Glass killer heel

[rourou]

Het is wel spijtig dat dit je laatste verhaal gaat zijn.. heb
je verhalen allemaal gelezen gewoon prachtig, het is echt leuk dat je de andere personages laat bijeen komen in het verhaal..
ik kijk echt uit naar het rest van het verhaal.. Doe zo voort want je schrijft prachtig up

[sweety688]

Up gaa verder supper!!

[redbandje]

Mijn hart deed boem boem boem toen ik salma83 zag staan. Ga gauw verder!

[salma83]

Ik had mij in een fractie voorgenomen dat ik gewoon zal doen wat ze vragen. Salma’s gezicht was veranderd in onweer. Samar is mijn beste vriendin en ik wist dat ze elk moment kon ontploffen. “Wat een trut en wat een zak, fluisterde ze mij toe”. “Ik bel mijn broer op ,ik laat mij niet vernederen Sophia. “We mogen ons niet laten kennen Samar”. “Misschien valt het allemaal wel mee”. “Hoe duft ze Sophia, hoe durft ze ons op deze manier aan te spreken”? “En die klootzak ging ze verder”. Hij had het laatste gehoord. En dat wist Samar ook nadat ze zijn gezicht had die dodelijk was. “Volgen, zei hij kort”. “We zijn geen honden, zei Samar nu boos”. “Samar, fluisterde ik”. “Ik volg niet Sophia, niet als we op deze manier worden aangesproken”. “Bel mijn broer MENEER BAIKAN”. Hij bekeek ons enkele ogenblikken aan. “Denk je echt dat ik niets beters te doen heb jou belachelijk gedoe”. “ Je hebt Zeyn duidelijk gehoord , staat het jou niet aan bol het dan maar af”. “Geen tijd voor jou bullshit”. “Wat moeten we doen zei ik snel, om hem te doen zwijgen”. “We zijn gekomen om te werken”. Hij leek deze keer te kalmeren. Ik had nood aan lucht. En wilde diep in en uit ademen , maar hield mij in. “VOLG, zei hij bot”. Hij draaide zich om en liep naar binnen. Ik trok Samar mee en gebaarde dat ze nu gewoon haar mond moet houden. We kwamen binnen in een gigantisch kantoor. Zeer chique, het was in de stijl van mijn vaders bedrijf. “In wat zijn jullie precies gespecialiseerd , vroeg ik om de stilte en de spanning te verbreken”? “Ik wilde research doen via Google, maar ik vond niets van informatie”. “Jou onderzoek is ook nutteloos geweest, wij geven geen informatie vrij naar buitenstaanders”.
Ik keek niet begrijpend op. Terwijl Samar met haar ogen rolde. Hij gooide ondertussen een doos op tafel voor Samar’s neus. “Alle papieren moeten in die doos gesorteerd worden op datum”.
Samar wilde iets zeggen als Zeyn ook binnenwandelde. “Ik zie dat je hen aan het werk zet, zei ze kattig”? “Time is money Samar, je kan beginnen”. En geloof mij hier zit je wel even aan, en je zal niet vertrekken alvorens alles gesorteerd is. Samar kon er niet van over. Ik doe het niet zei ze rustig. “Ik kan niet geloven dat mijn broer mij naar jullie gestuurd heeft om mij te laten vernederen”. “Mijn broer heeft mij gestuurd om mij iets bij te leren”. “Ik kan haast niet geloven Zeyn dat je mij op deze manier aanspreekt”. “Niet, jij die zelf door een hel is gegaan, of denk je dat ik jou achtergrond niet ken”. Samar nam haar handtas stevig vast. “Sophia, kom we gaan”.
Zeyn kwam voor Samar staan.”Denk je dat dit een spel is Samar”. “Sophia, gaat nergens met jou mee, en dat is een bevel van de majesteit”. Zeyn riep de beveiliging erbij. “Zet ze buiten riep ze kwaad”. Ik raakte bijna in paniek. Ik wilde niet dat Samar zou buiten gezet worden. Ik hield Samar tegen. “Alstublieft, smeekte ik”. “ Als Samar moet gaan vertrek ik ook”. “Mijn ouders gaan begrijpen”. “Ik laat mijn beste vriendin niet in de steek”. Samar bekeek mij deze keer emotioneel aan. Ik zag dat Annes Baikan op zijn horloge keek”. We verspilden zijn kostbare tijd.
Stilzwijgend gooide Samar haar handtas op tafel en zette zich neer aan haar bureau en trok de doos naar zich toe. Ik haalde opgelucht adem. Zeyn fronste haar wenkbrauwen. Ik had nog steeds geen flauw idee wat ik moest doen. “Volg mij, zei Zeyn nu rustig tegen mij”. Ik had pijn om Samar achter te laten. Ik voelde mij zo slecht en zij ook. Annes Baikan liep voor. Aangezien we hem volgden werd het duidelijk dat ik zijn kantoor in wandelde. Hij trok een grote schuifwand open. “Hetzelfde wat jou vriendin doet met de doos doe jij met deze kast”. Mijn mond viel automatisch open van verbazing. Ik bleef ernaar kijken. Het was gigantisch en vol kaften en mappen en papieren. “Wat is de begindatum, vroeg ik zacht”? “2009, antwoordde hij”. “Goed die twee zijn even bezig, ik verwittig het paleis dat ze aan het werk zijn”. “ Even voor de duidelijkheid, ging Zeyn verder. “Pauze van 10min om 10h, middagpauze van 30 min om 12h, 10 min pauze om 15h, 10 pauze om 17h en ik hoop voor jou en je vriendin dat jullie tegen 18h klaar zijn anders word het avondwerk”. Ik gaf geen antwoord. Ik wist dat ik morgen niet meer terugkom. Annes secretaresse klopte op de deur en wandelde binnen. “Samar Nahayaan is vertrokken”. Haar broer op lijn 1 hoorde ik haar zeggen. Mijn hart klopte in mijn keel. Zeyn kon er niet van over. “Ik beantwoord de telefoon in mijn kantoor zei ze en liep Annes kantoor uit”. Ik bleef geschrokken staan. Ik kon het niet geloven dat Samar vertrokken was zonder mij. Ik bleef enige tijd roerloos staan. Tot hij me aankeek. “Komt er nog wat van zei hij”? Je zal de doos van jou vriendin die de benen heeft gedaan ook moeten doen. “Heel chique en solidair van haar zei hij, en liep zijn kantoor uit.”

[Mimi379]

omg, nu is sophia forever alone, en moet ze ook samars doos gaan doen. Dan zit ze sowieso tot de ochtend te sorteren...

Upp !

[m_gaatjeniksaan]

Upppp!!!!!! Ga gauw verder met die vervolgers zoals de eerste dag!!!!! I can't wait(huil)!!!!

[nadorina16]

Ooeepa

[Loubna2]

. Gevangen in een goudenkooi toch weer opnieuw gelezen. trouwens waarom word dit je laatste verhaal?

[Sabrine211]

Uppaa mooi geschreven!

[salma83]

Ik heb mijn schoenen een uur nadat ik bezig was uitgeschopt. Het was gekkenwerk. Ik was echt in de hel beland. Nooit kon ik dit vandaag rond krijgen. Ik heb hier maanden voor nodig.
Samar was echt vertrokken. Tijdens mijn pauze probeerde ik haar nog te bellen, maar het sprong meteen op antwoordapparaat. Zeyn noch de koele kikker van Annes heb ik terug gezien. Tijdens middag kwam een assistente met broodjes en drak. En om 16h kwam ze met koffie en gebak. Ondertussen was het 18h. Nog nooit was de tijd zo traag geweest. Het was muisstil. Ik had de indruk dat de meeste medewerkers die er werkten vertrokken waren. Ik had geen idee wanneer ik mocht gaan. Ik voelde mij uitgeput. Ik ging nog een poosje door met de hoop dat Zeyn zou binnenvallen of Annes en mij zou wegsturen. Tegen 19h ging de deur open. Ik dacht misschien dat hij verbaasd zou zijn dat ik er nog was maar hij keek amper mijn kant op. Ik deed gewoon verder. Ik durfde hem niet aan te zien. Hij zette zich stilzwijgend achter zijn bureau en belde met iemand terwijl hij naar de scherm van zijn laptop staarde. Ik had het echt gehad als hij na een halfuur nog niks zei. “Tot welk uur moet ik werken, vroeg ik zacht”. Zonder mij aan te zien antwoorde hij: “je had allang moeten weg zijn”. Ik kon mijn oren niet geloven. Ik pakte stilzwijgend mijn handtas en schoenen van de grond. Ik kon ze niet meer aantrekken. Mijn voeten deden veel te veel pijn. Ik liep naar de deur. “Tot morgen, zei ik vriendelijk”.
Hij gaf helemaal geen antwoord. Ik liep de deur uit. Ik was enorm aangedaan. Ik had verwacht dat het zwaar zou zijn, maar niet zo dat ze zich onbeschoft zouden gedragen. Ik voelde mij echt trillen op mijn benen. Ik stond voor de lift te wachten als ik voelde hoe de tranen van mijn gezicht stroomden. Als de lift open ging stond ik oog in oog met Zeyn en haar prins. Ik kon mezelf wel iets aan doen. Hij leek geschokt te zijn mij te zien huilen. Ik kende Sammy dan ook goed. “Sophia, vroeg hij”. Ook Zeyn keek deze keer bezorgd op. Het is niets, ik ga naar huis. Zeyn trok mij zachtjes mee. “Gaat het , vroeg ze”? “Wat, doe je hier nog op dit uur ,vroeg Sammy”. “Ik had geen idee om welk uur ik mocht doorgaan, antwoorde ik”. Ik zag dat Sammy, Zeyn een blik gooide. Zeyn ging over mijn haar net of ik vijfjarig meisje ben. Ik kon haar wel iets aandoen. “Luister je gaat naar huis, je rust goed uit en morgen is het een nieuwe dag”. “Je hebt het vandaag overleefd Sophia Al Yasa”. “Je hebt jou echt bewezen, dat hoe moeilijk ik het u ook vandaag ook heb gemaakt je geduld hebt”. “Was dit een test, vroeg ik nog steeds emotioneel”. “Je moet nog veel leren Sophia, maar ik geloof in jou, net als jou vader dat doet”. Ik durfde het niet vragen, maar deed het toch. “Waar is Samar”? Oww, die heeft een andere taak gekregen , orders van haar broer. Ze zal zo naar huis worden gebracht.”. “ Ga naar huis Sophia, ik zie je morgen weer”. Ik knikte! Sammy keek me aan , hij wilde zeker zijn dat alles ok is. Hij liep met mij naar de lift. “Zeyn is een harde zakenvrouw Sophia, je kan veel van haar leren”. “Haar hart ligt op de juiste plaats”. Ik vond het super lief van hem dat hij dit zei over zijn vrouw. “Ik begrijp niet goed wat mijn vader hiermee wil bereiken”. “Het was hard Sammy, ze vernederden ons”. Sammy knikte begripvol. “Zeyn bedoeld het goed”. “En Annes vroeg, ik zacht”. Sammy, keek raar op. “Hij ziet mij liever gaan dan komen, zei ik”. De lift ging open en Sammy hield het voor me tegen. “Hij is zo slecht niet”. Ik knikte. Ik wandelde de lift in. “Jou chauffeur staat beneden klaar om jou naar huis te rijden”. “Prettige avond prinses”.





Samar zat mij thuis op te wachten. Ze vloog onmiddellijk rond mijn nek. “Ik kan het uitleggen zei ze”. “Je hebt me daar laten zitten, vloog ik uit”. “Hoe kon je Samar”. De tranen stonden in mijn ogen. “Ik laat mij door die trut niet vernederen Sophia”. “Ik heb naar mijn broer gebeld, ik kon hem eerst niet bereiken”. “Rosa, zei me te vertrekken”. “Kort daarna belde mijn broer”. “ Hij zei het zelf Sophia”. “ Jou vader heeft gebeld, hij kon je niet bereiken en je moest bellen”. Stilzwijgend liep ik naar mijn kamer. Ik zag twee gemiste oproepen van mijn vader. Had ik wel zin om hem te spreken. Ik belde toch maar.
“Dat heeft ook lang geduurd hoorde ik hem zeggen”. “Ja, antwoorde ik kort”.
“Hoe was jou eerste dag werken vroeg hij”? Ik bekeek mezelf ondertussen in de spiegel. Ik voelde mij echt slecht. Ik kon mijn vader de waarheid zeggen en boos zijn op hem. En hem verwijten dat het zijn fout is. Maar ik moest denken aan de woorden van Zeyn. Ik heb vandaag de proef overleefd. Ik haalde diep adem. “In het begin was het even wennen”. Maar nadien ging het vlot”. “Ok , prinses zei hij”. PRINSES, wilde ik roepen. Vandaag voelde ik mij alles behalve een prinses. Maar ik hield mijn mond. “Ik mis mama, zei ik zacht”. “Ze mist jou ook schat”. “Mis je mij vroeg hij”? “Ja, ik mis jou papa”. “Maar jij mij niet”. Het werd even stil aan de lijn. En ik kon wel op mijn tong bijten. “Waarom denk je dat ik jou niet mis?” Ik hoor de teleurstelling in zijn stem. “Omdat je mij wil straffen”? “STRAFFEN, vroeg hij verbaasd”? “Sophia, waarom zou ik je straffen”? “Waarom heb je mij naar hier gestuurd, vroeg ik? “Denk je dat ik u straf Sophia”?
“Ik laat jou morgen overvliegen naar huis lieverd”. “Neen, pa zei ik duidelijk, ik blijf”. “Ik kan veel veel van Zeyn en Annes leren”. “Annes ,vroeg hij verbaasd”. “Annes Baikan, zei ik met een zucht”. “De meest koelste kikker dat ik ooit van mijn leven heb gezien”. “Hij is zeer bekwaam Sophia”. “Die man heeft op zijn jonge leeftijd heel veel verwezenlijkt en veel geld gemaakt”. “Als je naar huis wil komen Sophia, je hoeft het maar te zeggen”. “ Niets tegen jou zin”. “Ik ga mij douchen en slapen pa, ik moet er morgen vroeg uit”. Ik zag Salma aan de deur van mijn kamer staan. Ik nam afscheid van mijn vader. “Wat nu vroeg ik?” “Ik ga morgen werken zei ze, maar ze gaan me respecteren”. Ik moest nu lachen als ik mij doodop neerplofte in mijn bed. “Ik kan niet meer Salma”. “Ik kan geen papieren, geen cijfers niet meer zien”.” En morgen doe ik gemakkelijke schoenen aan”. “Heb je er de hele dag op gewerkt, vroeg Salma verbaasd”? Ze legde zich naast mij neer. “Neen, na een uur was ik al bezig op blote voeten”. “ Ik heb heel de dag alleen gezeten op kantoor”. “Wat een vreemde kerel die Baikan, vind je niet”. Er kan geen glimlach van zijn gezicht”. Zo zuur dat hij is, ging ik verder”. “Ik was wel onder de indruk Sophia, ik heb al veel over hem gehoor”. Mijn broer doet zaken met hem”. “Heb nooit verwacht dat hij zo knap is ,grinnikte Salma”. Ik rolde met mijn ogen. “Ga je het ontkennen vroeg Salma”. “Neen, hij is echt knap, maar hij straalt geen liefde uit”. “ Hij is te koel”. “Juist daarmee Sophia, hij straalt pure mannelijkheid uit. “Hij ziet er mij echt uit als een man van woord”. “Een man van staal bedoel je Samar”. We schoten allebei in de lach. “Kun je geloven dat ik zelfs de kracht niet heb om mij om te kleden”. “Ik ben doodop”. Mijn ogen vielen toe”. Ik hoorde Samar nog wat zeggen, maar ik verstond het niet meer ik was te diep weggevallen.

[Loubna2]

top vervolg weer!

[Aforever]

Ik heb al je verhalen gelezen, in één woord: prachtig!!
Het is echt even wennen, aangezien nu alle personages in één verhaal zijn gekomen.
Maar dat wil niet zeggen dat het niet goed is! Integendeel!
Ga gauw verder, jouw schrijfwijze en verhaal (verhalen) zijn adembenemend!!

Alleen één tip, soms staat er in plaats van Samar: Salma. Dat is verwarrend, ik
hoop dat je er wat meer op kan letten. Maar voor de rest: uuupaaa!

X

[sannaae_xx]

Wauwi uppppp

[Sabrine211]

Ik heb al je verhalen gelezen, in één woord: prachtig!!
Het is echt even wennen, aangezien nu alle personages in één verhaal zijn gekomen.
Maar dat wil niet zeggen dat het niet goed is! Integendeel!
Ga gauw verder, jouw schrijfwijze en verhaal (verhalen) zijn adembenemend!!

Alleen één tip, soms staat er in plaats van Samar: Salma. Dat is verwarrend, ik
hoop dat je er wat meer op kan letten. Maar voor de rest: uuupaaa!

X

Ben het helemaal met je eens je neemt gewoon de woorden uit me mond geweldig!! Uppaa ga snel verder ben in love met je verhaal!!

[mss_temsamaniaa]

Wat leuk dat je een nieuw verhaal bent begonnen!! Ben er nu oas achter gekomen en heb ook gelijk alles gelezen... Had ook toevallig die tijd toen jij niet meer schreef gevangen in een goudenkooi en ver weg van koud opnieuw gelezen dus het komt wel goed uit hihih