Er zijn drie gradaties van vasten

Men moet weten dat er drie gradaties van vasten zijn: gewoon, speciaal en extra-speciaal.

Gewoon vasten betekent, zich onthouden van eten, drinken en seksuele bevrediging.

Speciaal vasten betekent dat men zijn oren, ogen, tong, handen en voeten en alle andere organen vrij houdt van zonde.

Extra-speciaal vasten betekent het vasten van het hart, zich onthouden van onwaardige beslommeringen en wereldlijke gedachten; negeer alles behalve God.




Kijk niet naar wat God ontstemt

Een kuise blik, onthouding van het kijken naar alles dat laakbaar of berispelijk is, of wat het hart verstrooit en afleidt van de herinnering aan God.
De Profeet, God’s zegen en vrede zij met hem, zei dat de heimelijke blik één van de giftige pijlen van Satan is, op hem rust Gods vloek. Degene die deze blik niet toestaat uit angst voor God, zal van Hem (de Almachtige en Verhevene) het geloof ontvangen waarvan hij de zoetheid in zijn hart zal vinden.
Jabir heeft overgeleverd van Anas, dat God’s boodschapper, God’s zegen en vrede zij met hem, zei: “Vijf dingen verbreken iemands vasten: liegen, roddelen, lasteren, meineed plegen en een wellustige blik.”



Spreek geen kwaad

Je tong onthouden van gewauwel, liegen, roddelen, meineed, obsceniteiten, onbeleefdheden, ruzie maken en onenigheden; laat hem stilte in acht nemen en zich bezig houden met het gedenken van God en met het reciteren van de Koran.

Dit is het vasten van de tong. Sufyan zei: “Roddelen maakt het vasten nietig.” Layth citeert Mujahid: “Twee gewoontes maken het vasten nietig: roddelen en liegen.”

De Profeet zei: “het vasten is een bescherming, dus wanneer iemand van jullie vast, moet hij geen slechte of domme gesprekken voeren. Wanneer iemand hem aanvalt of beledigt, laat hem dan zeggen: “Ik vast, ik vast!”


Hoor geen kwaad

Sluit je oren voor alles dat laakbaar is, want alles wat onwettig is om te uiten, is evenzeer onwettig om naar te luisteren. Dat is waarom God de luistervinken gelijk stelde aan de woekeraar. “Zij zijn luisteraars naar leugens en verbruikers van verboden dingen………..” (Koran 5: 42)



Pleeg geen zonde

Houd al je andere ledematen en organen ver weg van zonde: de handen en de voeten van laakbare daden en de maag van twijfelachtig voedsel op het moment van het verbreken van het vasten.
Het is zonder waarde om te vasten, om je te onthouden van toegestaan voedsel, slechts om je vasten te verbreken met iets dat onwettig voor je is. Het doel van vasten is om het matigen te stimuleren. De Profeet (God’s zegen en vrede zij met hem), zei: “Hoe velen van hen die vasten, krijgen er niets voor behalve honger en dorst”


Voorkom overeten

Welke waarde heeft het vasten, dat bedoeld is om God’s vijand te overwinnen en om eetlust te doen afnemen, wanneer, als de tijd komt om het vasten te breken, men niet alleen inhaalt wat men heeft gemist gedurende de dag, maar men zich misschien ook mateloos te goed doet aan een grote variëteit van extra voedsel?
Het is zelfs een gewoonte geworden om allerlei extra eten in te kopen voor Ramadan, zo dat er meer wordt geconsumeerd gedurende die periode dan in de loop van verschillende maanden tezamen.
Het is toch wel bekend, dat het doel van vasten is om honger te ondervinden en om zijn verlangen te leren onderdrukken, om zo de ziel te versterken in vroomheid.
Wanneer de maag uitgehongerd is vanaf ‘s ochtends vroeg tot in de namiddag, zodat de honger wordt opgewekt en zijn verlangen versterkt wordt, en wanneer het dan heerlijkheden wordt aangeboden en tevens wordt toegestaan om zich vol te eten, dan wordt zijn zin naar genot vergroot en zijn kracht wordt overdreven, passies worden geactiveerd welke in normale omstandigheden zouden hebben gesluimerd.

Het is daarom van belang om de inname die men op normale dagen gewend is, wanneer men niet vast, te reduceren. Geen enkel voordeel wordt gewonnen van het vasten wanneer men net zoveel consumeert als hij of zij normaal zou doen, gedurende de dag en avond tezamen.



Kijk naar God met angst en hoop

Nadat het vasten verbroken is, zou het hart heen en weer geslingerd moeten worden tussen angst en hoop. Want, iemand weet niet of zijn of haar vasten geaccepteerd wordt, zodat men de gunst van God ontvangt, of dat het afgewezen is, zodat men behoort tot degenen die Hij verfoeit. Zo zou iemand zich moeten voelen aan het eind van elke daad van aanbidding die men verricht.