Verder!
Een actieve lezer.
Een stille lezer.
uuupp meidd
en beterschap lieverd doe maar gewoon lekker rustig aan
x anissa
Paardenfluisteraar Mesrine heeft het op het juiste eind.Geplaatst door Mesrine
Beste lezers,
Ik heb jullie verwaarloosd, I know. Jullie verwachten elke x een vervolgje, I know. Jullie denken ja daag wordt beter hoor, I know. Morgen komt er sowieso een vervolgje op.
Na deze week, wordt er weer regelmatig gepost, promise. Het is gewoon even door de zure appel bijten voor mij nu. Vele zullen zich afvragen, waarom open je dan nu een verhaal?
Omdat schrijven mijn passie is, elke comment doet me goed. Zelfs de minder leuke, daar leer ik dan weer van. En zoals iedereen roept, ik heb buiten de virtuele wereld ook mijn eigen wereld en leventje dat ik leidde moet.
Nogmaals mijn excuses, bedankt voor alle lieve comment's, pm's en uiteraard voor jullie geduld.
HOOD.
Je hoeft je excuses niet aan te bieden, ik vind het al goed dat je ons uberhaupt laat genieten van je verhaal.
I love your story
Up
2gebruikers.
Uup voor jouw, take your time!!
wanneer ga je weer verder up up
Met grote ogen keek ik Rosa aan die snel naar de kast liep, ze haalde hier een wapen uit die zeker wel een meter groot was. Zo snel als ik kon greep ik naar het kamerjasje dat biij mijn lingeriesetje hoorde. "Luister en huiver" zei Rosa op een strenge toon. Kort en krachtig liet ze me zien hoe het vuurwapen werkte. "Heb je dat?" Ik knikte, ze duwde het wapen in mijn handen, ik draaide me om en zag mijn eigen spiegelbeeld, ik had een kamerjasje aan dat mijn boezem niet genoeg bedekte, niet ver onder mijn billen kwam, mijn lokken hingen over mijn schouders, de palen waar ik op stond en het geweer wat ik in mijn handen had lieten me werkelijk geloven dat ik een monster was, ze hadden gelijk, ik ben een monster.
Snelle voetstappen kwamen steeds dichterbij, terwijl ik nog steeds in de spiegel keek hoorde ik de deur die uit het slot werd getrokken. Ik draaide me om en richtte het vuurwapen op de deur. Vier bekende kijkers keken me aan, Safouane en Faissal. Ze hielden twee dames vast, de dames kwamen me bekend voor, waar had ik ze eerder gezien? Snel liepen ze naar een andere ruimte. Ondertussen deed ik de kleding aan die ik voor ik hierheen kwam aan, de dames van dernet.. Ik durf te zweren dat ik ze eerder had gezien. Als ik me heb omgekleed en naar beneden ben gelopen tref ik Benito aan in de hal. Ik wil langs hem heen lopen maar al gauw houdt hij me staand. "Shahira, begrijp me niet verkeerd. Jij geen prostituee, misschien ik jou niet goed behandel net. Maar bonita, niemand gaat zo met mij om. Laat mij jou uitnodigen, jij zien." Waarheen? "Kelder." Als ik met hem naar de kelder loop zie ik een jongen zitten op een stoel, zijn handen zijn tot mijn verbazing niet vastgebonden, zijn voeten ook niet. Er staat een jongen in het zwart gekleed naast de jongen die zit op de stoel. De jongen in het zwart pakt een stoel en zet deze tegen over de stoel waar de jongen op zit. "Bonita neem plaats" zegt Benito. Zoals er van me gevraagd wordt neem ik plaats. De jongen en ik zijn enkele voetstappen van elkaar verwijderd. Zakaria komt uit het niets ook de kelder binnen. Hij kijkt me met fronsende wenkbrauwen aan. Benito kijkt hem glimlachend aan, "she will see." De jongen in het zwart doet een boksbeugel om zijn vingers, neemt een stap achteruit en haalt de jongen op de stoel dan enkele keren achter elkaar uit. Het bloed lijkt op stromend water, de piepende geluiden die afkomstig zijn van de jongen op de stoel zorgen voor rillingen, rillingen over mijn hele lijf. De jongen wordt op vele manieren toegetakelt, vele malen probeerde ik de andere kant op te kijken, maar Benito hield voet bij stuk. Hij draaide keer op keer mijn gezicht de juiste richting op, "look bonita, look at this."
De jongen valt van zijn stoel, hij is niet meer helder en heeft het bijna begeven. "Bonita, nooit uitdagen en niet afmaken. Jij niet doden, zij jou doden." Mijn ogen gaan groot staan, maar wat ging er werkelijk in me om? Niks. Echt niet? Nee echt niet. De jongen in het zwart pakt een lang vuurwapen en legt dit op de hoofd van de jongen die verslagen op de grond ligt. Er wordt geschoten, het schot klinkt erg langzaam, heel ver weg. Terwijl het niet eens een meter van me vandaan gebeurd.
Thuis aangekomen is het al bijna weer licht, als ik naar de badkamer wil lopen hoor ik haar tegen me praten. "Hoe was het?" Met mijn rug naar haar toe geef ik geen antwoord. Ik kon haar niet aankijken, ik kon het niet. Haar voetstappen hoor ik dichterbij komen, haar aanwezigheid voel ik dichterbij komen. "Nora?" Dit keer draai ik me wel naar haar om, haar vragende ogen kijken in de mijne. Mam ik ben moe. Zeg ik terwijl ik haar blik probeer te vermijden. Ze knikt en loopt met me mee tot mijn slaapkamer, ze wacht tot ik me heb uitgekleed. "Wat heb je daar op je arm?" Ik kijk naar mijn arm en zie de grip van Benito toen ik de limo uit ging. Niks bijzonders. "Niks bijzonders? Het is helemaal opgezet en ontstoken!" Praat rustig iedereen slaapt. Haar blik verstrakt, zonder wat te zeggen verlaat ze mijn kamer. Als ik het licht heb uitgedaan, in bed ben gestapt en eindelijk goed lig gaat het licht aan. Geïrriteerd draai ik me om en zie haar in de deur opening staan met een verbanddoos. Als ze mijn arm behandelt moet ik erg mijn best doen geen kick te laten. Het deed ongelofelijk veel pijn, maar haar laten merken dat ik pijn had, nooit. Als ze klaar is en er verband om heeft gedaan stopt ze me in en verlaat mijn kamer.
Ik word wakker geschud door het getril dat afkomstig is van mijn mobieltje. Slaperig neem ik op. Ja? "Met Zakaria, ik zie je over anderhalf uur op het advocatenkantoor."
Beste lezers,
Ik heb jullie lang laten wachten, excuses hiervoor. Alleen was er werkelijk waar sprake van overmacht. Voor iedereen die netjes geduld heeft gehad, iedereen die me bleef pmen en uppen, erg bedankt!!
Ik heb er zojuist een vervolgje op gegooid, ik weet dat het niet een erg groot vervolgje is voor zo een lange tijd. Maar ik kon simpelweg niet in slaap vallen en ben maar gaan schrijven, de kans dat het vervolgje tegenvalt is er, maar nogmaals ik kon gewoon niet in slaap vallen en ben maar gaan schrijven..
Vanaf vandaag wordt er weer regelmatig geplaatst, keep enjoying!
HOOD.
Als ik dan op de hoek van het advocatenkantoor sta belt Zakaria me op. "Ik zit al bij Paul, loop even naar binnen dan." Met alles wat ik in me heb hoop ik dat ik Nabil vandaag niet tref. Met een zwaar gevoel treed ik het advocatenkantoor binnen, ik loop naar het kantoor van Paul en zie dat Fatima en Zakaria er al zitten. Paul is even van zijn plek zie ik. We groeten elkaar en meteen valt er een akelige stilte. Zoals gewoonlijk heb ik mijn tanden op mijn onderlip gevestigd terwijl mijn blik op mijn voeten rust. Zakaria probeert de sfeer te redden door een algemene vraag te stellen, alleen niet de juiste. "Is een van jullie al bij Ismaïl langs geweest?" Ik kijk op en zie dat de blik in haar ogen vuur spuwen kan op het moment. "Wat zou zij in godsnaam bij Ismaïl moeten doen?" Zo bedoelt hij het niet. Zeg ik voorzichtig. "Oh nee hoe bedoelt hij het dan wel, mevrouwtje ik weet alles zo goed beter. Ik hoef niet jaloers op jou te zijn, als hij je neukte deed hij dat zonder gevoel, ik hoef niet jaloers te zijn op een afgelikte boterham." Dat jij je druk moet maken om je man als hij een vrouwelijke collega heeft geeft al aan hoe zeker je van jezelf bent en hoe veel hij van je houdt. Never mind schat, hou je man bij je, ik hang niet met dat soort. Haar blik voorspelde onweer netals de vorige keer. Zakaria nam het gesprek over, "dames doe normaal man." "Waarom moet zij zo nodig mee naar de advocaat? Is zij met hem getrouwd? Is zij wat van hem? Nee, nee!" Ik rolde met mijn ogen en stond op. Zaka bel me later, ik heb hier geen trek in. Zei ik terwijl ik mijn hand naar hem uitstak. Onze handen lagen in elkaar, hij was niet van plan me los te laten. "Nee Shar kom op, blijf gewoon. Jij hebt het eerste gesprek gevoert." Nee hij herhaalt het wel even voor je, geen probleem. Ik moet nu echt gaan. Als hij me nog steeds niet wilt loslaten laat Fatima sarcastisch een lachje, "jullie nemen haar allemaal zo te zien?" Jij staat te lang droog zo te zien? Zeg ik op mijn beurt giftig. Ze rattelt nog even door maar ik laat het voorwat het is en verlaat de ruimte.
Ik kan het niet laten aan Katinka te vragen of Nabil bezig is. "Die is nu met pauze, hij heeft over tien minuten een afspraak. Ik heb hem niet weg zien gaan dus waarschijnlijk zit hij op zijn plek."
Als een klein meisje huppel ik naar zijn kantoor. Even twijfel ik of ik wel moet aankloppen, wat moet ik zeggen? Net als ik aanstalten maak weg te lopen gaat de deur open. Zijn donkere kijkers ontmoeten de mijne, algauw ontbloot hij zijn tanden, prachtig. "Nora" zegt hij op een aangename toon. Hoi. Zijn glimlach lijkt er alleen maar breder op te worden, hij trekt me zijn kantoor in en sluit de deur vervolgens. Ja ik zou wat van me laten horen.. "Je bent geweldig Noor. Wil je wat drinken?" Nee, bedankt. Ik kwam eigenlijk alleen gedag zeggen, ik was in de buurt, vandaar. Hij knikt. "Gisteren was, wat moet ik zeggen Nora.. Je hebt me stil weten te krijgen. Iets wat nooit voorkomt. Toch heb ik steeds het gevoel dat ik je niet heb weten te overtuigen, het gevoel dat je onbereikbaar zult blijven altijd. Nora, je hebt angst in me wakker weten te schudden. Vertel me hoe Nora?" Hij nam kleine passen mijn richting op, hij duwt een plukje haar achter mijn oor. Voorzichtig duwt hij met zijn vinger mijn kin omhoog, vier vingers glijden door mijn haar terwijl zijn duim net niet mijn gezicht aanraakt. Rillingen. Zijn duim voel ik dalen, als hij met zijn duim langs mijn lippen komt moet ik mijn adem inhouden.
OMMMGGGG UUUUUUUUUUUPPPPPPPPPPPPP
αʟƨ נε мεт ıεтƨ пıευшƨ шıʟт вεɢıппεп мσεт נε нεт νεяʟεɔεп αcнтεя נε ʟαтεп ʟıɢɢεп
groen is altijd welkom
Ik draai me om waardoor ik me uit zijn grip verlos. Hij bijt op zijn onderlip en kijkt beschaamd naar de grond. Ik loop met snelle passen naar de deur, als ik deze open heb getrokken wordt ik tegen gehouden door zijn stem. "Het spijt me Nora, het spijt me." Mijn hoofd draai ik naar hem toe, zonder wat te zeggen verlaat ik de ruimte.
Om 16.00 uur had ik college, dat was ongeveer over twee uur zag ik op mijn horloge. Moeizaam stap ik de tram in, neem plaats en vestig de oordoppen in mijn oren. De regendruppels tikken tegen het raam, de muziek die zich afspeelde liet me mezelf even van de aardbodem voelen.
De bekende stem van de tram geeft aan dat ik moet uitstappen, gelukkig staat mijn andere tram er al. Als ik naar achteren loop tref ik Marcel. "Nora!" Hee lieverd, how do you do? "Gaat goed, waar hang je uit?" Mooi, lachend kijk ik hem aan en ga verder niet op in zijn vraag. "Noortje, die Melisa uit je klas.." Ja, wat is daar mee? "Ze wilt, seks." Zegt hij tussen neus en lippen door. Met grote ogen kijk ik hem aan. Waar wacht je op? Hij haalt beschaamd zijn schouders op. Maatje, ik hoor van je! Ik druk op de knop en verlaat de tram. We zwaaien elkaar nog even na.
Weken vliegen voorbij, mijn routine is nog steeds niets verandert. Mijn levensstijl is nog steeds hetzelfde. Ik heb besloten me terug te trekken wat betreft Ismaïl zijn advocaat. Het advocatenkantoor kwam ik niet meer en automatisch zag ik ook geen Nabil meer.
Het is 04.00 uur, ze heeft me weer geslagen. Mijn wang is dik, het regent pijpenstelen en ik sta midden op straat. De ruzies leken nooit op te houden, elke keer ging het om niets. Moe, zo moe van dit leventje. De kou dringt tot me door, ik besluit naar het pand te gaan.
Het pand is opvallend stil, ik loop naar de woonkamer, niemand. De keuken, niemand. Als ik naar boven loop is het pikdonker. Even weet ik niet of ik bang moet zijn, of ik weg moet gaan.. Er is iemand in het pand, ik voel aanwezigheid. Iemand is me aan het bekijken, ik voel het. Het gekraak dat afkomstig is van de vloer bevestigd dat mijn gevoel juist is. Als de voetstappen zo dichtbij zijn dat ik mijn adem er van ga inhouden draai ik me om. Zijn hand glijdt over mijn arm. "Shahira." Safouane? "Ja?" Zijn stem klinkt hees, zijn aanraking voelt overgeweldig goed. Waarom loop je in het donker? "De stroom is uitgevallen. Ik was opzoek naar kaarsen, totdat ik geluiden hoorde." Gebeurd dit vaker? "Voornamelijk in de winter, er wordt aan gewerkt." Vervelend, ik zie niet eens waar ik loop. "Leg je hand in de mijne en laat me je begeleiden." Even twijfel ik, ik kijk hem aan. Een apart moment, ik weet dat hij ook naar mij kijkt. Maar beide kunnen we elkaar niet zien. Zonder op mijn reactie te wachten grijpt hij naar mijn hand. We lopen blijkbaar naar de kasten waar de kaarsen te vinden zijn. "Shahira, we zijn bijna bij de trap. Hier hou de kaarsen beet." Zoals er van me gevraagd wordt neem ik de kaarsen over. Tot mijn verbazing laat hij mijn hand los, niet veel later voel ik zijn armen net onder mijn billen. Alsof ik een klein baby'tje ben tilt hij me op. Safouane, leg me neer nu! Zo blijf ik hem slaan en tegen hem zeggen dat hij me moet neerleggen. Maar pas als we weer beneden zijn legt hij me neer. Neemt de kaarsen van me over en grijpt weer naar mijn hand.
Hij steekt de kaarsen aan en laat zich neerploffen op de bank. "Kom je ook?" Ook ik neem plaats op de bank. Hij draait zich naar me om en ik zie dat zijn blik verandert. Zijn berenklauw voel ik langs mijn wang glijden waardoor ik mijn ogen dicht knijp, te pijnlijk. Blijkbaar schrikt hij van deze reactie. "Lieverd deed ik je pijn?" Langzaam open ik mijn kijkers weer en schud voorzichtig nee. "Wie heeft je dit aangedaan, Shahira zeg me wie." Beschaamd kijk ik naar mijn handen, wat moest ik antwoorden? Ik vestig mijn tanden op mijn onderlip om de emoties in bedwang te houden. Voorzichtig trekt hij me naar zich toe, zijn mannelijke geur dringt mijn neusgaten binnen. Zorgzaam legt hij mijn hoofd op mijn schoot, mijn benen strek ik over de bank heen. Zijn vingers bespelen mijn lokken, zijn andere hand heeft mijn hand vast. Wanneer stilte boekdelen spreekt.
MVC Premium Uuuupppsaaa
Marmita 15♥ Poppetjee inouu
If uu wanna be strong ; Learn to fight alone♥❦Yemma♥ Shem tament an our inou❦
