Ik plaats morgen inshAllah weer vervolgjes.
veel leesplezier
x
Ik plaats morgen inshAllah weer vervolgjes.
veel leesplezier
x
Uuuuupppppuuuuppppuuupppuuupppuuupp Ga Snel Verder I Can't Wait Tot Je Verder Schryft
Wat fijn dat het verhaal weer verder gaat!!
UPPPP!!
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Inspire Boutique
Ik plaats zo een vervolg , bedankt voor het uppen .
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Inspire Boutique
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Inspire Boutique
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Upppppppppppppppppppp
Oepaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Inspire Boutique
Moustafa
Aan de ene kant wou ik doen alsof ik niks had gezien of gehoord en het laten maar ik kon dat niet. Een huilende Mo zag ik nog steeds voor me en Amira was verward. ik kon ze niet zo laten. tegelijkertijd was ik het zat. Ik wou ook verder gaan. misschien was het beter geweest als we elkaar niet waren tegen gekomen. het heeft niets goed gedaan.
'misschien moet je het echt met rust laten nu. het ging even weer goed na je reis en alles en dan kom je haar tegen en merk jezelf op dat het fout is' zei Malik. 'hoe' zei ik. 'gewoon denk echt aan trouwen. vergeet je verleden' zei Malik meteen. ik zag dat hij het ook zat begon te raken dat ik zo veel nadacht. 'ja daar is het wel tijd voor denk ik' zei ik. Mijn broers haalde me over om echt verder te gaan. volgens hen moest ik Amira en Mo laten. zonder elkaar moesten we doorgaan.
Een zusje van me kwam naast me zitten op de bank terwijl ik tv keek. 'hoe is ie' vroeg ze vrolijk. 'goed' zei ik. 'ga je mee naar tante ' vroeg ze. 'nee denk het niet ben moe' zei ik. het was vast niet goed om naar mijn tante te gaan. veel familieleden zouden er zijn en het zou voor ongemakkelijkheid zorgen. 'je kan komen hoor' zei mijn zusje. 'ik zie wel' zei ik. na een tijdje ging bijna iedereen weg. De bel ging en het was mijn neef, die ik jaren niet had gezien. 'wat is er gebeurd' vroeg hij. 'veel' zei ik en was stil. 'wat heb je gedaan na dat je hebt gezeten' vroeg hij. 'was in marokko een tijdje en kwam later terug' zei ik. ik vertelde niet veel over de reis naar Mekka.. men zou vast denken dat ik schijnheilig ben. eerst iemand verkrachten en daarna een bedevaart maken. 'iedereen maakt fouten, vraag vergiffenis en leef verder' zei mijn neef. 'ja' zei ik en knikte. hij haalde mij toch over om naar zijn moeder, mijn tante te gaan. daar aangekomen waren paar mensen in verbaasd. gelukkig gingen er veel familieleden weg. met wat neven en broers zaten we in een andere kamer. een nicht die altijd vrolijk was kwam me gedag zeggen. 'nou Moussie ben je ons vergeten' zei ze. 'nee hoor' zei ik. het voelde wat ongemakkelijk maar later werd het beter. mijn tante riep me nog apart. we gingen naar een lege kamer. 'hoe is het' vroeg ze. 'goed hamdoullah' zei ik. 'je bent rustiger en doet geen foute dingen meer he' zei ze. ik knikte, ze leek zo erg op mijn moeder en daarom was het fijn om haar te zien. 'We gaan je fouten niet bespreken maar ik ben je tante en hou van je en hier ben je altijd welkom. doe geen foute dingen meer en denk aan Allah' zei ze. ik knikte.
vaker ging ik naar mijn tante en ging ik meer om met mijn neven en broers. zo vergat ik het verleden. ik bleef het geloof trouw en genoot langzaam van het leven op een goede manier. op een dag zaten we bij mijn tante thuis. mijn tante en haar man waren er niet en mijn neven en broers keken een film. wat later kwam mijn nichtje thuis met een meid. niet veel later riep ze me om wat te bekijken. ik vond het maar raar maar ging naar haar toe. meteen stelde ze me voor aan dat meisje. ik wist niet wat te doen.
na een tijdje toen het meisje weg was vertelde mijn nicht over haar. mijn neven zeiden dat ik het een kans moest geven. het meisje wou mij leren kennen en ik deed het maar. met mijn nicht spraken we af en zo begonnen we elkaar te leren kennen. en we hadden telefonisch contact. ik vond dat zij de waarheid mocht weten dus vertelde ik het haar na een tijdje. ze was geschrokken maar omdat ze gevoelens voor me kreeg accepteerde ze het. ze vroeg of ik Mo zag en hoe het verder ging, ik vertelde er kort over.
alles leek goed te gaan, ik ging verder. dat meisje was serieus. mijn familie werd opener tegen me. ik had niet echt gevoelens voor het meisje.. de islam zag het huwelijk ook uit wijsheid en niet per se uit liefde. en gevoelens zouden misschien wel komen als we getrouwd waren of wat dan ook.
ik ging een keer boodschappen doen en zag Amira's moeder. ze zei me gedag en achter haar liep Mo. toen hij me zag schrok hij even en keek naar beneden. ik wenkte naar hem dat ie moest komen. Amira's moeder keek naar een product en Mo kwam. we stonden ergens waar ze ons niet zag. 'hoe is het' vroeg ik hem. hij was stil en keek me triest aan. 'hoe is het met mama' vroeg ik hem. 'ze komt niet terug' zei hij en kreeg tranen in zijn ogen. ik knuffelde hem en twijfelde aan alles. ik kon mijn zoon geef afstand geven. 'zeg tegen je oma dat je huilt omdat je haar kwijt was' zei ik tegen hem. hij knikte sip. dit was niet fijn om te zien. hij liep triest terug naar zijn oma.
ik rekende snel af en belde Amira weer.
Amira.
ik was boos omdat Moustafa mij had gebeld, onbekend nog ook. Ook vroeg ik me af hoe hij aan mijn nummer kwam. En waarom hij belde. huilend dacht ik aan die dingen. ik wist niet wat ik moest doen. dagen liet ik niemand wat weten. mijn moeder belde vaak maar ik had geen zin om te praten. Ranya had ik gesmst dat het goed met me ging en dat ik veilig was. ik wou alleen zijn en een oplossing bedenken. Mo opvoeden deed ik wel maar het werd moeilijker als hij meer begreep. hoe ouder hij werd, hoe nieuwschieriger. ik wou hem als elke moeder alles over de wereld kunnen uitleggen maar dat kon ik niet. liegen wou ik ook niet. ik had het jaren gedaan en nu werd ik er moe van. hij verdiende toch ook gelijke kansen als een ander kind?
mijn telefoon ging over en ik zag een nummer dat ik niet herkende. ik nam rustig op. 'hey' hoorde ik Moustafa zeggen. 'wat is er' vroeg ik hem. 'ik wil echt met je praten, zonder ruzie of geschreeuw. ik moet je ook veel vertellen' zei hij rustig. 'oke praat maar' zei ik. 'nee niet via de telefoon. ik wil je zien' zei hij. 'nee, dan niet' zei ik. 'amira, geef me 1 kans' zei hij. na wat gesmeek en gezeur vertelde ik hem in welk hotel ik zat. hij zou komen.. ik friste mezelf op en was benieuwd naar wat hij wou zeggen.
Moustafa
ze was na weken nog steeds niet thuis geweest dus. ik was er geschrokken van en wou haar gewoon ompraten om naar huis te gaan. terug naar waar ze was met mensen die van haar hielden. ik klopte op haar deur en even later deed ze open. ze had opgezwollen ogen en zag er niet gerust uit. we zeiden niks en liepen naar het bed. we gingen op bed zitten en ik begon haar te vragen hoe het ging. bij de eerste vraag ging het mis. ze was kortaf en bot. 'wat wou je vertellen' zei ze. ik begon over het meisje. zo wou ik dat ze moest beseffen dat ze verder moest gaan. 'ik heb een meisje leren kennen' zei ik.
Amira
ik was even stil van wat hij zei. een meisje leren kennen. 'oke' zei ik en zuchtte. 'ik weet niet maar binnekort wil ik haar hand vragen en verder gaan met mijn leven' zei hij daarna. ik voelde me zo vernedert en alleen. 'doe dat dan' zei ik bot. 'ja maar jij moet ook verder gaan' zei hij. 'ik moet niks. ik ga je niet meer uitleggen hoe het is in mijn geval. je zal het toch nooit begrijpen' zei ik. ' weet ze wat je hebt gedaan' vroeg ik hem meteen daarna. 'ja' zei hij. ' nou dan heb je het erg getroffen met haar. nou succes en alvast gefeliciteerd' zei ik en keek hem aan. ' je komt niet verder in je leven' zei Moustafa. 'dat weet ik' zei ik en veegde tranen weg. ik zag al voor me hoe Mo een zielig kind zou zijn en Moustafa een gezin zou opvoeden. 'en Mo, wat is zijn rol in je leven ' vroeg ik hem. 'hij is mijn zoon' zei hij. ' ik wil dat je weggaat. dit is niet nuttig of zinvol' zei ik. ik stond op en hij bleef maar zitten. ik werd echt boos en besefte dat hij niks voor me kon betekenen. 'ik wil gewoon rustig praten' zei hij. ik was stil en keek hem geïrriteerd aan.. zijn telefoon ging over. 'ik bel je later. ben bij een vriend ' zei Moustafa. even later hing hij op. 'nu ben je weer fout bezig. je liegt' zei ik. ' weet je ga gewoon terug naar huis en leef verder. denk niet aan me en doe alsof Mo zomaar is gekomen want je maakt jezelf alleen maar gek'
'ik ga niet terug naar huis en ik ga niet meer voor Mo zorgen. waarom neem jij hem niet mee in je nieuwe leven. met je vriendinnetje, dan kan je een gezin spelen en hem een broertje of zusje schenken' zei ik boos. hij keek weg. 'dat wil je niet he, je wil hem bij mij dumpen en je gang gaan' zei ik. 'ik heb geen zin in jou. weet je ik gaf om je en wou alles voor je doen maar je blijft koppig en haalt te veel erbij' zei hij en stond op. 'waarom zit het je dwars dat ik hier ben. hoe jij mij 8 jaar geleden heb behandelt als vuil zo ga ik ook dood. je hoeft geen moeite te doen of mij te bellen of wat dan ook' zei ik duidelijk. 'en ga maar verder met je leven, wordt maar gelukkig en vergeet vooral je zoon' zei ik met tranen in mijn ogen. woest begon ik tegen zijn borstkas te slaan en te schreeuwen. hij hield mijn handen stevig vast en zei dat ik rustig aan moest doen. daarna hield hij me vast bij mijn middel. 'ik zal jullie niet te vergeten' zei hij zachtjes. 'jawel, je gaat verder en ik ga kapot van alles' zei ik. 'wil je mijn hulp' vroeg hij zachtjes. hij sprak op een zachte toon en schreeuwde totaal niet. 'ik wil ook verder kunnen gaan en ik wil Mo een compleet gevoel geven' zei ik huilend. 'hij wil jou' zei ik. 'ik wil ook bij hem zijn en bij jou. ik wil jou gelukkig zien' zei Moustafa. 'ik ben gek op je' zei hij. 'maak me niet gek moustafa, zeg dat niet als je het niet meent' zei ik. 'ik meen het' zei hij en keek me lang aan.
omgg a.u.b meeerr meerrr ga snel verder plzzz
Als het kan plaats ik zo een kort vervolgje xxx
ik zuchtte en wist niets te zeggen. nog steeds keek hij me lang aan. 'ik geloof je niet en het voelt zo niet aan' zei ik tegen hem. hij hield me tegen zich aan en ging met zijn hoofd in mijn nek. ik deed mijn ogen dicht en luisterde naar hem. 'geloof me we hebben samen een prachtkind en voor hem moeten we dit samen oplossen' zei hij. *'zie jij hem als ons kind of als een fout' vroeg ik hem. hij keek me aan en lachte. 'ik zie hem als mijn kind. en jou zie ik als iemand met wie ik een kind zou willen' zei Mo. ik voelde me rood worden en keek verlegen weg. 'ik denk dat ik niet verder kan zonder jullie' zei hij. 'wat bedoel je' zei ik snel. 'ik ga niet met haar trouwen of wat dan ook. nu ik bij je ben besef ik dat ik niemand anders wil' zei hij. 'nee, als je haar wil. ga er dan voor' zei ik tegen hem. hij hield mijn middel vast en schudde zijn hoofd. 'ik kan het jullie niet aandoen. ik denk aan wat anders' zei Moustafa. 'wat dan' 'vertel ik je later wel' zei hij met een glimlach. 'ik hou van je' zei hij erachter. Ik keek hem lang aan. Hij zei zoveel liefs.. Maar was het waar. 'Waarom hou je van me' vroeg ik hem. 'Je bent de moeder van mijn kind en werkelijk prachtig qua alles' zei hij met een lach op z'n gezicht. Ik keek weg. 'Wat nou als we geen kind hadden' vroeg ik. 'Dan zou ik ook alles doen voor je om je gelukkig te zien' zei hij. Ik ging op bed zitten en hij kwam naast me zitten. 'Ik geef je 1 laatste kans om me te helpen om gelukkig te worden. Dat is je laatste kans en anders verbreken we echt het contact en is Mo niet je zoon. Echt' zei ik serieus tegen hem. ' Maak je geen zorgen het zal me lukken om je weer gelukkig te maken' zei Moustafa. hij streelde mijn hand en ik keek hem nog steeds aan. Ik wou dat hij mij hielp. De rommel die hij in m'n leven had gemaakt mocht hij opruimen. Mo miste ik.. Nooit was ik alleen met Moustafa sinds de geboorte van Mo. Moustafa begon over Mohamed te praten. Ik wist weer wat voor geweldig kind ik had. Mo was voor ons beiden de motivatie om te leven. We hadden een fijn gesprek. Ik belde Mo op zijn mobieltje die ik voor hem had gekocht om hem altijd te kunnen bereiken. ' Hey lieverd ' zei ik. De telefoon stond op luidspreker. 'Mama ik mis je' zei hij snikkend. Ik begon te huilen en Moustafa troostte me. ' Ik jou ook, ik kom snel lieverd' zei ik. 'Wanneer' zei hij. 'Straks' zei ik. ' Oke' zei hij zuchtend. Ik verzekerde hem dat alles goed zou komen. Na het gesprek omhelsde Moustafa mij. 'Wij horen met z'n drieeen bij elkaar' zei hij. Ik knikte. Ik ging even liggen en hij zat op het bed en keek me aan. Hij streelde mijn haren en gezicht. ' Heb je al gegeten' vroeg Moustafa. 'Nee' zei ik. 'Kom we gaan wat lekkers halen' zei hij. Samen met hem ging ik wat eten. Na alles wat ik met Moustafa had afgesproken wou ik naar ons kindje. ik reed naar huis en zou Moustafa snel zien. Bij het afscheid omhelsde hij me stevig en gaf me een kus op mijn voorhoofd.
Ik deed de deur open en Mo stond voorzichtig bij de deur. Ik knuffelde hem en gaf hem kusjes. Mijn moeder kwam en schudde haar hoofd. 'Waar was je en met wie' vroeg ze. ' Alleen in een hotel' zei ik. 'Amira wij moeten duidelijke afspraken maken want je bent nog steeds mijn dochter' zei ze.
Wat dagen later ging het beter met me. Moustafa was volop in onze levens. Het ging goed tussen ons 2. We voedde ons kind samen op. Hij wou ons en wou zo verder leven. Met ons in zijn leven. Met mijn moeder ging het ook beter, ik vertelde haar over de dip. Niemand wist van Moustafa.. Mijn broers wisten niet toen ik wat dagen weg was. Verder ging het ook goed met hun. We hadden een goede band. Ondanks die goede band wou ik Moustafa in mijn leven. Mohamed leerde zijn vader echt kennen en we deden vaak dingen samen. Elke zaterdagochtend ging Moustafa mee naar Mo's training. Net zoals vandaag. Ik maakte me klaar en ging met Mo richting zijn voetbalclub.
Moustafa stond daar en Mo rende op hem af. Mo was gelukkiger dan ooit nu. Moustafa gaf me een hand en bekeek me.
Het was gezellig met Moustafa. We keken hoe Mo voetbalde. 'Wat ga je vandaag doen' vroeg Moustafa. 'Met mijn moeder gewoon boodschappen doen en dan naar mijn tante' zei ik. Hij knikte. 'Jij' 'weet nog niet, misschien nog ergens klussen' zei hij.
heerlijke vervolgjes heb je geplaatst, zeg
ga gauw verder
waaauuuww.. die moustafa, echt zo'n liefiee.. en dat kindje.. die 2 moetennnn weer same komen
Ja haha vind ik ook!Geplaatst door LIEFxMEISJE
