namelijk koffie te maken voor ons allemaal, iets wat ze normaal nooit deed. Het gesprek irriteerde me dodelijk. Darryl drong er op aan om mezelf te verontschuldigen bij Idriss en het gewoon goed proberen te maken met hem. Het irriteerde me helemaal toen Savannah het daar mee eens was. 'Jannat, ik probeer je hier uit te krijgen. Ik heb die man gezien, en ik weet wie hij is. Hij is erg machtig en heeft ongelimiteerde bronnen en connecties. Hij krijgt wat hij wil.' verklaarde Savannah aan mij toen ze zag dat ik naar haar fronste. Wacht even hoor? Wie is deze man dan? Darryl: 'Saff heeft gelijk, Jannat. Mr. Ahlami is erg bekend in bepaalde wereldjes. Zoek hem maar op.' mijn mond ging van verbazing open. Ze hebben het over hem alsof ie aan het hoofd staat van een criminele organisatie of zo. 'Waar hebben jullie het allemaal over?' vroeg ik met verwarring. Darryl beantwoordde mijn vraag met 'Hij staat bekend om het krijgen wat ie wil door het gebruik maken van onconventionele middelen.' Daphne knorde en keek verveeld. Ik in tegenstelling tot haar was helemaal verward toen ie dat zei. 'Nogmaals Darryl, waar heb je het over?' vroeg ik ongeduldig. 'Het betekent dat je zult moeten doen wat je kunt doen om het goed te maken met hem of je gaat in de problemen komen. Erger dan wat er nu aan de hand is.' zei Darryl streng. Aha, dus deze gozer heeft geen problemen om zich te mengen in criminele activiteiten? Het was nog steeds onduidelijk maar het kon me op dat moment niets schelen. Ik had al besloten dat ik er bijna alles voor zou doen om het niet tot een rechtszaak te laten lopen. Darryl keek naar zijn telefoon keer op keer. We keken elkaar allemaal aan. Opeens ging de bel en Savannah stond op en deed de deur open. Ik vroeg natuurlijk wie het was? 'Ik weet het niet, we zullen vanzelf zien.' zei ze diep in gedachten. 'Wat? Je opent zomaar een deur voor iemand? Ben je gek geworden?' ik maakte aanstalten om naar mijn slaapkamer te gaan. Ik wist niet wie aan de deur was en had geen behoefte om er achter te komen wie het was. Ik liep de slaapkamer binnen terwijl ik luisterde naar de huiskamer. Het kon wel mijn broertje zijn of iemand anders die ik ken? Ik staarde in de spiegel en keek naar mijn grote bruine ogen. Mijn haren waren nog steeds in model en mijn make up nog op plek. Het pakje dat ik eerder aan had vandaag had ik gelijk in de was gezet alsof ik de nare situatie er van af kon wassen. Momenteel had ik gewoon een spijkerbroek aan met een crème kleurig truitje. Mijn aandacht ging van de spiegel naar mijn slaapkamerdeur. Huh wat raar, ik hoorde rare geluiden in de huiskamer? Was dat Daphne die zo hard sprak? Is Martin hier en hadden ze ruzie of zo? Hier moest ik wat aan doen. Ik opende mijn slaapkamerdeur en liep naar de huiskamer. Bij de deur oh mijn god stonden Darryl, Daphne, Savannah en fucking Idriss. Mijn lichaam bevroor toen ik naar hun keek. Ze zagen me niet omdat ze met hun rug tegen me aanstonden. Idriss zag mij wel omdat hij nog buiten het appartement stond met zijn gezicht naar de huiskamer gericht 'Ik dacht dat ze niet aanwezig was.' zei Idriss met een sarcastische toon tegen Daphne. Met zijn arm leunde hij tegen de deuropening alsof ie een of andere model was. Deze keer had ie geen pak aan hij zag er best nonchalant uit eigenlijk. Ze draaiden zich om naar mij en Daphne liep naar me toe en begon me aan me arm te trekken. Wat was er allemaal aan de hand? 'Kom Jannat, vertel hem alsjeblieft zelf dat ie moet oprotten.' zei ze terwijl ze me naar de deur trok. Ik was verstijfd en verbaasd. Hoe was het mogelijk dat ie wist waar ik woonde? Was het Alexia die hem dat heeft verteld? Nee, dat kan niet. Misschien had ie zijn eigen manieren om van alles uit te zoeken. Waarom dringt hij mijn leven in? Eerst op werk dan op straat en daarna die telefoontjes en nu in mijn huis? Godsamme, ik stond opeens tussen Darryl en Savannah, precies een halve meter van Idriss vandaan. Hij keek me van top tot teen aan met een onderzoekende blik. 'W w wat is hier aan de hand?' vroeg ik stotterend en keek achter me naar Daphne die met haar ogen rolde. 'Zou ik een moment met je kunnen hebben?' vroeg Idriss mij rechtstreeks. Ik was zo erg in de war en wist totaal niet wat ik hier mee aan moest. Mijn blik richtte zich eerst op Savannah en dan Darryl. Beiden keken me bemoedigend aan. 'Uh uh oke.' antwoordde ik. Idriss kreeg een zelfvoldane blik op zijn gezicht en knikte. Savannah had uit het niets haar leren jasje om mij heen gewikkeld. Ook pakte ze een paar ballerina's en zette die voor me. 'Waarom doe je dat Saff?' vroeg ik haar verward. 'Het lijkt me een goed idee als we even met zijn 2en gaan lopen.' verklaarde Idriss met een knipoog. Jeetje, was hij nooit onzeker of zo? Hij komt naar mijn "territorium" met mensen die hij geeneens kent en doet alsof hij deze hele plek bezat. Ik bukte en deed de ballerina's aan. 'Jannat, doe dat nou niet?' zei Daphne tegen me helemaal in shock. Alsof ze het niet verwacht had dat ik met hem mee zou gaan. 'Daff ik begrijp je, geloof me. Maar het komt goed. Ik ben zo weer thuis.' zei ik geruststellend tegen haar. Ik stond weer rechtop en keek Idriss aan. Hij haalde zijn arm van de deuropening af en bood me zijn hand. Ik deed alsof ik dat niet zag en liep de deuropening uit. Voor even draaide ik me om naar mijn huisgenoten. Savannah had een glimlachje op haar gezicht. Darryl keek een beetje bezorgd maar knikte naar Idriss. Daphne had een mix van irritatie, woede en shock op haar gezicht. Ze sloten de deur achter me dicht en ik draaide me weer om naar Idriss. 'Zullen we?' vroeg hij. We begonnen in stilte te lopen. Godsamme wat doe ik hier en van uit alle mensen ben ik met Idriss. We stapten de lift in. Oh mijn god, zo'n kleine ruimte was het vooral met hem in de lift. Hij was zo lang, groot en intimiderend dat ik me net een bang muisje naast hem voelde. Ding, we waren op de begane grond. Geen van ons had nog een woord gesproken. Hij liet me voor gaan. Voor eventjes vroeg ik me af of hij gewoon naar mijn kont wou kijken? Onmiddellijk veranderde ik van gedachten. Waarschijnlijk wilde hij gewoon beleefd zijn. Er is altijd een eerste x voor alles namelijk. Uiteindelijk waren we buiten toen hij begon met praten. 'Interessante huisgenoten heb je.' zei hij zachtjes. Ik bleef door lopen en antwoordde hem niet. Wat gaat hem dat nou aan? 'Ik wist niet dat jouw advocaat ook jouw huisgenoot was.' Ik stopte met lopen en keek hem recht aan. 'Wat is jouw probleem?' Wie zegt dat hij mijn huisgenoot is?' zei ik vol woede. Alsof ik ooit met een gozer samen zou wonen. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht. 'Mooi zo.' antwoordde hij kortaf. Het gesprek begon te lopen:

    'Waarom duik jij overal op?' vroeg ik hem.

    'Momenteel is dat jouw zorg niet.' antwoordde hij mysterieus.

    'Wat wil je van me? Waarom ben je hier? En hoe weet je waar ik woon?'

    'Laat 1 ding duidelijk zijn, ik ben in ieder geval niet hier om geïnterviewd te worden door jou.'

    'Hoe kom je aan mijn nummer? En waarom klaag je me aan?'

    Hij sloot zijn ogen en haalde diep adem. 'Geef antwoord!' zei ik op een hardere toon. 'Wat krijg ik er voor terug?' zei hij met een duivelse blik.

    'Als je geluk hebt, geen klap op je gezicht.' Hij lachte hardop en streek over zijn kin. 'Je bent een apart geval, tenminste.'

  7. #37
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Ditmaal zuchtte ik en begon weer te lopen. Ik zal ook nooit rechtstreekse antwoorden van hem krijgen. Waarom probeer ik het nog? Hij pakte me van mijn arm vast en duwde me tegen de muur van het appartementcomplex. Het gebeurde zo snel dat ik verstijfde. Zijn armen ware tegen de muur en zijn gezicht kwam heel dicht bij mij. Mijn ogen sperden wijd open en ik probeerde afstand te bewaren van zijn gezicht waardoor mijn hoofd een beetje te hard tegen de muur aankwam. Mijn hand ging naar mijn achterhoofd om de zere plek te voelen. Ik keek naar zijn borst want zijn gezicht was way too close. Dit was te intiem en ik begreep natuurlijk niet waarvoor dit doelde. Wilde hij me kussen? Ik zette mijn andere hand op zijn borst en probeerde hem weg te duwen met al mijn kracht. Hij verroerde geen vin en staarde me recht in de ogen aan. Dit leek net een droom of nog beter een nachtmerrie. Zijn handen stonden tegen de muur aan. Gelukkig was er nog ruimte tussen onze lichamen, want dat zou dan echt te ver gaan. Alsof dit niet al te ver ging... 'Stop met duwen' commandeerde hij. Ik liet mijn armen zakken. 'Wat ben je in godsnaam aan het doen?' vroeg ik zachtjes. 'Jou observeren van dichtbij.' zei hij slim terug. 'Heb je eindelijk besloten om mijn vragen te beantwoorden?'

    'Nee, ik ben hier voor wat anders.' Zijn ogen gingen weer onderzoekend over mijn lichaam en gezicht heen. Dit maakte mij erg nerveus. 'Kun je alsjeblieft je afstand houden?' vroeg ik kalm. 'Ik raak je niet aan, alhoewel ik dat wel zou willen.' zei hij zachtjes.


  8. #38
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    'Nee, maar je gaat wel te ver met dit." zei ik terug. 'Ik ga niet ver, ik kom alleen maar dichterbij.' Ik keek hem in zijn ogen aan. Zijn gezichtexpressie was eerlijk en zachtaardig. Whoa, dat was voor het eerst. Normaal zag hij er altijd zelfvoldaan en arrogant uit. 'Ik heb hier geen tijd voor dus vertel me waarom je hier bent en wat je van me wil?' vroeg ik nogmaals. 'Wat ik wil blijkt nogal een moeilijke opgave te worden.' zei hij terug. 'Wat bedoel je daar nou mee?' vroeg ik verward. 'Het laatste waar ik op zit te wachten is mezelf open en blootstellen aan jou.' zei hij cryptisch. Jeetje mina, waarom antwoordde hij met zulke vage antwoorden? Ik zuchtte, leunde met mijn hoofd tegen de muur en sloot mijn ogen. Het was stil toen ik mijn ogen weer opendeed en plots was hij nog dichterbij mijn gezicht. Ditmaal waren we maar 5 centimeter van elkaar verwijderd. Ik rook zijn parfum of shampoo of iets dergelijke. Het was eerlijk gezegd geen slechte geur, integendeel zelfs. Ik keek naar zijn lippen, zijn kaaklijn, daarna zijn hals en verder naar beneden. Vooral om te zien hoe ver onze lichamen nog van elkaar afstonden. Holy shit, hij stond wel erg dichtbij. Opeens was zijn hand onder mijn kin. Hij duwde mijn gezicht omhoog om hem aan te kijken. Zijn duim streelde over mijn wang, en ik verstijfde alweer. 'Kijk me aan.' zei hij met een stevige maar zachte toon. Ik keek hem aan en wat ik in zijn ogen zag was iets raars... Kon mijn vinger niet op de zere plek leggen om te kunnen verklaren wat ik zag. 'Ik snap je niet.' zei ik eerlijk tegen hem. 'Verklaar je zelf, Jannat.' Ik begon weer naar beneden te kijken tot ie weer opeens mijn kin omhoog duwde. 'Kijk me aan wanneer ik tegen je praat. Nogmaals, verklaar je zelf.' Whoa, hij is best bazig. Ik begon weer met praten terwijl ik hem recht in de ogen aankeek, wat ik best een moeilijke opgave vond. 'Nou om te beginnen, je duikt overal op waar ik ben. Daarna kom je aan mijn nummer. Daarna kom je naar mijn huis, en ik snap niet hoe dat mogelijk is.' verklaarde ik aan hem. Hij keek me vermakelijk aan en zei: 'Is dat echt wat je wou zeggen?' zei hij met een glimlach. Ik haalde diep adem en begon nerveus om me heen te kijken zonder mijn gezicht te bewegen die zich nog in zijn hand begaf. 'Zeg wat je wilt zeggen, Jannat.' Ik keek hem weer aan en begon hem iets te vragen waar ik totaal van in de war was. 'Nou, eerst vraag je me uit eten, daarna zeg je dat je me wilt, en de volgende dag blijkt dat je me heb aangeklaagd.' Zijn wenkbrauw ging omhoog. 'Wat is je vraag?' vroeg hij. Ik schraapte mijn keel en vroeg: 'Wil je mijn leven ruineren omdat ik je afgewezen heb?.' vroeg ik verlegen. Een vlaag van woede ging door zijn gezicht. Hij sloot zijn ogen, haalde diep adem en toen ie zijn ogen weer opendeed was ie weer bedaard. Hij duwde zichzelf van de muur en stond weer rechtop. Er was gelukkig weer genoeg ruimte tussen ons. Hij stond tegenover me en keek me strak aan. 'Hoe kun je dat zeggen?' zei hij terwijl hij zijn hoofd schudde. 'Het is de waarheid Idriss, ik heb je afgewezen en je weet het.' zei ik twijfelend. Hij kreeg een lach op zijn gezicht en zei: 'Daar heb ik het niet over. Jij zou iedereen afwijzen dus zo speciaal voel ik me totaal niet.' 'Dan waar heb je over?' zei ik geïrriteerd. Uit het niets hield hij mijn gezicht met beiden handen vast en zei heel intens: 'Hoe kun je nou denken dat ik je leven zou willen ruineren.' Huh dit verbaasde me best wel. Hij is degene die me heeft aangeklaagd. Hij ging verder: 'Ik wil juist het tegenovergestelde voor jou.' Ik legde mijn rechterhand op zijn linkerhand die mijn wang streelde en zei: 'Laat dan alsjeblieft de klacht vallen. Ik kan het me echt niet veroorloven om mijn licentie te verliezen. Niet iedereen is zo voorspoedig als jij.' zei ik met waterige ogen. Hij was stil en schudde zijn hoofd, waarschijnlijk uit medelijden. Hij keek naar mijn hand die zijn hand vasthield en liet zijn handen los van mijn gezicht waardoor zijn hand uit de mijne gleed. Hij keek weg van me met zijn handen in zijn zakken. Alsof ie met zichzelf aan het discussiëren was. 'Alsjeblieft Idriss!' smeekte ik bijna. Hij keek me weer aan en zei: 'Dat kan ik niet doen.' Ik slaakte een diepe kreet en een traan rolde over mijn wang. Afwezig veegde ik de traan met de achterkant van mijn hand. Ik kon dit niet geloven. Waarom is hij helemaal hiernaartoe gekomen? Was het omdat ie me graag wou zien lijden? Ik keek hem aan en zag dat zijn gezicht er gepijnigd uit zag. Wat is dit allemaal voor bullshit vroeg ik me af. 'Wat wil je dan van me en waarom ben je hier?!' schreeuwde ik. 'Ik wou je een deal aanbieden, maar ik bedenk me net dat het geen goed idee is.' zei hij twijfelend. 'Wat is die deal, ik neem het! Zolang je me maar niet voor de rechter sleept, vind ik het goed!' zei ik hopeloos. Hij zuchtte diep en zei: 'Ik besef me heel goed dat dit heel anders is gelopen dan ik heb gepland. Alhoewel ik precies ben waar ik wil en moet zijn voel ik me hier niet goed bij. Iets wat ik totaal niet had verwacht.' verklaarde hij. Maar alweer wist ik niet waar hij precies op doelde. 'Wat is die deal, Idriss? Ik neem het. Hoor je me?! Ik neem die fucking deal!' ik wou down to business gaan, en het maakte me niet uit wat hij wou, ik zou het geven, behalve seks natuurlijk. 'Ik kan het je niet aandoen.' zei hij schuldig. 'Maar je wilt me wel voor de rechter slepen en mijn licentie af laten pakken zodat ik nooit meer ergens als diëtiste kan werken? Is dat wat je me wel wilt aandoen? Wil je mijn hele leven verpesten zodat ik nergens meer terecht kan komen en bij jou kom aankloppen? Vertel me!' eiste ik van hem. 'Je maakt alles ingewikkeld, Jannat.' antwoordde hij. Waarom moest ie nou zo mysterieus en vaag doen. 'Vertel me wat die deal is en wel nu!' Hij beet op zijn lip en vertelde me de deal die hij wou aanbieden. 'Een date met de enige echte ik.' gaf hij toe. Ik slikte de brok in mijn keel weg en sloot mijn ogen. Dat is zijn deal? Een date met hem en dan laat ie de klacht vallen? Hey, wacht eens even... hij bedoelde toch geen seks met date? Dat zou echt wat voor hem zijn. Ik opende mijn ogen en hij keek me met geknepen ogen aan. 'Dus jij denkt dat ik seks met je zou hebben in ruil voor het laten vallen van de klacht?' zei ik met ingehouden woede. Zijn ogen sperden wijd open en zijn hand ging naar zijn voorhoofd. Hij wreef zijn voorhoofd uit ongeloof. Oops, maakte ik zomaar conclusies? 'Argh, Jannat. Je bent ongelofelijk. Wat denk jij wel niet van me?' zei hij geshockeerd met een boze ondertoon. 'Oops.' zei ik beschaamd. 'Sorry, ik had niet zomaar conclusies moeten trekken.' Ik keek onmiddellijk weg van hem naar mijn handen. Mijn ademhaling begon zwaarder te worden en mijn hart klopte sneller. Dat was zo schandalig en dom van mij en wist niet meer wat ik moest zeggen. Laat me gewoon ja tegen zijn deal zeggen. Zolang ik maar mijn licentie kan houden dan kan ik me een date wel veroorloven. 'Is goed, Idriss. Ik ga met je op date, als je de klacht laat vallen.' zei ik ontzettend zachtjes. Er kwam geen antwoord van zijn kant dus ik besloot hem weer aan te kijken. Ik keek hem aan en zag dat ie diep in gedachten was. Zijn ogen waren op me gericht toen hij besloot te spreken. 'Dit is niet wat ik wil.' zei hij uiteindelijk. Dit verwarde mij nogmaals. Wat wilt hij nou? 'Wat wil je nou? Wel of niet op date gaan?' vroeg ik verbaasd en afgewezen. 'Ik wil dat je met mij op date WILT gaan.' zei hij met nadruk op "wilt". Oh was het enige wat ik kon uitbrengen. 'Dit was echt een slecht idee.' zei hij tegen zichzelf en draaide zich om weg te lopen. 'Wacht.' zei ik toen ik achter hem aan liep en hem van zijn arm vastpakte. Whoa, hij is wel erruug gespierd. Hij draaide zich naar me om met een afwachtende houding. 'Ik wil met je op date gaan.' zei ik zachtjes, starend naar zijn borst. 'Laat me met je op date gaan, Idriss.' gaf ik toe. Het was stil en ik onderzocht hem met mijn ogen. Zijn glimmende donkere haar zat in model, zijn perfect gevormde gezicht keek naar me. Hij had een lichtblauwe blouse aan maar zijn mouwen waren opgevouwen waardoor ik zijn lichtgetinte onderarmen goed zag. 'Is dat wat je wilt, Jannat?' vroeg hij. Ik keek hem in zijn gezicht aan en zei vol overtuiging: 'Ja, dat wil ik, maar...' Hij onderbrak me met 'Maar?' ik beet op mijn onderlip en zei: 'Maar ik wil dat je me wat dingen belooft.' Hij rees zijn wenkbrauw en kreeg een lach op zijn gezicht. 'Vertel me wat je wilt en ik geef het je.' zei hij simpel. Ik dacht even na en paar dingen schoten me te boven. 'Nou Idriss, ik wil dat je al mijn vragen beantwoord op onze date. En je moet beloven dat je zo eerlijk mogelijk antwoordt. Oke?' zei ik koppig. Hij ontblootte zijn rechte witte tanden toen zijn lach tevoorschijn kwam. 'Ik ben onder de indruk.' zei hij toegefelijk. 'Is er nog iets?' vroeg hij, ik antwoordde met nee. 'Dat is dan afgesproken, Jannat. En oh ja, ik laat de klacht pas vallen nadat we samen uit zijn gegaan.' zei hij met een knipoog. Hij liet me staan waar ik stond en liep van me weg totdat hij over zijn schouder naar me keek en zei: 'Ik bel je.' en toen was ie uit zicht.




  9. #39
    MVC Lid

    Reacties
    6
    04-01-2014

    Je doet het echt goed!!! Prachtig

  10. #40
    MVC Lid

    Reacties
    175
    28-11-2010

    Ga verder ik kan niet wachten

  11. #41
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    8. Zenuwen

    Ik stond bij de deur om aan te kloppen aangezien ik mijn sleutels niet had meegenomen. Totdat ik wat verdachts hoorde. Daphne die zo keihard mogelijk zei: ‘Dit is echt fout, ik ga het aan haar vertellen.’ Over wie hebben ze het dacht ik. ‘Je weet zelf dat het gaat lopen zoals het moet. Ze komt er wel vanzelf achter.’ zei Savannah tegen haar terug. Ik besloot aan te kloppen. Het werd gelijk stil binnen alhoewel ik nog wel gefluister hoorde. Savannah opende de deur en vroeg gelijk hoe het was gegaan. Ik stapte naar binnen en vroeg hun allebei waar ze het over hadden. Daphne liep gelijk weg naar haar slaapkamer. Darryl was nog steeds bij ons thuis. Savannah trok me op de bank en zei: ‘Het was niets, Daphne heeft gewoon een probleem op werk met een werknemer. Vertel nou hoe het ging met Idriss?’ vroeg ze er gelijk achterna. Darryl nam een slokje van zijn koffie en keek me afwachtend af. ‘Nou, hij heeft besloten om de aanklacht te laten vallen mits ik met hem op date ga.’ zei ik zachtjes. Savannah en Darryl sperden hun ogen open en zeiden tegelijkertijd: ‘Heb je ja gezegd?’ ik kuchte en keek een beetje beschaamd om me heen. Savannah kreeg een grijns op haar gezicht. ‘Je blik vertelt het al, Jannat.’ en ze lachte hardop. ’Hij gaat me bellen om een dag en tijd af te spreken.’ verklaarde ik. ’Dus mijn werk hier is afgelopen.’ zei Darryl meer tegen zichzelf dan tegen ons. Ik knikte naar hem en voor even dacht ik aan Daphne en wat voor probleem ze had met haar collega. Maar goed, ze vertelt het me hopelijk wel zelf. ‘Gefeliciteerd met het regelen van je eerste date, Jann!’ zei Savannah opgetogen en ontzettend blij, misschien wel te blij. Ik keek haar met geknepen ogen aan en vroeg haar of ze nu gelijk dacht dat ze me mocht aankleden en mijn make up wou doen ofzo. Ze keek opeens nog blijer en zei: ‘Ik denk dat helemaal niet. Ik weet namelijk zeker dat ik dat voor je zal doen.’ Ik stond op en liep naar mijn slaapkamer, draaide me nog even om en zei uiteindelijk tegen haar: ‘We zullen zien.’

    De volgende dagen was ik erg opgelucht. Het telefoontje dat Idriss mij beloofde was nog niet gekomen. Alhoewel ik dat niet erg vond moest ik wel even denken hoe hij de aanklacht op zo’n korte termijn zou kunnen laten vallen als we zo laat pas gingen afspreken. Hij had namelijk beloofd om de klacht te vallen NADAT ik met hem had afgesproken. Alexia en ik hebben elke dag na die Maandag met elkaar gegeten tijdens onze pauze. Ik vertelde haar natuurlijk hoe het was gelopen en wat er uiteindelijk besloten was. Ze vroeg me of ze nu weer opnieuw zijn moeder kon inplannen voor afspraken met mij. Oh shit, haar was ik helemaal vergeten dacht ik bij mezelf. Ik vertelde haar dat ze dat nog niet moest doen, pas als ik die beruchte date heb gehad. Wanneer had ze mijn afspraken met Mevr. Rahmani afgezegd eigenlijk vroeg ik haar. ‘Vorige week toen ik Darryl aan de telefoon had en ik ook al je afspraken voor Maandag had afgezegd’ antwoorde ze. ‘Zei Darryl dat je dat moest doen dan’ vroeg ik haar. Ze antwoordde simpel met ja. Op het kalender zag ik dat het bijna Alexia’s verjaardag was dus ik vroeg haar wat ze zou doen. Ze liep rood aan, en zei dat ze niets van plan was. ‘Waarom?‘ vroeg ik haar. ‘Ik ken weinig mensen hier in Amsterdam.‘ zei ze verlegen. ‘Aha, ik begrijp het.’ gaf ik aan haar toe. In mijn gedachten besloot ik om wat te doen voor haar verjaardag. Het was alweer Donderdagavond toen ik na mijn werk naar koopavond ging en daarna even op bezoek bij mijn moeder en broertje. Ik was best laat thuisgekomen. Daphne had sinds mijn wandeling met Idriss heel weinig tegen me gezegd. Ze ontweek me elke kans ze kreeg. Ik kon me niet herinneren dat ik haar wat had aangedaan dus ze mocht zich zo gedragen. Ik had andere dingen aan me hoofd dan haar raar gedrag jegens mij.

    Diezelfde nacht lag ik pas laat in bed. Ik had de volgende dag toch vrij. Een paar uurtjes van tevoren had ik nog House MD gekeken samen met Savannah. Dat was onze favoriete serie op TV. Daphne was voornamelijk afwezig maar Savannah was altijd aan mijn zijde sinds de afspraak met Rijkers op Maandag. Ik vond het eerlijk gezegd wel verdacht, en vond dat de situatie thuis wel erg veranderd was. Savannah was erg betrokken met alles wat er aan de hand was terwijl Daphne het tegenovergestelde deed. Mij probeerde ze te ontwijken terwijl ze kattig deed tegen Savannah. Hey, volgens mij is er meer aan de hand hierzo? Ik zal morgen met hun praten aangezien hun allebei maar een korte dag hebben op werk. Anyway ik besloot om mijn ogen dicht te doen en gewoon in slaap te vallen. Het was diep in de nacht toen mijn telefoon afging. Slaapdronken werd ik wakker en zocht naar mijn telefoon. Mijn telefoon stopte met ringen toen ik hem eindelijk vond. Privé nummer gemist. Niemand belde mij in de nacht behalve mensen die het dichts bij me stonden maar die belden altijd met nummer. Dit was en moest zeker Idriss zijn. Ik pakte mijn telefoon en ging op bed liggen met de telefoon naast mijn hoofdkussen. Ik keek even naar de tijd en zag dat het 4 uur in de ochtend was. Mijn telefoon ging weer af en ik nam op. ’Goedenacht met Jannat.’ bracht ik zo normaal mogelijk op aangezien mijn stem heel hees en slaperig klonk. ’Het is zeker een goede nacht, nu ik jou spreek.’ sprak hij. Hij klonk vermoeid maar niet slaperig. ’Idriss.’ zei ik met een vastberaden toon. ’De enige echte.’ antwoordde hij zelfverzekerd of misschien wel zelfs arrogant. ’Wat doe je zo laat op?’ vroeg ik hem. ‘Werk.’ antwoordde hij kortaf. Ik had besloten om gewoon aardig tegen hem te doen in hoop dat ie me daarna met rust zou laten betreft mijn werk. Ik wist eerlijk waar niet of ik geïnteresseerd was in hem op dat gebied, je weet wel… liefdesgebied. Ik zou daar nog achter moeten komen en dit was een goede manier om daar achter te komen. ‘Gaat alles goed met je?’ vroeg ik hem oprecht. ‘Nu wel, ja.’ antwoordde hij weer. Jeetje wat was het moeilijk om met hem te praten als hij zo kortaf en raar antwoordde. Ik gaapte expres extra hard, hopelijk begreep ie de hint en komt ie eindelijk tot zijn punt. Gelukkig begreep hij mijn hint wel. ‘Ik ben momenteel in het buitenland voor werk, morgen zal ik weer terug zijn in Nederland. Ik kom je 9 uur in de avond ophalen.’ zei hij beslissend tegen me. ‘Wie zegt dat ik morgen kan?’ zei ik vervelend terug. ‘Luister, ik heb geen energie voor jouw opstandig gedrag, Jannat. Wat het ook is dat je morgen hebt, zeg het maar af.’ zei hij terug. Ik moest even lachen om zijn bazigheid. Hij was en is het zeker gewend om ze te praten tegen mensen die voor hem werkten. ‘Wat is er zo grappig?’ vroeg hij nieuwsgierig. ‘Je bent bazig.’ zei ik lacherig terug. ‘Ik heb meer in petto dan alleen bazigheid, maar daar zul je vanzelf achter komen morgen.’ beloofde hij me en pets hij hing op zonder eens gedag te zeggen. Wat een idioot is hij, jeetje mina. Natuurlijk had ik morgen niets te doen maar ik wou hem gewoon laten zweten. Op de een of andere manier voelde ik me wel een beetje schuldig. Deze man had zo veel verantwoordelijkheid. Hij had waarschijnlijk nog niet eens geslapen vandaag en gaat waarschijnlijk gelijk verder met werken. Ach ja, het is uiteindelijk toch niet mijn probleem en ik viel weer in slaap.

  12. #42
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    De volgende dag werd ik pas in de middag wakker. In mijn telefoon smste ik een smsje naar Savannah en Daphne dat ik vandaag die date zou hebben. Ze waren namelijk al op werk. Maar zouden rond half 7 thuiskomen aangezien ze beiden tot 6 uur werkten, voor zover ik me herinner. Daphne stuurde me een smsje terug met: ‘Ik moet je wat vertellen.’ en Savannah stuurde me een simpel smsje terug met: ’Yay!’ Mijn zenuwen waren oncontroleerbaar. Ik deed een beetje yoga op de wii om te relaxen en daarna nam ik een lange bad. Toen ik klaar was besloot ik te koken om mijn gedachten ergens anders op te zetten. Vandaag besloot ik om mijn speciale vegetarische spaghetti te maken. Iedereen maar dan ook iedereen die mijn spaghetti met bijbehorende salade proefde raakte er onmiddellijk verslaafd aan. Ik hoorde geluiden op de gang. Savannah was als eerste aangekomen. Dat was best wel verrassend? Normaal haalde Daphne Savannah op van werk en reden ze samen naar huis. Ze kwam binnen en haar ogen glommen. ‘Heb je eindelijk weer spaghetti gemaakt, Jannat!’ vroeg ze toen ze haar schoenen afdeed en naast me kwam staan. ‘Ja, ik ben bijna klaar. Waar is Daphne?’ zei ik tegen haar. ‘Ze moest iets later werken.’ zei ze met haar gezicht van mij afgewonden. ‘Wat is er met jullie aan de hand?’ vroeg ik haar met irritatie in mijn stem. Wat er ook maar aan de hand was, ze moesten het maar oplossen. We zijn geen kleine kinderen meer dat ze zich allemaal zo vreemd gedragen. ‘Ik denk dat je der vanzelf achter zult komen en snel.’ zei ze met een rare blik. ‘Whatever heb geen zin in raadsels momenteel. Die krijg ik namelijk genoeg van Idriss.’ antwoordde ik haar terwijl ik de tafel dekte. Ze begon mee te helpen in stilte toen de deur openging en Daphne binnenkwam. ‘Hey Daphne, je wou me spreken?’ zei ik “verwelkomend” tegen haar. Ze hing haar jas op en keek me met geknepen ogen aan. Ze keek van mij naar Savannah en weer terug. Ik keek naar Savannah en zag dat ze boos naar Daphne keek. Argh, dit irriteerde mij dood. Ik ontplofte en zei: ‘Luister, ik weet echt niet wat jullie probleem is en waarom jullie zo geheimzinnig doen. Maar beter lossen jullie het op en zo snel mogelijk. Als jullie denken dat ik iemands kant ga kiezen dan hebben julie het mis.’ zei ik fucking boos tegen hun. Ze waren allebei stil. Daphne liep naar de tafel toe en ging aan tafel zitten. ‘Laat maar zitten, Jannat.’ zei ze met een neplachje. Mijn wenkbrauw ging omhoog toen ik het eten op de tafel legde. ‘Eet smakelijk, jullie allebei.’ zei ik sarcastisch. Daphne zuchtte en zei: ‘Sorry Jannat dat ik lastig doe, ik vind het alleen geen goed idee dat je met die gozer uitgaat. Je weet niet wie hij is en wat hij jou allemaal aan zou kunnen doen.’ ze keek aan het einde van haar zin met een duivelse blik naar Savannah. What the fuck was er hier aan de hand? ‘Ben je boos op Savannah en ik omdat we het een beter idee vinden om dit te doen dan hem mij te laten aanklagen.’ zei ik terug. Daphne zuchte en Savannah ging tegenover Daphne zitten. ‘Je hebt gelijk, oke? Ik bemoei me er niet meer mee. Aangezien de waarheid toch altijd boven water komt.’ terwijl ze met haar nagels op de tafel knikte. Savannah begon wat drinken in te schenken voor ons allemaal en ik nam plaats tussen hun in. We begonnen te eten en Daphne bedankte me nog voor het maken van spaghetti met de bijbehorende salade. Met een knipoogje en een glimlachje beantwoordde ik haar. Savannah vroeg Daphne of ze haar zou helpen met wat uitzoeken qua kleding voor mijn aankomende “date”. Daphne keek haar geïrriteerd aan. Maar ze knikte toen ze mij naar haar zag staren, wachtend op een positieve antwoord. Savannah stond op en liep richting haar kamer toe en maakte een handgebaar naar Daphne dat ze mee moest komen. Daphne zei: ‘Ik kom zo, ik ga eerst liever afwassen.’ Savannah draaide zich nonchalant om en liep haar kamer in. Daphne stond op en begon af te wassen. ‘Ga je tanden poetsen, Jannat. Je wilt hem toch niet vergassen met die knoflookgeur, of misschien juist wel?’ zei ze een beetje te vermaakt. Ik stond op en deed wat ze van me vroeg. Ook smeerde ik mijn gehele lichaam in met bodylotion. Ik kamde mijn haren en keek naar de klok. Het was half 8 en de zenuwen gierden door mijn hele lijf heen. Ik waste mijn gezicht nogmaals met heerlijk geurende zeep. En smeerde mijn gezicht in met een dagcrème. Savannah en Daphne kwamen mijn kamer binnen met iets vreselijks. Ik keek hun met gesperde ogen aan. What the fuck denken ze wel niet? Een zwarte leren skinny broek, een zilveren wijde top, een zwarte blazer en zilveren pumps. De allerhoogste pumps die ik ooit had gezien, maar nog erger was die leren broek??? ‘Je gaat dit dragen, Jannat. Er is geen discussie over mogelijk.’ zei Savannah vastberaden. Holy shit, ik heb nog nooit een leren broek aangehad. Dat was meer iets voor Savannah maar niet voor mij. Ik keek naar Daphne en zij knikte bemoedigend met haar hoofd. “De enige reden waarom ik wil dat je deze leren broek draagt is omdat zulke broeken moeilijker uit te trekken zijn.“ zei Daphne droog en serieus. Met wijdgesperde ogen staarde ik haar aan. Savannah liep naar mijn ondergoed la en begon erin te graaien. ‘What the fuck man, ik ga het heus niet met hem doen.’ zei ik tegen haar toen ik de la weer dicht probeerde te duwen. ‘We weten heus wel dat je dat niet zult doen, Jannat. Mooie ondergoed maakt je zelfverzekerder en sexier. Niet dat je dat echt nodig hebt natuurlijk.’ zei Savannah tegen mij. ‘Ik heb altijd sexy ondergoed aan, vertrouw mij.’ zei ik koppig tegen haar. ‘Dus laat mijn la en tietjes met rust.’ maakte ik af. Ze legde de kleding op het bed en zei: ‘Beter draag je een string anders zie je het door deze broek heen, als je geluk hebt zal dit topje het misschien een beetje bedekken. Trek het aan we komen zo terug met een tas en sieraden.’ ze maakten aanstalten om weg te lopen en ik volgde hun met mijn ogen. Toen ze weer uit mijn slaapkamer waren begon ik aan de kleding te voelen. Mijn badjas ging uit en trok de kleding aan. Wat was het moeilijk om die broek aan te krijgen. Mijn kont paste nauwelijks in die broek, maar uiteindelijk vormde de broek naar mijn lichaamsvormen toe. Ik was klaar en keek naar de spiegel. Hmm, niet slecht als ik eerlijk moet zeggen. Savannah en Daphne kwamen mijn kamer weer in met zwartgekleurde tas en armbanden, ook hadden ze zilveren parelachtige oorbellen. Daphne begon mijn haren te doen terwijl Savannah mijn make up deed. Het moment dat ze klaar waren keek ik naar de spiegel. Wow, al zeg ik het zelf. Ik had smokey eyes en mijn haar was perfect in model, het golvende langs mijn gezicht tot onder mijn boezem. Ik draaide me weer naar hun om en vroeg: ’Hoezo werken jullie niet als stylisten of zo?’ Ze lachten vermakelijk en zeiden tegelijk: ’Graag gedaan.’ Ik keek naar de klok en zag dat het kwart voor 9. We liepen met zijn allen naar de huiskamer en gingen zitten. Daphne rende nog even snel naar slaapkamer en rende terug met parfum in haar handen. Het was een flesje in de vorm van een vrouwenlichaam. Het rook heerlijk, al zeg ik het zelf. ’Dit is het kersje op de taart, Jannat.’ terwijl ze me onderspoot met het parfum. Ze legde het flesje op de tafel en kwam weer naast ons zitten. Ik voelde me echt als een mongool dat ik me zo heb opgedoft voor een gozer die mij heeft aangeklaagd. ‘Vinden jullie dit niet allemaal te veel?’ vroeg ik aan hun allebei. ‘Natuurlijk niet.’ zei Daphne. ‘Maak hem gek met je verschijning, maar doe niets met hem. En daarmee bedoel ik, geen fysieke activiteiten, als je weet waar ik het over heb.’ zei ze wraakzuchtend met een snelle blik naar Savannah. Ik lachte hardop en legde mijn arm om haar schouders heen. ’Dat is precies wat ik van plan ben.’ zei ik terug. ’Het gaat je wel lukken, Jannat. Gedraag je beleefd. Sla hem niet in zijn gezicht zoals de vorige keer. Wees je kalme zelf en je zult slagen in je missie.’ zei Savannah. De bel ging en ik schrok er van. Mijn hart sprong bijna uit mijn borst. Ik liep naar de deur en nam de telefoon op. ‘Ja?’

  13. #43
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    'Ik ben het.' hoorde ik aan de andere kant van de lijn. 'Kom je naar boven of moet ik naar beneden komen?' vroeg ik hem verward. Ik wist totaal niet hoe dit werkte. 'Als ik zeg dat ik je kom ophalen, dan kom ik je ook ophalen.' zei hij terug. Ik drukte op het knopje dat de benedendeur opendeed. En wachtte met mijn rug naar de deur toe. Ik keek naar Daphne en Savannah en hun moesten hun lach inhouden. 'Hou daar mee op.' zei ik waarschuwend tegen hun. Klop klop, hoorde ik aan de deur. Grappig hoe zijn geklop bij zijn persoonlijkheid paste. Ik haalde diep adem en draaide me om naar de deur. Ik deed de deur open en daar stond hij dan. Ik nam zijn verschijning goed in me op. Fucking hell, hij zag er nog beter uit dan normaal en dat terwijl ik dacht dat ik gewend was om hem in pak te zien. Al had ik hele hoge pumps aan was hij alsnog een heel stuk langer dan ik. Pff, ik moet mijn ogen van hem afhouden als ik dit goed wil doen en keek hem in zijn gezicht aan. 'Euhm, uhh.. Wil je binnenkomen?' holy shit, ik wist echt niet hoe dit werkte, had ik dit maar besproken met mijn huisgenoten voordat ik mezelf zomaar in het diepe had gegooid. 'Nee, jij gaat naar buiten komen.' zei hij terug met een blik die me vertelde dat hij zich vermaakte. Ik draaide me om naar de meiden toe en zwaaide met mijn hand. Zij gaven me duimen omhoog. Ik sloot de deur achter me dicht en stond voor hem. 'Zullen we.' zei hij met een knikje. Ik knikte terwijl ik naar beneden keek. Damn it, dit was echt raar en een erge ongemakkelijke situatie. Hier was ik echt niet gewend aan. We begonnen te lopen en uit het niets pakte hij mijn hand vast. Oh god, hoe durft hij zulke dingen te doen? Ik heb nog nooit handen vastgehouden met iemand. Misschien toen ik in de kleuterklas zat of zo. Hij trok me dichterbij aangezien ik best wel op een afstand liep met mijn hand in zijn hand.

    Toen we eindelijk buiten waren liepen we naar een glimmende zwarte auto. Ik had geen verstand van auto's dus ik had geen idee wat voor auto het was. Maar het was wel een andere auto dan de andere die ik eerder had gezien. We stonden aan de kant van de passagierstoel toen hij de deur voor me opende. Hij had mijn hand nog steeds vast en hielp me de auto in toen ie eindelijk mijn hand losliet. We hadden nog geen woord tegen elkaar gesproken op weg naar zijn auto. Hij opende zijn autodeur en kwam naast me zitten. 'Uhm, waar gaan we naartoe?' vroeg ik stotterend. Hij keek me aan en ik keek terug. Zijn arm ging naar de achterbank en toen zijn arm weer tevoorschijn kwam had hij een witte roos in zijn hand en reikte het aan me. 'Je ziet er erg mooi uit, Jannat. Ik was een beetje geshockeerd moet ik eerlijk zeggen. Er is altijd een eerste keer voor alles. Dit was voor het eerst dat ik een roos van iemand kreeg. Ik pakte het aan en legde het op mijn schoot. Godsamme, wat wou ik uit de auto stappen en wegrennen. Wat moest ik nou doen of zeggen? Ik keek naar de autodeur en bam de slot van de deur ging omhoog. Doe ik hier wel goed aan? Mijn adem hakte en besloot uit de raam te staren. 'Je bent hier niet gewend aan he?' zei hij uit het niets. 'Hoe kom je daarop.' zei ik met mijn kin omhoog. Hij lachte en kwam dichter bij, mijn hoofd ging automatisch naar achteren. Probeerde hij me nou te kussen ofzo? Nee, gelukkig niet. Zijn hand reikte naar mijn autoriem en hij deed hem voor me vast terwijl ie me strak aankeek. De auto kwam in beweging en we reden weg van mijn appartement. Hoe verder we van mijn huis weg reden hoe nerveuzer ik werd. 'Waar gaan we naartoe?' vroeg ik hem nogmaals. 'Je bent wel erg nieuwsgierig.' zei hij mompelend terug. 'Je had beloofd om mijn vragen te beantwoorden.' en ik keek hem weer aan. Zijn ogen waren op de weg toen ik besloot om het roosje te pakken en eraan te ruiken. Hij kreeg een grijns op zijn gezicht en ik legde het roosje weer onmiddellijk neer. Een lacht ontsnapte uit zijn mond. 'Waarom lach je?' vroeg ik hem verward. 'Wees jezelf, Jannat.' zei hij simpel. Mijn been begon op en neer te bewegen uit nervositeit. Hij zette zijn hand op mijn knie en ik sprong omhoog van de schrik. Hij hield mijn knie stil. 'Doe dat nou niet. Het leidt me af.' zei hij op een ferme toon. Ik hield mijn knie stil en mompelende een 'Jake.' een combinatie van ja en oké. In het algeheel was de autorit erg stil. Ik keek hem af en toe aan en zag dat hij zich concentreerde op de weg. De autorit duurde maar ongeveer 20 minuten. Ik had geen idee waar we waren toen we uiteindelijk voor een gebouw stopten. Hij parkeerde op een privé parkeerplaats. Hij stapte uit en liep om de auto heen om mijn deur voor me te openen maar ik was hem voor. Ik opende mijn eigen deur en stapte uit. Hij stond voor me en haalde diep adem. Hij leek geirriteerd, haha. Eindelijk irriteerde ik hem voor een x en ik had daar echt lol in. Hij pakte mijn hand en zette het in zijn arm. En we liepen richting het gebouw. What the fuck? Een fucking hotel? Hij brengt me naar een hotel? Ik hield hem staande en rukte mijn arm uit zijn arm. 'Ben je nou serieus?' vroeg ik geshockeerd. Hij sloot zijn ogen en zijn kaak spande zich aan. 'Ik ga geen seks met je hebben als dat is wat je denkt.' zei hij met nog steeds gesloten ogen. 'Waarom breng je me naar een hotel?' vroeg ik ditmaal zachter. Hij opende zijn ogen en zei: 'Dit is 1 van mijn hotels en we gaan alleen maar naar de lounge.' ik begon weer te lopen maar ditmaal pakte hij mijn hand niet vast. Aangekomen bij de deur hield hij de deur voor me open en ik stapte naar binnen. Wow, dit is zijn hotel? Ik was erg onder de indruk moet ik zeggen. Het was erg professioneel en luxe ingericht en nog maar te zwijgen wat voor mensen zich onder de gasten begaven. Poeh ik voelde me gelijk underdressed. Ik stond stil bij de receptie om de ruimte goed in me op te nemen, toen hij naast me kwam staan en nogmaals mijn hand vastpakte. Ik keek naar de receptioniste die opeens naar ons keek met een rode kop. Zonder twijfel wist ik dat zij hem kende en dat voelde best intimiderend. Ze pakte de telefoon en brabbelde een paar woorden in de hoorn. De hotelmanager kwam opeens uit het niets naar ons toe lopen en zei: 'Is er iets dat ik voor u kan doen, Meneer Ahlami?' Idriss draaide zich geïrriteerd naar hem om en zei: 'Nee, en ik wil niet lastiggevallen worden vanavond. Begrijp je dat?' De hotelmanager schaamde zich onmiddellijk en ik snapte niet waarom Idriss zo reageerde. Hij pakte me strakker van mijn hand vast en begeleidde me naar de lounge ruimte. De loungeruimte had beige ligbanken en de lichten waren gedimd. Er waren niet zoveel mensen in de ruimte. De mensen die daar wel waren, zaten allemaal achter hun laptops en waren zakelijk gekleed. De manager liep ons voorbij en sprak tegen de barman en een paar obers die opeens allemaal naar ons keken. Idriss zuchtte en begeleidde me naar het verste hoekje van de ruimte. Het was best een afgelegen plekje, bijna niemand die ons kon zien. Op de tafel lag een menukaart in een houder. 'Neem plaats.' zei Idriss en wreef over het plekje naast hem. Ik ging naast hem op de bank zitten. Hij pakte de menukaart en gaf het aan me. 'Neem wat je wilt. Als je wat wilt eten kunnen we straks naar het restaurant gaan.' Ik keek naar de menukaart en zag allerlei soorten wijnen, champagnes, hapjes maar gelukkig ook gewoon normale drankjes. Ik legde de menukaart weer terug in zijn houder en keek Idriss aan die me onderzoekend bekeek. 'Mag ik gewoon een thee?' vroeg ik. Met een stevige knik beantwoordde hij mijn vraag. Even later kwam de ober langs en vroeg wat we willen hebben. Idriss nam een dubbele espresso. Toen de ober eindelijk weg was en ik klaar was met het onderzoeken van de ruimte waar we in waren keek ik Idriss weer aan. En het gesprek kwam op gang.

    'Waarom reageerde je zo tegen die meneer?' vroeg ik hem.

    'Het is anders als je hier voor vermaak komt in plaats van werk.'

    'Wat bedoel je daarmee?'

    'Dat ik met rust wil gelaten worden als ik hier voor mijn plezier kom.'

    'En dat doe je niet vaak?'

    'Nee, totaal niet. Ik probeer hier juist weg te blijven in mijn vrije tijd.'

    'Waarom heb je me dan hiernaartoe gebracht?'

    'Ik wil dat je me leert kennen.' zei hij vastbesloten.

    'Ik weet dat ik op je zenuwen werk.' maakte hij af. Hij leunde met zijn rug tegen de zijleuning aan om me beter te zien of in ieder geval mijn zijkant. Ik besloot hem aan te kijken en zei: 'Wat valt er aan jou te leren kennen?' Hij glimlachte en onderzocht mijn gezicht. 'Verklaar je zelf.'

    'Nou.' zei ik 'Je bent arrogant, bazig en irritant. Wat valt er nog meer te leren kennen aan jou?' Zijn wenkbrauw ging omhoog en zei: 'Daar zul je vanzelf achter moeten komen.' Hij stond op en bood me zijn hand aan. Ik negeerde zijn hand en stond ook op. 'Zijn we klaar?' vroeg ik. 'Dat had je gehoopt.' zei hij terug.


  14. #44
    MVC Lid

    Reacties
    6
    04-01-2014

    Je maakt het nu heel spannend!!!

  15. #45
    verBAASd

    Reacties
    317
    08-12-2015

    Narjiss8, bedankt voor het uppen van mijn verhaal!!! Ik ga weer eens verder...

    9. Verdriet

    We stonden bij de lift toen hij tegen me zei dat ik daar even moest wachten. Hij liep naar de receptioniste en zei wat tegen haar terug zonder op haar antwoord te wachten. Met een wijdgesperde ogen keek ze hem aan en nog maar te zwijgen over haar rode blos op haar wangen. Hij liep weer naar me terug en we stapten de lift in. Hij drukte op het allerhoogste knopje en mijn gedachten gingen nogmaals de verkeerde kant op. ’Ik ga echt niet met jou alleen in een hotelkamer zitten.’ zei ik mompelend. Hij streek een plukje haar achter mijn oor en daar sprong ik van op. Met gefronste wenkbrauwen keek ik hem aan. ’Jouw gedachten gaan alsmaar de verkeerde kant op.’ zei hij vermoeid. Oops, niet weer he? Maar wat moest ik anders denken? We stapten de lift uit en hij zette zijn hand achter me rug om me te begeleiden. Dat vond ik het ergst van allemaal. Het handje vasthouden en me tegen de muur aanduwen vond ik wel erg maar niet zo erg. Ik vraag me af waarom ik zijn hand op mijn rug erg vond. Misschien omdat ik het niet kon zien en het niet in de gaten kon houden. Hij hoefde maar een centimeter of 10 met zijn hand te zakken en dan was zijn hand op mijn kont. Ik besloot zijn arm weg te duwen met mijn elleboog. Hij kreeg alweer een grijns op zijn kop. Vind hij mijn reacties op zijn aanrandingen leuk of zo? We liepen naar een deur en hij pakte een sleutel uit zijn broekzak. Hij opende de deur en liet me voor gaan. Ik stapte naar binnen en zag bijna een replica van het advocatenkantoor van Rijkers. Alleen de grote tafel in het midden mistte nog. Aan de rechterkant had hij een grote eikhouten bureau met een grote leren stoel daarachter. Een platstreken computer rustte op zijn bureau met wat papierwerk. Het algehele kantoor zag er zwart en bruin uit met wat gouden tinten. Aan de linkerkant stond er een ontzettende grote boekenkast vol met boeken met daarnaast een platstreken TV aan de de muur gehangen. Voor de flatschreen TV lag er een zwarte glimmende salontafel en voor de salontafel een grote zwarte leren bank met zijn rug naar de bureau toe. ‘Dit is 1 van mijn kantoren.’ zei hij afwachtend tegen mij terwijl ik de ruimte goed in me opnam. Ik liep naar zijn boekenkast en ging met mijn handen over zijn boeken heen. Met een schuine hoofd probeerde ik de titels te lezen. Hij stond nog bij de deur en volgde me met zijn ogen. Ik draaide me om en opeens stond hij achter me. ‘Lees je boeken?’ vroeg hij aan me. ‘Ja natuurlijk.’ zei ik verbaasd. Boeken lezen was 1 van mijn hobby’s maar dat kon hij niet weten natuurlijk. Ik trok een boek uit zijn boekenkast en las de titel. DE HEERSER stond erop van Niccolo Machiavelli. Ik keek hem verbaasd aan en ik moest gewoon lachen hierom. Natuurlijk heb ik wel van het boek gehoord maar ik had het zelf nooit gelezen. Wel kon ik me nog herinneren waar het boek over ging. Ik zag een paar andere opvallende boeken maar de rest kende ik niet. ‘Ik neem aan dat je je gedrag uit dit boek hebt geadopteerd?’ zei ik tegen hem zonder mijn lach in te houden. Hij keek me vermakelijk aan maar zei nog niets. ‘Ken je het boek?’ vroeg hij me met een wenkbrauw omhoog. ‘Ja, maar ik heb het nooit gelezen.’ zei ik terug. ‘Dat is te merken, Jannat.’ zei hij verdacht. Wat bedoelde hij daar nou weer mee? Hij gebaarde naar de leren bank en ik liep richting de bank. Mijn leren broek maakte een schandalig geluid toen het in aanraking kwam met de leren bank. Het klonk eerlijk gezegd als een scheet. Even kon ik wel door de grond zakken omdat ik een fucking leren broek aan had! ’Dat uhh was niet waar het op leek.’ zei ik beschaamd. Hij nam plaats op de tafel tegenover mij in plaats van naast me op de bank. ’Ik was niet gisteren geboren.’ zei hij terug. ’Waarom zit je op de tafel?’ vroeg ik hem verward. ’Om jou beter te kunnen zien.’ zei hij zonder enige schaamte. ‘Wat is jouw doel hier?’ vroeg ik hem. ‘Mijn doel is het winnen van jouw hart. Wil je iets eten of drinken? Ik kan alles hier naar boven laten brengen.’ zei hij met een onderzoekende blik. Waarom onderzocht hij me alsmaar. Ik schudde mijn hoofd. Ik wil deze date niet nog langer laten verlopen dan nodig was. Misschien speelt hij spelletjes, maar ik ben er bijna van overtuigd dat hij de waarheid vertelt. Ik besloot hem een paar vragen te stellen.

    ‘Hoezo wil je mijn hart overwinnen?’ vroeg ik hem.

    ‘Het is alleen maar eerlijk, aangezien je de mijne al hebt overwonnen.’ zei hij terwijl hij met zijn hand over zijn kin wreef.

    ‘Waarom heb je me dan aangeklaagd?’ vroeg ik hem. Hij keek schuldig naar mijn schoot en weer op naar mijn gezicht.

    ‘Je liet me geen andere keuze. Ook lijk je me niet het type voor romantiek.’ zei hij mysterieus. Oke, hij had wel gelijk maar wat bedoelde hij hier precies mee. Ik kreeg een verwarde blik op mijn gezicht zolang ik zijn woorden probeerde te verwerken. Hij zag dat ik moeite had met het begrijpen van wat hij zei en verduidelijkte zijn woorden van daarvoor: ‘Het lukte niet via jou, dus ik besloot het via je werk te doen en als dat niet lukte via je vrienden en uiteindelijk je familie.’ maar hij verwarde me nog erger dan daarvoor. ‘Als wat niet werkte?’ vroeg ik hem. ‘Jou te krijgen waar je hoort te zijn.’ maakte hij af.