Het licht gevonden hebben, eindelijk. Bedankt voor het lezen
De weg is bewandeld....
In de verlichte en onverlichte delen van de voetstappen, deden harten trillen en beven.
Het einde is in zicht, het einde is in zicht en het einde is in zicht. Ik weet het. Jij weet het.
Alleen,
de tijd weet het niet.
Het is een kwestie van tijd.
Er is te veel gebeurd en gedaan.
En hét deed teveel en hét deed te weinig.
Eindelijk kon ik mij afvragen waarom.
Waarom eigenlijk?
Er was een ogenblik dat ik een teken kreeg, de zoveelste, en eigenlijk was het deze die mijn ogen deden openen. Toen wist ik het, toen wist ik het. Ik ben zwak en op dat moment wist ik waarom, waarom eigenlijk?
Wil ik wel met jou eindigen? Denk het niet. Er is teveel gebeurd in zoveel tijd dat het niet zou werken, ook niet als we beide er voor de volle honderd procent voor zouden gaan. Het zou ons opvreten, het 1e jaar. Al zouden we het 2e jaar halen dan zou het begonnen zijn ons kapot te krijgen. Dus liever niet. Liever niet, Lieve A. Liever niet.
Maar ik denk dat het gewoon zo hoort te zijn. 2 harten zullen nooit 1 zijn, als ze niet voorbestemd waren.
In verscheidende concrete herinneringen komt naar voren dat het nooit moest gebeuren. Maar het gebeurde wel.
Positief blijven is wat ik moet doen. Ook jij, die dit leest, die wel of niet reageert. Je moet altijd opstaan wanneer je valt. Alles komt goed. Ook al komt het niet goed. Geduld en het licht zal je tegemoet komen.
Geplaatst door Noarah 
