Ik kijk om me heen.. het is zo grijs en leeg.. zo koud en hol.. het doet me denken aan een ziekenhuis gang… maat ik liet je even je gang gaan… je wilde hem bellen.. ik stelde voor om te bellen met mijn telefoon… met mijn nr dat was makkelijker.. dan had je de nodige bewijzen waar je zo naar snakte.. die je zo graag wilde hebben.. waar je alles voor zou doen.. alleen die dingen.. die jou hem zouden kunnen laten haten.. die zocht je voor heel even… maar jij wist net als ik dat je hem toch nooit zou kunnen haten.. nooit zou de dag aan breken dat je hem niet zou kunnen begrijpen.. waarom hij al deze keuzes had gemaakt..
Daar zat je mijn klein engeltje met je handen voor je gezicht.. vol woede vol onbegrip.. al snel namen je tranen de overhand en bedekte ze je hele gezicht.. het leek wel als of ze jou gezicht al helemaal kende.. het waren oude tranen.. tranen die keer op keer terug kwamen.. het waren tranen.. mohamed eigen tranen.. tranen die je iedere keer weer liet vloeien om hem.. maar dit keer wist je de afloop al… en je zat maar te wachten.. je wilde blijven zitten.. in die donkere gang.. op die ene treed.. even was je zo ver weg.. ik wist niet hoe ik moest reageren!!! Wist niet wat ik moest doen.. heb stiekem naar je gekeken.. vol bewondering.. vol trost dat ik je beste vriendin mag noemen…het klinkt vreemd maar het is waar.. ik kon nooit begrijpen wat liefde kon doen met een persoon.. kan me moeilijk verplaatsen in dat soort situaties.. maar jij hebt mij vanmiddag laten zien.. mij bewijzen gegeven dat echte en eeuwige liefde bestaat.. en dat het niet te verbreken is.. ongeacht wat of wie in zijn leven de overhand neemt..
Even liep ik weg.. kon niet meer kijken.. kijken en niks kunnen doen.. het machteloos gevoel deed me pijn.. ik wilde je daar niet zien zitten.. ik wilde je laten lachen.. maar ik kon het niet…. de minuten duurde mij te lang.. ik liep terug.. wilde weten of het goed met je ging..
Daar zat je.. jij mijn engel.. met tranen in je ogen.. met hem aan de andere kant van de lijn.. zijn mooie stem.. alles maakte hem zo mooi.. ik heb me nooit echt in kunnen denken wat hij jou waard was…. nooit had ik gedacht dat het je echt zo veel deed.. steeds was het bewijs er wel, maar ik wilde het niet zien… maar nu stond ik tegen over je.. je trilde.. ik lette op elke non-verbale reactie van je.. je trilde… je lieve handjes… waren rood.. je gezicht was overspoelt met tranen… even stond ik stil.. hield mijn adem in… zou dit wel goed gaan dacht ik.. maar ik heb de volste vertrouwen in haar.. ze is 100% en blijft 100% dat maakt het nog moeilijk te begrijpen.. even was ik afgedwaald met mijn gedachten..
Ineens was ik terug.. ik kon niks voor haar doen en dat deed mij pijn.. zo veel pijn.. je beste vriendin zien huilen en niks kunnen doen… ik rende snel naar boven… zonder verder na te denken vroeg ik de man achter de kassa of hij een servetje had.. hij gaf mij er zelf 3…. Ik rende terug naar beneden en daar zat ze nog.. met snot en tranen…en ze lachte.. even kon ze lachen.. lachen om hem.. die haar zo veel pijn deed… het is niet te begrijpen.. wat echte liefde met iemand doet.. hoe echte liefde je leven kan over nemen.. je pijn kan laten doen.. al je energie uit je lichaam trekken… daar stond ik.. nog steeds machteloos en kon niks doen.. even dacht ik er aan om de tel uit haar handen te trekken.. hem uit te schelden, maar daar bereik je niks mee…
Gelukkige er was een eind in zicht…. De laatste woorden werden gesproken… ze hoorde zijn stem voor het laatst… ik keek haar aan.. ze keek mij aan.. en de tranen vloeide over haar gezicht… weer al die tranen om hem.. zonder wat te zeggen…. Nam ik je in mijn armen en voor even deelde wij samen jouw pijn.. jouw ondraaglijke pijn die voor heel even… mijn eigen was geworden.. daar zaten we… het deed pijn zo veel pijn.. maar ik kon niks doen.. dat deed nog meer pijn… ik was stil.. muis stil…
Het eerste wat ze zei was: “IK HOU VAN HEM LAILA”. Die woorden hoor ik nog steeds door mijn hoofd gaan… naar alles wat er gebeurd is en gezegd is houdt ze nog steeds van hem… zo onbegrijpelijk.. zo mooi… dat je zo veel van iemand kan houden…
Ik ben trots op het feit dat ze alles gedaan heeft voor hem… niemand kan haar ooit verwijten dat ze niet genoeg haar best gedaan heeft.. heb zo veel respect voor haar.. ze heeft zo gevochten voor hem, maar nooit ten koste van andere… dat is wat haar zo mooi maakt…
Een liefdevol persoon… zo geweldig zo mooi.. en ik ben dankbaar voor het feit dat ze mijn vriendin is.. en voor eeuwig zal blijven tot allah het genoeg vindt voor dit leven!!!!
Lieve fatima (100%)
ik hou 100% van je!!!! Voor nu voor altijd voor eeuwig… en ben elke dag dankbaar dat jij mijn vriendin bent!!!!!!
