Ik kijk naar het groepje in de woonkamer en zie mijn broer lachen met de vader van Laila. Dat gaat de goede kant op gelukkig. Al gauw verveel ik me en besluit om naar boven te gaan, gevolgd door mijn zusje. Ik besluit om even op msn te gaan, maar al gauw verveelt dat ook en pak een romantische boek en ga onder mijn dekens kruipen. Opeens hoor ik een getril onder m’n kussen. Ik zie dat ik een nieuwe sms heb ontvangen van een onbekend nummer. Ik open het gelijk en lees:
"Kom naar de achtertuin."
Ik kijk vreemd op. Wie is dit nou weer en waarom moet ik naar de achtertuin komen? Vast weer een grap dus ik besluit het te negeren en probeer me weer op het boek te concentreren. Niet lang daarna hoor ik weer een getril. Oef wat nou weer? Ik open het smsje en lees:
"Waar blijf je? ik wacht op je."
Ik sla gelijk de deken van me af en zit rechtop. Verbaasd staar ik naar het scherm. 'Is dit soms een grap ofzo?' Ik kijk door mijn raam naar buiten, maar zie niemand in de achtertuin staan. Safi ik wil het nu wel weten. Muisstil sluip ik de trap af en ik hoor het bezoek nog volop in gesprek. Ik loop de keuken in en zie dat het licht uit staat. Omdat het buiten donker is zie ik geen hand voor het oog. Ik besluit het licht uit te laten om zo geen aandacht te trekken. Voorzichtig trek ik de deurhendel naar beneden en schuif het open. Op m’n slippers zet ik alvast de eerste stap naar buiten. Wat is het koud! Ik wrijf over mijn bovenarmen om het warmer te krijgen. 'Wie is hier?' fluister ik voorzichtig. Geen antwoord. Hmm vreemd. 'Hallo wie is hier? Waarom moest ik komen?' fluister ik weer. Ik wil me net weer terugdraaien richting de deur totdat er ineens een gedaante voor me komt staan en me tegenhoud. Ik wil een kreet uiten van de schrik maar hij legt snel z'n handen voor mijn mond. 'Ssst, niet bang zijn. Ik ben het, Tarik.'
Ik kijk hem met grote ogen aan en voorzichtig plaats hij zijn hand van mijn mond vandaan. 'Ik schrok me rot man.' Hij kijkt me lachend aan, waarna zijn spierwitte tanden me tegemoet komen. 'Sorry het was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken.' 'Het is hier zo kou, waarom moest ik komen? Waarom zo stiekem en hoe kom je aan mijn telefoonnummer?' vraag ik allemaal in één adem. 'Ho ho, rustig aan jongedame haha. Allereerst, sorry dat ik je hierheen moest lokken. Ik wou met je praten en dat kan niet binnen. Ten tweede ik heb je nummer gevonden in een klein telefoon boekje dat vlak naast me op een tafeltje lag. Ik kon het niet laten om erin te kijken en te hopen dat ik jouw nummer erin zou treffen.' zegt hij met een onschuldige blik. Ik kijk hem vreemd aan. 'Dus omdat het telefoon boekje naast je lag geeft jou dan ook gelijk het recht om erin te kijken?' 'Nee absoluut niet. Mijn excuses ook daarvoor, maar ik wil er niet omheen praten. Ik wil je graag beter leren kennen. Tenminste als je me die kans geeft.' zegt hij weer met zo'n onschuldige blik in z'n ogen. Een blik waar ik niet in ga trappen natuurlijk. 'Sorry uhm..' 'Tarik.' 'Tarik jah, sorry maar ik ben niet geïnteresseerd.' 'Heb je al een vriend dan?' 'Moet ik een vriend hebben om niet geïnteresseerd in jou te zijn?' vraag ik arrogant. 'Nee, nee dat niet haha. Wejoo je bent echt een moeilijke tante jij.' Ik kijk hem ongeduldig aan. Hij stopt met lachen en trekt een serieus gezicht als hij in de gaten heeft dat ik geen zin heb in spelletjes. 'Sorry, misschien was dit geen goed idee.' 'Denk je?' Hij zet een stap dichter naar me toe en kijkt me strak aan. Zijn ogen lichten op in de maneschijn. Ik wil net een stap achteruit zetten, maar dan kijkt hij me met een voorzichtige glimlach aan en fluistert: 'Welterusten schoonheid, ik zal je niet meer lastig vallen.' Hij loopt naar binnen en laat me met verwarde gevoelens achter.
Niet lang daarna ga ik ook naar binnen en doe de deur achter me op slot. Ik hoor verschillende stemmen in de gang. 'Nouar, Amina, kom naar beneden en afscheid nemen van de gasten.' hoor ik mijn moeder roepen. Ik sluip snel naar de deur en zie Laila's familie in de gang staan. 'Oh daar ben je.' zegt mijn moeder verbaasd. Ik loop op Laila af en groet haar met vier kusjes. 'Sorry dat we niet echt bij hebben gepraat.' 'Insha'Allah volgende keer meid.' zegt ze glimlachend. 'Insha'Allah.' Daarna groet ik Laila's ouders gevolgd door Laila's broer. Uiteindelijk kom ik bij Tarik aan die me met een moeilijke gezicht aankijkt. 'Beslama.' fluister ik. 'Beslama Nouar.' zegt hij strak en draait zich van me weg richting de uitgang. Ik slik m’n brok weg als ik zie hoe koud hij ineens doet. Ik weet hoe het voelt als iemand je afwijst, maar toch kan ik het niet over mijn hart krijgen om hem de kans te geven. Vervloekte Adnan, waarom moet jij degene zijn die mijn hart heeft gestolen?