Ze snelde zich terug naar binnen voor iemand zich af zou vragen waar ze bleef. Ze nam plaats aan haar tafel, waar ze met oude buurtvriendinnen, en natuurlijk Safae, zat. ‘’Zo, dat duurde lang! Was het zo druk bij de toiletten?’’ Niet begrijpend keek Maryam haar oude vriendin, Hajar, aan. ‘’Toiletten? Waa-..Oooh, de toiletten! Ja, enorm lange rij! Niet te geloven joh!’’ Ze bewoog wild met haar handen om het effect te versterken. Lachend knikte Hajar en hield er verder over op. Opluchting doorvoer Maryams aderen. Ze was helemaal vergeten waarvoor ze de zaal eigenlijk had verlaten! Safae kuchtte luidop om haar lach in te houden. Maryam werd er door herinnerd aan het genante moment van zojuist. Onopvallend schopte ze haar vriendin onder de tafel als teken dat ze echt moest ophouden. Zuur kijkend hield ze haar pijnkreet onder dwang en hield voor de rest haar mond.
Maryams ogen werden groot toen ze haar favoriete liedje hoorde, tevens ook Safae’s favoriet. Met grote ogen keken de dames elkaar aan. Ze deelden dezelfde gedachten. Ze zouden de dansvloer nu pas echt onveilig gaan maken! Al dansend en zwaaiend liepen de dames de dansvloer op, van plan om nu alles uit de kast te halen. Ze hadden zich in geen tijden zo oprecht vermaakt. Gierend van de lach stonden ze op de dansvloer. Nadat het liedje was afgelopen vielen ze al lachend in elkaars armen. Dit waren van die momenten waarop Maryam besefte dat ze zich geen betere beste vriendin kon bedenken dan Safae. Ze deelden momenten van leed en verdriet en momenten van geluk en vreugde, zoals op dit moment.
De avond verstreek vlekkeloos. Zelfs met haar familie had ze geen problemen gehad, wat haar verbaasde. Misschien hielden ze zich in voor het oog van de buitenstaander. Ach, wat maakte het ook uit. Het belangrijkste was dat haar zus nu op weg was naar haar nieuwe huisje, gelukkig en wel, een nieuwe weg inslaand met haar kersverse echtgenoot. ‘’Allah y kemel b lkhair’’, prevelde ze zachtjes. Het enige wat ze voor hen hoopte was puur geluk, dat hij haar goed zou behandelen. Ze was er echter wel bijna zeker van dat hij haar netjes en respectvol zou behandelen. De blik in zijn ogen die hij haar gedurende de avond toewierp stelde zijn liefde voor haar namelijk bloot. De man was smoorverliefd op haar en zo was zij ook tot over haar oren voor hem.
Een zucht van geluk ontsnapte haar mond. Ze griste in haar tasje naar haar autosleutels, terwijl ze Safae gedag zei die met haar man de auto instapte. Hij kon het natuurlijk niet laten toch wakker te blijven voor haar. Net toen ze naar de parkeerplek wilde lopen, zag ze een groot leeg vak staan waar haar auto eigenlijk hoorde te staan. Paniek doorvoer haar aderen. Oké adem in, adem uit Mar. Misschien stond ie gewoon ergens anders en ben ik verkeerd. Ze drukte op haar autosleutels en wachtte hoopvol op de bliep die zou moeten volgen. Er gebeurde echter niets. ‘’Shit!’’ Geïrriteerd als ze was stampte ze kei hard op de grond.
Even later viel het mega, witte kruis op de desbetreffende plek haar op. ‘’Oh mijn god…Maryam, jij domme ezel!’’ Ze kon zich wel voor haar kop slaan! Hoe kon ze zo blind zijn?! En wat moest ze nu dan? Safae bellen? Nee, die zouden vast al bijna thuis zijn…Een taxi dan maar? Dat was nog niet eens zo’n gek idee. Net toen ze haar telefoon wilde pakken om een nummer op te zoeken, voelde ze twee handen in haar zij. ‘’Boeh!’’ Wild sloeg ze de handen van haar af waarna ze een luide gil slaakte. ‘’Ik ben het maar hoor.’’ Een grinnikende Yasser kwam achter haar vandaan. ‘’Oh mijn god, rotzak! Ik schrok me dood!’’ Woest sloeg ze hem op zijn schouder en zocht verder op het internet naar een taxinummer.
‘’Taxi?’’, las hij mee. ‘’Waar is je auto dan?’’ Zuchtend wees ze naar het mega kruis voor haar voeten. Ze rolde met haar ogen toen ze zag dat hij het uitproestte van het lachen. ‘’Het is niet grappig, Yasser. Echt niet.’’ Hij probeerde zijn lach in te houden, maar af en toe lukte het hem niet om het te onderdrukken. ‘’Nou als je me even wilt excuseren, ik moet even bellen.’’ Hij schudde zijn hoofd en trok het mobieltje uit haar hand. ‘’Hey! W-‘’ ‘’Ik zet je wel thuis af.’’ Hij pakte haar bij de hand en begeleidde haar naar zijn auto. ‘’Nee, Yasser, ik neem wel een taxi, echt. Ik vind het geen probleem!’’ Hij glimlachte teder. ‘’Weet ik, maar ik vind het wel een probleem. Het zint me niet dat je op dit tijdstip met een wildvreemde taxichauffeur naar huis rijdt.’’
Het was vertederend om te zien dat hij bezorgd om haar was. Ze liet zich dan ook gewillig met hem mee voeren naar zijn auto. Ze schonk hem een kleine glimlach toen hij het portier voor haar opende en naderhand ook weer sloot. ‘’Nou, typ maar even in waar we moeten zijn.’’ Gehoorzaam typte ze haar straatnaam en nummer in. Ze legde de tomtom zo stabiel mogelijk neer en keek verder uit het raam. Ze voelde zich ineens minder op haar gemak. Waarom wist ze zelf eigenlijk ook niet. Friemelend aan haar vingers wachten ze tot de irritante tomtomstem ‘’bestemming bereikt’’ zou zeggen.
Uit het niets grinnikte hij, terwijl hij zijn blik nog altijd op de weg had gevestigd. Niet begrijpend keek ze hem aan. ‘’Waarom ben je zo gespannen? Ik breng je alleen maar naar huis hoor.’’ ‘’Waar heb je het over? Ik ben gewoon moe, Yasser.’’ Hij schudde zijn hoofd. ‘’Dat gefriemel aan je nagels verraad je.’’ Ze zuchtte en besloot er niet meer op te reageren. Het zou haar alleen maar verraden.
Ze sloot haar ogen en liet haar hoofd tegen het raam rusten. Opeens besefte ze zich dat ze hem nog helemaal niet had bedankt voor zijn liefdadigheid. ‘’Yasser?’’ ‘’Hmm.’’ ‘’Bedankt..’’ Hij draaide zijn gezicht naar haar toe en schonk haar een tedere glimlach. Hij bracht zijn hand naar haar wang, die nu overigens gloeiend was, en streelde deze. ‘’Je hoeft me niet te bedanken, Maryam. Ik doe dit graag, jou helpen.’’ Ze knikte ongemakkelijk waarna een akelige stilte viel. Geen van hen wist wat te zeggen. Ze verkozen de stilte boven het betekenisloze gesprek.
Toen ze was aangekomen wilde ze net uitstappen, maar stopte even toen ze zag dat ook hij uitstapte. Niet begrijpend volgde ze zijn stappen met haar blik. Ze schoot in de lach toen ze door had dat hij het portier natuurlijk weer wilde openen voor haar. Hij reek haar zijn hand toe, waarop zij met haar ogen rolde. ‘’Ik laat een dame nooit zelfstandig de auto verlaten.’’ ‘’Een ware gentleman zeg’’, antwoordde ze sarcastisch. Ook hij schoot vervolgens in de lach. Hij kustte haar vervolgens op haar hand en zei haar gedag. Hij liep alvast naar zijn auto, maar zou nog wel even wachten tot ze binnen was. Voor het geval ze haar sleutels ook nog vergeten was….
Toen ze de deur open had gekregen en nog even gauw omdraaide om hem gedag te zwaaien, riep hij haar nog even na: ‘’Oh ja! Maryam, maandag haal ik je om 9 uur op.’’ Met een blik vol onbegrip keek ze hem aan. ‘’Je hebt werk maandag en geen auto. Morgen, zondag, is het gesloten en kun je je auto niet ophalen en maandag heb je er de tijd niet voor in de ochtend.’’ Net toen ze een weerwoord wilde geven, reed hij aan. Hij was zich er geheel bewust van dat hij een verslagen Maryam had achter gelaten. Heerlijk vond hij het om haar zo voor het blok te zetten. Hij zou haar zeker maandag ophalen. Hij wist ook zeker dat ze dacht dat hij misschien een valse belofte maakte, maar dit was dan ook het moment om duidelijk te maken dat hij het niet zo had op valse beloftes. Wat hij zei deed hij ook en dat zou hij haar duidelijk maken ook.
Dus Maryam, zet je maar schrap voor wat er komen gaat want ik heb nog een hoop voor je in petto..