Eindelijk vervolgje,,prachtig mashAllah ga zo Door, ,uppaahh
Eindelijk vervolgje,,prachtig mashAllah ga zo Door, ,uppaahh
Prachtigg!! Ik smacht naar meer vervolgen~
Uuuppssaaa.
X
~"Real men don't cry? Prophet Muhammed PBUH cried making du'a for his ummah every night, and he was the realest man ever." ~
Je kan goed schijven, leuk verhaal! Up
ik plaats zo een vervolg
Na een gewone werkdag keek ik naar het nieuws. Alweer onrust in het Midden-Oosten. Al die ellende zat mij echt dwars. Ik voelde mij zo een met die mensen die daar lijden. Ik zal hun pijn niet echt kunnen voelen maar het maakte mij ongelukkig. De islam vormde werkelijk een geheel, ongeacht het land waar je vandaan komt. De woede sprak de boventoon na het nieuws te hebben gekeken. Die nare beelden kreeg ik niet uit mijn hoofd. Wat een contrast.. Ik maakte mij zorgen over mijn liefdesleven terwijl men niets te eten had. Zodoende rolde ik in de online wereld van de Islam. Uit hoogmoed en schaamte tegelijk wilde ik niets leren van mijn familie. Ik wilde het mezelf leren. Gezien ik toch zeeën van vrije tijd had na werk, kon ik me heus wel verdiepen hierin. Zonder op te vallen lukte het mij om alles te bidden voor een week. Na die week voelde ik een enorme energieboost. Het ging zo verder tot mijn menstruatie weer eens langs kwam. ‘Goed zo’ zei mijn moeder als zij mij zag bidden. Het deed haar goed en ze wilde zelfs samen met mij meer leren over het geloof.
Maandenlang verdiepte ik mij in allerlei zaken. Ik werd veel serieuzer en op mezelf gericht. In die tijd zag niemand mij staan, dat maakte alles makkelijker. Het deed niet eens meer pijn. Mocht ik ver na mijn derstigste nog alleen zijn dan wilde ik een kindje adopteren. Ik wilde goed doen op deze wereld zonder hopeloos te worden door allerlei ‘cultuur verplichtingen’. Het huwelijk hoorde bij het geloof, maar niemand was op mijn pad gekomen.
Mijn zussen schrokken van mijn transformatie. Ik kleedde mij bescheidener en mijn vormen waren niet meer zichtbaar. ‘Per 1 januari draag ik een hoofddoek In Sha Allah’ zei ik tegen mijn moeder. Vanaf dan zou ik naar een andere afdeling gaan, dat zou minder opvallen. Natuurlijk was ik bang voor reacties maar ik stond hier 100 procent achter. Al zou het mij mijn baan kosten. Het was zo gek omdat ik nooit zo was. ik stelde de hoofddoek uit omdat ik er gewoon niet klaar voor was. in mijn jongere jaren wilde ik het dragen na een bruiloft. Gezien niemand mij zag staan, voor misschien altijd, wilde ik het alsnog dragen. In mijn vrije tijd droeg ik het wel. Het was midden december en ik telde de dagen af.
Mustafa kwam ik tegen toen ik in de stad was. Ik was zoals gewoonlijk alleen en zocht wat leuke kleren. De sale was in volle gang en ik maakte daar gebruik van. In de Zara zag ik hem. Hij keek verbaasd op en liep op me af. Gespannen glimlachte ik naar hem terwijl mijn hart enorm klopte. ‘MashAllah’ zei hij met een turks accent. Ik grinnikte en bekeek hem. ‘Ik wil je graag spreken als je tijd hebt’ zei hij. Het voelde heel fijn aan en ik gaf aan dat ik het toch niet wist. Hij wilde het graag serieus proberen. Heel vaak zei hij dat. Ook toen wij weer goed contact kregen. Maar mijn moeder wilde het gewoon niet. Nu ik mij verdiepte wist ik dat het heus wel mocht. Maar mijn moeder vond cultuur belangrijker. Mustafa vond mij wel te ver gaan met het verdiepen. Ik verbrak daarop definitief het contact. Ik vond het niet eens moeilijk.
Mijn leven veranderde, ik ging vaak naar de moskee. Zelfs daar was ik alleen, wat ik niet meer erg vond. Mijn familie vond mij te extreem worden. Niemand begreep mij en de roddels waren dat ik dit express deed om aan de man te komen. Ik was bewust van wat er nog zou komen en was immers goedgelovig aan het worden. Tegen de wil in van iedereen.
Uuppaa, hbibaa..
X
~"Real men don't cry? Prophet Muhammed PBUH cried making du'a for his ummah every night, and he was the realest man ever." ~
Uuuuppaaa.
X
~"Real men don't cry? Prophet Muhammed PBUH cried making du'a for his ummah every night, and he was the realest man ever." ~
Uupppaaa.
X
~"Real men don't cry? Prophet Muhammed PBUH cried making du'a for his ummah every night, and he was the realest man ever." ~
Geweldig upaaaahhh
je doet het goed meid,
Uuupppaaa.
X
~"Real men don't cry? Prophet Muhammed PBUH cried making du'a for his ummah every night, and he was the realest man ever." ~
Nieuw vervolg komt er aan!
Misschien was het voor de buitenwereld extreem, maar ik voelde mij hier goed bij. Daarnaast was het een belangrijke verandering. Of je nou wel of niet trouwt: je moet je verdiepen in het geloof. Waarom zou dat nu niet kunnen? Natuurlijk denken veel dat na het huwelijk de serieuze beslissingen moeten worden genomen. Want zeg nou zelf, zou die knappe jongen niet meteen voor je gaan als jij je prachtige lokken kunt laten zien? Zo dacht ik ook, niets gek aan. Allah is Alwetend en leidt ons ieder op een andere manier. Ik was zeker open minded en wilde geen wantrouwen hebben in anderen.
Ik verbrak op elke manier het contact meer Mustafa. Als mijn familie de wens had om mij weg te geven aan een Marokkaan, dan was dat maar zo. Het was het niet waard om mijn familie op te geven, niets trouwens. Om rebels tegen hen in te gaan was ik te serieus en oud. Ik was geen tiener meer en had geen tijd of gelegenheid om uitgebreid op ontdekkingstocht te gaan als verliefd meisje. Ik kon het niet tegenspreken maar sinds ik in mijn vrije tijd een hoofddoek droeg voelde ik me serieuzer genomen worden. Ook leek ik meer respect af te dwingen. Ik vond het heerlijk die afstand! De spanning steeg als ik zag dat 1 januari naderde. Gelukkig had ik mij hier goed op voorbereid. Allah zou het mij met Zijn wil vergemakkelijken.
Vlak voor alle kerst gekte kreeg ik een zwaar dossier om alvast in te zien. Als medewerker van de Jeugdzorg maakte ik genoeg ellende mee. Toch deed ik dit het allerliefste. Jonge mensen stimuleren en motiveren. Het was zeker geen organisatie met wie je in aanmerking wilde komen. Doordat ik hier werkte wilde ik het liefst moslims juist begeleiden. Ik wist waar het misging met de begeleiding. Er waren natuurlijk bepaalde normen en waarden die niet moslims niet begrepen.
Aandacht las ik het dossier door. Een jongeman zat in een lastig parket. Na een vrouw uit Marokko te hebben getrouwd lagen zij in een scheiding. Daarnaast was zij met hun dochter voorgoed naar Marokko gegaan. Zonder overeenstemming. Nu zijn er wel regelingen maar gaat alles stroef. Mevrouw had namelijk mishandelingen doorgegeven. Dit wilde ik graag later uitgebreid doornemen. Voor nu lag mijn focus op de hoofddoek.
3 januari
Mijn eerste werkdag op de nieuwe afdeling met hoofddoek. De spanning steeg toen ik richting de collega’s liep om hen een fijn nieuwjaar te wensen. ‘He je draagt een hoofddoek’ zei een collega van middelbare leeftijd. Toevallig had ik haar ontmoet tijdens mijn intakegesprek. ‘Klopt’ zei ik en legde haar uit dat ik voortaan een hoofddoek droeg uit eigen wil. Benadruk dat altijd, mensen hebben de neiging om moslima’s weg te zetten als onderdrukte vrouwen. ‘Ik ben er blij mee en ben precies dezelfde persoon’ zei ik tegen haar. ‘Meid, zolang jij het maar goed vindt’ zei ze terwijl ze met een glimlach keek. Het was fijn om begripvolle mensen om je heen te hebben. Doordat ik van boven een kracht had lukte het mij om dat uit te stralen.
‘Ik word gek’ zei de jongeman hysterisch met zijn handen in het haar. Hij leek maar niet te begrijpen dat alles in fases gaat. ‘Wacht het besluit van de rechter af en het onderzoek. Daarna gaan we over naar de volgende stap’ zei hij. Met tranen in zijn ogen keek hij naar het raam. Het was nog grauw en wit van de sneeuw. ‘Ik ben met jullie allemaal klaar hier’ zei hij geïrriteerd. ‘Dat snap ik. Ik ga mijn best doen en dan hoop ik dat het in jouw voordeel uitpakt’ zei ik menend. Deze man was echt vernederd en gebroken. Ik had zo’n medelijden met hem. Hij kon geen kant op en wilde zijn dochter weer zien natuurlijk. ‘Ja In sha Allah’ zei hij en veegde zijn tranen weg. ‘In sha Allah’ zei ik, informeel maar goed het hoort erbij. Niets gaat zonder Zijn wil. ‘Ik wil me dochter goed opvoeden, ik weet niet waar ze is en hoe ze leeft’ zei hij weer triest.
‘Draag je het fulltime’ vroeg een nicht bij een familiebezoek. ‘Ja’ zei ik trots. Het was een heuse verandering voor iedereen. Ik kreeg vooral fijne reacties, dat het een goede stap was en dat het mij goed stond. Ik vond mijn uiterlijk niet het belangrijkste meer. Natuurlijk heb je op zo’n leeftijd onzekerheden, en ook als niemand je benadert. Maar sinds ik een hoofddoek droeg maakte het mij niet eens uit. Gewoon minder in de spiegel kijken dan vervaagd de onzekerheid.
Het leven werd zo gemakkelijk leek het wel. Ik was gewoon serieuzer en druk bezig met werken. Door het vaste gebed was er ook structuur in mijn dag. Voorheen bleef ik, als het kon, uitslapen om vervolgens uren naar Sabir’s foto’s op Facebook te kijken. Gelukkig was die drang er absoluut niet meer.
Na maanden onderzoek kwam de rechter tot het besluit dat de man die zijn dochter graag in Nederland wilde hebben, onschuldig was. Tarik was opgelucht maar woedend en gestrest. De omstandigheden waarin zijn dochter zou leven als zij terug was, moesten nog worden onderzocht. Hij werd in onze dossiers niet gezien als mishandelaar, nu was hij het slachtoffer. Zijn ex vrouw had dus zijn kind ontvoerd. Hij reisde maanden af om haar te zoeken maar die vrouw had het hem niet makkelijk gemaakt. Naar de afspraken kwam hij vaak met zijn moeder of broer. Hij kon nogal uitvallen en had agressieve trekjes. Volkomen begrijpelijk in deze nare situatie.
Wanneer krijgen we een vervolg?
