1. #1
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    Post Why do you love me?

    Salaam,

    Dit is mijn 2e verhaal

    Het verhaal gaat over Amira, ze wordt verkracht en houdt aan de verkrachting veel over. Hoe het verder zal gaan tussen haar en de verkrachter is nog een raadsel.

    Hieronder is een inhoudsopgave die ik zo vaak mogelijk bijwerk.
    Tips zijn altijd welkom.

    Veel leesplezier


    1. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...64&postcount=3

    2. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...34&postcount=8

    3. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...4&postcount=12

    4. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...3&postcount=14

    5. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...2&postcount=16

    6. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...9&postcount=23

    7. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...5&postcount=74

    8. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...8&postcount=80

    9. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...9&postcount=83

    10. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...7&postcount=85

    11. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=101

    12. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=103

    13. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=104

    14. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=123

    15. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=150

    16.http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=178

    17. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=182

    18. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=188

    19. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=197

    20. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=239

    21. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=252 [B][SIZE="4"]

    22. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=259

    23.http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=250

    24.http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=380

    25.http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=384

    26.http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=388

    27. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=390

    28. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=391

    29. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=455

    30. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=463

    31. http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=464

    32.http://forums.marokko.nl/showpost.ph...&postcount=530

    33. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post96065562

    34. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post96456112

    35. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post96669090

    36. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post96673646

    37. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post96674302

    38. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post97045978

    39. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post97047380

    40. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post97048894

    41. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post97180111

    42. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post97180864

    43. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post97371064

    44. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post97371892

    45. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post97940065

    46. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post97940837

    47. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post98045225

    48. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post98307505

    49. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post98353476

    50. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post98356175

    51. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post98408836

    52. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post98452817

    53. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post98512730

    54. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post98542436

    55. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post98658778

    56. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post99666316

    57. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post99791114

    58. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post99793959

    59. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post99795807
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  2. #2
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010

    vervolgjes

    60. http://forums.marokko.nl/showthread....1#post99956299

    61. http://forums.marokko.nl/showthread....#post100000180

    62. http://forums.marokko.nl/showthread....#post100001768

    63. http://forums.marokko.nl/showthread....#post100002343

    64. http://forums.marokko.nl/showthread....#post100004485


    65. http://forums.marokko.nl/showthread....#post100048959

    66. http://forums.marokko.nl/showthread....#post100075566


    Mijn hand streelde mijn buik. Het werd alleen maar meer. het werd realistischer. Ik kon er niet omheen. Het was een aandenken aan een dag die ik nooit zou vergeten.

    ‘ik ben onderweg’ zei ik en hing op. na een lange dag werken liep ik naar de bus. Ik kon niet wachten om thuis te zijn. mijn weekend was vol gepland met allerlei leuke dingen. met een glimlach zette ik mijn stappen voort. De bushalte was druk en ik stond naast een vrouw. Na een korte busrit stapte ik uit. toen ik de laatste paar stappen wou zetten richting mijn huis voelde ik een hand voor mijn mond. ik probeerde mezelf los te rukken maar de man was te sterk.

    Wat er was gebeurd was duidelijk genoeg. Ik kende hem niet, hij had een gemeen lachje op zijn gezicht. het vernederde mij alleen maar meer. ik duwde hem weg en schreeuwde. Dat werd niet geaccepteerd en ik kreeg een klap. Waar ik was begreep ik niet. in mijn onderbuik voelde ik nare steken. Hij zei allerlei dingen. alles wat ranzig en vernederend was hoorde ik. ik besefte niets en was kapot. Ik kon hier niet weg. opgesloten in deze ruimte met iemand die alles van me heeft afgepakt. Alles. Ik hield niet op met huilen. dit was een nachtmerrie ik wou ontwaken uit deze droom maar helaas.

    Ik werd wakker in het ziekenhuis. Wat er was gebeurd wou ik niet beseffen. Ik ben verkracht. Dat staat gelijk aan stoppen met leven in mijn ogen. het gebeurde snel. Wie het was weet ik niet. niets leek ik meer te weten. Waarom ik het was begreep ik al helemaal niet. ik was niet het type meisje dat er op zat te wachten om een glimlach van een jongen te ontvangen. Integendeel ik was verlegen en was er bang van. liefde was niet centraal in mijn leven. ik had meer interesse in leven zo goed mogelijk zoals mijn geloof mij vertelde. School en werken waren belangrijk, gelukkig zijn was belangrijk en een leuk leven hebben was belangrijk. Nu wist ik daar niks van.

    Amira was mijn naam en ik was 18 jaar. Huilend lag ik op het ziekenhuisbed. Mijn ouders wisten ervan en ik was kapot. Meer dan dat. de dader was gepakt. Hij had mijn hele leven over hoop gehaald. Totaal. Waarom ik juist het slachtoffer was zou ik nooit weten denk ik. hem nog onder ogen komen na dit zou nooit kunnen. de politie wou mijn verhaal voor de zoveelste keer aanhoren. Mijn ouders keken me aan. hun blik was woedend, boos en verdrietig. Wat kon ik hier aan doen. het was 5 uur ’s middags, ik kwam van werk en was bijna thuis. Ik was niet ergens in de avond op een verkeerde plek. Hier had ik niet om gevraagd, hier had ik niet eens interesse in. mijn kuisheid was het belangrijkste. Net zoals voor vele meiden.

    Hoe moest ik nu met anderen omgaan. Ik schaamde mij dood tegenover mijn ouders, broers en zusje. De woede van mijn broers uitte ze op die jongen. ik kende die jongen niet eens, heb nooit iemand kwaad gedaan om zo gestraft te worden. aan relaties deed ik niet om zulke dingen te voorkomen. Had geen contacten met jongens of wat dan ook. Slechte vriendinnen ook niet. niks om mij die richting in te duwen. Misschien was mijn uiterlijk de doorslag die avond. ook daarmee pronkte ik niet. was gewoon een normaal meisje. Hield het netjes qua kleding en mijn gedrag.

    Zijn vernederende blik zag ik steeds voor me. zijn groene gemene ogen keken me steeds aan dacht ik.

    ‘gaat het’ vroeg de dokter aan me. ik knikte vaag en veegde mijn tranen voor de zoveelste keer weg. ‘je mag morgen naar huis’ zei hij. ik voelde een steek in mijn hart toen hij dat zei. Ik durfde niet naar huis. ik was niet mezelf en hoe kon ik mij weer thuis voelen na dit allemaal.


    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  3. #3
    FUCKLOVE

    Reacties
    155
    12-03-2011

    oepaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa x MEis ga VErder je 2de ffannetje(L)
    - i'm BACK

  4. #4
    Limburger.

    Reacties
    1.160
    04-10-2006

    MVC Premium MVC Premium
    Ga verder
    Alhoumdoelilah 3ala *****e 7al.

  5. #5
    Off.

    Reacties
    2.421
    13-11-2009

    oeh nog een verhaal!
    ga snel verder!

  6. #6
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010





    Thuis liep ik naar boven naar mijn kamer. mijn zusje zat op haar bed en keek me aan met een trieste blik. ik deed mijn mitella goed en ging op bed zitten. vol angst wachtte ik af wat ik moest doen met mijn leven. ‘gaat het’ vroeg mijn zusje. Ik knikte vaag en beet op mijn lip. Het ging niet. ik ging kapot en voelde mij waardeloos. Wat voor waarde had ik nog na dit allemaal. Beneden hoorde ik mijn broer schreeuwen. Hij was echt kapot door dit vertelde mijn zusje. Alles had hij geprobeerd te doen om die jongen zelf te straffen. Gelukkig had hij dat niet gedaan want dan had hij ook veel meer aan zijn hoofd gekregen. Mijn broers waren rustige nette jongens. Allemaal waren we zo opgevoed. In harmonie en veel liefde. Ze waren jongens die leuk waren en niet zo die achter meiden aan gingen.

    Die nacht had ik nauwelijks geslapen. ik was echt kapot van alles. Mijn zusje probeerde mij te troosten maar het lukte niet. ik wou dit niet. het was onomkeerbaar. Ik voelde me nog steeds vies. Mijn ouders waren woedend op alles. Het feit dat het was gebeurd was schandelijk. Want zoals het ging in deze cultuur werd iedereen erbij betrokken. Iedereen wist het beter. ‘als ik haar was dan had ik dit gedaan of dat gedaan’ galmde in mijn hoofd. Niemand vroeg hoe ik me voelde. Natuurlijk waren mijn ouders bezig met het verwerken van dit en dan zou de hele wereld alles moeten begrijpen. Het zusje van mijn moeder kwam langs net zoals de hele familie had gedaan. Ik voelde dat ze me goed wou spreken. Alleen was ik bang en was zo vernedert dat ik dacht dat ik niet eens het recht had om mij zo te voelen. Omdat ik waardeloos was volgens mijzelf. Mijn tante was 10 jaar ouder en begreep me goed. mijn moeder ook. Voor dit hele gebeuren maar daarna viel er geen gesprek te voeren. Ik was continu op mijn kamer en we liepen langs elkaar. ik ging niet naar beneden tot iedereen weg was. eten deed ik als het kon. Ik durfde niemand onder ogen te komen. ik had ze allemaal teleurgesteld… niet ik maar deze situatie. ‘lieverd je moet ooit iets zeggen.. je kan het niet opkroppen’ zei mijn tante en streelde mijn gezicht. ik schudde mijn hoofd. ‘hoeft niet’ piepte ik. ‘wil je even weg hier’ vroeg ze. ik hield mijn schouders op. zij heeft een gezinnetje ik wou dat niet verstoren. En mijn moeder zou ook zo denken. Ik moest hier blijven. er was geen plek waar ik heen kon gaan. ‘je kan naar mij komen’ zei ze zoals ik had verwacht. ‘nee’ piepte ik weer. Ik keek mijn kamer rond, het was donker en al weken waren de gordijnen dicht. het was donker net als mijn leven nu. totaal geen lichtpuntje in mijn leven. Mijn zusje Ranya keek me bezorgd aan. ‘je kan hier nu niet blijven’ zei mijn tante. ‘ik moet gewoon verder met school’ zei ik. ‘dat gaat niet als je er mentaal niet klaar mee bent’ zei ze. ‘dat zal ik nooit zijn’ zei ik en pakte een zakdoekje waar mee ik mijn tranen wegveegde.
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  7. #7
    MVC Lid

    Reacties
    7.025
    24-02-2010

    Nieuwe lezer meld zich.
    Je hebt schrijftalent.

    Go on.

  8. #8
    Thawayagetch.

    Reacties
    1.136
    27-10-2010

    Wat een leuke verhaal.
    Upp

  9. #9
    MVC Lid

    Reacties
    2.772
    02-12-2010

    Prachtig...

    up !
    Niet meer in gebruik.

  10. #10
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010


    Na weken ‘herstellen’ ging ik naar school. Inmiddels wist iedereen wat er was gebeurd. Ik zou mij totaal storten op school. Deed ik voorheen ook al maar nu zou ik alles er voor opgeven. In mijn vriendinnen had ik geen zin. Zij hadden me zo vaak gesproken en veel moed geprobeerd in te spreken maar ik wou het niet. ik was bang voor meer roddels als ik mijn gevoelens zou uiten.

    Ik kwam aan in de les en al snel keek iedereen me aan met grote ogen. De lerares wou me spreken na de les. Dat zorgde voor geroezemoes in de klas. Ik negeerde dat en keek naar mijn schrift. Mijn concentratie waszero. Concentreren kon ik niet. als ik dacht aan wat er was gebeurd en alles wat er bij is gekomen maakte me gek en verdrietig. Ik voelde een traan vallen, een klasgenoot zag het en al snel fluisterde ze wat. Ik veegde het weg en luisterde naar de juf. Althans dat probeerde ik. wat was ik jaloers op al die meiden die het goed hadden. die hun kuisheid hebben kunnen bewaken en die zonder moeite verder leefde.

    ‘doe je alsof je alleen een gebroken arm heb overgehouden aan die keer’ zei de lerares. Ik keek haar vaag aan en schudde mijn hoofd. Kort daarna knikte ik. ik had zichtbaar geen controle over mezelf. ‘ik sleep me er doorheen, het gaat goed’ loog ik. zo overtuigend mogelijk keek ik erbij. ‘ik ben er voor je meid, het is heel moeilijk dat moet je beseffen’ zei ze. ik begreep haar.. snel rondde ik het gesprek af. ik was al snel moe geworden van het acteren. Het ging slecht met mij, ik wist niks beters.

    Ik had mijn broer verzocht mij op te halen van school wanneer het maar kon. Het was een nutteloze schooldag. Heb alleen maar nep gedaan. Iedereen negeerde ik. ik had gewoon geen zin en lef om met iemand te praten. bij mijn kluis aangekomen pakte ik mijn boek. Vanuit mijn ooghoek zag ik het spiegeltje dat aan de binnenkant geplakt was. ik zag er uit als een zwerver. Was bleek en zag wazig. Enorme kringen onder mijn ogen en meer. mijn lokken in een rommelig knotje. In een joggingpak zoals altijd sinds die vernederende dag. Om mij in mooie kleding te hijsen had ik geen energie of zin voor. ik belde mijn broer en hij stelde me gerust dat hij er was. snel liep ik door het gebouw naar de uitgang. Ik zag mijn vriendinnen bezorgd naar mij kijken. ik miste hen. Maar het meest mezelf. Ik stapte in en was stil. Mijn broer zag ik even doorslikken. Monsif was 20 jaar en was altijd lief voor me geweest. altijd hadden we lol en konden we goed praten. hij was de leukste thuis. Altijd beleefde mensen plezier als hij er was. nu was het kil en koud, onze band. hij was woedend. Ik begreep dat. zijn zusje was onrecht aangedaan. Net als elke broer wou hij die boosdoener afmaken. Ik schaamde mij dood. het idee dat ik geen maagd was, ongetrouwd en nog leefde vond ik bizar. Mijn hoofd was vol met ideeën om weg te komen. of wat dan ook. Al deze mensen om mij heen moeste geen moeite in mij steken. Ik heb ze teleurgesteld. Monsif zei niks en keek strak voor zich uit. ‘bedankt’ zei ik zachtjes en stapte uit. ik liep naar binnen en zag dat mijn moeder aan de telefoon was.

    Even later kwam ze mijn kamer in en keek me met een trieste blik aan. alsof ze wat wou zeggen maar het niet kon. Sinds die dag hebben we niet normaal gepraat. We waren close met elkaar. mijn moeder was jong en begreep me. nu leek dat allemaal te vervagen.

    Ik begon weer te huilen zoals altijd en probeerde te slapen. na een uurtje kwam mijn zusje thuis. Ze kwam onze kamer binnen en groette me meteen. Altijd was ze zo lief voor me. altijd gehoorzaam en aardig. ‘niet huilen’ zei ze en omhelsde mij stevig. Ik snikte harder. Normaal troostte ik haar als het niet ging op school of wat dan ook. Nu troostte mijn kleine zusje mij. dit moest ophouden. Dit gevoel knaagde steeds aan me. ik wou niet meer verder. Dat moest duidelijk zijn. ze kleedde zich om en hield mijn hand vast en bekeek me. ‘het komt goed’ beloofde zij mij. daar geloofde ik niets van. totaal niet. een misselijk gevoel kwam in me op. snel haastte ik mij naar de badkamer. Mijn moeder kwam meteen naar boven gerend. Ze begon te huilen en pakte snel haar auto sleutels en ging weg.

    Even later kwam ze terug.. met een zwangerschaptest. Dat was ik helemaal vergeten. Dat die kans bestond dat ik misschien zwanger zou zijn..



    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  11. #11
    MVC Lid

    Reacties
    7.025
    24-02-2010


    Spannend.

    Go On!

  12. #12
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010



    Ik pakte alles aan dat ze me gaf. Mijn zusje keek vol ongeloof naar ons. ‘Ranya ga naar beneden’ beval mijn moeder haar. ze maakte zich uit de weg en daar zat ik dan te wachten op de uitslag. Mijn moeder eigenlijk, haar been trilde hevig. Met grote ogen wachtte ze af. ik werd er zenuwachtiger van. ik was vaker misselijk en uitgeput maar ik kon niet zwanger zijn. dat zou mijn nachtmerrie compleet maken. ze gilde het uit en duwde mij. vol woede sloeg ze mij. ‘nu ga je mee’ schreeuwde ze. ik gehoorzaamde haar. bij de dokter aangekomen werd het voor de 2e keer bevestigd. Ik was zwanger.

    Ik was er klaarmee. Ik wou dood. de vernedering werd verdubbelt. De woede en schaamte ook. Mijn moeder sloeg tegen het stuur aan. ‘wat is dit. Wat is er gebeurt met mijn leven, wat is er gebeurt met jou. Jij was nooit zo. Jij verdient dit niet’ schreeuwde ze. ze begon te huilen. ik snikte zachtjes. Mijn buik wou ik opensnijden. Dit kind wou ik niet. nooit zou ik het liefde geven. Het heeft mijn leven een hel gemaakt. ‘wij zijn geen ongelovigen die dit kunnen accepteren. Ik accepteer dit niet’ gilde ze. de rit naar huis leek oneindig. De angst steeg. Hoe moest dit verder gaan. ik was al kapot van de verkrachting maar dit had een staartje. Het maakte alles erger. Er zou een ziel zijn die alles van die dag altijd zou herhalen in mijn gedachtes.

    Thuis aangekomen wist ik het niet meer. mijn oudste broer was thuis en keek mij en mijn moeder geschrokken aan. ik durfde hem niet eens aan te kijken. hysterisch vervolgde mijn moeder haar uitingen. Ik liep snel naar boven en ik hoorde dat mijn broer het begreep wat er was. ik hoorde zijn voetstappen op de trap. ‘dat meen je niet’ brulde hij en hield mijn armen stevig vast. ik wou het ook niet geloven en keek hem bang aan. niet omdat hij mij wat zou aandoen maar om het feit dat ik angst had gekregen voor mijn leven. mijn broers hebben mij nooit geslagen en waren ook niet zo. Nu begreep ik hun woede maar toch.. ik kneep mijn ogen dicht en voelde hem de kamer verlaten.

    Met mijn handen in mijn haren keek ik naar de grond. Wat moest ik doen. abortus was geen optie. Ik dacht er niet eens aan. Allah heeft het zo gewild zei iets in mij. ik moest dit omarmen, dit kind is niet de schuldige. Deze gedachtegang leek niet een te worden met de realiteit. Ik had een hele groep mensen die vanuit een ander oogpunt keken. Ik was een schandelijk mens, mensen vergaten hoe ik was. ik was een rustig meisje en deed niks verkeerd. Nu kreeg ik alles over me heen. mijn ouders moesten stoppen met druk maken om anderen en denken aan wat Allah wil. Dit is zijn wil. Hoe erg het ook is. Na mijn dagelijks gebed ging ik in bed liggen, slapen en nooit wakker worden bleef mijn droom..



    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  13. #13
    MVC Lid

    Reacties
    1.579
    13-03-2010




    Ik kreeg hulp van allerlei instellingen. Psychische hulp vooral en meer. maar praten kon ik niet. Hollanders waren nuchter. Die vonden dat ik het boek moest sluiten etc. maar in mijn cultuur en geloof was het anders. ik vroeg om vergiffenis voor een fout die ik niet was begaan. En natuurlijk was het duidelijk. Iedereen wist het, en nooit zou ik trouwen. dat was ook iets wat erg was in onze cultuur. Je eigen dochter niet zien trouwen. waarom niet? simpel, welke man wou mij. ik kon hem niks geven dat hij verdiende. Mijn vriendinnen wouden mij helpen en mijn familie ook. Ik gaf geen groen licht. Ik kropte alles in. mijn ouders’ relatie ging ook kapot. Mijn vader werd er ziek van. toen hij van de zwangerschap hoorde stortte hij in. het meeste deed mij pijn dat ik mijn dierbaren pijn deed. mijn ouders maakten constant ruzie. Het hele gezin lag over hoop. Gelukkig woonde mijn oudste broer Hicham niet meer thuis. Hij kon het hele huis onderste boven halen. Ik sprak niemand thuis. Zelfs Ranya niet. ik kon niet. ik had niet eens meer het recht om te praten van mezelf.

    Monsif had elke avond ruzie met mijn ouders en Ranya. Van ons liefdevolle gezin was niks meer over. Monsif was gestrest en zichtbaar kapot. Ik smeekte Ranya om haar niet te concentreren op mij maar op haar studie. Dat was belangrijker. Ik heb mijn ouders niet gelukkig kunnen maken. zij moest die rol vervullen voor mij. met haar 16 jaar was ze wijs en hielp ze me overal mee. de rollen leken omgedraaid.

    Ik ging naar school en niemand anders wist van de zwangerschap. Mijn tante kwam mij ophalen vandaag. Zij wist er wel van. in plaats van naar huis te rijden reed ze ergens anders naar toe. ik schreeuwde dat ik naar huis wou. ik wou nergens heen. vol verbazing keek ik haar aan toen ze mij gehoorzaamde..

    Helaas groeide mijn buikje. Langzamerhand zag ik het. Vaak wou ik het nog opensnijden maar dan kwam het stemmetje in mijn hoofd. ‘Allah heeft dit zo gewilt. Wij leven om hem te gehoorzamen’. Dan legde ik mij erbij neer.

    ‘ik wil uit huis’ zei ik tegen Ranya. Met grote ogen keek zij me aan. ‘waar heen’ zei ze meteen en ging rechtop zitten. ‘weet het niet’ zei ik en beet op mijn lip. ‘dat kan niet’ zei ze zachtjes. ‘waarom niet’ ‘gewoon Amira’ zei ze en keek sip. Ik wou uit hun weg zijn. niet meer afhankelijk zijn van hen. Maar ik was jong en zou moeder zijn en was mentaal niet meer goed. ‘ik kan hier niet meer zijn.. er zijn teveel mensen, teveel praatjes, teveel haat’ zei ik en snikte. ‘wij zin er voor je’ zei ze. ‘nee niemand, dat weet ik’ zei ik. ze zuchtte. ‘je kan het niet alleen. Nu even niet. niemand kan zo alleen leven’ zei Ranya. ‘uiteindelijk gaat dat wel gebeuren. Er zal geen man zijn die mij en mijn kind zou willen onderhouden en dit is te erg bij Marokkanen. Mama en papa en iedereen is niet blij met mij’ zei ik. ‘je kan niet weg Amira. En je moet beseffen dat dit zo is uitgepakt. Je kan er niks tegen aan doen. je verdient dit niet. want je was altijd serieus. Nooit deed je wat verkeerd’ zei Ranya en begon te huilen.

    Met een instantie had ik het over een eventuele verhuizing. Met dit plan zou ik niet durven aan te komen lopen bij mijn ouders. wat zouden zij zeggen en vinden..
    Blessed with Islam

    http://forums.marokko.nl/showthread.php?t=4927718 Mijn weg naar het geloof

  14. #14
    Bijna Lid

    Reacties
    2.563
    02-07-2006

    Hey meid,

    Hoe is het? Heb je eerste verhaal gelezen die was zeker prachtig maar je tweede verhaal is gewoon te mooi!! Wel erg voor Amira, wens niemand zo een situatie toe!! Ga snel verder meid

  15. #15
    Thawayagetch.

    Reacties
    1.136
    27-10-2010

    Aah, wat erg!
    Upp!