1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    1.646
    12-06-2004

    lees het hartverscheurende waargebeurde verhaal over een gedwongen huwelijk

    REPORTAGE. Frans-Marokkaanse Hafida over hoe ze gedwongen werd om te trouwen
    Liefde bestaat niet

    Van onze redactrice


    ANTWERPEN - ,,Als hij niet drinkt en niet rookt, is het goed. Liefde bestaat niet.'' Dat kreeg Hafida te horen toen ze tegen haar moeder zei dat ze niet wilde trouwen met de man die haar ouders voor haar hadden uitgekozen. Een half jaar geleden sloeg ze op de vlucht en sindsdien strijdt ze voor de verbreking van haar huwelijk.


    IK ging met mijn familie op reis naar Marokko en zag dat er voorbereidingen werden getroffen voor een huwelijk. Ik vroeg aan mijn nicht voor wie dat was. Voor jou en je zus , antwoordde ze. Ik dacht dat het een grap was, ik kon absoluut niet geloven dat mij zoiets zou overkomen. Enkele dagen later zaten we met de hele familie in het salon. Twee jonge mannen werden aan mij en mijn zus voorgesteld als zijnde onze toekomstige echtgenoten. Ik kon het nog altijd niet geloven, het leek zo onwezenlijk. Maar toen ik naar mijn vader keek, besefte ik dat mijn nicht gelijk had gehad.''

    Hafida B. (20) komt uit Frankrijk en leest, om haar emoties in bedwang te kunnen houden, haar levensverhaal af van een papier. Ze getuigt op een internationale conferentie over gedwongen huwelijken, schijnhuwelijken en kindhuwelijken georganiseerd door de Belgische delegatie van de parlementaire assemblee van de Raad van Europa.

    ,,Ik heb aan mijn moeder gevraagd om het huwelijk meteen te weigeren, maar ze zei dat ik gek was en dat het een lid van de familie was en ik het een eer moest vinden dat die man mijn hand had gevraagd. Als hij niet drinkt en niet rookt is het goed. Liefde bestaat niet ', zei ze. Ik was bang van mijn vader, maar toch vroeg ik hem hier niet mee door te gaan. Nog voor ik mijn mond open deed, zei hij: Mijn beslissing is genomen, ik kom er niet meer op terug'' , vertelt Hafida.

    Het huwelijk van Hafida en haar zus ging in Marokko toch door. Omdat de mannen nog geen Franse verblijfspapieren hadden, moesten zij in Marokko blijven terwijl Hafida en haar zus met hun ouders terug meegingen naar Frankrijk. Hafida begon aan haar eerste jaar rechten aan de universiteit van Besançon.

    ,,Mijn vader vroeg ons om bij de gemeente alles in orde te brengen om de mannen naar hier te kunnen halen. We wilden hun overkomst boycotten door te zeggen dat de gemeente tegenwerkte en de papieren niet in orde geraakten. Maar hij had het door en deed het ten slotte zelf. We vertelden vader dat we wilden scheiden, hij sloeg ons. Toen de man van mijn zus overkwam, stortte ze in.''

    Hafida en haar zus zochten hulp bij de vereniging Solidarité Femmes in Besançon. ,,We besloten thuis te vertrekken en zijn via Solidarité Femmes in een opvanghuis terecht gekomen. Alle bemiddelingspogingen mislukten, mijn ouders kozen voor de familie en tegen hun dochters. Op 9 februari dit jaar zijn we naar een opvanghuis in Montpellier verhuisd en verbraken we de banden met onze familie. Ik heb voor de rechtbank de procedure in gang gezet om mijn huwelijk en dat van mijn zus, dat telkens een gedwongen huwelijk was, te verbreken en nietig te laten verklaren. Maar de bankier van mijn bank gaf mijn ouders onze rekeninguittreksels - iets wat hij wettelijk niet had mogen doen - waardoor ze ons adres zijn te weten gekomen. Daardoor moesten we opnieuw verhuizen.''

    Alle stappen die Hafida al had gedaan voor de verbreking van haar huwelijk, moest ze opnieuw doen. Zij en haar zus verblijven nu al in het vierde opvanghuis. Ook hier mogen ze maar drie maanden blijven, dan moeten ze weer een andere oplossing zoeken. Ondertussen is ze haar eerste jaar rechten opnieuw begonnen. Door alle huwelijksperikelen was ze in juni niet geslaagd. Daardoor heeft ze geen beurs meer om te studeren en dus ook nog eens financiële zorgen.

    ,,Ik ben nu een jaar bezig met te proberen mijn huwelijk te verbreken, maar het kan nog jaren duren. Bewijs maar eens voor de rechter dat ik gedwongen werd om te trouwen. Zo makkelijk is dat niet. Bovendien is de problematiek nog weinig bekend en moet je op zoek naar mensen die weten hoe ze dat moeten aanpakken.''

    Het verhaal van Hafida getuigt van moed, want ze heeft al heel wat doodsbedreigingen gekregen van de familie van haar man en haar eigen familie. Tot overmaat van ramp werd Hafida ziek. ,,Enkele weken geleden is er kanker bij me ontdekt. Toch ben ik trots dat ik mijn vrijheid heb herwonnen. En ondanks mijn ziekte wil ik zoveel mogelijk getuigen om andere meisjes te waarschuwen.''

    Hafida is zeker geen alleenstaand geval. Latifa Drif van de Franse organisatie Planning Familial , die in heel Frankrijk afdelingen heeft en strijdt voor gelijke rechten voor vrouwen, getuigde over hoe sterk het fenomeen van gedwongen huwelijken verspreid is. Sinds januari 2004 werden in de verschillende departementen tientallen gevallen gesignaleerd en de meisjes die bij de organisatie terechtkomen, zijn dan nog het topje van de ijsberg.

    De bedoeling van de conferentie is ervaringen uit te wisselen en na te gaan welke adviezen geformuleerd kunnen worden om de strijd tegen dergelijke huwelijken aan te gaan. En om te sensibiliseren, want in heel wat landen is men zich nog nauwelijks bewust van de ernst van de problematiek van schijnhuwelijken en gedwongen huwelijken.

    Gewezen Europarlementslid Patsy Sörensen is nochtans pessimistisch. Zij maakte als Europees parlementslid verschillende vergaderingen mee over het probleem. ,,De vraag die telkens weer wordt gesteld is of we wel kunnen optreden als EU tegen een gewoonterecht en een traditie en of alle gearrangeerde huwelijken wel zo slecht zijn. Je kunt alleen iets bereiken als er genoeg financiële middelen zijn en de nodige politieke wil aanwezig is.''


    19/10/2004

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    1.646
    12-06-2004




    lees het verhaal van dit meisje

  3. #3
    Bijna Lid

    Reacties
    1.993
    21-05-2004

    Miskiena ze heeft nog wel kanker

    Uithuwelijken dat nog bestaat

  4. #4
    MVC Lid

    Reacties
    1.162
    17-09-2004

    Allah y 7fed...wat vreselijk.
    a winner never quits and a quitter never wins

  5. #5
    MVC Lid

    Reacties
    89
    02-10-2004

    ik mag alleen maar zeggen hamdoelila heb ik niet zulke ouders.

  6. #6
    oujda-forever

    Reacties
    118
    29-06-2004

    Ik wens jullie heeeeeeeeeeeeel veel succes,
    en de meiden die dit allemaal moeten meemaken,
    heb sbar met je famillie succes!!!!!!!!!

    Hawla walla qoewata illahbilah!!!!!!

  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    289
    14-10-2004

    Citaat Geplaatst door miss_tetouan425
    Allah y 7fed...wat vreselijk.

    Daniëlle zit onderuitgezakt op de bank een boek te lezen. Vader komt binnen en zegt tegen zijn dochter: “Ik wil iets met je bespreken, het is belangrijk”. Daniëlle legt haar boek weg, en kijkt haar vader verwachtingsvol aan. Dan ontspint zich de volgende dialoog tussen vader en dochter:

    Vader: Hoe gaat het op school, je zit toch in 3 Gymnasium?
    Daniëlle: Vet cool, ik ben de één van de besten van de klas.

    V: Je zit dus al in de derde klas zeg! Hoe oud ben je dan eigenlijk? 14?
    D: Bijna, volgende maand hoop ik 14 te worden.

    V: Je wordt al een grote meid. Ik heb goed nieuws voor je: je hoeft vanaf morgen niet meer naar school.
    D: Je maakt zeker een geintje? Het is toch nog lang geen vakantie?

    V: Nee, nee, geen vakantie, iets veel beters: volgend jaar juli ga je trouwen!
    D: Trou-ou-wen, hoe be-doe-doel je, met wie?

    V: Met je achterneef Berend uit Beesterzwaag in Friesland. Berend Koster.
    D: Ik ken die Berend helemaal niet.

    V: Hij is de zoon van mijn neef Klaas Koster. Hij heeft een succesvol export bedrijf in Friese zuivelproducten. Daarnaast heeft hij nog een melkveebedrijf met 800 koeien. Hij heeft het al ver geschopt voor iemand die net 42 is geworden.
    D: Maar ik wil het Gym hier in Middelburg afmaken en dan in Amsterdam medicijnen studeren en als ik daarmee klaar ben, een paar jaar voor Artsen Zonder Grenzen gaan werken.

    V: Dat studeren is nu nergens meer voor nodig, binnenkort ben je toch huisvrouw. We sturen je maandag naar een streng meisjesinternaat in Franeker om goed Fries te leren, je manieren bij te spijkeren en de beginselen van het huishouden onder de knie te krijgen.
    D: (Huilend) Maa-maar je had be-beloofd dat ik mocht studeren?!

    V: Kan wel zijn, maar het gaat slecht met mijn bedrijf. En Berend heeft beloofd me te helpen. Nu niet meer zeuren, je ouders weten het beste wat goed voor je is. Over een tijdje zul je ons dankbaar zijn voor deze beslissing. Ga nu je koffers maar vast pakken.


    Als Nederlandse ouders zoiets zouden verzinnen, zou al snel de kinderbescherming op de stoep staan om een hartig woordje met ze te wisselen en Daniëlle eventueel uit huis te plaatsen. En bij Berend te Beesterzwaag zou waarschijnlijk de kinder- en zedenpolitie even langs gaan…

    Vervang je echter Daniëlle door Hafida, Berend door Mohammed, Beesterzwaag door Tetouan en Franeker door Marakkech, dan wordt de situatie in eens veel reëler:


    Vader: Hoe gaat het op school, je zit toch in 3 Gymnasium?
    Hafida: Vet cool, ik ben de één van de besten van de klas.

    V: Je zit dus al in de derde klas zeg! Hoe oud ben je dan eigenlijk? 14?
    H: Bijna, volgende maand hoop ik 14 te worden.

    V: Je wordt al een grote meid. Ik heb goed nieuws voor je: je hoeft vanaf morgen niet meer naar school.
    H: Je maakt zeker een geintje? Het is toch nog lang geen vakantie?

    V: Nee, nee, geen vakantie, iets veel beters: volgend jaar juli ga je trouwen!
    H: Trou-ou-wen, hoe be-doe-doel je, met wie?

    V: Met je achterneef Mohammed uit Tetouan..
    H: Ik ken die Mohammed helemaal niet.

    V: Hij is de zoon van mijn neef Ali. Hij heeft een succesvol exportbedrijf in zuidvruchten. Daarnaast heeft hij nog een kamelenfokkerij met 800 kamelen. Mohammed heeft het al ver geschopt voor iemand die net 42 is geworden.
    H: Maar ik wil het Gym hier in Middelburg afmaken en dan in Amsterdam medicijnen studeren en als ik daarmee klaar ben, een paar jaar voor Artsen Zonder Grenzen gaan werken.

    V: Dat studeren is nu nergens meer voor nodig, binnenkort ben je toch huisvrouw. We sturen je maandag naar een streng meisjesinternaat in Marakkech om goed Arabisch te leren, nederigheid te leren, je manieren bij te spijkeren en de beginselen van het huishouden onder de knie te krijgen.
    H: (Huilend) Maa-maar je had be-beloofd dat ik mocht studeren?!

    V: Kan wel zijn, maar het gaat slecht met mijn bedrijf. En Mohammed heeft beloofd me te helpen. Nu niet meer zeuren, je ouders weten het beste wat goed voor je is. Over een tijdje zul je ons dankbaar zijn voor deze beslissing. Ga nu je koffers maar vast pakken.

  8. #8
    MVC Lid

    Reacties
    1.687
    10-11-2002

    Ahhh miskiena dat ze dit allemaal moet meemaken.....en ook nog wel kanker hebben...ik voel helemaal met der mee.....wat is het nut eigenlijk van uithuwelijken...wat willen sommige ouders daar mee bereiken........
    [CENTER][SIZE=2]GOD heeft deze aarde geschapen zodat iedereen hier in vrede kan leven..als GOD dat niet had gewild, zou hij de Moslim op Mars, de joden op de maan, de hindoes op Bermuda en de zoroastrianen op een ander planeet hebben gezet om iedereen uit elkaar te houden....GOD wil echter dat iedereen vreedzaam en gelukkig samenleeft en trouw aan elkaar is....PEACE..

    LoVe De BenDe VaN ELLenDe


  9. #9
    MVC Lid

    Reacties
    1.162
    17-09-2004

    Citaat Geplaatst door d'amsterdammer


    Als Nederlandse ouders zoiets zouden verzinnen, zou al snel de kinderbescherming op de stoep staan om een hartig woordje met ze te wisselen en Daniëlle eventueel uit huis te plaatsen. En bij Berend te Beesterzwaag zou waarschijnlijk de kinder- en zedenpolitie even langs gaan…

    Vervang je echter Daniëlle door Hafida, Berend door Mohammed, Beesterzwaag door Tetouan en Franeker door Marakkech, dan wordt de situatie in eens veel reëler:


    .

    Reeel of niet ... gelukkig is het niet bij ieder Marokkaans gezin zo
    a winner never quits and a quitter never wins

  10. #10
    Hometown Glory

    Reacties
    4.758
    06-09-2002

    Wat een k.*.t-streek zeg!

  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    289
    14-10-2004

    Citaat Geplaatst door miss_tetouan425
    Reeel of niet ... gelukkig is het niet bij ieder Marokkaans gezin zo
    Natuurlijk niet. Ik had dit verhaal al klaarliggen om zelf een topic te starten, maar toe zag ik dit.

    Uithuwelijking komt van jonge meiden komt trouwens nog heel veel voor in de Arabische wereld. Ouders beroepen zich dan vaak op de Profeet....

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    3.967
    16-03-2003

    Ach Amsterdammer, nog niet zo heel lang geleden werd er in Nederland ook uitgehuwelijkt of huwelijk onder de stand gedwarsboomd. Vooral in de kringen van rijke boeren.

    Nederlanders zijn geen haar beter dan marokkanen. We zijn allemaal mensen met fouten. Pas a.u.b. op met hoogmoed, want dat is verkeerd.

    Wel erg dat hun ouders na zo'n duidelijke weigering hun dochters toch nog dwingen. Wat kunnen we voor hen doen? Bidden. Ik denk dat deze meisjes ons gebed nodig hebben. Zo kunnen we hen helpen.

  13. #13
    MVC Lid

    Reacties
    289
    14-10-2004

    Armoede vaak oorzaak uithuwelijking Arabische meisjes

    BEIROET - De waarden en normen in het Midden-Oosten verschillen sterk met die in Nederland, vooral als het gaat om de positie en de rol van de vrouw. In de Arabische wereld is haar leven pas succesvol zodra zij is gehuwd. Sterker nog, als een vrouw voor haar dertigste nog niet is getrouwd, dan wordt haar hele familie daar op aangekeken. De angst hiervoor is zo groot, dat men soms wel heel erg ver gaat.
    .
    plattekst rafelen (u20,1,0(In de Libanese hoofdstad wordt op het terrein van de Amerikaanse Universiteit van Beiroet (AUB) in een van de collegezalen een symposium over tienerbruidjes gehouden. „Ik was 14 jaar oud”, vertelt de 17-jarige Sarah. Haar grote bruine ogen en onschuldige gezicht zijn die van een kind, maar de omvang van haar buik verraadt dat ze in verwachting is. Net als vele andere Arabische meisjes werd Sarah gedwongen op heel jonge leeftijd te trouwen: „Ik ben nu zwanger van mijn tweede baby.
    .
    Op een dag kwam mijn moeder naar me toe met de mededeling dat een vriend van de familie een aanzoek had gedaan”, vertelt Sarah opgewonden. In de weken die volgden, probeerde haar moeder haar te overtuigen in te stemmen met het verzoek. „Mijn moeder zei dat ik blij moest zijn met deze kans op een eigen huis en een eigen leven.”
    .
    Met een brede glimlach legt Sarah uit dat het idee van een huwelijk haar best aansprak, helemaal omdat ze moeite had mee te komen op school. Daar komt nog bij dat haar familie op dat moment in een ernstige financiële crisis verkeerde. Over haar man -vijftien jaar ouder- niets dan lof. Aan opmerkingen over het leeftijdsverschil stoort ze zich nauwelijks. „Hij is een begripvol persoon”, zegt ze zacht en bedachtzaam.
    .
    „Ik voel geen groot verschil tussen ons”, lacht Sarah verlegen. Snel voegt ze toe dat haar man ook nog eens erg gul is voor haar familie: „Wat kan een meisje zich nog meer wensen?” Van Sarahs ogenschijnlijke geluk blijft weinig over als de 16-jarige Racha haar verhaal doet. Ondanks haar jeugdige leeftijd is Racha getrouwd en gescheiden. Racha: „Nooit trouw ik opnieuw.”
    .
    Het verhaal van Racha is erg triest. Haar vader overleed toen ze tien jaar oud was, waardoor haar moeder gedwongen werd te werken als dienstmeisje om zo in Racha’s levensonderhoud en dat van haar twee broertjes te voorzien.
    .
    Twee weken na Racha’s veertiende verjaardag deed een vriend van haar vader een huwelijksaanzoek. Armoede dwong haar moeder, zonder overleg met Racha, akkoord te gaan met het aanzoek. Bitter vertelt Racha over haar ervaringen. „Hij was drie keer zo oud als ik en ik was nog helemaal niet klaar voor zo’n grote stap.
    .
    Het enige waar ik aan dacht was: Hoe kan ik mijn familie het beste helpen?” Van de belofte dat haar man goed voor haar twee jongere broertjes zou zorgen als ze met een huwelijk zou instemmen, kwam uiteindelijk niets terecht. Een paar weken na het huwelijk werd het haar zelfs onmogelijk gemaakt haar familie te zien.
    .
    „Ik zei steeds tegen mezelf: Het is haar ”naseeb” (lot, red.)”, legt moeder Amina schuw uit. Met een gebroken stem vertelt ze dat het veel pijn deed om haar dochter op zo’n jonge leeftijd te laten gaan: „We hadden de financiële steun nodig en hij was de enige optie.”
    .
    Het huwelijk van Racha duurde niet lang. Binnen een jaar werd ze door manlief verlaten. Volgens hem omdat ze „te onvolwassen” zou zijn om een goede echtgenoot te zijn. „Wat had hij verwacht!” roept Racha verontwaardigd. „Ik was pas veertien.”
    .
    Opgelucht vertelt Racha dat ze dankbaar is dat ze geen kinderen heeft gekregen: „Ik wil niets hebben wat me aan hem zou kunnen herinneren. De maanden met hem waren de ergste van mijn leven.”
    .
    Op de vraag hoe haar toekomst er uitziet, weet Racha zo één, twee, drie geen antwoord. Welke Arabische man zal een dergelijk verleden accepteren? Ze staart een paar minuten voor zich uit en zegt: „Alles is beter dan leven in een nachtmerrie.”
    .
    Hanan Ramadan, onderwijzeres op een basisschool in een arme buurt, legt uit dat het zogenaamde uithuwelijken van jonge meisjes goed de „naïviteit” en de „bekrompenheid” laat zien die tot op de dag van vandaag de Arabische wereld beheersen. „Het is belachelijk dat meisjes op deze leeftijden tot een huwelijk kunnen worden gedwongen.
    .
    Ik gebruik bewust het woord dwingen, want ik kan me niet voorstellen dat een 14- of 15-jarig kind met zoiets vrijwillig akkoord gaat”, zegt de onderwijzeres boos. Ze benadrukt dat al zou een meisje ja zeggen, dat niet betekent dat ze dan ook echt ja bedoelt. „Ze is immers nog veel te jong voor zo’n grote beslissing.”
    .
    Walid Hamayeh -hoogleraar sociologie aan de AUB- deelt de mening van Ramadan, maar wijst op het feit dat het uithuwelijken van jonge meisjes de afgelopen twintig jaar enorm is afgenomen. Toch dwingt de moeilijke economische situatie ouders hier soms toe: „Het is een fenomeen dat we niet langer mogen negeren.”
    .
    De jongste partner -volgens de professor negen van de tien keer het meisje- is altijd de zwakkere partij. „Harde cijfers ontbreken helaas, maar dit verschijnsel komt vaak voor in arme families. Zij dwingen hun dochters tot een huwelijk, zodat ze niet meer op het budget van de familie drukken.” Vooral in agrarische en andere arme gebieden van het Midden-Oosten komen deze huwelijken nog regelmatig voor. „Daar is men ervan overtuigd dat de plaats van een vrouw thuis is”, zucht de professor. „Het sociale en intellectuele gat is gapend groot in deze situaties.”
    .
    Psychiater Sami Richa vindt dat de negatieve effecten van dit soort huwelijken niet mogen worden onderschat. „Het kan de emotionele groei van het meisje ernstig verstoren.” Daar komt volgens de psychiater nog bij dat de meisjes agressief gedrag kunnen vertonen. „In het bijzonder richting kinderen, zelfs de eigen kinderen. En dat allemaal omdat ze tot een huwelijk gedwongen worden.”
    .
    Dat niet iedereen de ernst van de zaak inziet, blijkt uit het antwoord van rechtenstudent Ali Harakeh. Volgens hem is huwen op jonge leeftijd juist een goede zaak. „Elk meisje moet toch een keer trouwen?” zegt hij. „Hoe jonger hoe beter, want dan hebben ze meer de tijd om zich aan te passen.”

  14. #14
    fessia*

    Reacties
    1.341
    22-09-2003

    Oh dit is echt erg!
    Twakal 3aala Allah


    Koelshie bel mekteb!


  15. #15
    Hometown Glory

    Reacties
    4.758
    06-09-2002

    Ik krijg nog steeds dagelijks te horen of ik word uitgehuwelijkd