1. #16
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    [FONT=Century Gothic]. Ik keek mezelf een tijdje aan in de spiegel en ging vervolgens liggen op me bed. De deur vloog open. Walid liep stampend op me af.
    ‘er staat een jongen voor de deur, hij zoekt je!’ riep walid. Hij keek me dreigend aan.
    ‘jongen? Je lult?’ riep ik verbaasd. Ik deed me haar snel in een slordige knot en liep achter walid aan naar de voordeur. Ik kon aan zijn rug zien dat hij kwaad was. Hij kon me elk moment slaan. Maar ik heb niks te verbergen. Samir zou nooit bij mij komen aanbellen. Hij zou het niet eens willen na wat ik hem allemaal heb verteld over walid. En daar stond dan een vreemde jongeman. Hij had een pak aan en een stropdas. Hatim en walid bleven staan waar ze stonden en keken de vreemde jongen van top tot teen aan. Ik eigenlijk ook. Ik wist niet wat dit te betekenen had.
    ‘sorry, maar wie ben je?’ vroeg ik verbaasd. Walid hield mijn blik in de gaten.
    ‘aangenaam, hamza. Ik weet dat je me niet kent, maar ik heb je gisteravond gezien in het restaurant. Je hebt dit verloren.’ Hij stak mijn pinpas en mijn ov abonnement naar me uit. Ik keek verward en nam het van hem aan. ‘bedankt.’ mompelde ik. Hij glimlachte breed.
    ‘het is al goed, amal.’ Zei hij vriendelijk. Nog nooit heeft een jongen zo aardig tegen mij gedaan, behalve samir dan.
    ‘nou bedankt, en een fijne middag.’ Zei hatim afstandelijk en deed de huisdeur met een dreun dicht.
    ‘wow doe rustig, als me ouders thuis komen willen ze nog wel een dak boven hun hoofd hoor!’ riep walid lacherig. Zijn vriend hatim lachte mee. Ik wilde naar boven gaan maar werd ineens zacht bij mijn arm gepakt. ‘ga je mee?’ vroeg walid. Zijn gezicht stond zacht. Zijn greep om mijn pols verstrakte toen ik aanstalten maakte om door te lopen. ‘ik heb hoofdpijn dus ik ga niet mee, toch bedankt.’ Zei ik. Mijn hart klopte in me keel. Hij zag natuurlijk meteen dat ik loog. ‘nee kom mee.’ Zei hij vast besloten. En ik wist dat ik nu niet meer kan tegenwerken. Ik liep met een zucht naar boven en kwam er vervolgens aangekleed uit. Dit was een hel. Ik mis me ouders. Ik stapte zonder hun een blik waardig te gunnen de auto in. Hatim zette muziek op en walid stapte in aan de bestuurders kant. Ik luisterde aandachtig naar de teksten van de muziek terwijl ik onbewust en langzaam in slaap viel.[/
    FONT]
    .

  2. #17
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Een koele hand in mijn nek deed mij opschrikken. Ik keek wazig en verward naar de ogen die zo dichtbij stonden. Grijs. Toen ik een paar tellen knipperde herkende ik hatim’s gezicht die een beetje te dicht bij mijn gezicht stond.
    ‘we zijn er.’ Zei hij. hij trok zich terug en opende de deur voor me. Ik stapte met verstijfde benen uit. Ik begon een beetje te wankelen dus greep ik onbewust de arm van hatim. Hij keek fronsend op mij neer en lachte me toen uit. ‘lekker stoned, amal?’ vroeg walid die zijn auto aan het checken was op krasjes of zand. Echt waar, walid is gewoon niet te geloven als het om zijn auto gaat. Hij doet alsof het zijn vrouw is!
    Ik wierp hem een dodelijke blik toe en liep voorop. We liepen het centrum in. Plotseling hield ik me passen in. Ze keken me beide geïrriteerd aan.
    ‘jullie gaan winkel in en winkel uit toch? Mag ik mijn winkels in, dan spreken we over een uurtje ergens af?’ vroeg ik hoop vol.
    ‘echt niet.’ Hield walid me meteen tegen.
    ‘waarom niet?’ hield ik vol.
    ‘waarom zou ik jou vertrouwen? Sinds de dag dat ik met jou de deur uit ga kom ik thuis met problemen. Ik wil er niet eens aan denken wat je gaat uithalen als ik je alleen laat.’
    ‘je vertrouwt me niet?’ vroeg ik met opgetrokken wenkbrauw. Dit was niet te geloven.
    ‘op dit gebied niet nee.’ Zei hij op zijn hoede. Hij wist dat hij te veel had gezegd.
    Ik keek hulpzoekend naar hatim. ‘jij ook niet? Vertrouw jij mij ook niet?’ vroeg ik zacht. Hatim keek op. hij keek me een paar seconden lang aan en keek toen weer naar zijn schoenen. Ik besloot het anders aan te pakken.
    ‘beseffen jullie wel dat als ik met jullie mee moet, dat jullie ook alle meidenwinkels met mij in moeten?’
    walid keek geschrokken hatim aan. Ik kon een glimlachje niet onderdrukken.
    ‘oke, luister goed. Over een uur spreken we precies hier af. Begrepen, en laat je telefoon aan staan.’ Ik knikte maar wat en liep toen de eerste de beste winkel in. Ik keek wat rond, meteen viel me oog op een cocktail jurk. Hij was oogverblindend. Ik had op dit moment geen feesten ofzo maar je weet maar nooit wat er aan zit te komen. Ik pakte het en begon te passen. Toen ik uit de paskamer kwam en voor de spiegel stond kon ik me ogen niet geloven. Hij was te mooi voor woorden.
    ‘je vorm komt er mooi in uit.’ Hoorde ik een stem achter me. Toen ik omkeek zag ik een jonge met bedrijfskleding aan staan. Hij keek me met een scheve lach aan. Ik keek naar zijn naambadge. Hij heet salim. Wat een player zeg. Een tel later kwam er een meisje bij hem staan en begon hem uitbundig te zoenen. ‘heey schat. Ik heb je gemist!’ zei hij terwijl hij me snel zijn rug toewierp. Het meisje had niets gemerkt van het hele gebeuren van daarnet. En ik heet amal. Die klapt terug. Ik ging naarst salim staan. ‘nou, mooi dat je haar gemist hebt. Dan kan je je nu focussen op haar vormen en rondingen. Misschien dat je je dan kan inhouden tegenover andere meiden.’ Zei ik zo lief mogelijk. Het meisje trok haar wenkbrauwen op en keek toen naar salim. Toen hij mij alleen dodelijke vuurpijlen toewierp wendde het meisje zich tot mij.
    ‘salim je bent je meisje een verklaring schuldig.’ Zei ik met plezier in me stem. ik huppelde me paskamer in en kleedde me snel om. Toen ik eruit kwam zag ik het arme stelletje bij de deur ruzie maken. Het was mijn bedoeling niet op te stoken, maar hij moet krijgen wat hij verdiende. Als er iets is waar ik niet tegen kan, dan zijn het jongens die van zichzelf weten dat ze mooi zijn en daar dan vervolgens misbruik van maken. Ik had het jurkje in mijn hand en keek er droevig naar. Hij was te duur om het te betalen. En walid zal nooit en te nimmer iets voor me betalen. Ik zuchtte diep en hing het jurkje met pijn in me hart terug aan het rek. ik voelde mijn telefoon trillen. Het was hatim. Die had ook mijn nummer. Het lijkt alsof ik 2 broers heb in plaats van 1. Hij woont zowat bij ons.
    ‘ja?’ zei ik droog.
    ‘waar ben je?’ vroeg hij.
    ‘in de winkel precies tegenover de plek waar ik over een uur moest zijn.’ Legde ik uit terwijl ik met mijn vingertoppen over het cocktail jurkje ging.
    ‘oke, doei.’ Hij hing op.
    ‘nou wat zijn we weer eens duidelijk hatim.’ Zei ik tegen mezelf. Toen ik me omdraaide zag ik dat salim bedroefd voor zich uit zat te staren. Arme stakker. Hij heeft het zelf opgezocht. Toen hij zag dat ik naar hem keek draaide hij zich om. Ik kromp in elkaar bij het zien van de tranen in zijn ogen. Hij stond achter de kassa. Ik liep naar hem toe. Dit is mijn schuld, en ik ga geen oog dicht doen als het niet goed komt.
    ‘je weet dat het jou schuld is? of moet ik je dat nog uit gaan leggen?’
    ‘verdwijn uit mijn zaak. Onmiddellijk.’ Zei hij kalm maar dreigend genoeg om mij een stap achteruit te laten doen.
    ‘sorry van je vriendin. Maar jij begon!’ hield ik vol. Hij sloeg met zijn vuist tegen de toonbank.
    ‘ik gaf je godverdomme alleen een compliment. Dat heet klantvriendelijk zijn om winst te maken!’ ik stond daar meteen met een mond vol tanden.
    ‘moest ik dat ruiken?’ wierp ik tegen. ‘sorry hoor, dat ik namelijk zelfrespect heb.’ Voegde ik er aan toe. Hij keek mij kalm aan.
    ‘is het nu uit?’ vroeg ik rustig.
    ‘weet ik veel, ze stormde de winkel gewoon uit.’
    ‘oke, geef me haar nummer dan praat ik met haar, om het goed met je te maken. Oke?’
    hij keek me wantrouwig aan. ‘wat ga je haar zeggen?’
    ‘de waarheid, dat jij me een compliment gaf, maar als bedoeling klantvriendelijk te zijn om klanten te trekken en ik vatte het verkeerd op.’ hij keek geconcentreerd voor zich uit. Vervolgens scheurde hij een bonnetje en schreef haar nummer op. hij overhandigde het mij. Ik knikte bemoedigend. ‘het komt goed, ik kan zelfs mijn duivelse broer overhalen. Dus dit gaat ook lukken.’ Troostte ik hem. Hij glimlachte droevig. ‘bedankt.’
    ‘geen dank, ik kijk nog wat even rond, me broer haalt me zo op.’
    ‘je duivelse broer?
    ‘hahahha juist, je begint me te begrijpen.’ Zei ik lachend.
    hij werd geroepen door zijn personeelslid en ik keek nog langs alle rekken. Geen enkele jurk kon tippen aan de turquoise mooie cocktail jurkje. Ik voelde plotseling een hand op mijn schouder. Toen ik omkeek zag ik hatim staan. Ik merkte dat hij alleen was. ‘waar is walid?’ vroeg ik.
    ‘zijn auto is weggesleept omdat hij verkeerd stond, hij is het gaan halen. Ik moest jou ophalen. Kom we gaan even wat drinken, dan wachten we op je broer.’ Zei hij toonloos. Ik had mijn hand onbewust nog steeds op dat jurkje dat mijn hart wist te veroveren.
    ‘oke.’ Zei ik dan maar. Toen ik langs de kassa liep stopte ik even. Ik voelde de aanwezigheid van hatim achter me maar toch moest ik het doen.
    ‘salim, ik bel haar vandaag nog oke.’ Salim keek op zijn hoede naar hatim en toen naar mij. Hij knikte. ‘jullie lijken niet op elkaar.’ Zei hij vervolgens.
    ‘nee, hij is de vriend van mijn broer.’ Zei ik gekweld bij de gedachte dat hatim nu wist dat ik het over walid had gehad.
    ‘ow, oke.’ Hij keek naar mijn lege handen en fronste zijn wenkbrauwen. ‘ga je dat jurkje niet halen?’ vroeg salim.
    ‘nee, turquoise is niet echt mijn kleur. Sorry.’ Zei ik met pijn in mijn borst. Hatim keek mij vreemd aan. Hij wist als geen ander dat ik juist van die kleur hield. Verrek! Vloekte ik in mezelf. ‘is goed meid. Veel plezier hier in het centrum.’ Hij werd meegetrokken door een klant.
    ‘turquoise is niet echt jou kleur?’ vroeg hatim plotseling spottend naarst mij. Ik ging er niet op in en liep richting de deur.
    ‘wacht, mag ik dat jurkje zien?’ vroeg hatim. Ik keek hem fronsend aan maar wees naar een modepop die dat jurkje aanhad bij de etalage. hij liep ernaar toe en keek er naar. Toen hij de prijs zag trok hij zijn wenkbrauwen op.
    ‘kom we gaan, ik heb honger gekregen.’ Zei ik.
    ‘oke, eerst afrekenen.’ Zei hij. hij liep met de cocktailjurk in zijn hand naar de kassa. Ik keek verbaasd naar wat hij deed. Er zat een meisje achter de kassa waar salim een paar minuten geleden stond. Hij betaalde en liep toen de winkel uit. Ik moest me concentreren op mijn voeten om niet te struikelen van verbazing. Ik volgde hatim maar en wreef in mijn ogen om te zien of hij nou echt dat jurkje in dat tasje had, of dat ik droomde. Toen we de maccie ingingen en we ons op de stoelen nestelde met een visburger en een milkshake sprak hatim eindelijk weer

  3. #18
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Toen we de maccie ingingen en we ons op de stoelen nestelde met een visburger en een milkshake sprak hatim eindelijk weer.
    ‘wie is die jonge?’ vroeg hij.
    ‘gewoon eigenaar van die winkel.’
    ‘jullie gingen anders heel persoonlijk met elkaar om.’
    ‘er was iets gebeurd, en ik moest het goedmaken.’
    ‘ik kijk er niet eens meer van op dat jij iets moet goedmaken. Maar wat is er dan gebeurd?’ bleef hij stug doordrammen.
    ‘ik zat dat jurkje te passen en hij complimenteerde mij, maar ik wist niet dat hij daar werkte dus dacht ik dat het gewoon een player was. Toen kwam zijn vriendin naar hem toe en ik heb hem toen gezegd, waar zijn vriendin bij stond dat hij niet zo naar meisjes moest gluren, en zijn vriendin liep boos van hem weg. Toen ik zag dat het hem pijn deed voelde ik me schuldig en ging met hem praten, zo kwam ik er achter dat hij gewoon een zaak runt en klantvriendelijk tegen mij wilde zijn. Snap je. Maar waarom kocht je die jurk?’ vroeg ik hem aan een stuk door.
    hij schokschouderde en nam een slok van zijn milkshake. Hij deed er heel lang over. En aangezien ik hem goed genoeg ken weet ik dat hij dat doet zodat hij niet hoeft te antwoorden. ‘lekker duidelijk.’ Hielp ik hem herinneren dat ik nog steeds op antwoord wacht.
    ‘boeit jou dat? Jij hebt je jurk, klaar.’ Zei hij kortaf.
    ‘je gaat niet zomaar zoveel geld neerleggen voor een jurk dat niet eens van jou is!’ riep ik gestrest uit. Ik haatte het als hij en walid mij geen duidelijke verklaringen gaven.
    ‘mij zal hij ook leuk staan hoor, dus wie zegt dat het niet voor mij is.’ zei hij met een spottende blik in zijn grijze ogen. Ze werden donkergrijs. Het viel me nu op dat ze eigenlijk best mooi waren.
    ‘ja joh, ik zie je al staan in die jurk.’ Ik kon mijn lach niet onderdrukken.
    ‘maar waarom kocht je het?’ bleef ik volhouden. Hij nam meteen een grote hap van zijn visburger. Hij stak zijn hand op ter beschuldiging dat hij niet kon praten met een volle mond. Ik heb hem natuurlijk al door.
    ‘ik heb geen antwoord van je gekregen.’ Dramde ik door. Hij had een scheve lach rond zijn lippen. Ik keek naar zijn ogen die mij plotseling van top tot teen opnamen.
    ‘uhm, hatim? Kun je het zien, of moet ik dichterbij komen?’ liet ik hem even zien waar hij mee bezig was. Hij keek me aan en schoot in de lach.
    ‘ je broer is laat, vindt je niet?’ draaide hij plotseling koers naar een totaal ander onderwerp. Ik bleef een paar seconden ongelovig met mijn ogen knipperen.
    ‘hatim?’
    ‘ja?’
    ‘waarom geef je mij geen antwoord op mijn vraag?’ ik verschoof mijn milkshake onrustig heen en weer.
    ‘wat voor antwoord wil je, ik weet zelf niet eens waarom ik het heb gedaan.’
    ‘ow, dus je kan jezelf niet eens uitleggen waarom je het gedaan hebt?’
    ‘zoiets, ja.’ Hij leunde achterover en keek strak voor zich uit.
    ‘waarom geloof ik jou niet?’ vroeg ik hard.
    ‘ik zal die vraag van jou antwoorden met een vraag, waarom is het zo belangrijk voor je om te weten waarom?’ hij keek me onderzoekend aan. Ik keek verward in zijn ogen. Waarom sta ik bij hem altijd met een mond vol tanden? Hij wist me met zijn woorden zo in een hoekje te drijven dat ik uiteindelijk verloor.
    ‘omdat je mijn aardvijand bent, samen met walid. Daarom.’ Zei ik maar naar waarheid. Ik moest mijn ogen open houden als ik in gesprek ben met hatim. Jou eigen woorden zou hij zo tegen jou kunnen gebruiken, dan was het gewoon over en uit met je.
    ‘amal?’
    ‘wat?’
    ‘hou hierover op oke. Klaar.’
    ‘nee! Je hebt me geen antwoord gegeven!’ schreeuwde ik. Hij keek me heel afstandelijk aan. ‘ik ga je geen antwoord geven, dus hou gewoon je mond.’ Zei hij zacht maar beslist. Ik keek op. hij fronste zijn wenkbrauwen en keek toen gewoon weg.
    ‘ik haat je.’ Zei ik terwijl ik hem recht aankeek.
    hij bleef mijn blik vasthouden. En ik wilde niet verliezen dus bleef ik hem ook strak aankijken. Toen we ineens grof gestoord werden door gevloek achter me.
    ‘ vieze naaiers. Moet ik betalen om mijn eigen auto terug te krijgen, vieze vuile joden!’ schreeuwde walid terwijl hij op ons afliep.
    ‘heb je hem terug?’ vroeg hatim meteen.
    ‘ja! Nadat ik 300 heb ingeleverd. Kom we gaan!’ zei hij gestrest.
    ik hield me lippen stijf op elkaar en liep achter ze aan naar de auto.
    toen we instapte sloot ik me ogen weer. Ik was bekaf. Ik hield me oogleden stijf op elkaar toen ik hoorde dat walid aan het parkeren was. Walid was te boos om nog maar iets normaal te doen dus stapte hij uit en liep naar de huisdeur. Ik wilde als laatste uitstappen.
    ‘amal. Sta op.’ zei hatim die zijn portier dicht deed en de mijne opende. Ik deed alsof ik sliep. Hij schudde me zachtjes bij mijn arm door elkaar. Ik deed alsof ik langzaam wakker werd. Hij liet de deur open tot ik uitstapte.
    ‘slaap jij altijd in de auto als we zolang rijden?’ vroeg hij. ik had geen zin om op hem in te gaan dus liep ik door naar de huisdeur. Ik liep direct door naar mijn kamer. Mijn telefoon ging af. Het was samir.
    ‘heey broer!’
    ‘heey kleine meid, hoe was het dagje met je vijanden verlopen?’
    ‘je raadt het nooit, maar hatim heeft een jurkje voor me gekocht! En geloof me, hij was niet goedkoop. Want dat is de reden dat ik het niet meer wilde kopen.’
    ‘ahahaha heeft meneer de duivel toch nog ergens gevoel?’ vroeg hij verbittert.
    ‘laten we niet te vroeg juichen hoor, want meneer is nog altijd veel erger dan me broer.’ Wierp ik tegen.
    ‘meskiena, ik heb echt met je te doen, zullen we morgen samen naar school gaan?’
    ‘ja is goed! Wat ben je aan het doen?’ vroeg ik terwijl ik lang uit op me bed ging liggen.
    ‘ik ben bezig met mijn idiote verslag die we maandag af moeten hebben, ben jij al begonnen?’
    ‘ja ik heb die al af, ik werd namelijk gedwongen door de leraar toen ik er niet meer in mocht. Heeft het toch nog ergens voordeel voor.’
    ‘jaa, ze weten wat ze doen als ze amal straf geven.’ Zei hij grinnikend.
    ‘ja joh, laten we het maar niet over meneer samir hebben, want dan zijn we morgen nog bezig.’
    ‘nou ja, ik ken mijn grenzen.’ Viel hij meteen in de verdediging.
    ‘ja joh, en bij mij staat er ezel op me voorhoofd.’ Kaatste ik terug.
    na lang met hem te hebben gesproken hing ik eindelijk op. meteen daarna werd er op mijn deur geklopt. Ik draaide het slot om en opende de deur. Hatim stond daar met mijn jurkje in zijn handen.
    ‘hier.’ Zei hij terwijl hij het naar voren stak. Ik schudde met mijn hoofd.
    ‘ik wil het niet.’
    ‘sorry? Je zult wel moeten.’
    ‘nee. Hou het maar, trouwens bij jou staat hij toch beter?’ hielp ik hem herinneren aan zijn woorden in de Macdonald.
    ‘amal, neem het aan.’
    ‘nee, waren mijn woorden daarstraks niet duidelijk genoeg?’ zei ik met een scherpe toon. Hij deinsde licht naar achteren.
    ‘welke woorden?’ vroeg hij terwijl hij een stap dichterbij deed.
    ‘ik haat je.’ Zei ik emotieloos. Hij keek me verward aan en concentreerde zich op mijn ogen. Ik wist dat hij nu aan het zoeken was naar aanwijzingen in mijn ogen die hem meer dan deze woorden konden zeggen. Maar ik keek weg.
    ‘hatim!!!’ hoorde we beide van beneden. Walid die was nog steeds niet uitgeblust.
    ik keek hem nog even kort aan en duwde de deur in zijn gezicht dicht.
    Waarom kan ik niet slapen? Waarom moet ik steeds aan hatim denken. En zijn grijze ogen. Alsof ik eerder niet zag dat hij grijze ogen had? Amal gedraag je. Hij is de beste vriend van je broer, en daarbij jou vijand. Met die gedachten sliep ik in.
    de volgende ochtend werd ik ruw uit mijn slaap gewekt door mijn wekker. Ik draaide heen en weer en drukte hem uit. Ik sloot mijn ogen en ging weer verder slapen. 5 minuten later ging hij weer af.
    ‘doe die klote wekker van je uit!’ riep walid vanuit zijn kamer. Goedemorgen amal. Ik stond moe en gesloopt op. na de hele ochtendroutine te hebben verricht liep ik met een warme coissant de deur uit. Om de hoek zou samir op mij wachten.
    ‘yooo amalletje!’ riep samir terwijl hij uit zijn auto stapte. Ik begroef me in zijn armen en genoot van het veilige en vertrouwde gevoel dat alleen samir mij kon geven.

    Hatim’s perspectief..........

  4. #19
    Utrecht♥

    Reacties
    1.346
    14-01-2011

    Waauww.. Je kan prachtig schrijven tbarkellah, dikke uppp vooor jou!
    Snel nog een vervolg, pleass

  5. #20
    Geen 13

    Reacties
    1.007
    20-03-2008

    UUUUPPPPAAAA hobi!!!!!
    roh etnekzed

  6. #21
    MVC Lid

    Reacties
    132
    28-05-2011

    Prachtig verhaal
    Nieuw Fannetje
    Ga gauw verder UP

  7. #22
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Hatim’s perspectief.

    Ik hoorde de wekker afgaan in de kamer van amal.
    ‘doe die klote wekker van je uit!!!’ riep walid. Meteen was ik klaarwakker door zijn geschreeuw. En eigenlijk vindt ik dat hij amal een beetje te hard aanpakt. Dat kon mij eigenlijk niks schelen, totdat ik rare dingen begon te voelen in mijn maag als ik haar zie. Maar ik vindt haar niet leuk. Ik vindt haar interessant. En daar zal het bij blijven. Het is de zusje van walid, man. Dat kun je niet maken hatim. Blijf gewoon uit haar buurt. Ze heeft me wel geraakt toen ze dat jurkje van me niet aan wilde nemen. Met gefronste wenkbrauwen kijk ik naar het tasje waar mijn nieuwe kleren inzitten. Maar ook haar jurkje. Ik legde mijn hoofd op me kussen en draaide me om. Ik voelde steeds een rare druk op mijn borst van binnen. toen mijn hersenen overuren maakten om uit te zoeken waarom ik me zo schuldig en gekwetst voelde besefte ik dat het door deze woorden kwamen: Ik Haat Je. Maar waarom het me raakt, alatief! Ik moet stoppen met aan haar denken…
    ..

  8. #23
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Amal’s perspectief.

    Ik rende als een bezetene achter de tram aan, maar tevergeefs. Ik haalde het niet.
    ‘tfoe’ vloekte ik binnensmonds. Ik ging zitten op het koude bankje bij de halte en stopte mijn oordoppen in mijn oren. Net voordat ik muziek aan wilde doen hoorde ik overdreven lang getoeter achter mij. Typische iets voor een Marokkaan dus amal draait haar hoofd mooi niet om. Maar toen dat getoeter steeds meer agressiever klonk waagde ik een gok en draaide bliksem snel naar achteren. Ik herkende meteen de Mercedes van walid. Ik bleef kijken of hij het wel was. Het was walid’ s auto maar hatim zat achter het stuur. Ze waren vrij vandaag, hoezzo is hij zo vroeg op. ik liep met trage passen in zijn richting. Alleen om hem sjnoen te geven.
    ‘wejoow ben je doof ofzo! Zelfs dat oude omaatje naarst je hoorde me!’ riep hij zwaar geïrriteerd. Hij deed alsof er gisteren niets gebeurd was en alsof hij nog nooit van zijn leven een jurkje voor me gekocht heeft.
    ‘ik hoorde je wel, maar ik kon helaas niet ruiken dat jij het was. By the way, wat doe jij zo vroeg uit bed op je vrije dag?’ riep ik even geïrriteerd omdat hij geen woord zegt over gisteren.
    hij keek ineens heel gestrest alsof hij de wereld op zijn schouders draagt en keek me aan.
    ‘stap in.’ Zei hij alleen. Hij drukte de muziek aan. Ik nam aan dat hij daarmee bedoelde dat ik geen vragen moest stellen en dat hij geen behoefte had aan commentaar. Ik stapte maar in en deed me gordel om.
    ik deed het volume wat zachter. Hij keek gestoord op.
    ‘ja wat, ik hoef niet doof te worden, hoor!’ beantwoorde ik toen hij me steeds geïrriteerd aankeek.
    aangekomen bij mijn school draaide hij wilde met de auto en parkeerde in een halve draai op de stoep. Net voordat hij de voeten van een Hollandse meisje net niet gebroken had remde hij.
    ‘hier mag je niet staan.’ Klaagde ik.
    ‘ja, dat betekent dus dat je moet uitstappen.’ Zei hij kortaf.
    ‘wat doe jij zo vroeg uit bed?’ vervolgde ik.
    ‘wat boeit jou dat?’
    ‘het boeit me geen meter, ik vindt het gewoon niks voor jou.’
    ‘jij weet niet wat voor mij is en wat niet. En omdat je het zo nodig moet weten, ik ga naar mijn vriendin.’ Zei hij met opgestoken handen. Ik slikte ineens heel moeilijk en me hart pompte ineens sneller me bloed rond me lichaam.
    ‘vriendin?’ bracht ik er piepend uit.
    ‘ja vriendin ja. Wil je dus uitstappen.’ Riep hij zuchtend terwijl hij het volumeknop omhoog draaide. Ik draaide het weer naar beneden en keek hem strak aan.
    ‘als je een vriendin hebt, geef haar dan dat jurkje.’ Zei ik kalm. Een beetje te kalm.
    hij draaide zich naar me om en trok een wenkbrauw omhoog. Ik keek strak naar het stuur.
    ‘ik heb geen vriendin.’ Zei hij zacht. Vreemd genoeg ging er een gevoel van opluchting door me heen. Ik negeerde het.
    ‘waarom zeg je het dan?’
    ‘om van jou kruisverhoor af te komen, waarom anders! Elke beweging die ik maak moet ik erbij gaan uitleggen waarom. Je bent me moeder toch niet?’
    hierop had ik niks te zeggen. Ik trok de gordel los.
    ‘hoe laat ben je uit?’ vroeg hij. gefascineerd trok ik mijn beide wenkbrauwen op. ‘wat boeit jou dat?’ pakte ik hem dit keer terug met zijn eigen woorden. Zijn blik rustte op mij. Een kleine glimlachje sierde zijn lippen. Jammer dat hij niet vaak lachte.
    ‘daar ga je weer hé.’ Zei hij na een tijdje.
    ‘pff, ik ben half 5 klaar. Ik ga.’ Hij gaf me een kort knikje. Dat was voor mij de teken om de portier open te doen. Ik sloeg hem dicht en liep het schoolgebouw in. Toen ik bij de deur omkeek zag ik dat hij omkeerde en wegreed. Met een zucht trok ik de zware glazen deur open en liep naar binnen. bij de trappenleuning naarst alle kluisjes stond samir geleund met zijn handen over elkaar heen. Vanaf de eerste trap had je perfect uitzicht op het schoolplein. Dus ik ging er al van uit dat samir alles al gezien heeft. Bespaard mij de moeite het verhaal weer te vertellen. Ik hoefde alleen zijn feedback aan te horen.
    ‘hey, meid.’ Zei hij kort. Ik zuchtte diep en legde mijn hoofd op zijn schouder. Hij sloeg zijn armen om mij heen.
    ‘als ik jou niet had!’ klaagde ik. Hij leidde me zachtjes naar de aula. Ik plofte neer op een stoel en keek afwezig voor me uit. Samir zat te ratelen over zijn zus die in marokko gaat trouwen en ik die er absoluut heen moet.
    ‘lieve schat, ik weet niet eens of ik die reis haal, met walid en hatim samen in een auto.’ Onderbrak ik hem meteen toen hij over marokko begon. Het laatste waar ik op dit moment aan wilde denken.
    ‘niet overdrijven, amal. Het komt goed.’
    ‘ja, makkelijker gezegd dan gedaan samir.’ Hielp ik hem herinneren dat het in het praktijk er toch net iets moeilijker aan toe ging dan in de theorie.
    de bel ging. Ik gaf samir een kus op zijn wang en liep met lood in mijn schoenen de trappen op.

  9. #24
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Ik zag de auto van walid al staan. Ik stapte in en mompelde iets wat een hoi moest voorstellen.
    ‘jij ook een goede middag.’ Zei hatim sarcastische.
    ‘heey.’ Zei ik gapend. Hij proestte het uit van het lachen.
    ‘ben je net wakker ofzo?’
    ‘lessen waren slaapverwekkend.’ Zei ik.
    ‘meziane.’ Zei hij alleen. Ik legde mijn hoofd tegen de hoofdsteun en sloot me ogen. Geconcentreerd luisterde ik naar de berbers muziek die de auto vulde. Ik dommelde helemaal weg. Totdat ik een hand op mijn schouder voelde. Ik keek met knipperende ogen op.
    ‘w w wat?’ zei ik stoned. Ik gaapte en rekte me overdreven uit. Mijn hand kwam bijna tegen zijn gezicht. Ik lachte om mezelf. Toen ik opzij keek zag ik dat hij glimlachte. Niet naar mij. Maar om wat ik deed. Toch deed het me goed hem te zien glimlachen.
    ‘je slaapt veel.’ Zei hij afwezig.
    ‘omdat je zo saai bent.’
    ‘oke, wat jij wilt.’ Zei hij schouderophalend. Hij parkeerde voor de winkelcentrum. Geschokt kijk ik hem aan. ‘ik wou naar huis!’ klaagde ik.
    ‘zo direct. We moeten boodschappen doen.’
    ‘van wie?’ vroeg ik.
    ‘je wilt toch eten straks of niet?’ zei hij terwijl hij de deur open gooide. Ik uit een diepe zucht en stap zelf ook uit. Ik loop slepend achter hem aan. We lopen de supermarkt in. Hatim pakte een boodschappenkar van de rijen karren. Hij draaide het nonchalant en duwde het voor zich uit. Hij keek opzij naar een paar blonde marokkaanse wijven. Hij knipoogde naar ze en draaide zogenaamd weer wild met de kar. Een raar gevoel borrelde in me naar boven. Boosheid met een fleugje jaloezie. Ik negeerde het. Maar toch liep ik op hatim af en duwde hem naar voren. ‘we weten dat je een auto kan besturen, zied loop.’ Zei ik gekweld. Hij draaide zich naar me om en stopte met lopen waarna ik vervolgens tegen hem aankwam. Hij hield mijn arm vast om te voorkomen dat ik over zijn voeten zou struikelen. Hulpzoekend hield ik mijn handen tegen zijn borst aan. Ik durfde alles behalve naar hem op te kijken. Ik hoorde gegrinnik. Hij trok me naar voren.
    ‘waar ben je mee bezig?’ zei hij zacht. Toen ik hem aankeek zag ik een speelse blik in zijn ogen. Zijn mondhoeken krulde omhoog. Hij is mooi. Amal hou je kop, schreeuwde ik tegen mijn tweede stem. gevoel en verstand strijden in mijn hoofd. Ik haalde mijn handen van zijn sterke bovenlichaam en deed een stap naar achteren. Wat sta ik verschut man. De vorige keer in België moest hij mij ook weer overeind helpen toen ik opstond. Sinds wanneer gaat het jou wat aan wat hatim over je denkt. Ik keek ongeïnteresseerd naar hem en liep voor hem uit. Ik hoorde hem nog na lachen achter me.
    ‘wat zijn we grappig, hatim.’ Zei ik beledigd toen hij maar steeds opnieuw begon met lachen. Hij kwam plotseling naarst me lopen en sloeg zijn arm om mijn schouders.
    ‘het was gewoon grappig, joh meer niet.’ Zei hij terwijl hij probeerde zijn wangen naar binnen te drukken zodat ik niet zou zien dat hij helemaal dood ging van het lachen. Toen ik zag hoe hij zijn wangen naar binnen drukte schoot ik in de lach.
    ‘waarom lach je me uit?’ vroeg hij verward.
    ‘niks, binnenpretje oe saffi.’ Zei ik snel. We liepen snel langs alle afdelingen en gooide alle benodigdheden in de kar. Het ongezonde won van het gezonde voedsel maar ik zei niets. Ook ik wilde genieten. Na het afrekenen gooide we alle tassen in de achterbak. Ik reed het karretje terug naar de plek waar alle karretjes stonden. Toen ik het haakje niet in het gleufje kon krijgen begon ik te stressen. We hadden een marokkaanse derham waar we altijd die karren mee opende. Dus die derham moest eruit. plotseling zag ik 2 handen aan beide kanten van mij. Ik draaide me om en stond oog in oog met hatim. Zijn ogen werden lichtgrijs door de zon dat in zijn gezicht scheen. ‘waarom duurt het zo lang?’ zei hij neutraal. Ik haalde mijn schouders op. hij duwde het haakje met kracht naar binnen terwijl hij nog steeds achter me stond. Ik durfde nauwelijks adem te halen.
    ‘ben je klaar.’ Zei ik toen hij de derham pakte. Ik duwde hem met mijn rug tegen zijn borst aan. Hij deed een paar stappen naar achteren. Ik liep alvast naar de auto. Hij liep op zijn gemakje achter me aan. Ik rende snel naar de auto en ging achter het stuur zitten. Dit was mijn kans om in walid’s auto te rijden. Hatim kwam snel achter me aan en gooide het portier open.
    ‘sta op.’ zei hij. ik staarde hem recht in zijn ogen aan. Hij keek serieus. Bloedserieus. Toch schudde ik gewaagd met mijn hoofd nee.
    ‘je weet dat je problemen gaat krijgen met walid?’ hielp hij me herinneren wat de gevolgen hiervan zijn.
    ‘in zijn ogen BEN ik een probleem. Dus wat dan nog?’ zei ik somber. Hij keek me een tijdje aan. Vervolgens overhandigde hij me de sleutels en ging aan de passagiersstoel zitten. Ik kon het niet geloven. Ik startte de auto en reed de parkeerplaats uit.

  10. #25
    Utrecht♥

    Reacties
    1.346
    14-01-2011

    upppsssss, je kan goed schrijven

  11. #26
    MVC Lid

    Reacties
    23
    17-09-2011

    nieuwe fan
    uupppppp ga gauw verder

  12. #27
    MVC Lid

    Reacties
    440
    20-02-2012

    gaaaa verderrr wnrr komt vervolgg?

  13. #28
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Netjes parkeerde ik de auto voor mijn straat en stapte uit. Hatim keek me goedkeurend aan en pakte alle boodschappen tassen. We liepen naar de deur en gooide alles in de keuken. Walid zat te eten en een brief te lezen met een chagrijnige kop. Hij keek op toen we luidruchtig alles neergooide en zelf overdreven neerplofte.
    ‘ik ben aan het lezen, hou daar rekening mee.’ Zei hij geïrriteerd. Hatim rolde met zijn ogen. Ik lachte stilletjes om dat gebaar.
    ‘ik ga’ Zei ik terwijl ik me zomerjackje aantrok. Hatim en walid keken verbaasd op. ze waren in een verhitte discussie gewikkeld waar ik geen barst van snap. Ik ving alleen de woorden, boot, ticket en verzekering. Ze waren zich aan het voorbereiden. Nog een maandje. Als de tijd langzaam moet, kun je het niet meer bijhouden. Als het snel moet gaan, wil je huilen omdat het hopeloos traag gaat. Ik snap niks van mijn leven.
    ‘waar ga je heen?’ vroeg walid. Zijn aandacht was volledig op mij gericht.
    ‘ergens waar ik rustig kan leren. Niet hier dus.’ Zei ik scherp. Hij keek me aandachtig aan en glimlachte. ‘heb je tentamen?’ vroeg hij geïnteresseerd. Iets wat hij weinig voor mij had. Ik knikte droog.
    ‘succes. Laat ons trots op je zijn.’ Zei hij warm.
    ‘ja, dan wordt het de eerste keer in mijn leven dat er überhaupt iemand trots op me wordt in dit huis.’ Zei ik terwijl ik me boeken in mijn tas propte.
    ‘later!’ zei ik snel en liep de deur uit. Ik liep naar de overkant van de straat waar samir na mijn s.o.s telefoontje meteen klaarstond. Ik stapte zonder een groet in en samir scheurde weg. Bij een rood stoplicht keek hij me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik plant een kus op zijn wang ter beschuldiging dat ik hem niet heb gegroet. Hij reed naar de open park waar we vaker samen chillen of leren. Ik stap uit en loop alvast voorop waarna samir mij zwijgend achterna komt. We stallen alle boeken uit en beginnen serieus te leren. Iets wat we vaak niet deden. Maar nu was het menens.
    ‘samir?’ zei ik na een tijdje toen ik mijn leerstof bijna uitkotste.
    ‘hmmm’ zei hij afwezig zonder van zijn boek op te kijken.
    ‘wanneer vertrek jij?’
    ‘waarheen?’ vroeg hij nog steeds met zijn blik op zijn boek gericht.
    ‘je weet heus wel waar ik het over heb.’ Zei ik lichtjes geïrriteerd.
    ‘haha, over 3 weken. Waarom?’
    ‘ow, gewoon. Ik kom een week na jou.’ Hielp ik hem herinneren.
    ‘weet ik. Na dat jij 3 dagen in marokko hebt doorgebracht mag je ons vergezellen bij de bruiloft van souhaila weet je nog?’ zei hij toen hij ineens naar me keek.
    ik knik afwezig.
    ‘ik zal kijken of ik nog een gaatje heb in mijn agenda.’ Zei ik met een ondeugende grijns. Hij duwde zijn boeken weg en rolde zich op zijn rug.
    ‘kunt u dan snel van u laten horen, dan kan ik mijn collega bevestigen dat u hiermee instemt.’ Zei hij zakelijk.
    ‘ik laat zo snel mogelijk iets van mij horen, of van mijn secretaris als het voor mij niet meer uitkomt u te bevestigen of ik aanwezig zal zijn op de desbetreffende datum.’ Zei ik met moeite mijn lach inhoudend.
    ‘dat zal ik zeer op prijs stellen, mevrouw. Bedankt voor u begrip en tot snel. Een goede avond.
    ‘een fijne avond jongeman.’ Zei ik. Hij keek me aan en toen schoten we in de lach
    .

  14. #29
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    een fijne avond jongeman.’ Zei ik. Hij keek me aan en toen schoten we in de lach.
    Na een paar uren ruimde we alles op en liepen naar samirs auto. Ik was moe in mijn hoofd. Fysiek kon ik het nog uithouden, maar geestelijk hield ik het niet meer uit. Ik had stress. Nadat ik opmerkte dat samir zijn auto nog niet gestart had keek ik naar hem op. hij zat me al een tijd lang aan te staren.
    ‘waar denk je aan?’ vroeg hij toen hij zag dat ik hem in de gaten had.
    ik haalde afwezig mijn schouders op. ‘ik wil nog niet naar huis, samir.’ Zei ik.
    samir startte ineens zijn auto en reed met een hoge snelheid weg.
    ‘wil je bij mij blijven?’ zei hij warm. Ik knikte. Hij is mijn beste vriend, bij hem thuis voel ik me altijd op me gemak.
    Ik plofte met een diepe zucht op zijn bank. Hij had een mooi huisje. Hij woonde op zichzelf. Zijn ouders woonde in Antwerpen. Toen samir 2 cola glazen voor me neus neerlegde kwam hij ook naarst me zitten. De tv werd aangezet.
    diep in gedachte verzonken staarde ik naar het scherm. Als je mij nu vraagt wat we aan het kijken waren, dan weet ik het echt niet meer. Ik legde mijn hoofd op samirs schouder en sloot mijn ogen. Hatim deed ineens mijn hart sneller kloppen. Hoezzo moet ik steeds aan hem denken? Ik wil hem niet leuk vinden. Absoluut niet. We haten elkaar. En walid zal dat nooit goedkeuren. Nooit! Ik zag hatim’s grijze ogen weer voor me. Hoe hij zijn scheve lachje lacht als hij je wilt uitlachen. En hoe hij je stom en lang kan blijven aanstaren. En hoe afstandelijk en dodelijk hij iemand kan aankijken als hij je niet mag. Of hoe zijn ogen donkerder worden als hij geconcentreerd naar je luistert. Hoe hij heel gemeen kan zijn. Maar hoe hij ook een lieve kant heeft. Pff amal, hou erover op.
    Ik voelde ineens 2 sterke armen om mij heen. Ik wist en vertrouwede er op volle 100 procent op dat het samir was. Maar toch sloot ik me ogen en probeerde me in te denken dat het hatim’ s armen waren. Toen pas besefte ik op dat moment dat ik een moord zou willen doen om zou bij hatim te zitten.
    Zuchtend liep ik naar de voordeur. Een half uur geleden had samir me thuis afgezet. We hadden een hele tijd zo in elkaars armen gelegen. Zo delen wij ons verdriet. Samir begrijpt me zonder woorden. Ik kon een half uur zonder gezeur alles op een rijtje zetten totdat walid weer zo nodig thuis moest komen. Ik trok de deur open en keek niet in de pikzwarte ogen van walid, maar in de grijze ogen van hatim. Het zweet brak me meteen uit. Een seconde geleden verlangde ik naar hem, maar nu is dat gevoel als sneeuw voor de zon verdwenen. Als vervangen kroop er nu onzekerheid in me naar boven. Hij bekeek me van top tot teen. Hij zag er boos uit. Ik liet de deur open staan en liep door naar binnen. uit ervaring wist ik dat je uit hatim ’s buurt moet blijven als hij boos is. de voordeur ging met een klap dicht. Zware voetstappen. Een kleine doffe klap van schoenen die op de grond vielen en vervolgens de gedaante in de deuropening van de woonkamer. Ongeïnteresseerd zap ik door met de afstandsbediening. Ik keek hem fronsend aan. Maar toch hield ik mijn lippen stijf op elkaar.
    ‘waar is walid?’ vroeg hij toonloos. Ik haalde mijn schouders op. hatim is onberekenbaar. En dat begint mij mateloos te irriteren.
    ‘Heeft hij niet gebeld of zo?’ vroeg hatim ongeduldig. Ik schudde met mijn hoofd.
    ‘waarom praat je niet?!’ schreeuwde hij nu. Hij had een kort lontje. En vooral als hij de mensen niet kon bereiken die hij nodig had.
    ‘ben jij de moeite waar dan om mijn energie erin te steken?’ vroeg ik zonder van de tv af te kijken. Ook nu wist ik niet wat ik aan het kijken was. Ik gebruikte de tv als een dekmantel. Of meer om gewoon wat te doen te hebben in zijn bijzijn. Want voor dat hij er was zat ik gewoon wezenloos op de bank voor me uit te staren.
    ‘praat op een normale toon tegen mij, oke.’ Zei hij dreigend.
    ik keek hem serieus aan. Wat denkt hij nu? Dat ik alles maar over mij heen laat komen.
    ‘hatim, jij hoeft niet jou woede op mij af te reageren omdat jou zaakjes toevallig niet gaan zoals jij wilt dat het gaat. Oke. En als je walid nodig hebt dan bel je hem. Tegenwoordig hebben mensen apparaten waar ze elkaar mee kunnen bereiken. En anders spring je voor een trein of zo.’ Zei ik terwijl ik me zjnoen in probeerde te houden. Hij bleef me een tijd lang strak aankijken. Met zijn kaken strak op elkaar. Zijn handen balde hij tot vuisten. Ik draaide me om en deed alsof ik volop geïnteresseerd was in een programma waar een jonge en een meisje met elkaar zaten te discussiëren over hoe ze een boot zouden besturen.
    ‘walid waar ben je!’ hoorde ik na een lange stilte hatim zeggen. Ik hoorde vaag aan de andere kant van de lijn walid iets kakelen. Daarna hing hatim met een zucht op.
    ‘wat is er?’ vroeg ik bijna piepend. Bang om die telefoon van hem naar mijn hoofd te krijgen.
    ‘er is niks.’ Zei hij kortaf.
    ‘nee, joh. Je staat op het punt mij te slopen én je telefoon. Maar er is niks hoor. Helemaal niet zelfs. Waarom zou er wat moeten zijn.’ Zei ik sarcastische. Hij keek me verward aan. Ik zag een tweestrijd in zijn ogen. Of hij het me moet vertellen of niet.
    ‘laat maar. Als jij denkt dat ik een lopende dagblad ben, dan moet je het maar voor je houden. Dan zadel je mij tenminste niet op met andere zorgen. Alsof ik er niet genoeg heb.’ Zei ik. Ik staarde peinzend voor me uit. Ik had een beetje spijt van mijn laatste zin. Hij hoeft niet te weten dat ik problemen heb. Noch dat eentje zelfs met hem te maken heeft.
    ‘die broer van je geeft mij zjnoen. We zouden samen een ticket regelen voor de boot. Maar hij maakt er zijn eigen regels van en boekt wanneer ik juist niet wil. Sorry dat ik je bijna wilde slopen.’ Zei hij het precies zoals ik het had geformuleerd.
    ‘je doet alsof je huis je afgenomen is, als of je achterna wordt gezeten door de politie en tegelijkertijd in het criminelen circuit zit.’ Zei ik. Hij schoot plotseling in de lach. Hij kwam naarst me zitten en keek me aan.
    ‘als dat het geval was dan had je me er zeker wel uitgeholpen, toch?’ zei hij. hij bleef me aanstaren.
    ‘hangt ervan af. Als je je als een ezel gedraagt niet.’ Zei ik zogenaamd serieus. Hij glimlachte. ‘nee, dan niet nee.’ Zei hij zacht. Hij leunde met zijn hoofd tegen de hoofdleuning van de bank en sloot zijn ogen. Ik zag hoe hij slikte toen ik naar zijn nek keek. Ik raakte heel zacht zijn ketting aan die hij altijd omhad. Van zijn opa die overleden is met zijn opa’s naam gegraveerd. Hij glimlachte even toen hij mijn hand voelde. Ik haalde snel mijn hand weg en keek rusteloos voor me uit
    .

  15. #30
    MVC Lid

    Reacties
    204
    31-12-2011

    oehyeahhh ga verder meid !!