UUUPPPPAAAA!!!!! Weeer geweldig♥♥
UUUPPPPAAAA!!!!! Weeer geweldig♥♥
YOu goo girl meer vervolgjes UPPPP
Eid Mubarak Sa3id dames!
lai barkfiek.. t3aydo 3awed insha allah
Yini i7tan iwdan toun ikhfensen...
And maybe you hate something that is good for you and maybe you love something that is bad for you
`````````````````
Surah Al Baqara
Allahi barakfiek xx
Ik wens jou op deze mooie dag het geluk, de vreugde & een lach. Moge Hij onze alle zondes doen hebben vergeven. 3ied Mobarak, voor jou en je naasten..
Allah in heaven. Allah above.. Please protect the one I love. Read this with a smile, send it with a kiss. Happy 3ied to the one who's reading this. Taqabbal Allahoe minna wa minkoum!
je moeder is niet vervangbaar dus zorg goed voor je moeder , want voor je het weet roep je mama en krijg je geen antwoord meer.
Lah ibarkfiek..
Up!
Yuu
Geplaatst door temment_
Straks ga ik In Sha Allah verder
Dames, zouden jullie alsjeblieft deze petitie willen tekenen
Het is een petitie tegen Israël. Wat er in Gaza gebeurd met onze broeders en zusters is gewoon onmenselijk!
De petitie tekenen is een kleine moeite.
http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=5072715
Wanneer komt het volgende stuk?
Ik begin er zometeen aan
57.
“Met wie was je daarnet aan het bellen?” vraagt Samira nieuwsgierig. “Mijn zus” antwoord ik grinnikend en zie de verbazing op haar gezicht. “We kennen elkaar nu al zes maanden en ik kom er pas vandaag achter dat je een zus hebt.” Ik haal mijn schouders op en staar naar mijn glas cola. “Ik vond het niet zo belangrijk om te vermelden” mompel ik en kijk weer op. Ik zie hoe Samira mijn gezicht bestudeerd en kan het niet laten om een gek gezicht te trekken. Lachend steekt ze haar tong uit. “Hoe zit het eigenlijk met je ouders? Vinden ze het goed dat je zolang wegblijft?” Ik verslik me bijna bij het horen van haar vraag. Met grote verschrikte ogen kijk ik haar aan. Ik heb haar en haar familie niks verteld over mijn ‘familie’. Samira is een schat van een meid en betrouwbaar maar ik ben sinds die avond zo wantrouwend geworden tegenover iedereen. Zelfs mijn eigen moeder blijkt niet mijn moeder te zijn. De vrouw die al die jaren voor me heeft gezorgd. Als zelfs zij me voorliegt waarom zouden andere dat niet doen?
“Inara, je hebt sjans.” Ik kijk haar verward aan. “Sjans?” Samira rolt met mijn ogen en kijkt naar de tafel naast ons. Ik kijk haar raar aan en volg nieuwsgierig haar blik. Mijn ogen stoppen bij twee blauwe ogen die me aankijken. Ik kijk de jongeman verbaasd aan en zie hoe er langzaam een grijns op zijn gezicht verschijnt. Hij stuurt me ineens een knipoog en staat vervolgens recht, legt wat geld op het tafeltje en loopt vervolgens de deur uit.
“Dat was raar” hoor ik Samira zeggen waarna ze al meteen begint over haar verloofde. Ik kijk haar aan maar luisteren doe ik niet. Mijn gedachte zijn bij die vreemde man. Zijn ogen… . Ik heb hem eerder gezien dat weet ik zeker. Maar waar? Ik heb er alleszins geen goed gevoel over.
~
Met een druk pratende Samira naast me loop ik de lege straat door. Het is al redelijk laat. “Ryan gaat kwaad worden” zegt ineens zuchtend. “Waarom zou hij boos worden?” vraag ik haar verbaasd en zie hoe ze haar wenkbrauw optrekt. “Ben je de laatste keer vergeten dat we laat thuis kwamen?” Mijn gedachte vliegen meteen naar die dag. Ik, Samira en Nihad hadden die dag een taxi gepakt en zijn naar een groot winkelcentrum gereden. Het was heel leuk, alleen waren we de tijd vergeten waardoor we pas midden in de nacht thuiskwamen. Ryan was razend en heeft heel het huis wakker geschreeuwd waarna hij ons voor een week negeerde.
“Zo laat is het niet. We zeggen wel dat we de weg kwijt waren” stel ik haar gerust. “Die hebben wel al te vaak gebruikt. Kun je geen beter smoesje bedenken?” Ik kijk haar verbaasd aan en duw haar vervolgens lachend weg. “Dan zeggen we wel dat we werden achternagezeten door een aantal straathonden.” “Als ik achterna wordt gezeten door zo’n hond ben ik sneller thuis dan je je kunt bedenken.” Ik schiet in de lach waarna ik al snel haar hand op mijn mond voel. “sshtt, hoor je dat?” fluistert ze zachtjes wanneer ik haar hand van mijn mond haal. Ik kijk haar verbaasd aan en luister aandachtig naar mijn omgeving. Tot mijn verbazing hoor ik inderdaad een aantal stemmen praten. Samira kijkt me meteen bang aan en wilt iets zeggen. Ik schudt mijn hoofd snel en trek haar mee naar een steegje.
“Wat doe je?!” sist ze me paniekerig toe waarna ik haar een boze blik stuur. Ze houdt zich meteen stil en pakt mijn hand stevig vast. Misschien hadden we beter naar Ryan kunnen luisteren, gaat er door me heen. Ik spits mijn oren meteen als ik een stem hoor. “Waar zijn ze? Ze waren hier net nog.” Ik kijk verbaasd naar Samira die me even verbaasd aanstaart. Ze spreken Engels en aan hun accent te horen, komen ze van Engeland. “Ze hebben het over ons” fluistert Samira bang waarna ik knik. “Wat gaan we doen?” Ik haal mijn schouders op en zie hoe bang Samira me aankijkt. “Laten we wachten tot ze weg zijn” stel ik voor en zie haar meteen knikken.
“We mochten haar niet uit het oog verliezen! Ik heb maanden naar haar gezocht en nu ik haar eindelijk heb gevonden, verdwijnt ze zomaar!” schreeuwt er een stem ineens door de lege straat waarna ik voel hoe Samira zich aan mij vastklamp. De stemmen komen dichterbij en ik ben bang dat als ze langslopen ons zien. Ik kijk door het steegje maar zie niks waarachter we ons kunnen verstoppen. “Ga eens in dat steegje kijken” horen we stem nijdig zeggen waarna ik verschrikt naar Samira kijk die me met dezelfde blik aankijkt. “Plan B” zeg ik snel. “Wat is plan B?” vraagt ze in paniek. Zonder op haar vraag te antwoorden, pak ik haar hand vast en zet het op een rennen. Ik ren het steegje uit waarbij ik Samira’s hand nog stevig vastheb. Ik kijk niet op of om. Die mannen hebben het op ons gemunt, dat is overduidelijk.
“Inara, stop alsjeblieft” hoor ik Samira hijgen. Ik loop weer een steegje in en laat me hijgend tegen de muur zakken. Al snel heeft Samira naast me plaatsgenomen. In stilte probeer ik mijn ademhaling weer regelmatig krijgen. Ik luister naar mijn omgeving maar hoor niks buiten een aantal honden en katten. “Waarom waarschuwde je me niet?!” verbreekt Samira de stilte ineens kwaad. Ik kijk haar verbaasd aan. “Ik heb je toch gewaarschuwd. Ik heb toch ‘Plan B’ gezegd.” Kwaad slaat ze tegen mijn arm. “Hoe moet ik nu weten wat plan B is?” vraagt ze kwaad en wilt me weer slaan als ik snel haar hand vastpak. “Plan B is altijd rennen. Waarom let je nooit op als ik iets zeg” rol ik met mijn ogen en zie hoe ze me ongelovig aanstaart. “Het was maar een grapje!” roep ik snel als ik zie dat ze bijna ontploft. “Niet grappig. We worden achternagezeten door een aantal engerds en jij vindt dat het juiste moment om grappig te doen?” Ik rol wederom met mijn ogen en sta recht. “Ik ga kijken of de kust veilig is” zeg ik zuchtend waarna Samira meteen opspringt. “Ik ga mee!” Ik haal mijn schouders op en wandel met Samira aan mijn arm het steegje uit. Ik kijk om me heen maar zie niks. “Laten we snel naar huis gaan” zegt Samira bang waarna ik knik. Als ik me wil omdraaien voel ik ineens een hand op mijn mond. Mijn hart springt er bijna uit van de schrik wanneer ik Samira hoor krijsen. Shit, ze hebben ons.
