ＡＬＷＡＹＳ－ＳＡＤ ™．．．

[Always-Sad]

Beste lezers,

Ik heet jullie ten eerste welkom,

Praten is absoluut niet mijn sterkste kant, dus schrijf ik maar waar ik op doel.
In mijn gedichtjes / emoties met bijpassende plaatjes & video's kun je lezen en zien wat ik werkelijk voel..

* Ik zal ook quotes plaatsen over alles en nog wat; het meest verdriet, afbeeldingen, videos.. { Ik zal niet alleen iets negatiefs plaatsen, maar ook iets positiefs. Dus ik doe me best }.

* De gedichten zijn door mij geschreven, sommige gedichten ben ik geïnspireerd door muziek / songteksten { het een en ander verandert en zodat het toch rijmt }.

* Sommige quotes zijn ook door mij geschreven, maar het meeste niet.

* De afbeeldingen zijn enkel bewerkt.

* Dubbel plaatsen is mogelijk, eventueel plaatjes / video's en quotes.

* Ups, groene puntjes en mee plaatsen waardeer ik.

* Gelieve hou de topic wel netjes.

* Ik kan niet altijd plaatsen, dus graag ook jullie begrip hiervoor.

Kritiek, commentaar of wat dan ook laat je vingers op je toetsenbord de vrije loop.

Alvast bedankt,

[Always-Sad]

Een meisje in de spiegel,

Zittend op bed denkend en starend naar de spiegel,
Die me langzaam naar zich toe trekt en naar het meisje staar.
Me concentratie op die blik word weggetrokken door het giechel.
Verward, onbegrepen, teleurgesteld.. Waar ben ik toch in verzeild geraakt?

Ik pak de spiegel dichter naar me toe en langzaam over me wang streel,
In de andere hand een foto van vroeger, een persoon maar totaal anders.
Hoe is het toch mogelijk, flashbacks van vroeger en het liefst uitschreeuw.
Hoe hard ik ook schreeuw, niemand die me zal horen.. Ben ik of hun veranderd?

Langzaam keer ik terug zittend op mijn bed en denkend over net,
Wat zich net heeft afgespeeld en wat de doen hiermee?
De verdriet, boosheid, woede die zich borrelt in mijn hoofd en ben het zat.
Denkend om de spiegel te breken, de glas stukjes in me polsen voelen of rennend naar de zee?

Verward, onbegrepen en teleurgesteld… Niemand die me zal horen inclusief mijzelf…

[Always-Sad]

Uitgeput,

Ben het vechten, vallen en opstaan kotsbeu,
Het heeft toch geen zin, val weer in me oude routine.
Verdrietig, boos, teleurgesteld lijkt wel me nieuwe steun.
Geen wonder, geen toverdrank alleen een stel pijnstillers als morfine.

Als ik alles bij elkaar tel, wil ik niet eens meer opstaan.
Net een kip zonder kop, net een ei zonder schil.
Dag en nacht wakker, vroeg in de morgen als een haan.
Ik wil niet eens vooruitdenken, de kans op genezing is nihil.

Ik wil niets meer doen, noch nadenken noch leven..
Wat voor zin heeft het? Lang gehoopt en lang geprobeerd.
Ik voel me kapot, levensmoe en totaal tot in me ziel opgevreten.
Hoe langer ik het probeer, hoe langer ik mijzelf nog meer bezeer.

Wat voor zin heeft het dan nog?...

[Always-Sad]

Zonder zorgen,

Was ik nog maar een klein kind,
Het leven kennen die ik nog niet wou kennen,
Geen zorgen, verdriet en enkel aan me speelgoed bind.
Het realiteit is er, hoe hard ik ook weg wil rennen.

Het leven is vallen en opstaan,
‘Het komt wel goed’ word er vaak gezegd.
Maar je hart en ziel die langzaam vergaat.
Het geluk en liefde is voor mij zonder twijfel niet weggelegd.

Ik blijf maar wegrennen van de waarheid,
Ik wil de feiten niet onder ogen willen zien.
‘Maak je geen zorgen, komt goed meid’.
Ach hou op, voor je valse hoop geef ik je een tien.

Een leven zonder zorgen zal zeker nooit bestaan?.

[Always-Sad]

Gevoelig zijn,


Gevoelig zijn brengt je tegenwoordig alleen maar pijn,
Gevoelig zijn maakt je tot in het diepste enkel maar kapot,
Gevoelig zijn heeft een onderdeel genomen aan mijn.
Gevoelig zijn maakt je op den duur helemaal zot.

Gevoelig zijn, kan maar je moet weten bij wie je dat kan zijn,
Gevoelig zijn moet je weten hoe je ermee om moet gaan.
Gevoelig zijn zal dan een heel koers veranderen en dat gevoel is heel fijn.
Gevoelig zijn zal je dichter bij elkaar brengen, op je beide benen kunnen staan.


Gevoelig zijn kan je kapotmaken ❤, maar ook bij de juiste personen bijeen brengen ❤

[Always-Sad]

Tijd heelt alle wonden,

Tijd kan alle wonden helen, maar op jou eigen manier van helen.
Zonder gepush, zonder gedwongen te voelen, zonder druk.
Genoeg ruimte hebben en niet de mensen die je weer naar beneden halen.
Je vecht, je zoekt, je vind en je wint bijna maar toch het gaat weer stuk.

Je zal moeten vallen en opstaan.. En er zeker leren mee om moeten gaan.
Je kan uitstellen maar afstellen is toch onmogelijk voor mij?
Hoe je het went of keert, diep in je wil je toch ook ooit willen staan?
Ik ben niet de eerste of de laatste want er staan al genoeg voor en na mij in de rij..

De vraag is zal het wel goedkomen, doe ik dit voor niks?
Het maakt je gek, zoveel vragen en die je zelf beantwoord in het negatieve!
Het word te benauwd, ik neem de stap terug want het is alsof ik stik.
Van heel ver af, blijf ik nog hopen dat het ooit zal veranderen in het positieve!


Die tijd is een zware last, die zelfde tijd is kostbaar, die zelfde tijd zal je wonden genezen en die zelfde tijd vergeet je nooit....

Sommige gebroken stukjes kunnen hersteld worden, maar die zelfde tijd zal je wonden kunnen genezen. Ik zelf zal nooit hetzelfde zijn als voorheen.

[Always-Sad]

Levend of dood,

Ik voel de pijn enorm diep in me hart naar buiten komen,
De verdriet, pijn, angst die zich maar groter blijft te groeien.
Ik voel het bloed uit me hart langzaam en klonterig langs me stromen.
Ik probeer het te lijmen, repareren van alles maar ben maar aan het knoeien.

Ik voel me levend maar het meest van de dag dood,
Zal ik me ooit eens en voor altijd levend voelen?
Het bloed geeft me een slecht teken, het is helderrood.
Wanneer gaat dit voorbij, ik wil niks bitters meer proeven.

Totaal in de war door dood en levend, kan ik ooit maar een kant voelen?..

[Faithfull.]

Heel mooi..

[MisssKoezina]

Always_Sad, jammer dat je zo'n droevige naam hebt.

[Missauo]

Goed bezig, ga zo door

[Always-Sad]

Verdriet,

Verdriet neemt de overhand over mijn leven die ik nog leid,
Verdriet neemt de baas over mijn dagelijkse bezigheden.
Ik heb gezworen, gevochten, gezweet maar niemand die me bevrijd.
Is er niemand die me een hand kan reiken naar mijn toekomstmogelijkheden?

Verdriet maakt me kwetsbaar, boos, agressief en ik haat het,
Ik wil me niet zo voelen, ik weet niet hoe ik hier van af kom.
Ik heb vele opties geprobeerd, hoe hard ik me ook inzet,
Het lukt me maar niet, ik vraag me enkel en constant af waarom?

Ik ben geboren om te falen en te mislukken,
Hoe hard ik me best ook doe, ik zal blijven falen.
Mijn hart als glas scherven op de grond in stukken.
Constant nieuwe vragen zonder antwoord, ik blijf maar malen.

Hoe harder ik ook blijf vechten, het is voor mij niet weggelegd,
Je creëert nieuwe hoop met moeite uit je tenen, het schijnt voor niks.
Voor je het weet moet je de energie, kracht en hoop vinden voor een nieuwe gevecht.
Ik word er moe van, levensmoe en als dit het leven is is er toch ook geen fiks.

Mensen komen en gaan, verdriet komt en gaat. Wanneer je er bovenop komt, word je weer naar beneden neergehaald.. Wat voor zin heeft het om er nog moeite voor te doen.. Het leven is eenmaal hard, oneerlijk, verdriet & pijn..

[Always-Sad]

Door de zee spoelend,

Ik geef alles op en ik laat het maar varen,
Ik zie wel waar het naar toe zal leiden.
Teveel emoties waardoor ik het moeizaam kan verklaren.
Het waren enkel donkere, bliksemende, regenachtige rotte tijden.

Ik laat alles opgevend, falend en mislukkend voorbij stromen.
Ik ga geen enkele kans meer grijpen, het zal me niks meer interesseren.
Ik had hoop, dat maakt het zo moeilijk, diep in me wist ik dat het nooit zal goedkomen.
Laat me, laat me nog even afscheid nemen van me dromen en even fantaseren.

De realiteit schud me al gauw weer wakker en ik herinner het me als geen ander.
Het doet zoveel pijn, mijn hart die bonkt, schreeuwt van alle kanten.
Wat baal ik hiervan als de donder, want het liefst wil ik erin blijven en het niet verander.
Geen concentratie meer, mijn hoofd die er nog eens bij bonkt, pijn aan de slapen, de zijkanten.

Alles doet zo’n pijn en ieder lichaamsdeel die het schreeuwt van de pijn. Ik voel, zie en hoor de pijn. Komt er hier ooit een einde aan… Einde aan de kwelling en een begin aan een droom maar?

[Always-Sad]

Mezelf,

Ik hou van mezelf,
Ik haat mezelf,
Ik pijnig mezelf,
Ik troost mezelf.

Ik laat mezelf huilen,
Ik laat mezelf lachen,
Ik laat mezelf aan me verdriet over,
Ik laat mezelf aan me geluk over.

Ik laat mezelf verdrietig,
Ik laat mezelf stralend,
Ik laat mezelf een x positief,
Ik laat mezelf levenslang negatief.

Gevangen in een web vol pijn, verdriet, teleurstelling en kan mezelf niet bevrijden…

[Always-Sad]

Niet kunnen accepteren,

Ik kan mijzelf niet accepteren zoals ik ben geworden,
Ik herken mijzelf niet meer, dit gaat veel ste snel.
Ik haat het om zo te zijn, vooral hoe dit is voortgekomen.
Ik voel me net opgehangen aan een boom, de aders in de knel.

Zal ik mijzelf op deze manier ooit kunnen accepteren?
Het heeft me al jarenlang gekost, ik betwijfel het zeer.
Niemand die weet wat ik werkelijk voel, vaak als een clown acteren.
Langzaam sluipend naar me veilige web terug en de clown volledig afweer.

Allerlei emoties door me heen, vechtend en opgevend.
Vele vragen door me heen, waar gaat dit toch heen?
Een ding weet ik wel heel zeker, ik voel mij niet levend.
Zal ik het ooit kunnen accepteren en kom ik er toch doorheen?

Ik kan mijzelf niet accepteren hoe, wie en wat ik ben. Ik kan mijzelf ook niet veranderen. Geen enkel vrede met mijzelf, mijzelf verloren midden in de zee meeverdronken met de golven..

[Always-Sad]

Iedere dag,

Iedere dag met moeite op kunnen staan,
Iedere dag er tegen moeten vechten,
Iedere dag hetzelfde hartje voelen vergaan,
Iedere dag mijzelf in de spiegel zien verslechten.

Iedere dag de energie en kracht die verminderd,
Iedere dag de hoop nergens te kunnen vinden,
Iedere dag iemand of iets die mij het vechten hindert,
Iedere dag in het zwarte put mijzelf moeten hervinden.

Iedere dag, iedere dag, iedere dag… Dagen, weken, maanden, jaren voorbij verstreken en mijzelf moeten zien, blijven verslechten tot een moment dat er geen dag meer over is..