Poll resultaten: Tot welke behoor jij?

Stemmers
198. Je mag niet stemmen op deze poll
  • Een actieve lezer.

    51 25,76%
  • Een stille lezer.

    147 74,24%
  1. #1
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    Hoodmodel

    Hoodmodel


    Verantwoording
    © 2012 HOOD
    Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze opgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier zonder voorafgaande toestemming van de auteur.


    Dit verhaal is geheel fictie


    Good girls, do bad things.



    Aandachtig klik ik de lading in het vuurwapen. Ik sta op en bekijk mezelf in de spiegel. Met alleen mijn lingerie aan kan ik de wonden op mijn lichaam goed bezichtigen. Ondanks de koude tempratuur voel ik geen rillingen, ongeacht de verse wonden voel ik geen steken. Het maakte allemaal niet meer uit. Alles of niets. Dood of levend. Ik grijp naar een zwarte broek, een zwarte coltrui en zwarte sokken. Lichtjes maak ik mezelf op. Mijn lokken bind ik met een elastiek in een knot. Vervolgens trek ik zwarte handschoenen aan. Als ik klaar ben controleer ik of ik alles heb en of alles goed zit, check.
    Dubbelcheck.



    Dit verhaal is afgerond.


    Inhoudsopgave

    Bekend in de hood
    Zoals elke ochtend
    Geheimzinnige Marcel
    Ieder voor zich en god voor ons alle
    Een monster als zus
    Onuitgenodigde gasten
    A other level..
    De eerste opdracht
    Onderschat me niet
    Een bekeken gevoel
    Spoor veertien
    Een mislukkeling
    Cruise controle
    Onderweg naar Frankrijk
    Op een missie
    Born alone, die alone.
    Tijd is geld, geld is tijd.
    Je bent ervoor gemaakt, of je bent het niet.
    Een nieuwe start, een schone lij.
    Opzoek naar een raadsman.
    Autopech, of autogeluk?
    Een regenachtige dag
    Bedank me niet
    Een bemoeizame docent
    220 op de linkerbaan
    Rondjes rijden vormt nog geen cirkel
    Met mijn rug tegen de muur.
    Met lood in mijn schoenen.
    Minimale afstand
    Uiterlijk straalt, innerlijk bepaalt.
    Lotgenoot
    Mysterieuze ogen
    Een wereldwijf
    Een Arabische schone
    In lingerie, op hoge hakken.
    Look bonita, look at this
    Hou je man bij je
    Wanneer stilte boekdelen spreekt.
    Een rustgevende omgeving, een gespannen sfeer.
    Bel me alleen als we geld kunnen maken
    De dochter van Zina
    The easy or the hard way.
    Beeldige marionetten
    Long time, long time.
    De gekreukelde folder
    Twee mogelijkheden
    Derde tunnel
    De lood
    Trotse tranen
    Voorspelbaar bericht
    Bolle en lange
    Twee fashionisten
    Flashbacks
    Een dodelijke blik
    Brandwonden
    De waarde van communicatie
    Bezoekersuur
    Als een verliefde puber
    Varen
    Elkaars tegenpolen
    Voetbalvereniging
    Een zere hand
    Appeltje eitje
    Elke man
    Theorie die tot leven komt
    Alleen
    Een mysterie


    Klik voor tweede inhoudsopgave

  2. #2
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    Bekend in de hood

    ‘Je bent in ieder geval erg populair in de buurt.’ Zegt Marcel spottend als er een meisje afkeurend langs me loopt. Ik begin te grinniken. ‘En dat laat me vrij koud.’ Hij rolt wat met zijn ogen. ‘Heb jij die nieuwe buren al gezien?’ Terwijl ik druk bezig was onder de motorkap van mijn moeders auto hoorde ik hem wat vertellen over de nieuwe buren. Fronsend keek ik op. ‘Nieuwe mensen?’ Vraag ik hem afwezig terwijl ik mijn handen nog steeds bezig houdt met de motors. Marcel slaakt sarcastisch een zucht. ‘Jeetje, jij moet je echt gaan socialiseren in de buurt!’ Ik rolde met mijn ogen, alsof ik me druk maakte om nieuwe bewoners. Ik had wel betere dingen te doen.

    Marcel is een oude klasgenoot van de middelbare school, het is me een gevalletje apart. Wat ons goed samen houdt. Hij stond bekend als de homo. Niet dat hij het hier eens mee is, maar zich er iets van aantrekken doet hij ook niet. Hij hield zich liever bezig met zijn uiterlijk, de roddels en laatste nieuwtjes. Maar voor mij was het gewoon Marcel. Het ideale homovriendje? Misschien wel, hij was mijn enige vriend.

    ‘Kun je opschieten, we vriezen straks nog dood!’ Zeurt hij. ‘Wat ben je ook een zwakkeling.’ ‘Pardon? Heb jij vanmorgen gekeken naar het weer? Weet jij wel hoeveel graden het is? Inderdaad, we zitten onder de nul!’ Ik wuif zijn opmerking weg en geef hem de autosleutels van de auto. ‘Start hem even op en druk op het gaspedaal.’ Aan zijn gezichtsuitdrukking is te zien dat hij zich mateloos ergert aan het feit dat ik zijn opmerking weg wuifde. Toch neemt hij de sleutels aan en start de auto, als hij op het gaspedaal drukt en de motor begint te draaien klap ik de motorkap dicht en grijnzen we breed naar elkaar.

    ‘Goed gedaan. Je moeder zal er vast blij mee zijn!’ Zegt Marcel nog steeds opgewekt over het feit dat ik de auto aan de praat heb gekregen terwijl we ons versnellen naar zijn flat. Ik reageer echter niet op zijn enthousiasme en stap de hal in. We stoppen acuut als we boven aan de trap stemmen horen en luisteren aandachtig.

    ‘Hoe bevalt het je in de buurt?’ ‘Ja, het is wel oké.’ ‘Wel oké?’ Vraagt een derde persoon. ‘Jawel, veel vrouwen, maar ook veel Wannabee-Gangsters.’ Een van de jongens lacht. ‘Pas op in de buurt. Niets is wat het lijkt.’ Er valt een stilte. ‘Al een wijf gezien dat je in je bed wilt?’ ‘Genoeg.’ Alle drie de jongens lachen. ‘We kunnen altijd wat regelen voor onze nieuwe buur.’ Merkt een van de jongens op. ‘Er is wel een dame die me is opgevallen man.’ ‘Wie?’ ‘Maar ze praat met niemand, ze praat ook nooit met jullie.’ ‘Laat me raden, die dame die hier wel eens is met die homo?’ Zegt een jongen op een toon als deskundige van de buurt. ‘Ja man, zij! Die homo is mijn buurjongen, hij woont naast me. Wat een knap kind, Jezus.’ Een van de jongens begint te grinniken. ‘Heb je al kennis gemaakt met de zus van die homo?’ Wordt er speels gevraagd. ‘Nee, hoezo?’ ‘Nou, kan die flikker een homo zijn, maar zijn zus is uit ander hout gesneden. Man wat kan dat wijf pompen!’ Alle drie de heren schieten in de lach. Als ze zijn bijgekomen vraagt de nieuwe jongen opnieuw. ‘Maar vertel me over de vriendin van die homo. Wie is zij? Valt zij ook te regelen?’ Er wordt gekucht. ‘Of ze neukt weet ik niet, maar dan in ieder geval niet met mensen uit de buurt.’ ‘Aan haar uiterlijk te zien heeft ze of een rijke vriend, of ligt ze voor haar spullen.’ Vult zijn vriend aan. ‘Ja, of ze werkt hard voor haar geld.’ Zegt de nieuwe buur. ‘Dat lijkt me sterk, een knappe dame die hard werkt voor haar geld.’ ‘Merken haar ouders het niet, heeft ze geen vader?’ Vraagt de nieuwe buur nieuwsgierig. ‘Haar pa is een “G” zoals jullie negers dat zeggen. Alles behalve een Wannabee-Gangster. Hij moet nog een paar jaar.’ De nieuwe buur maakt een geluid waaruit blijkt dat hij onder de indruk is. ‘En haar moeder?’ Vraagt hij door. ‘Jeetje, haar moeder is nog aantrekkelijker dan zij.’ De nieuwe buur lacht. ‘Jullie begluren zelfs haar moeder? Jullie gaan wel heel ver!’ ‘Jij moet haar moeder eens zien, ongelofelijk.’ ‘En dat te bedenken dat ze moeder is van vijf kinderen.’ Zegt de derde persoon. ‘Wauw, hoe heet die dame?’ ‘Houdt het op negerinnen, laat de Marokkaanse vrouwen maar aan ons over. Soort zoekt soort.’ Zegt de jongen ietwat afstandelijk. ‘Nou ja zeg, ik vraag alleen naar haar naam.’ ‘Nora, ze heet Nora.’

  3. #3
    Laa Ilahaa Ilalaah<3

    Reacties
    3.943
    24-11-2011

    Ik heb nog niet gelezen, maar Upp voor jou.
    Meerdere gebruikers


  4. #4
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    Dames bedankt, @SYA-Riffia, ga gauw lezen mop en laat me weten wat je ervan vindt.


  5. #5
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    De ochtend

    Doodmoe wankel ik naar de slaapkamer van mijn zusjes terwijl ik in mijn ogen wrijf. ‘Opstaan.’ Gaap ik terwijl ik het licht aanklik. Katieba trekt zo snel als ze kan het dekbed over haar hoofd terwijl Nouhaila haar gezicht in het kussen drukt. Het kost me heel wat moeite om de tweeling richting de badkamer te krijgen.

    ‘Ik dacht dat jij ons zou komen voorlezen.’ Merkt Nouhaila bijdehand op als ik haar haren sta te borstelen. ‘Het spijt me.’ Zeg ik kort. ‘Ja, dat zeg je nou altijd als je fout zit. Maar als wij ons niet aan onze beloftes houden dan is dat wel erg.’ Valt ze tegen me uit. Via de spiegel maak ik oogcontact met mijn jongere zusje. ‘Vanavond, ik zal er zijn. En als ik er niet ben dan mogen jullie een straf voor me bedenken, afgesproken?’ Ze glimlacht toegefelijk naar me en knikt instemmend.

    Nouhaila en Katieba zijn mijn jongere tweeling zusjes, samen vormen ze een leuk koppel. Voor zesjarige meisjes waren ze erg wijs en bijdehand. Hun de les lezen was iets wat achterwege gelaten kon worden en samen vulde ze het hele huis met hun drukke gedrag. Ze waren altijd erg aanwezig.

    ‘Komen jullie nog uit die douche of blijven we hier heel de ochtend staan. Ik moet douchen, straks kom ik nog te laat!’ De chagrijnige toon van Dounya vulde de badkamer. ‘Ook goede morgen.’ Ze negeerde me volkomen en greep naar haar tandenborstel.

    Dounya is mijn twaalfjarige zusje, haar puberteit begon me langzamerhand mateloos te ergeren maar het is te vroeg voor een discussie.

    Neuriënd maak ik het ontbijt voor de tweeling terwijl zij aandachtig naar de televisie staren. Ik zet ze aan de ontbijttafel terwijl ik hun jassen en tassen klaarzet en hun schoenen naast de trap leg. Zoals ik elke ochtend deed. Vermoeiend was het wel. Zeker omdat ik gemiddeld pas 4.00 uur in de ochtend thuis kwam. Ik versnel me naar de keuken waar de tweeling in een heftige ruzie zitten. Snel sus ik het tweetal en stuur ze naar school. Als ik ze uitzwaai en de deur weer dicht trek strompelt Dounya de trap af en trekt haar laarzen aan. Fronsend kijk ik toe. ‘Sinds wanneer ontbijten we niet meer?’ Vroeg ik haar toen ze haar jas aantrok. ‘Sinds ik te laat kom door mijn zussen.’ Zegt ze op haar beurt nors. Als ze haar sleutels zoekt om vervolgens de deur uit te gaan grijp ik haar bij haar bovenarm. ‘Jij neemt eten mee, ben je helemaal gek geworden om heel de dag niets te eten?’ Sis ik haar toe. ‘Laat me los!’ Ik duw haar van me af en glijd met mijn hand in mijn bh om vervolgens een gekreukeld briefje van vijftig euro tevoorschijn te trekken. ‘Geld om eten te kopen in de kantine. Tientje per dag, vijf dagen in de week moet voldoende zijn.’ Zeg ik terwijl ik het briefgeld in haar hand druk. Ze bespeelt het briefgeld met haar vingers en kijkt ernaar. Ik zie dat ze twijfelt maar kijkt me dan toch aan en lacht. ‘Bedankt.’ Piept ze terwijl ze me omhelst en een kus op mijn wang druk. ‘Het is al goed, laat me er niet achter komen dat je niet goed genoeg eet.’ Spreek ik haar wijs toe. Ze knikt en verdwijnt dan de buitenwereld in.

    Eindelijk, rust. Tijd om mezelf klaar te maken.
    De warme douchestralen strelen mijn huid terwijl mijn lichaam siddert onder de stoom van de douche. Beter kon je de dag niet starten. Ik voel hoe gespannen mijn lichaam is, en besef me algauw dat dit komt door het slaapgebrek. Gauw probeer ik aan iets anders te denken zodat ik niet me bed opzoek in plaats van naar school te gaan.

    Ik hoor haar voetstappen al dichterbij komen terwijl ik mijn ontbijt naar binnen werk. ‘Goede morgen.’ Mompelde ze haast onverstaanbaar terwijl ze rechtstreeks naar de koelkast loopt. ‘Goede morgen. Lekker geslapen?’ Ze neemt met een plof plaats op een stoel. ‘Je broertje maakt het me niet gemakkelijk. Hij is maar liefst drie keer wakker geworden vannacht. Dus vul maar in of ik lekker geslapen heb.’ Nonchalant haal ik mijn schouders op. ‘Hier heb je wat geld. De boodschappen en rekeningen heb ik afgehandeld. Zie het maar als..’ Even val ik stil. ‘Je kunt het besteden aan dingen die jij wilt.’ Ik leg het geld tegenover haar neer.

    Ze negeert alles en kijkt niet eens naar het geld of zelfs naar mij. Maar ik ben ook niet anders gewend en boeide het me vrij weinig wat ze deed met het geld dat ik haar gaf. Het was oud nieuws dat mijn moeder en ik niet de beste vriendinnen waren. Ze heeft me op jonge leeftijd op aarde gebracht, op haar zestiende om precies te zijn. Of het jonge leeftijdsverschil is die voor botsing zorgt, is me niet helder. Maar het was me duidelijk dat een jonge moeder genoeg nadelen had al beweerde de wereld dat dit alleen maar voordelen had. Mijn moeder is gewilde vrouw, buiten mij kan ze prima opschieten met mensen en valt ze snel in de smaak. Met haar vierendertig jarige leeftijd is ze moeder van vijf kinderen en fulltime huisvrouw.

    ‘Tot straks.’ Zeg ik als ik klaar ben met ontbijten en aanstalten maak om te vertrekken. ‘De tweeling heeft gister heel wat naar je gevraagd.’ Merkt ze op terwijl ze mijn groet totaal negeert. In gedachte zucht ik diep. ‘Dat heb ik inderdaad meegekregen. Vanavond zal ik er zijn om voor te lezen, dat heb ik ze beloofd.’ ‘Je belooft vaker dingen zonder ze waar te maken.’ Ze valt even stil terwijl ik de mantra “blijf kalm” blijf herhalen in gedachte. ‘Maar de appel valt nu eenmaal niet ver van de boom, en is het voor sommige heel normaal om andere voor te liegen, te bedriegen of beloftes breken.’ Mijn kaken klemmen zich zo stevig mogelijk op elkaar, het kost me veel moeite haar geen uitbrander te geven. Ik slik en glimlach strak. ‘Tot vanavond.’ Zeg ik kil en loop dan de keuken uit. ‘Ik zie je wel weer verschijnen.’
    Voor ik de buitenwereld tegemoet ga loop ik naar de kamer van mijn moeder. Ik buig over het wiegje en kus hem op zijn voorhoofd. Wat was hij mooi. Een maand oud, mijn broertje, Khalid.

  6. #6
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    Geheimzinnige Marcel

    Het is min vijf graden. Met twee broeken aan, dikke handschoenen, een muts op en een sjaal om sta ik op straat. Ik werp een blik op mijn horloge en mijn maag trekt samen door de stand van de wijzers, 3.25 uur in de ochtend. Vlug betreed ik een open portiek en observeer of het veilig is. Als ik ervan overtuigd ben dat er niks of niemand te bekennen is dat een gevaar dreigt te vormen kijk ik naar de omzet van de dag. Mijn mond betrekt maar ik ben tevreden. De vermoeiing begint aardig op gang te komen en ik besluit richting huis te gaan.

    De ochtend beleefde ik zoals ik elke ochtend beleef. Tijdens mijn ontbijt wordt de stilte onderbroken door mijn mobiel die twee maal een piepend geluid maakt als aanduiding een sms te hebben ontvangen. Behendig open ik de sms die afkomstig lijkt van Marcel. ‘Noor, ik heb ernstig nieuws. Kom als de donder naar school!’ Mijn wenkbrauwen schieten automatisch omhoog bij het lezen van de sms. Echter maak ik me niet ernstige zorgen. Marcel was het type dat altijd moest overdrijven, of althans, mijn zorgen en ernst lagen anders dan die van hem.

    Op school aangekomen bel ik Marcel op die verteld dat hij in de kantine op me wacht. Ik neem de lift naar de kantine en stap naar binnen. Het was geen pauze en dat was duidelijk te merken. Op Marcel na waren er een paar studenten met elkaar in gesprek en enkele losse studenten waren diep verzonken in de stof van hun schoolboeken. Marcel zwaait naar me waardoor ik direct op hem afloop.
    Mijn tas laat ik op een stoel naast me ploffen en richt me dan tot Marcel die me aanstaart. ‘Zo, vertel. Wat is er zo ernstig.’ Vraag ik terwijl ik mijn vestje recht strijk. Hij knippert even met zijn ogen en kijkt dan erg op zijn hoede om zich heen. Vervolgens buigt hij zich naar me toe. ‘Dit mag echt niemand horen. Dat kutwijf is zwanger geraakt van de vorige wijkagent.’ Fluistert hij terwijl de woede zich duidelijk laat merken in zijn toon. ‘Hebben we het hier over je zus?’ Hij knikt terwijl zijn ogen groot staan van woede, zijn gezicht is erg strak. ‘Gefeliciteerd dan maar.’ Zei ik ongemakkelijk. ‘Noor!’ Bracht hij gelaten uit. ‘Ja, wat moet ik hierop antwoorden. We weten allemaal dat ze geen maagd is. We weten allemaal dat ze niet heilig is. Maar met de wijkagent?’ Ik sta op om wat eten te bestellen, terwijl de kantine juffrouw mijn bestelling opneemt vraag ik Marcel of hij ook wat lust. Hij schudt zijn hoofd en geeft me een blik waarmee hij me duidelijk wil maken dat ik als de donder weer op mijn plek moest gaan zitten. Als ik weer naast hem plaats neem zucht hij diep. ‘En wat moet ik hier nu verdomme mee?’ Ik neem een hap van mijn broodje en haal mijn schouders op. ‘Marcel, van vriendin tot vriend. Met alle respect maar doe wat aan die zus van je.’ Zijn mond valt open en zijn ogen staan groot. ‘Alsof jouw zusje zo heilig is!’ Met mijn broodje in de lucht kijk ik hem met samengeknepen ogen aan. ‘Hoe bedoel je dat precies?’ Vraag ik hem op fluistertoon. Hij haalt zijn schouders op terwijl hij zijn wenkbrauwen fronst. ‘Wat ik daar mee bedoel is dat ik zo nu en dan wel eens wat hoor.’ Zegt hij alsof zijn neus bloedt. Zonder dat ik het echt besefte grijp ik naar zijn kraag en trek hem overeind terwijl ik in zijn keel druk met mijn hand, steeds meer druk ik zijn keel samen. ‘Wat heb jij te zeggen over mijn zusje?’ Vraag ik hem nors. Met zijn handen probeert hij me weg te duwen. Hij hapt naar adem, terwijl ik steeds harder knijp. Pas als hij met zijn benen begint te trappen en studenten om ons heen zijn komen staan besef ik waar ik mee bezig ben waardoor ik hem in een keer loslaat. Hij klapt tegen de tafel en hapt ademloos naar lucht.

    ‘Kutwijf.’ Brengt hij schor en piepend uit. Weer pak ik hem beet, maar dit keer aan zijn overhemd. ‘Je benut die mond van je door mij te vertellen over mijn zusje of ik knip je tong eraf, en dwing je moeder het op te eten.’ Hij probeert zich te vermannen waardoor ik mijn grip strakker leg. ‘Ben ik niet duidelijk genoeg geweest?’ Sis ik. ‘Ze was laatst bij mij in de flat. Ze was daar met een jongen.’ Vertelt hij kort. ‘Is ze bij hem thuis geweest?’ ‘Natuurlijk niet Noor, ik heb heus wel een oogje in het zeil gehouden hoor!’ ‘Wat voor jongen is het?’ Vraag ik hem streng. ‘Ja, wat voor type jongens wonen er nou bij ons in de buurt.’ Merkt hij sarcastisch op. ‘En dit vertel je me nu pas, nu pas verdomme!’ ‘Wist ik veel! Kun je me nu loslaten, dit slaat nergens op.’ Ik kijk op hem neer en duw hem achteruit. Gauw grijp ik naar mijn tas en been me naar de lift. ‘Waar ga je heen, we hebben zo les.’ ‘Wat denk je dat ik ga doen?’ Ik rol even met mijn ogen. ‘Noor, nee. Nee, Noor, als je dat maar laat!’ Kort kijk ik hem aan. ‘En jij gaat mee.’ Zijn mond vormt een o. ‘O nee, o nee. Ik wil hier absoluut niets mee te maken hebben!’ ‘Jij hebt hier alles mee te maken, ik moet die jongen vinden. Jij hebt hem gezien, dus je moet mee.’

    Marcel steekt de sleutel in het slot van de flat en samen benen we ons naar de lift. Aan zijn houding valt op te merken dat hij dit alles niet zag zitten en met alle tegenzin toch meewerkte. Als de lift er is kijk ik hem aan. ‘De tweede verdieping, huisnummer 54.’ Beantwoord hij mijn blik. We stappen de lift in. ‘Je belt aan en vraagt of hij even mee wilt lopen naar de hal. Als hij je vraagt hoezo vertel je hem dat er een meisje opzoek is naar hem en uit haar beschrijving maakte je op dat ze hem bedoelde.’ Met een gefronst voorhoofd luistert hij naar wat ik hem opdraag. ‘En wat als hij me vraagt hoe het meisje eruit ziet?’ ‘Dan beschrijf je haar toch.’ Zeg ik alsof ik tegen een debiel praat. ‘Jou dus?’ ‘Jouw IQ is?’ Hij zucht gelaten. ‘Noor verdomme! Ja of nee?’ ‘Natuurlijk niet! Waarom denk je dat ik een bivakmuts over mijn hoofd trek, zodat jij me kunt beschrijven? We spelen hier niet “wie is het?”’

    Niet veel later komt hij terug, met een sullige knul. Nog voor hij iets kan uitbrengen val ik hem aan.
    Ik duw zijn hoofd omlaag die ik met mijn knie tegemoet kom. Met mij knie stoot ik drie keer zijn gezicht. Bij zijn oren trek ik hem overeind en fluister dan in zijn oor; ‘laten we het bij drie knietjes houden, de eerst volgende keer dat ik erachter kom dat je in de buurt van mijn zusje komt worden het drie kogels. En ik kan je verzekeren, dat wordt je dood. Pijl recht in de roos.’
    Hij haalt me uit in me gezicht, waardoor ik naar achter vlieg. Rennend ga ik op hem af, klem zijn bovenlichaam tussen mijn benen tot hij valt, vervolgens ga ik op hem zitten en begin hem uit te halen.

    Marcel die zich boven op de trap had verstopt komt naar beneden gerent. ‘Ga van hem af, straks komt er iemand!’
    Hijgend kom ik overeind en grijp Marcel bij zijn hand. Zo snel als ik kan ren ik hand in hand met Marcel de straat op. Ik neem alle zijstraatjes en gooi onderweg ergens de muts weg. Als we een eindje verderop zijn denk ik dat we veilig zijn en stop met rennen. Marcel laat zich op de grond vallen terwijl ik mijn handen op mijn achterhoofd plaats en rustig in- en uitadem. ‘Je lijkt een rendier, verdomme hé. Kom je hierdoor aan zulke perfecte benen?’ Vraagt hij me buitenadem. Ik negeer hem echter en loop met nog steeds mijn handen op mijn achterhoofd om weer op goed tempo te komen. Hij neemt mijn voorbeeld aan en komt naast me lopen in dezelfde houding.
    ‘Noor?’ ‘Hm.’ Hum ik. ‘Dat wat er vanmorgen gebeurde in de kantine hé – ik bedoel je zou me toch niet echt wat aan doen?’

  7. #7
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    Ieder voor zich en god voor ons alle

    Ik kon het niet laten om hem vol sarcasme in me op te nemen. Een flauw lachje omringt mijn mond waardoor ik weg kijk. ‘Verdomme Noor, ik vraag je wat!’ Marcel zag de lol er dus blijkbaar niet van in. Hij pakt me bij mijn bovenarm vast en draait me in een kwart naar zich toe. ‘Nora.’ Hij zucht. ‘Je bent een vrouw. Je hoort niet op de straat. Je hoort niet te vechten of te..’ Met een peinzende blik kijk ik hem aan. ‘Maak je zin af Marcel.’ Hij kijkt me slechts aan. ‘Jij moet een keer gaan inzien dat wij twee niet te vergelijken zijn. Wij zijn namelijk niet hetzelfde!’ ‘Je bent niet de enige die het moeilijk heeft, we komen namelijk uit het zelfde milieu en wonen in dezelfde buurt!’ ‘Denk jij werkelijk doordat je in dezelfde buurt woont ook hetzelfde leven als mij te hebben?’ Bijt ik hem toe. ‘Nee, daarmee wil ik zeggen dat ik armoede net zo goed ken!’ ‘Dan heb je armoede niet goed genoeg geproefd. En heb jij een andere definitie voor armoede. En wat je ook zegt, het laat me koud. Hoor je me? Het boeit me niet. Je zegt het altijd zelf. Ik ben een koud gelaten, asociaal en koppig mens.’ Sis ik. ‘En daar ben je trots op?’ Vraagt hij me vol ongeloof. ‘Ik doe wat ik doe. Zoals iedereen doet wat hij doet. Even voor verheldering, jouw zus gooit niet voor niets elke keer haar lenige benen open.’ ‘Dat heeft hier even verdomme helemaal niets mee te maken!’ Valt hij boos uit. ‘Oh nee?’ Hij blijft stil. ‘Als jij zegt bij mij in de buurt te wonen, armoede te kennen en uit het zelfde milieu te komen. Dan hoop ik dat jij ziet wat ik zie. Kinderen die opgroeien in de slechtste huishoudens. Zonder vader, een verslaafde vader of een moeder met veel problemen. Een moeder die haar benen spreidt tegen haar eigen stress en voor het geld. Zoals ik al zei, ik doe wat ik doe. Ik haal mijn geld binnen op mijn manier, jouw zus op haar manier en elk ander wezen op zijn eigen manier.’
    ‘Laat mijn verdomde zus er een verdomde keer buiten.’ Sist hij. De irritatie en woede zijn duidelijk te horen in zijn gesis.

    ‘Houd op om mij de les te willen lezen Marcel, ik meen het.’ ‘Als je ooit vast komt te zitten, verwacht mij dan niet tijdens bezoekuur.’ Zegt hij nijdig. ‘Denk je dat ik jouw bezoek verwacht? Werkelijk? Ik verwacht niemand. Niet eens mijn eigen moeder.’
    Hij kijkt me kort aan, een blik die ik niet goed plaatsen kan. ‘Meen je dat echt?’ Ik knik. ‘Je bent ongelofelijk!’ ‘Dat weet ik. Laten we naar school gaan.’ Hij kijkt me verbaasd aan. ‘Pardon? Jij hebt iemand zojuist bewusteloos geslagen en wilt nu gewoon weer naar school gaan om je lessen te volgen alsof er helemaal niets aan de hand is?’ Ik rol mijn ogen en kijk hem dan streng aan. ‘Had jij betere ideeën dan? Want wat zou ik volgens jou moeten doen nadat ik gevochten heb?’ ‘Sorry. Maar dit gaat mij boven de pet. Je maakt een heel heisa over iets onbenulligs. Alsof jij nog nooit met een jongen gesproken hebt. Neem jij het je zusje werkelijk kwalijk om met het andere geslacht contact te hebben op een normale manier?’ Valt hij voor de zoveelste keer tegen me uit vandaag. ‘Dus jij bent echt van plan om deze zinloze discussie voort te zetten?’ Vraag ik hem op mijn beurt verveelt. ‘Dat ik met jou omga, jeetje, ongelofelijk! Soms vraag ik mezelf af waarom ik überhaupt contact heb met je.’ ‘Niemand heeft je gedwongen met me om te gaan hoor.’ ‘Een monster, dat ben je. Nora, je bent een monster!’ ‘Nog altijd liever het monster dan het prooi.’ Kaats ik de bal soepel terug. Met samen geknepen ogen kijkt hij me aan. ‘Wat wil je daarmee zeggen?’ ‘Daarmee wil ik zeggen dat jij je niet zo sullig moet opstellen. Je wordt nageroepen, uitgescholden en in de buurt heet je geen Marcel maar Flikker. Ze lachen om je zus en maken haar belachelijk. Je hebt het met mij over trots, maar in jou is geen greintje trots te bekennen!’ Zijn blik voorspelt onweer. ‘Ik ben tenminste niet zo geil van geld.’ ‘Over geld wil ik het niet eens hebben, aangezien jij je jointjes niet eens koopt van je eigen geld.’ Zeg ik op zeer sarcastische toon. ‘Nu ga je te ver, je bent te ver gegaan!’ Brult hij. ‘Oh, nu ben ik te ver gegaan? Wees gewoon eens een keer een man en ga tegen de ijskoude waarheid kunnen in plaats van jezelf achter de leugens te verschuilen. Een wereld vol fantasie. Sprookjesland, of waar je je ook bevinden mag.’ Hij trok een joint uit zijn zak en stak hem op. Hij was gestrest, boos, gekwetst en duidelijk erg toe aan stoned zijn.

    Uiteindelijk zijn we naar school gegaan. Beide hebben we onze lessen gevolgd en zijn vervolgens apart richting huis gegaan.

    De klok aan de muur gaf aan dat het vijf uur was. Dounya was nog steeds niet thuis, en ik kon me moeilijk nog beheersen. Blind door woede loop ik naar de hal en trek mijn jas en schoenen aan. Als ik net beneden aankom tref ik Dounya voor de flat. ‘Ha die Nora.’ ‘Loop naar boven, snel. Ik moet je spreken.’ Ze zegt haar vriendin gedag en loopt zonder tegenspreken naar boven. Als de deur in het slot valt grijp ik haar bij haar keel. ‘Je bent pas twaalf en wilt nu al hoereren. En met wie? Met een verdomde nietsnut!’ Ze slaat haar handen om me heen, ze komt in ademsnood. Haar gezicht begon te kleuren, een zachte nare kreet ontsnapt uit haar mond, maar ik houd haar nog steeds genadeloos beet.

  8. #8
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    Een monster als zus

    ‘Jij wilt hoereren? Prima, dan gaan we nu een graadje warmer koken.’ Sis ik terwijl ik mijn grip strakker leg. Haar ogen lijken uit hun kassen te springen terwijl haar ze haar zindelijkheid niet meer lijkt te beheersen. Symptomen die aangeven dat ik nu moest stoppen. In een keer laat ik haar los. Omdat ze te zwak is door de wurging valt ze met een klap op de grond. Ze hapt pijnlijk naar adem terwijl ze met de rug van haar hand de tranen wegveegt. Ik ben ervan bewust dat ze veel pijn heeft. Zonder wat te zeggen laat ik haar in de hal achter. Ik trek de deur achter me dicht en zucht gelaten.

    Ik merk op dat het heel stil is thuis. Er was dus blijkbaar niemand. De rommel om me heen zette me aan het schoonmaken.
    Tevreden kijk ik om me heen. Het is schoon. Maar nog steeds erg stil. Ik besluit mijn moeder te bellen die doorgaands altijd thuis is. Na enkele keren overgaan wordt er opgenomen. ‘Hé.’ ‘Waar ben je?’ Vroeg ik doelgericht. ‘Bij je tante, en waar ben jij?’ Beantwoord ze mijn vraag kil. ‘Thuis.’ ‘Oh, nu wel?’ Merkt ze sarcastisch op. Ik negeer haar toon volkomen en vraag hoelaat ze thuis zal zijn. Ze snuift en blijft even stil. ‘Het eten wordt pas over een uur geserveerd. Daarna zien we wel verder.’ Ik hum even. ‘Oké, dan zal ik je niet treffen. Zeg de tweeling dat het dit keer hun schuld is dat ik niet voorlezen kan. Ik heb het geld op de gebruikelijk plaats neergelegd. Dounya heeft een verkleurde nek, dan weet je dat in iedergeval.’ ‘Hoebedoel je Dounya heeft een verkleurde nek?’ Vraagt ze overbezorgd. ‘Dat mag ze je zelf uitleggen. Mijn beltegoed is laag, fijne avond nog verder en doe ze de groeten.’ Zonder op haar reactie te wachten druk ik op de rode toets op mijn telefoon, oproep beëinddigd.

    Nu het huis schoon was dacht ik aan Dounya die zich nog niet had bewogen.
    ‘Stel je niet aan en sta op. Trek op zijn minst een schone broek aan.’ Zeg ik nors als ik haar nog steeds op de grond tref. Maar ze negeert het volkomen. ‘Ik geef je vijf tellen, om van die vloer te komen. Sta je binnen die tellen niet op dan zorg ik er ook echt voor dat je nooit meer overeind komt.’ Maar ook de intimidatie laat haar ijskoud. Met stampende passen loop ik op haar af. En trek haar in een ruk overeind bij haar haren. ‘Laat me los verdomme! Je bent gestoord. Een moster. Een vies, goedkoop en losgeslagen..’ Nog voor ze haar zin af kan maken haal ik haar uit op haar mond. Twee keer acher elkaar. Hard. Haar gezicht trekt samen van de pijn. Een rilling loopt over haar lijf. Haar kapotte lippen, bloed dat uit haar mond over haar kin druipt en de schorre kreetjes. Ze was toegetakeld. Haar welverdiende loon, dat zou haar leren nog eens bezig te zijn met jongens. Maar haar zo achter laten kon ik niet. Ik adem die en til haar vervolgens op en loop zo met haar naar de badkamer. Ik kleed haar uit en zet haar op een kruk die ik onder de douchekop heb geplaatst.

    Als ik het water op de gewenste tempratuur gekregen heb, was ik haar zorgvuldig. Driekwartier later ligt ze in haar bed met een dikke pyjama en een kruik tegen zich aan. Haar haren had ik gevlochten. Ze lag er verslagen bij. Al die tijd hebben we geen woordje uitgewisseld. Maar als ik in de deuropening sta om te vertrekken wordt ze spraakzaam. ‘Jij weet half niet hoe erg het is om jou als zus te hebben. De meiden die je haten, waar ik de dupe van ben. Jongens waarvan ik misselijkmakende verhalen moet horen. Je bent nooit thuis, mama is altijd in een slechte bui door jou en papa vraagt zich elke keer af waarom je alleen geld op stuurt maar hem niet gelukkig maakt met een bezoekje. Niemand heeft wat aan je, je bent slechts een last.’ Ze klonk erg schor en zwak. Ik hoor afschuwing, angst en verdriet in haar toon. Met mijn rug naar haar toe had ik naar haar woorden geluisterd. Zwijgzaam loop ik de deur uit en sluit hem achter me.

    De wasmachine piepte met als aanduiding dat haar taak erop zat. Ik hing de was op en besloot zelf ook een douche te nemen. Gedoucht en opgemaakt trek ik mijn schoenen en jas aan. In een ruk trek in de voordeur achter me dicht en strompel de trappen naar beneden af. Duizenden emoties gierde er door me heen, geen een die ik uiten kon. Duizenden gedachtes die door mijn hoofd gingen en geen een die ik plaatsen kon. Maar er aan toegeven kon ik niet.

    Aangekomen bij het pand waar ik mijn spullen ophaalde om zo mijn geld te kunnen verdienen trof ik onuitgenodigde gasten aan.

  9. #9
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    Onuitgenodige gasten

    Ik zie hoe twee dames enkele meters bij het pand vandaan staan. Eigenaardig. Het was namelijk een terreingebied waar je niet zomaar op stond. Zeker niet doelloos. Ik besluit het te negeren. De dames te gaan vragen wat ze kwamen doen zou me zeker niets wijzer maken. Iedereen was hier namelijk erg gesteld op privacy. Als ze voor mannen kwamen had ik ze ook niet kunnen helpen. Die hadden de dames zeker weten een verkeerde naam gegeven, of ons. Het was niet gebruikelijk dat je gegevens werden blootgesteld hier.

    Ook ik kende strenge regels voor mezelf. Niets en dan ook echt niets mocht leiden tot mijn privé leven. Hier troefde ik dan ook de nodige voorzorgsmaatregelen voor. Zo had ik nooit mijn huissleutels bij me, mijn mobiel die ik voor privé gebruikte deed ik uit en liet ik thuis. Niemand van thuis had het nummer van werk. Dit was ook niet echt handig aangezien ik om de dag een ander kaartje of zelfs mobiel had. Ze kende me hier als Shahira, Nora bestond hier niet. De dames nog steeds negerend stap ik de garage binnen en pak mijn spullen om te werken.

    Onderweg naar een locatie waar ik wel eens stond tref ik Jayson. Jayson en ik werken zo nu en dan samen. Niet alleen omdat we onder dezelfde dealer lopen. Als een klant te onvoorspelbaar is gingen we met elkaar mee. Het was namelijk eerder voorgekomen dat een klant zijn dag niet had en onder invloed was. Het risico dat je in elkaar werd geslagen, beroofd werd of allebei was groot. En ook ik was er niet aan ontkomen. Maar dat is de straat. Je eet alleen als je tuig bent.

    ‘Bonita, je ziet er weer eens opwindend uit. Heel mooi, stiletto’s. Dat je daar zo makkelijk op lopen kunt, bizar! Vertel eens hoe het met je gaat?’ Zijn opgewekte en relaxte houding zowel stem waren altijd het zelfde. Ik was ervan overtuigd dat hij altijd ontspannen was. ‘Gaat goed. Hoe is het met jou?’ Vroeg ik beleefd. ‘Met jou gaat het zeker goed. Ik ben ervan overtuigd dat je elegantie geheid klanten trekt.’ Even moest ik die opmerking tot me laten bezinken. ‘Je denkt dat ik mijn klanten met mijn lichaam koop?’ Vroeg ik hem toen verontwaardigd. ‘Schoonheid, als dat kan moet je dat zeker doen. Mij hoor je niet klagen.’ Zegt hij vervolgt door een knipoog. ‘Waar gaat dit over zeg, alsof ik indruk maak op junkies die zo stoned en suf zijn door spul. Zie je het al voor je!’ Viel ik tegen hem uit. ‘Bonita, we dollen maar een beetje. Komaan, je ziet er sexy uit, dat mag gezegd worden!’ Hij porde me om me duidelijk te maken dat hij het als grap bedoelde. ‘Maar vertel. Long time, long time. Waar hang je uit?’ ‘Drukke dagen.’ ‘Je gaat hard hé?’ Zegt hij met een speelse glimlach. ‘Was het maar waar jongen. Heel de dag aan het werk, thuis komen en nog steeds broke ass zijn.’ Hij glimlacht zelfgenoegzaam. ‘Klinkt heel erg bekend!’ ‘Jay, let’s get it in!’ ‘Yup, let’s do this!’

    De tijd lijkt voorbij te kruipen, of misschien was deze uitdrukking te zacht uitgedrukt voor deze situatie. De kou is haast niet te hardde, de omzet is om van te huilen terwijl de slaap de situatie nog moeilijker maakte dan deze al is.

    Ik sta op het punt naar huis te gaan als mijn mobieltje overgaat. ‘Met Shahira.’ ‘Goede avond Shahira, Benito hier.’ Oké, dit gaat me sneller dan mijn hersenen aankunnen. Uit gesprekken had ik kunnen opmaken dat Benito de organisator was van de groep waar mijn dealer in deelnam. Benito had mij nooit gebeld of op welk andere manier ook benaderd. Ik stond er versteld van dat hij van mijn bestaan afwist. Zo hoog speelde ik dit spelletje namelijk niet mee. ‘Signora, ik ben op de post, ik verwacht je.’ ‘Geef me een halfuur.

    Op de post aangekomen, word ik ontvangen door een vrouw. Ze zag er perfect gekleed uit. Donkere kleding die haar zilvergouden sieraden heel mooi accentueerde. Haar lieve glimlach en pretoogjes maakte haar een vrouw waar je graag naar keek. Ze begeleidt me naar een ruimte waar een man zich in pak bevindt, Benito?
    ‘Signora, take a seat please. Mooie look.’ Vrijwel direct irriteerde ik me aan zijn gebrek betreft de Nederlandse taal die hij probeerde recht te trekken door zo nu en dan Engelse zinnen door zijn verhaal te gooien.
    Ik bedank hem vriendelijk voor het compliment en neem zoals hij van me had gevraagd plaats op de stoel. De vrouw verlaat nadat ze wat te drinken had neergezet de ruimte. Nog voor ze de deur dicht heeft getrokken voel ik dat er een nare sfeer hangt.

  10. #10
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    A other level..

    “Vertel bonita, wij samenwerking is goed?” Ja, antwoord ik kort. “Ik heb leuke aanbieding, misschien wat voor jou?” Dat ligt eraan, staat er veel geld op het spel kan het bijna niet onaantrekkelijk zijn. Hij knikt en glimlacht. “Ik vind jou slim, echt slim vrouw. Mooie jonge dame. Shahira, ik heb klant op oog, maar deze klant moeilijk. Misschien kan jij hem overtuig. Begrijp niet verkeerd, wij nieuwe klant, jij nieuwe geld zien.” Vertel me Benito, waarom zet je mij op deze klus? Ik verkoop hier kruimels, kattenkwaad praktijken voer ik voor je uit. Nu vraag je mij een grote klant te overtuigen. Vraag ik hem bijdehand. Met gespleten ogen kijk ik hem aandachtig aan. De pen die hij in zijn hand heeft bespeelt hij met zijn vingers en kijkt er glimlachend maar vooral bedenkelijk naar. “You need a upgrade. We need a upgrade. Klanten, hoe meer hoe beter. Tenslotte deze klant houden van mooie vrouwen. Ik heb geen mooie vrouwen die kun verkopen.” Ik knik bedenkelijk. Zijn blik voel ik op mijn rusten. Ik doe mee, zeg ik op een kalme toon terwijl mijn ogen op het bureau zijn gericht. Hij lacht en steekt zijn hand naar me uit. “Good girl, I really like you bonita.” Mijn hand leg ik in die van hem en zet een zwakke glimlach op. Maar Benito, er is een voorwaarde. Even schrikt hij van deze opmerking, zijn wenkbrauwen trekt hij omhoog en zijn kijkers nemen een rare vorm aan. Toch vertel ik hem mijn voorwaarde. Benito, ik heb geen seksueel contact met de klant. Zijn gezichtsuitdrukking ontspant en algauw tovert hij een glimlach op zijn smoel. “Bonita, goed onthouden. Ik nam jou aan als hustler, niet als puttana.” Ergens kan ik lachen om zijn woordenschat, hij gebruikte zelfs Italiaanse woorden. “Bonita, ik moet denken aan jou bij deze. Lees.” Hij overhandigt mij een toestel waar de volgende zinnen vanaf te lezen zijn; 'Look like a girl, doing like a lady, think like a woman, work like a hustler, just like a diva.' Glimlachend kijk ik op. Deze regels ben ik inderdaad al vaker tegen gekomen. “Deze ben jij!” Zegt hij terwijl hij naar het toestel wijst. “Waar jij ook zijn, altijd denken aan dit. Altijd.” Zal ik doen, zal ik doen. “Nog iets bonita, stel mij niet teleur. Ik hou niet van teleurstellingen.” Zegt hij dit keer op een strengere toon. Ik doe mijn best. “Nee, hier doen wij uiterste best!” Komt goed Benito. Hij knikt, “luister bonita, deze klus beetje moeilijk. Ik kan jou niet alleen laten doen. Jij kennis maken met een van mijn jongens, Ismaïl. Hij brengt jou overal en dekt jou overal. You need it.” Ik knik. “Rosa is beneden, maak contact. Zij jou mooi maken. Ismaïl komt straks. Veel succes met je opdracht. Wij houden contact.” We ronde ons gesprek af.

    Zoals hij me had opgedragen ging ik op zoek naar Rosa. Rosa was een aardige vrouw, ik schatte haar veertig plus. Ze vroeg me een rondje te draaien zodat ze me goed kon bezichtigen. “Ben jij geharst?” Vroeg ze me streng. Nee, maar dat is niet nodig. Ik heb geen seksuele verhouding met de klant. “Jij moet veel leren bonita, vrouw moet altijd schoon. Geen een haartje mag te zien zijn, dat heeft niks met seks te maken. Je moet je jurk eens zien, die schreeuwt om een verzorgde vrouw. Volg mij maar, we gaan je tip top maken.” Ik volgde haar maar, de badkamer leek meer op een schoonheidssalon. Prachtig. Harsen is gelukkig iets waar ik aardig goed tegen kon, tenslotte liet ik het vaak genoeg bij mijn eigen schoonheidsspecialiste doen. Toch was ik erg gespannen, maar dit had echter een hele andere reden. Ik moest een pittige klant binnen halen, dit betekende dat ik een op een andere level mee speelde. Allen was falen in deze level levensgevaarlijk. Haar stem haalde me uit mijn gedachtes “ogen goed open houden.” De make-up bracht ze heel erg nauwkeurig aan. “Oké bonita, blijven zitten. Ik ga even je jurk en schoenen halen.” Maar Rosa, wat als ik ze niet pas? Ze glimlachte breed, “Benito weet wat hij doet schat, het komt goed. Ik ben zo terug.” Ze verliet de badkamer, de zenuwen leken nu alleen maar meer toe te nemen. ‘Noor je hebt geen andere keus. Het is zo voorbij. Je bent zo weer thuis, bij mama en Dounya. Khalid in je armen nemen. In de ochtend kun je de tweeling voorbereiden op hun school. Zelf naar school gaan en Marcel tegen komen. Heel even volhouden.’ Sprak ik mezelf de moed in. Algauw was Rosa terug met de jurk en high heels. Toen ik alles aanhad en sieraden om had gedaan trok ze een witdoek van de spiegel. “Tada!” Riep ze trots. Het harde werk van Rosa had zich zeker laten merken. Het eindresultaat was meer dan geslaagd.

    “Bonita, Ismaïl staat beneden op je te wachten.” Ik knikte, bedankte haar even en liep naar de trap. Met allerlei emoties die er door mijn lijf gierde liep ik de trappen voorzichtig af.




  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    108
    22-01-2010

    Up snel verder gaan x
    I see, I see, wat you not see..

  12. #12
    Je nachtmerrie;)

    Reacties
    258
    05-12-2010

    damn, oepoepoep!
    'Als het avond wordt, verwacht dan niet dat het weer ochtend wordt en als het ochtend wordt,verwacht dan niet dat het avond wordt. Als je gezond bent,moet je je op ziekte voorbereiden en als je leeft,moet je je op de dood voorbereiden'.
    -15

  13. #13
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    De eerste opdracht

    Zijn ogen gleden enkelen keren van top tot teen over me heen. Nonchalant schudde ik hem de had, vriendelijk zei ik Rosa gedag. Bij de auto aangekomen houdt hij het portier voor me open, “na u mevrouw.” Zegt hij op een zeer charmante toon. Met een knik en zwakke glimlach bedank ik hem en neem plaats. Voorzichtig trok ik de gordel over mijn middel heen, even nam ik diep adem en probeerde mezelf voor te bereiden op wat er komen ging. Ook Ismaïl was nu de auto in gestapt, hij startte de motor en keek me aan. Ik daarin tegen negeerde zijn blik en bleef strak voor me uit kijken. “Je ziet er oogverblindend uit, mijn complimenten.” Klant is koning isn’t? “Je bent zo te horen niet nerveus.” Zou ik nerveus moeten klinken dan? Vroeg ik bijdehand. Ik voelde hoe zijn kijkers op mijn boezem rustte, het was een zeer onaangename situatie. “Begrijp me niet verkeerd, dit is geen broodbanket zaakje. Dit zijn best grote mannen die van gevaarlijke spelletjes houden.” Deze hele situatie is in elkaar gezet om uiteindelijk broodbanket zaken te kunnen doen. Ik doe dit om brood te kunnen kopen, net zoals jullie dat doen. En geloof me, ik speel graag rof en ruig mee. Aan angstige spelers hebben we niks, het zijn spelbrekers. Een instelling als die van jou, ik noem het een verliezer. “Je laat een behoorlijk aangename indruk achter moet ik zeggen.” Ik vraag me af op welke manier, komt dat door hoe ik eruit zie of om degene wie ik ben? Vraag ik sarcastisch. Dit maal richt ik mijn blik wel op hem, hij blijft strak naar de weg kijken. Maar als hij merkt dat ik hem aankijk wend hij zijn blik op me en kijkt me lachend aan. “Je bent een slimme en aantrekkelijke vrouw.”

    Eindelijk arriveerde we op de desbetreffende locatie. Hij parkeerde niet zo heel erg ver van het restaurant waar ik de klant zou ontmoeten. “Luister, voordat ik je kan laten gaan moet ik de volgende punten met je bespreken.” Voor hij de punten kon opnoemen onderbrak ik hem, het gaat hier puur om zaken, op een aantrekkelijke manier mijn verkooppraatje doen en ervoor zorgen dat hij een klant wordt. Ik neem aan dat ik je punten kort maar krachtig heb kunnen samenvatten? Met gespleten ogen keek hij me aan, “je bent een apart geval.” Geloof me dat zijn we allemaal. “Toch heb jij iets speciaals.” Ismaïl doe me een plezier en werk aan die versiertrucjes van je. Zelfs de hopeloze junks aan wie ik verkoop lijken met betere trucs te komen. En dat nog te bedenken dat deze lam zijn van hun drugsgebruik. Bracht ik geïrriteerd uit. Hij beet bedachtzaam in zijn onderlip terwijl zijn vingers tegen het stuur tikken. Hij maakte aanstalten tot praten maar voor de tweede keer viel ik hem in de reden. De klant is er zo, geef me dekking. Je kent de noodsignalen. Een goede versierder ben je niet, nu hopen dat je me wel goed dekken kunt. Zonder op enige reactie te wachten stapte ik uit de auto en liep naar het restaurant. Hij was me van achter aan het bekijken, ik voelde het. Ondanks de mantel van bont vond ik het erg onaangenaam een korte jurk in de winter te dragen.

    Als ik het restaurant binnen stap wordt ik warm ontvangen. Mijn mantel wordt overgenomen en een ober loopt met me mee naar de gereserveerde tafel. Niet veel later komt ook de klant binnen gewandeld. “Goede avond schoonheid.” Goede avond meneer. Onze handen liggen in die van elkaar, voorzichtig brengt hij mijn hand naar zijn mond en drukt hier een zacht kusje op.

    Wanneer het eten dan eindelijk is besteld wordt het tijd om ter zaken te komen. “Vertel schoonheid, wat heb je allemaal in huis?” Kort en krachtig leg ik hem alles rond de deal uit. “Laten we gaan eten, eet smakelijk.” Moeizaam begin ik met mijn vork op het eten te prikken. Ik moet hem binnen halen, kosten wat het kost!




  14. #14
    MVC Lid

    Reacties
    108
    22-01-2010

    ik dag dat ismail de klant was -.-

    UPP xx
    I see, I see, wat you not see..

  15. #15
    Meerdere gebruikers.

    Reacties
    673
    04-02-2012

    Onderschat me niet

    Terwijl hij zijn bord al op had was ik nog steeds doelloos op het eten aan het prikken. Ik legde mijn vork neer en al gauw kwamen de serveersters de tafel afruimen. Tot mijn verbazing bestelde hij een fles champagne en keek me vragend aan. “Schoonheid, drink jij alcohol?” Doe mij maar een Ice tea, verzocht ik de serveerster vriendelijk.

    Dat hij de avond niet na het eten had afgesloten was een teken in de juiste richting. Wanneer we onze drankjes hebben neemt hij het heft in handen. “De deal klinkt erg aantrekkelijk. Je begrijpt zelf dat het spul met de dag ingewikkelder wordt. Iedereen lijkt in dit wereldje mee te willen doen, veel van hun scheppen op. Zij die opscheppen verkopen slechts enkele grammen. Dit soort nietsnutten heeft de samenleving flink wakker geschud. Maar dat hoef ik jou uiteraard niet te melden. Beauty bij deze hebben wij een deal.” Nog even bespraken we de laatste dingen om de deal rond te krijgen. Met een glimlach keek ik hem aan, hef mijn glas en proost op de deal. “Proost.” Nog even spraken we over ditjes en datjes. Zo nu en dan keek ik op mijn horloge, een onschuldig teken om duidelijk te maken dat het tijd is om te gaan. Al gauw brachten we een eind aan het gesprek. Als we naar de uitgang lopen grijpt hij naar mijn hand en trekt me voorzichtig naar zich toe. “Jij weet een man wel opgewonden te krijgen.” Fluistert hij hees in mijn oor. Glimlachend kijk ik hem aan, gaf hem een speels tikje op zijn neus en verliet het restaurant.

    Gauw huppelde ik naar de auto, Ismaïl zat hier vermoeid te wachten. “Laat me raden, is het niet geworden?” Onderschat me niet, ik heb beet. Hij keek me verontwaardigd aan, “je maakt een grap” zei hij spottend. Zie ik eruit als een grappenmaker? “Eerder als een prinses.” Met een moeilijke en verwaande gezichtsuitdrukking keek ik hem aan. Je moet toch echt meer aan die uitspraken van je doen.

    Als we eindelijk weer in het pand zijn kleed ik me gauw om en haal de make-up van mijn gezicht. De klok gaf aan dat het pas 01.00 uur was. Ik besloot de draad op te pakken waar ik hem enkele uren geleden had laten liggen.

    De omzet was bagger, de straten waren kil, de kou maakte de situatie nergens beter op. We zaten alweer op het einde van de maand. En daar stond ik dan met €100. De deal van vanavond was pas over een week. Maar tot die tijd moest ik rond kunnen komen. Brood op tafel kunnen leggen, Dounya moest een abonnement voor het openbaar vervoer hebben. De sport van de tweeling stuurde laatst een herinnering van betaling. Mijn moeders auto moest ik tanken, Khalid moest melk hebben. Een brok ontwikkelde zich in mijn keel toen ik me bedacht wat er nog meer betaald moest worden. Ik was onderweg naar de locatie waar ik mijn spullen altijd hield. Gouden regel, de spullen en ik sliepen nooit in het zelfde huis.

    Als ik in mijn buurt loop krijg ik last van een akelig gevoel. Een gevoel dat duidelijk aangaf dat er iets ging gaande was. Iets waar ik niet blij mee zou zijn.