Mijn weg naar het geloof - deel 2

[MYOWNBESTFRIEND]

Gespannen reed ik naar Amsterdam met Chakir. Cherine paste op Chaima en ik kon met hem naar de training. Ik had een kleine auto waardoor de rit iets langer was als gewoonlijk. Ik dacht aan Chahid die voor de deur stond. Wat wilde hij opeens? Chakir was vrolijk zoals altijd en begon aan zijn training. ‘Chakirs vader is er’ zei iemand van de club zachtjes tegen mij. Ik schrok en wilde niet dat hij dit zou verpesten voor zijn zoon. ‘Waar’ zei ik terwijl ik richting de uitgang liep. In de verte zag ik Chahid staan, hij kreeg geen toegang omdat dit een besloten training was.

Hij zag er ouder uit en sip. ‘wat is er’ vroeg ik direct. ‘Ik wil met Chakir praten’ zei hij. ‘Kan niet. Ik bepaal over mijn zoon en jij zal hem niet spreken’ zei ik duidelijk. ‘Ik moet hem spreken’ zei hij weer. ’Sinds wanneer geef jij om je kinderen? Volgens Zaka ben jij niet eens de vader van mijn kinderen. Geef je opeens om Chakir omdat hij voetbalt op niveau’ zei ik geirriteerd. Ik zag dat hij tranen had in zijn ogen. ‘Het is te laat. Die kinderen willen je niet eens zien. Jij heb ons gedumpt, niet 1 keer maar vaak. Zij willen jou niet meer en hier gaan we niet meer over discussieren’ zei ik boos. ‘Kan je tegen hem zeggen dat ik trots ben en van hem hou’ zei hij zacht. ‘Hoeft hij niet te weten’ zei ik zuchtend. ‘Zeg ook tegen Cherine dat ik haar mis. En kus Chaima voor mij’ zei hij triest. ‘Laat mijn kinderen met rust. Iedereen weet wat voor slechte vader je bent. Je hebt goud laten liggen voor wat sletjes die jou een onvergetelijke nacht bezorgden. Ik heb mijn kinderen en die hebben een moeder die er altijd voor ze is.’ zei ik en wilde weglopen. Hij hield mijn arm vast. ‘Raak mij niet meer aan. Ik ben jouw vrouw niet. Ik was toch niet wat jij wilde’ zei ik terwijl ik hem bekeek. Hij zag er niet gelukkig uit. Ik kon me niet voorstellen dat hij nu zonder ons gelukkig was. ‘Ik heb spijt, ik mis jullie enorm’ snikte hij. ‘Dat is te laat. Wij missen jou niet en het is een verademing om mijn kinderen alleen op te voeden zonder een duivel die mij slaat. Ik ga nu weer naar binnen en als je niet weggaat volgt er aangifte bij de politie’ zei ik streng. Huilend bleef hij daar terwijl ik trillend naar binnen liep.

‘Gaat het’ zei Ismael toen ik weer bij de training keek. Ik knikte en keek hem een tijdje aan. Ik voelde me niet meer op mijn gemak en ging naar het toilet. Daar huilde ik het minutenlang uit. Ik wist niet waarom Chahid steeds terugkwam en mij met gemengde gevoelens achter liet. Met een koud doekje veegde ik mijn tranen weg en liep ik de wc uit. Ismael stond daar ‘sorry’ zei hij toen ik hem opmerkte. ‘Hou je sterk voor je kinderen. Je doet het al een lange tijd goed’ zei hij. Ik wist heus wel dat iemand aan hem had verteld dat Chahid daar buiten stond. ‘Ik doe me best’ snikte ik. Ik wilde niks voor Chakir verpesten en wilde dat zijn dromen uitkwamen. ‘Je heb de hele club die voor je klaar staat. Als ie lastig is dan zorgen we voor een verbod bij het trainingsveld. We kunnen alles regelen’ zei Ismael. ‘Oke’ zei ik en veegde mijn tranen weg. ‘Je bent een goede moeder en dat weet iedereen. Allah is bij je en je bent sterker dan je denkt’ zei hij. Ik knikte en besloot weer bij de training te kijken. ‘Droog je traantjes af en lach’ zei hij met een glimlach.

Wat dagen later vond ik een brief van Chahid. Ik opende het snel in de slaapkamer en las het door.

Lieve Esma,

Ik weet niet waar ik moet beginnen en wat ik allemaal niet moet bespreken. Ik mis je enorm en de kinderen ook. Niets is gegaan zoals ik het had gepland. We hadden geen relatie moeten nemen en het bed moeten delen met elkaar. Dat was mijn fout, daar wist je toen niets van. Ik speelde een spel aan het begin en toen je zwanger was van Cherine kon ik geen kant meer op. Het is hard maar ik wenste dat zij nooit was geboren. Ik had dan getrouwd kunnen blijven met Jamila en hadden wij onze eigen weg kunnen gaan. Toch was het mijn kindje en veranderde alles. Ik zag je meer dan een meid waarmee ik veel lust had gedeeld. Ik begon van je te houden omdat ik zag hoeveel jij van mij hield. Ik had medelijden omdat je niemand had en ik de enige was voor jou. We waren niet de beste combinatie omdat er te veel gedoe was. Mijn familie accepteert jou niet omdat we voor een huwelijk al zwanger waren van Cherine. Ik begrijp ze ook omdat ik zelf geen respect heb voor zulke vrouwen. Maar jij wist niet beter, ik trok je mee en loog alles bij elkaar om van jouw lichaam te kunnen genieten. Ik ben pas echt van je gaan houden toen we gingen trouwen. Jij deed enorm je best en ik loog dat ik zo gek op je was terwijl ik vaak twijfelde aan ons. Chakir was welkom en ik dacht dat wij dan een normaal gezin konden zijn. Dat ging weer niet omdat ik agressief was. Ik weet dat ik jou te vaak pijn heb gedaan en dat jij het niet kan vergeten. Ik weet alleen niet waarom ik dat heb gedaan. Ik dacht altijd dat ik iets van ons huwelijk kon maken. Het was niet wat ik eigenlijk wilde maar die 2 kinderen wilde ons wel bij elkaar hebben. Ik deed niet altijd mijn best voor ons en ik weet dat jij altijd moed had. Ik weet dat jij de enige bent die voor mij klaar stond; na het ongeluk, na kanker en na alle problemen. Jij was gek op mij als persoon en niks anders. Mijn familie heeft me vaak neer laten vallen als ik weer voor ons gezin koos. Ik ben een groot deel weggeweest. ik ben vreemdgegaan en ik heb te veel fouten gemaakt. Ik weet niet waarom, ik kon verleidingen niet weerstaan. Iedereen zei dat alles beter was dan bij jou zijn. Maar jij was mijn vrouw, de moeder van mijn kinderen. Ik heb niemand zo geduldig gezien of liefhebbend als jou. Ik heb een leegte in je hart opgevuld en de kinderen ook. Achteraf heb ik geen spijt van ons huwelijk, we weten zelf hoe gelukkig we soms met elkaar konden zijn. Ik ben niet perfect maar ik heb je kinderen geschonken en je hebt je ouders niet meer nodig. Ik wou dat wij alles opnieuw konden doen en dat ik altijd van je zou houden zoals ik nu doe. Ja, ik heb mijn gezin gedumpt. Waarom? omdat ik dacht dat het beter was. Omdat iedereen weet dat ik je sloeg en vreemdging. Ik kreeg geen respect van mijn kinderen en dat is terecht. Ik houd van al mijn kinderen evenveel en Chaima zou ik willen leren kennen. Ik had gewild dat ik een goede vader was en dat ik jou geen pijn deed. Mijn moeder wilde 1 ding en dat was ik ging scheiden van jou. Ik heb het maanden volgehouden maar het moest gebeuren. Nu is mijn familie blij en ik ongelukkig. Ik slaap slecht en kan me niet binden aan iemand. Ik dacht dat ik gelukkig zou zijn maar ik heb het mis. Op aandringen van iedereen leer ik meisjes kennen terwijl ik nog elke nacht droom over jou. Ik ben niet goed in me vel en kan niet meer bidden of wat dan ook. Ik denk dat mijn familie wat heeft gedaan om ons uit elkaar te halen en het is gelukt. Ik mis je enorm en in mijn hart zijn we getrouwd maar ik verpest alles. Je gelooft me niet maar ik ben echt een slecht mens. Ik doe dingen zonder na te denken. Nu ben ik werkloos en lig ik de hele dag in bed. Niemand is er echt voor me. Ik wil beter worden maar iets staat tussen ons in. Ik voel me zwakker worden en weet dat er dingen zijn gedaan om ons gezin kapot te maken. Het is ze gelukt en nu ben jij ver van mij en heel gelukkig met je leven. Ik zou nooit onze relatie willen opgeven. ik mis mijn kinderen en ik mis jou. Ik weet dat het over is tussen ons. Nooit zal ik mezelf vergeven voor alle pijn die ik jullie heb aangedaan. Ik wou dat ik kon zien hoe mijn dochters opgroeiden en hoe gelukkig mijn zoon is. Chakir doet enorm zijn best en ik ben trots. Hij is een doorzetter en ik hoop dat hij niet boos op me is. Ik zag hoe mooier hij is geworden in de krant. We hebben mooie kinderen. Ik geloof niet dat mijn eigen kinderen mij niet meer willen. Iets in mij is slecht, ik weet niet waarom. Een imam zei dat ik voor altijd zo ongelukkig blijf en dat ik jullie nooit meer terug krijg. Ik begin na te denken over stoppen met dit leven omdat ik jullie mis. Maar je moet weten dat ik sinds het over is met Jamila ik mij zo voel, zo gebroken en eenzaam. Ik weet dat jij goed voor mij bent. Ik ben trots op jou en hoe je de kinderen opvoed. Was ik maar een normale man dan had ik mijn gezin bij me. Ik wil geen contact met jullie omdat ik jullie belast. Ik sla jou alleen maar en de kinderen haten mij. Ik wilde die keer zeggen dat ik van jullie hou en dat ik trots ben op Chakir. Ik wilde hem zeggen dat ik hem mis en dat ik een betere vader wilde zijn. Ik ben eenzaam Esma. Mijn familie is me zat en ik moet beter worden. Jij bent de mooiste, liefste en beste vrouw. In de laatste jaren ben ik meer verliefd geworden op je en dat is voor mij een hel. Ik mag door iets niet verliefd op je zijn. Ik droom elke nacht over je en jij bent de enige. Aan het begin wilde ik niks van je maar na jaren wil ik alles van je. Ik ken je sinds mijn 21e en ik ben bijna 40. Wij zijn zielsverwanten en ik spijt dat ik ben gescheiden van je. Ik heb spijt dat ik jullie heb gelaten. Ik wou dat ik een goed mens was voor jou. Ik word gek en niemand helpt me. Ik wil mijn gezin maar mijn familie maakt mij kapot. Ik mis je en ik hou van jou. Jij bent de enige die er voor me is. Let goed op de kinderen en op jezelf. Ik weet dat het kan gebeuren dat je van een ander gaat houden. Maar vergeet me niet. Ik wil nog elke dag bij jullie zijn. Ik heb je in alles tekort gedaan. het spijt me. Chahid

Ik las de brief door en voelde me triest. Ik had er nooit over nagedacht dat iemand is bij hem zou kunnen hebben gedaan. Hij had namelijk alleen agressie tegenover mij. Nu had ik medelijden met hem en ik had ook gewild dat wij een gezin zouden zijn. Het was ook pijnlijk om te weten dat zijn familie nu gelukkig was omdat de kinderen en ik niet meer met Chahid waren. Ik kon helaas niks meer voor Chahid betekenen.

[MYOWNBESTFRIEND]

Chaima zette ik in haar loopstoeltje en ik las de brief meerdere malen door. Op de envelop waar de brief in was stond mijn naam en de tekst ‘ik hou van jou’. Ik kreeg kippenvel en dacht na over wat ik nu moest doen. Opeens was hij er weer, eerst voor de deur, daarna op de training en nu deze brief. Ik hield van hem en dat bleef altijd zo maar het was niet haalbaar. Mijn leven was ingesteld op de kinderen en veiligheid. Dat had ik niet bij hem en ik weet dat hij niet echt van me hield. Het was pijnlijk dat hij lange tijd loog over zijn gevoelens voor mij en zijn familie was nu gelukkig. Ik stopte de brief in de envelop en bewaarde het goed in mijn slaapkamer. Ik keek naar het bed en het was soms lastig. Op zulke momenten wenste ik dat veel mij niet was overkomen. Zachtjes snikte ik en zat ik aan zijn kant van het bed. We hielden het een paar maanden vol. Ik wilde een compleet gezin net als Rouwayda. Zelfs Chahids zusjes hadden een stabiel gezin. Zaka was dan wel een klootzak en hij haatte mij wel, maar zijn vrouw kwam niks te kort. Ik miste gewoon liefde. Mijn moeder wilde mij ook niet meer en dat vond ik moeilijk.Niemand kwam voor mij op en mijn kinderen vroegen zich af wie hun familie was. Mijn vader liet mij ook vaak zitten en dat wilde ik niet meer meemaken. Ik keek naar de muur en huilde het even uit. Ik voelde me een slechte moeder omdat de kinderen zo arm leefden en ook nog eens zonder vader.

Na wat uur kwamen Chakir en Cherine thuis. Ik had me allang al opgefrist en had een fake smile op. We gingen als altijd eten en namen de dag door. Ik probeerde al mijn aandacht aan ze te schenken maar heel soms dwaalde ik af in mijn gedachtes. ‘Mama het is bijna Moederdag. Wat wil je hebben?’ zei Cherine vrolijk. ’Niks schat, dat jullie gelukkig zijn’ zei ik menend. Met haar broertje besprak zij wat leuk was om te doen met mij. Ik wilde meer leuke dingen met ze doen maar financieel ging het niet. Alimentatie was ook stukken minder geworden. Waarom? geen idee. Ik had geen zin om daar ook nog eens over te zeuren. ‘Mam wil je niet naar een sauna’ zei Cherine opgewekt. ’Schat dat hoeft niet’ zei ik en stond op. Ik had hoofdpijn en voelde me niet vrolijk. Ik deed mijn best om het niet te laten zien aan de kinderen maar ik had nooit even rust. Later die avond vroeg Cherine of ze even kon praten met me. ‘Je bent zo verdrietig’ zei ze. Ik barstte meteen uit in huilen. Voorzichtig troostte zij me. Nooit heb ik zo gehuild voor haar. Gelukkig sliep Chakir al. Ik omhelsde haar strak en huilde steeds harder. ‘Ik mis je vader zo erg’ snikte ik. Ze streelde mijn gezicht en veegde mijn tranen met een zakdoekje. ‘Ja ik ook’ zei Cherine. ‘Ik wil je niet belasten. Ik heb alles gedaan om met je vader te zijn maar het is zo moeilijk’ snikte ik. ‘Dat weet ik mama, hij is heel moeilijk. Ik denk dat hij ons ook wel mist. Maar jij heb geen familie’ zei Cherine zacht. Ik wist wel dat ze vast door had dat ik geen familie had. ‘Ja’ zei ik trillend. ‘Je doet het heel goed mama. Chakir en ik zien dat ook. Als je wil kan ik werken bij de supermarkt zodat we meer geld hebben’ stelde ze lief voor. ’Nee schat, ga eerst studeren en daarna zien we wel. Het komt goed’ zei ik en veegde mijn tranen. ‘Wil je terug bij papa’ vroeg ze zacht. ’Nee het kan niet meer schat. Ook voor je broertje niet. Het is niet goed voor jullie. Papa en ik passen niet bij elkaar’ zei ik hopend dat ze mij begreep. ‘Ja het is wel jammer’ zei ze triest. ‘Maak je geen zorgen, het gaat goed met ons gezin. Met papa gaat het zeker ook goed’ zei ik om haar gerust te stellen. Cherine keek me bezorgd aan en knikte. ‘Ik ben altijd alleen geweest, nu heb ik jullie. Het komt echt goed’ zei ik hoopvol. Mijn dochter omhelsde mij heel strak. ‘Wil je papa zien’ vroeg ik haar na een stilte. ‘Weet niet. Ik ben bang voor ruzie’ zei ze met een zwak lachje. Ik knikte en dacht na. ‘Wil jij papa zien’ zei ze zacht. Ik schudde mijn hoofd ‘het is echt beter zo. we hebben nu rust’ zei ik. ‘Ja klopt’ zei ze lief. Ik kreeg een knuffel en ze bleef tegen me aanleunen.

[MYOWNBESTFRIEND]

Chahid

Ik trilde in de auto toen ik de brief in de brievenbus had gestopt. Het was weer een poging om met haar te kunnen zijn. Als ik langs ga doet ze toch niet open en bij de voetbalclub ben ik niet welkom. Ik huilde en voelde me slecht. Vaak dacht ik aan zelfmoord. Elke dag en elk uur. Ik leefde niet met mijn kinderen of vrouw. Nu was het mijn ex vrouw. ik heb in een waas de scheiding geregeld. Ze is voor mij nu verboden terwijl ik naar haar verlang.

‘Waar ben je’ zei Zaka toen hij belde. ‘Ik was wat doen, ik kom er aan’ zei ik kortaf en reed naar de afgesproken plek. Mijn familie verklaarde mij voor gek dat ik van Esma hield. Nooit sprak ik meer over haar of de kinderen. Mijn familie was blij en ze lieten me toe in hun leven. Zaka pikte op en we hadden een normaal gesprek. ‘Wat is er’ zei Zaka na een tijdje toen het stil was. We zouden wat auto’s bekijken en gewoon een rondje rijden. ’Niks’ zei ik en focuste weer op de weg. Eigenlijk was ik ook woest op Zaka maar ik was niet helder. Ik kon niet meer echt praten en in mijn hoofd was het een rommeltje. ‘Mis je ze’ zei hij zacht. Ik barstte uit in tranen en stopte bij een afgelegen plek. Ik leunde op het stuur en huilde hard. ‘Doe rustig’ zei Zaka bezorgd. Ik hoorde dat hij zijn gordel los deed. Ik miste haar enorm en de kinderen ook. Mijn jongste dochter kende ik niet eens. Mijn hart voelde zwaar aan en ik wilde stoppen met leven. ‘Jij heb je gezin en ik niet. Jullie hebben dit voor mij verpest’ schreeuwde ik tegen hem. ‘Ze is niet goed voor je en jij niet voor haar. Jullie maken alleen ruzie. Jij hield niet eens van haar, jij gaat vreemd en je slaat haar’ schreeuwde hij terug. ’Nu hou ik van haar’ zei ik en gaf hem een klap. Hij was woedend maar deed niks. ’Nu is het te laat. Kinderbescherming op je hielen omdat je haar mishandelde’ zei hij zacht. Ik mocht niet eens in de buurt komen van mijn kinderen. Ook was ik ontslagen van werk omdat ik een tijd naar de gevangenis moest voor de mishandelingen. ‘Haal het uit je hoofd’ zei hij. ‘Ik ga zelfmoord plegen’ zei ik en zocht het mes in de dashboard. Hij sloeg mijn arm weg. ‘Gedraag je’ schreeuwde hij. ‘Ik wil haar terug, ik mis mijn kinderen’ snikte ik. ‘Je krijgt haar nooit terug. Je had haar goed moet behandelen nu is het te laat. Het is niks voor onze familie, Chahid. Wij hebben eer en respect. Zij brengt het slechtste in je naar boven’ zei hij. Ik zuchtte en keek voor me uit. Had ik maar de kans om haar weer in me armen te hebben. Het was echt over. Zaka was stil en we keken voor ons uit. ‘Het is te ingewikkeld en er was te veel gedoe. Je moeder wil je gelukkig zien’ zei hij.

[MYOWNBESTFRIEND]

Verder was ik stil en probeerde ik me sterk te houden. We gingen na een lange dag eten bij een tante met de hele familie. Ik was triest maar probeerde normaal te doen. Al mijn neven waren er met hun gezin en mijn nichten ook. Iedereen was blij en aan het lachen. We hadden een grote en hechte familie. Ik voelde eenzaamheid en ellende. Vanbinnen wilde ik er niet meer zijn. Mijn moeder was heel blij en mijn zussen ook. Die vonden dit de allerbeste keus. Nu ik twee jaar gescheiden was dachten zij dat ik erover heen was. Manal, mijn jongste zusje was nog boos op mij. Zij had geen goede band meer met mijn andere zussen en moeder. Volgens Manal had mij familie Esma nooit zo moeten misbruiken. Ook vond zij mij een mietje omdat ik mijn gezin had gedumpt. Ik staarde voor me uit en dacht aan wat Esma en de kinderen nu zouden doen. Het vrat aan me en ik had veel pijn in me hart. ‘Oom Chahid, kijk hoe snel Chakir scoort’ zei een neefje van me. Hij hield een iPad voor me neus en liet een filmpje zien. Ik had Chakir jaren niet gezien en zag hem stralen op het veld. Hij scoorde en schreeuwde vrolijk. Ik voelde een brok in mijn keel en slikte het door. Iedereen in de woonkamer wilde het filmpje zien. Toen ze hoorde dat het Chakir was werd het stil. Mijn moeder keek me aan en ik hoopte dat zij nu gelukkig was. Nu ik ver van mijn gezin was. Werkloos, alleen en ongelukkig. Mijn zoon was een ster en ik had hem gedumpt. ‘Hij is goed he’ zei Mo mijn broer zacht over Chakir. Ik knikte en dacht na. Geïrriteerd liep ik naar buiten om een sigaret te roken. ‘Rook je weer’ zei een nichtje ongerust. Ik knikte en ging door met een tweede sigaret. ‘Je was weer beter en nu verkloot je het weer’ zei Karima over mijn longen. Ik haalde mij schouders op. ‘Bemoei je met je eigen zaken’ beval ik haar. Ze liep naar binnen en ik rookte door. ‘We gaan eten kom je’ zei mijn moeder zacht. Ik knikte en rookte snel de sigaret. Ik had geen controle over mezelf en gedrag, net een slaaf functioneerde ik.

Iedereen was vrolijk en sprak met elkaar. Ik zat apart en staarde naar een foto van Esma op mijn telefoon. Had ik haar maar beter behandeld dan was zij misschien hier wel bij me. Ik had haar moeten respecteren. Na een tijd ging iedereen met zijn gezin weg. ‘Gaan we’ zei ik tegen mijn moeder. Na tien minuten rijd ik naar huis. Ik sprak nauwelijks tegen mijn moeder en zij wist waarom. ‘Ga je niet naar huis om te slapen’ zei mijn moeder. Ik woonde dus weer thuis omdat ik geen huis kon krijgen. ’Nee’ zei ik. ‘Het is al laat, wat ga je doen?’ vroeg ze nieuwsgierig. ‘Gewoon rondje rijden. Ik ga niet naar Esma. Ze haat mij en ik mag niet in de buurt komen van de kinderen’ zeik met een boze blik. Mijn moeder keek naar de grond. Haar wens was uitgekomen. Ik reed alleen een rondje en Rotterdam was nu zo ver. Was ze maar bij me en vergaf ze mij maar voor alles. Ik probeerde haar te bellen maar kreeg direct voicemail. Het was moeilijk maar ik hield dit niet vol.

‘Er is een mooi meisje die bij je past’ zei mijn moeder tijdens het ontbijt de volgende dag. Charifa was er ook en keek mij lang aan. Ik knikte en luisterde het aan. ‘Je gaat dan opnieuw beginnen en dan wordt je weer gelukkig. Ik wil over een paar dagen dat je kennis met haar maakt’ zei mijn moeder. ‘Ze is echt een schat’ zei Charifa. Ik reageerde niet echt en staarde naar het eten. ‘Je moeder weet het beste voor je’ zei mijn zusje met grote ogen.

[MYOWNBESTFRIEND]

Een paar dagen later zat ik zoals mijn moeder dat wilde kennis te maken met het meisje. In een cafe in de binnenstad. Ze was mooi, eervol en afkomstig van een grote familie. Ik vond het spannend maar vooral ongemakkelijk. Zij kende mijn zussen jaren en wist dus van alles. ‘Je lacht niet zo vaak’ merkte ze op en speelde met haar rietje. Ik voelde weer lust opkomen en vroeg me af of dit was wat ik wilde. Wilde ik wel een ander? Op een of ander manier hielden we contact en kon ik wel met haar praten. Praten over Esma en mijn kinderen deed ik nooit. Na de tweede keer afspreken zoenden we al en voelde ik dat dit mij rust bracht. Leyla was een nieuw hoofdstuk en ze wilde mij helpen met alles. Werk vinden en een huisje. Ik had daar geen zin in en bleef dan afstandelijk. Ik miste Esma wel en kreeg een paniekaanval op een dag. Huilend lag ik op bed en voelde alles slecht. Ik kon niet geloven dat ik weer met een ander zoende en contact had. ‘Word wakker’ hoorde ik mijn moeder zeggen. Ik was blijkbaar in slaap gevallen en werd zwetend wakker. ‘Ga door met Leyla. Je maakt me ziek als ik je zo zie’ zei me moeder toen ze aan het bed zat. Ik huilde weer en dacht na over alle ellende. ‘Ik mis Esma en mijn kindjes’ zei ik huilend. ‘Waarom haat je haar? Ik wil haar alleen, maar nu wil zij me niet’ zei ik boos. Ik schudde mijn moeder door elkaar. ‘Waarom haat je haar?’ schreeuwde ik harder terwijl ik agressief werd. ‘Doe normaal’ riep mijn broertje die binnen kwam. ‘Je hebt wat bij me gedaan. Ik ben mijn gezin kwijtgeraakt door dingen die jij heb gedaan in Marokko. Jij heb wat gedaan in mijn eten’ zei ik woest. Ik vermoedde het al omdat ik altijd voor haar neus moest eten. Mijn moeder kreeg een rood hoofd en schudde haar hoofd. Mijn broertje luisterde mee en we wachten allebei op een reactie van mijn moeder. ‘Denk je dat’ zei ze trillend. ‘Jij of je zus’ zei ik. ‘Ik doe niet aan die dingen’ zei mijn moeder. Mijn vader hoorde het ook en vroeg of het waar was. ‘Wat is dit allemaal wat ik vond onder me bed’ zei ik en pakte een tas vol gek spul, touwtjes, foto’s en meer. Mijn moeder begon te huilen en mijn vader schreeuwde tegen haar. ’Sorry Chahid, ik wilde je helpen’ zei ze huilend. ‘Ik ga zelfmoord plegen want door jou ben ik mijn gezin voor altijd kwijt’ zei ik en liep langs iedereen naar beneden. Ik hoorde dat mijn vader mijn moeder een klap gaf en voelde geen medelijden. Ik pakte wat spullen en zou voorgoed vertrekken. ‘Het spijt me’ huilde mijn moeder. ‘Ik vergeef je dit nooit en niemand hier’ zei ik toen ik mijn spullen inpakte. ‘Heb jij dat gedaan’ schreeuwde mijn vader tegen haar. Mijn moeder zat zwaar in de problemen. ‘Jij bent voor mij dood’ zei ik tegen haar. De tranen vloeide over haar wangen want haar lievelingskind zou haar nooit meer vergeven voor dit.

Ik gooide de spullen in de kofferbak en hoorde mijn broertje komen. ‘Geen gekke dingen doen. Doe rustig’ zei hij zenuwachtig. ‘Ik heb geen zin in jullie. Niemand helpt mij. Ik haat jullie allemaal’ zei ik en reed weg.

[MYOWNBESTFRIEND]

Vol vaart reed ik naar Rotterdam. Ik wilde mijn vrouw en kinderen. Ik wilde geen Leyla, geen familie of wat dan ook. Ik wilde bij mijn ware liefde zijn. De enige vrouw die zo veel van mij hield en die alles voor me deed. Mijn eigen moeder bespeelde mij en Esma deed dat nooit. Ik wist dat ik haar niet zou kunnen zien maar ik was dan iets dichterbij. Ik heb de brief ruim een maand geleden afgegeven en had geen reactie natuurlijk. Toen had ik al vermoedens dat er dingen waren gedaan om mij te bespelen. Met enorme spanning liep ik naar de deur. Gelukkig liep iemand net naar buiten. Ik moest nu nog iemand kunnen spreken bij de voordeur. Ik belde aan en niemand deed open. Zoals ik al had verwacht. Ze haat mij en dat snap ik. Ik liep heen en weer en hoopte dat ik iemand kon spreken. Ik stond even verder op en dacht na. Door mijn lichaam gierde de spanning en ik bedacht wat ik kon zeggen. De deur ging open en er liep een Marokkaanse man uit. Ik trilde en zag me niet eens. Wat deed hij bij mijn gezin? Ik voelde tranen opkomen en wachtte tot hij weg was. Gespannen liep ik naar de deur en belde ik weer aan. De deur ging open en Esma stond daar. ‘Wat is er’ zei ze toen ze de deur achter zich dicht deed. Nu stond ik op de galerij met mijn ex-vrouw. Ze had een abaya aan met een hoofddoek. Ik miste haar lichaam en haar liefde. ‘Ik bel nu de politie’ zei ze en tikte het nummer in. Ik pakte haar telefoon af en probeerde te praten. ‘Ik heb je hulp nodig’ zei ik zacht. Haar mooie ogen bekeken me lang. ‘We zijn verboden voor elkaar. Ik ga je nooit helpen’ zei Esma. ‘Lieverd, ik ben kapot. Help mij, ik ga mezelf wat aandoen’ snikte ik. Haar blik verzachtte. ‘Ik kan je niet helpen’ zei ze met haar lieve stem. ‘Waarom niet? Ik wil geen relatie of wat dan ook. Ik ben zo moe van alles’ zei ik. ‘Het is over en ik ga je niet helpen. Ik ga de politie bellen’ zei ze. ‘Esma, een kans. Ik wil geen romantisch gedoe. Ik moet je even spreken. Mijn hart gaat kapot van alle verdriet’ huilde ik. ‘Jij heb mij laten zitten. Ga naar je familie’ zei ze en pakte de telefoon uit mijn handen. Ik trok haar naar me toe en huilde het. ‘Ik mis je zo erg’ zei ik huilend. Gelukkig had niemand uitzicht omdat er tegenover het huis een muurtje was. Ik voelde haar ook snikken en haar handen door mijn haar. ‘Ik mis je ook, was je maar bij ons’ zei ze toen we elkaar loslieten. ‘We zijn kapot gemaakt. Ik wil rust schatje. Mijn moeder heeft dingen bij me gedaan waardoor ik je haat en mishandel. Maar ik moet er van af’ zei ik hoopvol. Ik zag dat ze schrok en meer huilde. ‘Ik ben verder gegaan en kan ons geen kans meer geven’ zei Esma zacht. ‘Heb je een ander’ vroeg ik bang. ’Nee, maar ik heb nu mijn leven met de kinderen’ zei ze. ‘Wie was die man die er net was’ vroeg ik trillend. ‘Dat is een trainer van Chakir. Ik kan je niet verder uitleggen omdat je toch niet meer in onze levens bent’ zei ze en veegde tranen af. ‘Kan ik je heel even spreken. Gewoon een gesprek?’ zei ik. Ze schudde haar hoofd. ‘Wij komen niet meer bij elkaar’ zei ze en werd weer afstandelijk. ‘Ik ga dood zo’ snikte ik. Esma schrok en keek me bezorgd aan. ‘Jij bent mijn leven. Jij bent mijn hartje en ik wil niks of niemand meer’ zei ik. We keken elkaar even aan en het zou inderdaad nooit meer goed komen. Vol twijfels besloot ik haar te zoenen. Lief beantwoordde Esma de kus. Het werd heviger en ik wist dat wij elkaar misten. Ik voelde me gelukkig en genoot enorm. Mijn hart klopte harder en ik hoorde een kreun. We waren herenigd en dit was pure liefde. Haar zachte lippen kuste de mijne en zo ging het door. Ik hield haar lichaam tegen mij aan en genoot van haar. ‘Ik hou van je. Ik ga maar’ zei ik en liet haar los. Ze had een bepaalde blik en zuchtte. Ze trok me naar zich toe en zoende me weer. ‘Ik mis je enorm’ zei ze lief. ‘Ik jullie ook. Ik wou dat ik goed was en dat ik je alles kon bieden op deze wereld’ zei ik triest. Ik wist dat zij gevoelens had en dat het zwaar was om alleen te zijn. ‘Werk aan jezelf en zorg dat je ook met jezelf gelukkig bent. Ga roqya doen en langs een moskee. Ik heb geen middelen om je te helpen’ zei ze op een aardige toon. ‘Denk je dat wij ooit bij elkaar komen’ zei ik zacht. Esma bloosde en glimlachte lief. ‘Ik weet het niet’ zei ze. ‘Oke’ zei ik zuchtend. Ik glimlachte naar haar en gaf haar een kus. ‘Wil je me helpen op een of ander manier’ vroeg ik. Ze knikte en keek me aan met een mooie blik. ‘Wat heb je nodig’ vroeg ze. ‘Gewoon een luisterend oor’ zei ik hopend dat ze mij begreep. ‘Je moet aan jezelf werken voor de kinderen. Wij moeten op een of ander manier met elkaar om kunnen gaan voor de kinderen. We moeten gewoon geen relatie meer hebben’ zei ze en dat kwam hard aan. Ik hield enorm veel van haar. ‘Ik mis je en meer en me hart weet alleen wat ik met jou allemaal wil maar het is niet realistisch’ zei ze. ‘Bid elke dag en doe roqya, dat is stap 1’ vervolgde ze. Ik luisterde naar wat ze zei. Ik bad al jaren niet en wilde er niks van weten. ‘Wees kalm en verdiep je in het geloof’ zei ze. Het was alsof ik in een droom was als ze tegen me sprak. Ze was bloedmooi en mijn hart klopte hevig. ‘Heb je heel even’ vroeg ze. Ik knikte en zij liep naar binnen. Na wat minuten was ze er weer met 2 boeken in haar handen. ‘Ik kreeg deze van jou voor mijn 20e verjaardag. Misschien is dit nu voor jou van toepassing’ zei ze lief. Ik glimlachte en nam het aan. ‘Voel je je al beter’ vroeg ze. ‘Ik voel me nu heel even gelukkig’ biechtte ik op. ‘Ik hou van je’ zei ze en kuste me zacht. Ik wist dat onze zielen van elkaar hielden en dat wij echt voor elkaar gemaakt waren. ‘Mag ik de kinderen zien’ vroeg ik na de lange kus. ‘Het is nu lastig, Chakir heeft vandaag een blessure gekregen en is aan het slapen. Cherine doet een dutje. En Chaima.. ken je niet echt’ zei ze. ‘Ik ga aan mezelf werken en dan ben ik een goede vader’ zei ik hoopvol. ‘Doe je best lieverd’ zei ze zacht. ‘Esma, ik wil je graag vaker zien’ zei ik. ‘Ik jou ook’ zei ze verlegen. We knuffelden elkaar en ik vond dit fantastisch. ‘Ik ga naar binnen’ zei ze in mijn oor. ‘Ik ga ook’ zei ik en dacht na over de ruzie met mijn moeder. ‘Waar slaap je’ vroeg ze nadat ik kort de ruzie had samengevat. ‘Ik vind wel wat’ zei ik. ‘Was je maar bij ons. Ik huil zo veel om je’ zei ze snikkend. Ik voelde dat ze echt pijn had en dat ze er door heen zat. ’Soms wil ik iemand bij me hebben die me lief heeft en die me helpt’ vervolgde Esma. ‘Ik ben er altijd voor je, jij bent mijn enige echte liefde. Ik hou van niemand anders dan van jou en mijn kinderen. Mijn hele familie mag dood’ zei ik. Ik knuffelde haar en verzekerde dat alles goed zou komen. Na een lange zoen konden we afscheid nemen van elkaar. Ik gaf haar me nummer en vroeg of ze me kon bellen. Ze wilde mij sowieso niet thuis hebben en ook niet dat ik haar planning of nummer wist.

[MYOWNBESTFRIEND]

Esma gaf me advies en ik volgde het op. Ik sliep in het huis van mijn broertje en werkte hard aan mezelf. Ik solliciteerde elke dag voor een baan en ging naar de moskee. Ik deed aan roqya en probeerde alles om sterker te worden. Ik sprak mijn familie verder niet en zij wisten niet dat ik bij mijn broertje sliep, behalve hij zelf. Hij wist dat ik niet goed in mijn vel zat en dat ik beter wilde worden. Hij vond het bizar dat mijn moeder zoiets had gedaan. Esma belde mij paar keer per dag en ik werkte hard aan mezelf voor haar en de kids. Tarik, Rouwayda’s man ging met me mee naar sessies en hielp me enorm. Hij was zo respectvol en gelovig. Ook behandelde hij zijn vrouw als goud en stond hij voor me klaar. ‘Esma heeft geen familie en niks he. Rouwayda vertelde me dat Esma lastige tijden heeft gekend als kind. Koester haar en vecht voor je gezin’ zei hij. Ik was paar maanden verder en het ging beter. Tarik en ik hadden goede gesprekken over het geloof. ‘Ga je mee naar Mekka voor Hajj’ vroeg hij. Ik besloot het te doen. Ik had ondertussen een baan en wilde stabiel zijn. ‘Ga vergiffenis vragen aan iedereen en start opnieuw’ zei hij. Ik ging langs me ouders en me moeder was blijkbaar ziek geworden. Mijn moeder had spijt en vroeg vergiffenis aan mij.

Ik had in de tussentijd de kinderen niet gezien. Het was allemaal heftig maar ik moest ze een keer zien voor ik de bedevaart zou maken. Na 3 jaar zou ik de kinderen zien en ik was zenuwachtig. Ik was bij Tarik en Rouwayda en die hadden dit geregeld. Ik begreep dat Esma afstandelijk was omdat het vaak mis is gegaan tussen ons. Chakir liep als eerst binnen en Cherine volgde met Chaima in haar handen. Huilend liepen ze op me af. Ik hield het niet droog en omhelsde ze alle drie hevig. Esma kwam als laatst binnen en bleef op een afstand kijken. ’Sorry’ snikte ik terwijl ik de kinderen omhelsde en kusten. Chaima kende me niet en die liep weg naar haar moeder. Chakir en Cherine zaten naast mij. Mijn dochter was een prachtige meid geworden die mij deed denken aan Esma toen ik haar net leerde kennen. Chakir was een stoere, lange jongen geworden. Ik vroeg of ze me wilden vergeven en of ze me wilden zien en spreken. Beide knikte ze hevig. Het was intens en ik voelde me compleet. ‘Dat is papa’ zei Esma toen ze Chaima aan me gaf. Het was een klein engeltje en ze was net als haar moeder beeldschoon.

Nadat Esma en de kinderen weg waren besloot ik ook te gaan. Tarik en ik zouden morgen gaan en spraken af op Schiphol. Ik besloot even langs Esma te gaan en haar te spreken. Gespannen belde ik zachtjes aan. ze deed net haar hoofddoek om en keek me met een lach aan. ‘Wil je even praten’ vroeg ik. ‘Kom binnen’ zei ze kalm. Ik schrok maar sloeg het niet af. Het huis zag er mooier uit en heel knus. Het was alsof ik thuis kwam. De deur van de woonkamer was dicht en ik wist dat de kinderen dan sliepen.

‘Ik wil mijn excuses aanbieden voor alles. Ik heb spijt en wil niet meer denken aan alles wat er is gebeurd. Vergeef je me’ vroeg ik. ‘Ja geen probleem’ zei ze. ‘Ik wil de kinderen in mijn leven en gewoon rust. Ook voor jou, ik zal je niet storen en dwingen voor iets’ zei ik. ‘Het is belangrijk dat je een band met de kinderen heb. Wat ons betreft is het zo beter, gewoon ieder zijn eigen weg’ zei ze. Ik keek haar aan in die mooie ogen en snakte naar haar liefde en lichaam. Ik hield me sterk en moest niet afdwalen. ‘Ja dat is het beste’ zei ik. Esma keek weg en daarna weer recht in mijn ogen. ‘De kinderen zijn oud genoeg om met je te communiceren, dus dan is het tussen ons niet nodig’ zei ze terwijl ze friemelde aan haar hand. Op dat moment ging de woonkamerdeur open en wankelde Chaima slaperig naar haar moeder. Esma deed de deur weer dicht en vroeg Chaima waarom ze niet sliep. ‘Ik ben bang’ zei ze met een schattig stemmetje. Esma zat weer op de bank en nam Chaima op haar schoot. ‘Ze is echt prachtig’ zei ik terwijl ik mijn jongste dochter bekeek. ‘Ik ben papa’ zei ik terwijl ik Chaima’s gezichtje aanraakte. ‘Ik wil water’ zei Chaima tegen haar moeder. ‘Ga je dan even bij papa zitten’ zei Esma en gaf haar aan me. Ik gaf haar kusjes en hield haar vast. Ze strekte haar armpjes uit en nam haar drinkbekertje aan. ‘Ik kan niet met Chaima communiceren’ zei ik. ‘Dat gaat dan via Cherine, dan zorg ik dat je haar ziet met Cherine’ zei Esma. Ik bekeek Esma en zag verdriet en blijheid tegelijk. ‘Ik moet gaan’ zei ik. Chaima ging bij haar moeder zitten en keek me aan. ‘Fijne reis en doe rustig aan’ zei Esma. ‘Ja maak je geen zorgen’ zei ik en pakte haar hand. ‘Het spijt me echt. Ik weet dat ik fout zat in alles’ zei ik. Ze knikte en streelde mijn hand. Ik stond op en Chaima probeerde ik een kus te geven. Ze was ondeugend en wilde niet. ‘Geef papa een kusje’ zei Esma. Ze gehoorzaamde haar moeder en gaf me een lief kusje. Chaima liep naar haar slaapkamer en deed de woonkamerdeur dicht. ‘Lief dat ik mocht komen’ zei ik. ‘Geen probleem’ zei ze zacht. Ik twijfelde enorm en we keken elkaar lang aan. We knuffelden elkaar lang en ze snikte. ’Niet huilen schat’ zei ik. ‘Ik wil dat je beter wordt en dat je een vader kunt zijn voor de kinderen. Dat is mijn enige wens. Ik heb onze relatie opgegeven maar de kinderen missen je zo’ zei ze snikkend. ‘Ik kom terug en dan is alles beter. Ik heb onze relatie niet opgegeven. In mijn hart ben je altijd mijn vrouw en ik weet dat dit tussen ons altijd blijft’ zei ik terwijl ik haar tranen wegveegde. ‘Let goed op jezelf en als ik terug ben dan heb je meer vrije tijd’ zei ik hoopvol. ‘Ik hou zo veel van jou Chahid. Jij bent mijn wereld’ zei ze lief. Ik lachte en voelde dat het ijs was gebroken. ‘Jij bent mijn vrouwtje voor altijd. Ik ben gek op je en het wordt alleen meer’ zei ik dromerig. We stonden dichterbij elkaar. Na een tijd zoenden we hevig en het hield niet op. We gingen naar de slaapkamer en ze deed de deur dicht. Het mocht niet maar we waren in de wolken. Haar hoofddoek ging af en ik zag dat haar zwarte lokken langer waren tot aan haar achterwerk. Haar lichaam was prachtig gevormd en de aantrekkingskracht was extreem. Voor ik het wist lagen we in bed met gevolgen van dien. Het was als een droom, ze was mooier dan ooit. ‘Je bent zo mooi’ zei ik als ik haar kuste. ‘Jij ook’ zei ze en kwam dichterbij. We hadden een heftige nacht maar het was nodig. ’Morgen koop ik een morning afterpil’ zei ze grappend. ‘Wil je niet meer kinderen’ vroeg ik. ’Niet als je er niet voor me bent’ zei ze en kuste mij. Ze lach op me en ik voelde zachtjes kusjes op mijn borstkas. ‘Ik wil dit voor altijd’ zei ik zacht terwijl ik haar rug streelde. ‘Je weet wat je moet doen’ zei ze. Weer trouwen dus.

[Sara-amira]

Up pleasssss vandaag nog een

[MYOWNBESTFRIEND]

ESMA
Het was fout maar het voelde zo goed. Iets in mij was nog altijd gek op hem en op dit moment. De kusjes waren lief en de knuffels ook. Hij wist hoe hij mij op zulke momenten kon verwennen. Het was alsof ik in een trance was. Zijn sterke grote armen sloeg hij om me heen en ik lag op zijn borst. We zeiden niks en dat was beter. Ik had geen verwachtingen meer en we waren een ellende als het ging om communiceren. Dit had ik gemist en ik wilde dat hij normaal was. Chahid keek me aan en glimlachte. Ik gaf hem meteen een kus en bekeek hem. Ik vroeg me af of hij echt van me hield. We hadden een onvergetelijke nacht en vielen in slaap.

Rond 7 uur werd ik wakker en schrok ik van Chahid. Hij sliep en we waren beide naakt. Ik voelde weer spijt opkomen en haatte mezelf. Ik deed een badjas aan en pakte snel zijn schoenen. Voor de kinderen was dit niet goed, als zij wisten dat hij hier nog was. De schoenen zette ik in mijn kamer en deed die op slot. De kinderen werden daarna wakker en gingen naar school. Chaima werd zoals vaker door Cherine gebracht. ‘jij ziet er moe uit’ zei Cherine lachend. ‘Ja, ik viel moeilijk in slaap’ zei ik. Ik gaf de kinderen een kus en deed de deur dicht. Langzaam herinnerde ik weer wat er was gebeurd. ‘Je bent gescheiden’ zei een stem in mijn hoofd. Ik zag hoe hij vredig lag te slapen en had een enorme spijt. Als een zombie stond ik onder de douche. Haastig waste ik alles van mij af. De badkamerdeur ging open en hij kwam samen douchen. Ik wilde het niet maar zei er niks van. Ik had zo’n spijt en voelde me vies. ‘Wat is er’ zei hij na het kussen. ‘Niks’ zei ik zacht. Hij was vreemd gegaan en nu genoot hij weer van mijn lichaam. Ik trilde en de tranen prikte in mijn ogen. Hij deed zijn kleren aan en schoenen. ‘Ik ga’ zei hij. Ik knikte en liep alvast naar de deur. Hij ging weg en ik douchte daarna uren achter elkaar. De spijt overheerste, we hadden een grote zonde gepleegd. De morning after pil nam ik in en deed in de periode er na veel zwangerschapstesten. Ik wilde niks meer met hem. Verdriet had ik niet en het boek was echt gesloten.

Ik vond het eng en raar dat zijn moeder dus dingen had gedaan om ons te laten scheiden. Het erge is dat het haar gelukt was. Na zijn bedevaart sprak hij af met de kinderen. Wij tweeën hadden helemaal geen contact meer. Ik zag hem ook niet. De kinderen hadden een goede band met hun vader en vertelde dat hij heel rustig was. Ze hadden hem vergeven voor alles en dat vond ik prima. Ik zag dat de kinderen nu ook weer blij waren als het om hun vader ging. Natuurlijk ging Chahid nu vaker mee met Chakir naar trainingen en wedstrijden. Ik richtte mij op Chaime en Cherine. Op een dag zette ik het vuil buiten en zag ik Chahid net de kinderen afzetten. Hij keek me niet aan en zag er rustiger uit. Een heel kort baardje droeg hij en hij richtte zich alleen op de kinderen. Voorheen kon hij nog wel contact proberen te maken met mij maar nu niet meer. Sinds de laatste nacht bij mij thuis hebben we geen contact.

[MYOWNBESTFRIEND]

‘Hoe was het’ vroeg ik aan de kinderen. Uitgebreid vertelden ze dat ze hadden gegeten bij hun vader en huiswerk hadden gemaakt. Ik was blij voor ze en opgelucht. Verder sprak ik nooit met de kinderen over hun vader, het was niet netjes of noodzakelijk.

Op een dag, 4 maanden na de laatste nacht met Chahid, had ik buikkrampen. Ik voelde dat dit weer net anders was dan naar het toilet willen gaan. ‘Ik ga naar de supermarkt’ loog ik tegen de kinderen toen zij televisie aan het kijken waren. Als een kluns startte ik de auto. Ik kon en wilde niet zwanger zijn. Mijn leven was oprecht een zooitje. Snel stormde ik binnen bij de huisarts. Ik kon na 20 slopende minuten naar binnen. ‘Ja, zwanger’ zei ze met een glimlach na de testen. ‘Nee, dat kan niet. Ik heb morning after pil genomen’ zei ik boos. Verbaasd keek zij me aan. ‘Is het kind niet welkom’ vroeg ze. ‘ik ben 3 jaar gescheiden, dit was een ongeluk’ zei ik huilend. Blijkbaar werkte de morning after pil niet met mijn medicatie. ‘Abortus is ook geen optie’ zei ze zacht. Ik schudde mijn hoofd en liep weg.

Ik heb er nachten niet van geslapen en ik voelde me zo verward. Abortus kon niet, adopteren ook niet omdat dit een deel van mij was. Ik had zo’n spijt van die ene nacht met Chahid. Het was de tweede keer en ik had er blijkbaar niet van geleerd. Ik droeg wijde kleding en besloot het tegen niemand te zeggen. Elke dag vond ik moeilijk omdat mijn buik groeide. Ik negeerde gewoon de zwangerschap en deed wat ik moest doen. Vooral voor Rouwayda en de kinderen schaamde ik mij. Ook was dit kind wettelijk zonder vader. Ik irriteerde me aan de situatie en dacht na over hoe ik dit ooit goed kon verwoorden aan rouwayda of mijn kinderen. Heel ondankbaar zat ik bij de verloskundige. Ik wilde echt niet nog iets met Chahid en toch gebeurde het. Dit was onze tweede bastaardkind, iets waar ik niet trots op was. ‘U krijgt een jongen’ zei de verloskundige. Ik knikte en staarde naar het scherm. Zelfs toen kreeg ik geen blij gevoel. Ondertussen hadden de kinderen om de dag iets te doen met hun vader. Of bij hem eten, huiswerk maken of wat leuks doen. Hij woonde aan de andere kant van Rotterdam en verder wist ik niet waar. Chakir was heel serieus met zijn voetbal en vader. Ik denk dat hij eindelijk rust had.

Per toeval kwam ik Chahid een keer tegen in het centrum. Ik deed boodschappen en hij ook. Hij keek mij niet aan en liep meteen weg. Ik vond het prima en bleef kalm. Kon ik hem maar dit kind geven. Ik schaamde me rot en voelde me paniekerig. Mijn jas trok ik weer goed over mijn buik. In de garage zag ik hem langs lopen. We keken elkaar aan en hij liep door en was totaal anders. Heel rustig en zijn kleding was wat netter. Ik denk dat hij een nieuwe weg in wilde slaan. Ik wilde dat ook maar had minder geluk door deze zwangerschap.

[MYOWNBESTFRIEND]

alsof het niet erger kon kwam ik Halima tegen na wat weken. Ik was bij de drogist en zij stond hier. ‘Ik belde je nog’ zei ze na de begroeting. ‘Ja, heb het druk met de kinderen’ loog ik. Voor haar schaamde ik mij ook erg. Zij wilde mij in alles helpen om niet met Chahid door te gaan en nu heb ik bijna 4 kinderen, waarvan 3 die ik niet zou hebben als ik haar advies had opgevolgd. ‘Hoe is het nu’ vroeg ze toen we op een bankje gingen zitten. ‘Goed, ik ben gescheiden en leef prima’ zei ik zacht. Ze had een enorme glimlach. ‘Ik zei toch dat het goed kwam’ zei ze blij. ‘Ja’ zei ik en besloot om over Chaima en die nieuwe zwangerschap te zwijgen. ‘Heb je niemand leren kennen ondertussen’ vroeg ze. ‘Nee niemand’ zei ik en keek weg. ‘Ik ken wel wat leuke mannen in mijn familie’ zei ze. ‘Hoeft niet’ zei ik zacht. ‘Je bent een leuke meid maar je mist energie in je leven. Er is vast iemand die je eenzaamheid kan weghalen en die je liefde geeft die je altijd heb gemist’ zei ze lief. ‘ik heb mijn kindjes’ antwoordde ik. Het was een tijdje stil en toen moest ik het gewoon zeggen. Zij heeft mij heel vaak geholpen en geadviseerd, ik wilde niets achterhouden. ‘Na mijn verhuizing naar Rotterdam heb ik per ongeluk met hem een kind gekregen, we hebben het paar maanden geprobeerd. Na die tijd zijn we gescheiden en 7 maanden geleden is er meer gebeurd dan mocht en nu ben ik zwanger’ zei ik. Ik stond op en liep weg naar de auto. Beschaamd en verward voelde ik mij. ‘echt waar’ zei ze toen ze naast me kwam lopen. Ik knikte en keek haar aan. ‘Waarom’ zei ze triest. ‘Ik ben dom en doe alles fout. Ik kan moeilijk mijn kinderen vermoorden’ zei ik. ‘Weet hij dit’ zei ze en wees naar mijn buik. ‘Nee en dat wil ik niet. Niemand weet het’ zei ik. Halima was niet meer enthousiast en keek triest. ‘Ik ben heel dom en doe alles fout’ herhaalde ik. ‘Nee, daar kan je niks aan doen’ zei ze. Na een ongemakkelijk afscheid reed ik naar huis.

[MYOWNBESTFRIEND]

straks nieuw vervolg.

[MYOWNBESTFRIEND]

Op bed staarde ik naar mijn buik. Het was een flinke buik en ik voelde de baby schoppen. Ik had gemengde gevoelens en zag mezelf als een slechte moeder. Vaak dacht ik aan adoptie. Als ik nou zou verbergen dat ik was bevallen kon ik het kindje weggeven. Toch was dat niet gunstig. Ik was zelf weggedaan en nu jaren later heb ik pijn en wou ik dat mijn ouders mij bij stonden in alles. Ik besloot het kindje te houden en net als de anderen op te voeden.

De kinderen werden ouder en hadden echt stabiliteit. Ze hadden een goede planning en zagen hun vader vaak. Alleen Chakir sliep daar weleens. Cherine wilde mij niet alleen laten. Ik vond alles prima en gunde hun alle tijd met hun vader. Chahid had gewoon voor het eerst geen contact met mij en ik voelde gewoon dat het echt klaar was. Cherine vertelde weleens over haar vader. Ik vroeg er nooit om. ‘Hij kan zo lekker pasta maken’ zei ze dan vrolijk. Ik luisterde aandachtig. ‘Praat ie over mij’ zei ik zacht. Ze schudde haar hoofd. ‘Nooit’ zei ze daarna. Ik glimlachte om niet de indruk te wekken dat ik het wilde. Het was gewoon een beetje gek op dit moment. De baby schopte en ik moest lachen. Cherine keek me raar aan. ‘Ik moest aan iets denken’ zei ik en liep naar de badkamer. Ik sloot de deur en bekeek mijn buikje in de spiegel. Het was bijna zo ver. Nog 2 maanden. Ik had het zo goed kunnen verbergen. Afspreken met Rouwayda was altijd buiten en heel kort.

Elke dag bedacht ik wat ik tegen de kinderen moest zeggen straks. Ik was zo teleurgesteld in mezelf en was zo bang voor hun reactie. Wat als Chahid erachter kwam? Ik wist niet wat ik moest zeggen.

Stiekem bereidde ik alles voor en hoopte ik dat het soepel zou verlopen. Ik was klaar met het stiekeme gedrag en piekerde vaak. Op een dag belde Halima. ‘Hoe is het’ vroeg ze. We besloten af te spreken en ze kwam een uur later op de koffie. De kinderen waren op school en ik was heel even vrij. ‘Mooi buikje’ zei ze en voelde er aan. Verlegen knikte ik. ‘Heeft niemand iets door?’, ik schudde mij hoofd. ‘wil je het niet zeggen’ vroeg ze. ‘Ja maar ik weet het niet’ zei ik. ‘Wil je het niet tegen hem zeggen’ zei Halima. ‘Nee, heeft hij niks aan’ zei ik. ‘Hij is wel de vader van je baby. Maar je wil hem niet nog eens in je leven, dat snap ik’ zei ze. Halima begreep dat het een complexe situatie was. ‘Moet ik je ergens mee helpen’ vroeg ze voordat ze ging. Ik schudde mijn hoofd, het was goed zo.

Chakir had een hele belangrijke wedstrijd. Nu hij weer contact had met zijn vader ging die overal mee. Maar Chakir wilde mij er ook bij hebben. Tot het laatste moment verzon ik smoesjes maar ik wilde hem niet laten zeggen. Met heel wat lagen kleding en enorme sjaal ging ik er heen. Ik zat helemaal achter op de tribune met Chaima. Cherine en Chahid beneden. Hij keek me niet aan en focuste alleen op de kinderen. Chakir speelde goed en was heel blij. Ik was druk bezig met mijn buik verbergen.

Na afloop zat ik in de auto, Chaima zat in haar stoeltje en ik wachtte op Cherine en Chakir. ‘Ik ga even met papa wat eten’ zei Chakir toen hij bij mijn raam stond. Ik knikte en bekeek hem. ‘Vond je het leuk dat ik er was’ vroeg ik hem. Hij knikte en gaf me een kus op mijn wang. Cherine was moe en wilde mee naar huis. Chahid loop meteen door naar zijn auto en ik voelde niet eens meer wat voor hem. Het was alsof we elkaar niet kenden. Ik denk ook dat hij zijn bedevaart niet wilde verpesten voor mij. Hij had een nieuw leven en ik was toch alleen slecht voor hem.

op een nacht voelde ik weeën maar ik moest het onderdrukken. De kinderen wisten nog steeds niks. Ik lag in bed en pufte het zachtjes uit. Het was pijnlijk maar ik wilde ze niet storen. Ik wilde het volhouden tot en met de ochtend. Als de kinderen op school waren dan kon ik rustig bevallen en iets verzinnen. Ik had veel pijn en het was pas 01:00. Ik belde met het ziekenhuis en die begrepen niet waarom ik niet wilde komen. ‘Ik heb geen oppas voor de kinderen’ zei ik zacht. Ze vonden het nog steeds raar en ik voelde me stom. Ik pakte mijn kraamtas en schreef op een briefje dat ik vroeg een tandarts afspraak had. Ik legde het op tafel en ging naar het ziekenhuis.

Daar aangekomen werd ik heel emotioneel en voelde ik weer alle eenzaamheid opkomen. En weer was Chahid er niet. De zusters probeerden mij te sussen maar begrepen het wel. Ik had nu niemand bij me. Iedereen zou me uitlachen als ze wisten dat ik een kind kreeg van mijn ex-man. Ik had zo veel pijn en voelde me slecht. Het was een pittige bevalling en ik huilde alleen maar. Toen de baby op mijn borst lag voelde ik weer even rust. ‘Chafik’ zei ik toen ze naar de naam vroegen. Hij was zo lief en klein en ik geloofde het niet. Huilend hield ik hem vast. ‘Geen adoptie dus’ vroeg een zuster. Ik schudde mijn hoofd en hield hem strakker vast. Dit was het beste gevoel en ik hoopte dat de andere kinderen niet boos op mij zouden zijn voor dit. Chafik gaf ik een soortgelijke naam als de andere kinderen omdat ik het een mooie naam vond. Het was de naam die wij bijna aan Chakir hadden gegeven. Wij bestond niet meer. Ik lag hier weer alleen. Na wat uur besloot ik naar te huis gaan. Alles was goed verlopen en ik wilde eindelijk genieten van mijn zoontje. Thuis aangekomen waren de kinderen niet thuis zoals verwacht. Ik trilde en was bang voor hun reactie. De baby sliep in mijn kamer, daar had ik nog het wiegje van Chaima. Hij was zo lief en knap.

Cherine had Chaima opgehaald en Chakir kwam tegelijk aan. ‘Ga eens zitten in de woonkamer’ riep ik. Trillend ging ik bij ze zitten. ‘Jongens, ik was zwanger’ zei ik zacht. Hun ogen werden groter en ze vroegen hoe en wat. ‘Vannacht heb ik een baby gekregen. Papa hoeft dit niet te weten’ zei ik. Ze keken me met grote ogen aan. ‘Waarom heb je niks gezegd’ zei Chakir. ‘Omdat jullie al zo veel veranderingen hebben meegemaakt. Ik wist niet of jullie het goed zouden vinden’ zei ik zacht. ‘Mama het maakt niet uit’ zei Chakir en omhelsde mij. Cherine volgde ook. ‘Kom maar’ zei ik en liep met ze naar de kamer.

Na een tijdje wende alles en begrepen de kinderen waarom ik er niks over zei. Chakir was een lieve broer en was dolblij met zijn broertje. Rouwayda kwam er ook achter en vroeg waarom ik haar niks had gezegd. Ik legde uit dat ik me schaamde. Ze was gelukkig begripvol. Ik deed niet echt moeite en verbad de kinderen niet om hun broertje geheim te houden. Hun vader kreeg ik ook door dat er het een en ander was veranderd. Cherine pronkte blij met haar broertje op Whatsapp evenals Chakir. Ik genoot enorm van mijn jonge kinderen en leven.

Op een vroege ochtend stond Chahid voor de deur. De kinderen waren net weg naar school. ‘Ja’ zei ik toen ik de deur opendeed. ‘Salam aleikom’ zei hij. Ik beantwoorde hem netjes en merkte enorm hoe anders hij was. ‘Heb je een kindje gekregen’ vroeg hij meteen. Ik knikte en keek weg. ‘Ik wist het niet’ zei hij. ‘Oke’ zei ik en wilde de deur dicht doen. ‘Kan ik hem een keer zien. Dat je hem mee geeft aan Cherine’ hoorde ik hem zeggen. ‘Hij is te jong daarvoor’ zei ik en keek hem aan. ‘Oke geeft niet’ zei hij kalm. ‘Ik ga’ zei ik en wilde deur sluiten. ‘Heb je een fijne zwangerschap gehad’ zei hij zacht. ‘Ik ben jouw vrouw niet en ik ga dit niet met jou bespreken’ zei ik. Ik sloot de deur en bekeek stiekem uit het raam hoe hij weg liep. Hij keek naar de grond en had een trieste houding.

Enorm trots keek ik wat maanden later naar mijn kinderen. Blij zaten we op de bank en speelden we spelletjes. De eenzaamheid was weg. Ik had vier mensen die mij continu lieten lachen en van mij hielden. In mijn hele leven had ik niet gedacht dat deze vier mensjes mij zo gelukkig konden maken.

[Sara-amira]

Nog een up up up

[Sara-amira]

Je bent online nog een vervolg