Hij wist alles van me, met een druk op de telefoon zou die me vader op bellen en zou die al me geheimen onthullen. Ik kon niet anders dan luisteren naar hem. Hij speelde een macht spelletje met me en ik was zijn marionet. De autosleutels lagen in mijn tas op de bank. Ik zat op de andere bank en hij stond tegen de muur. ‘ik laat jou niet gaan. Ik huwelijk je uit! Je bent het leven niet waard!’ schreeuwde hij. Wat moet ik hier op antwoorden ging er door mijn hoofd heen. Alle antwoorden die ik zou geven zijn automatisch fout. Niet antwoorden is ook fout. ‘Zeg op ****! Heb je je tong verloren!?’ schreeuwde hij nog harder. ‘laat me alsjeblieft gaan.. pak alles me geld, me auto, me kleren als je wilt laat mij gaan alsjeblieft’ en de eerste traan rolde over me wang. Ik heb nog nooit gehuild in het bijzijn van een jongen. Ik dacht altijd dat de eerste keer dat ik ging huilen bij een jonge was omdat hij zoveel van me hield of het juist met me uitmaakte.. niet dat dat door een gijzeling kwam. Ik keek naar de klok. Ik was precies twee uurtjes al binnen. ‘ik ga je vader alles vertellen. Ze maken je dood. Ik ga je broer alles vertellen. Hij zal je onthoofden’ zei hij op een rustige en nuchtere toon. ‘Nee mo vertel het hun niet, alsjeblieft! Ik doe alles wat je wilt! Laat me gaan’ huilde ik. Hij ging naast me zitten en keek me aan. Die donkere ogen.. en toen voelde ik volop een stoot tegen me arm aan en ik viel naar rechts. ‘Laat me gaan!’ schreeuwde ik. Hij tilde me weer op om me vervolgens nog een keer tegen de grond te slaan. En zo ging het wel een paar minuten door. Ik schreeuwde en huilden, ineens leek heel de wereld doof te zijn. Ik verzette me tegen zijn grote armen. Het was al een verloren strijd. hij tilde me van de grond en duwde me tegen de keuken muur. Hij legde ze hand op me mond zodat ik ophield met gillen. Hij deed zijn keukenla open en haalden er een mes uit. Ik hield op met gillen en keek naar het mes. Ik voelde niet eens angst. Ineens ging er een gevoel van bevrijding door me heen. Als hij me wat aan doet, hoop ik dat ik dood ga zodat ik geen pijn meer voel dacht ik. Ik zuchten en sloot me ogen. Ik voelden zijn lippen me voorhoofd kussen. Waarna ik me ogen opende en hem aankeek. Hij huilden. De ogen waarin ik alleen diepte en verderf de afgelopen uren in had gezien, huilden. Hij liet me los. En ging op de bank zitten.
UP voor vervolg.
