Dames, ik ben van plan om morgenavond een vervolg te plaatsen. Ik probeer het dan (ter compensatie) langer te maken of gewoon twee vervolgjes. Morgen begint namelijk mijn SE-week dus veel vrije tijd heb ik helaas niet, aangezien ik ook nog een ramp ben wat betreft plannen.
PS: Ja ik ben een jonkie!
He burns down the whole world, but won't let a single flame touch her.
ik hopu van je verhaaaaaal!!!!!
ik hoop dat je snel verdeeeeeeeeeeer doet!!!![IMG]i love you[IMG]i love you[/IMG]i llllloooooooooooooooooooovvveeeeeeeeeee youuu
ik wil een nieuwe vervolg
Ga er nu aan beginnen dames!
He burns down the whole world, but won't let a single flame touch her.
And I love you girrrrl!Geplaatst door yasmine1212
ik wil een nieuwe vervolg
Super bedankt, you keep me motivated
Dikke kus voor jou!
He burns down the whole world, but won't let a single flame touch her.
Wat vooraf ging…
Zelf hadden ze geen enkel besef meer van de buitenwereld. Ze waren zielsgelukkig met elkaar. Traag zette hij haar terug op de grond en plaatste een kus op haar neus. ‘’Zeg nou nog eens dat ik me voor je schaam.’’ Verlegen sloeg ze haar blik neer waarop hij in de lach schoot. ‘’Yasser el Marouani, je bent een kanjer.’’ Hij glimlachte ondeugend en liet zijn wenkbrauwen op en neer gaan.'’De jouwe toch?’’ ‘’Ja, de mijne.’’
Met een diepe zucht liep ze de deur uit. Ze voelde de snijdende kou tegen haar gezicht. Even sloot ze haar ogen en genoot van de kou op haar huid. Als een zombie stapte ze haar auto in, op weg naar haar werk. Vandaag zou haar laatste dag zijn in het bedrijf. Haar taak zat er namelijk op. Ze had de nodige ruimtes onder handen genomen en na een paar kleine maandjes had ze ze omgetoverd in prachtige werkkantoren.
Ergens vond ze het erg jammer dat ze er weg zou gaan. Ze zou Yasser om haar heen missen. Natuurlijk zouden ze elkaar blijven zien, maar wel veel minder dan voorheen. Ze zagen er namelijk elke dag wel een paar keer en dat zou nu flink ingekort worden. Maar niet alleen dit zat haar dwars. Hierna zou ze dus zo snel mogelijk een nieuwe klus moeten vinden en dat viel haar zwaar. Ze had enige tijd rond gekeken, maar niets sloot aan op haar profiel.
Even bleef ze het gebouw bekijken toen ze aan was gekomen. Ja, ze zou het missen. Daar was geen twijfel over mogelijk. Ze stopte deze gedachtes ver weg en liep zo naar binnen. Een enkeling lachtte ze even toe. Al snel kwam ze aan bij zijn kantoor. Een luide ‘’Binnen’’ volgde na haar zacht geklop. Ze fatsoeneerde haar kleding en liep vervolgens het kantoor in.
Een oprechte glimlach vormde zich om zijn lippen toen hij haar zag. Ook zij lachtte terug. Gauw nam ze plaats tegenover hem en nam even alles in haar op. Dit zou immers de laatste keer zijn dat ze hier zou zijn. Tenminste, als werknemer want wie weet wat de tijd zal brengen.
‘’Dit is dan de laatste keer dat ik je hier zo voor me zal zitten, in deze positie.’’ Ze knikte. ‘’Ja, mijn werk zit er op hier. Tijd om op te stappen.’’ Een ongemakkelijke stilte viel. Hier hadden ze er maar weinig van. Stiltes hadden ze wel vaak gehad, maar dat waren fijne stiltes. Stiltes waarin zoveel onuitgesproken woorden lagen. Troostende stiltes, liefdevolle stiltes.
‘’Ik heb een voorstel. Sla het niet meteen af. Denk er eerst even over na.’’ Ze trok haar wenbrauw op, verbaasd als ze was. Ze gaf hem echter een kort knikje als teken van instemming. ‘’Je weet dat we nog enkele dochterbedrijven hebben in het buitenland…’’ Even stopte hij weer. Ze kon wel raden waar dit heen ging. Ze liet hem echter uitpraten.
‘’Ik ga binnenkort naar een van die bedrijfjes voor wat zaken. Ik had een goede vriend van me op het bedrijf afgestuurd, even een oogje in het zeil houden etc.’’ Hij haalde zijn handen nerveus door zijn haren. ‘’Het zit zo, het ziet er niet meer uit. Het is ingericht naar de kitscherige Marokkaanse smaak. Nu is mijn vraag of jij in staat bent om met mij mee te reizen en ook dit onder handen te nemen.’’
Het bleef stil aan haar kant. Ze wist niet wat ze hierop moest zeggen. ‘’En waar bevindt dit bedrijf zich?’’ ‘’In Tanger, Marokko.’’ Haar keel stokte. Marokko. Ze was er jaren niet meer geweest. Even sloot ze haar ogen. Ze zag de drukke, kleurvolle markten voor zich, de foto’s van de koning op iedere hoek, een drukke boulevard maar vooral een blauwe heldere zee wiens golven haar meenamen op een verre reis. Ze kon niet liegen, ze had het land van herkomst gemist. Ze had de Marokkaanse zon gemist. Er bestaat namelijk wel degelijk een verschil tussen de zon in Nederland en die in Marokko. Ze prefereerde de Marokkaanse natuurlijk, al moest ze het de laatste paar jaar met de Nederlandse doen, die bijna nooit tevoorschijn komt maar dat terzijde.
‘’Mag ik er even over nadenken? Het is nogal wat…’’ Hij knikte begripvol. ‘’Ik vertrek precies over een week. Dus binnen een week moet je besluit doorgegeven zijn.’’ Ze aarzelde. Dit was een lastige keus. ‘’En voor hoelang blijf ik dan?’’ ‘’In principe tot al jouw benodigde werk is gedaan. Ik weet niet hoe het er daar precies aan toe is, maar ik gok op 2, misschien 3 maanden. Het gaat, volgens mij, namelijk puur om het meubilair.’’ Ze knikte.
Twee maanden naar Marokko. Dat deden ze vroeger ook altijd. Vroeger, toen ze nog thuis woonde. Vader verzon altijd een smoesje waarom ze nou die twee weken eerder of later nodig hadden. Wonder boven wonder geloofden ze hem altijd en kregen ze ieder jaar weer de volle twee maanden. Voor haar klonk het nu een eeuwigheid, terwijl de tranen toen juist over haar wangen rolden omdat ze niet terug wilde. Ze schudde de gedachtes van haar af. ‘’Ik moet er gewoon even een nachtje over slapen denk ik. Morgen zal ik het al wel weten.’’ Hij knikte. ‘’Ik hoop oprecht dat je meegaat, Mar.’’
‘’Ik ook’’, dacht ze. Ze hield het echter voor zich en verliet na afscheid te hebben genomen zijn kantoor met gemengde gevoelens.
He burns down the whole world, but won't let a single flame touch her.
Ben ik weer!
Pff ik heb het zo druk gehad met alle toetsen (nog steeds eigenlijk).
Maar dat is dus de reden dat ik niets geschreven heb, zoals al eerder vermeld.
Ik ga proberen wat uit mn vingers te krijgen tussendoor, anders laat ik het tot het weekend.
Dan zal ik het ook wel wat langer maken als goedmakertje!
He burns down the whole world, but won't let a single flame touch her.
MVC Premium Yeey ik hoop vandaag [emoji1]
Ondertekening verwijderd door een Moderator
Klik hier voor meer info
Ben er mee bezig!
He burns down the whole world, but won't let a single flame touch her.
Wat vooraf ging…
Twee maanden naar Marokko. Dat deden ze vroeger ook altijd. Vroeger, toen ze nog thuis woonde. Vader verzon altijd een smoesje waarom ze nou die twee weken eerder of later nodig hadden. Wonder boven wonder geloofden ze hem altijd en kregen ze ieder jaar weer de volle twee maanden. Voor haar klonk het nu een eeuwigheid, terwijl de tranen toen juist over haar wangen rolden omdat ze niet terug wilde. Ze schudde de gedachtes van haar af. ‘’Ik moet er gewoon even een nachtje over slapen denk ik. Morgen zal ik het al wel weten.’’ Hij knikte. ‘’Ik hoop oprecht dat je meegaat, Mar.’’
‘’Ik ook’’, dacht ze. Ze hield het echter voor zich en verliet na afscheid te hebben genomen zijn kantoor met gemengde gevoelens.
‘’Safae, ik weet echt niet wat ik moet doen…’’ Haar vriendin wierp haar een medelijdende blik toe. ‘’Aan de ene kant is dit een uitgelezen kans voor mij, maar aan de andere kant ben ik doodsbang.’’ Ze was in tweestrijd. Ze wist dat ze het wilde, maar het bleef lastig om de knoop door te hakken. Om de nadelen te negeren… ‘’Waar ben je precies bang voor Mar? Bekijk het positief. Dit is een vakantie en job ineen’’, grapte haar vriendin. Ze knikte. Het was waar. Daarnaast zou ze al die tijd met Yasser samen zijn in haar lievelingsland.
Een glimlach vormde zich om haar lippen bij deze gedachten. Hoe zou ze kunnen weigeren? De baan, de ‘’vakantie’’ en de man van haar leven. Ideaal toch? Abrupt stond ze op en omhelsde haar vriendin innig. ‘’Je hoort nog van me lief!’’ Gehaast en opgetogen nam ze haar hoed van de kapstok en liet zo een beduusde Safae achter. Ze was op weg naar Yasser. Ze zou hem het goede nieuws vertellen. Ze had namelijk besloten wat de baan betrof.
Aangekomen in het gebouw liep ze zelfverzekerd door naar zijn kantoor. Ze gooide haar haren in haar nek en fatsoeneerde haar kleding. Even dacht ze terug aan de eerste keer dat ze hier stond. Toen vond ze hem nog een arrogante kwal en moet je nu eens zien…Zachtjes klopte ze op zijn deur en zoals altijd weerklonk een luide ‘’Binnen’’ vanuit zijn kantoor.
Haar hart verwarmde toen ze hem zag zitten. Hij zag er onwijs knap uit, besefte ze. Een echte knapperd. ‘’Waar heb ik dit aangename bezoekje aan te danken, madame?’’ Met een ietwat ondeugende grijns liep hij op haar af en sloeg zijn armen om haar middel. ‘’Goedendag, schoonheid van me.’’ Teder plaatste hij een vederlichte kus op haar lippen. ‘’Ik ben hier wat betreft jouw aanbod.’’ Zijn gezicht stond meteen ernstig. Hij hoopte vurig dat ze mee zou gaan. ‘’Ga zitten.’’ Ze nam plaats tegenover hem en trok vervolgens een bedrukt gezicht.
‘’Uhm..Ik heb besloten dat ik niet meega.’’ Als automatisch gingen zijn schouders hangen en was de vreugde in zijn gezicht als sneeuw voor de zon verdwenen. ‘’Maar..Maar waarom? Heb je wel alle voors en tegens goed overwogen? Of heb je een andere baan gevonden?’’ Duizend vragen, maar zonder tijd om te antwoorden. Toen hij maar niet wilde ophouden, kon ze zich niet meer inhouden. Ze proestte het uit van het lachen.
Yasser begreep er echter niets van. Gefrustreerd haalde hij zijn hand door zijn haren en uitte een diepe zucht. Ergens vond ze het aandoenlijk. Ze stond op en ging achter hem staan om vervolgens haar handen op zijn schouders te leggen. Ze bracht haar gezicht dichterbij en fluisterde met haar lippen tegen zijn oor: ‘’Denk je nu echt dat ik extra tijd met jou zou afwijzen….?’’ Ze voelde hoe hij verstijfde bij het voelen van haar lippen en het horen van haar sensuele stem. Dit deed haar meer dan goed. De rollen waren eindelijk eens omgedraaid.
Ze draaide vervolgens zijn bureaustoel naar haar toe zodat ze nu oog in oog stonden. Voor een tweede keer bracht ze haar gezicht dichterbij de zijne. Plagend deed ze alsof ze hem een kus zou geven, maar net voordat hun lippen elkaar raakten, trok ze zich terug. Ze proestte het uit bij het zien van zijn gezicht. Hij had zijn lippen halfopen en zijn ogen gesloten. Bij het horen van haar gelach, herstelde hij zich abrupt.
‘’Heks die je bent!’’ Ze kwam niet meer bij van het lachen. Hij zag er echter de lol niet van in. Ruw pakte hij haar vast en duwde haar zo op zijn schoot. Dit keer was het haar beurt om abrupt te stoppen waar ze mee bezig was. ‘’En wat wil je nu doen dan dame?’’ Het bleef stil. ‘’Dat dacht ik al.’’ Ruw drukte hij zijn lippen op de hare. Al snel vochten hun tongen een nooit bevochten strijd uit, terwijl hun lippen langs elkaar afschuurden. De zoen werd alsmaar dieper en dieper. Zoals dit het geval was bij alle voorgaande kussen. Het probleem was dat hij zich niet meer kon bedwingen nu. Als het aan hem lag, had hij haar nu allang helemaal gehad. Bemind zoals alleen hij dat bij haar zou kunnen. Niet goed voor zijn bloeddruk, dat was ze. Zoals ze nu op zijn schoot zat en hoe hij al haar vormen tegen zich aan voelde drukken en bewegen. Zijn hart zou het nog eens begeven. Begeven van genot.
Traag scheurde ze haar lippen los. Beiden hielden hun ogen gesloten en lieten hun voorhoofden tegen elkaar rusten. Buitenadem waren ze. De zoenen die ze hadden waren zo intens en vaak pas onderbroken door ademnood. Heerlijk was het. ‘’Dus je gaat mee?’’, hijde hij. ‘’Wat denk jezelf, kanjer?’’ Hij glimlachte ondeugend. ‘’Ik heb geen idee..Kun je het me anders niet gewoon tonen?’’ Ook zij kon een glimlach niet onderdrukken. ‘’Oh en hoe dan wel, meneer el Marouani?’’ ‘’Wat dacht je van een ronde twee?’’ Beiden grinnikten en beiden waren in voor een ronde twee. Dingdingding. Opnieuw beroerden ze elkaars lippen. De zoen leek een oneindigheid te duren. De wereld leek even alleen uit hen twee te bestaan. Alsof de tijd op de een of andere manier stil stond. Totaal niet op hun omgeving lettend zetten ze hun kus voort. Ze waren verslaafd aan elkaar, elkaars drug geworden.
Wie weet wat er komen gaat als ze zich in Marokko bevinden, in hetzelfde hotel. Zouden ze zich dan nog in kunnen houden? Of zou het helemaal misgaan? Als ze zich nu al met moeite inhouden…Hoe zal het daar dan verlopen? Zonder remmingen, zonder barrières.
He burns down the whole world, but won't let a single flame touch her.
Ik weet niet of ik er helemaal tevreden over ben eerlijk gezegd.
Maar morgen(avond) in sha Allah meer.
Ik hoop dat mijn inspiratie dan wat meer voorstelt dan op het moment.
Kuskus
He burns down the whole world, but won't let a single flame touch her.
Uuup!! Ikben er in iedergeval heel tevreden mee!! Tot vanavond In Shaa Allah
Upp, ik ben blij dat je doorgaat met je verhaaal
Ik ga er nu aan beginnen!
He burns down the whole world, but won't let a single flame touch her.
MVC Premium Yes [emoji7]
Ondertekening verwijderd door een Moderator
Klik hier voor meer info
