Proloog
Oogcontact is het belangrijkst en dat weet ik. Ik kijk hem strak aan en verlies hem niet uit het oog. Ik zwaai mijn benen rond de paal, en dans op en neer. Ik richt me altijd op een beperkt aantal personen in de hoop dat Ze meer fooi geven. Uitdagend loop ik weg, om mij om te kleden voor de volgende act. Ik zuchtte diep. Ik deed de zwarte hotpants uit en keek naar de volgende outfit. Dit is mijn favoriete avond. De vrijdagavond. Dan kwam híj altijd. Ik pakte de lingerie en trok het aan. Ik keek in de spiegel en ontmoette mijn ogen. Ik was moe en dat was te Zien. De donkere kringen rondom mijn ogen bedekte ik met concealer en ik deed donkerblauwe oogschaduw op, samen met zilver. Ik nam de handboeien mee. . Er is een speciale klant. Elke keer als ik op moet, hoop ik hem te vinden in het publiek. Waarom hij mij zo aantrekt weet ik niet. Hij is niet knap. Maar hij heeft iets. Ik leef als hij mij aankijkt. Matroesjka keek mij veelbelovend aan met haar mooie grote ogen. "Jij bent zeker wat van plan", zei ze. Ik grinnikte en glimlachte naar haar. Ik hoorde de muziek veranderen, als teken dat wij op moesten. Ik was best nerveus, terwijl ik mij normaal erg thuis voel op het podium.
Ik liep het podium op, mijn vertrouwde wereld in. Luid gejoel was te horen uit het publiek. Vroeger maakte mij dit verlegen. Nu ben ik het gewend en ervaar ik het als een belediging als ik geen gefluit en gejoel hoor. Mijn ogen zochten het publiek af, op zoek naar de perfecte kandidaat. Des te ouder, des te gewilliger en meer bereid Ze waren veel geld te betalen voor een uurtje plezier. Mijn favoriete klant was er niet. Ik danste en Zocht maar naar een extra kandidaat.. Mijn ogen doorZochten de voorste rij. Een stel dronken studenten Zaten me kwijlend aan te staren. Ze hadden vast al een stijve in hun broek. Mijn adem stokte in mijn keel, ik werd duizelig en voelde een enorme misselijkheid naar boven komen Twee ijzige ogen keken me aan. Ik liet de handboeien vallen. Mijn handen trilden en ik kon niet stoppen met staren, Het werd stil om me heen. Voor een moment waren hij en ik alleen. Alles leek weg te vagen. Het enige dat Ik zag was de lege, kille blik in zijn ogen. Het leek alsof hij ieder moment een pistool kon pakken om me dood te schieten. Ik wilde wegrennen, maar ik struikelde over mijn eigen voeten tegen Matrjoeska aan. Ik moet hier weg. Nu.
Lieve leden,
Ik wil dit verhaal al ZO lang kwijt. Het is deels waargebeurd, deels niet. De hoofdpersonen heb ik een andere naam gegeven ivm privacy.
