Beste broeders en zusters,
Dit moet ik toch even kwijt. Ik vind het echt ongelofelijk gek hoe Marokkaanse meisjes van kleinsaf aan worden gedrild om 1) maagd te blijven, 2) trouwen, trouwen, trouwen 3) met een Marokkaan, liefst een Riffi als je Riffi bent, liefst een Arab als je Arab bent (of neem gelijk je eigen dorp of familie, dan weet je tenminste met wie je te maken hebt).
Maar wat als dit niet gebeurt? Wat als je helemaal geen zin hebt in al die poeha rond trouwen en je gewoon je leven leidt en hoopt dat het op een dag je gewoon overvalt i.p.v. er telkens naar op zoek te gaan. Sorry, maar ik vind trouwen in onze cultuur een ware OBSESSIE. Dan staan we versteld dat zoveel meisjes op het slechte pad raken of dat zoveel huwelijken op de klippen lopen. Alles is zo GEFORCEERD. Ongelofelijk gewoon, echt waar.
Nu ben ik zelf altijd correct geweest in mijn gedrag tegenover mannen (jaja, lees maar: ik ben nog maagd, ik heb geen stiekeme vriendjes gehad enz enz) en ik ben nooit het jagers-type geweest. Enkele maanden geleden leerde ik echter iemand kennen in mijn klas op unief en is de vriendschap uitgebloeid tot heuse liefde (hoewel we geen relatie hebben). Ik ga hier niet sentimenteel beginnen doen of details geven maar één ding is zeker: hij is de ware en ik zal nooit gelukkig worden zonder hem.
Het probleem is echter dat deze jongen geen Marokkaan is (ook geen Nederlander, wees gerust). Ik heb Allah swt altijd gebeden dat ik dit niet zou meemaken want het is tegelijk het mooiste maar ook het ergste wat je kan meemaken als Marokkaans meisje. Hij is een diep gelovige christen en soms heb ik het gevoel dat hij een betere moslim is dan zowat 90% van de Marokkanen die ik ken. Hij is bereid zich te bekeren want ik vertel hem veel over Islam, over onze cultuur en hij vindt het allemaal prachtig.
MAAR: Een ding begrijpt hij niet en ik ook niet: Hoe is het mogelijk dat wij niet kunnen samen zijn? Is dit niet wat Allah swt wil? Een passieve djihaad (want hij zou zich bekeren) en twee geliefden die trouwen en gelukkig zijn? Wij zijn allemaal mensen van God, gelijkwaardig en op het einde zullen wij allemaal tot Hem terugkeren.
Geef toe, wij Marokkanen zijn de grootste racisten op aarde.