1. #1321
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Sorry dat ik zo laat reageer. Het waren hectische maanden voor mij waarbij ik een belangrijke dierbare in mijn leven ben verloren. Toch gaat het leven voor ons door. En dit verhaal dus ook.
    Ik pak het gewoon op en hoop dat ik jullie trouwe lezers alsnog kan vermaken met mijn aankomende vervolgjes.

    xxx Inthehouse

  2. #1322
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Wat ben ik blij om een vervolg te zien! Ik ga hem zeker lezen. Ik denk dat de lezers weer terug zullen komen als ze een vervolg zien staan. Neem je tijd meid!

  3. #1323
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    verkeerd vervolg
    Laatst gewijzigd door inthehouse: 21-02-2017 om 22:50 Reden: verkeerde vervolg

  4. #1324
    سعيدة

    Reacties
    568
    28-07-2006

    ga gauw verder


  5. #1325
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Hij vertelde over zijn opleiding, over de dingen die hij op werkvlak heeft meegemaakt, geleerd en gedaan. Ik voelde me op dit moment net een groentje. Vergeleken met hem heb ik niks gezien. Maar natuurlijk liet ik dat niet zien. En laat ik nou net het geluk hebben dat hij zich moet bewijzen en niet andersom. De twee mannen kwamen binnen met een bureau. Ik zou mijn kantoor met hem moeten delen. Toen ze weggingen hervatte ik het gesprek.
    Ik nam de ‘Huisregels’ met hem door.

    Hij reageerde er goed op en leek mij serieus te nemen.
    ‘Heb je verder nog vragen?’ vroeg ik.
    ‘Uhm ja, het is niet de bedoeling dat ik iedere ochtend koffie voor je moet halen toch?’ ik schoot in de lach.
    ‘Nee, mijn benen doen het perfect, maar bedankt voor het aanbod.’ Zei ik sarcastische.
    ‘Dat was een vraag, geen aanbod.’
    ‘Ik zie het als een aanbod, want je vraagt het me.’ Ik knipoogde bij het zien dat hij verward werd.



    Het was tegen half 7. Ik was hard aan het werk. Fouad had zijn best gedaan, en ik was er tevreden over. Ik heb hem daarom weggestuurd. Ik negeerde het stemmetje in mijn hoofd dat me een schuldgevoel zat aan te praten. De helft van mijn werk ligt namelijk op zijn bureau.
    Dat afspraakje met Najoua was pure tijdverspilling en onzin. Ze wilde het alleen maar over mij en Rayan hebben. Natuurlijk kreeg ze niets uit me waardoor de sfeer verre van gezellig was. Ik besloot naar huis te gaan. Ik sloot mijn kantoor af en liep naar Rayan toe. Hij was druk bezig in zijn telefoon. Ik vroeg me maar niet af met wie hij zo hard aan het appen was. Zijn telefoon is zijn tweede kantoor zullen we maar zeggen.
    ‘Schatje, gaan we?’ vroeg ik aan hem.
    ‘Ja kom.’ Zei hij terwijl hij zijn jas aantrok.
    ‘Hoe beviel Fouad?’ vroeg Rayan onderweg naar de lift.
    ‘Hmm, hij weet meer dan mij dus ja.’ Zei ik beschamend. Hij schoot in de lach.
    ‘Laat me raden. Je doet zeker alsof je heel wat weet.’
    ‘Yup you know me.’
    ‘Confidence is the best outfit you can wear.’ Zei ik ondeugend.
    ‘So so madame wordt volwassen..’
    ‘Kop dicht. Ik ben volwassen geboren, je weet niks.’
    ‘Hmm ik weet alles. Denk je dat ik je niet eerst gescreend heb voor ik je bij me liet werken.’
    ‘ow in dat geval zijn woorden teveel. Dan weet je dat ik skills bezit die niet te beschrijven zijn.’
    ‘Skills om mij te raken ja.’ Zei hij terwijl hij tegen mijn auto aan leunde.
    ‘Goed om te horen.’ Deed ik koud.
    ‘Hey hey uitkijken.’
    ‘Wat doe ik?’ vroeg ik.
    ‘Je maakt misbruik van mijn zwakke kant.’
    ‘Ik heb je niks gevraagd lieverd. Jij liet mij je zwakke kant zien. En als ik er misbruik van zou maken dan was ik mijn achternaam niet eens waardig. Je weet wie ik ben.’ Zei ik terwijl ik hem omhelsde.
    ‘Je bent een schat.’ Zei hij in me oor terwijl hij zijn hoofd op mijn schouder legde. Ik streek over zijn haar.
    ‘Dat is oud nieuws lieverd.’ Ik hoorde hem zachtjes lachen. Ik glimlachte. Hij moest eens weten wat voor skills hij bezat. Hij krijgt het voor elkaar mijn aandacht volledig op te eisen.
    Maar laten we dat maar niet hardop zeggen.



    Thuis aangekomen besloot ik meteen naar bed te gaan. Morgen had ik een afspraak buiten de stad. In verband met ons nieuwe project en ik besloot dat ik Fouad mee zou nemen. Meer als getuigen dan als stagiaire.
    Ik belde hem op.
    ‘Goedemorgen, vanwaar zo een vroege telefoontje?’ zei hij sarcastische. Het was half 1 in de nacht namelijk. Ik moest lachen maar hield me in.
    ‘Uhm morgen zijn de plannen gewijzigd. Ik heb een afspraak buiten kantoor en ik moest je dat even mededelen.’ Zei ik zakelijk.
    ‘Je bedoelt je beveelt me mee te gaan. En ik heb geen keus vandaar dat je zo laat nog belt.’ Zei hij grinnikend.
    ‘Precies. Het hoefde niet zo specifiek beschreven te worden maargoed. 8 uur verwacht ik je op locatie. Ik stuur je adresgegevens door. Ik neem aan dat je vervoer hebt?’
    ‘Taxi’s genoeg die me besturen. Nee grapje. Komt goed. Tot morgen.’ Zei hij.
    ‘Fijne avond.’
    ‘Die is al verpest, maar maakt niet uit, ik probeer er toch nog wat van te maken.’ Lachte hij.
    ‘Nou dat is niet mijn probleem. Ik geloof dat ik het tijdens het gesprek al naar voren had gebracht he, enige sacrifice is een vereiste. Kun je dat niet opbrengen dan weet je de weg.’ Gooide ik de bal terug.
    ‘Als een dame, die jonger dan mij is begint te praten over sacrifice things dan zie ik voor me dat ik boeken voor je moet dragen en extra schoenen voor je moet kopen als je te hoge hakken stuk gaan, niet race heel Nederland door, slaap niet en wees 24/7 beschikbaar.’ Gooide hij hem terug. Ik schoot keihard in de lach.
    ‘Dit is de eerste keer dat ik je hoor lachen vandaag.’
    ‘Nou, ik kan je vertellen, en je op het hart drukken, dat je me verkeerd hebt ingeschat. Of laten we zeggen onderschat. Maar ik hou er niet zo van te oordelen dus hou ik het liever voor me.’ Zei ik.
    ‘Owjah joh, dus oordelen en er niet hardop over praten maakt je meteen onschuldig? Die oordeel heb je en is er al?’
    ‘Waarschijnlijk is ie ontstaan nadat jij je oordeelt uitsprak over die te hoge hakken.’
    ‘Nou nou, payback zonder rente binnen 3 seconden. Een snellere service bestaat er niet geloof ik.
    ‘Onderschat deze dame maar niet. Die 3 seconden service kunnen ook binnen 1 seconden ontslag van stageplaats betekenen.’
    ‘Owja joh, tegen alle rechten van de burger in.’
    ‘Misschien moet je de kleine lettertjes op je overeenkomst maar lezen. Daar staan 9 van de 10 keer dingen die jou rechten minimaliseren. En dit gesprek leidt nergens meer naartoe. Dus bij deze beëindig ik hem ook direct.’ Zei ik.
    ‘Wat u wilt. Als je het niet erg vindt ga ik even de kleine lettertjes lezen. En als ik je een tip mag meegeven, wees een beetje flexibel en minder zakelijk, is fijner samenwerken namelijk. Een fijne avond Amal.’ Zei hij. Ik hing op. Wat een verschijning.

  6. #1326
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Het was vroeg maar ik zat al in de auto met een cappuccino. Ik wilde voorkomen dat ik te laat zou komen. Ik hoop maar dat Fouad al onderweg is.
    Op locatie aangekomen merkte ik op dat ik een half uur te vroeg was. Ik ben net voor het spitsuur aangekomen. Ik zat wat met me telefoon te spelen om de tijd te doden. Rayan die zou nu moeten beginnen op kantoor. Hij had 2 klanten achter elkaar en een sollicitatiegesprek. Het was voor ons allen een drukke ochtend. Van ver zag ik Fouad aankomen rijden. Hij parkeerde tegenover me en stapte uit. Hij kwam naar mijn raam gelopen. Ik had geen zin om op te staan dus schoof ik het raam naar beneden.
    ‘Goeiemorgen.’ Zei ik.
    ‘Helaas, de kleine lettertjes kun je dit keer niet in je voordeel gebruiken.’ Zei hij. Ik begreep even niet wat hij bedoelde maar moest lachen toen ik doorkreeg dat hij het had over ons telefoongesprek gisteravond.
    ‘Ik kom daar later op terug.’ Zei ik.
    ‘Laten we de show stelen.’ Zei ik terwijl ik uitstapten en me emotioneel probeerde voor te bereiden op het gesprek met van Stekelenburg en zijn dikke advocaat.
    Toen we naar binnen liepen werden we al opgevangen door zijn receptioniste. We mochten met haar meelopen. Fouad deed haar loopje na omdat ze soort van hinkelde. Ik sloeg hem in zijn zij. Ik moest me focussen nu.
    ‘U kunt daar plaats nemen.’ Zei ze tegen me.
    ‘Jullie…uhm..’ zei Fouad kuchend.
    ‘Mijn excuses mijnheer. U bent vrij een plekje te nemen.’ Zei ze terwijl ze rood aanliep.
    ‘Vrij ben ik zeker, dank u.’ zei hij terwijl hij haar niet eens een blik waardig gunde.
    Toen ze wegliep zonder op zijn reactie te reageren keek hij me aan.
    ‘Geen commentaar. Enige sacrifice is een vereiste. Ik zie er niets van terug in dit bedrijf.’ Pakte hij me terug met mijn eigen woorden.
    ‘Het was een receptioniste, dat zegt niks over een heel bedrijf dus hou je rustig.’ Zei ik snel.
    ‘Zit ik er naast?’
    ‘Een receptioniste hoeft niet keihard te werken voor een heel bedrijf.’ Zei ik.
    ‘Nee maar vriendelijkheid en respect daar hoef je niet zo heel hard voor te werken dacht ik zo.’
    ‘Klopt, maar misschien moet je maar minder denken en je op zaken focussen die er wel toe doen. De kleuterklas heb je achter je gelaten.’ Wees ik hem op zijn plek.
    Hij trok een wenkbrauw op.
    ‘Beledigd?’ reageerde ik op zijn non verbale reactie.
    ‘Daar is meer voor nodig.’
    ‘Mooi, ik was niet van plan er meer energie in te steken.’
    ‘Als je me beledigd hebt dan wil je niet in mijn buurt komen.’ Zei hij verwaand.
    ‘Aah. Toevallig. Dan weet je dus wat je te doen staat als je mij kwaad maakt.’
    ‘Niet in je buurt komen?’
    ‘Ja.’
    ‘Understood.’
    ‘Amal, wat fijn je weer te zien!’ riep van Stekelenburg ineens uit het niets.
    Hij had een Marokkaanse jongen bij zich. Geen advocaat dit keer. Waarschijnlijk voelt hij zich nu minder aangevallen. Fouad en de jongen schudde elkaar de hand. Duh, eigen volk eerst, zag ik in de blik van Fouad toen ik hem aankeek op het feit dat hij van Stekelenburg totaal negeerde.
    ‘En dit is Fouad. Mijn stagiair.’ Zei ik geforceerd terwijl ik hem met moeite naar voren duwde.
    ‘Hay. Fouad.’ Zei hij terwijl hij zijn hand schudde.
    ‘Hay, welkom. Voel je vooral op je gemak bij ons.’ Zei Stekelenburg.
    ‘Ow bedankt, maar dat voel ik me niet echt meer nadat je receptioniste mijn aanwezigheid totaal negeerde. Ik kon dat helaas niet op prijs stellen.’ Zei Fouad met rechte rug en een strakke blik. Stekelenburg keek mij aan en keek toen naar hem.
    ‘Mijn excuses dat u dat moest ervaren in mijn bedrijf. Ik zal er zeker een stokje voor steken. Maakt u het zich alstublieft gemakkelijk in mijn kantoor.’ Zei hij tegen Fouad. Fouad liep als een verwaande, arrogante, prins achter hem aan. Ik keek met open mond toe. Wat een kwal!

    ‘Scherpe stagiaire.’ Merkte de Marokkaanse jongen achter me zacht op.
    ‘Scherpe kinderpraktijken zal je bedoelen…’ reageerde ik geïrriteerd.
    ‘Heb je soms nodig ja.’ Zei de jongen lachend. ‘Aangenaam Amir.’ Stelde hij zich voor.
    ‘Amal.’ Zei ik kortaf.

    ‘Wat vind je ervan als we volgende week met de schema beginnen.’ Stelde van Stekelenburg voor toen we zaten onder het genot van een kopje koffie. Niet zo lekker als die van de tankstation maargoed, het kon er mee door.
    ‘Nou, ik vind dat we deze week in principe al kunnen plannen. Ik bedoel het vereist geen praktische maatregelen, daar zouden we in principe wel tijd voor vrij kunnen maken.’ Nam Fouad ongevraagd de leiding. Hij voelde zich thuis gezien zijn houding. Van Stekelenburg keek mij aan, zo van, ik had het toch tegen jou?
    ‘Uhm. Dat lijkt me een uitstekend plan, Stekelenbrug.’ Zei ik met nadruk op zijn naam.
    ‘Wij hanteren een strak schema en daar kunnen we niet van afwijken om een onverwachte planning deze week nog te maken en een realistisch en praktisch plan neer te zetten. Wat wel haalbaar is, is om deze week enige zaken af te ronden voor volgende week. Dan is het vanzelfsprekend om dan, zoals u voorstelde, volgende week te beginnen met de planningen.’ Zei ik. Ik keek over Fouad heen naar mijn gesprekspartner.
    ‘Nou, ik heb dan wel een puntje waar naar gekeken moet worden, Amal. Als je deze week zaken voor volgende week kan afronden, dan is het toch ook haalbaar om de planning gewoon deze week te doen, en de schema van volgende week onaangeroerd te laten.’ Zei Fouad met enige verwijtende ondertoon in zijn stem geconstateerd.
    ‘Dan zou je jezelf in de vingers snijden. Als je deze week zou doorhalen voor twee weken dan zou je de planningen volgende week met volle aandacht kunnen bespreken, ik denk dat je het maken van een planning zeer onderschat, het is geen kwestie van een rooster voor taxichauffeurs maken en doormailen, dit vergt tijd, aandacht, praktische en theoretische handelingen en dat zou in een week net kunnen. Dus bij deze staat het vast. Volgende week de planningen.’ Zei ik bot.
    Stekelenburg werd gebeld.
    ‘Sorry deze moet ik even nemen.’
    ‘Ja..is goed, ik kom er aan.’ Hij hing op.
    ‘Als het goed is zijn wij klaar hier, dus dan ontmoeten wij elkaar volgende week maandag weer.’ Reageerde ik toen ik hoorde dat hij ergens anders ineens nodig was. En een gesprek zoals deze in het bijzijn van Fouad zou niet gaan lukken op een professionele manier. We schudde elkaar de hand en verlieten de ruimte.
    Ik zei geen woord. Fouad ook niet.
    Ik liep naar de auto en stapte in. Fouad deed hetzelfde en reed achter mij aan terug naar kantoor. Ik liep naar het kantoor van Rayan. Hij was in een zakelijke bespreking.
    ‘Sorry voor het onderbreken heren. Rayan kan ik je heel even spreken?’
    ‘Ja tuurlijk. Gaat goed?’ vroeg hij toen hij de deur achter zich dicht deed en me een kus op de wang gaf.
    ‘Ja..ik wilde even zeggen dat we volgende week maandag gaan beginnen met de planningen van het project. Dat heb ik samen met Stekelenburg besloten, dus dan moet je je bemanning even aansturen om deze week de schema van volgende week ook mee te nemen. Hou er rekening mee als je iets gaat plannen met de klanten die je nu hebt op kantoor.’ Zei ik tegen hem. Hij keek me trots aan.
    ‘Ik ben trots op je. Ik stuur ze zo een mail. Ga jij kijken bij Bilal en Baderdinne hoe ver zij zijn?’
    ‘Ja schat, doe ik.’ Hij trok me naar zich toe en gaf me een kus op me wang.
    ‘Ik zie je zo.’ Zei ik zacht. Hij knikte en liep terug zijn kantoor in.



  7. #1327
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    Ik moest me inhouden niet tegen hem in te gaan.
    Fouad had ineens een grote mond.
    Iets in me zegt me dat dit zijn ware gezicht is en wij er mee mogen dealen.
    De drukste periode komt eraan en ik kan glashard tegen mezelf liegen, maar ik heb hem nu nodig.
    Fouad kwam na zijn pauze mijn kantoor in en ging zitten achter zijn bureau. Hij begon te kuchen en keek me recht aan.
    ‘Wou je wat zeggen?’ vroeg ik maar nadat ik merkte dat hij niet zou beginnen met praten.
    ‘Nee ik dacht dat jij mij wat wou zeggen, een excuses ofzo..?’
    ‘Pardon? Ben ik degene die zijn excuses moet aanbieden? Meen je dit?’ ik stond versteld.
    ‘Nou volgens mij behandelde jij me net als een stuk stront in het bijzijn van andere mensen.’
    ‘Ow en wie begon Fouad? Huilen dat de receptioniste geen oog voor je had? Handelen zonder enige kennis van het hele project, zelfs ik weet nog niet alles hierover, ik weet bij god niet eens met wie ik zaken doe, dan kom jij even, totaal mijn positie negerend, even het gesprek leiden, en dat was niet eens alles, je was impulsief een hele grote beslissing aan het nemen voor heel het bedrijf! Wat jij voorstelde was niet haalbaar, mijn collega’s kunnen dat nooit waar maken, en ik wil voor geen goud falen tegenover Stekelenburg. Ik weet niet of jij je research hebt gedaan toen je besloot hier stage te lopen, maar wij hebben een reputatie om groot te houden. Mensen verwachten kwaliteiten, grote resultaten en al helemaal geen stagiaires die in hun 2e dag al business doen. Dat risico neem ik niet! En dat jij voelt alsof ik je als stront heb behandeld, dat gevoel heb jij mij namelijk ook gegeven, dus wie zou moeten praten over excuses? Heh?’
    ‘Stagiaire? Volgens mij heb ik meer te bieden dan jij, aangezien ik veel meer ervaring heb dan jou!’
    ‘Wat is ervaring naast kennis Fouad!? Wat is ervaring naast een bepaalde naam en status hebben? Wat is ervaring naast de contacten die ik heb en jij niet?! Ervaring doe je automatisch op met de tijd, wat ik heb, heeft niet iedereen. Je hebt niet de juiste gereedschap om zaken te doen in dit bedrijf. Die positie heb jij niet. Laat dat duidelijk zijn. En wat voor meer heb jij in huis Fouad? Het valt in het niets weg zodra je niet mans genoeg bent om respect op te kunnen brengen voor je medemens, ongeacht je functie, waarschijnlijk heeft die receptioniste nu op haar donder gekregen. Begin bij jezelf Fouad. Heb respect voor jezelf en voor je medemens, voor je andere benaderd om belangrijke zaken te bespreken. Capaciteiten, competenties, daar moet je over beschikken, what the fuck ervaring? Daar red je het hier niet mee!’ schreeuwde ik nu tegen hem. Hij keek me kalm aan.
    ‘Je hebt je punt gemaakt.’ Zei Fouad toen hij naar de juiste woorden zocht maar ze niet kon vinden.
    ‘Luister, en luister heel goed naar me. Als je je weet te gedragen gaan er deuren voor je open. Hier of in andere bedrijven. Het is aan jou. Je hoeft geen excuses van mij te verwachten want ik ben je niets verschuldigd. Nu zou ik het zeer op prijs stellen als je at least volwassen genoeg bent om professioneel door te werken vandaag. En anders voeg ik dit toe bij je dossier en plan ik een afspraak in met Rayan.’ Stelde ik voor. Hij ging voorover zitten en keek me fronsend aan.
    ‘Dus als ik me wel kan gedragen wordt dit niet doorgecommuniceerd naar Rayan?’ vroeg hij verwonderd. Ik trok een wenkbrauw op.
    ‘Wat denk je, dat ik mijn eigen zooi niet zelf kan opruimen? Jij bent mijn stagiaire dus mijn probleem. Tenzij ik hogere maatregelen zal moeten nemen. Zie het maar als een kans.’ Zei ik bot.
    Hij glimlachte.
    ‘Ik heb je inderdaad onderschat. Ik had meer vrouw dan mans van je verwacht. Maar je bent sterker dan ik dacht.’ Ik voelde me gevleid door het compliment maar liet het niet merken.
    ‘Ik zal me gedragen. Je hebt mijn woord.’ Zei Fouad terwijl hij zijn hand naar me uitstak.
    ‘Ik weet niet wat de waarde is van jou belofte, maar ik geef je het voordeel van de twijfel.’ Ik nam zijn hand aan. ‘Bedankt.’ Zei hij binnensmonds.
    ‘Wat zei je ik hoorde je niet?’ zei ik omdat ik het nog een keer wilde horen.
    ‘Dankjewel.’ Zei hij wat harder maar hij keek ontwijkend weg.
    ‘Geen dank.’ Zei ik met een zelfvoldane grijns. I got this.

    Ik was aan het eind van de dag uitgeput. Fouad was normaal en hielp me met alles. Rayan die was de hele middag in een vergadering buiten de stad. Hierdoor voelde ik me de verantwoordelijke voor iedereen aangezien ik de ASM ben van Rayan. Ik was dus een beetje overal te vinden en probeerde iedereen zo goed mogelijk aan te sturen. Wat deels wel lukte. Soraya was de hele tijd met haar telefoon bezig. Dat vond ik nogal storend maar besloot er nog niks over te zeggen.
    Fouad was in de telefoon aan het praten. Ik hoorde aan de manier waarop hij sprak dat het zakelijk was dus heb ik hem niets verweten. Ik besloot dat het erop zat voor vandaag.
    Maar het lot had al voor me bepaald dat ik nog lang niet klaar zou zijn.
    Nadat het personeel allemaal naar huis was en er slechts nog drie auto’s op ons parkeerterrein bevonden, begon ik op te ruimen. Fouad was druk achter zijn laptop en had niet in de gaten dat ik mijn jas aanhad.
    ‘Waarom is Soraya hier nog?’ vroeg hij ineens fronsend.
    ‘Hmm. Soms wil ze haar werk afmaken?’ bedacht ik hardop.
    ‘Ze is een receptioniste Amal.’ Zei hij serieus.
    ‘Ja maar we geven haar meer verantwoordelijkheid. Gewoon omdat ze het wilt en omdat ze het aankan.’
    ‘Hmm. Oke, vaag.’ Zei Fouad.
    ‘Kom ik wil naar huis.’
    ‘Ow moet ik je brengen?’ vroeg hij. Ik lachte.
    ‘Nee ik wil hier afsluiten.’
    ‘Oke. Een minuut.’ Zei hij terwijl hij zijn laptop dichtsloeg.
    ‘Ik zat er helemaal in.’ Zei hij na het gapen en strekken van zijn armen.
    ‘Waarin?’ vroeg ik.
    ‘In het bedrijf.’ Zei hij en stond op.
    We liepen samen naar beneden en troffen niemand aan. Er stonden maar twee auto’s op de parkeerplaats. Die van mij en die van Fouad.
    ‘Soraya is naar huis.’ Zei hij.
    ‘Ja.’
    ‘Ze zegt niet eens gedag?’ vroeg hij.
    ‘Vind je haar leuk of zo?’ merkte ik op.
    ‘Ow nee hoor. Niet mijn type.’ Zei hij neutraal.
    ‘Vanwaar die interesse in onze receptioniste dan?’ zei ik ondeugend.
    ‘Misschien moet je niet teveel vragen.’
    ‘Waarom niet?’
    ‘Daarom, heb je minder om over na te denken.’ Zei hij. Ik dacht, het zal wel.
    Ik was te moe om beter over zijn woorden na te denken.
    We namen afscheid.
    ‘Morgen half 9 inshaallah.’ Zei Fouad.
    ‘Yess. Inshaallah.’ Zei ik en reed met slapende ogen naar huis.

    Bij mijn ouders aangekomen was niemand thuis. Ze waren bij Walid en Selma. Ik besloot nog even naar de supermarkt te gaan en trok weer me jas aan. Er reed een auto mijn straat in. Net als die van Fouad, dacht ik. Mooie auto’s.. ik liep door en ging de supermarkt in. Ik haalde alles wat ongezond voor je is. Voordat ik terugreed naar huis kreeg ik een apje van Fouad.
    ‘Moet met je praten. Waar jij?’ huh ik heb net gedag tegen hem gezegd.
    ‘AH, kanaalstraat.’ Hij kwam een paar minuten later de ah binnengelopen.
    ‘Wat is er?’ vroeg ik bezorgd.
    ‘Niks om je zorgen over te maken. Kom even mee.’ Zei hij terwijl hij om zich heen keek.
    ‘Heb je Rayan nog gesproken?’ vroeg hij.
    ‘Ja ik heb hem alleen een berichtje gestuurd.’ Zei ik.
    ‘Heeft hij je terug geapt?’ vroeg hij.
    ‘Nee..maar..waarom dan?’
    ‘Ik moet je iets laten zien.’ Zei hij. Ik stapte onbewust bij hem in.
    ‘Waar gaan we naartoe Fouad?’
    ‘Vertrouw me.’ Zei hij alleen. Ik voelde me hier niet goed bij. Iets in me zei me dat hij me iets niet zo fijns ging laten zien.
    Hij stopte voor een restaurant.
    ‘Ik heb geblindeerde ramen, dus zij zien ons niet. Maar wij hen wel.’ Hij knikte een richting op. Bij het raam. In het restaurant.
    Rayan en Najoua.
    Fouad keek me van opzij aan.
    ‘Mijn god.’ Ik sloeg mijn hand voor mijn mond.
    ‘Het spijt me, maar je zou je eigen ogen eerder geloven dan mijn woorden.’ Zei Fouad zacht.
    ‘Amal…’
    ‘Ja..’ zei ik gebroken.
    ‘Wil je naar huis?’
    ‘Ik schudde met mijn hoofd maar bedoelde eigenlijk ja.
    ‘Ja ik wil naar huis.’
    Gek genoeg huilde ik niet.
    Bij mijn voordeur aangekomen keek ik suf naar buiten.
    ‘Zie ik je morgen nog op werk of?’ vroeg Fouad voorzichtig.
    ‘Ik bel je. Jij gaat gewoon.’
    ‘Ja je kunt op me rekenen. Ik bel je morgen vroeg oke?’ ik knikte. Ik moest dit even verwerken. Heel even maar. Dacht ik.
    ‘Doe voorzichtig. Beslama.’
    ‘Beslama.’ Zei ik in mezelf. Ik liep naar de voordeur en sleurde mijn boodschappentas achter mij aan. Ik vloog mijn bed in. Rayan had niet terug geapt. Ik deed mijn telefoon uit.
    Ik huilde mezelf vervolgens in slaap. There you are… zei ik tegen mijn tranen.


  8. #1328
    MVC Lid

    Reacties
    1
    02-03-2017

    Damnnn, wat een mooi verhaal ik ben sinds de ochtend begonnen met dit verhaal te lezen en ben nu al hier. snel een nieuw deel plaatsen

  9. #1329
    MVC Lid

    Reacties
    1
    12-02-2017

    upppp echt een verslavende verhaal

  10. #1330
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010

    De volgende ochtend maakte mijn moeder me wakker.
    ‘Amal! Zied zied, je hebt je verslapen!’ zei mijn moeder schreeuwend. Ik stak een vinger op terwijl ik mijn ogen nog dicht had.
    ‘Ze is klaarwakker.’ Zei ik met heldere stem. Mijn moeder liep gelukkig naar beneden. Ik deed mijn telefoon aan.
    2 gemiste oproepen van Rayan en 3 van Fouad. Een van Bilal. Ik belde als eerst Fouad omdat hij de enige is die op de hoogte is.
    ‘Salaam, heb je lekker geslapen.’ Vroeg Fouad.
    ‘Hm, nee. Waar ben jij.’ Zei ik.
    ‘Kantoor. Jou kantoor. Je werk afmaken. Kom je?’
    ‘Ja zometeen.’
    ‘Amal. Ik heb even nagedacht over gisteren. Ik denk dat je meer bereikt als je het voor je houdt.’ Zei Fouad ineens iets totaal belachelijks.
    ‘Ben je high of wat. Het liefst ga ik met een bijl naar hem toe.’
    ‘Ja dat begrijp ik. Maar wat wij hebben gezien is een momentopnamen. En Rayan, lijkt mij niet iemand die zo respectloos naar jou toe is. Stel dat er niets is, en er speelt iets anders waardoor hij met haar zat daar, dan komen we er snel genoeg achter, en stel dat er wel wat speelt, dan geven we ze de ruimte om zoveel mogelijk fouten te maken totdat jij genoeg feiten hebt om te zien hoeveel hij je nog waard is, als je er nu over gaat beginnen gaat hij stoppen met haar te zien, maar dat komt dan door jou, en niet omdat hij het zelf niet wil, en als er echt niks is, dan komt dat ook boven tafel. En daarbij..we moeten ons nu inzetten voor het project, jou project waar je zo hard voor geknokt hebt. Volg je me?’ ik luisterde aandachten met knipperende ogen toe.
    ‘Fouad heb je je hersencellen teruggevonden?’ zei ik.
    ‘Ja gister in me autovelgen.’ Zei hij. Ik schoot in de lach.
    ‘Nou…?’ vroeg hij.
    ‘Je hebt een punt.’ Zei ik.
    ‘We kunnen niet ontkennen dat ze best afstandelijk tegenover elkaar zaten. Ik zag niks intiems.’ Concludeerde hij.
    ‘Waarschijnlijk lag het gewoon aan je blindeerde ramen.’
    ‘Ja joh. Zeg gewoon dat je me auto mooi vindt.’
    ‘Ow ik ben de beroerste niet om je een compliment te geven hoor. Besahtek, een hele mooie bak.’ Zei ik gemeend.
    ‘Haha allahieteksahaa. Dankjewel.’ Zei hij bescheiden.

    Ik kwam als een model de auto uit. Ik deed mijn zonnebril af. Je kon bijna zeggen dat ik te overdresst ben. Het viel net mee. Het was zakelijk, shjiek. Als mensen denken dat ik met rode ogen en een grote portie zelfmedelijden naar werk kom dan heb je het mis. Het enige waar ik nog onzeker over was, was hoe ik me zou opstellen tegenover Rayan nu ik niks ga zeggen over wat ik weet. Één ding is zeker, ik laat me door niemand tweemaal breken.
    Fouad ving me op bij de balie. Hij stond met Soraya te praten. Hij keek me aan en liep op me af.
    ‘Hoe gaat het?’ vroeg hij voorzichtig. Ik glimlachte naar hem.
    ‘Als de zaken maar goed gaan heh. Kom laten we beginnen.’
    ‘Uhm ik dacht het even niet, waar kom jij zo laat vandaan?’ vroeg Rayan.
    ‘Pardon?’ zei ik omdat ik tijd nodig had om iets te verzinnen.
    ‘Je belde me niet terug, waar was je.’
    ‘Bespreking.’
    ‘Waarom weet ik daar niets van?’
    ‘Ow shit, omdat het mijn schuld is. Amal vroeg aan mij of ik het je door wou geven maar ik was het helemaal vergeten. Nou weet ik wat je bedoelde met verantwoordelijk zijn!’ riep hij scheef uit. Rayan geloofde het.
    ‘Hoe ging het?’ vroeg Rayan afwezig want hij werd gebeld.
    ‘Ow goed hoor, mijn kussen die vond dat mijn dekbed te oud is en mijn dekbed die vond dat hij zijn werk nog goed doet, en ik ook want hij houdt me nog lekker warm.’ Zei ik.
    ‘Ow wat goed. Oke… goedemiddag met Rayan.’ Zei hij. Hij hoorde niet eens wat ik zei. Fouad liep rood aan van het lachen. Ik liep zonder nog wat te zeggen naar mijn kantoor. Fouad zat nog uit te lachen. Ik moest er een beetje om lachen maar ik was wel boos.
    Na een uur besloten we te gaan eten. Rayan gaf aan dat hij een bespreking had buiten de deur. Fouad duwde me mee naar het centrum.
    ‘Waar gaan we eten?’
    ‘Wie zegt dat wij samen gaan eten?’ zei ik verbaasd.
    ‘Ik, Italiaans of thais?’
    ‘Thais.’
    ‘Zied auto in..’
    Ik liep met hem mee de auto in. Mijn telefoon ging af. Het was mijn broer.
    ‘Ewaah Walid!’
    ‘Ewa boefje. Waarom was je gisteren niet naar me toegekomen?’
    ‘Ewa ik had chaos in mijn hoofd. Wilde slapen.’
    ‘Zijn drukke dagen nu voor jou heh?’
    ‘Ja man, but i can handle it. i got some help here.’ Zei ik terwijl ik dankbaar naar Fouad keek.
    ‘Oke oke goed toch. Ik weet dat jij het aan kan zusje. Maar kun je na werk even naar me toe komen. Op kantoor, niet thuis.’ Zei hij luchtig.
    ‘Zijn er problemen?’
    ‘Nee alleen dingen die besproken moeten worden.’ Zei hij.
    ‘Oke ik rij straks even langs.’
    ‘Isgoed tot straks.’
    ‘Beslama.’
    ‘Wie is dat?’ vroeg Fouad.
    ‘Mijn broer.’
    ‘Ahh. Okeej.’ Zei hij.

  11. #1331
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010


    Na een hele dag werken reed ik door naar Walid.
    ‘Ewa vertel. Watsupp?’ viel ik zijn kantoor binnen.
    ‘Gaat u zitten en wacht geduldig op u beurt alsjeblieft.’ Zei een collega van hem die ook in het kantoor van Walid stond. Walid zat te telefoneren.
    ‘Moskilaah.’ Riep ik ondeugend naar Walid. Hij knipoogde naar me. Zijn collegae keek me raar aan.
    ‘Het is geen zakelijk bezoek. Heb dus geen nummertje getrokken als je het niet erg vindt.’ Zei ik terwijl ik zag hoe geïrriteerd zijn collega naar me keek. Hij had een baardje en stekels. Een strakke pak en puntige schoenen.
    ‘Ben je aan het werk of heb je zo een date?’ kon ik het weer niet laten. De jongen keek me van top tot teen aan.
    ‘Diezelfde vraag kan ik ook aan jou stellen.’ Zei hij kapsones.
    ‘Laat maar, je bent duidelijk niet van mij niveau.’ Zei ik nog verwaander met mijn kin omhoog.
    ‘Jeh ezel. Ga ergens anders mijn personeel lopen keuren!’ zei Walid na het ophangen.
    ‘Meneer vindt dat ik op mijn beurt moet wachten.’
    ‘Heb je toch ook gedaan? Wat is het probleem?’
    ‘Nee Walid, zeg jij me wat het probleem is. Ik moest hierheen komen remember?’
    ‘Ja ga even zitten. Moessie kun je ons even alleen laten.’
    ‘Oke. Voordringster.’ Zei hij tegen mij.
    ‘Familie voor alles.’ Zei ik met een ondeugende blik. Walid negeerde onze kleuterklas gedrag en kuchte nadat de deur in het slot viel.
    ‘Hoe gaat het met je Amal?’ Ik knipperde een paar keer met mijn ogen.
    ‘Ik heb geen zin in een Dr.phil gesprek. Kom ter zake.’
    ‘Ja ik heb dus het een en ander met je te bespreken omtrent Rayan.’ Hij keek weg. Ik voelde me boos worden.
    ‘Vertel.’
    ‘Hij is een paar keer gesignaleerd met onze nicht.’
    ‘Door wie?’
    ‘Contacten die ik en Tarik samen kennen. En Selma een keer.’
    ‘Ja oud nieuws. Ik heb hem gister zelf gezien.’ Walid keek mij geschrokken aan.
    ‘En hoe ga je hiermee om?’
    ‘Ik wil mijn project met de beste kwaliteiten lanceren op de dag dat het af moet zijn. Ik ben niet meer bang mensen te verliezen. Ik ben Amal.’ Zei ik koel.
    ‘Je hebt de tijd gehad om het te verwerken merk ik?’
    ‘Wat moet je anders? Walid. Ik moet door.’ Zei ik. Ik wilde het er geen minuut over hebben met mijn broer. Toen ik afscheid van hem nam en in de auto stapte bedacht ik me ineens dat ikj hem nooit verteld heb over mij en Rayan. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen. Selma moet het gezegd hebben, het kon niet anders.
    Ik belde zonder aarzelen Tarik op.
    ‘Ewa kleintje.’
    ‘Hey ik heb je even nodig. Kunnen we afspreken?’
    ‘Tuurlijk kom naar me toe. Ik ben thuis, mijn eigen huis, niet bij mijn ouders.’
    ‘Iscool. Zie je zo.’ Ik hing op en reed de snelweg op.
    ‘Ewa zuster.’ Hij omhelsde me.
    ‘Wat wil je drinken?’
    ‘Niks. Ik kom om even verhaal te halen.’
    ‘Wat is er aan de hand?’
    ‘Najoua, ze is gezien door mij en een paar contacten die jij kent en door Selma een paar keer met Rayan. De man met wie ik sinds kort iets serieus heb/had. Ik weet even niet meer waar ik sta. Wat heeft dit te betekenen?’ Tarik keek me geschrokken aan.
    ‘Ik zweer Amal, ik kom uit de lucht vallen. Ik ben blij voor je dat het serieus is, maar waar mijn zusje mee bezig is? Allahoua3lem!’ zei hij geïrriteerd.
    ´Ik heb geen zin om genaaid te worden.’
    ‘Nee dat begrijp ik. Ik ga met haar praten dan neem ik contact met je op. Als het goed is is ze nu bij me ouders thuis.’ Hij stond op en trok zijn jas aan. Ik stond ook op en liep met hem naar de deur.
    Ik had een gemiste oproep van Rayan. Toen ik buiten stond kwam ik Fouad tegen in zijn auto. Hij parkeerde voor de Albert Heijn. Ik liep naar zijn raam.
    ‘hewaa stalker!’ riep hij naar me.
    ‘Hou je kop. Jij volgt mij niet ik.’
    ‘Volgens mij is dit niet jou buurt Amal.’
    ‘Zie je, wie is hier die stalker. Je weet zelfs waar ik woon.’ lachte ik.
    ‘Duhhh ik moest je die vorige keer thuis brengen eh bijdehandje!’
    ‘Waar naartoe eh bledder?’
    ‘Boodschappen voor mijn ouders. Jij?’
    ‘Ik was bij me neef.’
    ‘Ahh, familiebezoek?’
    ‘Nee, heb hem verteld over Najoua.’
    ‘Wie is Najoua?’
    ‘Mijn nicht. Die chick die aan Rayan plakt. Mijn broer wist blijkbaar dat we wat hadden en neemt het serieus. En nu hebben verschillende mensen haar gezien.’
    ‘Heftig. Wat gaat hij nu doen?’
    ‘Kijken waar ze mee bezig is.’
    ‘En hoe is het met Rayan?’
    ‘Ik ontloop hem.’
    ‘Hmm, beter. Hou het nog even voor je, anders gaat dit in de weg staan, het project is nu belangrijker.’
    ‘Je hebt gelijk.’ Zei ik zuur. Ik werd gebeld door Bilal.
    ‘Amal. Kun je naar jou huis komen alsjeblieft. Ik moet met je praten!’
    ‘Ik kom.’ Zei ik.
    ‘Rayan?’ vroeg Fouad. ‘Nee Bilal, zijn broertje. Die met ons werkt.’
    ‘Die brede met krulletjes?’ vroeg Fouad.
    ‘Ja hij. Hij woont in mijn huis. Ik moet er even naartoe. Waarschijnlijk iets met de rekeningen ofzo.’
    ‘Isgoed. Rij voorzichtig. Ik zie je morgen inshaallah.
    ‘Ja inshaallah. Beslama. Geen ongezonde dingen halen voor je ouders.’
    Hij schudde lachend met zijn hoofd en liep naar het centrum. Ik liep naar mijn auto. Wat moet Bilal nou weer van me.

  12. #1332
    Alhamdoulillah.

    Reacties
    378
    04-05-2012

    Upp nog een vervolg aub!

  13. #1333
    MVC Lid

    Reacties
    466
    11-09-2010


    Bij hem aangekomen plofte ik neer op de bank. Mijn katje rende meteen op me af. Wat was ie groot geworden!
    ‘Wil je iets drinken? Tezz wat bied ik eigenlijk aan. Het is jou huis.’ Zei hij.
    ‘Nee bedankt. Sukkel. Wat is er?’
    ‘Ik wilde je even vragen of je hier naar wou kijken.’ Hij gaf me een brief in mijn hand. Het was een mailtje van een sollicitatie en een cv namens mij aan het bedrijf van Stekelenburg. Ik knipperde ongelovig met mijn ogen.
    ‘Dit heb ik niet geschreven, en dit is niet mijn cv!’ riep ik meteen uit.
    ‘Dacht ik al. Waar slaat dit op? Ik had vandaag gesprek daar met die Marokkaanse assistent van hem en hij liet het mij zien.’
    ‘Heeft Stekelenburg dit gezien?’ vroeg ik.
    ‘Nee volgens Mo niet. Hij beheert zijn mails meestal. Ik heb ook aangegeven dat het een misverstand moet zijn geweest of een flauwe grap. Want hij wilde je meteen bellen om je uit te nodigen.’ Ik keek verbaasd voor me uit.
    ‘Jeetje, wie heeft het zo op me gemunt?’ Bilal keek me stil aan.
    ‘Ik ga naar huis. Heb een beetje tijd nodig om dit te verwerken denk ik.’
    ‘Dat begrijp ik.’
    ‘Zeg maar niks tegen Rayan. Hoe minder mensen we hierbij betrekken hoe beter.’
    ‘Is goed wat jij wilt mop.’ Ik bedankte hem en nam afscheid. Ik stopte dat mailtje in mijn jaszak en liep naar de auto. Ik keek nadenkend voor me uit. Waarom? Hoe? Wie?

    Eindelijk weekend! Ik had mijn tas ingepakt en ik zou een weekendje naar belgië gaan met Walid en Selma. Rayan die was kortaf en wilde niet met ons mee omdat er veel ‘werk’ was.
    Bilal zou hem ‘Helpen’ zei hij. Het interesseerde me allemaal even niet meer. Ik wilde even rust van alles.


    Genieten genieten en nog eens genieten. We zijn naar de stad geweest en hebben alleen maar onzin gekocht. Selma en ik genoten ervan. Walid daar aantegen moest alles dragen.
    Ik was even alle onrust en stress vergeten. Rayan die apte me dat hij me miste en dergelijke maar ik deed alsof mijn bloedt en ging erin mee. Als jij met twee gezichten wilt lopen dan kom ik met duizenden.
    Zondag naderde helaas. We zaten in de avond in ons gehuurde appartementje films te kijken.
    Mijn tas stond in de hoek van de kamer, klaar om terug te gaan naar de ellende waar ik in belandt ben.
    Mijn telefoon trilde in mijn zak. Ik had Rayan verwacht maar het was Fouad.
    ‘Bel me.’ Stond er.
    Ik stond op en liep naar mijn slaapkamer. Het was een wonder dat hij me dit weekend met rust heeft gelaten tot nu dan. Normaal moest ik hem altijd wel met iets helpen wat werk gerelateerd was.
    ‘Hey, wat is er?’ vroeg ik verveeld.
    ‘Wanneer kom je terug van België?’
    ‘Morgen ochtend, why?’
    ‘Wanneer begin je morgen met werken?’
    ‘Ik werk morgen thuis, heb ik geregeld met Rayan. Jij kan met Bilal meelopen.’
    ‘Nee ik kom morgen niet, als jij er niet bent. Dan werk ik wel op kantoor van mijn taxibedrijf, aan mijn stageopdrachten ofzo.’
    ‘Is ook goed, we moeten nu een beetje afwachten op de documenten van Stekelenburg daarom valt er even niets te doen.’
    ‘Ja, dat snap ik…alleen…vindt je het niet een beetje vreemd dat het zo lang duurt? Ik bedoel die gast zei dat het een weekje zou duren, we zijn nu twee weken verder en wij zijn al klaar met alles. Bilal heeft toch gesproken met die Mo, waar blijft hun deel dan?’
    ‘Ik weet niet Foaud, dat zou je met Rayan moeten bespreken.’
    ‘Nee met jou, jij hebt directe contact met hem. Vindt je niet dat we langs moeten gaan?’ vroeg hij aarzelend.
    ‘Morgen bedoel je?’
    ‘Ja. Ik haal je op.’
    ‘Isgoed dan..’ zei ik aarzelend. Hij heeft wel gelijk. We hebben nu een dikke week vertraging opgelopen, maar ik was er die week ook niet bij met mijn hoofd.
    ‘Top, dan zie ik je morgen, fijne avond.’ Zei hij. Ik wilde wat zeggen maar hij hing al op.
    ‘Nou lekker beleefd.’ Zei ik in zijn hangende tuut tuut tuut. Ik liep terug naar de woonkamer. Walid keek me van opzij aan.
    ‘Fouad, vragen over zijn bedrijf.’
    ‘Hij moet je betalen voor al die goude tips van je.’ Ik lachte naar hem.
    ‘stop jou hoofd in die film en hou je mond eh spijker.’
    ‘Haha deze man denkt alleen maar aan geld.’ Zei Selma terwijl ze met haar ogen rolde.
    ‘Ja bijna ga je moeten betalen als je naar hem gekeken hebt per ongeluk.’ Zei ik zuur. Ze schoten in de lach. Ik was niet zo in de stemming om mee te lachen. Ik kondigde daarom aan om te gaan slapen. Gelukkig waren zij ook moe en stemde in.
    Tijd om mijn rust te pakken.

    Ik was thuis bij mijn ouders, aan de keukentafel met mijn laptop aan het werk. Ik schrok op van de bel. Mijn moeder deed open. Ik herkende Fouad´s stem. Is hij gestoord? Mijn moeder kwam de keuken in.
    ‘Fouad..?’ vroeg ze met haar ene hand in haar zij en in haar andere hand een soeplepel. Haar blik vroeg mij om een uitgebreid verklaring.
    ‘Heb je hem binnen gelaten?’
    ‘Wat moet ik anders, straks kom je nog met een rastajongen aan de deur.’ Ze keek me nog steeds serieus aan.
    ‘Mama wat denk je, ik heb geen sociale leven meer hoor. Hij is mijn stagiaire, ik leid hem op. En we moeten naar die andere bedrijf waar we nu mee samen werken, die ene met die dikke advocaat die ik vertelde.’ Ze keek me verbaasd aan.
    ‘Ben jij hem aan het opleiden of hij jou?’ vroeg me moeder ondeugend.
    ‘ja hij is wat ouder ja, maar nog lang niet wijzer.’ Zei ik stoer terwijl ik mijn laptop dichtklapte.
    ‘Dat hoorde ik.’ Hoorde ik in de gang. Mijn moeder begon stiekem te lachen.
    ‘Gewoon werk eh mama. Doe normaal.’ Zei ik toen ze me pesterig aankeek.
    ‘Ewa Allahie3aounek eh benti.’ Zei ze bijna sarcastische. Ik liep de gang op en pakte mijn jas van de kapstok. Ik keek Fouad vies aan.
    ‘Ja hoor met mij gaat het goed hamdouallah. Lief dat je ernaar vraagt.’ Mijn moeder stond ons toe te kijken. Ik schaamde me dood. Dit is zo geen gezicht. Opgehaald door een jongen.
    Ik liep naar buiten.
    ‘Serieus Fouad? Bij mijn moeder aanbellen? Je hebt geluk dat mijn vader niet thuis is!’ zei ik terwijl ik boos zijn auto instapte. Hij begon te lachen.
    ‘Wat loop je nou te zeiken mens, ik zei gister nadrukkelijk tegen jou, ik haal je op. Wat versta je daar niet aan? Dacht je net als een puber om de hoek van je huis stiekem wachten tot jij schijnheilig en alleen je straat uitloopt? Nee daar ben ik veels te oud voor. Ik hoop jij ook.’ Zei hij bespottelijk.
    ‘Tfoe geen woorden voor jou, wat voor hoek van de straat, ken je geen schaamte ofzo.’
    ‘uhmm nee..’
    ‘Ja dat is gebleken ja, ga je nog rijden of mag de hele buurt eerst zien door wie ik opgehaald ben, wat voor auto en de kenteken ervan?’
    ‘Jeetje wat kan jij zeuren zeg.’
    ‘Licht aan jou negatieve bestaan hier zo.’ Zei ik terwijl ik hem minachtend van top tot teen bekeek.
    ‘doe stoer ga je zien of je je bestemming haalt.’ Zei hij lachend. Ik beet op mijn lip en keek uit het raam.
    ‘De kans is zoiezo klein dat we onze bestemming halen, want je rijdt als een oma.’
    ‘Waarom haat je op me skills Amal? Je hebt net zelf gezien hoe ver ik kan gaan toch?’ zei hij doelend op het feit dat hij schaamteloos in mijn woonkamer stond.
    ‘Ja even daarover heh, als je toch zo een dwaas mijn woonkamer in bent gelopen, waarom heb je dan niet even het fatsoen om je schoenen uit te doen eh lelijkerd.’
    ‘Wat lelijk ik ben mooi, en je moeder wilde niet. Ze zei kom maar want Amal wilde vandaag niet de vloer dweilen.’ Zei hij ondeugend. Ik sloeg hem op zijn schouder.
    ‘Hou je bek jij.’
    ‘hahaha nee grapje, maar ze zei echt je hoeft je schoenen niet uit te doen.’
    ‘Ja omdat ze dacht ik schop hem er zoiezo uit dus hij kan alles aanhouden.’ Zei ik terwijl ik kapsones naar buiten keek. Hij keek me van opzij aan en gaf me een stoot.
    ‘Auwww.’
    ‘Baby.’
    ‘Monkey!’ schold ik hem uit.
    ‘Heks.’
    ‘Flikker.’
    ‘Schatje.’ Zei hij ineens. Ik keek hem aan.
    ‘Yallah nu je mond houden.’ Zei hij met een kwajongenslach.
    ‘Tfoe.’ Zei ik zacht.
    ‘Volgende keer beter kleine drol.’
    ‘Hou de weg in de gaten ehh grote kwal.’


  14. #1334
    سعيدة

    Reacties
    568
    28-07-2006

    I want more


  15. #1335
    MVC Lid

    Reacties
    8
    01-11-2016

    omg ben je serieus schrijf je nu pas een vervolg na maanden niks van je te laten horen vind het heel jammer maar zoals gewoonlijks weer een top vervolg you go girl laat ons voortaan weten als je een tijdje afwezig zult zijn.