Nog een vervolgje astublieftt!! Ik ben verslaafd
Een actieve lezer.
Een stille lezer.
Nog een vervolgje astublieftt!! Ik ben verslaafd
Ik Volg Dit Verhaal Op Chaima .nl
Nerd
Iedereen erg bedankt voor alle comments, ik ga nu een next part in elkaar knutselen, alvast veel leesplezier
!
Ik was druk bezig met pennen terwijl de docent aan het woord was. Even leg ik mijn pen neer en strek mijn hand. Een blik op de buitenwereld zorgt er al gauw voor dat ik de les niet meer bijwoon, in eigen gedachte ben verzonken.
Ik schrik op van de stem die mijn trommelvlies benadert. "Nora, loop maar even mee naar de gang." Waarvoor, we zitten toch zeker niet meer op de lagere school? Geërgerd loop ik achter hem aan.
Hij wacht tot ik het lokaal uit ben en sluit vervolgens de deur. "Nora." Ja? "Het gaat goed met je cijfers, je stage is tevreden. Maar iets in mij zegt dat ik iets over het hoofd zie?" Like? Vraag ik hem verveeld. "Van de week waren hier een paar meiden.." Waar wilt u heen? Vraag ik hem kort. "Ze waren opzoek naar je." Ik schrik van zijn opmerking en kijk hem vervolgens verontwaardigd aan. "Niet dat ik dit niet vaker mee maak, maar omdat jij op school toch best buiten de klas valt en eigenlijk nooit spraakzaam bent vond ik het behoorlijk bijzonder dat er meiden opzoek naar je waren. Vooral het type meiden, zijn het bekende van je?" Ik hoor zijn woorden aan terwijl mijn hersenen zich kraken om te bedenken wie die meiden zouden kunnen zijn. Kun je ze beschrijven? Of zijn er camerabeelden? Vraag ik bedenkzaam. Hij kijkt bedenkelijk en strijkt met zijn hand langs zijn wang. "Phoei daar vraag je me wat, zijn er camerabeelden.. Tot hoe laat heb je les?" Tot kwart voor drie. "Kom dan even bij me langs, praten we dan verder." Ik knik en loop het klaslokaal binnen.
In de pauze ging ik gauw opzoek naar Marcel. Hem vinden tussen de mensheid was nu een kunst! "Nora, Nora!" Gelukkig heeft hij me wel kunnen vinden. We groette elkaar en gelijk viel ik met de deur in huis. Marc, ik heb bezoek gekregen, bezoek dat ik niet heb uitgenodigd. Hij fronste zijn wenkbrauwen. "Hoe bedoel je dat precies?" Er zijn wat meiden hier op school geweest die naar me zijn komen vragen. "Van wie heb je die bullshit?" Zei hij terwijl hij het pakje drinken aan zijn mond zette. Bullshit? Hallo, wie zijn die wijven? "Alsof ik dat weet, van wie heb je deze info nou weer?" Ja van meneer Koster. "Jeetje Noor, waarom zouden er meiden om je komen vragen? Je gaat met geen enkel meisje om!" Zegt hij bijdehand. Is dat een beschouwing? Hij begint te lachen, "nee natuurlijk niet trut."
De klok in de kantine gaf aan dat de lessen van start zouden gaan. Marcel en ik namen afscheid van elkaar en liepen beide naar de liften om verder les te volgen. De lesuren die volgde verliepen erg moeizaam, eindelijk sloeg de klok kwart voor drie.
Met snelle passen liep ik naar het kamertje van meneer Koster. "Ha die Nora, kom verder." Ik nam plaats op een van de stoelen die zich in het kamertje plaatsvonden. "Ik heb even overlegt met de conciërge, we kunnen beelden terug halen, maar aangezien we niet meer het precieze tijdstip weten, wordt dit nog een hele zoektocht." Bij het horen van de laatste zin viel ik hem in de reden. Luister heel goed, of jullie vinden die beelden binnen 24 uur of ik neem het heft zelf in handen. De school moet me in dit soort gevallen kunnen beschermen, of heb ik het fout? "Ho Nora ho. Schiet toch niet gelijk uit je vel." Probeert hij me te kalmeren. Meneer Koster, 24 uur de tijd. Het is nu 15.15 uur. Ik zie u over 24 uur, kijken of we dan verder kunnen praten. Zonder op zijn reactie te wachten verliet ik de ruimte en zo ook het schoolgebouw.
oepaaaaaaaaa!
-15'Als het avond wordt, verwacht dan niet dat het weer ochtend wordt en als het ochtend wordt,verwacht dan niet dat het avond wordt. Als je gezond bent,moet je je op ziekte voorbereiden en als je leeft,moet je je op de dood voorbereiden'.
Ga verderrr!!! Spannend!!
Leuk verhaal. Toch niet gebasseerd op een waargebeurd verhaal?
Uuuupp.. een vervolgje?? Het liefst met Nabil!!
Zuchtend nam ik plaats op de bankjes terwijl ik op de tram wachtte. Ik voelde dat iemand naast me kwam zitten maar had hier geen oog voor. "Hee Nora." Ik kijk naast me en kom oog in oog te staan met mijn moeders schoonzus. En als ik ergens geen zin in had was het wel in het slap gelul van haar. "Rachida en ik waren nog langs je school gegaan, we waren naar je opzoek." Probeert ze enthousiast te klinken. Dat heb ik inderdaad gehoord ja, zei ik ongeïnteresseerd. "Oh, ja we waren benieuwd naar hoe het met jullie ging." De poging om enthousiast over te komen was mislukt, dat merkte je duidelijk aan haar toon. Gaat prima. Ik zie mijn tram en die moet ik echt hebben, doei. Zonder op haar reactie te wachten stapte ik de tram in.
Thuis aangekomen trof ik mijn moeder. We groette elkaar. Uit vermoeidheid laat ik laat mezelf ploffen op de bank en kijk mijn moeder vervolgens aan. Weetje wie ik tegen kom der net? "Nou?" Je leuke schoonzus. Met fronsende wenkbrauwen kijkt ze me aan, "waar?" En ze is me komen opzoeken met haar andere zus Rachida. "Salima en Rachida opzoek naar jou, voor wat?" Vraagt ze verontwaardigd. Boeit me niet, ik zeg je een ding hou dat soort wijven uit mijn buurt. "Noor, pas op met wat je doet." Zegt ze waarschuwend. Dat doe ik, zolang zij dat ook doen. Maar ik ga er weer vandoor, ik zie je later.
Als ik opsta en langs haar wil lopen houdt ze me staand en omhelst me. Ze doet enkel wat gebeden voor me en kijkt me vervolgens aan, "doe je voorzichtig?" Altijd. Glimlachend kijk ik haar aan, voorzichtig verlos ik me uit haar greep en verlaat het huis.
Bij het pand aangekomen tref ik Zakaria. "Hee alweer opgeknapt." Een reactie was het niet waard dus ik liep langs hem heen en keek de ruimte rond. "Een simpele hoi kan er niet vanaf?" Met nog steeds mijn rug naar hem toe zoek ik naar mijn mobieltje. "Spullen worden straks pas geleverd. Goed dat je er bent, mijn Engels is namelijk drie keer niks." Langzaam draai ik me om en kijk hem verontwaardigd aan. "Niet zeggen dat ook jij geen Engels spreekt." Dit maal liet ik mijn mond openvallen. "Ja wat?" Never mind, hoe laat komen ze? De klanken van de bel galmde door het hele pand. "Nu dus." Hij liep naar de voordeur en liet de gasten binnen, terwijl ik drinken pakte en deze klaar zette op de tafel.
Snel handelde we de deal af en verlieten ze het pand. Ik liet me neer ploffen op de bank, Zakaria volgde mijn voorbeeld op en liet zich naast me neer ploffen. "Toen ik hoorde dat je slim was wist ik niet dat de jongens bedoelde dat je ook Engels sprak." Zegt hij bijdehand. Verveeld keek ik hem aan, roddelen zit er bij jullie wel in. Breng ik op mijn beurt sarcastisch naar buiten. Al gauw verscheen er een glimlach op zijn smoel. Net toen hij aanstalten maakte wat te zeggen viel ik hem in de reden, gaan we dit spul nog moven of gaan we een theekransje houden? "Jij mag kiezen." Zonder te antwoorden stond ik op en liep naar de spullen, begon ze te snijden en verdelen.
Ondertussen waren ook Jayson en Ismaïl binnen. "Ha die bonita, heb je wat voor me of niet?" Zakaria viel Jayson in de reden, "dit is haar deal, ga je eigen dingen regelen." Zei hij op een geïrriteerde toon.
We planken naar Italië, standaard procedure verloopt zoals het moet.
"Ik ben kapot, rij jij terug?" Zegt Zakaria bijna op een smeektoon. Gooi je sleutels, als we beide zijn ingestapt scheurt er een auto langs en parkeert hem precies naast ons. Een lange jongeman tikt tegen het ruit van Zakaria. Hij stapt uit en begroet de jongeman erg uitbundig. Even meld hij dat ik moet uitstappen. Zoals ervan me gevraagd wordt stap ik uit, loop naar de jongeman toe en ik stel mezelf voor als Shahira. "Aangenaam Faissal. Waar komen jullie vandaan? Is dit je vrouw trouwens?" Vraagt Faissal nieuwsgierig. Zakaria kijkt mij glimlachend aan. Snel geef ik antwoord, nee ik ben zijn collega. Beide jongens kijken me aan, Zakaria geeft me een blik waarmee hij probeert uit te drukken 'wat bezielt jou?' Snel zeg ik dat ik op Zakaria in de auto wacht.
Stiekem laat ik het raampje dalen om zo het gesprek van de jongens te kunnen volgen, aangezien ze aan de andere kant van de auto staan moet dit makkelijk lukken. "Wie is dat? Werkt ze echt voor Benito?" Zakaria begint te lachen, "verwacht je niet hé?" "Nee man, wat is ze, staat ze voor hem achter het raam?" "Zou je wel willen hé, maar nee broertje deze verkoopt gewoon." Faissal schiet in de lach, "je maakt een fucking grapje toch? Grammetjes?" "Ga weg man, denk je dat ik dan samen met haar hier zou zijn. Weetje met wie zij een deal had vandaag?" "Neem je me nou in de maling?" "Stil, ze is kapot scherp. Kom langs, of rij mee met wie ben je?" "Heb je nog zin om helemaal terug te rijden?" "Ja ze wilt gelijk weer naar Nederland. Zij rijdt." "Pff doe niet gierig en geef haar aan mij, kijkt ze ook voetbal?" Zakaria lacht sarcastisch. "Ze speelt zelfs pro. Maar met wie ben je, rij je mee terug?" "Ja is goed, ik was met een neef. Ga maar alvast ik kom zo."
"Shahira, hij rijdt mee terug, geen probleem toch?" Nee. Tot mijn verbazing gaat Zakaria achter zitten en neemt Faissal naast mij plaats. "Sha, ik ga pitten. Maak me wakker als we er zijn." Zegt Zakaria terwijl hij gaapt. Sleep well. Die Faissal zat er maar ongemakkelijk bij, zijn houding vertelde me in geuren en kleuren dat hij niet wist hoe hij zich moest gedragen. De regelmatige ademhaling van Zakaria maakte de situatie op een aparte manier sfeervol.
Na een tijdje werd Faissal spraakzaam. "Je hebt een mooie naam." Zegt hij ongemakkelijk. Bedankt. "Ben je Marokkaans?" Ja. "Hoe oud ben je?" De ringtone van Zakaria galmde door de auto heen, hij bleek hier wakker van te schrikken en nam geschrokken op. De manier waarop hij sprak liet duidelijk merken dat het een speeltje was, een meisje bij wie hij zijn behoeftes kwijt kon. Zijn gesprek zorgde voor de nodige spanning.
Faissal probeerde een gesprek aan te knopen zodat we het slappe gelul van Zakaria niet hoefde aan te horen. "Doe je dit al lang?" Wat is lang? "Ja ik weet niet.." Glimlachend keek ik naar de weg. Zolang we maar eten toch. Hij knikte met zijn hoofd. "Zijn de jongens een beetje lief?" Lief? Ze zijn niks van me, ik ben met hun puur voor zaken. Lief zijn doen ze maar tegen hun vrouwtjes. Hij begon te lachen, "wauw zina rustig!" Roept hij geschrokken uit. Als je hier al van schrikt hoef je me boos niet mee te maken. Zeg ik verveeld. Ik reed de linkerbaan op en begon te planken. De snelheid waarmee er werd gereden leek niks uit te maken, ik was nog steeds ver van huis en doodmoe. "Rijden kun je wel, heb je jouw schoenen aangehouden?" Ja hoezo? Hij trok zijn wenkbrauwen omhoog en zijn lippen omlaag. Ik moest lachen om het lange gezicht dat hij trok. "Netjes." Hoezo je vriendin zegt dat ze niet kan rijden met hakken aan? "Nou ja dat hoor je van veel meiden toch?" Let op, ik drukte het gaspedaal in en zag de snelheidmeter verhogen. "Zakaria, ze rijdt 220 met een hak van 30 cm, nu bidden dat je geen bekeuring krijgt jongen." Ik kon het niet laten niet in te gaan op zijn opmerking. Deze weg komt zowat mijn strot uit, ik weet waar ik kan planken en waar niet, hier kun je gerust je gang gaan.
Aangekomen bij het pand kropen de jongens zowat naar binnen. Met zijn drieën plofte we neer op de bank. Zakaria probeerde het grootste plekje te maken. "Flikker, ga spelen en gauw. Heel de weg heb je sekstalk gehad en geslapen en nu ga je doen alsof je bergen hebt verschoven." Nadat Faissal zijn praatje had gedaan duwde ik Zakaria met mijn voet van de bank. Hij kon het natuurlijk niet laten voor zich zelf op te komen en sprong vervolgens op ons. Binnen mum van tijd hielden we een kussen gevecht. Zakaria gaf me onverwachts een duw waardoor ik in twee sterke armen vloog.
Beste lezers,
Graag wil ik jullie bedanken voor alle comments en jullie geduld. Ik was namelijk ziekjes, vandaar dat er de afgelopen dagen niets is geplaatst.
Overigens wil ik alle nieuwe lezers welkom heten en jullie allen veel leesplezier wensen.
HOOD
De greep op mijn armen zorgde ervoor dat ik niet omviel. Een onbekende stem liet zichzelf klinken. "Het blijft een vrouw! Doe voorzichtig met haar." Zijn stem klonk erg serieus. Voorzichtig keek ik op, het was een jongeman die ik nog nooit eerder had getroffen. Zijn armen voelde ik nog steeds om me heen, alsof ik er thuis hoorde kwam er een ontspannen gevoel in me los. De jongens knikte en hij stelde zichzelf voor. "Hey, aangenaam Safouane." Ik knikte en stelde mezelf voor. "Broer ik ga weg man, ze heeft me niet eens laten slapen." Brengt Zakaria slaperig uit. Met grote ogen keek ik Zakaria aan, voordat ik in verdediging kon gaan deed Faissal dat voor me. "Ze liet je slapen op de achterbank terwijl zij je terug reed naar Nederland. Jij moest geile gesprekken voeren, eigen keus." "Oh nu ga je aan haar kant staan, probeer niks ze gaat je niks geven dus blijf die pagga slaan terwijl ik naar dat geile wijf ga." Even wist ik niet hoe te handelen, ik greep naar mijn spullen en liet ze tetterend achter me. Zonder ze gedag te zeggen liep ik weg, ook Safouane had ik geen gedag gezegd.
Maanden verstreken, zo werd mijn broertje al bijna een jaar, waren we in de zomer op vakantie gegaan, had ik mijn opleiding behaalt en zou doorgaan op het HBO. Was Marcel zijn zus hoogzwanger en ook de tweeling was een jaartje ouder. Dat betekende voor paps in de cel dat hij een deel van zijn straf had uitgezeten, de ruzies met mijn moeder waren natuurlijk niet van de aardbodem verdwenen en ook het wereldje waarin ik me bevond was nog niets verandert. Heel goed gezien, life goes on.
Op een warme dag liep ik naar het pand, uiteraard trof ik de jongens en was ik daar puur om zaken te doen. Benito kwam nadat ik daar al een tijdje zat binnen gewandeld. "Ha die bonita, ben je lekker zon geweest?" Bracht hij enthousiast uit. Glimlachend keek ik hem aan, je Nederlands gaat de goeie kant op. Hij begon uitbundig te lachen, "bonita wat moet ik zeg, misschien ik binnenkort ambtenaar!" Bij deze uitspraak kon niemand zijn lach nog inhouden, ook ik niet. Het wereldje waar ik in leefde deugde niet, dat wist ik. Maar hier terug zijn bij de jongens, Benito, het spul, het pand, Rosa. Het voelde gewoon als thuis komen, ook al stonden de risico's op elke hoek te wachten en was niemand te vertrouwen.
Terwijl we allemaal in een deuk lagen liet een stem zich door de kamer heen galmen waardoor er stilte viel. Ik draaide me om en zag de jongen die me met zijn armen had opgevangen terwijl ik bijna was gevallen. Hij schudde iedereen de hand, als laatst groette hij mij. We legde onze handen in die van elkaar. Hij drukte een zacht kusje op mijn hand ondeugend gaf hij me een knipoog. Ik ging er echter niet op in en viel al gauw in gesprek met Faissal en Jayson. Na enkele ogenblikken vermande ik mezelf en riep stilte. Mensen let's get it in, de vakantie heeft me fucking broke ass gemaakt dus move die kilo's! Ismaïl begon te lachen, "broke ass he darling. Ik hoorde 220 op de linkerbaan binnen 7,5 uur terug in Nederland. High heels on, terwijl de mannen laag lagen. Wanneer doen wij samen weer iets?" Ik dacht dat jij wijven had waar ik naar opkeek? Zei ik met een gemaakte glimlach. De ondeugende blik in mijn ogen daagde hem uit. Benito klapte in zijn handen, "wereldwijf!" Riep Benito trots uit.
De avond verliep stroef, de spanning was te snijden. De omzet sloeg nergens op en ook klanten waren niet in overvloed. Samen zat ik met Jayson in de auto, we reden wat rondjes maar het leek geen cirkel te vormen. "Zina, dit gaat nergens over!" I know, zuchtend strekte ik me arm terwijl mijn hand het stuur beet hield. "Rij terug, rij terug!" Roept hij geërgerd. Hoezo wat is gaande? "Rij verdomd terug, ik zag een klootzak ik hoor nog geld van hem te krijgen!" Zegt hij boos. Wie is hij, is het een klant? "Nee zo een mannetje die ik ken." Heb je hem het spul gegeven ja of nee?! Riep ik dit keer boos uit. "Nee, dit gaat om andere zaken." In een draai keerde ik de auto. Je rent naar hem toe, ik wacht op de hoek. "Is cool."
Zoals afgesproken stapte hij de auto uit en reed ik in vaart naar de hoek. Via mijn spiegel zie ik de twee ruzie maken en al op straat. Als ik net mijn blik van de spiegel haal hoor ik enkele schotten.
Ik schakelde de auto in zijn achteruit en plankte vol gas naar achter. Jayson had geschoten, de man lag daar bewusteloos op de grond. Boos liet ik het raampje zakken, stap in wat kijk je nog om je heen! Hij rende naar de auto en stapte in. Met volle plankgas reden we weg. Ben jij helemaal gestoord geworden? Riep ik verontwaardigd uit. "Zoals je zelf al zei ik ben broke ass, die flikker moet me mijn geld geven." Zegt hij terwijl hij diep adem haalt. Waar heb je geschoten? "Ik weet het niet meer." Hoe bedoel je, je weet niet meer? Weetje wel wat je doet of niet? Je schiet iemand voor klein geld, wat bezielt jou. Zeg ik weer verontwaardigd. Hij reageerde niet. Ondertussen reed ik naar het pand, in deze bak rond rijden was op het moment erg risicovol. Daarbij kwam kijken dat hij en ik beter geen zaken konden doen na dit voorval.
Aangekomen bij het pand zat Safouane er alleen nog. Jayson en ik lieten ons op de bank ploffen. Hij keek ons aan met een gemaakte glimlach. "Jullie zijn snel terug." Ik stond op en liep naar de keuken om wat te drinken te pakken. Toen ik met wat drinken terug kwam en deze op tafel legde nam ik plaats op de bank en vroeg wat ze wouden drinken. "Bier." Ik schonk het bier in het glas en gaf deze aan Jayson. En jij? "Wat neem jij?" Vroeg Safouane me nieuwsgierig. Ice tea. Beantwoorde ik zijn vraag kort."Doe mij ook maar ice tea." "Zo je bent geen drinker meer?" Grapte Jayson naar Safouane toe. Safouane ging hier verder niet op in.
Ik besloot de TV maar aan te zetten en me niet op hun te richten. Op een geven moment stak Jayson zijn hand naar me uit, ik keek op en vroeg hem waar hij heen ging. Met een grijns van oor tot oor keek hij me aan, "zina ik ga glijden." Ik rolde sarcastisch wat met mijn ogen en gaf hem een hand. Het blijft een vrouw, doe je voorzichtig? Hij knikte en verliet het pand.
Toen de deur in het slot viel werd Safouane spraakzaam. "Zo zo, mijn zinnetje inpikken, je durft wel." Ik draaide me naar hem om en vroeg hem wat hij bedoelde. "Het blijft een vrouw doe voorzichtig, dat zei ik ook toen de jongens je duwde en ik je opving. Do you remember?" Glimlachend knikte ik, excuses zal ik niet meer doen. Zei ik terwijl ik me weer richtte op de TV. Ik hoorde dat hij opstond, zijn voetstappen hoorde ik steeds dichterbij komen en ja hoor, ik voelde hem naast me plaatsnemen. "Ga je de hele avond hier zitten?" Zakaria moet me nog wat geven, hij belde net dat hij er over een kwartier zou zijn. Beantwoord ik zijn vraag. "Ik weet niet waarom, maar het is raar jou hier te zien, vervelend als je met de jongens praat en afschuwelijk als je verkoopt. Toch weetje de juiste indruk achter te laten en sexy over te komen. Vertel me hoe je dat doet?" Met een glimlach keek ik hem aan, al gauw is zijn blik gevestigd op mijn mond. We zitten redelijk dichtbij elkaar, zijn mannelijke geur dringt mijn neusgaten binnen. Hij krijgt een regelmatige ademhaling. Snel werp ik mijn blik weer op de TV. Hij staat gauw op en loopt weg.
Enkele minuten later komt hij terug. "Shahira, het spijt me. Maar een man heeft een erectie niet in de hand." Ik negeer hem volkomen, ik hoor dat hij mijn kant oploopt. Op zijn knieën neemt hij plaats op de grond, grijpt naar mijn handen en kust deze. Blijf van me af! "Ssst" voor hij zijn zin kan maken breek ik deze af. Hoe bedoel je ssst, dit is mijn fucking lichaam! Als ik niet wil dat je er aan komt dan gebeurt dat ook niet! Hij lijkt van deze opmerking te schrikken. "Shar, rustig. Je doet alsof ik je aanrand." Ja dat doe je ook, als iemand aan je lichaam zit terwijl je dat niet wilt is er sprake van aanranding. "Shahira, doe eens rustig. Ik zou je nooit met een verkeerde vinger aanraken." Ik stond op, hij volgde mijn voorbeeld op. Ik liep achteruit, hij was eng bezig. Met kleine passen liep ik achteruit en zo liep hij met kleine passen op me af.
Toen ik naar zijn lichaambouw keek brak er paniek in me los. Hoe ga ik dit ooit voor elkaar krijgen. Die man is twee bij twee. Ik stond nu letterlijk met mijn rug tegen de muur, hij streek met zijn enorme klauwen langs mijn haar. "Shahira, wees niet bang voor me. Ik zie er eng uit, klopt. Ik ben groot, klopt. Maar ook ik kan lief hebben, ook ik kan houden van en ook ik kan je beschermen." Onze kijkers hadden contact. Hij legde zijn handen op mijn bovenarmen en liet deze glijden over mijn armen tot hij mijn handen had gevonden. Hoe moeilijk het ook was, moest ik eraan toe te geven dat ik me aangetrokken tot hem voelde.
uppp
ik zou ook bang zijn !
